1 η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ- ΑΘΗΝΑ (25 Μαρτίου - 5 Απριλίου 1896)

  1 η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ- ΑΘΗΝΑ (25 Μαρτίου - 5 Απριλίου 1896)

Ηταν η ημέρα της εθνικής εορτής της Ελλάδος - η 25 η Μαρτίου 1896 -όταν αρχισαν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης εποχής. Με το καινούργιο ημερολόγιο έγιναν στις 6 Απριλίου και αυτή γιορτάζεται παγκοσμίως ως “Ολυμπιακή Ημέρα”. Το όνειρο του Ευάγγελου Ζάππα , Ιωάννη Φωκιανού, Δημητρίου Βικέλα και του Γάλλου βαρόνου Πιέρ Ντε-Κουμπερτέν είχε γίνει πραγματικότητα. Σαν τον κεραυνό του Διός είχε πέσει η είδηση για την αναβίωση των αγώνων που είχαν διακοπεί επισήμως τουλάχιστον 16 αιώνες πριν, γιατί ανεπισήμως οι αγώνες ετελούντο ως το 741 μ.Χ. Η Αθήνα ήτο σημαιοστολισμένη με την γαλανόλευκη και γιόρταζε με εξαιρετική λαμπρότητα αλλά και απλότητα το κοσμοιστορικό εκείνο γεγονός. Η πόλη ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της ένδοξης ιστορίας της. Τα τσακισμένα απο την μανία των φανατικών και του χρόνου αρχαία μας μνημεία άρχισαν και πάλι να μιλάνε για το μεγαλείο της φυλής μας. Μολονότι οι πιό πολλοί κάτοικοι της Αττικής δεν είχαν ιδέα για την σημασία των αγώνων, εν τούτοις εξ ενστίκτου τους αγκάλιασαν σαν κάτι δικό τους και όχι ξενόφερτο προϊόν. Ήταν η αναβίωση ενός πανάρχαιου θεσμού και έπρεπε να επιτύχει. 
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 που κράτησαν 10 ημέρες πήραν μέρος 13 χώρες με 311 αθλητές, μόνον άνδρες. Οι χώρες που έστειλαν αθλητές ήσαν Αυστραλία, Αυστρία , Βρεταννία, Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελβετία , Ουγγαρία, Σουηδία, Χιλή, Ηνωμένες Πολιτείες και φυσικά και η Ελλάδα ως φιλοξενούσα χώρα είχε την πιό ευρεία συμμετοχή. Η Χιλή και Αυστραλία εκπροσωπήθηκαν με έναν και μόνον αθλητή, ενώ η Ελλάδα με 230. Οι 14 αθλητές των ΗΠΑ αφίχθησαν την προηγουμένη ημέρα αρκετά ταλαιπωρημένοι , κατάκοποι και απροπόνητοι και παρ’ όλα αυτά κέρδισαν 7 απο τα 9 αγωνίσματα της πρώτης ημέρας.

Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο
Εκείνη την ημέρα πρωτοακούστηκε ο Ολυμπιακός εθνικός ύμνος του Κωστή Παλαμά και του Σπύρου Σαμαρά, ο οποίος μόλις το 1960 έγινε επίσημος Ολυμπιακός ύμνος και ακούγεται σε όλους τους αγώνες. Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι πρώτος ολυμπιονίκης αναδείχθηκε ο Αμερικανός Τζέιμς Μπρένταν Κόναλλυ που πήδησε 13,71 μ. και κέρδισε το τριπλούν, με δεύτερο το Γάλλο Τουφέρ και τρίτο τον δικό μας Περσάκη. Τότε εδίδοντο μετάλλια στους δύο πρώτους και όχι στον τρίτο, όπως συμβαίνει σήμερα. Ετσι ο Περσάκης δεν πήρε μετάλλιο. Οι Ελληνες κέρδισαν πολλά μετάλλια στους αγώνες εκείνους , αφού πήραν συνολικά 48 , εκ των οποίων τα 10 χρυσά, χωρίς να υπολογίσουμε και τις 3 τρίτες θέσεις που δεν αμοίφθησαν με μετάλλιο. 
Οι αγώνες εκείνοι μπορούν να χαρακτηρισθούν ως αγώνες της “αθωότητος” καθόσον δεν υπήρχαν τότε τρομοκράτες, ούτε ντοπαρίζονταν οι αθλητές με αναβολικές ουσίες. Μπορεί να ήσαν απλοί οι αγώνες εκείνοι , περιείχαν όμως πολλά στοιχεία απο τις αρχαίες Ελληνικές αξίες και προ παντός δεν είχαν εμπορευματοποιηθεί. Ωστόσο ο μαραθωνοδρόμος μας Σπύρος Λούης , όταν έτρεχε τον Μαραθώνιο δρόμο, αντί για νερό του έδιναν καθ’ οδόν οι φίλοι του κρασί για να ξεδιψάει. Για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρουμε τα ονόματα και τα κερδιθέντα αγωνίσματα των πρώτων εκείνων αγώνων : 
1/ Γολέμης στα 800 μ. 
2/ Δαμάσιος στο επί κοντώ, 
3/ Παπασιδέρης στην σφαίρα, 
4/ Βερσής στο δίσκο,
5/ Νικολαίδης στα βάρη, 
6/ Δρίβας στην κολύμβηση, 
7/ Τρικούπης στην σκοποβολή,
8/ Πιεράκος στην ξιφασκία, 9/ ο Πετμεζάς στην Γυμναστική. 
Το Παναθηναϊκό στάδιο -αυτό που σήμερα καλούμε καλλιμάρμαρο- είναι έτοιμο με λεφτά του εθνικού ευεργέτου Ευαγγέλου Ζάππα να δεχθεί τα αγωνίσματα του στίβου, της γυμναστικής, της άρσης βαρών και της πάλης, τα οποία παρηκολούθησαν 50.000 κόσμος. Εκεί επίσης έγινε η τελετή ενάρξεως και λήξεως των αγώνων καθώς και ο τερματισμός του Μαραθωνίου δρόμου. [ Πολλές χιλιάδες χρόνια πέρασαν από τότε που ο Μινωίτης Ανδρόγεως εκ Κρήτης ελθών στην Αθήνα , όταν εορτάζοντο τα Παναθήναια, και αγωνισάμενος ενίκησε όλους τους συναθλητές του και αυτοί από φθόνον τον εφόνευσαν. Κατ’ άλλους δε εφονεύθη σε μάχη καταδιώκων τον Μαραθώνιον ταύρον. Οι Κρήτες των Αθηνών χρωστούν ένα ενθύμιο στο παληκάρι αυτό που επρώτευσε στους αγώνες και έχασε τη ζωή του στην Αττική]
Η αθωότητα εκείνων των αγώνων μαρτυρείται και απο το εξής καταπληκτικό όσο και αδιανόητο για τα σημερινά αθλητικά ήθη περιστατικό. Ο γιατρός Παρασκευόπουλος , με εξαιρετικές σπουδές και περγαμηνές στο Παρίσι, ήτο το μεγάλο φαβορί στην δισκοβολία. Ολίγον προ του αγωνίσματος εδίδαξε στον μεγάλο Αμερικανό σφαιροβόλο και πολυαθλητή Τζον Γκάρρετ τον παλμό της δισκοβολίας. Ο ταλαντούχος αθλητής βρήκε εύκολη την δισκοβολία και θέλησε να συμμετάσχει στο αγώνισμα για να πάρει το βάπτισμα του δίσκου. Ομως αντί για το βάπτισμα απέσπασε το πρώτο χρυσό μετάλλιο, με διαφορά 20 εκατοστά του μέτρου περισσότερο απο τον άτυχο Παρασκευόπολο.( “ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥ “ σελίς 12. Δημήτρης Κωνσταντάρα και Μάνος Κοντολέων, εκδόσεις Πατάκη) Τελικά ο ταλαντούχος εκείνος αθλητής πέραν της δισκοβολίας , όπως προελέχθη, “εσάρωσε” και στην σφαιροβολία( με 11,22 μ. έναντι 11,20 μ. του Γούσκου), ήλθε τρίτος στο ύψος με 1,65 μ. και δεύτερος στο μήκος με 6.00 μ.
Οι Γερμανοί πήραν δύο χρυσά μετάλλια στην πάλη και στην γυμναστική, οι Ούγγροι κέρδισαν κι’ αυτοί δύο χρυσά στην κολύμβηση (100 και 1200 μ.) . Ο Ελβετός Τσούττερ πήρε χρυσό μετάλλιο στον ίππο, ο Αυστριακός Σμάλ στην κούρσα 12 ωρών στον παδηλατικό αγώνα, ο Δανός Γιένσεν στην άρση βαρών, και ο Αυστραλός Φλάκ στα 800 και 1500 μ. 

Ο Σπύρος Λούης στα βήματα του Φειδιππίδη
Όμως ο ήρωας των αγώνων εκείνων θα μείνει ο θρυλικός Σπύρος Λούης, ο νερουλάς του Αμαρουσίου που δεν έκανε άλλο απο το μιμηθεί τον καθημερινό του αγώνα για το μεροκάματο. Η φοβερή εκείνη κούρσα του στο Μαραθώνιο δρόμο θα μείνει στην ιστορία, διότι συνέτριψε μεγάλα ονόματα του αθλητισμού της εποχής του , χωρίς καν να έχει έχει κάνει προπονήσεις στο αγώνισμα. Η τελευταία του φάση πριν τερματίσει ήτο τόσο θυελλώδης ώστε το όνομα “Λούης”, έγινε έκτοτε συνώνυμο του μεγάλου δρομέα, αφού ακόμη και σήμερα όταν οι Έλληνες θέλουν να πουν ότι έφυγε κάποιος δρομέως λένε “έγινε Λούης”. Για τον άθλο του αυτόν οι Αθηναίοι τον φόρτωσαν με πολλά δώρα, όπως χρήματα, χρυσό ρολόι, χρυσές αλυσίδες, μιά ραπτομηχανή, ένα δίκαννο, κούρεμα -ξύρισμα δωρεάν εφ, όρου ζωής, καθώς και οδοντιατρική φροντίδα , ήσαν μερικά απο τα δώρα που έλαβε.
Η νίκη του Σπύρου Λούη στο συμβολικότερο εκείνο αγώνισμα, τον Μαραθώνιο δρόμο, που θύμιζε την νίκη των Αθηναίων επί των Περσών, ήτοι δύο διαφορετικών κόσμων με διαφορετική κοσμοαντίληψη, σκίρτησε απο χαρά και υπερηφάνεια το Πανελλήνιο και τον μετέτρεψε σε διαχρονικό σύμβολο. 

Απο την Μελούνα στην σημερινή Ελλάδα
Τον επόμενο χρόνο ήτοι το 1897 κηρύχθηκε ο ατυχής Ελληνο-Τουρκικός πόλεμος, στον οποίο η Ελλάς δοκίμασε μιά βαριά ήττα στα βόρεια σύνορα μας που παρ’ ολίγον να μας κοστίσει την εθνική μας ανεξαρτησία. Είναι φαίνεται η μοίρα αυτού του τόπου να πορεύεται κάθε φορά δύο βήματα εμπρός και ένα πίσω. Το 1912 κηρύσσεται ο Α! Βαλκανικός Πόλεμος και ο Ελληνικός Στρατός προελαύνει νικηφόρα στην Μακεδονία και καταλαμβάνει την Θεσσαλονίκη. Το 1913 κηρύσσεται ο Β! Βαλκανικός Πόλεμος και απελευθερώνεται η Μακεδονία και η Ήπειρος. Το 1914-18 κηρύσσεται ο Α! Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ελλάς συμμετέχει στο πλευρό της Τριπλής Συνεννόησης των Αγγλογάλλων Συμμάχων εναντίον των Γερμανοβουλγάρων. Το 1919-22 ο Ελληνικός Στρατός πραγματοποιεί την Μικρασιατική Εκστρατεία για την απελευθέρωση των αλύτρωτων Ελληνικών πληθυσμών της Ιωνίας. Το τέλος αυτής της εκστρατείας σφραγίζεται με μιά απο τις μεγαλύτερες καταστροφές που υπέστη το Ελληνικό γένος , που συνοδεύτηκε με την εξόντωση των Ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας και το ξερρίζωμα και την προσφυγοποίηση όσων επέζησαν απο τις Τουρκικές σφαγές . Ετσι στο εξής θα μείνουν ορφανά τα αρχαία Ελληνικά στάδια της Ιωνίας, έρμαια της Τουρκικής εγκατάλειψης και παραπληροφόρησης, διότι το Τουρκικό κράτος τα βάφτισε Ρωμαϊκά σε μιά προσπάθεια αφελληνισμού ακόμη και της τρισχιλιετούς ενδόξου ιστορίας. Το 1940 κηρύσσεται ο Ελληνοιταλικός Πόλεμος , όπου ο Ελληνικός Στρατός κατετρόπωσε στα Αλβανικά βουνά τα 8 εκατομμύρια λόγχες της Φασιστικής Ιταλίας. Το 1941-44 κηρύσσεται ο Β! Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ελλάς πολεμά στο πλευρό των Συμμαχικών Δυνάμεων(Αγγλοι Γάλλοι και Αμερικανοί) εναντίον του Αξονος Γερμανίας-Ιταλίας-Ιαπωνίας. Τέλος το 1944-49 διεξάγει αγώνα εναντίον των κομμουνιστοσυμμοριακών δυνάμεων και τις κατατροπώνει στα βουνά του Γράμμου-Βίτσι. Ο Ψυχρός Πόλεμος, για την Ελλάδα γίνεται για δεύτερη φορά θερμός, όταν το 1974 ο Τουρκικός Αττίλας εισβάλει στην Βόρεια Κύπρο και συντελείται η Κυπριακή Τραγωδία και η Τουρκική αμφισβήτηση στο Αιγαίο, πληγές που ακόμη δεν έχουν κλείσει . Ετσι έκλεισε ένας αιώνας και κάτι γεμάτος νικηφόρους αγώνες και ήττες, δόξες και δάκρυα, ως την εκ νέου ανάθεση της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 απο την χώρα μας, γεγονός που εχαιρέτισε σύσσωμος ο Ελληνικός λαός.

2 α ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ-ΠΑΡΙΣΙ (20 Μαίου-28 Οκτωβρίου 1900)
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού ήσαν μιά σκέτη παρωδία αγώνων που κράτησαν επισήμως πέντεμισυ μήνες. Αλλά και οι μετέπειτα αγώνες του 1904 διήρκεσαν τέσσερις μήνες , του 1908 έξη μήνες και το 1912 δύο μήνες. Και ο λόγος είναι απλός. Οι αγώνες της Γαλλίας και εν συνεχεία των ΗΠΑ , Βρετανίας και Σουηδίας δεν ήσαν το κύριο γεγονός, όπως ήσαν των Αθηνών, αλλά εγένοντο στα πλάισια εμπορικών εκθέσεων. Ετσι οι Αγώνες της Γαλλίας του 1900 έντάχθησαν στις εκδηλώσεις της Διεθνούς Εκθέσεως του Παρισιού(1900) , οι Ολυμπιακοί Αγώνες των ΗΠΑ στα πλαίσια της Διεθνούς Εκθέσεως του Σαίντ Λούις(1904) και οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Μ. Βρετανίας στα πλαίσια της Εμπορικής Εκθέσεως του Λονδίνου(1908). Αυτό και μόνον καταδεικνύει το ωφελιμιστικό πνεύμα των δυτικών και την παντελή τους άγνοια για την φιλοσοφία του Αθλητισμού και το ανθρωπιστικό ιδεώδες που υπηρετούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Έκτοτε οι Ολυμπιακοί Αγώνες υπετάγησαν στους νόμους της αγοράς και του κέρδους και έχασαν τα αγνά τους ιδεώδη που ήσαν η δημιουργία του “καλού καγαθού” ανθρώπου. 
Η αποτυχία λοιπόν της 2 ης Ολυμπιάδας του 1900 ήτο τόσο παταγώδης ώστε την αποκήρυξε ακόμη και ο ίδιος ο Πιέρ Ντε-Κουμπερτέν, ο οποίος στο μεταξύ είχε ανακηρυχθεί πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Η μεγάλη διάρκεια των αγώνων έκανε τους φιλάθλους να ξεχνούν ότι διεξάγονται αγώνες και να χάνουν το ενδιαφέρον τους γι’ αυτούς. Μιά άλλη αιτία της αποτυχίας οφείλεται στην Γαλλική κυβέρνηση η οποία παρόλο ότι ήθελε πολύ τους αγώνες, όταν τους πήρε δεν έκανε απολύτως τίποτα για την διοργάνωση τους. Ητο τόση πολλή η ανοργανωσιά ώστε δεν υπήρχε ούτε αθλητικό στάδιο για την διεξαγωγή τους και οι αγώνες διεξήγοντο στον Ιππόδρομο του Παρισιού και στο δάσος της Βουλώνης. Μάλιστα λέγςεται ότι για τα άλματα οι άλτες έφτιαξαν μόνοι τους ένα σκάμμα στο δάσος της Βουλώνης και το γέμισαν με άμμο . Στους Αγώνες της Στοκχόλμης ( 1912 ) που δεν εντάχθησαν σε Εμπορική Έκθεση, υπήρξε οργανωτική αρτιότητα και διορθώθηκαν τα λάθη και οι παραλείψεις του παρελθόντος.
Στους αγώνες του Παρισιού πήραν μέρος διπλάσιες χώρες απο ότι στην Αθήνα (22 έναντι 13 των Αθηνών) και περίπου πενταπλάσιοι αθλητές (1319 έναντι 311) , επιπλέον πήραν μέρος και γυναίκες και προστέθηκαν και νέα αγωνίσματα (όπως λ.χ το ψάρεμα στο Σηκουάνα) μερικά απο τα οποία δεν ήσαν καν αγωνίσματα, αλλά αυτό που λέμε σήμερα χόμπυ.
Οι Γάλλοι ήλθαν τελικά πρώτοι κερδίζοντας τα εξής μετάλλια 29 χρυσά, 41 αργυρά και 32 χάλκινα. Ακολούθησαν οι Αμερικανοί με: 20 χρυσά, 14 αργυρά και 19 χάλκινα και εν συνεχεία οι Βρετανοί: με 17 χρυσά 8 αργυρά και 10 χάλκινα. Ξεχωριστή μορφή εκείνων των αγώνων αναδείχθηκε ο Αμερικανός Αλβιν Κρέζλιν , ο οποίος κέρδισε 4 χρυσά στα 60 , 110 και 200 μ μετ’ εμποδίων και στο άλμα εις μήκος . Διετήρησε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μ. μετ’ εμποδίων μέχρι το 1925. Ενας άλλος Αμερικανός κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια στα άλματα χωρίς φόρα. 
Πριν αρχίσουν εκείνοι οι αγώνες παραιτήθηκε απο την οργανωτική επιτροπή ο Πιέρ Ντε Κουμπερτέν και προς στιγμήν το μέλλον των αγώνων εφαίνετο αμφίβολο. Τότε ο Γάλλος δημοσιογράφος Γκαστόν Μεγιέ έγραψε: “Θα επιζήσουν οι αγώνες; Μάλλον ναι , κι’ αυτό θα είναι ένα θαύμα” Όμως ένας θεσμός που άντεξε πολλές χιλιετίες δεν πεθαίνει εύκολα απο την αποχώρηση ενός προσώπου.
Ενας άλλος αθλητής, ο Αμερικανός ιρλανδικής καταγωγής Τζον Φλάναγκαν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην σφυροβολία. Λίγα χρόνια μετά , όταν περιπολούσε στους ταραγμένους δρόμους του Σικάγου, τραυματίσθηκε βαριά σε συμπλοκή με κακοποιούς και έμεινε αρκετό καιρό στο νοσοκομείο. Όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να αναδειχθεί και πάλι Ολυμπιονίκης άλλες δύο φορές. Ο θρυλικός Τζον Φλάναγκαν κέρδισε δυό ειρηνικές νίκες, την πρώτη για την διατήρηση της γαλήνης και ασφάλειας στην πόλη του και την δεύτερη στον αθλητισμό. Και τα δύο τα έκανε μαζί , και τα αστυνομικά του καθήκοντα και τις αθλητικές προπονήσεις του, όπως έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές. Η Ελληνική ομάδα σε εκείνη την Ολυμπιάδα συμμετείχε με τεσσερις αθλητές. Ήλθε 3 ος στην ξιφασκία ο Ελληνογάλλος Ραίσης, που αγωνίσθηκε με τα Ελληνικά χρώματα, ενώ ο Παρασκευόπουλος ήλθε 4 ος στην δισκοβολία και πέμπτος στην σφαίρα. 

Ο Εφιαλτικός 20ός μας Αιών
Είμαστε στις αρχές του 20 ου αιώνα όταν έγιναν εκείνοι οι αποτυχημένοι αγώνες του Παρισιού. Όμως μέσα στον αιώνα αυτό έμελλαν να γίνουν οι πιό “επιτυχημένοι” πόλεμοι που γνώρισε το ανθρώπινο γένος , με τα πιό περίτεχνα μέσα που σκέφθηκε ποτέ ο ανθρώπινος νους. Στον αιώνα αυτόν χύθηκαν ποταμοί αίματος στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους που σφράγισαν το πρώτο ήμισυ. Η πιό εφιαλτική όμως εξέλιξη ήτο η ανακάλυψη των πυρηνικών όπλων στο τέλος του Β! ΠΠ, τα οποία σκόρπισαν παντού το φόβο μιάς παγκόσμιας πυρηνικής καταστροφής απο την οποία δεν έχει ξεφύγει εισέτι η ανθρωπότης. Κατά το δεύτερο ήμισυ του αιώνος ο κόσμος έζησε τον Ψυχρό Πόλεμο, μιά μορφή “πυρηνικής ισορροπίας του τρόμου”. 

3 η ΟΛΥΜΚΠΙΑΔΑ -ΣΑΙΝ ΛΟΥΙΣ (1 - 23 Νοεμβρίου 1904)
Η Ολυμπιάδα του Σαίντ Λούις μπορεί να χαρακτηρισθεί περισσότερον σαν ένα φολκλορικό πανηγύρι με παράξενα αγωνίσματα πρωτογόνων και περιέργων φυλών και σαν ένα εμπορικό γεγονός, αφού η βαρύτητα δόθηκε στην εμπορική εκμετάλλευση των αγώνων, παρά στα Ολυμπιακά ιδεώδη. Ητο και η απόσταση μεγάλη και οι δυσκολίες ανυπέρβλητες τότε για να φθάσουν οι αθλητές απο την γηραιά ήπειρο και τον υπόλοιπο κόσμο στην Αμερική , με αποτέλεσμα οι Αμερικανοί να οργανώσουν μιά Ολυμπιάδα στα μέτρα τους και να συναγωνιστούν εαυτούς και αλλήλους , αφού μόνον 12 χώρες έστειλαν αθλητές και οι περισσότεροι απο τους 538 αθλητές και 8 αθλήτριες ήσαν απο την Αμερική και τον Καναδά.
Και οι αγώνες του Σαιντ Λούις-όπως και εκείνοι τυο 1900 στο Παρίσι- οργανώθηκαν στα πλαίσια της Διεθνούς Εμπορικής Εκθέσεως και διήρκεσαν 5 μήνες. Διεξήχθησαν κάθε λογής παιχνίδια αμερικανικής εμπνεύσεως, καθώς και πρωταθλήματα χριστιανικών οργανώσεων. Τα αθλητικά δρώμενα  πλαισίωναν την εμπορική έκθεση σαν ατραξιόν και θέαμα για την κοπή εισιτηρίων παρά για την προαγωγή του Ολυμπιακού ιδεώδους, το οποίον ήτο άγνωστο στην Αμερική, όπως άγνωστοι ήσαν και οι Ολυμπιακοί κανονισμοί. Έτσι κατεγράφησαν 400 αγωνίσματα, εκ των οποίων η Ολυμπιακή επιτροπή ανεγνώρισε τα 88, που ανήκαν σε 15 αθλήματα. Ο Περικλής Κακούσης κέρδισε ένα χρυσό μετάλλιο στην άρση βαρών με 111,7 κιλά και ο δισκοβόλος Νίκος Γεωργαντάς την τρίτη θέση στο δίσκο με 37,68 μ. Ενα αξιοσημείωτο γεγονός εκείνων των αγώνων ήτο η νίκη του Αμερικανού αθλητή Τζόρτζ Αιζερ, ο οποίος αν και με ένα ξύλινο πόδι , κέρδισε πέντε μετάλλια στην γυμναστική, ήτοι δύο χρυσά, δύο ασημένια και τρία χάλκινα. Η “πανηγυροποίηση” και “εμπορευματοποίηση” των Αγώνων έκανε ορατό το δυσοίωνο μέλλον τους. Τότε τέθηκε το ζήτημα της πραγματοποίησης μιάς μεσο-Ολυμπιάδος στην Αθήνα, ή ακόμη και της μεταφοράς της έδρας των στην χώρα που γεννήθηκαν. Το δεύτερο αποκλείσθηκε γιατί είχε ανοίξει η όρεξη και άλλων πόλεων να τους φιλοξενήσουν.
Όμως θα πρέπει να σημειώσουμε ορισμένα γεγονότα που σημάδευσαν εκείνους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1904 κηρύχθηκε ο Ρωσσο-Ιαπωνικός Πόλεμος με αποτέλεσμα να βυθισθεί ολοσχερώς ο Ρωσσικός στόλος στο Πορτ-Ατθουρ και να απωλεσθούν 200.000 Ρώσσοι. Οι αδελφοί Ράιτ πέταξαν με αεροπλάνο, ο τηλέγραφος έστελνε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τα τηλεγραφήματα και το 1903 ο Φορντ έδωσε στην κυκλοφορία το πρώτο θρυλλικό αυτοκίνητο .
Στα Βαλκάνια έχει ξεσπάσει η ελληνο-τουρκο-βουλγαρική κρίση γνωστή ως Μακεδονικός Αγών, με θηριωδίες, εκτελέσεις αμάχων, ιεροσυλίες εκ μέρους των Βουλγάρων κομιτατζήδων, αλλά και πράξεις ηρωισμού απο τους Μακεδονομάχους που κράτησαν ελεύθερη την Μακεδονία μας. Στον αγώνα αυτόν πρωτοστάτησε ο Παύλος Μελάς, ο οποίος έπεσε υπέρ πατρίδος στις 14 /10/1904. Είναι κι’ αυτός ένας αγωνιστής της ελευθερίας, ο οποίος έπεσε υπέρ των ιδανικών για τα οποία αγωνίζοντο οι Ολυμπιονίκες μας στην αρχαιότητα.
Το Φθινόπωρο του 1905 κυκλοφόρησε και η Θεωρία της Σχετικότητος απο τον Αλβέρτο Αϊνστάιν, ο οποίος δήλωσε λίγο πριν πεθάνει το 1955 και τα εξής(Εφημερίδα ΑΥΡΙΑΝΗ 20-10-1987)
“…Να σας απαντήσω σε χίλια δύο πράγματα , κανείς όμως δεν θέλησε να μάθει ποιόςήταν ο δάσκαλος μου, ποιός μου έδειξε και ποιός μου άνοιξε τον δρόμοπρος την ανώτερη μαθηματική επιστήμη και έρευνα. Και για να μην σας κουράζω , σας το λέω έτσι απλά και χωρίς λεπτομέρειες, ότι ο μεγάλος μου δάσκαλος, υπήρξε ο αξεπέραστος Ελλην Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής , στον οποίον εγώ προσωπικά και η μαθηματική επιστήμη , η φυσική , η σοφία του αιώνα μας, χρωστάμε πολλά” 
Επομένως και ο Κ. Καραθεοδωρής τιμήθηκε σαν Ολυμπιονίκης του πνεύματος με καθυστέρηση 80 περίπου ετών. Ομως το Ελληνικό κράτος και το πανεπιστημιακό κατεστημένο της πατρίδος μας τον αγνοήθηκε παντελώς. Και εδώ ισχύει ¨Ουδείς άγιος στον τόπο του”(περιοδικό ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΗΜΑΡ, τεύχος 12, Μάρτιος-Μάιος, εκδόσεις ΔΙΟΝ, Θεσ/νίκη)

ΑΘΗΝΑ, Μέσο-ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ(22 Απριλίου- 2 Μαίου 1906)
Η μεσο-Ολυμπιάδα του 1906 σημείωσε απόλυτη επιτυχία και επανέφερε το Ολυμπιακό Κίνημα στην θέση του , το οποίο είχε διασαλευθεί και εμπρευματοποιηθεί αγρίως. Διήρκεσε 14 ημέρες και αποτέλεσε ένα σπουδαίο αθλητικό γεγονός , χωρίς να συνυπάρξει με κάποιο παζάρι ή διεθνή έκθεση. Στους αγώνες εκείνουςσυμμετέσχον 877 αθλητές και 7 αθλήτριες απο 21 χώρες. Οι Γάλλοι κέρδισαν τα περισσότερα μετάλλια με 32 χρυσά, 9 αργυρά και 16 χάλκινα , ενώ οι Αμερικανοί δεύτεροι με 12, 6, 5 και οι Έλληνες 8, 13, και 13 αντιστοίχως. Απο τους Ελληνες ο Τόφαλος κέρδισε χρυσό μετάλλιο στην άρση βαρών (142,5 κιλά), η Σιμιριώτου στο τένις , ο Ορφανίδης στο ελεύθερο πιστόλι , ο Γεωργιάδης στο ξίφος καιο Γεωργαντάς στην λιθοβολία. Τότε οι αθλητές είχαν ν’ αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες για να εξεασφαλίσουν τα έξοδα τους, όπως συνέβη με τον μαραθωνοδρόμο Ουίλλιαμ Σέρρινγκ που εργάσθηκε στην Αθήνα στους σιδηροδρόμους για να εξασφαλίσει τα προς το ζειν. Τελικά ανεδείχθη νικητής και γύρισε στην πατρίδα του δοξασμένος με το χρυσό μετάλλιο.

4 η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΛΟΝΔΙΝΟΥ(27 Απριλίου-31 Οκτωβρίου 1908)
Η Ολυμπιάδα αυτή προοριζόταν για την Ιταλία αλλά η έκρηξη του Βεζουβίου το 1907 ματαίωσε την διοργάνωση της, διότι τα προβλήματα απο τους νεκρούς , τις κατστροφές και τον συγκλονισμό της Ιταλικής οικονομίας ήτο μεγάλα. Μολονότι τους διοργάνωσε εσπευσμένα το Λονδίνο, και κράτησαν έξη μήνες, οι Ολυμπιακοί αυτοί αγώνες εστέφθησαν απο πλήρη επιτυχία. Ομως και οι αγώνες αυτοί έγιναν στα πλαίσια διεθνούς εμπορικής έκθεσης. 
Ελαβαν μέρος 2.023 αθλητές και 36 αθλήτριες απο 22 χώρες , αλλά ουσιαστικά μπορούν να χαρακτηρισθούν σαν Αμερικανο-Βρεταννική αντιπαράθεση. Αν αφαιρέσει κανείς ορισμένες μεροληπτικές αποφάσεις της διαιτησίας υπέρ των Αγγλων, οι αγώνες διεξήχθησαν ομαλά, όμως εξ αιτίας αυτών των παρατυπιών απεφάσισε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή να αναλάβει αυτή την επίβλεψη των αγώνων και όχι η διοργανώτρια πόλη ως συνέβαινε μέχρι τότε. Η μονομαχία των Αμερικανών και Βρεταννών προήλθε απο την άρνηση της Αμερικανικής ομάδας να υποστείλει την σημαία μπρος στο βασιλικό θεωρείο. Στους αγώνες εκείνους θριάμβευσαν οι Βρεταννοί με 56 χρυσά μετάλλια, 50 ασημένια και 39 χάλκινα, δεύτεροι οι Αμερικανοί οι οποίοι σάρωσαν όλα σχεδόν τα μετάλλια στο στίβο τρίτοι οι Σουηδοί με 8 , 6, και 11, και ακολούθησαν οι Γάλλοι με 5, 5, 9, και οι Γερμανοί με 3, 5, 5 αντίστοιχα. Η Ελλάδα αντιπροσωπεύθηκε απο 19 αθλητές και κέρδισε 3 αργυρά μετάλλια , δύο ο περίφημος Κώστας Τσικλητήρας στα άλματα εις μήκος και ύψος άνευ φόρας(3,235μ. και 1,55μ.) και ο Μιχάλης Δώριζας στον ακοντισμό(51,36 μ)
Το χαρακτηριστικό εκείνων των αγώνων υπήρξε ο ηρωικός όσο και άτυχος Ιταλός μαραθωνοδρόμος Ντοράντο Πιέτρι , ο οποίος μπήκε στο στάδιο πρώτος, αλλά τρεκλίζοντας και χρειάσθηκε να τερματήσει υποβασταζόμενος λόγω εξαντλήσεως, υπο τις επεφημίες των θεατών. Όπως ήτο φυσικό η Οργανωτική Επιτροπή τον έκοψε, όμως αυτός θα αναφέρεται πάντα σαν ένας ανθρώπινος άθλος που δεν τελείωσε νικηφόρα. 
Η Ελλάδα το 1908 έδινε την μάχη για την συνένωση της Κρήτης και της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Στην Κρήτη κηρύχθηκε με Ψήφισμα η ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα . Η ένωση της Κύπρου δεν κατέστη τότε δυνατή λόγω της αρνήσεως του Ουίνστον Τσόρτσιλ να συζητήσει το θέμα. Δυστυχώς η Κύπρος ακόμη παραμένει όμηρος της Τουρκίας και των ραδιουργιών των ΗΠΑ και Βρεταννίας. 

5 η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ-ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ (5 Μαίου-22 Ιουλίου 1912)
Κάτω απο σύννεφα πολέμου αρχίζει η Ολυμπιάδα της Στοκχόλμης. Τον Οκτώβριο της χρονιάς εκείνης αρχίζει ο Α Βαλκανικός Πόλεμος και το 1914 θα αρχίσει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι Σουηδοί έκαναν άψογη και απο πάσης απόψεως επιτυχή Ολυμπιάδα και επέδειξαν την ακρίβεια και σοβαρότητα τους. Είχαν την πρωτοτυπία να οργανώσουν στα πλαίσια της αθλητικής Ολυμπιάδος και πνευματική και πολιτιστική Ολυμπιάδα με καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς στην αρχιτεκτονική , στην ζωγραφική, στην μουσική, στην ποίηση και στην λογοτεχνία . Εδόθη και χρυσό μετάλλιο στο διαγωνισμό φιλολογίας. 
Με την Ολυμπιάδα αυτή μπήκε στην ορθή του κοίτη το ταλαιπωρημένο στις προηγούμενες Ολυμπιάδες , Ολυμπιακό πνεύμα. Οι Σουηδοί ενσάρκωσαν την ουσία του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος και κράτησαν μακρυά τον Κερδώο Ερμή, ήσαν δε ακριβοδίκαιοι και αντικειμενικοί στην εποπτεία των αγώνων.
Γενικά η ατμόσφαιρα που επικράτησε ήτο πανηγυρική και εορταστική. Συμμετείχαν 2.490 αθλητές και 57 αθλήτριες απο 28 χώρες. Η Ελλάς συμμετείχε με 26 αθλητές και την καλύτερη εμφάνιση έκανε ο περήφημος άλτης του μήκους και του ύψους , ο ολυμπιονίκης Κώστας Τσικλητήρας. Ο Τσικλητήρας πήδησε 3,37 μ. εις μήκος και κέρδισε χρυσό μετάλλιο, ενώ κατετάγη τρίτος, παίρνοντας το χάλκινο μετάλλιο στο ύψος με 1,55 μ. Χρειάσθηκαν να περάσουν 80 χρόνια για να ξαναπάρουν οι Ελληνες αθλητές βραβείο στον στίβο, διότι όλα αυτά τα χρόνια ο Ελληνικός αθλητισμός θεωρούσε ότι το παν έγκειται στο ταλέντο και όχι στην σκληρή και συστηματική προπόνηση. Τούτο έγινε το 1992 στην Βαρκελώνη με την Βούλα Πατουλίδου που πήρε χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. Στην Ολυμπιάδα αυτή σάρωσαν και πάλιν οι Αμερικανοί τα μετάλλια στο στίβο. Για πρώτη φορά εισήχθη και το αρχαίο Ελληνικό αγώνισμα του εκσυγχρονισμένου πεντάθλου και εγκαινιάσθηκε το πρώτο ηλεκτρονικό χρονόμετρο. 

Ο Θάνατος παραμονεύει και στις Ολυμπιάδες

α/ ο Πορτογάλος μαραθωνοδρόμος Λαζάρο εξ αιτίας της υπερβολικής εντάσεως και της εξαντλήσεως πέθανε στο νοσοκομείο όπου μετεφέρθη απο ανακοπή καρδιάς, 
β/ ο Αμερικανικής καταγωγής, Ινδιάνος Τζιμ Θορπ με δύο χρυσά μετάλλια στο πένταθλο και δέκαθλο στερήθηκε μετά απο ένα χρόνο τα μετάλλια επειδή τον κατηγόρησαν ότι ήτο επαγγελματίας αθλητής. Ο φτωχός εκείνος άνθρωπος με τα έξη παιδιά έκανε διάφορες δουλειές για να τα ζήσει και κάποτε είχε παίξει σε ράγκμυ με κάποια αμοιβή. Επίσης κάποτε για μιά χούφτα δολάρια συναγωνίσθηκε στο τρέξιμο μιά ατμομηχανή. Αυτό όμως ήτο η αφορμή γιατί η αιτία έγκειτο μάλλον στις φυλετικές διακρίσεις. Η ζωή του έγινε κινηματογραφική ταινία και το μετάλλια επεστράφησαν στα παιδιά του απο τον Χουάν Αντόνιο Σάμαραγκ, γιατί ο ίδιος είχε πεθάνει το 1953. 
γ/ Αλλά τραγική ήτο η μοίρα και του δικού μας χρυσού ολυμπιονίκη , του Κώστα Τσικλητήρα, ο οποίος σε ηλικία 25 ετών προσεβλήθη απο μηνιγγίτιδα το 1923 και πέθανε . Στην Πύλο υπάρχει το σπίτι όπου έζησε στα παιδικά του χρόνια ο Κώστας Τσικλητήρας. Ας είναι ελαφρό το χώμα όλων των όπου γης αθλητών που εγκαταλείπουν τον μάταιο τούτο κόσμο σε νεαρή ηλικία. 

6 η ΑΝΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ
Ο Α! Παγκόσμιος Πόλεμος εματαίωσε την Ολυμπιάδα του Βερολίνου του 1916, η οποία αναφέρεται πλέον ως Ανολυμπιάδα. Αφορμή του αιματηρότατου εκείνου πολέμου υπήρξε η δολοφονία στο Σαράγιεβο του αρχιδούκα Φερδινάνδου, του Αυστριακού θρόνου απο έναν Σέρβο εθνικιστή στις 28 Ιουνίου 1914. Τον Αύγουστο εκείνου του χρόνου 17 εκατομμύρια στρατιώτες συμπλέκονταν στην Ευρώπη μεταξύ των δύο εμπολέμων στρατοπέδων, αφ’ ενός της Γερμανίας και Αυστρίας και αφ’ ετέρου της Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσσίας και αργότερα και της Αμερικής και των εκατέρωθεν συμμάχων αυτών. Ο Α! Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε με ήττα της Γερμανίας και νίκη της Αντάντ, αλλά ουσιαστική νικήτρια βγήκε η Αμερική, η οποία έβαλε έκτοτε πόδι στην Ευρώπη. Οι Αγγλοι προσάρτησαν την Κύπρο στις 29 Οκτωβρίου 1914, και ένα χρόνο μετά την προσέφεραν στην Ελλάδα ως αντάλλαγμα για να βγει στον πόλεμο παρά τω πλευρώ των συμμάχων. Όμως η κυβέρνηση Ζαΐμη την απέρριψε, προτιμήσασα την ουδετερότητα. Το 1915 η κυβέρνηση εθνικής αμύνης του Ελευθ. Βενιζέλου βγήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ , αλλά η προσφορά είχε ήδη ανακληθεί. Μέσα σ’ αυτόν τον πολεμικό ορυμαγδό δεν ήτο δυνατόν να γίνει λόγος για διεξαγωγή της Ολυμπιάδος του Βερολίνου.

7 η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΑΜΒΕΡΣΑΣ(20 Απριλίου-12 Σεπτεβρίου 1920)
Η Ολυμπιάδα αυτή μπορεί να χαρακτηρισθεί απο την αποβολή των ηττημένων κατά τον Α! Παγκόσμιο Πόλεμο κρατών, κάτι που αντιβαίνει στο Ολυμπιακό πνεύμα όπως το διεμόρφωσαν οι αρχαίοι Έλληνες με τον θεσμό της Εκεχειρίας. Ούτε θα διενοούντο οι Αθηναίοι κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου-που ισοδυναμούσε με παγκόσμιο πόλεμο της εποχής- να αποκλείσουν τους Σπαρτιάτες και τανάπαλιν πολύ περισσότερο μετά την λήξη του πολέμου. Κατά την 7 η Ολυμπιάδα καθιερώθηκε η Ολυμπιακή σημαία και ο Ολυμπιακός Όρκος. Την σημαία την εμπνεύσθηκε ο Κουμπερτέν εξ αντιγραφής εκ του πεντάκυκλου εμβλήματος του Μαντείου των Δελφών. Οι πέντε συμπεπλεγμένοι κύκλοι μεταξύ τους συμβολίζουν τις πέντε ηπείρους σ’ ένα συμβολικό συναγωνισμό και αδελφοσύνη. Το λευκό φόντο συμβολίζει την ειρήνη, ενώ τα χρώματα συμβολίζουν την διαφορετικότητα. Η Ολυμπιακή σημαία κυματίζει σε κεντρικό ιστό σ’ όλη την διάρκεια της διεξαγωγής των Ολυμπιακών αγώνων, μετά δε την λήψη τους παραδίδεται στην πόλη που έχει ορισθεί να εκτελέσει τους επόμενους αγώνες. Η Ολυμπιακή σημαία είναι το σύμβολο του Ολυμπιακού κινήματος και του αθλητισμού εν γένει. Στην διοργάνωση της Αμβέρσας πήραν μέρος 2.543 αθλητές και 64 αθλήτριες από 29 χώρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν σε ανεπαρκείς μεν αθλητικές εγκαταστάσεις αλλά με ζήλο και πνεύμα αμίλλης. Η Ελλάδα έλαβε μέρος με 44 αθλητές και κέρδισε ένα αργυρό μετάλλιο στο ομαδικό αγώνισμα βολής περιστρόφου. Έκπληξη εκείνων των αγώνων ήσαν οι Φινλανδοί οι οποίοι απέσπασαν 9 χρυσά μετάλλια στο στίβο, όσα και οι Αμερικανοί. Να σημειωθεί ότι λόγω λιτότητος τα χρυσά μετάλλια ήσαν επάργυρα.
Συνταρακτικά επεισόδια εκείνων των αγώνων εκτός των ανωτέρω ήσαν και τα εξής
1/ Ο Αμερικανός καθηγητής της φαρμακολογίας Τζέημς Σνούκ, ο οποίος κέρδισε χρυσό μετάλλιο στην σκοποβολή, λίγα χρόνια αργότερα εκτελέσθηκε στην ηλεκτρική καρέκλα διότι σκότωσε την φίλη του με σφυρί. Το χρυσό μετάλλιο όχι μόνον δεν του γλίτωσε την ζωή, αλλά και του αφαιρέθηκε μετά θάνατον. Εδώ να σημειώσουμε πόσο διαφορετική αντίληψη είχαν οι Αθηναίοι για τους ολυμπιονίκες . Η ιστορία εν συντομία του ολυμπιονίκη Δωριαία έχει ως εξής: Ο Δωριεύς αγωνίσθηκε ως Θούριος και όχι ως Ρόδιος επειδή η αντίπαλη πλευρά είχε εξορίσει την οικογένεια του απο την πατρίδα του την Ρόδο. Αυτός εκτός απο ολυμπιονίκης είχε νικήσει οκτώ φορές στα Ισθμιά και επτά στα Νέμεα. Επειδή όμως στη Ρόδο εκδηλώθηκε υπέρ των Λακεδαιμονίων και εναυμάχησε εναντίον των Αθηναίων αιχμαλωτίσθηκε απο τους Αθηναίους και μετεφέρθη στην Αθήνα ζωντανός. Όταν μετεφέρετο στην Αθήνα όλοι νόμιζαν ότι θα καταδικαζόταν σε θάνατο. Όταν όμως συνήλθε η εκκλησία του δήμου και αντίκρυσε ένα τόσο μεγαλόσωμο άνδρα και ξακουστό ολυμπιονίκη , όχι μόνον του χάρισαν την ζωή αλλά και τον άφησαν ελεύθερο.
2/ Στην 7 η Ολυμπιάδα πήρε δύο χρυσά μετάλλια στο σκιφ ο Τζον Κέλλυ, η κόρη του οποίου αργότερα θα γινόταν η σταρ του Χόλλυγουντ Γκρέις Κέλλυ και μετέπειτα πριγκίπισσα του Μονακό.
Η Ελλάδα την περίοδο αυτή αγωνίζεται, σαν εντολοδόχος των μεγάλων δυνάμεων, να κατοχυρώσει τα δίκαια του αλύτρωτου Ελληνισμού της Ιωνίας απο την καταρρεύσασα Οθωμανική αυτοκρατορία. Οι Ελληνικές δυνάμεις που αποβιβάσθηκαν στην Σμύρνη ακροβατούν πάνω σε τεντωμένο σχοινί εν μέσω ενός διεσπασμένου εσωτερικού πολιτικού μετώπου, των συμμαχικών ραδιουργιών και του αναδυομένου Νεοκεμαλικού κινήματος που προμηνύουν την μετέπειτα Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

8 η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΠΑΡΙΣΙΩΝ(4 Μαίου- 27 Ιουλίου 1924)
Οι αγώνες των Παρισίων εσημείωσαν μιά τεράστια επιτυχία σε αντίθεση με τους προηγουμένους ανεπιτυχείς αγώνες του 1900. Έλαβαν μέρος 2.956 αθλητές και 136 αθλήτριες απο 44 χώρες. Η έκπληξη εκείνων των αγώνων ήσαν οι Φιλανδοί που κέρδισαν αρκετά μετάλλια στους δρόμους, ενώ οι Αμερικανοί και Βρετανοί μοιράσθηκαν τα υπόλοιπα μετάλλια Απο τους αγώνες εκείνους η ΔΟΕ καθιερώνει την διεξαγωγή Χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων. Οι πρώτοι χειμερινοί αγώνες διεξήχθησαν στο Σαμονί της Γαλλίας με μεγάλη επιτυχία και έκτοτε καθιερώθησαν σαν Ολυμπιακός θεσμός. Το 1924 έκανε την εμφάνιση του στο Π[αρίσι ο Αμερικανός Τζόννυ Βαισμίλλερ που κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια στην κολύμβηση. Αργότερα έγινε ηθοποιός υποδυόμενος στις ταινίες τον Ταρζάν όπου και διεκρίθη στο Χόλλυγουντ. Η Ελλάς δεν μπόρεσε να αποσπάσει κάποια νίκη στους αθλητικούς αγώνες, όμως στην πολιτιστική Ολυμπιάδα, ο Κώστας Δημητριάδης απέσπασε χρυσό μετάλλιο για το γλυπτό του έργο “το Δισκοβόλο”, ο οποίος λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στην Αθήνα και εγκατεστάθη απέναντι απο το καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό στάδιο απο την πλευρά του Ζαππείου. Δύο χρόνια πριν η Ελλάς είχε υποστεί την μεγαλύτερη καταστροφή της ιστορίας της, την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Το μέρωπο κατέρρευσε και την στρατιωτική ήττα ακολούθησε η καταστροφή των Ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Η Ελληνική πόλη της Σμύρνης παρεδόθη στις φλόγες στις 4 Σεπτεμβρίου 1822 απο τον Τουρκία στρατηγό Νουρεντίν πασά. Έτσι η Ελλάς βγήκε βαριά ηττημένη και καθημαγμένη , αφού είχε ν’ αντιμετωπίσει και το πελώριο πρόβλημα των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που ξερριζώθηκαν απο τις πατρογονικές τους εστίες απο το στρατοκρατικό καθεστώς του Κεμάλ . Επομένως το χρυσό μετάλλιο του Δημτιάδη με τον “δισκοβόλο” του υπήρξε μιά παρηγοριά για την παντελή αφάνεια του Ελληνικού αθλητισμού απο τους αγώνες εκείνους. Ομως για πρώτη φορά καθιερώθηκε τιμής ένεκεν στους ιστούς των σημαιών που αναρτώνται να αναρτάται τρίτη η Ελληνική , δεδομένου ότι πρώτη είναι η χώρα που διεξάγει τους αγώνες , δεύτερη η χώρα που θα τους διεδχθεί και τρίτη η Ελλάς σαν η πρώτη χώρα που ξεκίνησαν οι αγώνες τόσον κατά την αρχαιότητα όσον και κατά την σύγχρονη εποχή. 

9η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ(17 Μαίου- 12 Αυγούστου 1928)
Η Ολυμπιάδα του Άμστερνταμ ήτο μιά επιτυχημένη ολυμπιάδα στην οποία έλαβον μέρος 2.674 αθλητές και 290 αθλήτριες απο 46 χώρες. Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες έγιναν στο Σαίν Μόριτς στις 11 Φεβρουαρίου. Πολλές καινοτομίες έγιναν κατά την Ολυμπιάδα του Άμστερνταμ: 
1/ Για πρώτη φορά έπαιρναν μέρος γυναίκες και στα πέντε αγωνίσματα τους στίβου, ήτοι 100, 800, μήκος, δίσκος και σκυταλοδρομία 4x100. Στην συμμετοχή των γυναικών αντέδρασε ο βαρώνος Ντε-Κουμπερτέν, λέγοντας ότι “ Μιά αποστολή έχουν οι γυναίκες: να στεφανώνουν τους νικητές, όπως έκαναν στην αρχαία Ελλάδα” Η Αγγλία ήτο η μόνη χώρα που συμφώνησε με την πρόταση Κουμπερτέν, ενώ το σύνολο σχεδόν των χωρών είχε αντίθετη άποψη, την οποίαν και επέβαλε με την συμμετοχή των γυναικών. 
2/Το καινούργιο στάδιο της Ολλανδίας που φιλοξένησε τα αγωνίσματα στίβου στον περιμετρικό στίβο των 400 μ. έκτοτε χρησιμοποιήθηκε σαν Ολυμπιακή προδιαγραφή στην κατασκευή σταδίων. 
3/Για πρώτη φορά στην Ολυμπιάδα του Άμστερνταμ άναψε η Ολυμπιακή Φλόγα, η οποία έκαιγε καθ’ όλην την διάρκεια των αγώνων .
4/ Στην Ολυμπιάδα εκείνη για πρώτη φορά τιμής ένεκεν η Ελληνική 
5/ Η Ελληνική ομάδα μπήκε πρώτη στο στάδιο κατά την παρέλαση της τελετής ενάρξεως των αγώνων. Έκτοτε το έθιμο αυτό συνεχίζεται κατά την Ολυμπιακή τελετουργία. 
6/ Για πρώτη φορά ορίσθηκε οι αγώνες να διαρκούν 15 ημέρες, κι’ αυτό ισχύει μέχρι σήμερον.
7/Μετά τον Α! Π.Π για πρώτη φορά πήραν μέρος οι ηττημένοι Γερμανοί, 
που είχαν αποβληθεί απο τους αγώνες εξ αιτίας του πολέμου απο τους νικητές. Η Γερμανία συμμετείχε με 191 αθλητές και 32 αθλήτριες που τους συνόδευαν 5.000 φίλαθλοι.
8/ Για πρώτη φορά παραχωρήθηκε αποκλειστικό δικαίωμα φωτογράφησης των αγώνων σε μιά μόνο εταιρεία. Αυτό ήτο ένα ακόμη βήμα για την εμπορευματοποίηση των αγώνων, η οποία στις μέρες μας έχει πάρει διαστάσεις μιά τεράστιας πολυεθνικής εταιρείας.
Η Ελληνική Ομάδα και στην Ολυμπιάδα αυτή δεν σημείωσε κάποια νίκη.
. Στην Ολυμπιάδα εκείνη υπέβαλε την παραίτηση του ο Πιέρ Ντε-Κουμπρτέν για λόγους υγείας. Νέος πρόεδρος της ΔΟΕ εκλέγεται ο Βέλγος Μπαλαί Λατούρ. 

10 η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ(30 Ιουλίου-14 Αυγούστου1932)
Παρά το οικονομικό κραχ που πέρασε η Αμερική κατόρθωσε να διοργανώσει τους καλύτερους Ολυμπιακούς αγώνες, και να ξεπεράσει το φιάσκο των αγώνων του 1904. Το οργανωτικό τους πνεύμα μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία των αγώνων άφησε 1.000.000 δολάρια κέρδος. Στους αγώνες του Λος Αντζελες του 1932 έλαβον μέρος 1.281 αθλητές και 127 αθλήτριες απο 37 χώρες. Τα μετάλλια μοιράσθηκαν στα διάφορα κράτη με πρώτους τους Αμερικανούς, Σουηδούς, Ιταλούς, Ούγγρους αλλά και σ’ άλλους αθλητές . Η Ελλάς έλαβε μέρος με 10 αθλητές , εκ των οποίων εξεχώρησαν δύο , ο Ζερβίνης και ο Φαρμακίδης και οι δυό τους στην πάλη, πέρνωντας την 5 η θέση στην ελεύθερη πάλη και στην Ελληνορωμαϊκή αντίστοιχα. Τον Φεβρουάριο του 1932 έγιναν στο Λέικ Πλάσιντ οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες τους οποίους κήρυξε επίσημαο πρόεδρος Ρούσβελτ. Οι θερινοί αγώνες έγιναν στο στάδιο “Κολοσσαίον” χωρητικότητος 105.000 ατόμων, το οποίον μετά απο 50 χρόνια- φιλοξένησε την 23 η Ολυμπιάδα το 1984.
Για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λος Άντζελες έγιναν οι εξής καινοτομίες.
1/Εμπαινε το φώτο φίνις στους δρόμους
2/ Η απονομή των μεταλλίων γινόταν επάνω σε βάθρο.
3/Γινόταν ανάκρουση του εθνικού ύμνου της χώρας που έπαιρνε χρυσό μετάλλιο.
4/Γινόταν η έπαρση των σημαιών και των τριών πρώτων νικητών .
5/ Καθιερωνόταν η δημιουργία Ολυμπιακού χωριού για τους αθλητές. Ετσι διευκολύνονται -ιδιαιτέρως οι πτωχές χώρες να αντεπεξέρχονται στα έξοδα διαμονής των αθλητών σε δωρεάν καταλύμματα.
Το Ολυμπιακό χωριό του Λος Άντζελες ήτο πλήρως εξοπλισμένο με εστιατόρια, νοσοκομείο, ταχυδρομείο, αστυνομία, πυροσβεστική, και γενικά όλα τα χρεώδη για την άνετη διαβίωση και εξυπηρέτηση των αθλητών. Να σημειωθεί ότι υπάρχουν πολλά εστιατόρια για την παρασκευή των διαφόρων κατηγοριών φαγητών, ώστε να μην αλλάξουν οι αθλητές τις συνήθειες τους. 
Το 1929 μιά επαναστατική εφεύρεση κάνει την εμφάνιση, είναι το πρώτο τηλεοπτικό πρόγραμμα το οποίο μεταδόθηκε στην Νέα Υόρκη απο τους επιστήμονες των εργαστηρίων της εταιρείας Μπελ. Η εφεύρεση αυτή επρόκειτο να δώσει στον αθλητισμό και στα σπόρ μιά ώθηση που ούτε ο πιό ευφάνταστος δεν θα μπορούσε να προβλέψει τότε. 
Στην δεκαετία του 30’ ο δημιουργός του Ολυμπιακού Ύμνου, ποιητής Κωστής Παλαμάς, εισέρχεται στην Ακαδημία Αθηνών. Ένας άλλος πρωτοπόρος των αιθέρων ο Τσαρλς Λίντμπεργκ θα πετούσε χωρίς σταθμό τον Ατλαντικό ωκεανό , σημειώνοντας το πρώτο ρεκόρ. Στις 8 Ιουνίου του 1932 ο Τζιμ Λόντος ανακηρύσσεται ο παγκόσμιος πρωταθλητής στην επαγγελματική πάλη.
Στους αγώνες του Λος Αντελες χάριν στην ετοιμότητα του εκφωνητού Μπιλ Χένρυ αποφεύχθηκε ένα μεγάλο ατύχημα σαν αυτό που συμβαίνει στα γήπεδα εξ αιτίας του συνωστισμού , όταν όλοι κινηθούν ταυτοχρόνως προς την έξοδο. Οταν είδε το πλήθος να κατευθύνεται προς τους ολυμπιονίκες για την εξασφάλιση αυτογράφων κατόρθωσε με την προτροπή του και την επίκληση των πατριωτικών αισθημάτων των θεατών να τους καθηλώσει στις θέσεις τους, ώστε να αδειάσει ομαλά το γήπεδο. 
Εκπληκτική θα μείνει η περίπτωση της Πολωνέζας την καταγωγή και Αμερικανικής υπηκοότητας αθλήτρια Στανισλάβα Βαλασίεβιτς ή Στέλλα Γουόλς , η οποία κέρδισε το χρυσό στα 100 μ. γυναικών και στην 11 η Ολυμπιάδα θα λάβει το αργυρό στο ίδιο αγώνισμα. Ύστερα απο 40 χρόνια , θα σκοτωθεί σε μιά ληστεία σε πολυκατάστημα και στην νεκροψία θα αποδειχθεί το απίστευτο. Η Στανισλάβα Βαλασίεβιτς ήτο άνδρας, είχε ανεπτυγμένα γεννητικά όργανα.

11 η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ(1- 16 Αυγούστου 1936)

Η Ολυμπιάδα του Βερολίνου είναι η πιο πολυσυζητημένη Ολυμπιάδα , διότι διεξήχθη από το Χιτλερικό καθεστώς.- παρότι από τεχνικής πλευράς μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε άψογος. Οι αιτίες ήσαν οι ρατσιστικές διακρίσεις σε βάρος των Εβραίων και τα εξοπλιστικά μέτρα της Γερμανίας. Πάντως η Ολυμπιάδα αυτή εδέχθη με ιδιαίτερη επιτυχία παρά την λυσσώδη αντίδραση εκ μέρους των Δυτικών κυβερνήσεων. Είναι γεγονός ότι το Ναζιστικό καθεστώς επεδίωξε μέσω της Ολυμπιάδος του Βερολίνου  να προωθήσει τους πολιτικούς της σκοπούς, δηλαδή την ανωτερότητα της Γερμανικής φυλής. Όμως η αντιπάθεια προς τους Εβραίους οφείλεται περισσότερο σε λόγους πολιτικούς και λιγότερο σε ρατσιστικούς, όπως η Δυτική προπαγάνδα επρόβαλλε. Το Γερμανικό έθνος βγήκε από τον Α! Π. Π ηττημένο και προδομένο εξ αιτίας της συναλλαγής των Εβραίων της Γερμανίας με τους Βρετανούς. Οι Εβραίοι εκείνη την κρίσιμη στιγμή όπου οι Γερμανοί ήσαν νικητές και οι Εγγλέζοι ηττημένοι εδέχθησαν να μεσολαβήσουν προκειμένου να βγάλουν την Αμερική στον πόλεμο υπέρ των Βρετανών υπό την προυπόθεση αυτοί να τους υποσχεθούν την παραχώρήση της Παλαιστίνης μετά τον πόλεμο . Επομένως το μίσος των Γερμανών κατά των Εβραίων δεν ήτο εξ ολοκλήρου ρατσιστικό , αλλά ωφείλετο κυρίως στην προδοσία που είχαν υποστεί κατά τον Α! Π. Π. 
Το Βερολίνο έπλεε στις σημαίες με το σύμβολο της σβάστικας , ενώ τα μεγάφωνα έπαιζαν στο διαπασών στρατιωτικά εμβατήρια για την προετοιμασία της κοινής γνώμης. Μια σοβαρή καινοτομία της Ολυμπιάδος του Βερολίνου, η οποία και συνεχίζεται ακόμη, είναι η καθιέρωση της Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας , μεταφέροντας το φως από την αρχαία Ολυμπία ως την πόλη όπου διεξάγονται οι Ολυμπιακοί αγώνες. Η Ολυμπιακή φλόγα άναψε στην αρχαία Ολυμπία από την περίφημη χορεύτρια και χορογράφο Κούλα Πράτσικα και πρώτον δρομέα τον Κώστα Κονδύλη . Κατά την έναρξη αφέθησαν 118.000 περιστέρια πάνω από τον ουρανό του Ολυμπιακού σταδίου . Η σύγκρουση του μαύρου αθλητή Τζέσσυ Οουενς με τον Γερμανό Λονγκ στο άλμα εις μήκος ήτο η κυριοτέρα φάση των αγώνων, διότι με την νίκη του Οουενς και την απονομή του χρυσού μεταλλείου στον μαύρο αθλητή κατερρίφθη ο μύθος περί αρείας φυλής. 
Τους αγώνες εκείνους παρηκολούθησαν 100.000 θεατές , 3738 αθλητές και 328 αθλήτριες από 49 χώρες. Το στάδιο, ο στίβος, η οργάνωση τα πάντα ήσαν σπουδαία και για πρώτη φορά έκανε την εμφάνιση της και η τηλεόραση.
Η Ελληνική ομάδα αποτελείτο από 43 αθλητές και μια αθλήτρια, την Δομνίτσα Λανίτου –Καβουνίδου και σημαιοφόρο τον Σπύρο Λούη, ο οποίος φορώντας φουστανέλλα και τσαρούχια προσέφερε συμβολικά κλαδί εληάς στον δικτάτορα Χίτλερ .
Κορυφαία στιγμή των αγώνων ήτο εκείνη της αποχωρήσεως του δικτάτορα για να μην απονείμει τα μετάλλια στον μαύρο Αμερικανό πρωταθλητή Τζέσι Οουενς,ο οποίος κέρδισε 4 μετάλλια στα 100 μ, 200 μ, μήκος και 4´100 . Στην κούρσα των 100 μ. ο Γερμανός Λόνγκ ήλθε δεύτερος. Ο άτυχος αυτός αθλητής σκοτώθηκε λίγο αργότερα στον Β! Π. Π. 
Από την Ελληνική ομάδα ο Άγγελος Παπαδήμας πήρε την τετάρτη θέση στο πιστόλι ταχύτητος, ο Νίκος Σύλλας και ο Χρήστος Μάντικας ήρθαν έκτοι στην δισκοβολία και στα 400 μ μετ’ εμποδίων, ενώ ο δρομέας μας Στέλιος Κυριακίδης ήλθε 12 ος στο μαραθώνιο. Να σημειωθεί ότι ο Πιέρ Ντε-Κουμπερτιέν δεν παρευρέθη στους αγώνες εκείνους διότι ήτο γέρος και άρρωστος, το επόμενο δε έτος 1937 πέθανε και η καρδιά του ετάφη στην αρχαία Ολυμπία. Γερμανοί κα Αμερικανοί μοιράσθηκαν περίπου τα χρυσά μετάλλια , αλλά και οι Φιλανδοί, Άγγλοι, Ιταλοί, Ιάπωνες, Ολλανδοί, Ούγγροι και Αιγύπτιοι δεν υστέρησαν σε μετάλλια. Η Τουρκία κέρδισε το πρώτο της χρυσό μετάλλιο με τον Ερκάν και ένα χάλκινο στην πάλη με τον Ελληνα ομογενή Κυρίτση.

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

 

ΟΙ  ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ  ΩΣ  ΣΗΜΕΡΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ …(1)

 

 ΑΡΧΗ  ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ    

ΚΑΤΑ ΩΓΥΓΙΑΝ 

Περί Αιτιών  των Αγώνων , Αγωνισμάτων, και του Σταδίου

            Οι αγώνες είχον την αυτήν αρχήν και αιτίαν, ήν είχε και η θρησκεία. Επειδή όπου εγίνετο εορτή, εκεί και αγών , και όπου αγών , εκεί και θυσία και εορτή  τινός θεού.  Οθεν ήσαν αφιερωμένοι εις θεούς , και  εωρτάζοντο εις τιμήν αυτών . Τινές δε και εις τιμήν Ηρώων, προς ανάμνησιν ανδρίας και αρετής. Και όταν παρατηρηθεί πολιτικώς το αποτέλεσμα πάντων των εθίμων, ευρίσκεται η πολιτική σύνεσις των Ελλήνων αμίμητος και απαραδειγμάτιστος, ήτις είδεν οξυδερκέστατα τας κλίσεις των ανθρώπων , και έδωκεν αυτοίς στάδιον απόλυτον και απεριόριστον, εις ενάσκησιν και έκτασιν των κοινώς ωφελίμων  και καλών , και περορισμόν αβίαστον και αυτόματον  των κακών και  βλαβερών.

[1/ Πρωτοπόροι οι Ελληνες στον Πολιτισμό

 Δια της λέξεως «απαραδειγμάτιστος» ο συγγραφεύς θέλει να τονίσει ότι κανείς λαός πριν από τον Ελληνικόν δεν είχεν επινοήσει  ένα τέτοιο έθιμο, αλλά πρώτοι οι Ελληνες το ανεκάλειψαν και το έβαλαν στην ζωή τους δια τους λόγους που εξηγεί  αυτός. Αλλά και όταν   παρεδόθη στην Δύση η ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων  μέσα σε  100  χρόνια  τους  αλλοίωσαν  και τους εμπορευματοποίησαν, έτσι ώστε η συνέχιση τους κάτω από το ίδιο πρίσμα να είναι προβληματική.

2/ Η Εμπορευματοποίηση των αγώνων

 Η συνεχής και ραγδαία διόγκωση των δαπανών  από Ολυμπιάδα σε Ολυμπιάδα κάνει προβληματική αν όχι και αδύνατη την διοργάνωση τους στο μέλλον , εκτός από τις πολύ πλούσιες χώρες. Αλλά και αυτές ενδέχεται να μην  είναι και τόσο πρόθυμες να τους αναλάβουν στο μέλλον  αν τα αναμενόμενα κέρδη   δεν είναι τα προσδοκόμενα σε σχέση με τις δαπάνες

3/ Η Τρομοκρατία εχθρός των Ολυμπιακών αγώνων

Ο παράγων « τρομοκρατία» διογκώνει τις δαπάνες ασφαλείας  σε αστρονομικά ύψη( $ 1 δισεκατομμύριο δολάρια  κόστισε  στην Αθήνα)  και χαλάει το κλίμα  της εκεχειρίας, της ειρήνης και της συνεργασίας μεταξύ των λαών, διότι ουδείς μπορεί να εγγυηθεί την πλήρη ασφάλεια]

            Ολυμπία, ο ένδοξος στίβος του Εθνους των Ελλήνων

 Ίνα δε ανάψει το πυρ της φιλοτιμίας εις όλας τας ψυχάς των Ελλήνων ,  εσύναζεν αυτούς εις τα Ολύμπια, ίνα βλέπωσι τους επιμελείς τιμωμένους και δοξαζομένους, ευφημουμένους, και χειροκροτουμένους υπό πάντων των Ελλήνων . Ώστε λέγουσι τινές , ότι ήτον ενδοξότερος ο Αθλητής εις τα Ολύμπια , παρά ο θριαμβεύων εις την  Ρώμην. Οθεν ήτον ανάγκη  να επιμελώνται , να εξασκώνται , και να γυμνάζονται οι ανδρείοι , και οι φιλολόγοι  και τεχνίται, ίνα τιμηθώσιν εις τον ένδοξον αγώνα του γένους. Επειδή ο έπαινος των ομογενών είναι ένδοξος. Ο δε νους ο πολιτικός ήτον , η έξαψις της φιλοτιμίας προς τα καλά, η αυτόματος και αβίαστος άσκησις προς ευρρωστίαν σώματος, και καρτερίαν εις τους πολέμους, εις αύξησιν της φιλολογίας και των τεχνών ,και ουχί εις απόλαυσιν πλούτου .  Διότι τα βραβεία ήτο κλώνος ελαίας. Αλλά ο κλώνος ούτος ήτον δώρον του γένους  αρετής ένεκα, και το βάρος και η τιμή αυτού υπερέβαινε πάντα τα πλούτη , και τους θησαυρούς της οικουμένης.

Οι Αθλητές, οι ευγενείς του γένους

Οθεν οι αθλητές εθεωρούντο ως αξιωματικοί και ευγενείς του γένους, επιφανείς και περίβλεπτοι, έχοντες ελευθέρας παντού τας πρώτας καθεδρίας εις τα θεάματα, και άλλας τιμάς ανηκούσας εις την ομοφωνίαν του γένους . Διότι ό,τι τιμήσει το γένος ομοφώνως , εκείνον γίνεται και θεωρείται έντιμον. Και ό,τι σέβεται το γένος ομοφώνως, εκείνο είναι Ιερόν, επειδή η δύναμις της ομοφωνίας αυτού είναι ακαταμάχητος, και ανυπέρβλητος, και ό,τι θελήσει εκείνο γίνεται αμετάτρεπτον.

[ Η δημοκρατική αντίληψη των Ελλήνων

    Εξ αυτού  φαίνεται η βαθυτάτη δημοκρατική αντίληψη των Ελλήνων, των οποίων οι θεσμοί είχαν την κοινήν ομοφωνία και δεν ήσαν προιόν εκ των άνω επιβολής, όπως συμβαίνει σήμερον . Πολλώ δε μάλλον οι θεσμοί των Ελλήνων δεν ήσαν   προιόν μιμητισμού και  εισαγωγής των εκ του εξωτερικού , όπως κάνουν σήμερον οι ξενολάγνοι συμπατριώτες μας. Για να γίνει όμως όλη αυτή η πολιτική παιδεία και αρετή κτήμα του λαού πέρασαν αρκετές χιλιάδες χρόνια και δεν ξεπήδησαν εν μια νυκτί όπως η Αθηνά από την κεφαλή του Δία]

Δια τούτο θεωρείται και αυτή η πολιτική εις τα κοινάς συνελεύσεις και πανηγύρεις των Ελλήνων. Ινα γνωρίζητε το γένος , να κοινολογεί    τας ιδέας και τα συμφέροντα αυτού, φιλιούμενον , και προσοικοιούμενον, εξ ων ήρτηται η ομοφωνία.

Κατεδάφιζαν τα Τείχη για τους Ολυμπιονίκες

Πρώτον μεν  εστέφοντο, και εκηρύττοντο οι νικηταί εκεί εις την πανήγυριν,είχον και ελευθέραν τράπεζαν εις το Πρυτανείον. Οτε δε επέστρεφον εις την πόλιν αυτών, υπεδέχοντο με θρίαμβον , κατεδάφιζον και τα τείχη της πόλεως οι πολίται, δηλούντες, ότι οι τοιούτοι πολίται δεν χρειάζονται τείχη. Τινές πόλεις έτρεφον αυτούς και δημοσίως, ως και αι Αθήναι.  Των δε Σπαρτιατών οι Αθληταί ίσταντο πλησίον του βασιλέως εις τας πολεμικάς παρατάξεις. Ο μεν άπαξ νικήσας και στεφθείς , ενομίζετο ευδαίμων , ο δε πολλάκις , ευδαιμονέστερος , ώστε ανωτέρα ευδαιμονία δεν ενομίζετο άλλη.

[1/ Οι Αθλητικοί Αγώνες της Φρυγίας

Ο θεσμός των αγώνων δεν  ίσχυε  μόνον για τους Ελληνες της κυρίως Ελλάδος .  Αγώνες ετελούντο  σε  όλο τον Ελληνικό κόσμο   και σ’ αυτόν ανήκε   η Φρυγία και άλλες επαρχίες της Μικράς Ασίας και της Μεσογείου . Θα αναφέρουμε ένα περιστατικό από τον αγώνα που έκανε ο βασιλεύς της Φρυγίας . Στον αγώνα αυτόν ενίκησε στην πάλη ο διάδοχος του θρόνου Ιλος και έλαβεν από τον βασιλέα  βραβείον πενήντα νέους, και πενήντα παρθένους, και μίαν βουν ποικίλην. Εδώ παρατηρούμεν   τις επιρροές της Ανατολής στο θέμα της βραβεύσεως των νικητών. Σύμφωνα με τον χρησμόν όπου θα έπεφτε η αγελάδα θα έπρεπε να κτίσει πόλιν. Αυτή έπεσε στον λόφον της Ατης και δια τούτο έκτισε εκεί το Ιλιον, το οποίον επήρε το όνομα του από τον Ιλον. Η συμβολική σύνδεση της Ατης με το Ιλιον εξηγεί την καταστροφή του  κατά τον Τρωικό Πόλεμο.

2/ Οι Αγώνες προς τιμήν του Κυζίκου

Οι Αργοναύτες λόγω θαλασσοταραχής προσορμίσθησαν το βράδυ  στην ακτή της Κυζίκου. Οι κάτοικοι της Κυζίκου  Δολίονες,  νομίσαντες ότι  έκαναν επιδρομή οι  Πελασγοί,  έδωσαν σφοδρή  μάχη, όπου εφονεύθη ο βασιλεύς τους  Κύζικος, ένας χαριέστατος νέος και νεόνυμφος. Όταν ξημέρωσε εννόησαν το λάθος  και  έθαψαν αυτόν Αργοναύτες και Δολίονες με τιμές, οι δε Αργοναύτες εκούρευσαν και την κόμην αυτών εις ένδειξη πένθους. Μάλιστα η γυνή του Κυζίκου εκρεμάσθη, διότι δεν υπέφερε το πένθος.  Να σημειωθεί ότι    Δολίονες  και Αθηναίοι είχον αμοιβαία  φιλία..  Προς τιμήν αυτού εόρτασαν και επιτάφιον αγώνα. Οι Πελασγοί ανήκαν στα Ελληνικά φύλα ,διότι και οι Ελληνες ήσαν Πελασγοί.  Ωστόσο λόγω της απομονώσεως των διαφόρων φύλων είχαν και διάφορο βαθμό πολιτισμού.

3/ Η Αλαζωνία του Αμυκου

Μετά την Κύζικο η Αργώ έπλευσε στη χώρα των Κεβρύκων , στον Αστακυνόν κόλπον,(το σημερινό Ισμίτ) Ο βασιλιάς τους Αμυκος ήτο άριστος πύκτης και συνήθιζε να καλεί σε πυγμαχία τους ξένους, όπου τους εφόνευε. Εκάλεσε λοιπόν και τον άριστον πύκτην των Αργοναυτών Πολυδεύκην, ο οποίος τον εφόνευσε. Τούτο όμως ηρέθισε τους Βέρβρυκας και ώρμησαν επί των Αργοναυτών, οι οποίοι έδωσαν σφοδρή μάχη για να διαφύγουν. Οι Βάρβαροι δεν ανέχονταν να νικήσει άλλος εκτός από τον βασιλιά τους   ]

Υπεράνθρωπα έργα έκαναν  οι Ελληνες

            Ο δε εν εκάστω αγώνι στεφόμενος, ενομίζετο ανώτερος της ανθρωπίνης φύσεως. [ Επί τη βάσει αυτού του ηρωικού  πνεύματος οι Ελληνες έπλασαν τους βασιλείς και τους Θεούς τους ως ικανούς να κάνουν υπεράνθρωπα θαύματα, όπως λ. χ ο Ατλας , που σήκωσε τη Γη επί των ώμων του. Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία , μετά τον θάνατο του Υπερίωνος ο Ατλας και Κρόνος εμοίρασαν το βασίλειο  . Και ο μεν Ατλας  έλαβε τις ωκεάνιες κτήσεις πέριξ του Ατλαντικού, και εξ αυτού ωνομάσθησαν οι  εγχώριοι Ατλάντιοι, ο ωκεανός Ατλαντικός  και το όρος Ατλας της Μαυριτανίας. Ο Ατλας ήτο ξακουστός αστρονόμος  και ο πρώτος που επενόησε την ουράνια σφαίραν και γι’ αυτό εμυθολογήθη ότι εκράτει τον Ουρανό στους ώμους του. Ο Κρόνος έλαβε το  Ανατολικό βασίλειο]

            Οι Ολυμπιονίκες  Τιμή για την Πόλη

            Ετιμάτο δε και η πόλις, οι πολίται, συγγενείς και γονείς  αυτών(των ολυμπιονικών).  Ώστε οι μεν συγγενείς ελέγοντο μακάριοι , οι δε γονείς τρισμακάριοι. Ενδοξότατοι δε ήσαν οι Ολυμπιονίκαι  Ετι δε εδίδετο και μισθός ετήσιος υπο των πόλεων αυτών, ως ενομοθέτησε ο Σόλων, να δίδωσιν οι Αθηναίοι, εις μεν του Ολυμπιονίκας, πεντακοσίας δραχμάς, εις τους Ισθμιονίκας δε μόνον εκατόν.  Η τιμή των αθλητών δεν ήτον πρόσκαιρος, αλλά και αιώνιος. Επειδή έστηναν και ανδριάντας αυτών με επιγραφάς. Εγραφαν και τα ονόματα αυτών εις τα χρονικά τας Ολυμπιάδας καλουμένας, ούτως «Επ’ άρχοντος Αθήνησι  Καλλιάδου ήχθη Ολυμπιάς πέμπτη προς ταις εβδομήκοντα, καθ’ ήν ενίκα στάδιον Ασυλος ο Συρακούσιος» Εν εκάστη γαρ Ολυμπιάδι έγραφον τον άρχοντα των Αθηνών, και τους νικητάς των αγώνων, ως βλέπωμεν πανταχού εις τους Ιστορικούς(Διόδωρ. Ια’. Α’ )

            Η αρχή των Αγώνων εις την Ηρωικήν Εποχήν

            Αγνοείται   ακριβώς τις ήτον ο πρώτος ευρετής των αγώνων, πλην εις την Ελλάδα φαίνεται η αρχή αυτών  κατά τον Ηρωικό αιώνα. Ο Υγίνος αριθμεί δεκαπέντε τοιούτους μέχρι του Αινείου, αλλ’

Οι τέσσαρες πρώτοι δεν σώζονται και έτσι αρχίζουμε από τον πέμπτον. 

Πέμπτον,  λέγει  τον Δαναό, όστις   κατέστησεν αγώνα εις τους γάμους των θυγατέρων αυτού.

Εκτον, δε λέγει τον Λυγκέα γαμβρόν του Δαναού, όστις κατέστησεν άλλον εις το Αργος της Αργείας Ηρας. 

Εβδομον, τον Περσέα, όστις εώρτασεν αγώνα επιτάφιον του Πολυδέκτους

.[1/   Οι Αγώνες χάνονται στα βάθη της προιστορίας 

Ο Δαναός έζησε  ~ 35.000 προ εποχής( Π. Ε) . Αυτός απέκτησε 50 κόρες  , τις λεγόμενες Δαναίδες, εξ αυτών οι 4 απεκτήθησαν από την  γυναίκα του Ευρώπη, ενώ οι λοιπές  από άλλες γυναίκες . Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία, ο Δαναός με τις θυγατέρες του  ζούσε στην Αίγυπτον . Επειδή έλαβε χρησμό ότι θα δολοφονηθεί  από τους 50 γιούς του αδελφού του ναυπήγησε πλοίο με πενήντα κωπηλάτες  και έφυγε από την Αίγυπτον με προορισμό το Αργος. Κατά τον πλουν σταμάτησε στην Λίνδο , όπου οι κόρες  του έκτισαν ναό το ναό της θεάς Αθηνάς.. Εφθασε στο Αργος και ο βασιλεύς του Αργους Γελάνωρ  του παρέδωσε το βασίλειο, ύστερα από ένα επιτυχημένο μεγάλο ρητορικό αγώνα  που είχε μαζί του. Αμέσως μετά θέλησε να παντρέψει τις κόρες του Δαναίδες. Τότε παρουσιάσθηκαν οι 50 γιοί του αδελφού του. Ο Δαναός όμως είπε στις κόρες του να τους θανατώσουν το πρώτο βράδυ.

2/ Οι Δαναΐδες σκότωσαν τους άνδρες τους πλην Υπερμνήστρας

Όλες υπάκουσαν   πλην  της Υπερμνήστρας , η οποία δεν θέλησε να θανατώσει τον Λυγκέα (αναφέρεται στις Ικέτιδες του Αισχύλου) Και για να επαληθευθεί ο χρησμός ο Λυγκεύς εθανάτωσε τον Δαναό. Στο Αργος υπήρχαν ιερά του Λυγκέως και στο μέσον ο τάφος του Δαναού. Από τότε τους Αργείους απεκάλεσαν Δαναούς  και υπάρχει και η αρχαία Λατινική ρήση «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» Ενώ λοιπόν ο Δαναός ήτο ο πέμπτος που έκανε   Αγώνες , δεδομένου ότι τους τέσσαρες πρώτους δεν τους γνωρίζουμε, μπορούμε κάλλιστα να αντιληφθούμε πόσο παλαιοί είναι οι αγώνες. Επομένως εξ αυτών εξάγεται ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ακόμη πιο παλαιοί από τον Ηρακλή τον 5 ον όστις φέρεται ιδρύσας  αυτούς.  Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Πυθιακός αγών ήτο αρχαιότερος όλων, άρα προυπήρχε όλων  και ανάγεται σε χρονολογία προ  των τεσσάρων αγνώστων ηγεμόνων.

3/ Ζευς και Δανάη γεννούν τον  Περσέα

 Σύμφωνα με την αρχαιολογίαν λέγεται ότι ο Ζευς μεταμορφωθείς σε  σε χρυσή βροχή εισήλθε στον θάλαμο της  και η Δανάη εγέννησε τον Περσέα. Όταν άκουσε το κλάμα του παιδιού ο πατέρας της Ακρίσιος  την μεν τροφό της εφόνευσε την δε Δανάην έφερε στο βωμό του Ορκίου Διός, για να ομολογήσει με ποιόν είχε κάνει το παιδί. Εκείνη ομολόγησε ότι το είχε κάνει με τον Δία. Τότε  οργισθείς ο Ακρίσιος έκλεισε αυτήν και το βρέφος σε κιβώτιον και το έρριψε στη θάλασσα. Φοβηθείς δε τον χρησμόν, που έλεγε ότι θα φονευθεί από τον Περσέα,   επήγε στον βασιλιά Τεύταμον στη Λάρισσα, ο οποίος εόρταζε αγώνα γυμνικόν προς τιμήν του πατρός του. Αγωνισθείς δε εκεί ο Περσεύς , εφόνευσε ακουσίως τον Ακρίσιον με τον δίσκον, χωρίς να γνωρίζει ότι ήτο θετός του πατέρας. Ετσι εξεπληρώθηκε ο χρησμός. β/ Εκ αυτού συνάγεται ότι από αρχαιοτάτων χρόνων  σε όλη την Ελλάδα διεξήγοντο γυμνικοί αγώνες και δεν ήτο ένα τοπικό γεγονός για την Ολυμπία, Ισθμό, Νεμέα και Δελφούς]  

Ογδοον, δε λέγει τον Ηρακλέα, όστις κατέστησεν τον Ολυμπιακόν αγώνα , εις τιμήν του Πέλοπος.

[1/ Οι Αθλοι του Ηρακλέους

 Μεταξύ των άθλων του Ηρακλέους συγκαταλέγεται και η αρπαγή των χρυσών μήλων των Εσπερίδων. Τα μήλα αυτά που ήσαν αφιερωμένα στην Αφροδίτη  υπήρχαν σε ωραίους κήπους και τα εφύλασσον οι Νύμφες. .Κατ’ άλλους η Γη εδώρησε τη μηλιά στους γάμους της Ηρας με το Δία , η οποία έκανε χρυσά μήλα.  Για μεγαλύτερη ασφάλεια διώρισαν και τον Εσπέριον Δράκοντα να τα φυλάει. Ο Ηρακλής όμως φονεύσας τον Εσπέριο Δράκοντα  έλαβε τα μήλα. Ενεκα τούτου οι Εσπερίδες λυπήθηκαν σφόδρα και  απέφευγαν πλέον τους ανθρώπους. Προφανώς  ο  μύθος αυτός  συμβολίζει την μετάβαση των αρχαίων Ελλήνων στις χώρες  του Ατλαντικού προς απόκτηση χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων, ως αναφέρουν  ιστορικές, αρχαιολογικές και άλλες μαρτυρίες]

Ενατον δε λέγει τον Νεμεακόν, ον κατέστησαν οι επτά ηγεμόνες, επιτάφιον του Αρχεμόρου.

Δέκατον, δε τον Ισμιακόν, ον κατέσησεν ο Ερατοκλής , ή ο Θησεύς. Ενδέκατον, δε των Αργοναυτών επιτάφιον του Κυζίκου.

Δωδέκατον, δε του Ακάστου επιτάφιον του Πελίου.

Δέκατον τρίτον, εώρτασεν ο Πρίαμος εις τιμήν του Πάριδος επιτάφιον.  Δέκατον τέταρτον, δε τον Αχιλλέα , όστις εώρτασεν εν τω Τρωικώ πολέμω επιτάφιον αγώνα του Πατρόκλου.

Δέκατον πέμπτον, και τελευταίον λέγει τον Αινείαν, ότι εώρτασεν αγώνα του πατρός αυτού Αγχίσου. Δεν αναφέρει όμως τον Πυθιακό τον αρχαίοτατον όντα και εκείνον, και άλλους τινάς, και ίσως ανέφερεν τούτους εις την αρχήν του κεφαλαίου τούτου , όπερ απώλετο.(Διόδωρ. Μυθ. 273)

[ Οι Αθλητικοί Αγώνες των Αργοναυτών

Εκτός του αγώνος των Αργοναυτών προς τιμήν του Κυζίκου και  του   με τον Αμυκον ,  στη χώρα των Βεβρύκων, οι Αργοναύτες εόρτασαν αρκετούς αγώνες , επί  των οποίων θα αναφέρουμε  .

α/ Στην Ιωλκόν, όπου  εώρτασαν τον αγώνα του Πελίου

β/ Τον αγώνα του αποχωρισμού τους, όπου έκαναν γυμνικό αγώνα με εισήγηση του Ηρακλή.  Εκεί έκαναν  και ένορκον συμμαχίαν προς διατήρηση της φιλίας των και ώρισαν τον Ηρακλή επιμελητή του Αγώνος. Αυτή η συμμαχία είναι ο πρόδρομος της Εκκεχειρίας των Ολυμπιακών Αγώνων]

 [1/  Οι Αγώνες ιδρύθησαν πολύ πριν από τον Ηρακλή

Εξ αυτών καταφαίνεται το μέγα ψεύδος ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες αρχίζουν από το 776 π. Χ. Ακόμη φαντάζει ψευδέστατον και αυτό που ως τώρα πολλοί πιστεύαμε, ότι οι αγώνες ιδρύθησαν από τον Ηρακλή  και  τους αδελφούς του Ιδαίους Δακτύλους.  Εκ των ανωτέρω εμφαίνεται ότι προ του Ηρακλέους εκτελούσαν Αγώνες επτά γένη Ελλήνων, εκ των οποίων τα τέσσαρα πρώτα   έχουν χαθεί, διότι έχει πιθανόν  χαθεί το σχετικό βιβλίο του Διοδώρου που τα περιείχε ή ήσαν τόσο παλαιοί ώστε εξέλειπαν από την μνήμη της προιστορίας .  Το πέμπτο γένος που αναφέρεται από τον Υγίνο είναι του Δαναού, το έκτον του Λυγκέα και το έβδομον του Περσέα, πριν φθάσουμε στο όγδοο του Ηρακλέους. Αλλά και πάλι ο Αθανάσιος Σταγειρίτης λέγει ότι δεν αναφέρεται ο   αρχαιότατος Πυθιακός αγών και μερικοί άλλοι,  που έχει υπ’ όψιν του ο πολυμαθέστατος συγγραφεύς της ΩΓΥΓΙΑΣ Αθανάσιος Σταγειρίτης.   Αρα η ημερομηνία ενάρξεως των αγώνων χάνεται στα βάθη της προιστορίας και δεν είναι υπερβολή να συμπεράνουμε ότι οι αγώνες έχουν ηλικία πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν , αφού η αρχαιολογική και ανθρωπολογική σκαπάνη συνεχώς μεταθέτει   σε πολλές χιλιετίες και εκατομμύρια χρόνια  την ύπαρξη των Ελλήνων στην περιοχή. Η πιθανότερη ημερομηνία ενάρξεως των Αγώνων είναι αυτή των 45.000 ετών Π. Ε(«ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ», Δημήτριος Βαρδίκος, εκδόσεις ΑΤΤΙΚΑ) ] 

Αλλοι δε έχουσιν άλλην γνώμην  περί τινων τούτων, ως ρηθήσεται περί εκάστου. Επειτα δε κατέστησαν εις πολλάς πόλεις διαφόρους αγώνας, και κατά διαφόρους καιρούς μερικώς εωρταζομένους, ως είρηται πολλάκις, και ρηθήσεται έτι εν τοις οικείοις τόποις.  Όμως τέσσαρες ήσαν οι επισημότατοι, τους οποίους εώρταζεν άπασα η Ελλάς. Ο Ολυμπιακός, Πυθιακός, Νεμεακός   και Ισθμιακός , ως λέγει και το εξής επίγραμμα

« Τέσσαρες εισίν αγώνες αν’ Ελλάδα, τέσσαρες ιεροί,

οι δύο μεν θνητών , οι δύο δ’ αθανάτων,

Ζηνός, Λητοίδαο, Παλαίμονος, Αρχεμόροιο.

Αθλα δε των κότινος, μήλα ,σέλινα, πίτυς»

[ Ο Αθλητής Αρκεσίλαος

Εχρημάτισαν τέσσαρες Βάττοι και τέσσαρες Αρκεσίλαοι βασιλείς του Κυρήνης. Ο ένας εξ αυτών είναι ο Αθλητής Αρκεσίλαος , το οποίον υμνεί ο Πίνδαρος]

Επισημότατος δε τούτων ήτον ο Ολυμπιακός. Οθεν ο Πίνδαρος παραβάλλει τα τέσσαρα στοιχεία προς τους τέσσαρους αγώνες.

 [1/  Η σημασία  των τεσσάρων Αγώνων

Εκ τούτου βλέπουμε ότι τίποτα δεν εγένετο στον Ελληνικό κόσμο τυχαία. Όλα είχον ένα συγκεκριμένο σκοπό και επομένως είχον και ένα συγκεκριμένο συμβολισμό τον οποίον εμείς οι μεταγενέστεροι που χάσαμε την επαφή –λόγω   αφελληνισμού μας από τον Ιουδαιο-Χριστιανισμό- δεν είμαστε σε θέση να αποκρυπτογραφήσουμε. Τώρα τελευταία έχουν γίνει σοβαρές προσπάθειες αποκρυπτογραφήσεως του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος και βρισκόμαστε έκθαμβοι μπρος σε ένα φωτεινό κόσμο που μας συναρπάζει. Οι τέσσαρες αγώνες, συνδέονται με την Ιεράν Τετρακτύν και τις τέσσαρες δυνάμεις του Σύμπαντος, τις τέσσαρες εποχές του έτους, τα τέσσαρα σημεία του ορίζοντος,  κ. ο. κ]

 Έπειτα προκρίνει των μεν στοιχείων το ύδωρ, κατά την δόξαν των φυσικών,  των δε αγώνων τον Ολυμπιακόν προς δόξαν των αθλητών .

 [   Υδωρ , το κυριότερο στοιχείο της  φύσεως

Η αναφορά στο «ύδωρ προς δόξαν των φυσικών» εκφράζει μια σπουδαία επιστημονική αλήθεια αφού το 0, 9  %  της φύσεως  αποτελείται από υδρογόνον και το ατομικό βάρος του ύδατος είναι η μονάδα ]

Ο μεν τόπος εν ώ ηγωνίζοντο οι Αθληταί , ωνομάζετο στάδιον , επειδή είχεν σταδιαίον μήκος. Πλησίον δε του σταδίου εκάθηντο οι κριταί των αγώνων εις τόπον αρμόδιον, ίνα διακρίνωσι τους νικητάς. Περί δε το στάδιον ίσταντο, ή εκάθηντο οι θεαταί, εις τόπον κεχωρισμένον με έρυμα, τείχος , από του σταδίου.

Αγώνες  δι’ ευρρωστείαν και ετοιμότητα προς πόλεμον

            Τα δε  αγωνίσματα ήσαν πολλά και διάφορα, ώστε αναφέρουσι τινές πεντήκοντα πέντε είδη. Αλλά ταύτα ήσαν ιδιαίτερα κατά πόλεις γυμνάσματα,  ένθα εγυμνάζοντο οι παίδες των πολιτών, ως είχον οι Αθηναίοι το Λύκειον  και Κυνόσαργες, και άλλα. Και μάλιστα ο Αιλιανός λέγει, ότι οι Αθηναίοι επενόησαν ταύτα.  Ετι δε εκεί συναριθμούνται και τα εν εορταίς ιδιαίτερα αγωνίσματα, ως είρηται. Λαμπαδηφορία, οινοπόσια, και άλλα. Ταύτα δε τα κοινά αγωνίσματα ήσαν κατά τινας οκτώ.  Στάδιον,  Δίαυλος , Δόλιχος, Οπλίτης, Πυγμή , Παγκράτιον, Πάλη, Αλμα. Προστιθεμένου δε και του Δίσκου, γίνονται εννέα. Επειδή όμως τινά τούτων έχουσι την αυτήν γύμνασιν και άσκησιν, ως η Πάλη, η Πυγμή και το Παγκράτιον, και ο Δόλιχος και Οπλίτης και ο Δίαυλος, ανάγονται εις πέντε. Και δια τούτο ωνόμασαν αυτά Πένταθλον, κατά τα εξής. Αλμα , ποδωκείην, δίσκον, άκοντα πάλην. Η  πυγμήν, δρόμον , δίαλμα, δίσκον , πάλην. Η άλμα, πάλην , δίσκευμα, κοντόν , δρόμον. Η άλμα ποδός, δίσκου τε βολήν  , και άκοντος ερωήν, και δρόμον,  η δέ πάλην. Μία δε έπλετο πάσι τελευτή. Επειδή απέβλεπον πάντα εις τον αυτόν σκοπόν, εις ευρρωστείαν και άσκησιν προς τον πόλεμον.

            Ο μεν ούν δρόμος ήτον  εις  γύμνασιν του σώματος προς ταχύτητα και ευκινησίαν εις τας μάχας, εις τας συστροφάς του πολυάικος πολέμου, εις δίωξιν και φυγήν, και καρτερίαν εις τας εκστρατείας και οδοιπορίας, και άλλων τοιούτων αναγκαίων.

 [Οι φάσεις της μάχης

Εξ αυτών καταφαίνεται ότι οι αρχαίοι πρόγονοι μας γνώριζαν άριστα τις διάφορες φάσεις του αγώνος και τις απαιτήσεις εκάστης φάσεως.  Π. χ γνώριζαν ότι κατά τις φάσεις  όπου υπήρχε ρευστότης στο πεδίον της μάχης , καθώς και στις φάσεις   της καταδιώξεως και του υποχωρητικού ελιγμού η ταχύτητα και η  ευκινησία είναι το άπαν για να επιτύχουν] 

Αυτή δε η αρετή της ταχύτητος ενομίζετο πολύ αναγκαία και ωφέλιμος. Οθεν ο Ομηρος λέγει ωκύπουν τον πολεμικότατον Αχιλλέα. Εν άλλοις δε λέγει.:

«Ου μεν γαρ μείζον κλέος ανέρος, όφρα  κεν ήσιν,

Η ό,τι ποσσίν τε ρέξει , και χερσίν εήσιν»

Είδη δρόμου

Είδη δε του δρόμου ήσαν ταύτα :  Δίαυλος , Δόλιχος , Στάδιον,  Οπλίτης , Τέθριππος, Κέλης Απήνη, και Κάλπη.

Δ ί α υ λ ο ς μεν αγών ωνομάζετο, ότε έτρεχον δις εις  το στάδιον οι αθληταί, επιστρέφοντες πάλιν εις το σημείον , όθεν ήρξαντο τρέχειν. Επειδή το στάδιον ωνομάζετο και αυλός. Οι δε αθληταί ούτοι εκαλούντο διαυλοδρόμοι.

Δ ό λ ι χ ο ς δε , ότε έτρεχον επτάκις, ή δωδεκάκις από της μιάς άκρας μέχρι της άλλης του σταδίου. Και ούτοι ωνομάζοντο Δολιχοδρόμοι.

Σ τ ά δ ι ο ν  δε, ότε έτρεχον άπαξ μόνον από της μιάς άκρας μέχρι της άλλης. Ούτοι δε ωνομάζοντο Σταδιοδρόμοι, και η νίκη ενίκησε στάδιον.

Ο π λ ί τ η ς   δε, ότε έτρεχον ένοπλοι δηλονότι, έχοντες περικεφαλαίαν μόνον, ασπίδα, και κνημίδας, ίνα συνηθίζωσι το βάρος τούτων. Ούτοι δε ωνομάζοντο Οπλιτοδρόμοι,  και η νίκη, ενίκησεν οπλίτην.

Τ έ θ ρ ι π π ο ς   δε, ότε έτρεχον με τέθριππα άρματα. Απήνη δε υπο δύο ημιόνων συρομένη άμαξα.

 Κάλπη ήτο θήλεια ίππος, συρομένη μεταξύ των άλλων ίππων, και κατά τον τελευταίον δρόμον επήδων απ’ αυτής οι αναβάται εις τους άλλους ίππους και έτρεχον. Οθεν το καλπάζειν. Λέγεται δε και κάλπος. 

Συνωρίς ήτο το άρμα με δύο ίππους, και Κέλης , ο τρέχων έφιππος. Και ταύτα μεν ήσαν τα δρομικά  γυμνάσματα τα ενδοξότερα από πάντων νομιζόμενα. Επρεπεν άρα να έχουν πολλήν επιμονήν και υπομονήν οι αθληταί , ίνα διδάσκωσι και να γυμνάζωσιν εαυτούς τε και τους ίππους πολλούς χρόνους πρότερον, έπειτα να παρρησιασθώσιν εις το στάδιον της τοσαύτης δόξης.[ Σουίδ. Φαβωρίν. Και Πολυδεύκ. Γ’ . λ΄. Σπαγ. Εν Καλλιμάχ. Εις Παλλάδ. 23. ]

Τα Αλματα

Το δε Α λ μ α  και Δ ί α λ μ α  ήτον πήδημα  πολυειδές. Ο τόπος, ή το σημείον, όπου έπρεπε να πατήσωσιν, ωνομάζετο  βατήρ. Το δε άλλο σημείον, μέχρις ου έπρεπε να φθάσωσιν, εκαλείτο σκάμμα. Διότι ήτον χώμα εσκαμμένον εκεί. Οπερ η παροιμία, πηδάν υπέρ τα εσκαμμένα.[σ. σ  Τούτο είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ακόμη ομιλούμεν και σκεπτόμεθα   Ελληνικά. Η φράση « υπεραίβει τα εσκαμμένα» λέγεται και σήμερον γι’ αυτούς που προχωρούν πέραν των αρμοδιοτήτων τους, σε ξένους χώρους. Ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ακόμη  ότι πάμπολλες  από τις συνήθεις  λέξεις που λέμε σήμερον προέρχονται από τον αθλητικό στίβο των αρχαίων προγόνων μας]  Ετι δε επήδων και προς ανήφορον, και κατήφορον, και προς τα άνω, κινούντες τους πόδας, και φαινόμενοι, ότι θέλουν πέσει πλαγίως εις την γην, και εκείνοι έπιπτον όρθιοι. Αλλοτε δε πάλιν επήδων  έχοντες και βάρος τι εις τους ώμους, ή εις τας χείρας , τους αλτήρας καλουμένους.

Ο Δίσκος

            Δ ί σ κ ο ς  δε ωνομάζετο το ρίπτειν τον δίσκον, όστις ήτον λίθος περιφερής, από του  δίκω   το βάλλω ονομαζόμενος.  Ενίοτε δε ήτον και τετράγωνος, και εκ σιδήρου κατασκευασμένος, και τότε ωνομάζετο σόλος. Κυρίως όμως το σχήμα του δίσκου ήτο φακοειδές. Οθεν ο Διοσκορίδης ονομάζει την  φακήν δίσκον.[ σ. σ Εξ αυτών διαπιστώνουμε ότι οι αρχαίοι Ελληνες είχον πλήρη γνώση της αεροδυναμικής των διαφόρων σωμάτων. Γνώριζαν ότι το φακοειδές σχήμα του δίσκου,   είναι το τελειώτερον αεροδυναμικό σχήμα και  αυτό του  προσέδιδε την καλύτερη αεροδυναμική γραμμή για να υπερνικήσει την αντίσταση του αέρος και να φθάσει σε μεγαλύτερες αποστάσεις από  κάθε άλλο εν χρήσει σχήμα σχήμα.]     Του δε σόλου σφαιροειδές. Και ο μεν δίσκος ήτο λίθινος, ο δε σόλος σιδήρειος  κατά τινας. Οι δε Αθληταί ωνομάζοντο Δισκοβόλοι.  Ερριπτον τοίνυν αυτόν κατά μεν τινας, άνω κατά κάθετον. Και άλλοτε πάλιν πλαγίως. Αλλοι δε νομίζουσιν ορθότερον,  ότι  ο αγών ήτον , να ρίψωσιν αυτόν  μακράν, ως μαρτυρεί και το ήδη σωζόμενον γύμνασμα, το ρίπτειν την πέτραν. Τοιούτον φαίνεται ότι ήτον και το άλμα, ως και το ήδη πήδημα καλούμενον, άπερ έμειναν έκτοτε εις το γένος.

[ Ανδρειότατος Τελαμών

 Ο Τελαμών ήτο βασιλεύς της Σαλαμίνος και έλαβε γυναίκα την Περίβοιαν του Αλκάθου , εκ  της οποίας εγέννησε τον Αίαντα.  Ηλθε και εις την Κολχίδα με τους Αργοναύτες και έλαβε μέρος στην θήρα του Καλυδωνίου Κάπρου. Ητο   ανδρειότατος . Αυτός δε  έρριξεν πρώτος το τείχος της Τροίας και δια τούτο έλαβεν γυναίκα του την Ησιόνην . Αυτός ηγωνίσθη  και ει τον αγώνα του Πελίου και ενίκησε στο δίσκο. Οι Σαλαμίνιοι έδειχναν ένα λίθο στον οποίον εκάθητο εκεί, αγναντεύοντας τους υιούς όταν απέπλεον για τον Τρωικό πόλεμο]

            Το Ακόντιον

            Το δε Α κ ό ν τ  ι ο ν  , Ακόντισμα, και Ρίψις καλούμενον, ήτον η ρίψις του ακοντίου, ως το νυν τζιρίτιον τουρκιστί λεγόμενον. Ενίοτε δε έρριπτον και βέλη δια του τόξου. Γυμνάσματα δε και ταύτα πολεμικά.

            Η Πυγμή

           

            Η δε  Π υ γ μ ή   ήτον το τύπτεσθαι με τον γρόνθον. Πρότερον δε είχον την πυγμήν (τον γρόνθον) γυμνήν. Ύστερον δε ετύλιττον αυτήν με  τινα λωρία  επί τούτω κατασκευασμένα, ιμάντας , μύρμηκας και μειλίχας καλούμενα, τα οποία δε ήτον εις προφύλαξιν της χειρός  μόνον, αλλά και εις βλάβην του ανταγωνιστού. Τέλος δε εξέτειναν αυτά μέχρι των ώμων , ως χειρίδας.  Περί δε τα ώτα είχον τινά προφυλακτικά αμφωτίδας, αντωτίδας και περιωτίδας καλούμενα. [ σ. σ Η λήψη μέτρων ασφαλείας των αθλητών από τους αρχαίους προγόνους μας πρέπει να μας παραδειγματίσει σοβαρά. Σήμερον που συνεχώς ομιλούμεν για μέτρα ασφαλείας  υπάρχει  αδιαφορία για την ασφάλεια και την υγεία του ανθρώπου. Ακόμη και στις Ενοπλες Δυνάμεις δεν λαμβάνουν εν καιρώ ειρήνης μέτρα ασφαλείας για την υγεία και ασφάλεια του προσωπικού. Προσωπικά είμαι θύμα βαρυκοίας, λόγω της ελλείψεως  ωτασπίδων κατά τις εκπαιδευτικές  βολές , βλάβην την  οποίαν  υπέστην συνεπεία καταστροφής των υψηλών συχνοτήτων  στο ακουστικό   νεύρο , όταν εκτελούσα καθήκοντα αξιωματικού βολής χωρίς ωτασπίδες] Λέγουσι δε, ότι ενίοτε είχον εις τας χείρας και σφαίρας λιθίνας, ή δερματίνας, ή εις τους ιμάντας είχον μολυβδίνας περιτυλιγμένας, και δια τούτο ωνομάζετο και σφαιρομαχία το γύμνασμα. Αλλ’ άλλοι νομίζουσιν,  ότι τούτο εγένετο εις τα προγυμνάσματα , ίνα συνηθίζει το σώμα τας πληγάς. Τέλος δε, το αγώνισμα ήτον κινδυνώδες [ Ανθολογ. Β’. α’. β’. γ’. ι’. 14 ], και μόλις εις τους πολυσάρκους υποφερτόν.

            Η Πάλη

            Η δε  Π ά λ η  ήτο το πάλευμα, ως  και το νυν σωζόμενον. Ητον όμως και είναι δύο ειδών. Και το μεν ωνομάζετο ορθοπάλη, ή ορθία πάλη, και καταβλητική. Το δε , ανακλινοπάλη.  Η μεν ωνομάζετο ορθία και καταβλητική, επειδή έπρεπε να καταβάλη τρις τον ανταγωνιστήν ο νικητής. Οθεν συνέβη ποτέ τοιούτον τι. Ο Μίλων , επειδή εζήτησεν ανταγωνιστήν και δεν ηύρεν, εκρίθη νικητής, και πηδήσας να λάβει το βραβείον , έπεσεν εξ απροσεξίας. Οι δε θεαταί έκραξαν, ότι ενικήθη, επειδή έπεσεν. Εκείνος δε αναστάς ανέκραξεν. Επεσον μεν , αλλ’ άπαξ, ευρεθήτω δε τις,  ίνα με ρίψη έτι δις. « αναστάς δ’ εν μέσσοισιν ανέκραγεν. Ουχί τρις εστίν ; Εν κείμαι , λοιπόν τα’ άλλα με τις βαλέτω»  Τούτο  τοίνυν ελέγετο τριάξαι, ή αποτριάξαι, και τριαχθήναι, ή αποτριαχθήναι. Ο δ’ ανίκητος, ατρίακτος. Η μεν αρχή της πάλης, ότε εδοκιμάζοντο δια των χειρών, ως ποιούσι και ήδη, ωνομάζετο ακρωχειρισμός, τα δε άλλα σχήματα και επιχειρήματα είχον ιδίας ονομασίας. Δράσειν το λαμβάνειν από της χειρός τον ανταγωνιστήν. Απάγειν , το ελκεύειν. Ανατρέπειν, το ωθείν. Λυγίζειν το στρέφειν τα μέλη. Αγχειν και αποπνίγειν, τον αυχένα θλίβειν. Αγκοινίζειν, το αγκαλιάζειν.  Συναράττειν τα μέτωπα, ή σύμπτωσις των μετώπων. Τραχηλίζειν και εκτρχηλίζειν, τον τράχηλον στρέφειν. [ Εξ ού και η λέξη εκτραχηλισμός , όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι ξέφυγε από την  κανονική συμπεριφορά]

Υποσκελίζειν, αγκυρίζειν, και πτερνίζειν, το νυν πεδούκλωμα λεγόμενον

[Η Αταλάντη νικά τον Πηλέα

Ο Πηλεύς εκδιώχθη από την Αίγινα και ήλθε σ την Φθία προς τον Ευρυτίωνα του Ακτορος. Εκεί ενυμφεύθη την Αντινόην, θυγατέρα  του Ευρίωνος και εγέννησε εξ αυτής την Πολυδώρη, την οποίαν νυμφεύθηκε ο Βώρος του Περιήρους. Έπειτα ήλθεν με τον Ευρυτίωνα στο κυνήγι του Καλυδωνίου Κάπρου, όπου αντί για τον κάπρον εφόνευσεν ακουσίως τον Ευρυτίωνα. Μετά ήλθεν προς τον Ακαστον όπου εωρτάζετο ο αγών του Πελίου και καθαρισθείς υπό του Ακάστου, αγωνίσθηκε και ενικήθη στην πάλη από την Αταλάντην. Τότε τον αγάπησε η Αστυδάμεια και ένεκα τούτου εκρεμάσθη η γυναίκα του Αντιγόνη.

 Τα ανωτέρω αποτελούν μαρτυρία ότι 1/ Οι Αγώνες στην Ελλάδα διεξάγονται από την προιστορική εποχή, ήτοι από δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν και 2/ Ότι τότε ελάμβανον μέρος στους Αγώνες  και οι γυναίκες]

            Ανακλινοπάλη

            Η δε  Α ν α κ λ ι ν ο π ά λ η  ωνομάζετο ούτω, διότι  έπιπτον ο είς πρινής εις την γην, ο δ’ άλλος ηγωνίζετο, να ανατρέψει αυτόν ύπτιον.  Ο δε υπερασπιζόμενος εαυτόν , ηγωνίζετο , ίνα ρίψη τον όρθιον ύπτιον. Τούτου δε του αγώνος , ως και της πυγμής,  η κρίσις εγένετο , ότε απέκαμνεν  ο είς, και ανέτεινε τον δάκτυλον. Οθεν το, δάκτυλον ανατείνασθαι.  Δια τούτο οι Σπαρτιάται δεν ήθελον το αγώνισμα τούτο, εν ώ ο νικητής καταδέχεται και μαρτυρεί μόνος του την ήτταν αυτού.

            Το Παγκράτιον

            Το δε  Π α γ κ ρ ά τ  ι ο ν  ήτον σύνθετον εκ της πυγμής και πάλης. Επειδή, εν μεν  την πυγμήν εμάχοντο όρθιοι, και δεν ήτον ο αγών περί καταβολής. Εν δε τη πάλη, μόνον περί καταβολής .Εν τω Παγκρατίω τοίνυν εγίνοντο αμφότερα ταύτα, ώστε ενίοτε εμάχοντο κυλιόμενοι εις την γην, και τότε ωνομάζοντο κυλιστικοί οι Παγκρατιασταί. Ωνομάζετο δε και Παμμάχιον το Παγκράτιον,  και οι Παγκρατιασταί Παμμάχιοι. Ταύτα ήσαν των πεζών τα αγωνίσματα.

[ Δολοφονία εκ προθέσεως  ο θάνατος  του Φώκου

Ο Αιακός που ήτο γιός του Διός και της Ευρώπης έλαβε γυναίκα την Ενδηίδα του Σκίρωνος και εγέννησε δύο γιούς , τον Πηλέα και Τελαμώνα. Επειτά εγέννησε τον Φώκον εκ της Ψημάνθεης του Νηρέως. Τούτο επροξένησε φθόνο στην Ενδηίδα, η οποία πείθει τους γιούς της να φονεύσουν τεχνηέντως τον Φώκον στον αγώνα.. Όταν αγωνίζοντο στο πένταθλον και οι τρείς αδελφοί, έρριξε ο Τελαμών τον δίσκον στον Φώκον και τον εσκότωσε. Επειτα έκρυψαν το σώμα του στο δάσος. Ουδέν όμως κρυπτόν υπό τον ήλιον . Η επιβουλή δεν άργησε να  φανερωθεί και ο πατέρας τους  εδίωξεν αυτούς. Γι’ αυτήν του την πράξη ετιμήθη μετά θάνατον ο Αιακός σαν ημίθεος και ετάχθη κριτής του Αδη , να κρίνει τους Ευρωπαίους, όπως ο Ραδάμανθυς έκρινε τους Ασιάτες, επειδή εβασίλευε εκεί. Τέτοια υψηλά διδάγματα δικαιοσύνης έδιναν οι Ελληνες στους νέους , σε αντίθεση με την Ιουδαιοχριστιανική  Βίβλο που είναι μνημείο ακολασίας, αδικίας, πορνογραφίας, σωματεμπορίας, παιδεραστίας κ. λ. π ]

            Ιπποδρομίες

             Τα δε Ι π π ο δ ρ ό μ ι α  εγένοντο σε άλλο στάδιον ιδιαίτερον, Ιππόδρομον, και στάδιον Ιπποδρομίας λεγόμενον. Τούτο το στάδιον εν Ολυμπία  ήτον χιλίων διακοσίων ποδών το μήκος, και εξακοσίων το πλάτος.  Η δε αρχή , ήτο σημείον, όθεν ήρχοντο τρέχειν, ωνομαζετο άφεσις, αφετηρία, γραμμή , βαλβίς, ύσπληξ,  και ήτον το μέρος τούτο εις σχήμα πρώρας πλοίου εσχηματισμένον.  Το δ’ άλλο,  μέχρις ού έτρεχον, τέρμα, βατήρ, τέλος, καμπτήρ, νύσσα. Τοιούτον δε ήτον και τούτο το στάδιον, και τοιαύτα σημεία είχε , το οποίον ήτον εκεί πλησίον διά τινος τοίχου διαχωρισμένον, ώστε εκ του ενός εισήρχοντο ευθύς εις το άλλον.  Πλησίον δε της αφετηρίας είχον επί τινος βωμού, όστις ήτον εις την μέσην της πρώρας, αετόν κατασκευασμένον μηχανικώς, και Δελφίνα χαλκούν, όστις εκινείτο, ότε ήτον καιρόν αφέσεως.

[ Οι Ελληνες γνώστες των αυτοματισμών

Εξ αυτών διαπιστώνουμε ότι οι Ελληνες εκείνης της εποχής είχαν πλήρη γνώση των αυτομάτων μηχανών και τις χρησιμοποιούσαν κατ’ οικονομίαν και χωρίς να προσβάλλουν την φύση. Είναι δε τόσο δεδομένη η χρήση των αυτομάτων μηχανών , ώστε δεν αναφέρονται αυτές ιδιαιτέρως στα γραπτά των Ελλήνων συγγραφέων, με εξαίρεση  αυτών που ασχολήθηκαν με την τεχνολογία. Ετσι αιφνιδιασθήκαμε όταν πληροφορηθήκαμε πριν μερικές δεκαετίες την ύπαρξη Υπολογιστού (κομπιούτερ) , του λεγόμενου «Αστρολάβου των Αντικηθύρων» . Αυτός όταν ανεσύρθη από αλιείς  από τον βυθό της θαλάσσης των Αντικηθύρων προ του Β! Π . Π,  λόγω της αγνοίας μας τότε για την ύπαρξη αυτομάτων μηχανών,  είχε μείνει στα αζήτητα επι δεκαετίες . Όταν όμως  ο σύγχρονος κόσμος ανεκαλύψε και πάλι τον δικό του υπολογιστή κατά την διάρκεια του Β! Π. Π ,   μπορέσαμε να ερμηνεύσουμε τη χρήση  του περίτεχνου τούτου  μηχανισμού  , ο οποίος φέρει 28  ομόκεντρους οδοντωτούς τροχούς και διαφορικά συστήματα, που ούτε καν υποπτευόμαστε ότι υπήρχον στον αρχαίο κόσμο . Όμως την γνώση τους διαπιστώνουμε και στον Ομηρο όταν ο Νέστωρ δίδει συμβουλές στον γιό του Αντίλοχο πως να παίρνει τις στροφές του άρματος του κατά τους αγώνες του Αχιλλέως προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου. Τούτο φανερώνει την γνώση του νόμου της διαφορικής κινήσεως των τροχών]

            Ο Αετός του Κλεοίτα

Και ο μεν αετός επήδα προς τα άνω, ήνοιγε και τας πτέρυγας. Ο δε δελφίν έπιπτε κάτω. Το δε έμπροσθεν μέρος ήτο εμποδισμένον με σχοινίον εμποδισμένον αφοτέρωθεν, και έξωθεν τούτο ίσταντο οι αγωνισταί παρατεταγμένοι με τους ίππους, ή με τα άρματα. Γενομένων τοίνυν του ρηθέντος σημείου, έλυον το σχοινίον, όπερ ωνόμαζον ύσπληγγα, και έτρεχον οι της πρώτης τάξεως, και ίσταντο κατά το έμβολον της πρώρας (Ορα σχόλ. Α. 90) Επειτα ήρχοντο και αι λοιπαί τάξεις κατά τον αυτόν τρόπον, και εξισούντο εκεί πάντες. Επειτα εγίνετο άλλο σημείον,  και το εξής συνίστατο εις την επιστήμην των ηνιόχων, και εις την ταχύτητα των ίππων. Τον δε τόπον τούτον της αφέσεως επενόησε τις Κλεοίτας του Αριστοκλέους , αγαλματοποιός  Αθηναίος.  Οθεν έργαψεν εις ένα ανδριάντα το εξής επίγραμμα εις τας Αθήνας.

«Ος την ιππάφεσιν Ολυμπία εύρατο πρώτος .

Τεύξε με Κλεοίτας υιός Αριστοβούλου»

            Οι δε ωνομάζοντο αναβάται, και τα’ αγωνίσματα, ως είρηται , κέλης, ή μονάμπυξ, συνωρίς. Η δίωροι , και τέθριπποι , και τετράωροι. Πρότερον μεν έζευγον και τους τέσσαρας ίππους, κατά σειράν εις μίαν τάξιν. Υστερον δε Κλεισθένης ο Σικυώνιος έζευξε πρώτος μόνον τους δύο μεσαίους εις το άρμα. Οθεν ωνομάσθησαν ζύγιοι. Τους δε λοιπούς εκράτουν αμφοτέρωθεν με τους χαλινούς. Οθεν ωνομάζοντο σειραφόροι, σειραίοι, παράωροι, παράσειροι, αορτήρες. Επρεπε δε να προσέχωσιν οι ηνίοχοι , κατά τας τροπάς, να μην εγγίσωσι την νύσσαν, επειδή ήτον κίνδυνος, να ανατροπή το άρμα, άλλως τε και δυσάρεστον και άδοξον. Εγίνοντο δε και αγώνες μουσικής και ποιητικής, και άλλων ειδών φιλολογίας γυμνάσματα .

[ Ιουδίλος ο σύγχρονος Ελλην;

 Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι οι Ελληνες απέβλεπον στην  ισόρροπη ανάπτυξη όχι μόνον του σώματος , αλλά και του πνεύματος και της ψυχής των  ανθρώπων, έτσι ώστε να φτιάξουν τον καλόν κ’αγαθόν πολίτην.  Ο βαθύς διχασμός μεταξύ σώματος και ψυχής,   επεβλήθη βιαίως από τον Χριστιανισμό εδώ και 17 αιώνες. Το μεν σώμα κατά τους Χριστιανούς εθεωρήθη σαν κάτι κατώτερο και μολυσμένο από το προπατορικό αμάρτημα και τα  πάθη, δηλαδή τις φυσικές επιθυμίες των ανθρώπων, και  κρύφθηκε ολοσχερώς μέσα  στους πέπλους της Ανατολής. Ο βίαιος διαχωρισμός  σώματος και ψυχής είχε σαν αποτέλεσμα το μεν σώμα  να γίνει  ασθενικόν και η ψυχή λυπημένη . Αποτέλεσμα αυτού του υποχρεωτικού διχασμού ήτο η βύθιση του Ελληνος στην ψυχοπνευματική και σωματική παρακμή και στον   μαρασμό, που συνεχίζεται ως σήμερον. Επομένως, για να βγούμε από το τέλμα πρέπει να αναβαθμίσουμε ισόρροπα το σώμα με τον αθλητισμό, την ψυχή με τις καλές τέχνες και  το πνεύμα με την παιδεία και την  γνώση. Για να γίνει τούτο πρέπει να απαλλαγούμε από τα σκοταδιστικά δεσμά της Εβραιο-Χριστιανικής θρησκείας που μας κρατούν αγκυλωμένους στα ψεύδη της Παλαιάς Διαθήκης και μας έχουν μετατρέψει σε Ιουδίλους ]

            Οι Αγώνες ήσαν και πνευματικός και πολιτιστικός στίβος

Εκεί αγωνισάμενος ευφημίσθη ο Ευρυπίδης, και Ξενοκλής κατά την εννενηκοστήν πρώτην Ολυμπιάδα, ως λέγει ο Αιλιανός( Ποικίλ. Ιστορ. Β’ , η’ , Σουίδας) Και ο Κλεομένης, και Γοργίας ο Λεοντίνος εδημηγόρει εκ του προχείρου, και ο Ηρόδοτος εκεί αναγνούς την Ιστορίαν αυτού εγνωρίσθη εις πάντας τους Ελληνας, και άλλοι πολλοί.  Και τέλος εις τους αγώνες τούτους εγένετο και θέατρον, και παράστασις διαφόρων δραμάτων, όπου εξόδευον οι πλούσιοι φιλοτιμούμενοι τά έξοδα τους θεάτρου, οι χορηγοί. Οθεν ωνομάζετο τούτο αγών χορηγικός. Επειδή ηγωνίζοντο και οι χορηγοί να υπερβή ο είς τον άλλον κατά τον καλλωπισμόν του θεάτρου, και τα λοιπά.

[ Οι τότε και οι τωρινοί χορηγοί

Συγκρίνατε την εποχήν εκείνην των απλόχερων χορηγών πνευματικών και πολιτιστικών έργων  με την σημερινή μίζερη εποχή όπου οι  235 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο,  οι   κατέχοντες άνω του 45 % του παγκόσμιου πλούτου ,  το μόνο που κάνουν είναι να καταστρώνουν συνωμοσίες σε βάρος των λαών. Κι’ όλα αυτά  για να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τον πλούτο τους προκειμένου  να κυριαρχήσουν πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά σ’ ολόκληρη την οικουμένη . Αυτούς τους μιμούνται απόλυτα και οι Ελληνες κροίσοι που  σε παλαιότερες εποχές διεκρίνοντο για τις εθνικές ευεργεσίες τους. Τώρα φτιάχνουν μόνον εκκλησίες και  βοηθούν τις ποδοσφαιρικές ομάδες , με το αζημίωτο βέβαια. Το μοναδικά θεατρικά δράματα και τραγωδίες  που στήνουν οι σημερινοί άρχοντες των πολυεθνικών επιχειρήσεων-σε συνεργασία με   τις πειθήνιες κυβερνήσεις τους-είναι η εκ  του φυσικού παραστάσεις στο CNN των  βομβαρδισμών των πόλεων  του τρίτου κόσμου

Αφιερώματα στην Ολυμπία

Κάποτε επέρασαν οι Κερκυραίοι και έκλεψαν   πράγματα των Ηλείων. Οι Ηλείοι το ανταπέδωσαν   όταν πέρασαν από την Κέρκυρα και πήραν   περισσότερα πράγματα. Το δέκατο μέρος της λείας το αφιέρωσαν στην Ολυμπία κα έκτισαν την Κερκυραική στοά]

Γυμνικοί και μουσικοί  ήσαν τότε οι αγώνες

 Διό ελέγοντο και σκηνικοί οι αγώνες ούτοι από της σκηνής. Γίνονται άρα γενικότερον τέσσαρα είδη αγώνων: Ιππικοί , γυμνικοί, μουσικοί και ποιητικοί. Γυμνικούς  δε αγώνας έλεγον το Πένταθλον, επειδή ηγωνίζοντο γυμνοί. Οθεν και γυμνοπαιδία και γυμνήται στρατιώται από του γυμνός.  Δύναται άρα να ονομασθή και το στάδιον, το μεν Ιπικόν, το δε γυμνικόν, ως και οι αγώνες συνάγονται εις δύο μόνον, εις γυμνικούς και μουσικούς. Και οι μεν γυμνικοί έχουν πάντας τους γυμνάζοντας και εξασκούντας το σώμα, οι δε μουσικοί, τον νούν.  Αναφέρονται όμως, Ιππικοί, γυμνικοί, και μουσικοί εις τρία κυριώτερα είδη. Επειδή δε εγίνοντο ενίοτε μεν επι τιμή χρηματική προσδιωριζομένη, ενίοτε δε επι στεφάνω, ωνομάζοντο εκείνοι μεν θεματικοί, και αργυρίται.  Διότι ελέγετο θέμα η τιμή. Ούτοι δε στεφανίται αγώνες. Ετι δε διηρούντο εις βαρείς και ελαφρούς, κούφους, αγώνας. Βαρείς μεν εκαλούντο,  η πάλη, η πυγμή και το παγκράτιον. Κούφοι δε, το άλμα , ο δρόμος , ο δίσκος  και το ακόντισμα. Και τους μεν κούφους ηγωνίζοντο το πρωί,  τους δε βαρείς κατά την μεσημβρίαν.

Ιερονίκες , Ελλανοδίκες , Θεατές

            Οι μεν αθληταί των τεσσάρων μεγάλων και Ιερών λεγομένων  αγώνων, ωνομάζοντο κοινώς μεν Ιερονίκαι, ιδίως δε από του αγώνος, Ολυμπιονίκαι, Πυθιονίκαι, Νεμεονίκαι, Ισθμιονίκαι. Οι δε νικώντες κατά περίοδον εις πάντας τούτους τους αγώνας, εκαλούντο Περιδονίκαι. Οι δε έφοροι των αγώνων ωνομάζοντο Αισυμνήται, Βραβευταί, Αγωνάρχαι,  Αγωνοδίκαι, Αγωνοθέται, και Αθλοθέται.  Κατά τινας δε, Αθλοθέται ωνομάζοντο των γυμνικών αγώνων, και Αγωνοθέται των μουσικών. Αυτοί τοίνυν παρεσκεύαζον τα αναγκαία, εξέταζον του ερχομένους εκεί, να γράφονται εις τον κατάλογον των αθλητών, πόθεν και τις είναι έκαστος, και ποίον αγώνα θέλει να αγωνισθή. Ετι δε ούτοι παρετήρουν, να γίνονται οι αγώνες κατά νόμους, να μην αδικώνται οι αθληταί, και πάσαν την ανήκουσαν ευταξίαν. Αυτοί απεφάσιζον και τα βραβεία. Ανώτεροι δε τούτων ήσαν οι κριταί Ραβδούχοι και Ραβδονόμοι καλούμενοι, οίτινες εκράτουν ράβδους, το σκήπτρον λεγόμενον.

[  Το βασιλικόν σκήπτρον, η στραταρχική ράβδος, και η πατριαρχική ράβδος έλκουν την καταγωγή τους από την αρχαία Ελλάδα και ήτο ένδειξη ισχύος και επιβολής εις εκείνον που εκράτει το σκήπτρον. Οι αγώνες εγένοντο «κατά νόμον» και όχι με ντοπαρισμένους με αναβολικά αθλητές  και απάτες, όπως συμβαίνει σήμερον]  Των δε Ολυμπίων αγώνων ωνομάζοντο Ελλανοδίκαι, και το κριτήριον Ελλανοδικείον. Οι δε λοιποί, νομοφύλακες , όσοι παρετήρουν, και γίνονται πάντα κατά τους νόμους.  Και ταύτα μεν περί τούτων κοινότερον, νυν δε λέγομεν  περί των τεσσάρων μεγάλων αγώνων ιδιαιτέρως, και περί των λοιπών εν παρόδω.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

 

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΟΛΥΜΠΙΑ: ΧΩΡΟΣ ΑΝΑΔΕΙΞΕΩΣ ΑΞΙΩΝ

Και τα αγάλματα έχουν ευθύνη

«Τα παιδιά όμως του νεκρού κατηγόρησαν τον ανδριάντα(του Θεαγένη) για φόνο. Οι Θάσιοι ακολουθούσαν την κρίση του Δράκοντα , ο οποίος με τους νόμους για φόνο τιμωρεί με εξορία ακόμη και τα άψυχα, αν πέσουν επάνω σε άνθρωπο και τον σκοτώσουν. Ετσι λοιπόν πέταξαν τον ανδριάντα του Θεαγένη στην θάλασσα»
[1/ Τα παράξενα των νόμων του Δράκοντα
Παρόμοιοι νόμοι ισχύουν και σήμερον σε πολιτισμένες χώρες. Αν λ. χ πέσει κάποιος και τραυματισθεί στον πεζοδρόμο του σπιτιού σου στις ΗΠΑ, επειδή παρέλειψες να καθαρίσεις το χιόνι ή κάποια φλύδα από μπανάνα, υπεύθυνος του τραυματισμού είναι εσύ ο κάτοχος του πεζοδρόμου και πρέπει να αποζημιώσεις τον τραυματισθέντα.
2/ Ποινή και στο τζίπ του στρατηγού
Στο στρατό είχαμε έναν ιδιόρρυθμο στρατηγό, ονόματι Μπενή…., ο οποίος τιμωρούσε τον εαυτόν του, ακόμη δε και το τζίπ όταν απο βλάβη τον άφηνε στο δρόμο. Λένε ότι κάποτε το κρέμασε παραδειγματικά απο το ταβάνι, πράγμα που το θεωρώ υπερβολικό, όπως και την ποινή στο άγαλμα του Θεαγένη . Κατά την γνώμη μου αυτός πρέπει να ήτο απόγονος του Δράκοντος, αν δεν ήτο απόγονος του Κάιν ]

Η κατάρα του Θεαγένη εκδικείται τους Θασίους

«Με την πάροδο του χρόνου η γη της Θάσου έπαψε να καρποφορεί και γι’ αυτό έστειλαν αγγελιαφόρους στους Δελφούς. Ο θεός με χρησμό τους διέταξε να επαναφέρουν τους εξορίστους. Οι άνδρες όμως που επανήλθαν δεν κατόρθωσαν να απαλλαγούν απο την ακαρπία της γης κι’ έτσι πήγαν για δεύτερη φορά στην Πυθία, για ν’ αναφέρουν ότι η κατάρα των θεών δεν τους άφησε ακόμη, παρ’ όλο που είχαν πράξει ακριβώς όπως όρισε ο χρησμός.
Η Πυθία τότε τους απήντησε:
“Αφήσατε το μεγάλο σας Θεαγένη λησμονημένο”

Οι Ψαράδες πιάνουν τον ανδριάντα του Θεαγένη

Λένε ότι, ενώ είχαν απελπισθεί για το πως μπορούσαν να βγάλουν τον ανδριάντα του Θεαγένη, μερικοί ψαράδες τον έπιασαν στα δίκτυα τους, που είχαν ρίξει στο πέλαγος για να πιάσουν ψάρια, και τον έφεραν πάλι στη στεριά. Οι Θάσιοι το έβαλαν εκεί που είχε στηθεί στην αρχή και καθιέρωσαν θυσίες για τον Θεαγένη σαν να ήτο θεός.»
[ Είναι να θαυμάζει κανείς τα παιχνίδια της τύχης. Οπως δεν περίμεναν οι Θάσιοι την ανεύρεση του ανδριάντος του Θεαγέν,η που βρέθηκε κατά τύχη στο βυθό , έτσι δεν περιμέναμε, την ανεύρεση :
α/ Του Αρχανθρώπου στο σπήλαιο των Πετραλώνων απο ανθρωπολόγο Αρη Πουλιανό, ηλικίας 750.000 ετών. Διότι η ανακάλυψη του συμπίπτει με την ανακάλυψη του πρώτου Ευρωπαίου εχέφρονος που χρησιμοποιούσε εργαλεία και φωτιά(η φωτιά είναι ηλικίας 1 εκατ. ετών) Ετσι καταρρίπτονται οι ψευτο-θεωρίες των Αφροκεντριστών, ότι οι πρώτοι άνθρωποι ήρθαν στην Ευρώπη απο την Αφρική προ 35-40.000 ετών .
β/ Η ανεύρεση του πρώτου Υπολογιστή των Αντικηθύρων
Αυτός βρέθηκε στο αρχαίο ναυάγιο των Αντικηθύρων και είναι ο πρώτος κομπιούτερ στην ανθρώπινη ιστορία, ο γνωστός ως “Αστρολάβος των Αντικηθύρων”. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο μηχανισμό που κανείς δεν φανταζόταν ότι υπήρχε. Ητο τόση η έκπληξη που ισοδυναμεί σαν να βρίσκαμε μηχανή τζετ μέσα στον τάφο του Τουτανχαμόν. Τέτοιες εκπλήξεις θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πάμπολλές απο την αρχαιότητα, ώστε θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο για να τις χωρέσει]


Και οι Ηγεμόνες πήγαιναν στην Ολυμπία

«Εκεί κοντά υπάρχει χάλκινο άρμα με αναβάτη και νεαρά άλογα με νεαρούς αναβάτες σε κάθε πλευρά του άρματος. Πρόκειται για αφιερώματα σε ανάμνηση των Ολυμπιακών νικών του Ιέρωνα, γιού του Δεινομένη, που έγινε τύραννος των Συρακουσών μετά τον αδελφό του Γέλωνα. Αυτά δεν τα αφιέρωσε ο Ιέρων στο θεό , αλλά ο γιός του Ιέρωνα Δεινομένης. Κοντά στο άρμα του Ιέρωνα υπάρχει ο ανδριάς ενός άλλου τυράννου των Συρακουσών, ομωνύμου με τον γιό του Δεινομένη, που ονομάζεται επίσης Ιέρων και είναι γιός του Ιεροκλή. Μετά τον θάνατο του προηγουμένου τυράννου , του Αγαθοκλή, τύραννος των Συρακουσών έγινε πάλι ο Ιέρων , γιός του Ιεροκλή. Ανέλαβε την εξουσία τον δεύτερο χρόνο της εκατοστής εικοστής έκτης(126ης ) Ολυμπιάδος, στην οποία αναδείχθηκε νικητής στο στάδιο ο Ιδαίος απο την Κυρήνη. Αυτός ο Ιέρων είχε φιλικές σχέσεις με τον Πύρρο, γιό του Αιακίδη, επειδή πάντρεψε τον γιό του Γέλωνα με την κόρη του Πύρρου Νηρηίδα.»
[1/ Η 126 Ολυμπιάδα έγινε το 276 π. Χ
2/ Η ιππασία είναι ανέκαθεν άθλημα αριστοκρατικό, διότι η εκτροφή δρομώνων ίππων και η συντήρηση αναβάτου απαιτεί υψηλό κόστος.
3/ Αιακός: ο πρώτος βασιλιάς της Αιγήνης
Η Αίγινα πρότερον εκαλείτο Οινώνη. Λέγουν ότι ο Αιακός ήτο γιός του Διός και της Ευρώπης και η γυναίκα αυτού εκαλείτο Αίγινα. Μετά τον θάνατο του Αιακού την γυναίκα του Αίγινα νυμφεύθηκε ο Ακτωρ ο Μυρμηδών. Κατόπιν έλαβε γυναίκα την Ενδηίδα του Σκίρωνος, και εγέννησε δύο γιους, τον Πηλέα και Τελαμώνα και έπειτα εγέννησε τον Φώκο εκ της Ψαμάνθης του Νηρέως.
4/ Ένα αθλητικό έγκλημα
Ενώ ηγωνίζοντο στο πένταθλον ο Φώκος, η θετή του μητέρα Ενδηίς πείθει τεχνηέντως τους γιους της να φονεύσουν τον ετεροθαλή αδελφό τους Φώκο, όπερ και εγένετο όταν ο Τελαμών έρριψε τον δίσκο πάνω του. Υστερα απέκρυψαν το σώμα του στο δάσος, Επειδή όμως ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον το έγκλημα φανερώθηκε και τους εξόρισαν απο το νησί . Έτσι ετιμωρείτο τότε η ανθρωποκτονία.
5/ Ο Αιακός έγινε κλειδούχος του Αδη
Ο Αιακός τιμήθηκε ως ημίθεος, λέγεται δε ότι ετάχθη ως κριτής και κλειδούχος του Άδη για να κρίνει μόνον τους Ευρωπαίους, γιατί τους Ασιατικούς λαούς ορίσθηκε να κρίνει ο Ραδάμανθυς. Οι απόγονοι του Αιακού ονομάσθησαν Αιακίδες. Και ο μεν Πηλεύς εκδιωχθείς ήλθε στην Φθία προς τον Ευρυτίωνα του Ακτωρος.
6/ Κυνήγι του Καλυδωνίου Κάπρου
Πηλεύς και Τελαμών έλαβον μέρος στο κυνήγι του Καλυδωνίου Κάπρου , όπου λέγεται ότι ο Πηλεύς ακοντίσας τον Κάπρο εφόνευσε τον Ευρυτίωνα. Ακολούθως ο Πηλεύς ήλθεν στον αγώνα του Πελίου και αφού καθαρίσθηκε απο τον Ακαστον ηγωνίσθη και ενικήθη υπο της Αταλάντης. Οι Ελληνες πριν πάνε στους αγώνες εκαθαρίζοντο απο τις αμαρτίες και μόνον εξαγνισμένοι ελάμβανον μέρος σ’ αυτούς. Ο Τελαμών εθεώρει τον εαυτόν του αθώον και ζήτησε ν’ απολογηθεί. Αλλά επειδή βρέθηκε ένοχος κατέφυγε στην Σαλαμίνα όπου εβασίλευσε. Να σημειώσουμε ότι αμφότεροι έλαβον μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία στην Κολχίδα.
7/ Οι Αγώνες του Πελίου
Ο Τελαμών νυμφεύθηκε την Περίβοιαν του Αλκάθου και εξ αυτής γέννησε τον Αίαντα. Ητο δε και ανδρειότατος κι’ αυτός πρώτος έρριξε το τείχος της Τρωάδος , όπου είχε μεταβεί την πρώτη φορά με τον Ηρακλή. Έλαβε επίσης μέρος στον αγώνα του Πελίου και ενίκησε στον δίσκο. Υπήρχε βράχος στην Σαλαμίνα, όπου συνήθιζε να κάθεται, και απο εκεί αγνάντευε τους γιους του να πηγαίνουν στον Τρωικό Πόλεμο. Ο γιός του Αίας ήτο άτρωτος σε όλο του το σώμα, εκτός απο τον αυχένα, διότι τον είχε σκεπάσει ο Ηρακλής όταν ήτο βρέφος με την λεοντή του. Ητο κι’ αυτός ένας εκ των μνηστήρων της Ελένης και μετέβη στην Τροία με δώδεκα πλοία. Τέτοιοι ανδριώτατοι ήσαν οι πρόγονοι μας, τους οποίους ξεχάσαμε.
8/ Η Ελληνική Αρχαιολογία αποκαλύπτει ότι οι γενάρχες των Ελλήνων είχαν προπάτορες είτε θεούς, είτε ημιθέους που δημιούργησαν τον πρώτον πολιτισμό στον κόσμο. Και όμως αυτός ο ένδοξος λαός εδώ και 17 αιώνες υμνεί και δοξάζει τον Γιαχβέ και θεωρεί σαν προπάτορες του τους ηγέτες και πατριάρχες ενός καθυστερημένου και πρωτόγονου έθνους, που ζούσε στην έρημο. ]


Αν είσαι βασιλιάς, με την αξία σου θα πας

«Μετά τους ανδριάντες του Ιέρωνα, είναι ο ανδριάς του βασιλιά των
Λακεδαιμονίων Αρέα, γιού του Ακρότατου. Ακολουθεί του Αράτου γιού του
Κλεινία, και στην συνέχεια πάλι του Αρέα πάνω σε άλογο. Ο ανδριάς του Αράτου
είναι αφιέρωμα των Κορινθίων και του Αρέα των Ηλείων. Ούτε ο Αρέας ούτε ο
Αρατος έμειναν αμνημόνευτοι στην προηγουμένη διήγηση μου, αλλά , εκτός των
άλλων, ο Αρατος ήτο και Ολυμπιονίκης στην αρματοδρομία»
[ Συχνά οι βασιλείς και οι ηγεμόνες των πόλεων αφιέρωναν αγάλματα στην Ολυμπία
για να δοξασθούν, διότι δεν υπήρχε ανά το Πανελλήνιον επισημότερος και
κοσμικότερος τόπος για την προβολή τους. Αρκετοί όμως από τους γόνους αυτών
διέπρεπον-κυρίως στα ιππικά αγωνίσματα- και εστέφωντο Ολυμπιονίκες]

Η φτερωτή κόρη με τους πολλούς πατέρες

«Ο Τίμων γιός του Αισύπου απο την Ηλεία, έλαβε μέρος στους αγώνες της
αρματοδρομίας στην Ολυμπία. Ο ανδριάς είναι χάλκινος και παριστάνει μιά έφιππη
κόρη, νομίζω τη Νίκη»
[1/ Η Νίκη λένε ότι έχει πολλούς πατέρες, η ήττα κανέναν, παρά μόνον τον ηττημένο. Κι’ αυτό διότι όλοι θέλουν να συμμετάσχουν στη νίκη , ενώ αποφεύγουν όλοι την ευθύνη της ήττας. Τη Νίκη αναπαραστούσαν θεά φτερωτή διότι δεν ήτο πιστή στον νικητή.
2/Μόνον οι Αθηναίοι την έφτιαχναν άπτερο διότι ήθελαν να μένει μονίμως στην πόλη τους ]

Κάλλων ο άτρωτος πυγμάχος

«Ο Κάλλων, γιός του Αρμοδίου, και ο Ιππόμαχος γιός του Μοσχίωνα, ήσαν Ηλείοι
πρωταθλητές της πυγμαχίας παίδων. Ο ανδριάς του Κάλλωνα είναι έργο του Δαίππου,
ενώ ο τεχνίτης του αγάλματος του Ιππομάχου δεν αναφέρεται, αλλά λένε ότι αυτός
αγωνίσθηκε και νίκησε τρεις αντιπάλους, χωρίς να χτυπηθεί ούτε μιά φορά και χωρίς
ούτε μιά πληγή στο σώμα του»
[. Ο Κάλλων είχε αναπτύξει την αμυντική του τεχνική σε τέτοιο βαθμό ώστε απέφευγε τα χτυπήματα του αντιπάλου του. Τούτο προϋποθέτει μεγάλη τέχνη να μένει ένας πυγμάχος άτρωτος στον αγώνα. Πολύ περισσότερο που η πυγμαχία στηρίζεται στα χτυπήματα εκατέρωθεν]

Η Λιβύη πανάρχαια Ελληνική χώρα

«Ο Κυρηναίος Θεόχρηστος που έτρεφε άλογα στη Λιβύη και πριν απ’ αυτόν ο παππούς του , που είχε το ίδιο όνομα, νίκησαν στην Ολυμπία. Αλλά ο πατέρας του Θεοχρήστου αναδείχθηκε νικητής στα Ισθμια, σύμφωνα με την επιγραφή πάνω στο άρμα του»
[1/ Η Κυρήνη ήτο Ελληνική
Σύμφωνα με την αρχαιολογία η Κυρήνη ήτο κόρη του Υψέως , υιού του Πηνειού και εβασίλευε στην Θεσσαλία. Αυτός εγέννησε τρεις κόρες, την Αστυάγειαν, Θεμιστώ και Κυρήνη. Η Κυρήνη ωραιοτάτη και φίλη του κυνηγίου, κυνηγούσε δε και άγρια θηρία για την ασφάλεια των ποιμνίων της. Κάποτε την είδε ο Απόλλων που εμάχετο με ένα λέοντα και θαυμάσας αυτήν την άρπαξε και την έφερε στη Λιβύαν, όπου εγέννησε εξ αυτής τον Αρισταίον.
2/ Οι αρχαίοι Ελληνες Λιβύαν ονόμαζαν την Αφρικανικήν Ηπειρον. Εκεί εβασίλευε τότε ο Ευρύπυλος γιός του Ποσειδώνος και της Κελαινούς του Ατλαντος. Επειδή δε ένας λέων έβλαπτε την χώραν και τον σκότωσε η Κυρήνη ανέλαβε και την βασιλεία της Λυβίας. Όταν ο Υψεύς έστειλε ανθρώπους του να την ζητήσουν, όταν είδαν την καλλονήν της χώρας έμειναν εκεί και έκτισαν πόλιν που ονόμασαν Κυρήνην
3/ Ο Ευρύπυλος έδωσε βώλον στους Αργοναύτες
Η Αργώ στο περιπετειώδες ταξίδι της εξέπεσε σε τεναγώδες μέρος, απ’ όπου οι Αργοναύτες την μετέφεραν με τα χέρια επί δώδεκα ημέρες ως τον Τρίτωνα ποταμό. Εκεί ο Ευρύπυλος τους έδειξε το δρόμο της επιστροφής. Οι Αργοναύτες εις ένδειξη ευγνωμοσύνης του χάρισαν τρίποδα και ο Ευρύπυλος τους ανταπέδωσε βώλο γης. Εκείθεν ήλθαν στην Κρήτη όπου εφόνευσαν τον Τάλω. Όλα αυτά είναι συμβολικά και χρήζουν αποκωδικοποιήσεως]

Οι Δώδεκα πόλεις των Ιώνων της Αιγιαλείας

«Ο Αγήσαρχος , γιός του Αιμοστράτου απο την Τρίτεια, νίκησε στην πυγμαχία ανδρών στην Ολυμπία, στην Νεμέα, στα Πύθια και στον Ισθμό, σύμφωνα με το ελεγείο…. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα καμία πόλη Τρίτεια εκτός απο την Αχαική. Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι οι κάτοικοι της Τρίτειας ανήκαν στην Αρκαδία, με την ίδια έννοια που μερικοί Αρκάδες σήμερα υπάγονται στο Αργος»
[1/Η μετανάστευση των Ιώνων από την Αττική
Όταν επλήθυναν οι Ιωνες της Αττικής μετανάστευσαν στην Αιγιάλειαν , την οποίαν ο Ομηρος ονομάζει Αιγιαλόν. Εκεί οι Ιωνες ίδρυσαν δώδεκα πόλεις, Πελλήνην, Αίγειρα, Αιγαί, Βούρα, Ελίκη, Αίγιον, Ρύπαι, Πάτραι, Φαραί, Ωλενος , Δύμη και Τρίταια. Εξ αυτών η Ελίκη έχει βυθισθεί στον Κορινθιακό κόλπο. Οι Αιγές μας παραπέμπουν στην ομώνυμη πόλη της Μακεδονίας. Υστερα αυτούς έδιωξαν οι Αχαιοί εκείθεν και κατέφυγαν και πάλι στην Αττική
2/ Τότε που υπήρχε ελευθεροεπικοινωνία
Τα διοικητικά όρια των διαφόρων περιοχών αλλάζουν κατά πως συμφέρει στην εκάστοτε εξουσία. Κατά την αρχαία όμως εποχή κανείς δεν διενοείτο να απαγορεύσει την επικοινωνία των λαών μεταξύ τους, παραδείγματος χάριν των Κυπρίων μεταξύ τους ή με την Μικρά Ασία, των Ελλήνων της Ηπείρου, των Βορειοκορεατών με τους Νοτίους κ.ο.κ. Σήμερα συμβαίνει το αδιανόητο και παράλογο, να μην μπορούν οι Κύπριοι να μεταβούν στα σπίτια τους στην Βόρεια Κύπρο, οι Παλαιστίνιοι στην Παλαιστίνη, οι Βορειοηπειρώτες να ανήκουν στο Αλβανικό κράτος, δημιούργημα κι’ αυτό σκοπιμοτήτων των μεγάλων δυνάμεων .
3/ Η πολιτική του» διαίρει και βασίλευε»
Η διεθνής εξουσία για να εξουσιάζει τον κόσμο εφαρμόζει τον κανόνα του “διαίρει και βασίλευε”. Τον περασμένο αιώνα διαίρεσαν αυθαιρέτως τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή , χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τα εθνολογικά στοιχεία της περιοχής, αλλά με γνώμονα το πως θα εκμεταλλευθούν καλύτερα τις περιοχές αυτές. Τώρα αναδιανέμουν και πάλι Βαλκάνια, Καύκασο και Μέση Ανατολή με τα ίδια κριτήρια]

Μικροψυχία Κροτωνιατών

« Ο ανδριάς του Κροτωνιάτη Αστύλου είναι έργο του Πυθαγόρα. Αναδείχθηκε Ολυμπιονίκης στο στάδιο τρεις συνεχείς φορές και σημείωσε νίκες και στο αγώνισμα του διαύλου. Επειδή στις δύο τελευταίες του νίκες αναγορεύθηκε νικητής ως Συρακούσιος, για να ευχαριστήσει τον Ιέρωνα, γιό του Δεινομένη, οι Κροτωνιάτες τον τιμώρησαν μετατρέποντας το σπίτι του σε φυλακή και καταστρέφοντας τον ανδριάντα του, που βρισκόταν στο ιερό της Λακίνιας Ηρας.»
[1/ Η Καταστροφή του ανδριάντα του Αστύλου
Η αναγόρευση του Κροτωνιάτη Αστύλου σε Συρακούσιο εθεωρήθη από τους συμπατριώτες του ατιμωτική πράξη και προδοσία κατά της πατρίδος του. Όμως ότι τα αίτια της μεταδημοτεύσεως του Αστύλου δεν ήσαν το χρήμα, αλλά η φιλία του προς τον Ιέρωνα, τον τύραννο των Συρακουσών. Για τους Έλληνες η πατρίδα ήτο υπεράνω όλων. Σήμερα αυτά έχουν λυθεί με βάση τους νόμους της αγοράς, δηλαδή το πόσα προσφέρει ο καθένας για να αγοράσει τον αθλητή της αρεσκείας του, ωσάν αυτός να ήτο ένα κινητό τηλέφωνο. Στην εποχή της οιικονομίας της αγοράς τα διαπλεκόμενα συμφέροντα μεταξύ της πολιτικής, οικονομίας, αθλητισμού και άλλων δραστηριοτήτων του δημόσιου βίου προσπορίζουν χρήμα, αξιώματα και δόξα στους εμπλεκομένους και θεωρούνται ως φυσιολογικά και νόμιμα]

Ο Παυσανίας βάζει την κρίση του σε όσα γράφει

«Στην Ολυμπία είναι αφιερωμένη και μιά στήλη που αναφέρει τις νίκες του Λακεδαιμονίου Χιόνη. Οσοι πιστεύουν ότι αυτήν την στήλη την αφιέρωσε ο ίδιος ο Χιόνης , και όχι οι Λακεδαιμόνιοι, είναι αφελείς. Εφ’ όσον στην στήλη αναφέρεται ότι ο δρόμος οπλιτών δεν είχε καθιερωθεί ακόμη, πως ήτο δυνατόν ο Χιόνης να το γνώριζε ότι οι Ηλείοι θα θέσπιζαν κάποτε αυτό το αγώνισμα ; Οσοι λένε ότι ο ανδριάς, που είναι στημένος δίπλα στην στήλη και είναι έργο του Αθηναίου Μύρωνα, παριστάνει τον Χιόνη είναι ακόμη πιό αφελείς»
[1/ Η Λογική των αρχαίων Ελλήνων
Οι Αρχαίοι Ελληνες διακρίνονται για την ορθή λογική τους κρίση, κάτι που στερείται ο σύγχρονος άνθρωπος. Ο,τι και αν μας πουν σήμερα το παίρνουμε σαν αληθινό και δεδομένο, χωρίς να το βάλουμε σε λογική επεξεργασία στο όργανο που λέγεται εγκέφαλος. Κάποιος μου έλεγε ότι σήμερα: “ένας κουτός πεθαίνει και δέκα γεννιούνται” και δεν είχε άδικο]( ΜΑΤΥΡΙΕΣ ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ)




ΚΥΡΗΝΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Ο Θησαυρός των Κυρηναίων της Λιβύης

Κοντά στον θησαυρό των Συβαριτών βρίσκεται αυτός των Λιβύων της Κυρήνης, μέσα στον οποίο υπάρχουν ανδριάντες Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Οι Καρχηδόνιοι εκπάτρισαν του Σικελούς του Σελινούντα με πόλεμο.[Σελινούς ήτο πόλη της Σικελίας αλλά και της Κιλικίας, Σελευκίας κλπ. Ομοίως ήσαν και ποταμοί. Ο Στράβων λέγει ότι ήτο εις την Εύβοια μαντείον του Σελινουντίου Απόλλωνος] Αλλά πριν την καταστροφή οι Σελινούντιοι είχαν κτίσει ιερό του Ολυμπίου Διός . Εκεί υπάρχει ανδριάς του Διονύσου, του οποίου το πρόσωπο και τα άκρα των ποδιών και των χεριών είναι φτιαγμένα απο ελεφαντόδοντο.[1/Το Γένος του Διονύσου
Υπήρχαν οκτώ Διόνυσοι. Ο πρώτος ήτο υιός του Διός και της Περσεφόνης. Ο δεύτερος του Νείλου, που σημαίνει ότι η λατρεία του Διονύσου μετεφέρθη απο την Ελλάδα στην Αίγυπτο και όχι το αντίθετο. Ο Διόνυσος των Ελλήνων μετεφέρθη στην Αίγυπτο ως Οσιρις τωνΑιγπυπτίων . Υπήρχε και Διόνυσος Ινδός και Ασσύριος, καθ’ όσον αυτός ταξίδευσε σ’ όλη την οικουμένη ως εκπολιτιστής . Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία(ΩΓΥΓΙΑ, Τομ Α, σελ. 356-374, Αθ. Σταγειρίτης, Εκδ.Ελευθέρα Σκέψη ) ο Ζευς κατέστησε έγγυο την ερωμένη του Σεμέλη, αλλά όταν παρουσιάσθηκε ο Ζευς με την αστραπή και τον κεραυνό αυτή απέθανεν.
2/ Οι Έλληνες έκαναν καισαρική τομή
Τότε έβγαλε το έμβρυο απο την μήτρα της Σεμέλης και το έρραψε στον μηρό αυτού, το έλυσε δε όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος κυήσεως του. Τούτο όμως δείχνει ότι στην εποχή των Διογενών μπορούσαν να κάνουν καισαρική τομή και να παίρνουν το έβριο και απο θανούσα γυναίκα και να το βάζουν σε θερμοκοιτίδα.Ετσι ο Διόνυσος ονομάζεται και Διμήτωρ, επειδή εγεννήθη εκ δύο μητέρων, του Διός και της Σεμέλης.
3/ Οι Έλληνες ταξίδευαν στην Ασία
Φοβούμενος την ζηλοτυπία της Ηρας έστειλε τον Ερμή να μεταφέρει το βρέφος προς τονΑθάμαντα και την Ινώ . Μετά όμως την καταστροφή του οίκου του Αθάμαντος μεταμόρωσε το βρέφος εις ερίφιο και το έστειλε στην Νύσα της Ασίας να το αναθρέψουν οι εκεί Νύμφες , θυγατέρες του Ατλαντος. Υπάρχουν πάμπολλοι μύθοι γύρω απο τον Διόνυσο σε πολλά μέρη εντός και εκτός της Ελλάδος . Ανατραφείς και ανδρωθείς ο Διόνυσος επενόησε την καλλιέργεια της αμπέλου και την παρασκευή του όινου.
4/ Ο Διόνυσος στις Ινδίες
Ο Διόνυσος απεφάσισε να στρατεύσει στις Ινδίες, έχων μαζί του και γυναίκες, τις Βάκχες και Σατύρους, ίνα διδάξει την καλλιέργεια της αμπέλου, την κατασκευή του οίνου και πολλά ωφέλιμα πράγματα γ ια τους ανθρώπους. Είχε και δύο στρατηγούς τον Πάνα και Σιληνό. Αυτήν την εκστρατεία προφανώς εγνώριζεν ο Αλέξανδρος και την ακολούθησε κατά γράμμα όταν εξεστράτευσε προς την Ανατολήν.
5/ Δεν πήγε με Όπλα
Η στρατιά του Διονύσου δεν διέθετε όπλα ή πολιορκητικές μηχανές, ειμή μόνον μερικά δόρατα περιτυλιγμένα με κισσό, τους λεγόμενους Θύρσους και αντί σημαιών φύλα αμπέλου και κισσούς . Είχαν όμως τύμπανα και κύμβαλα και άλλα μουσικά όργανα κατάλληλα για τον εκπολιτισμό των άνθρώπων. Το δε στράτευμα διηρημένο εις τάγματα-τους λεγόμενους Θιάσους- δεν εσκότωνε αλλά κατακτούσε τους ανθρώπους χορεύοντας και αλλαλάζοντας περί τον Διόνυσο.
6/ Το σύνθημα του ήτο « Ευ οι»
Το σύνθημα των ήτο “Ευ οι”. Εις μίαν κρίσιμον μάχην με το σάλπισμα του πολεμικού θουρίου, τα μεν κύμβαλα έγιναν ασπίδες και οι Θύρσοι δόρατα, τα οποία ήσαν κατασκευασμένα τεχνηέντως για να μην φαίνονται ότι είναι όπλα και προξενούν την προσοχήν εις τους Βασιλείς, και προετοιμάζονται. Γενομένης δε της συμπλοκής οι Βάκχες εμάχοντο ανδρείως, ώστε εξέπληξαν τους Ινδούς. Οι Ελέφαντες όμως ώρμησαν προς το κέντρον της παρατάξεως και εκύλωσεν η φάλαγξ του Διονύσου.
7/ Ο Όνος του Σιληνού έσωσε την κατάσταση
Τότε ο Ονος του Σιληνού έβγαλε κραυγή μεγάλη και έτρεψε σε φυγή τους ελέφαντες, των Ινδών νικηθέντων κατά κράτος. Αφού κατέκτησε την Ινδία , κάνοντας συμμάχους τους Ινδούς και τις Αμαζόνες, προχώρησε στην Βακτρίαν,πέριξ της Κασπίας θάλασσας και τελικά υπέταξεν ολόκληρη την Ασία, όπου εδίδαξεν τα Οργια αυτού. Η εκστρατεία αυτή διήρκεσεν τρία έτη και ονομάσθη Τιετηρίς.
8/ Ο Οινεύς ευφραίνει καρδίαν
Ο οίνος έλαβε την ονομασία του απο τον Οινέα, βασιλιά της Καλυδώνας της Αιτωλίας. Επειδή ο Οινεύς δέχθηκε φιλοφρόνως τον Διόνυσο , ώστε εγέννησεν και εκ της Αλθαίας γυναικός του Οινέως την Διηάνειραν δευτέρα γυναίκα του Ηρακλέους, του έδωσε κλίμα αμπέλου, του δίδαξε την αμπελουργία και ονόμασεν προς χάριν του Οινέως το προιόν των σταφυλιών Οίνον. Μετά τον θάνατο του κατέβηκε στον Αδη και μετά ανέβηκε στον Ουρανόν και συμπεριελήφθη στους Ολυμπίους Θεούς.
9/ Ο Διόνυσος Ζαγρεύς και τα Ελευσίνια Μυστήρια
Είναι πολυάριθμοι και παμπάλαιοι οι μύθοι περί τον Διόνυσο ώστε μερικοί τον συγχέουν με τον Ζαγραίο Διόνυσο , ή Ιακχο, ο οποίος εδίδαξε τα Μυστήρια εις την Ελευσίνα . Εζωγράφιζαν τον Διόνυσο νέον, γυμνόν με την Νεβρίδα στους ώμους με στέφανο εκ κλημάτων στην κεφαλή , Θύρσον στο δεξί του χέρι, καθήμενο πάνω σε άρμα, το οποίον έσυρον οι Τίγρεις και Παρδάλεις, γύρω δε απ’ αυτόν εχόρευαν οι Βάκχες και ακολουθούσαν πλήθος Σατύρων. Οι Εβραίοι δανείσθηκαν τον Ιακχον και τον έκαναν Γιαχβέ. Ο Ορφεύς έγραψε τον Κθ’ ύμνον και τον Μδ’ τον οποίον ονόμασε, Διονυσίου Βασσαρέως Τριετηρικού ]

Ο Ενδυμίων των Μεταποντίων

Μέσα στον θησαυρό των Μεταποντίων, που βρίσκεται μετά απ’ αυτόν των Σελινουντίων, υπάρχει ο Ενδυμίων, φτιαγμένος όλος απο ελεφαντόδοντο εκτός απο τα ενδύματα. Δεν γνωρίζω καθόλου πως χάθηκε η πόλη των Μεταποντίων. [Λέγουν ότι η γυναίκα του Αιόλου Αρνη τις άρεσαν οι εξωσυζυγικοί έρωτες με τον Ποσειδώνα και εγέννησε τον Αίολο τον τρίτο. Τότε ο πατέρας της Αίολος αισχυνόμενος για την ατιμία παρέδωσε αυτήν σε κάποιον ξένο Μεταπόντιον καλούμενον, που πήγαινε στην Ιταλία, εκ του οποίου ονομάσθηκε η πόλη Μεταπόντιον. Αναφέρεται και άλλος ιδρυτής του Μεταποντίου ονόματι Μέταβος. Αυτός ήτο υιός του Σισύφου. Ομως δεν μπορεί να αποκλεισθεί σαν αιτία καταστροφής του ο σεισμός, δεδομένης της σειμογενούς περιοχής(“Ωγ.” , Δ’. 172 Ε’ . 293 ]
Αλλά στην εποχή μου δεν είχε απομείνει τίποτα απ’ αυτήν, εκτός απο το θέατρο και τον περίβολο του τείχους.


Ο Αγώνας του Ηρακλή με τον Αχελώο

Οι Μεγαρείς που συνορεύουν με την Αττική, έκτισαν θησαυρό και μέσα σ’ αυτόν εφιέρωσαν μικρές μορφές απο ξύλο κέδρου, με χρυσές διακοσμήσεις, που παριστάνουν τον αγώνα του Ηρακλή με τον Αχελώο.[ Η Δηιάνειρ, κόρη του Οινέως, ήτο ωραιοτάτη, και δια τούτο την εζήτουν πολλοί. Ο πατέρας της λοιπόν όρισε αγώνα , στον οποίον θα αγωνίζοντο οι μνηστήρες. Ο νικητής θα ενυμφεύετο την Δηιάνειρα. Εκεί επάλευσε ο Ηρακλής με τον Αχελώο, και νικήσας ο Ηρακλής έλαβε αυτήν γυναίκα του.Μάλιστα εσώζετο και ο τάφος της πλησίον της πόλεως Ηράκλειας στην Οίτην](ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ-Ηλειακά Β)



Ο ΤΑΡΑΞΙΠΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΠΠΙΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝ

Ο Ταράξιππος ξαφνιάζει τα άλογα

Για τον Ταράξιππο δεν πιστεύουν όλοι οι Ελληνες τα ίδια πράγματα. Αλλοι λένε ότι είναι ο τάφος ενός ντόπιου που ήτο ικανός στα άλογα και τον ονομάζουν Ωλένιο. Λένε ότι ο βράχος του Ωλενίου στην Ηλεία πήρε το όνομα του απ’ αυτόν. Αλλοι λένε ότι ο Δαμέων , γιός του Φλιούντα που πήρε μέρος στην εκστρατεία του Ηρακλή εναντίον του Αυγείου και των Ηλείων, σκοτώθηκε μαζί με το άλογο του που ίππευε απο τον Κτέατο, γιό του Ακτορα, και ότι ο Δαμέων ετάφη μαζί με το άλογο του στον ίδιο τάφο.
Λένε ακόμη ότι ο Πέλοψ έκανε στο μέρος αυτό κενοτάφιο για τον Μυρτίλο και του προσέφερε θυσία για να εξιλεωθεί για τον φόνο. [1/Ο Ένδοξος Πέλοψ.
Ο Πέλοψ ήτο γιός του Ταντάλου και της Πλουτούς και κατήγετο απο το γένος του Διός και του Κρόνου, γιατί ο πατέρας του Τάνταλος ήτο γιός του Διός και η μητέρα του Πλουτώ θυγατέρα του Κρόνου. Ητο δε ο Τάνταλος φίλος και ομοτραπέζιος των θεών. Για να τους υποχρεώσει έσφαξε τον γιό του και εκάλεσε σε δείπνο τους θεούς. Οι μεν άλλοι θεοί δεν δοκίμασαν, αλλά η Δήμητρα και κατ’ άλλους η Θέτις έφαγαν τον ώμο του παιδιού.
2/ Οι Έλληνες έκαναν συγκόλληση Οργάνων.
Λυπηθέντες δε οι θεοί διέταξαν τον Ερμήν να βάλει τα μέλη του παιδιού εντός του λέβητος και έπειτα συμπήξαντες αυτά δια της συναρμολογήσεως αποκατέστησαν ολόκληρον τον Πέλοπα, εκτός απο τον ώμο .
3/ Μεταμόσχευαν ξένα Όργανα.
Αντί δε ώμου έβαλαν Ελεφάντινον. Εδώ βλέπουμε ότι γνώριζαν την μεταμόσχευση μελών του σώματος. Διότι ακόμη και η ιδέα της επανασυνδέσεως των κομμένων μελών μας αφήνει εμβρόντητους. Κατ’ άλλους η Ρέα τον γιάτρεψε, για την παρανομία του αυτή κατεδικάσθη ο Τάνταλος και απεστάλη εις τον Τάρταρον . Κατ’ άλλους δε έλεγε εις τους ανθρώπους τα μυστήρια των θεών, ή τους εκακολόγει ή έκλεψε το νέκταρ και την αμβροσία και τα έδωσε στους ανθρώπους και του κήρυξαν πόλεμ οι θεοί.
Η Φρυγία τότε ανήκε στον Πελασγικό( Ελληνικό) Κόσμο. Ένεκα τούτου έφυγε ο Πέλοψ απο την Φρυγία και έγινε βασιλιάς της Πίσας. Γυναίκα του έλαβε την Ιπποδάμεια και εγέννησε πολλά παιδιά, τον Ατρέα, Θυέστην, Χρύσιππον, Κοπρέα, Πιτθέα, Πλεισθένην, Τροιζήνα, Αλκαθουν κλπ και άλλα τέκνα εξ άλλων γυναικών.
4/ Και Αστρονόμος ο Πέλοψ
Αυτός κατεγίνετο με την αστρονομία, φυσιολογία, έτσι ώστε η φήμη του έφθασε μέχρι των Ινδιών. Ητο και ιερεύς ευσεβέστατος που εθυσίαζε ακόμη και ανθρώπους και έλεγε τα απόρρητα μυστήρια προς τους πολλούς. Τελικά τον έρριξαν απο το ναό και τον σκότωσαν. Ο Πέλοψ έδωσε το όνομα του στην Πελοπόννησο.
5/ Οι ραδιουργίες της Ιπποδάμειας.
Η Ιπποδάμεια μαζί με τους γιούς Ατρέα και Θυέστην εφόνευσαν τον Χρύσιππον και το σώμα του το έρριψαν σε φρέαρ για να μην πάρει τον θρόνο. Ομως εκείνο φανερώθηκε και τους εξεδίωξε ο Πέλοψ, καταρώμενος αυτούς και τους απογόνους τους. Η Ιπποδάμεια πέθανε εξόριστη στην Μιδέα του Αργους και οι Ηλείοι μετέφερον ύστερα τα οστά της και τα έθαψαν στην Αλτη της Ολυμπίας, ή κατ’ άλλους ο ίδιος ο Πέλοψ τα μετέφερε κατόπιν χρησμού] Τον ονόμασε Ταράξιππο, γιατί τα άλογα του Οινομάου είχαν ταραχθεί απο το τέχνασμα του Μυρτίλου. Αλλοι πάλι λένε ότι ο ίδιος ο Οινόμαος είναι αυτός που πληγώνει τους αναβάτες στο Ιπποδρόμιο. Ακουσα ακόμη να λένε ότι κατηγορεί τον Αλκάθουν , γιό του Πορθάονα, ο οποίος θάφθηκε εδώ, όταν τον σκότωσε ο Οινόμαος, γιατί ήθελε να παντρευθεί την Ιπποδάμεια. Επειδή ήτο άτυχος στην αρματοδρομία , έγινε κακός δαίμων, δυσμενής για τους αρματοδρόμους.

Το μυστικό του Ταράξιππου

Ένας Αιγύπτιος είπε ότι ο Πέλοψ έσκαψε εδώ για να κρύψει κάτι που πήρε απο τον Θηβαίο Αμφίονα και εξ αιτίας του αντικειμένου αυτού ταράχθηκαν απο τότε οι φοράδες του Οινομάου και απο τότε ταράσσονται όλες οι φοράδες. Αυτός ο Αιγύπτιος πίστευε ότι ο Αμφίων και ο Θραξ Ορφεύς ήσαν φοβεροί μάγοι.[1/ Ο Αμφίων ήτο άριστος μουσικός, διδασκόμενος υπο του Ερμού. Αυτός έκανε την τετράχορδη λύρα επτάχορδη. Εκιθάριζε δε τόσο ωραία ώστε εχόρευον και οι πέτρες, και τα δένδρα και τα ζώα.
2/ Κινούσε και τις Πέτρες
Για τον Αμφίονα λέγονται και τα εξής. Αυτός και ο αδελφός του Ζήθος ωνομάζοντο Διόσκουροι και έκτισαν την Θήβαν δωρεάν διότι τα υλικά ετοποθετούντο μόνα τους στον κατάλληλο τόπο . Μερικοί υποθέτουν ότι είχε ευφεύρει την αφαίρεση της βαρύτητος απο τα υλικά, ή κάποιου είδους γερανό. Αλλοι πάλι θεωρούν ότι αυτή εκτίσθη χωρίς δαπάνη διότι ήρχετο ο κόσμος για ν’ ακούσει την μουσική του και έφερνε τα υλικά δωρεάν. Εκ της Νιόβης έκανε επτά γιούς και επτά κόρες, αλλά τα περισσότερα εφόνευσε ο Απόλλων και η Αρτεμις. (ΩΓ. Δ.520-52)
3/ Η Κοσμογονία του Ορφέως
Ορφεύς ο Θράξ ήτο ο πρώτος που έγραψε Κοσμογονία, Θεολογία, Μυστήρια, όργια κλπ, όμως τα βιβλία του εχάθησαν αλλά η διδασκαλία του έμεινε στους Πυθαγορίους και Πλατωνικούς φιλοσόφους. Ο Ορφεύς εζωγράφισε την αρχή του Κόσμου σαν Δράκοντα, ο οποίος είχε δύο κεφαλές, ταύρου και λέοντος, και πρόσωπον θείον εις την μέσην, και φτερά χρυσά στους ώμους. Ο Θεός εδημιούργησε τον Αιθέρα, περί δε τον Αιθέρα ήτο το Χάος και Νυξ Ζοφώδης. Λέγει το Φως αρχαιότερον και υπέρτερον πάντων, το οποίον ωνόμασε Μήτιν, Φως και Ζωοτήρα.
4/ Δίδαξε τον Ιερό λόγο
Το θεόν ουδείς βλέπει, ούτε εννοεί την φύσιν και μορφήν αυτού. Κατά τινας ο Ορφεύς εδίδαξε τον Ιερόν λόγον, περί του πρωτοτύπου και αγεννήτου αυγού. Τούτο επίστευον και όλα τα έθνη, Φοίνικες, Χαλδαίοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Ινδοί, Κινέζοι κ.α. Το αυγό ήτο το σύμβολο του παντός και αφιερωμένο στους οργιασμούς του Διονύσου. Εκ του αυγού δε εγεννήθη ο Ερως, διφυής του Αιθέρος, ήτοι ανδρόγυνον. Τον Ερωτα ονόμαζον και Φάνητα, Ηρικαπαίον, Διώνυσον, Δία και Ηλιον(ΩΓ. Α.27)]

Ο Ιππιος Ποσειδών

Και με τραγούδια τα θηρία έρχονταν στον Ορφέα και οι πέτρες για το κτίσιμο του τοίχου στον Αμφίονα. Εγώ όμως νομίζω ότι η πιό πειστική εκδοχή είναι αυτή που λέει ότι ο Ταράξιππος ήτο μιά επωνυμία του Ιππίου Ποσειδώνα. Ο Γλαύκος , γιός του Σισύφου στον Ισθμό, είναι κι’ αυτός ένας Ταράξιππος. Λένε ότι σκοτώθηκε απο τα άλογο τότε που ο Ακαστος διοργάνωσε αγώνες προς τιμήν του πατέρα του. Στην Νεμέα της Αργολίδος δεν υπήρχε κανείς ήρωας που να φόβιζε τα άλογα. Υπήρχαν όμως κόκκινοι βράχοι, που υψώνονταν πάνω απο μιά στροφή του ιπποδρομίου, και η λάμψη τους, που έμοιαζε με φωτιά,προξενούσε πανικό στα άλογα. Ο Ταράξιππος όμως της Ολυμπίας προκαλεί πολύ μεγαλύτερο φόβο στα άλογα. Πάνω σ’ ένα στύλο στο μέρος της στροφής υπάρχει χάλκινη εικόνα της Ιπποδάμειας, η οποία κρατάει ταινία για να τη δέσει γύρω απο το κεφάλι του Πέλοπα ως νικητή.[Ο Πέλοψ προσήλθε στον αγώνα του Οινομάου με ίππους πτερωτούς και άρμα του Ποσειδώνος. Οταν τον είδε η θυγατέρα του Οινομάου Ιπποδάμεια , νέον και ωραίον έπεισε τον Μυρτύλον να βάλει έμβολο απο κερί στο άρμα του Οινομάου. Ετσι έγινε και ενίκησε ο Πέλοψ, φονεύθέντος του Οινομάου , ο οποίος είχε φονεύσει προηγουμένως αρκετούς υποψηφίους μνηστήρες της Ιπποδάμειας σε προηγηθέντες αγώνες(ΩΓ. Ε σελ.18-20)]

Το Ιερό της Χαμύνης Δήμητρας

21. Η άλλη πλευρά του ιπποδρόμου δεν είναι τεχνητή πρόσχωση, αλλά ένας μικρός λοφίσκος. Στην άκρη του υπάρχει ιερό της επονωμαζομένης Χαμύνης Δήμητρας.
[1/ Η Δήμητρα Χαμύνη
Το επίθετο της συνδέεται με την ρίζα των λέξεων χάσμα και χαίνω και το ρήμα μύω που σημαίνει κλείνω(συνήθως κλείνω τα μάτια)επειδή η λατρεία της Δήμητρας υπάγεται στα λεγόμενα μυστήρια, δηλαδή απαγόρευαν στον καθένα να έχει άμεση επαφή μ’ αυτά] Κάποιοι πιστεύουν ότι πρόκειται για αρχαίο όνομα, επειδή σ’ εκείνο το σημείο άνοιξε ένα χάσμα στη γη που κατάπιε το άρμα του Αδη και έπειτα η γη έκλεισε και πάλι.
[ Εχω την γνώμη ότι η Δήμητρα Χαμύνη συμβολίζει το χάσμα που δημιούργησε η καταστροφή της Αιγηίδος και γι’ αυτό τηρείται μυστική στα Μυστήρια της Δήμητρος. Προφανώς τούτο αποσκοπεί πρώτον για να εξορκίσει το κακό και δεύτερον για να μην προκαλούν φοβία στο ευρύ κοινό ]
Άλλοι όμως λένε ότι κάποιος Πισαίος με το όνομα Χάμυνος, που ήτο αντίθετος με τον Πανταλέοντα, γιό του Ομφαλίωνα, τυράννου της Πίσας, υποκίνησε επανάσταση εναντίον των Ηλείων , στην οποία ο Πανταλέων τον σκότωσε και έκτισε το ιερό της Δήμητρος με την περιουσία του Χαμύνου. Ο Αθηναίος Ηρώδης αφιέρωσε εδώ αγάλματα της Δήμητρας και της Κόρης απο μάρμαρο Πεντέλης για να αντικαταστήσει τα παλιά αγάλματα.

Οι Αθλητικές Εγκαταστάσεις της Ολυμπίας

Στο γυμνάσιο της Ολυμπίας γίνεται η προπόνηση των αθλητών για το πένταθλον και τον δρόμο. Στην ύπαιθρο υπάρχει πέτρινο κρηπίδωμα, όπου παλιά ήτο στημμένο τρόπαιο για μιά νίκη εναντίον των Αρκάδων. Στ’ αριστερά της εισόδου του γυμναστηρίου, υπάρχει ένας μικρότερος χώρος κλεισμένος, όπου είναι οι παλαίστρες των αθητών. Τα σπίτια των αθλητών βλέπουν προς τον άνεμο Λίβα και προς την δύση και βρίσκονται στον ανατολικό τοίζο της στοάς του γυμνασίου.
Απο την άλλη πλευρά του Κλαδέου βρίσκεται ο τάφος του Οινομάου. Πρόκειται για ένα χώρο που έχει σχηματισθεί απο επιχωματώσεις με πέτρινο τοίχο γύρω. Πιό πάνω απο τον τάφο που βρίσκονται ερείπια κτισμάτων, όπως λέγει ο μύθος, ο Οινόμαος χτησιμοποιούσε για να σταυλίζει τα άλογα του.

Ο Ληστής Σαύρος

Τα σημερινά όρια ανάμεσα στην Ηλεία και την Αρκαδία, αρχικά ήσαν τα όρια ανάμεσα στους Πισαίους και τους Αρκάδες και έχουν ως εξής. Μετά την διάβαση του ποταμού Ερυμάνθου[ Ο Ερύμανθος ήτο γιός του Αρκάδος , εκ του οποίου ονομάσθηκε το ομώνυμο όρος της Αρκαδίας] κοντά σ’ αυτό που ονομάζουν “Σαύρου ράχη”[Η “Σαύρου ράχη” ήσαν υψώμα δυτικά απο τα σημερινά Ασπρα Σπίτια], βρίσκεται ο τάφος του Σαύρου και ιερό του Ηρακλή, που σήμερα είναι ερειπωμένο. Λένε ότι ο Σαύρος κακοποιούσε του οδοιπόρους και τους περιοίκους, ώσπου τιμωρήθηκε απο τον Ηρακλή.
Κοντά στην ράχη που έχει το όνομα αυτού του κακοποιού, υπάρχει ποταμός που κατεβαίνει απο τα νότια στον Αλφειό, απέναντι σχεδόν απο τον Ερύμανθο, και σχηματίζει το όριο ανάμεσα στην περιοχή των Πισαίων και των Αρκάδων. Ο ποταμός αυτός ονμάζεται Διάγων.[ Ο ποταμός Διάγων σήμερον λέγεται Τσεμπερούλα] Σαράντα στάδια απο την “Σαύρου ράχη”υπάρχει ναός του Ασκληπιού που πήρε το όνομα του ιδρυτού του Δημαινέτου, αλλά είναι κι’ αυτός ερειπωμένος. Είχε κτισθεί πάνω σε ύψωμα κοντά στον Αλφειό.

Ο Λευκυανίτης Διόνυσος

Εκεί κοντά υπάρχει ιερό του Λευκυανίτη Διονύσου και δίπλα του περνάει ο ποταμός Λευκυανίας. [ Ο Ομηρος αναφέρει “Λευκανίτην” ποταμόν στην Ηλιδα, και ονωμάσθηκε έτσι επειδή είχαν Ιερό του Λαμπτήρος πλησίον (ΩΓ. Γ. 171)] Κατεβαίνει απο το όρος Φολόη και εκβάλλει στον Αλφειό. Αν απο εκεί διασχίσει κανείς τον Αλφειό, βρίσκεται στην χώρα των Πισαίων.[Οι Βιαστές Κένταυροι
Ο Πειρίθους βασιλιάς των Λαπίθων, φύλου της Θεσσαλίας, εκάλεσε και τους Κενταύρους στους γάμους του. Αυτοί ακόλαστοι και αναιδείς όντες, αφού εμέθυσαν, εβίαζαν αναφανδόν τις γυναίκες των Λαπίθων, αρπάσαντες ακόμη και τη νύμφη, μπροστά στα μάτια του Πειρίθου και Θησέως. Τότε οι Λαπίθες τους κατεδίωξαν με την βοήθεια του Θησέως. Αλλά οι Κένταυροι εξεστράτευσαν κατά των Λαπίθων και άλλους μεν εφόνευσαν και άλλους κατεδίωξαν ως το Μάλεον όρος της Πελοποννήσου και την Φολόη της Αρκαδίας. Μετά απ’ αυτά οι Κένταυροι έγιναν αγριώτεροι και βαρβαρότεροι(ΩΓ. Δ. 101)]

Η Κυδωνία Αθηνά

Σ’ αυτήν την περιοχή υπάρχει ένας μυτερός λόφος, πάνω στον οποίον βρίσκονται τα ερείπια της πόλης Φρίξα και ναός της επονωμαζομένης Κυδωνίας Αθηνάς [Η Αθηνά ελέγετο Κορυφαία εκ του ακρωτηρίου της Μεσσηνίας. Την ονόμασεν και Κυδωνία κάποιος απόγονος του Ιδαίου Ηρακλή , ονόματι Κλήμενος, που ήλθε εκ της Κρητικής Κυδωνίας και έκτισε ναό αυτής στην Ηλιδα, επι λόφου όπου κάποτε ήτο η πόλη Φρίξα(ΩΓ. Γ 125) ] και ναός επονομαζομένης Κυδωνίας Αθηνάς. Ο ναός δεν διατηρείται ολόκληρος, αλλά στην εποχή μου ακόμη υπήρχε εκεί ένας βωμός. Ο Κλήμενος, ο απόγονος του Ιδαίου Ηρακλή, λένε ότι ήλθε εκεί απο την Κυδωνία της Κρήτης και τον ποταμό Ιάρδανο και ίδρυσε το ιερό για την θεά. [Ο Ομηρος αναφέρει στην Ιλιάδα σχετικά με τον πόλεμο Αρκάδων και Πυλίων ότι ο Νέστωρ, βασιλιάς της Πύλου, εφόνευσε τον Ερευθαλίωνα εις μονομαχίαν, εν τη Φαιά πόλη της Ηλιδος, ή της Αρκαδίας, παρά τον Ιάρδανον ποταμόν(ΩΓ. Δ. 294)]


Ο ι Φοράδες του Μάρμακα

Οι Ηλείοι λένε ακόμη πως ο Πέλοψ πρόσφερε θυσία στην Κυδωνία Αθηνά πριν απο τον αγώνα του με τον Οινόμαο. Αν προχωρήσει κανείς απο εδώ, φθάνει στο νερό της Παρθενίας και κοντά στο ποτάμι στον τάφο των φοράδων του Μάρμακα. Ο Μύθος λέγει ότι ο Μάρμαξ ήτο ο πρώτος απο τους μνηστήρες της Ιπποδάμειας που σκοτώθηκε απο τον Οινόμαο και οι φοράδες του ονομάζονταν Παρθενία και Ερίφα.[ Στη Μεσσηνία υπάρχει ακόμη μιά λαϊκή έκφραση που νομίζω ότι έχει σχέση με τον Μάρμακα. Οταν κάποιος βρίσκεται σε δύσκολη θέση ή κινδυνεύει λέμε οτι θα τον φάει η “μαρμάγκα”. Δεδομένου ότι οι λαικές εκφράσεις μεταφέρονται απο γενιά σε γενιά και απο στόμα σε στόμα συχνά με την παρεμβολή αλλοιώσεων, το βρίσκω πολύ πιθανόν «θα τον φάει η Μαρμάγκα» να σχετίζεται με το πάθημα του Μάρμακα]

Η Φοράδα Παρθενία

Ο Οινόμαος σκότωσε τις φοράδες μετά τον Μάρμακα, αλλά επέτρεψε να ταφούν. Και ο ποταμός πήρε το όνομα Παρθενία απο την φοράδα του Μάρμακα.[
1/Η Ταφή των Ζώων
Η ταφή των ζώων κατά την αρχαιότητα είναι μιά συντριπτική απόδειξη της βαθειάς ζωοφιλίας των Ελλήνων, αλλά και κάτι πιό βαθύ. Ο σεβασμός τους δηλαδή για την Φύση. Κι’ αυτός ο σεβασμός είχε φιλοσοφική βάση, διότι πίστευαν στην μετεμψύχωση, ήτοι στην μεταφορά της ψυχής μετά τον θάνατο σε άλλον άνθρωπο, σε ζώον ή και σε άλλο είδος.
2/ Τώρα τα εγκαταλείπουμε στην άσφαλτο
Το έθιμο της ταφής των ζώων συνηθίζετο παλιά στην Ελλάδα. Κι’ αυτό γινόταν όχι μόνον για λόγους αισθητικούς , δυσοσμίας, υγιεινής, αλλά και για κάποιον άλλο βαθύτερο λόγο. Για να γυρίσουν πίσω στην Μητέρα Γη. Σήμερα που υποτίθεται ότι είμαστε πολιτισμένοι σκοτώνουμε ανελέητα και ασυνείδητα τα ζώα, όχι μόνον με τα αυτοκίνητα , με τα φυτοφάρμακα, τις πυρκαιές που καταστρέφουν το οικοσύστημα τους, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, αλλά και με τα υπεραυτόματα επαναληπτικά όπλα. Και το χειρότερο τα αφήνουμε άταφα πάνω στην άσφαλτο και τα πατούν οι τροχοί μέχρις ισοπεδώσεως των. Αλλά ενώ αυτό συμβαίνει και σε ανθρώπους που τους αφήνουμε τραυματισμένους και αβοήθητους στην άσφαλτο γιατί να μην αφήσουμε και τα ζώα; Αίσχος για τον πολιτισμό μας !!! Οι κυνηγετικές οργανώσεις θεωρούν το κυνήγι ευγενές σπορ και ένδειξη αγάπης προς το περιβάλλον, κατά την ίδια λογική που οι πολεμοκάπηλοι θεωρούν ότι με τον υπερεξοπλισμό θα φέρουν την ειρήνη ]


Η χαμένη πόλη Αρπίνα

Εδώ υπάρχει και άλλος ποταμός που λέγεται Αρπινάτης[ Ο Αρπινιάτης ποταμός ευρίσκεται πλησίον της πόλεως Αρπίννης. Εκεί ετάφησαν σε κοινό τάφο οι μνηστήρες της Ιπποδάμειας , τους οποίους εφόνευσε ο Οινόμαος όταν τους νίκησε στην αρματοδρομία] Τα ερείπια της πόλεως Αρπιννα είναι κοντά σ’ αυτόν, και ανάμεσα τους υπάρχουν βωμοί. Αυτήν την πόλη λένε ότι την ίδρυσε ο Οινόμαος και πήρε το όνομα της μητέρας του Αρπινας.( ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ-Ηλειακά Β)


ΕΧΘΡΑ ΠΙΣΣΑΙΩΝ-ΗΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ

Οι Μνηστήρες της Ιπποδάμειας

Οχι μακριά απο εδώ υπάρχει ένα ψηλό ανάχωμα που είναι ο τάφος των μνηστήρων της Ιπποδάμειας. Λένε ότι ο Οινόμαος έβαλε τον ένα κοντά στον άλλον και τους σκέπασε με χώμα χωρίς τελετή. Αργότερα, όμως ο Πέλοψ, ύψωσε κοινό μνήμα απο σεβασμό για αυτούς, αλλά και για να ευχαριστήσει την Ιπποδάμεια. Νομίζω όμως ότι το έκανε για ν’ αφήσει κάτι που να θυμίζει στις μετέπειτα γενιές τον αριθμό και την λαμπρότητα των κατορθωμάτων αυτού που νίκησε.[ Είναι όντως θαυμαστή η ακρίβεια και ο ρεαλισμός του Παυσανία, ο οποίος δεν ωραιοποιεί τα πράγματα, αλλά ψάχνει να βρει την αλήθεια ]

Το επεικό ποίημα « Οι Μεγάλες Ηοίες»

Σύμφωνα με το επεικό ποίημα μεγάλες Ηοίες, αυτοί που σκοτώθηκαν απο το Οινόμαο, ήτο ο Αλκάθους,[1/ Τα κατορθώματα του Αλκάθους
Ο Αλκάθους ήλθε στα Μέγαρα και φονεύσας τον λέοντα έλαβε την κόρη του βασιλέως Μεγαρέως, Ευαίχμην μαζί και την βασιλεία. Εκ της Ευαίχμης εγέννησε δύο γιούς, τον Καλλίπολη και τον Εχέπολη, και δύο κόρες, την Ιφινόην και την Περίβοιαν.
2/ Η Περίβοια στον Μινώταυρο
Ο Εχέπολης φονεύθηκε στην θήρα του Καλυδωνείου Κάπρου , ένώ την θυγατέρα του Περίβοιαν έστειλε στην Κρήτη με τον Θησέα και άλλες παρθένους για την εξόντωση του Μινωταύρου. Την Περίβοιαν έλαβε γυναίκα του ο Θησεύς και εγέννησε τον Τελαμώνα εκ του οποίου γεννήθηκε ο Αίας. Επειδή τελικώς έμεινε άτεκνος την βασιλεία κληρονόμησε ο εγγονός του Αίας] γιός του Πορθάονα, δεύτερος μετά τον Μάρμακα, μετά ο Ευρύαλος, ο Ευρύμαχος και ο Κρόταλος.

Η Γενεαλογία του Αλκάθους

Δεν μπόρεσα ν’ ανακαλύψω τους γονείς τους και τις πατρίδες τους. Μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι ο Ακρίας που πέθανε μετά απ’ αυτούς ήτο Λακεδαιμόνιος και ιδρυτής των Ακριών. Λένε ότι ο επόμενος μετά τον Ακρία που σκότωσε ο Οινόμαος ήτο ο Κάπετος, μετά ο Λυκούργος, ο Λάσιος, ο Χαλκώδων και ο Τρικόλωνος. Οι Αρκάδες λένε ότι ήτο απόγονος του ομωνύμου Τρικολώνου, γιού του Λυκάονα.
Αυτοί που σκοτώθηκαν μετά τον Τρικόλωνο στον αγώνα δρόμου ήτο ο Αριστόμαχος[ Ο Αριστόμαχος ήτο πέμπτος γιός του Ταλαού και έλαβε μέρος στον πόλεμο των επιγόνων] και ο Πρίαντας, μετά ο Πελάγων, ο Αιόλιος και ο Κρόνιος. Μερικοί συγκαταλέγουν ανάμεσα τους και τον Ερύθρα, γιό του Λεύκωνα, του γιού του Αθάμαντα, απο τον οποίο πήρε το όνομα της η Βοιωτική πόλη Ερυθρές.[ Τα περισσότερα αρχαία Ελληνικά τοπωνυμία έχουν δοθεί προς τιμήν των ηγετών τους. Ετσι ο Ερύθρας έβαλε το όνομα του στις Ερυθρές της Βοιωτίας] Αναφέρουν ακόμη και τον Ηιονέα, γιό του Μάγνητα, του γιού του Αιόλου. Εκεί βρίσκεται το μνήμα όλων αυτών και λένε ότι, όταν ο Πέλοψ ήτο άρχων των Πισαίων, προσέφερε σ’ αυτούς εναγισμούς κάθε χρόνο.

Η Κορδάκα Αρτεμις

22. Ένα στάδιο περίπου μετά τον τάφο υπάρχουν ερείπια του ναού της Αρτεμης με την επίκληση Κορδάκα. Οι ακόλουθοι του Πέλοπα γιόρτασαν την νίκη τους εδώ κοντά στην θεά και χόρεψαν τον τοπικό χορό των κατοίκων της Σιπύλου, τον κόρδακα.[Ο κόρδακας ήτο κωμικός χορός. Όλα δείχνουν ότι επρόκειτο για τον πρόδρομο του σημερινού ζειμπέκικου. Οι χορευτές παρίστανον μεθυσμένους και συνόδευαν τις χορευτικές κινήσεις των με άσεμνες χειρονομίες. Σύμφωνα με την πράδοση χορεύθηκε για πρώτη φορά στην Ηλιδα απο τους φίλους του Πέλοπα. Συνήθως οι χορευτές ήσαν ευθυτενείς και έκαναν επίδειξη σωματικής ρώμης και ομορφιάς. Η λατρεία της Κορδάκας Αρτέμιδος ήτο αγροτική και συνοδευόταν απο τον ομώνυμο χορό]

Λειψανοθήκη του Πέλοπα

Κοντά στο ιερό υπάρχει μικρό κτίσμα μέσα στο οποίο βρίσκουμε χάλκινο κιβώτιο, όπου φυλάνε τα οστά του Πέλοπα. Δεν σώζονται τα τείχη ή άλλα κτίσματα της πόλεως, αλλά καλλιεργούνται αμπέλια σ’ ολόκληρη την περιοχή, όπου παλιά βρισκόταν η Πίσα.[ Σύμφωνα με άλλη εκδοχή η Πίσα πήρε το όνομα της απο την κόρη του Ενδυμίωνα Πίσαν. Επειδή δε αυτός είχε γιούς τον Παίονα, Επειόν, Αιτωλόν, Αέθλιον, και Νάξον προβληματίσθηκε για την διαδοχή.Τότε κατέστησε αγώνα δρόμου στην Ολυμπία όπου νικητής βγήκε ο Επειός, ο οποίος έγινε βασιλιάς(ΩΓ. Δ. 414) ]

Έχθρα Πισαίων -Ηλείων

23. Λένε ότι την ίδρυσε ο Πίσος , γιός του Περιήρη και εγγονός του Αιόλου. Οι Πισαίοι προκάλεσαν μόνοι την συμφορά τους εξ αιτίας της έχθρας τους εναντίον των Ηλείων και της ανυπομονησίας να οργανώσουν αυτοί αντί για τους Ηλείους τους Ολυμπιακούς αγώνες. Στην ογδόη Ολυμπιάδα[Η 8 η Ολυμπιάδα έγινε το 748 π.χ και θεωρήθηκε ανολυμπιάς, γιατί δεν την οργάνωσαν οι Ηλείοι αλλά οι Πισαίοι με την βοήθεια του τυράννου του Αργους Φείδωνα. Και οι μεν Ηλείοι γνώριζαν να διεκδικούν τα δικαιώματα τους, εν αντιθέσει προς το Νεοελληνικό κράτος που εκχώρησε στους ξένους (ΔΟΕ) τα δικαιώματα του.] έφεραν τον Αργείο Φείδωνα , τον πιό αλαζωνικό τύραννο της Ελλάδος, και μαζί του διοργάνωσαν τους αγώνες.

Οι Ανολυμπιάδες

Στην τριακοστή τετάρτη Ολυμπιάδα[ Η 34 η Ολυμπιάδα έγινε το 644 π.χ] οι Πισαίοι κάτω απο τις διαταγές του βασιλιά Πανταλέοντα, γιού του Ομφαλίωνα , συγκέντρωσαν στρατό απο εντοπίους και διοργάνωσαν αυτοί , αντί για τους Ηλείους τους αγώνες. Αυτές όμως τις δύο περιόδους καθώς και την εκατοστή τετάρτη[Η 104 Ολυμπιάδα έγινε το 364 π.χ], στην οποία οι αγώνες διοργανώθησαν απο τους Αρκάδες, τις ονομάζουν ανολυμπιάδες και δεν τις συμπεριλαμβάνουν στον κατάλογο των Ολυμπιάδων. Στην τεσσαρακοστή ογδόη Ολυμπιάδα[ Η 48 η Ολυμπιάδα έγινε το 588 π.χ] οι Ηλείοι υποψιάσθησαν ότι ο Πανταλέων, γιός του Δαμοφώντα, δολοπλοκούσε και γι’ αυτό εισέβαλαν στην Πίσα.[Η Πίσα βρισκόταν στην ανατολική άκρη της κοιλάδος της Ολυμπίας, νοτιοδυτικά της σημερινής Μιράκας. Η πόλη της Πίσας δεν σώζεται σήμερον] Αλλά ο Δαμοφών με παρακλήσεις και όρκους τους έπεισε ν’ αποσυρθούν, χωρίς να προκαλέσουν καμιά καταστροφή. Οταν βασιλιάς της Πίσας έγινε ο άλλος γιός του Πανταλέοντα Πύρρος, μετά τον αδελφό του Δαμοφώντα, οι Πισαίοι κήρυξαν πόλεμο εναντίον των Ηλείων και μαζί τους τάχθηκαν οι Μακίστιοι και οι Σκιλλούντιοι[1/ Η Ιστορία των Μινύων
Αναφέρεται η εξής ιστορία σχετικά με την πόλη Μάκιστον.( ΩΓΥΓΙΑΝ Τομ. Δ. σελ. 119-120) Οι Μινύαι, ήσαν τα τέκνα των Αργοναυτών, τα οποία γεννήθηκαν απο γυναίκες Λημνίες. Ομως οι Πελασγοί τους έδιωξαν απο την Λήμνο και ήλθαν στον Ταύγετο. Οι Λακεδαιμόνιοι αρχικά τους δέχθηκαν φιλοφρόνως, αλλά αργότερον επειδή οι Μινύες συμπριεφέροντο απρεπώς προς αυτούς τους φυλάκισαν και ετοιμάζοντο να τους δολοφονήσουν τη νύχτα. Ομως οι γυναίκες πληροφορήθηκαν τούτο και πήγαν στην φυλακή και έδωσαν τα ρούχα τους στους άνδρες, οι οποίοι εξήλθαν ως γυναίκες. Ετσι απέτυχε το σχέδιο για την εξόντωση των. Ετοιμαζόμενος ο Θήρας να κάνει αποικία τους εζήτησε απο τους Λακεδαιμονίους να τους πάρει αντί να τους φονεύσουν.
2/ Οι Μινύες στην Ηλιδα
Ομως εν τω μεταξύ οι περισσότεροι Μινύες είχαν φύγει και έκτισαν έξη πόλεις στην Ηλιδα, ήτοι το Λέπρεο, την Μάκιστον, τις Φριξές, τον Πύργο , τον Επιό και το Νούδιον. Μόνον ολίγοι ήλθαν με τον Θήραν στην νήσον Θήραν] της Τριφυλίας. Το ίδιο έπραξαν και οι Δυσπόντιοι, κάποιοι άλλοι γείτονες, οι οποίοι είχον στενούς δεσμούς με τους Πισαίους και λένε ότι ιδρυτής τους ήτο ο γιός του Οινομάου Δυσποντέας. [Μιά άλλη εκδοχή φέρει τον Δυσπόντιον γιό του Πέλοπος, εκ του οποίου ονομάσθη το Δυσπόντιον της Πίσης(ΩΓ. Ε. 282)] Οι Πισαίοι και όλοι τους οι σύμμαχοι εξολωθρεύθησαν και εξερριζώθησαν απο την Ηλεία.


Η Καταστροφή της Πύλου της Ηλείας

Τα ερείπια της Πύλου[Η Πύλος ήτο η δευτέρα μαγάλη πόλη της Ηλείας μετά την πρωτεύουσα την Ηλιδα, και βρισκόταν στην συμβολή του Λάδωνα με τον Πηνειό. Η θέση της πόλεως τοποθετείται στον άνω Ελιανό, όπου ανακαλύφθηκε το ανάκτορο του Νέστορος απο τους , Μαρινάτο, Blegen κλπ. Η ιστορία της Πύλου έχει ως εξής: Ο Πανδίων όγδοος βασιλιάς των Αθηνών εξεδιώχθη απο τους Μητιωνίδες και κατέφυγε στα Μέγαρα. Εκεί νυμφεύθηκε την Πελία, θυγατέρα του βασιλιά των Μεγάρων, Πύλα. Επειδή ο Πύλας φόνευσε τον θείο του έπρεπε να φύγει και περέδωσε την βασιλεία στον Πανδίωνα. Ο Πύλας λοιπόν πήγε στην Πελοπόννησο και έκανε αποικία, ονομάσας αυτήν Πύλον. Αυτός γέννησε τον Αιγέα, Πάλλαντα, Νίσον και Λύκον(ΩΓ. Δ. 237-238)] της Ηλείας φαίνονται απο τον ορεινό δρόμο απο την Ολυμπία προς την Ηλίδα. Η απόσταση απο την Πύλο στην Ηλιδα είναι ογδόντα στάδια. Οπως έχω ήδη αναφέρει , αυτή η Πύλος ιδρύθηκε απο τον Μεγαρέα Πύλωνα, γιό του Κλήσωνα. Η πόλη καταστράφηκε απο τον Ηρακλή και απανιδρύθηκε απο τους Ηλείους, αλλά επρόκειτο να έλθει κάποτε ο καιρός που θα έμενε ακατοίκητη. Κοντά σ’ αυτήν κατεβαίνει ο ποταμός Λάδωνας, που χύνεται στον Πηνειό. Οι Ηλείοι λένε ότι το έπος του Ομήρου αναφέρεται στην Πύλο και λέγει τα εξής:
“Γεννημένος απο τον πλατύ ποταμό Αλφειό, που κυλά στην χώρα των Πυλίων”
Δέχομαι αυτά που λένε, επειδή ο Αλφειός πράγματι ρέει σ’ αυτήν την χώρα και το έπος δεν μπορεί ν’αναφέρεται στην άλλη Πύλο, γιατί ο Αλφειός δεν περνάει μέσα απο την περιοχή των Πυλίων που βρίσκεται απέναντι απο το νησί Σφακτηρία. Δεν γνωρίζουμε καμιά Αρκαδική πόλη εκείνη την εποχή που να ονομαζόταν Πύλος.


Η Ηράκλεια της Ηλείας

Η Ηλειακή κωμόπολη Ηράκλεια[ Η σημερινή Ηράκλεια έχει ταυτισθεί με το χωριό Μπρούμα, το οποίο μετονομάσθηκε Ηράκλεια και βρίσκεται κοντά στον ορεινό δρόμο που ενώνει την Ολυμπία με την Ηλιδα] βρίσκεται σε απόσταση πενήντα περίπου σταδίων απο την Ολυμπία, κοντά στις όχθες του ποταμού Κυθήρου. Υπάρχει μία πηγή που χύνεται στον ποταμό και κοντά στην πηγή ιερό των νυμφών. Τα ονόματα των νυμφών είναι Καλλιφάνεια, Συνάλλασις, Πηγαία και Ιασις, και όλες μαζί επονομάζονται Ιωνίδες.[ Ιωνίδες, και Ιωνιάδες, ωνομάσθησαν οι Νύμφες απο του Ιωνος υιού του Γαργητού του Αθηναίου, ο οποίος εγκατέστησε αποικία εκ της Αττικής στην Ηλιδα, και έκτισε ιερόν των Νυμφών αυτών πλησίον του Κυθήρου ποταμού, πενήντα στάδια προς δυσμάς της Ολυμπίας, όπου ήτο και πηγή των Νυμφών, κοντά στην κωμόπολη Ηράκλεια. Εκεί συμβάλλει ο Κύθηρος εις τον Αλφειό και υπάρχει ιαματική πηγή παντοίων αλγημάτων, όπως δηλώνουν και τα ονόματα των Νυμφών] Οποιος πλυθεί στην πηγή θεραπεύεται απ’ όλες τις αρρώστειες και τους πόνους. Λένε ότι οι Νύμφες πήραν τ’ όνομα τους απο τον Ιωνα, γιό του Γαργητού, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί απο την Αθήνα.


Οι Λετρίνοι και η Αλφειαία Άρτεμις

Αν θελήσεις να πας στην Ηλιδα απο την πεδιάδα, θα πρέπει να διανύσεις εκατόν είκοσι στάδια μέχρι τους Λετρίνους, [Οι Λετρίνοι ευρίσκοντο δυτικά του Πύργου, κοντά στο χωριό Αγιος Ιωάννης, στον δρόμο προς το Κατάκωλο] και εκατόν ογδόντα απο τους λετρίνους στην Ηλιδα. Οι Λετρίνοι αρχικά αποικίσθηκαν απο τον Λετρέα, γιό του Πέλοπος, αλλά στην εποχή μου ό,τι είχε απομείνει ήσαν μερικά κτίσματα και ένα άγαλμα της Αλφειαίας Αρτεμιδος μέσα στο ναό.[Η Αλφειαία Αρτεμις ήτο θεά της γονιμότητος και είχε και αυτή, όπως και η Κορδάκα Αρτεμις , άσεμνη-για τα σημερινά Εβραιοχριστιανικά ήθη-λατρεία] Η θεά πήρε αυτήν την επωνυμία με τον εξής τρόπο. Την Αρτεμιν την Ερωτεύθηκε ο Αλφειός και, επειδή γνώριζε ότι δεν θα την έπειθε να τον παντρευθεί με παρακλήσεις, πήρε την τολμηρή απόφαση να μεταχειρισθεί βία εναντίον της θεάς. Πήγε λοιπόν στους Λετρίνους σε μιά ολονύκτια γιορτή που έκανε η θεά με τις νύμφεςπου έπαιζαν μαζί της. Επειδή η Αρτεμις υποψιάσθηκε ποιά ήσαν τα σχέδια του Αλφειού
[1/ Ο Αλφειός ελέγετο Στύμφηλος
Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία ο Αλφειός ποταμός της Ηλιδος ελέγετο πρότερον Νύκτιμος. Επειδή εις αυτόν επνίγη ο Στύμφηλος γιός του Αρεως και της Δορμοθέας μετονομάσθη σε Στύμφηλο.
2/Επειτα έγινε Αλφειός
απο τον γιό του Ωκεανού Αλφειόν, ή του Θερμόδοντος και της Νύμφης Παρθενίας, ή της Αμώνης. Ο Αλφειός είδε κάποτε την Νύμφην Αρέθουσαν στα δάση και ερωτευθείς αυτήν την ζήτησε γυναίκα. Ομως εκείνη φεύγουσα επέρασε στην Σικελίαν και μεταμορφώθηκε στην ομώνυμη πηγή. Μη υποφέρων το πάθος, μετεμορφώθη κι’ αυτός σε ποταμό ώστε να συναντά υπογείως κάτω απο την γη της Αρκαδίας, την Αρέθουσα πηγή, η οποία τότε ηύξανε το ύδωρ της.
3/ Ιαματικό το Υδως του Αλφειού
Το νερό του τότε ήτο ιαματικόν των λευκών και λειχηνών. Τούτο δε εθεράπευσε τον Μελάμπους και τις θυγατέρες του Προίτου(ΩΓ. Δ. 194)] άλειψε το πρόσωπο το δικό της και όλων των Νυμφών που ήσαν εκεί με λάσπη. Οταν έφθασε ο Αλφειός, δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την Αρτεμιν απο τις άλλες και, αφού δεν μπόρεσε να την αναγνωρίσει, έφυγε χωρίς να πραγματοοιήσει τον σκοπό του.[1/ Θεοί και Άνθρωποι Ένα
Οι μυθολογία των Ελλήνων είναι βγαλμένη απο την ίδια την ζωή. Θεοί και άνθρωποι παίζουν με τους ίδιους όρους , απλώς μεταλλασσόμενοι στους ρόλους και στα διάφορα τεχνάσματα. Ο Μύθος δείχνει την γυναικεία πονηριά και εφευρετικότητα. Επομένως μπορούμε να πούμε ότι τίποτα δεν έμεινε που να μην το σκεφθούν οι Ελληνες. Μας διδάσκει ακόμη ότι πριν κάνεις κάτι πρέπει να το αναγνωρίσεις, διαφορετικά δεν μπορείς να βασίζεσαι στην τύχη, ούτε στην διαίσθηση. Η επάλειψη με λάσπη είναι ιαματική και φαίνεται ότι ο κόσμος τότε μετεχειρίζετο τ η λάσπη για ιαματικούς σκοπούς, κάτι που συμβαίνει ακόμη και σήμερον. Ιαματικά νερά βρίσκονται ακόμη και στα λουτρά του Καγιάφα, νοτίως του Αλφειού.
2/ Οι Έλληνες είχαν οικολογική Συνείδηση
Αξιοθαύμαστη είναι και η οικολογική τους γνώση, ότι τα υπόγεια ύδατα ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν τον υδροφόρο υπόγειο ορίζοντα . Ποταμοί και πηγές επικοινωνούν υπογείως ακόμη και σε μεγάλες αποστάσεις, όπως λ.χ μεταξύ Πελοποννήσου και Σικελίας . Σήμερον όπου θεωρούμε ότι έχουμε κάνει σπουδαίες τεχνολογικές προόδους μολύνουμε παντοιοτρόπως τον υδροφόρο υπόγειο ορίζοντα με πυρηνικά απόβλητα, τοξικά λύματα και βιομηχανικά βαρειά μέταλλα.
3/ Μύθοι και Πράξεις μαζί
Χωρίς πομπώδεις θεωρίες και σχοινοτενείς εκφράσεις οι αρχαίοι Έλληνες με τους γλυκύτατους μύθους τους δίδασκον την κοινωνία και ιδίως τους νέους τα φυσικά φαινόμενα. Επομένως οι μύθοι δεν ήσαν φαντασιώσεις κάποιων ευφάνταστων εγκεφάλων αλλά η μάθηση και η πείρα χιλιάδων ετών και ένας λίαν επαγωγικός τρόπος μεταδόσεως της γνώσης στον κόσμο. Η συμβολική μορφή των μύθων όχι μόνον ηύξανε την φαντασία, αλλά και ακόνιζε την κρίση και μεγάλωνε τον προβληματισμό του ατόμου . ]

Η Ελάφιος Άρτεμις
Οι Λετριναίοι λοιπόν την ονόμασαν Αλφειαία, επειδή την αγαπούσε ο Αλφειός. Οι Ηλείοι όμως που πάντα ήσαν φίλοι των Λετριναίων, μετέφεραν σ’ αυτούς τις τιμές, που αυτοί συνήθιζαν να προσφέρουν στην Ελαφιαία Αρτεμιν, και τα ίδια συνήθιζαν να κάνουν και για την Αλφειαία Αρτεμιν. Με τον καιρό λοιπόν η Θεά Αλφειαία επικράτησε να ονομάζεται Ελαφιαία. Νομίζω ότι την ονομάζουν έτσι εξ αιτίας του κυνηγίου των ελαφιών. Λένε όμως και ότι η Αρτεμις ανετράφη απο μιά εντόπια με το όνομα Ελάφιος. Εξη περίπου στάδια μακρυά απο τους Λετρίνους, υπάρχει λίμνη που δεν ξεραίνεται ποτέ και έχει διάμετρο περίπου τρία στάδια.

«Ξυστός» , το κλειστό Γυμναστήριο της Ολυμπίας

23. Ανάμεσα στ’ άλλα αξιομνημόνευτα που υπάρχουν στην πόλη της Ηλιδος[Η Ηλιδα ήτο πρωτεύουσα της Ηλείας. Ευρίσκετο δυτικά της Ολυμπίας , στην αριστερή όχθη του Πηνειού, κοντά στα σημερινά χωριά Παλαιόπολη και Καλύβια. Κάθε τέσσερα χρόνια με τους Ολυμπιακούς αγώνες γινόταν το κέντρο της Ελλάδος. Οι Ελλανοδίκες συγκεντρώνοντο εκεί δέκα μήνες πριν τους αγώνες, ενώ οι αθλητές ήσαν υποχρεωμένοι να ασκηθούν επί τόπου τουλάχιστον ένα μήνα προ των αγώνων] είναι και το αρχαίο γυμνάσιο. Ολες οι τελετές που κάνουν οι αθλητές, προτού φθάσουν στην Ολυμπία, γίνονται σ’ αυτό το γυμνάσιο. Υπάρχουν ψηλά πλατάνια κατά μήκος του δρόμου και μέσα απο τα τείχη. Ολος αυτός ο περιφραγμένος χώρος ονομάζεται Ξυστός[ Η λέξη έχει την έννοια εστεγασμένου στίβου ή οπως θα λέγαμε σήμερον κλειστό γυμναστήριο], επειδή η άσκηση του Ηρακλή, του γιού του Αμφιτρίωνα , περιελάμβανε και το καθημερινό ξύσιμο των αγκαθιών που φύτρωναν εκεί. (ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ-Ηλειακά Β)


ΤΟ ΠΛΕΘΡΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΑΝΟΔΙΚΕΣ

Το Πλέθριο

Υπάρχει ένας ξεχωριστός δρόμος για αυτούς που παίρνουν μέρος στους αγώνες δρόμου, τον οποίον οι εντόπιοι ονομάζουν ιερό, και ένας άλλος όπου τρέχουν οι αθλητές, όταν προπονούνται στο δρόμο και στο πένταθλον. Στο γυμνάσιο βρίσκεται επίσης αυτό που ονομάζουν Πλέθριο. Εκεί οι ελλανοδίκες βάζουν τους αθλητές ν’ αγωνίζονται σύμφωνα με την ηλικία τους και την ικανότητα τους στην πάλη.
Μέσα στο γυμναστήριο υπάρχουν βωμοί των θεών, του Ιδαίου Ηρακλή, που ονομάζεται παραστάτης, του Ερωτα και εκείνου που οι Ηλείοι, όπως και οι Αθηναίοι, ονομάζουν Αντέρωτα, καθώς και της Δήμητρος και της Κόρης.[Κατά την Κοσμογονία του Ορφέως η Ανάγκη και ο Κρόνος,( ήτοι Χρόνος) ήσαν τέκνα του Χάους. Ο Κρόνος εγέννησε τον Αιθέρα και τον Ερωτα διφυή . Ο Ορφεύς τον ονομάζει Πρωτόγονο, Πρίαπο, ωογενή, και πατέρα Θεών και ανθρώπων. Ο Ερως συμβολίζει την αμοιβαία έλξη των αντιθέτων, ήτοι της δυνάμεως που ενώνει το Σύμπαν. Το αντίθετο του Ερωτος είναι ο Αντέρως, ήτοι η δύναμη που τείνει να διαλύσει το Σύμπαν.(ΩΓ. Α. 12, 30, 35, 53, 212) Παρατηρούμε λοιπόν ότι η Κοσμογονία των Ελλήνων ακολουθεί ένα ορθολογιστικό μοντέλο που συμφωνεί με την επιστημονική εξέλιξη του σύμπαντος, όπως την διατυπώνουν και οι σημερινοί κοσμολόγοι. Αντίθετα, η Βίβλος αναφέρει αντιεπιστημονικές και παράλογες απόψεις και θεωρίες ανθρώπων με χαμηλή παιδεία. Οι Έλληνες είχαν εντελώς διαφορετική θεώρηση και για τον Έρωτα από την σημερινή, που τον θεωρούν ως την σεξουαλική πράξη και μόνον. Ο Έρωτας των Ελλήνων εξουσίαζε τα πάντα, ήτοι την ψυχή, το πνεύμα και το σώμα του ερωτευμένου και έβγαινε πάντα νικητής στις μάχες του. Οι ερωτευμένοι στην ολοκλήρωση της μυστηριακής τους συνεύρεσης επικοινωνούσαν με το θείον και την θεία Δημιουργία. (ΩΓ. Α. 348)] Δεν υπάρχει βωμός του Αχιλλέα, αλλά ένα κενοτάφιο που έγινε μετά απο χρησμό.
[1/Ο Αχιλλεύς και η κατεργασία του σιδήρου
Ο Αχιλλεύς ήτο ο ανδρειότερος και γεναιότερος Ελλην του Τρωικού πολέμου. Ητο γιός του Πηλέως και της Θέτιδος και η μητέρα του για να τον καταστήσει άτρωτον τον έκαιγε και τον έβρεχε με ύδωρ. Ετσι τον έκανε αθάνατο. Τρωτός ήτο όμως στην πτέρνα, διότι αυτή δεν βράχηκε με ύδωρ. Το ψήσιμο του Αχιλλέως στην φωτιά φανερώνει ότι οι Έλληνες γνώριζαν την κατεργασία του σιδήρου, ο οποίος με το κάψιμο και το βρέξιμο εγένετο σκληρός. Ο Αχιλλεύς εγένετο γιατρός άριστος απο τον Χείρωνα, ο οποίος ον δίδαξε ακόμη όλες τς επιστήμες καθώς και την πολεμική τέχνην. Και ενώ όλα τα παιδιά έπαιζαν αυτός διέτριβεν μελετών τις επιστήμες και την πολεμικήν. Μετά την αρπαγή της Ελένης απο τον Πάριν ο μάντις Κάλχας εδωσε χρησμόν ότι η Τροία δεν θα πέσει χωρίς τον Αχιλλέα. Ετσι νέος ων απέπλευσε με τον επιστήθιο φίλο του Πάτροκλο έχων πενήντα ή εξήντα πλοία για την Τροία.
2/ Η δολερή Διχόνοια με τον Αγαμέμνονα
Η αρπαγή της Βρισηίδας έλαχε σαν έπαθλο στον Αχιλλέα , ενώ ο Αγαμέμνων, που ήτο αρχιστράτηγος των Ελλήνων έλαβε την Χρυσηίδα. Ομως εξηναγκάσθη αυτός να δώσει στον πατέρα της, τον μάντιν Χρύσην την Χρυσηίδα για να εξευμενίσει τους θεούς. Τότε εζήτησε απο τον Αχιλλέα την Βρυσηίδα και στο σημείο αυτό αρχίζει η διχόνοια των Ελλήνων ηγητόρων στην Τροία, την οποία περιγράφει με τόση γλαφυρότητα ο Ομηρος στην Ιλιάδα. Τελικά , χωρίς τον Αχιλλέα οι Ελληνες θα είχαν υποστεί ολοκληρωτική καταστροφή και αυτός ήτο απο τους κυριότερους συντελεστές της πτώσεως της Τροίας(ΩΓ. Ε. 50-52)
3/ Οι σύγχρονοι Ιουδήλοι
Οι πρόγονοι μας τιμούσαν τους ήρωες, εν αντιθέσει με μας που δεν έχουμε ανεγείρει ακόμη μνημείο για τους ήρωες του Επους του 1940 και για την Εθνική μας Αντίσταση κατά των Γερμανών (1941-44). Μερικοί μέμφονται τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης που ανήγειραν Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Δεν θα συμφωνήσω μαζί τους ότι έπραξαν κακώς. Εμείς είμαστε επιλήσμονες . Το Κέρας της Λήθης μας βρίσκεται στην Ιουδαιοχριστιανική μας μετάλλαξη από Ελληνες σε Ιουδήλους(μισοί Ελληνες και μισοί Εβραίοι)]


Ο ΙΕΡΟΣ ΚΟΤΙΝΟΣ

Ο Ιερός Κότινος των Ολυμπιακών αγώνων είναι ένας κύκλος / στέφανος από κλαδί ελαίας της Ιεράς Άλτιος, η οποία ευρίσκεται πίσω απο τόν Ναό του Ολυμπίου Διός. Το ιερό δένδρο προήλθε από την Ακρόπολη των Αθηνών. Ο στέφανος συμβολίζει τον Ζωδιακό Κύκλο και το κλαδί της ελαίας, δένδρο αειθαλές, την αιωνιότητα της αθανασίας.

Ο Κότινος των Ολυμπιακών Αγώνων συμβολίζει το στεφάνι του Ζωδιακού Κύκλου. Η στεφανωμένη κεφαλή του αθλητού με τον Ιερό Κότινο είναι η εικόνα του Ζωδιακού Κύκλου, που έχει στο κέντρο της τον ήλιο / Νού.

Η στεφανωμένη κεφαλή του αθλητού είναι ο Κεντρικός ήλιος της Ψυχής, η Ηλιοκεντρική Ιδέα στην απόλυτο έκφρασί της...


Πρόστιμο στους Παραβάτες

Την ημέρα έναρξης της γιορτής και την ώρα που ο ήλιος πλησιάζει στην δύση του, οι γυναίκες της Ηλιδος , κάνουν τελετές για να τιμήσουν τον Αχιλλέα, καθώς και για να τον θρηνήσουν . Υπάρχει και ένα άλλο γυμνάσιο που είναι μικρότερο απο το άλλο και ενώνεται μ’ αυτό. Το ονομάζουν τετράγωνο εξ αιτίας του σχήματος του. Εδώ οι αθλητές αγωνίζονται στην πάλη και ότνα τελειώνουν το αγώνισμα τους , τους βάζουν να εξασκούνται στα κτυπήματα με γάντια που έχουν πιό μαλακά λουριά. Εδώ είναι αφιερωμένο το ένα απο τα δύο αγάλματα του Διός απο το χρηματικό πρόστιμο που επιβλήθηκε στον Σμυρναίο Σώσανδρο και στον Ηλείο Πολύκτορα.
[ Ο Δαμόνικος θέλησε να κλέψει την νίκη με χρήματα, δια τον γιό αυτού Πολύκτορα. Ετυχε να παλεύει ο γιός αυτού με τον γιό του Σωσάνδρου του Σμυρναίου. Ο δε Δαμόνικος έδωσε χρήματα στον πατέρατου Σωσάνδρου, ο οποίος ονομάζετο και εκείνος Σώσανδρος, για να νικήσει ο γιός του. Οι δε ελλανοδίκες επέβαλαν το πρόστιμο στους πατέρες των αθλητών και εκ τα χρήματα αυτά διετέθησαν για την ανέγερση δύο ανδριάντων , του ενός ευρισκομένου στο γυμναστήριο των Ηλείων και του ετέρου στην Αλτιν(ΩΓ. Α. 92) Σήμερα οι φίλαθλοι καταστρέφουν γήπεδα, καταστήματα, οχήματα και χτυπούν καίνε και σπάνε ότι βρεθεί μπροστά τους χωρίς κανείς να τους ενοχλεί, στο όνομα της οχλοκρατικής δημοκρατίας μας. Διότι έτσι εκτονώνονται τα παιδιά ]


Η Μαλθώ

Υπάρχει και ένα τρίτο γυμνάσιο που ονομάζεται Μαλθώ εξαιτίας της μαλακότητος του. Αυτό είναι ανοικτό στους εφήβους καθ’ όλην την διάρκεια της εορτής. Στην μιά γωνία της Μαλθώς είναι στημένη προτομή του Ηρακλή που τον απεικονίζει μέχρι τους ώμους και σε μιά παλαίστρα ανάγλυφο του Ερωτα και του Αντέρωτα. Ο Ερως κατάει ένα κλαδί φοινικιάς και ο Αντέρωτας προσπαθεί να του το πάρει.[Για την ιστορία του Ερωτα και Αντέρωτα βλέπε “Αττικά”, κεφ. 30]
Και στις δύο πλευρές της εισόδου της Μαλθώς είναι είναι στημένος ο ανδριάς ενός πυγμάχου. Τα αρχεία των Ηλείων αναφέρουν ότι πρόκειται για κάποιον που καταγόταν απο την Αλεξάνδρεια , πάνω απο το νησί Φάρος, και ονομαζόταν Σαραπίων. Αυτός λοιπόν λένε ότι ήλθε στην Ηλιδα κατά την διάρκεια της ελλείψεως σίτου και τους προ΄σεφερε προμήθειες . Γι’αυτο τον λόγο του ανταποδίδουν τιμές. Η εποχή που στεφανώθηκε στην Ολυμπία και ευεργέτησε τους Ηλείους ήτο η διακοσιοστή δεκάτη εβδόμη Ολυμπιάδα. [Η 217 η Ολυμπιάδα έγινε το 89 μ.χ]
Σ’ αυτό το γυμναστήριο οι Ηλείοι έχουν επίσης κι ένα βουλευτήριο, όπου γίνονται επιδείξεις αυτοσχεδίων ομιλιών και συγγραμμάτων κάθε είδους. [Στα γυμνάσια(γυμναστήρια) οι νέοι εκτός απο τις σωματικές ασκήσεις παρακολουθούσαν και ομιλίες λογίων. Προοδευτικά τα μαθήματα αυτά πύκνωσαν και τα γυμνάσια εξελίχθησαν σε σχολεία. Για να λειτουργεί ο θεσμός αυτός προυποθέτει ότι υπάρχει ελευθερία σκέψεως και εκφράσεως, κάτι που και σήμερα στερούνται πάνω σε ορισμένα θέματα ακόμη και οι Ευρωπαίοι. Αντί λοιπόν να ενσκύψουμε στις ρίζες μας για να αντλήσουμε διδάγματα, αντιγράφουμε ξένα πρότυπα και θαυμάζουμε λ.χ το Χάιντ Παρκ όπου μπορεί ο καθένας να εκφράζει δημοσίως και ελευθέρως τις ιδέες του] Το ονομάζουν Λαλίχμιο απο το όνομα αυτού που το αφιέρωσε. Γύρω απο αυτό υπάρχουν αφιερώματα απο ασπίδες που φτιάχθηκαν για διακόσμηση και όχι για πόλεμο.

Ο Δρόμος των Κατασκόπων

Ο δρόμος απο το γυμνάσιο στα λουτρά λέγεται δρόμος της Σιωπής και περνάει μπροστά απο το ιερό της Φιλομειράκου Αρτέμιδος.Η θεά ονομάσθηκε έτσι, επειδή ζούσε πολύ κοντάστο γυμνάσιο . Για τον δρόμο λένε ότι ονομάσθηκε της Σιωπής απο τότε που μερικοί άνδρες απο τον στρατό του Οξύλου στάλθηκαν ως κατάσκοποι στην Ηλιδα και στον δρόμο συμφώνησαν ότι , όταν θα πλησιάζουν στα τείχη δεν θα μιλούσαν καθόλου, αλλά θα πρόσεχαν μήπως άκουγαν τίποτα απο το εσωτερικό των τειχών. Μπήκαν λοιπόν μέσαστην πόλη απ’ αυτόν τον δρόμο χωρίς να τους προσέξει κανείς και επέστρεψαν μετά στις γραμμές των Αιτωλών. [Δεν υπάρχει κάτι που να μην το ανακάλυψαν οι Ελληνες, Ακόμη και στην Ιλιάδα υπάρχουν υποθέσεις κατασκοπίας] Ετσι λοιπόν ο δρόμος πήρε το όνομα τουαπο την σιωπή των κατασκόπων.

Ο Ελανοδικαιών

Υπάρχει και ένας δρόμος για να βγει κανείς πο το γυμνάσιο, που οδηγεί στην αγορά και στο λεγόμενο Ελλανοδικαιώνα. Βρίσκεται πάνω απο τον τάφο του Αχιλλέα καιαυτή είναι η πορεία που καθιερώθηκε για τους ελλανοδίκες για να φθάσουν στο γυμνάσιο. Φθάνουν πριν την ανατολή του ηλίου για να μαζέψουν τους δρομείς και κατά το μεσημέρι κάνουν το πένταθλο και αυτά που ονομάζουν βαρειά αγωνίσματα.[Στα βαρεά αγωνίσματα συγκαταλέγονται η πάλη , η πυγμαχία, και το παγκράτιον ενώ στα “κούφα”, δηλαδή στα ελαφρά, τα αγωνίσματα δρόμου, το ακόντιο και το άλμα]
Η αγορά των Ηλείων δεν μοιάζει με την αγορά των Ιώνων και με καμιά άλλη των πόλεων της Ελλάδος γύρω απο την Ιωνία. Κατασκευάσθηκε με τον παλιό τρόπο με στοές που βρίσκονται σε απόσταση η μία απο την άλλη και με δρόμους ανάμεσα στις στοές. Η αγορά σήμερα ονομάζεται Ιππόδρομος και οι εντόπιοι πράγματι προπονούν τ’ άλογα τους εκεί. Η νοτιότερη στοά είναι Δωρικού ρυθμού και διαιρείται με κιονοστιχίες σε τρία μέρη. Στη στοά αυτή οι ελλανοδίκες περνούν την ημέρα τους τον περισσότερο καιρό. Κοντά στους κίονες έχουν κτίσει βωμό του Διός και στο ανοικτό μέρος της αγοράς υπάρχει μικρός αριθμός βωμών. Κτίζονται πρόχειρα, αλλά και εύκολα καταστρέφονται . Κοντά σ’ αυτήν την στοά, καθώς μπαίνουμε στην αγορά και στ’ αριστερά του τελευταίου άκρου της, βρίσκεται ο Ελλανοδικαιών, που χωρίζεται απο την αγορά με δρόμο. Οσοι εκλέγονται ελλανοδίκες ζουν εδώ για τους επόμενους δέκα μήνες και διδάσκονται τα καθήκοντα τους για τους αγώνες απο τους νομοφύλακες.

Η Κερκυραϊκή Στοά

Κοντά στην στοά, όπου οι ελλανοδίκες περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, υπάρχει μιά άλλη και μεταξύ οτυς ένας δρόμος . Οι Ηλείοι ονομάζουν την στοά Κερκυραική. Κι’ αυτό γιατί όταν οι Κερκυραίοι είχαν εισβάλει με πλοία, πήραν το μερίδιο τους απο τη λεία και έκτισαν τη στοά απο την δεκάτη των λαφύρων.
Η στοά είναι Δωρικού ρυθμού και διπλή και έχει κιονοστοιχίες και προς το μέρος της αγοράς και προς το άλλο μέρος πέρα απο την αγορά. Στην μέση δεν υπάρχουν κίονες , αλλά τοίχος που στηρίζει την στέγη. Και απο τις δύο πλευρές του τοίχου υπάρχουν αφιερωμένοι ανδριάντες. Στο μέρος της αγοράς που βλέπει προς την κιονοστοιχία είναι στημένος ένας ανδριάς του Πύρρωνα, γιού του Πιστοκράτη, ενός σοφιστή, ο οποίος ποτέ σεν παραδέχθηκε ότι υπάρχει τίποτα βέβαιο. Ο τάφος του Πύρρωνα δεν βρίσκεται μακρυά απο την πόλη των Ηλείων. Ο δήμος ονομάζεται Πέτρα και λένε ότι στην αρχαιότητα η Πέτρα ήτο κατοικημένη.

Το Άγαλμα του Ακεστίου Απόλλωνος

Τα λαμπρότερα πράγματα που υπάρχουν στην υπαίθρια αγορά των Ηλείων είναι ο ναός και το άγαλμα του Ακεσίου Απόλλωνος.[Το επίθετο Ακέσιος σημαίνει θεραπευτής. Προέρχεται απο το ρήμα ακέομαι που σημαίνει θεραπεύω. Παρόμοια σημασία έχει και το επίθετο αλεξίκακος . Είναι λέξη σύνθετη απο το ρήμα αλέξω και το ουσιαστικό κακόν και χαρακτηρίζει αυτόν που διώχνει το κακό, άρα και τον θεραπεύει. Τον ονόμασαν Ακέσιο οι Ηλείοι διότι τους εθεράπευσεν απο την νόσο(ΩΓ Γ. 208)] Η επωνυμία δεν σημαίνει τίποτα διαφορετικόν απο την επωνυμία Αλεξίκακος, που χρησιμοποιούν οι Αθηναίοι. Σε άλλο μέρος υπάρχουν λίθινα αγάλματα του Ηλίου και της Σελήνης. Στο κεφάλι της Σελήνης υπάρχουν κέρατα και στου Ηλίου ακτίνες. Υπάρχει ιερό των χαρίτων με ξύλινα αγάλματα[1/ Ο πρακτικός Μηχανικός Ηφαιστος
Ο Ήφαιστος πρώτος επενόησε την τέχνην της μαγείας και της γοητείας. Ομοίως και το δέλεαρ, το άγκιστρον, την τριχιά και τας Αλιάδας (αλιευτικά πλοιάρια) την χρήση των ιστίων και πρώτος έπλευσε με ιστία στην θάλασσα. Γι’ αυτό ετίμησαν αυτόν ως τον μήχιον Δία , δηλαδή μηχανικόν.
2/ Οι Οικοδόμοι πρόγονοι μας
Τα δύο αδέλφια, ήτοι ο Αγρεύς και Αλιεύς, εγέννησαν δύο γιούς , τον Τεχνίτην και τον Γήινον, οι οποίοι επενόησαν τον τρόπον να μιγνύουν τα άχυρα στις πλίνθους, να τις ξηραίνουν στον Ηλιο και να φτιάχνουν τις σκεπές στα σπίτια.
3/ Ο Αγρος και Αγρότης
Αυτοί εγέννησαν δύο γιούς τον Αγρον και Αγρότην ή Αγρουήρον, οι οποίοι κατεγίνοντο στους αγρούς και στο κυνήγι. Αυτούς ονόμασαν Αλήτες και Τιτάνες και είναι εκείνοι που επενόησαν τις αυλές των σπιτιών, τους φράχτες και τα σπήλαια. Οθεν ο Αγρουήρος τιμήθηκε σαν θεός και είχε και αρχαιότατο ξόανο και κινητό ναό επί των ζυγών(πάνω σε άμαξα), ως αλήτης. Στην πρώιμη εποχή αφιέρωναν ράβδους , πέτρες, ασχημάτιστα τεμμάχια ξύλων και τα ελάτρευαν προς τιμήν των γονέων ή και άλλων προσφιλών προσώπων.
4/ Οι αγαλματοποιοί
Μετά την εύρεση του σιδήρου και των σιδηρών εργαλείων έφτιαξαν το πρώτον στην Αθήνα , αγάλματα εκ ξύλου, τα λεγόμενα Ξόανα. Λέγεται ότι το αρχαιότερο ξόανο στον κόσμο ήτο της Πολιάδος Αθηνάς, το οποίον εφυλάσσοντο μέχρι των νεωτέρων χρόνων. Ξύλα για την κατασκευή των ξοάνων ήσαν: Εβενος , Κυπαρίσσι, Κέδρος , Δρυς και Σμίλακας.
5/ Οι γυψοποιοί και λιθοξόοι
Μετά μετεχειρίσθησαν τον γύψον, αργότερον δε την πέτρα, τον χαλκόν, τον άργυρο, τον χρυσόν, και τα οστά ελεφάντων, όταν έφτιαξαν σκληρά εργαλεία ικανά να λαξέουν τέτοια υλικά. Προ του Δαιδάλου τα αγάλματα ήσαν ασχημάτιστα , τα μάτια κλειστά, τα πόδια ενωμένα και τα χέρια κρεμασμένα.
6/ Οι προηγμένοι Μηχανικοί
Ο Δαίδαλος έκανε επανάσταση στην αγαλματοποιεία και κατεσκεύασε προτομές και αγάλματα σε φυσικό μέγεθος. Αργότερον την άμορφη κατασκευή διετήρησαν μόνον για τα αγάλματα του Ερμή, τας λεγομένας και Ερμάς. Τότε η Ελλάς ήτο πλήρης πολυτίμων αγαλμάτων εκ των σκληροτέρων και πολυτιμοτέρων ξύλων. Τα ωραιότερα αγάλματα ήσαν του Διός στην Σικυώνα εκ πύξου, της Αρτέμισος στην Εφεσσο εκ κέδρου, του Απόλλωνος στους Δελφούς εκ χρυσού, του Ολυμπίου Διός ήτο αναμεμιγμένο με χρυσό, ελεφαντόδοντο, έβενον και πολύτιμες πέτρες. Στην Σάμο υπήρχε επίσης ξόανο του Πυθίου Απόλλωνος. Το αξιομνημόνευτο είναι ότι το άγαλμα τούτο κατασκευάσθηκε το μισό στην Σάμο και το άλλο μισό στην Εφεσσο και ενώθηκαν με τόση επιτηδιότητα, ώστε δεν φαινόταν η ραφή των δύο τεμμαχίων.
7/ Η πρώτη Πτητική Μηχανή
Αυτή κατασκευάσθηκε από τους Δαίδαλο και Ίκαρο οι οποίοι και πέταξαν με φτερά . Είναι η πρώτη φορά που ο άνθρωπος υπερνίκησε την βαρύτητα του
Οι Φοίνικες αντέγραψαν του Ελληνες στην αγαλματοποιείαν και έφτιαξαν μικρά αγαλματίδια των θεών , τα λεγόμενα Παταικά. Αργότερον, έφτιαξαν γιγαντιαία αγάλματα στην Αίγυπτο για να εντυπωσιάσουν με τον όγκο τους. ( ΩΓ. Α. 10. 62-63, 65-67)
8/ Η ξιπασμένη Τέχνη της Ανατολής
Η έλλειψη Μέτρου και Αρμονίας ήτο απο τότε ίδιον γνώρισμα της τέχνης και της σκέψεως της Ανατολής. Αυτή η τάση διαρκεί ακόμη και σήμερα, απο τους Εβραίους στις ΗΠΑ και αλλαχού, όπου τα διάφορα έργα τους στερούνται μέτρου, αρμονίας και κάλλους. Δείτε τα οικτρά μνημεία του Ολοκαυτώματος, γεμάτα ζόφο και φρίκη ] που έχουν επίχρυσες εσθήτες, ενώ τα πρόσωπα , τα χέρια και τα πόδια τους είναι απο λευκό μάρμαρο. Η πρώτη απο τις Χάριτες παριστάνεται να κρατά τριανάφυλλο , η μεσαία κότσι και η τρίτη μικρό κλαδί μυρτιάς. [Τα κότσια ή αστράγαλοι είναι οι μικροί οστέινοι σύνδεσμοι που συνδέουν το κάτω μέρος του ποδιού με το άνω και χρησιμοποιούντο σαν τα ζάρια, διότι καμμιά απο τις τέσσερις επιφάνειες του δεν είναι όμοια. Με τους αστραγάλους έπαιζε και και η γενιά μου στην Τριφυλία, κερδίζοντας εάν προμάντευες σωστά την άνω όψη του αστραγάλου μετά την τυχαία ρίψη του] (ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ-Ηλειακά Β)



ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΚΑΙ Η ΜΥΡΤΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Το τριαντάφυλλο και η μυρτιά είναι ιερά της Αφροδίτης και σχετίζονται με τον μύθο του Αδωνι. [Ο Αδωνις αγαπητός της Περσεφόνης και Αφροδίτης
Ο Αδωνις ήτο γιός του Κινύρα και της Μεθάρμης θυγατρός του Πυγμαλίωνος, βασιλέως της Κύπρου. Τον Αδωνι πήραν οι Φοίνικες κι’ άλλοι λαοί της Ασίας, απο τους Ελληνες και τον έκαναν θεός τους, λ. χ Αδωνάι των Εβραίων . Κατά τον Απολλόδωρον η Σμύρνα δεν ήθελε να υπαντρευθεί την Αφροδίτην , και εξ αυτού οργισθείσα η θεά, την εξοίστρισε στον έρωτα με τον πατέρα της Βήλο, βασιλέως των Ασσυρίων, και κοιμήθηκαν μαζί δώδεκα νύχτες. Τούτο έγινε με συνέργεια της τροφού της Ιππολύτης και εν αγνοία του πατέρα της. Μετά δε την συνεύρεση εγκαστρώθηκε η Σμύρνα και σε δώδεκα μήνες έφερε στον κόσμο τον Αδωνι. Το βρέφος, ευθύς μετά την γέννηση του ανέλαβον οι Νύμφες ή η Αφροδίτη, έκρυψε δε αυτόν σε λάρνακα και την παρέδωσε στην Περσεφόνη να την φυλάει. Επειδή εκείνη δεν ήθελε να τον δώσει πίσω απεφασίσθη υπο του Διος να διαιρεθεί ο χρόνος σε τρία μέρη και το εν τρίτον του χρόνου να μένει ο Αδωνις στον τόπο του, το άλλο τρίτο σ την Περσεφόνη και το τρίτο τρίτο στην Αφροδίτη. Κατ’ άλλους ο Ζευς διώρισε την Μούσαν Καλλιόπην να κρίνει τα της παραμονής του και εκείνη καθόρισε έξη μήνες στην Περσεφόνη και έξη στην Αφροδίτη(ΩΓ. Β. 364-371)
2/ Ο Συμβολισμός του Αδωνι
Ο μύθος του Αδωνι αλληγορεί τον σπόρον που μένει έξη μήνες μέσα στην γη και έξη άνω της γης. Η αλληγορία ότι ο Αδωνις επληγώθη υπο του κάπρου μαρτυρεί ότι ο Κάπρος έβλαπτε εκείνο τον καιρό τα σπαρτά] Οι Χάριτες είναι πιό αγαπητές στην Αφροδίτη απο κάθε άλλη θεά και ο αστράγαλος(κότσι) είναι παιχνίδι των αφήβων και παρθένων που δεν έχουν γίνει άχαροι με το πέρασμα των χρόνων. Δεξιά απο τις Χάριτες υπάρχει άγαλμα του Ερωτος, που είναι στημένο στο ίδιο βάθρο.[ Ο Ερως ήτο γιός του Χάους και της Γης, ενώ κατ’ άλλους του Ουρανού και της Γης, ή του Αιθέρος και της Νυκτός, ή του Ζεφύρου και της Ενδελέχειας ή οτυ Πόρου και της Πενίας ή του Διός και της Περσεφόνης, αλληγορώντας ότι είναι θεικός και θνητός συνάμα.
3/ Τρεις Έρωτες
Άλλοι αναφέρουν τρεις Ερωτες, ο πρώτος του Ερμού και της πρώτης Αρτέμιδος, ο δεύτερος του Ερμού και της δευτέρας Αρτέμιδος και ο τρίτος του Αρεως και της Αφροδίτης. Η αλληγορία του σημαίνει πρωτίστως το ερωτικό πάθος, αλλά και τα αφροδίσια νοσήματα, επειδή κατάγεται απο την Αφροδίτη. Μάλιστα λέγεται ότι ο Ζευς όταν είδε την φυσιογνωμία του αντελήφθη τα δεινά που επρόκειτο να προξενήσει στον κόσμο και διέταξε την Αφροδίτην να μην αναθρέψει τέτοιο επικίνδυνο βρέφος . Ενεκα τούτου η Αφροδίτη το έκρυψε στο δάσος και το εθύλαζαν τα άγρια θηρία. Γιαυτό έγινε άγριο , σκληρό , αδεισώπητο και αιμοβόρο το βρέφος τούτο.
4/ Με τόξα και βέλη
Ο Έρως κατασκεύασε τόξο και βέλη και άρχισε να τοξεύει αδιαφόρως θεούς και ανθρώπους. Αυτός κατοικούσε στον ουρανό και ήτο ωραίος, αστείος, ευτράπελος και πτερωτός, αλλά και ταραχοποιός, μυστικοπαθής, σκανδαλοποιός και πανούργος. αγαπητός όμως σε όλους. Υστερα η Αφροδίτη εγέννησε και τον Αντέρωτα , ο οποίος αυξάνει την δύναμη του Ερωτα. Τα πιο πάνω επίθετα προσιδιάζουν απολύτως στον Έρωτα (ΩΓ, Β. 196-199) ]
Εδώ βρίσκεται και ναός του Σιληνού[1/ Οι Σιληνοί
ήσαν οι ευγενείς της Νύσσης οι οποίοι εξεστράτευσαν μαζί με τον Διόνυσο εναντίον του Κρόνου. Το όνομα των πήραν απο τον πρώτο βασιλιά των Σιληνό, και επειδή εκείνος είχε ουράν, εφόρουν και εκείνοι ουράν. Εξεστράτευσαν λοιπόν στην έρημον και άνυδρον Λιβύαν, φθάσαντες στην πόλη Ζάβιρναν, όπου εκεί εφόνευσαν το θηρίον Κάμπη. Αγαπήθηκαν απο τους γηγενείς διότι δεν έκαναν κανένα κακό, τουναντίον ευεργέτησαν αυτούς, γιαυτό τους εδέχοντο παντού φιλοφρόνως. Αυτοί εφείσθησαν της ζωής των αιχμαλώτων και χάρισαν την ζωή ακόμη και στον αρχηγό του αντιπάλου στρατού, ήτοι στον Κρόνον και στην γυναίκα του Ρέα. Εκαναν και σπονδές με κρασί για την ειρήνη και απο τότε συνηθίζεται να λέγεται η συνοδεύεται η ειρήνη με σπονδές. Τούτο αλληγορεί τα ευεργετήματα του Ελληνικού έθνους προς τους συνανθρώπους του και τον ανθρωπιστικό και φιλειρηνικό χαρακτήρα της φυλής μας.
2/ Ο Άμμων Ζευς
Εκείνη την εποχή ο Κρόνος εγέννησε τον Δία, τον οποίον ο Διόνυσος είχε σε μεγάλη υπόληψη, παρότι ο Κρόνος ήτο πάντα επίβουλος και δόλιος. Και επειδή ετίμησε το μαντείο του Αμμωνος και ο Αμμων είχεν κεφαλή κριού, παρίσταναν και τον Διόνυσο με κέρατα. Στην πραγματικότητα οι μύθοι περί του Διονύσου και των Σιληνών αλληγορεί την εποχή που το πρώτον εκπολιτιστηκε το ανθρώπινον γένος και ο Διόνυσο και οι μετέπειτα Διογενείς σοφοί έκαναν εκπολιτιστικές εκστρατείες για να διαδώσουν τις γνώσεις των(αμπελουργία, καλλιέργεια του σίτου κ.α) σ τον απολίτιστον κόσμο. Αλλά και το όνοματου Διονύσου σημαίνει τον Δία της Νύσσης] που ανήκει μόνον σ’ αυτόν κι’ όχι και στον Διόνυσο. Η Μέθη του προσφέρει κρασί μέσα σε ποτήρι. Για τον Σιληνό μπορεί κανείς να υποθέσει ότι γεννήθηκε θνητός, ιδιαίτερα απο τους τάφους του. Υπάρχει μνήμα του Σιληνού[ Η ύπαρξη μνημείων του Σιληνού στην χώρα των Εβραίων και στην Πέργαμο δείχνει ότι το στράτευμα των Διογενών του Διονύσου πέρασε και εκπολίτισε και τις χώρες αυτές] στην χώρα των Εβραίων και ένα άλλο στην Πέργαμο.

Το Μνήμα του Οξύλου

Στην αγορά των Ηλείων είδα και κάτι άλλο . Είχε το σχήμα ναού, αλλά δεν ήτο τόσο ψηλό, δεν είχε τοίχους και την οροφή του συγκρατούσαν δρύινοι κίονες. Οι εντόπιοι συμφωνούν ότι πρόκειται για μνήμα, αλλά δεν θυμούνται σε ποιόν ανήκει. Αν η ηλικιωμένη γυναίκα που ρώτησα είχε δίκιο, τότε πρέπει να είναι μνήμα του Οξύλου.[Σχετικά με τον Οξυλον γνωρίζουμε τα εξής: Ο Καλυδών αδελφός του Πλευρώνος έκτισε την ομώνυμη πόλη της Αιτωλίας. Αυτός νυμφέυθηκε την Αιολίαν του Αμυθάονος και εγέννησε την Επικάστην την γυναίκα του Αγήνορος, και την Πρωτογένεια εκ της οποίας ο Αρης εγέννησε τον Οξύλον. Ο δε Οξύλος εγέννησε τον Ανδραίμονα, ο οποίος έλαβε γυναίκα την Γόργην του Οινέως και ο Διομήδης κατέστησεν α βασιλιά της Καλυδώνος(ΩΓ, Δ. 434)]
Για τις δέκα έξη γυναίκες, όπως τις ονομάζουν, υπάρχει ένα κτίσμα στην αγορά, όπου υφαίνουν τον πέπλο της Ηρας.[ Κατά την εορτή των Ηραίων οι Ηλείοι εόρταζον ανά πενταετίαν την Ηρα, οπότε δέκα έξη γυναίκες ύφαινον τον πέπλον προς τιμήν της. Εγένετο και αγών δρόμου των παρθένων, τον οποίον ίδρυσε η Ιπποδάμεια, όταν υπανδρεύθηκε τον Πέλοπα. Το δημοκρατικό πνεύμα που επικρατεί απο τα πανάρχαια εκείνα χρόνια στην Ελλάδα αποδεικνύεται απο την αντιπροσωπευτικότητα των γυναικών, ήτοι ανά μία εξ εκάστης των πόλεων(ΩΓ, Γ. 402)]
Αμέσως μετά την αγορά υπάρχει ένας αρχαίος ναός με κιονοστιχίες, αλλά η στέγη του έχει καταρρεύσει και δεν σώζεται μέσα κανένα άγαλμα. Ανήκει στους Ρωμαίους αυτοκράτορες.

Ο Ναός της Αφροδίτης

25. Πίσω απο την στοά που κτίσθηκε απο τα λάφυρα των Κερκυραίων υπάρχει ναός της Αφροδίτης με ένα υπαίθριο τέμενος, που είναι εκεί κοντά.[1/ Το όνομα Κέρκυρα
έλαβε απο την Κέρκυραν την οποία άρπαξε ο Ποσειδών και την έφερε στην νήσο Σχερίαν, όπου εγέννησε εξ αυτής τον Φαίακα. Η νήσος αυτή ονομάζετο Δρέπανον και μετά Σχερία και ύστερον Κέρκυρα απο δε του Φαίακος ονομάζετο Φαιακίς. Τέλος δε ονομάσθη Κορφώ και Κορφοί από της ακροπόλεως , η οποία ονομάζετο Κορυφή, ονομασία(Κορφού) που συνηθίζεται απο τους ξένους
2/ Πάντως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτόν ότι η Κέρκυρα ήτο το νησί των Φαιάκων, διότι είναι τόσο κοντά στην Κεφαλονιά και Ιθάκη ώστε και ο πιο αδαής περί τα ναυτικά θα ήξερε να επανέλθει εντός ωρών και όχι να περιπλανηθεί επί 10 χρόνια σε άγνωστους τόπους και να αντιμετωπίσει άγνωστους και άγριους ανθρώπους.
3/ Το ταξίδι του Οδυσσέα στον Ατλαντικό
Ο Οδυσσεύς κατά πάσα πιθανότητα βγήκε έξω από την Μεσόγειο και διέπλευσε τον Ατλαντικό ωκεανό, όπως εξηγεί στο βιβλίο της «Οίνωψ Πόντος» η Εριέττα Μερτζ (ΩΓ, Ε. 76)] Εκεί τιμούν και το άγαλμα της που είναι χρυσελεφάντινον, έργο του Φειδία. Την Αφροδίτη μέσα στον ναό την ονομάζουν Ουρανία[ Ουρανίαν λέγουν την εφευρέτρια της αστρονομίας και αστρολογίας, δηλαδή των Ουρανίων σωμάτων. Κατ’ αλλους επειδή κάνει του μορφωμένους με την επιστήμη της να φθάνουν ψηλά στον ουρανό. Αυτή γέννησε εκ του Διονύσου τον Υμέναιον και εκ του Απόλλωνος τον Λίνον. Την ζωγραφίζουν με στέφανον εξ αστέρων, κυανούν ιμάτιον, σφαίραν διαβήτην , συχνά με προμετωπιδα και τρίποδα, και σφαίρα έμπροσθεν της(ΩΓ, Α. 422)] Με το ένα πόδι της πατάει πάνω σε μιά χελώνα. Το τέμενος της περιβάλλεται απο πέτρινη περίφραξη. Στο εσωτερικό υπάρχει ένα κρηπίδωμα και πάνω σ’ αυτό χάλκινο άγαλμα της Αφροδίτης καθισμένης πάνω σε χάλκινο τράγο. Είναι έργο του Σκόπα και την ονομάζουν Πάνδημη Αφροδίτη. Οσο για την χελώνα και τον τράγο, μπορείτε να βγάλετε μόνοι συμπεράσματα.[Σύμφωνα με τον Πλούταρχο το κέλυφος της χελώνας συμβολίζει την φρούρηση των ανύπανδρων κοριτσιών, που πρέπει να είναι σκληρή σαν αυτό και συνάμα την υποχρέωση των παντρεμένων γυναικών να μένουν στο σπίτι σιωπηλές, όπως ακριβώς και η χελώνα είναι ζώο ήσυχο και δεν αοχωρίζεται ποτέ το κέλυφος της. Ο τράγος πάνω στον οποίον απεικονίζεται η Αφροδίτη είναι σύμβολο της λαγνείας. Εξ αυτών διαπιστώνουμε ότι οι αρχαίοι πρόγονοι μας τα είπαν όλα και μάλιστα με τρόπο συμβολικό, χωρίς δογματισμούς, ταμπού και απαγορεύσεις όπως έκαναν στην Ανατολή . Για τους Ελληνες το κάθε τι ήτο καλόν στο μέτρον που είναι ευχάριστο, χρήσιμο, και όχι βλαβερό στην κοινωνία. Μετέπειτα οι Εβραιογενείς κοσμικές θρησκείες εισήγαγαν την ενοχή στο σώμα της γυναικός και στα γενετήσια μόρια , καθώς και στον Ερωτα και στην γεννετήσια πράξη με αποτέλεσμα να απομακρύνουν τον Ανθρωπο απο την φυσική ζωή και την πρώτη του αθωότητα]

Ο Ναός του Αδου

Ο ιερός περίβολος και ο ναός του Αδου-γιατί οι Ηλείοι έχουν περίβολο και ναό του Αδου-είναι ανοικτός μόνον μιά φορά τον χρόνο, αλλά ακόμη και τότε μόνον ο ιερέας επιτρέπται να μπει μέσα. Οι μόνοι άνθρωποι που γνωρίζουμε να τιμούν τον Αδη είναι οι Ηλείοι, και ο λόγος είναι ο εξής.[ Η παράδοση συνδέει την Πύλο με την πύλη του Αδου. Ετσι η εκστρατεία του Ηρακλή εναντίον της Πύλου προέρχεται απο την παράδοση για την κάθοδο του Ηρακλή στον Αδη]Οταν ο Ηρακλής έκανε εκστρατεία εναντίον της Ηλειακής πύλου, λένε ότι η Αθηνά ήλθε να τον βοηθήσει και γι’ αυτό ο Αδης, που μισούσε τον Ηρακλή, ήλθε να βοηθήσει του Πυλίους που τον τιμούσαν.
Επικαλούμαι και τον Ομηρον, ο οποίος στην Ιλιάδα λέγει τα εξής:
“Ανάμεσα σ’ αυτούς πληγώθηκε και και ο πελώριος Αδης με το
γρήγορο βέλος,
όταν ο ίδιος άνδρας, ο γιός του ασπιδοφόρου Δία,
χτυπώντας τον στην Πύλο, ανάμεσα στους νεκρούς, τον έκανε να πονάει”


Ο Ποσειδών σύμμαχος των Ελλήνων

Αφού όπως λέγει ο Ομηρος, ο Ποσειδών βοήθησε τους Ελληνες στην εκστρατεία του Αγαμέμνονα και του Μενελάου εναντίον της Τροίας, τότε ο ίδιος ποιητής μπορεί πιθανόν να υποθέτει ότι ο Αδης πολέμησε με το μέρος των Πυλίων. Ετσι, οι Ηλείοι έφτιαξαν ιερό για τον θεό, επειδή ήτο ευμενής προς αυτούς και εχθρευόταν τον Ηρακλή. [1/ Πως εφαντάζοντο οι Έλληνες τον Αδη;
Ο Αδης ήτο τόπος ευρύχωρος στο κέντρον της γης όπου ήρχοντο οι ψυχές των ανθρώπων μετά τον θάνατο τους. Εκεί εβασίλευε ο Πλούτων, η Περσεφόνη και άλλοι Καταχθόνιοι. Στον Αδη έρρεον και πέντε ποταμοί Αχέρων, Κωκυτός, Πυριφλεγέθων, η Λήθη και η Στυγξ. Εκεί ευρίσκετο και ο Ασφοδελός λειμών και εφύοντο όλα τα άκαρπα φυτά όπως η Ιτιά, το κυπαρίσσι , τα οποία συνηθίζεται να φυτεύονται στους τάφους.
2/ Τα τέσσερα διαμερίσματα του Αδου
Πιστεύεται ότι ο Αδης διαιρείται σε τέσσερα μέρη, ήτοι Δικαστήριον, Καθαρτήριον, Τάρταρον, και Ιλίσια Πεδία. Περίπου αυτά έχει ασπασθεί και η χριστιανική λατρεία κατ’ απομίμηση απο την αρχαία Ελληνική λατρεία των νεκρών. Τα Τάρταρα είναι το δεμωτήριο των νεκρών, δηλαδή η Κόλαση των Χριστιανών, ενώ τα Ιλίσια πεδία είναι ο Παράδεισος και τόπος Μακάρων, προνόμιον μόνον των επιφανών ανδρών και ηρώων , οιποίοι ευργέτησαν ή έδωσαν την ζωή των για την πατρίδα και το κοινό καλό της πόλεως.
3/ Που βρίσκεται ο Αδης;
Πίστευαν ότι ο Αδης βρίσκεται στην Ισπανία, όπου ο ποταμός Λήθης, ή Λίμας. Κατ’ άλλους ήτο στην Ηπειρον στην Αχερουσία Λίμνη, ή στο Ταίναρον, ή στην Αφρικήν ή στην Λίμνην Αορνο της Ιταλίας , ή στην Ηράκλεια του Πόντου, ή στην Ασσυρίαν πλησίον του Ευφράτου, ή τέλος στα ύδατα της Στυγός, όπου κατοικούσε η Μέδουσα-Γοργώ( στην Καραιβική) κ.ο.κ. Τούτο δείχνει την διάδοση της Ελληνικής θρησκείας στα πέρατα της τότε οικουμένης.
4/ Οι σύντροφοι του Αδου
Στον Αδη διέτριβαν οι Λύπες, οι Ασθένειες, τα Γηρατειά, ο Φόβος, ο Θάνατος, ο Υπνος, η Διχόνοια, οι Ευμενίδες, οι Κένταυροι, η Σκύλλα και Χάρυβδις, ο Βριάρεως , Λερναία Υδρα, η Χίμαιρα,, οι Γοργόνες, οι Αρπυιες, ο Γίγας Γηρυόνης, κλπ, ήτοι όλα εκείνα που προξενούν τον θάνατο, ή που μας φέρνουν κακό εν ζωή(ΩΓ, Β. 78-84) Παρατηρούμε λοιπόν ότι οι αρχαίοι Ελληνες δίνουν ορισμένα πράγματα αλληγορικά , όπερ σημαίνει ότι κρύβουν έννοιες παραβολικές και μυστικές, σημαίνουν δηλαδή με άλλο όνομα άλλο πράγμα και όλα όσα αναφέρθηκαν ενέχουν μέσα τους ηθικούς κανόνες περί της ζωής] Συνηθίζουν να το ανοίγουν μιά φορά τον χρόνο, επειδή οι άνθρωποι κατεβαίνουν στον Αδη μόνον μιά φορά.

Ιερό της Θεάς Τύχης

Οι Ηλείοι έχουν επίσης και ιερό της Τύχης. Μέσα σε στοά του ιερού υπάρχει άγαλμα του ιδίου μεγέθους. Είναι επιχρυσωμένο ξόανο, εκτός απο τα χέρια, το πρόσωπο και τα πόδια που είναι φτιαγμένα απο άσπρο μάρμαρο. Εδώ τιμάται επίσης και ο Σωσίπολις, στ’ αριστερά της Τύχης μέσα σ’ ένα μικρό κτίσμα.[ Ο Σωσίπολις ήτο θεός Εφορος και προστάτης των Ηλείων για την εξής αιτία. Οταν κάποτε εισέβαλαν οι Αρκάδες στην Ηλιδα και οι Ηλείοι εξήλθαν για πόλεμο, ήλθε και μιά γυναίκα στους στρατηγούς των Ηλείων με ένα μωρό στην αγκαλιά της και τους είπε ότι είδε όνειρο να δώσει το μωρό της στους Ηλείους. Επείσθησαν λοιπόν οι στρατηγοί και έβαλαν το βρέφος κατά γης, μπροστά στο στράτευμα. Οταν εφόρμησαν οι Αρκάδες το βρέφος μεταμορφώθηκε σε δράκοντα και τους εξέπληξε τόσο ώστε τους έτρεψε σε άτακτη φυγή. Επειδή το βρέφος έσωσε την πόλη το ονόμασαν Σωσίπολιν, και την μητέρα του την έκαναν ιέρεια στο ναό που έκτισαν προς τιμήν του. Η ιέρεια έφερε λευκό ύφασμα γύρω στην κεφαλή και προσέφερε θυσίες με θυμίαμα και μέλι, όχι όμως οίνον(ΩΓ, Β. 154) Σήμερα ο ναός της θεάς Τύχης βρίσκεται στα καζίνα, στις μπαρμπουτιέρες, στα πρακτορεία ΠΡΟ-ΠΟ, Λαχείων κ.ο.κ] Ο θεός παριστάνεται όπως παρουσιάσθηκε σ’ ένα όνειρο, παιδί τυλιγμένο σε χλαμύδα στολισμένη με αστέρια και στο ένα χέρι να κρατά το κέρας της Αμαλθείας
[Το σύγχρονο Κέρας της… Αφθονίας
Κατά την Ελληνική Αρχαιολγίαν καθώς ο Ζεύς έπαιζε μιά μέρα έσπασε το κέρατο της κατσίκας που τον έτρεφε και το χάρισε στην Νύμφη Αμάλθεια, δίνοντας της την υπόσχεση ότι θα τις πρόσφερε με θαυμαστό τρόπο όλα τα αγαθά, που εκείνη θα επιθυμούσε. Αυτό έμεινε γνωστό ως «Κέρας της Αμαλθείας» ή κέρας της Αφθονίας. Αυτό το κέρας έχουν ανακαλύψει όλοι οι πολιτικοί και ιδιαιτέρως οι Ελληνες πολιτικοί για να τρέφουν τις ελπίδες των ψηφοφόρων προ των εκλογών. Η σημερινή εποχή κυριαρχείται από το Κέρας της Αφθονίας και της Σπατάλης . Παρόμοιο όμως κέρας της Αμαλθείας κρατούν και οι παπάδες για να εισπράττουν τα λύτρα απο τους πιστούς προκειμένου να μεσιτέυσουν για να πάνε στον παράδεισο.]


Ένα παράξενο άγαλμα

Στο πιό πυκνοκατοικημένο μέρος της πόλεως των Ηλείων υπάρχει μικρός χάλκινος ανδριάς ενός άνδρα χωρίς γένια , που παριστάνεται με τα πόδια σταυρωμένα και στηριγμένος με τα δυό χέρια πάνω σ’ ένα δόρυ. Ντύνουν αυτό το άγαλμα με εσθήτα απο μαλλί, λινάρι και βύσσο(είδος μετάξης)[ Η παράδοση αυτή μας μεταφέρει στην αρχέγονη εποχή, τότε που ο άνθρωπος ντυνόταν με προβιά και πρωτόγονα φυσικά και ακατέργαστα ρούχα. Ο γράφων θυμάται τις παλιές γυναίκες στην Τριφυλία που κατεργάζονταν το λινάρι και έφτιαναν σχοινιά και άλλα είδη . Επίσης κατεργαζόνταν το μαλλί και έφτιαχναν μάλλινα πλεκτά ενδύματα, κουβέρτες στον αργαλιό κ.α. Συροτροφεία υπήρχε παλιά αλλα εξηφανίσθη]

Άγαλμα του Ποσειδώνα ή Κορύβαντα

Έλεγαν ότι αυτό το άγαλμα ήτο του Ποσειδών, που στα παλιά χρόνια τον τιμούσαν στο Σαμικό της Τριφυλίας, αλλά τώρα έχει μεταφερθεί στην Ηλιδα, όπου οι τιμές είναι μεγαλύτερες, αν και τον αποκαλούν και όχι Ποσειδών. Το όνομα αυτό το έμαθαν μετά την επέκταση των Πατρών και ήτο επίσης επωνυμία του Κορύβαντα.
[1/ Οι τροφοί του Διός
Ανάλογα με το μέρος τους ονομάζουν Κουρήτες, Κορύβαντες , Ιδαίους Δακτύλους, Καβείρους, Διόσκουρους και Τελχίνες. Λέγεται ότι ήσαν τροφοί του Διός και Ιερείς της Ρέας. Οι μεν Κούρητες ήσαν τρεις, ή πενήντα και γεννήθηκαν απο τον Απόλλωνα και την Νύμφην Κλυτίαν στην Κρήτη ή στην Χαλκίδα της Ευβοίας. Ησαν όμως τρία γένη Κουρήτων Αιτωλοί, Κρήτες και Φρύγες. Οι Φρύγες παρέλαβον την ιδέαν απο τους Κρήτες που μετανάστευσαν στην Μικράν Ασίαν.
2/ Οι Κρήτες ή Κουρήτες οι πρώτοι Κορύβαντες
Οι Κουρήτες πήραν το όνομα τους απο το κούρος=νέος ή απο την κουρά που ακόμη γιορτάζεται στην Κρήτη, επειδ΄ηοι Κούρητες εκούρευαν την κόμη των σε μιά εποχή που οι άλλοι άνθρωποι ήσαν ακουρευτοι και ημιάγριοι. Οι Κούρητες της Κρήτης ήσαν γηγενείς και φύλαγαν τον Δία. Εξημέρωσαν ζώα και συνήθροισαν τα ποίμνια σε κοπάδια και τους ανθρώπους σε πολεις και κοινωνικό βίο.
3/ Ευφέυραν την Φωτιά και το Σίδηρο
Εφεύρον την χρήση του πυρός, τον σίδηρον και χαλκόν και τα ξίφη(κρητικά μαχαίρια) τις περικεφαλαίες την πολεμική όρχηση(πυρρύχιον) την μελισσουγργίαν κ.α. Ο Απολλόδωρος εννοεί τους Τιτάνες ως Κουρήτες. Ησαν δε και μάντεις, στην Μεσσηνία δε είχαν Ιερό των Κουρήτων.
4/ Εχόρευαν με μανία
Στην Φρυγία του είπαν Κορύβαντες, γιούς του Απόλλωνα και της Μούσας Θάλειας, και εχόρευον και εμαίνοντο κάμνοντες ακόσμους κινήσεις και χειρονομίες, εξ ού και κορυβαντιώ σημαίνει κάνω κάτι άσεμνον. Η λατρεία των Κουρήτων(τα μυστήρια της Ρέας) είχε κέντρα την Κρήτην, Σαμοθράκην και Φρυγίαν(ΩΓ, Δ. 107)]( ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ-Ηλειακά Β)




ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ …..


ΕΚΑΝΕ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ;

Το Άγαλμα του Διονύσου

26. Ανάμεσα στην αγορά και στον ποταμό Μηνίο υπάρχει παλιό θέατρο και ιερό του Διονύσου. Το άγαλμα του Διονύσου είναι έργο του Πραξιτέλη. Η λατρεία του Διονύσου αποτελεί μία απο τις βασικές παραδόσεις των Ηλείων καιλένε ότι στην γιορτή των Θυίων τους επισκέπτεται ο ίδιος ο θεός.
[1/ Η Θυία
Τα Θυία ήτο γιορτή αφιερωμένη στον Διόνυσο. Η ονομασία θυμίζει τις θυιάδες γυναίκες που συμμετέχουν στις διονυσιακές τελετές του Παρνασσού. Η Θυία ήτο θυγάτηρ του Κασταλίου, και ιέρεια του Διονύσου, ήτις εδέχθη πρώτον τα μυστήρια αυτού.(ΩΓ. Ε. 286) Εξ αυτής δε πήραν το όνομα όλες οι ιέρειες του Διονύσου και ελέγοντο θυιάδες.Ο Πλούταρχος έχει διασώσει γιορτή των γυναικών της Ηλείας που έπαιρναν μέρος στα Θυία, όπου καλούσαν τον θεό να έλθει κοντά τους ονομάζοντας τον “άξιο ταύρο”. Με την προσευχή τους επιδίωκαν τον ετήσιο ερχομό του δαίμονα της βλάστησης και της γονιμότητος με την μορφή του ταύρου.
2/Τα παλιότερα χρόνια τα παιδιά αποκαλούσαν τις σεβάσμιες γυναίκες «θείες» εις ένδειξη σεβασμού. Το έθιμο τούτο νομίζω ότι κρατάει από την αρχαιότητα. Παρατηρώ όμως μετ’ εκπλήξεως ότι το ίδιο έθιμο το έχουν και στην Αλβανία, καθότι κι’ αυτοί πανάρχαιοι Έλληνες. Μάλιστα το διατηρούν ακόμη οι Αλβανοί εργασιακοί μετανάστες, αποκαλούντες τις σεβάσμιες γυναίκες «θείες»]

Έκανε Θαύματα και ο Διόνυσος;

Την γιορτή που ονομάζουν Θυία την τελούν σε απόσταση οκτώ σταδίων μακρυά απο την πόλη. Οι ιερείς, μπροστά στους εντοπίους και στους ξένους που μπορεί να παρευρίσκονται, παίρνουν τρεις άδειους λέβητες και τους μεταφέρουν στο κτίσμα. Επειτα, οι ίδιοι οι ιερείς και όποιος άλλος θέλει σφραγίζουν τις πόρτες του οικοδομήματος. Την επομένη μέρα μπορούν να ελέγξουν τις σφραγίδες και στην συνέχεια μπαίνουν μέσα, όπου βρίσκουν τους λέβητες γεμάτους κρασί. Οι πιό επιφανείς άνδρες της Ηλείας, καθώς και οι ξένοι, ορκίζονται ότι αυτά γίνονται , όπως ακριβώς είπα, αν και δεν παρευρέθηκα εγώ ο ίδιος στην γιορτή. Οι Ανδριώτες επίσης λένε ότι κάθε δεύτερη χρονιά , στην γιορτή του Διονύσου, απο το ιερό τρέχει το νερό μόνο του.

Ο Παυσανίας αμφιβάλλει

Αν πιστέψουμε όλες αυτές τις ιστορίες που διηγούνται οι Ελληνες, θα μπορούσαμε τότε να δεχθούμε και ό, τι λένε οι Αιθίοπες[ Οι Αιθίοπες -όπως όλοι οι λαοί της Ανατολής- επίστευαν στα θαύματα και γι’ αυτό η λογική τους διέφερε απο αυτή των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι ήσαν ορθολογιστές. Αυτό καταμαρτυρεί η αμφισβήτηση του Παυσανία να αποδεχθεί το θαύμα του Ελληνικού ιερατείου, ήτοι της μετατροπής του ύδατος σε οίνο, διότι όλα τα ιερατεία είναι δογματικά και πιστεύουν στο υπερφυσικό. Ομως μπορεί οι Αιθίοπες να ήσαν μεγάλοι παραμυθάδες, αλλά απο τον Ομηρο πληροφορούμεθα, ότι ήσαν δεινοί πολεμιστές. Ανδρειότατος ήτο και ο Μέμνων βασιλιάς των Αιθιόπων που έλαβεν μέρος στον Τρωικό πόλεμο στο πλευρό των Τρώων. Εξ αυτού του Αιθίοπος, όπως τον αποκαλούσαν, εκινδύνευσε ο Νέστωρ να φονευθεί όταν κατεδιώκετο. Και εσώθη χάρις στον γιό του Αντίλοχο, που επενέβη και σκοτώθηκε αυτός αντί του πατρός του. Τότε έγινε μάχη κρατερά μεταξύ Αιθιόπων και Ελλήνων και εφονεύθησαν πολλοί(ΩΓ, Δ. 298) Όμως και ο Μέμνων, όπως και οι Τρώες ανήκαν στα Ελληνικά φύλα] που κατοικούν κάτω απο την Συήνη σχετικά με την τράπεζα του ηλίου.

Ιερό της Αθηνάς, έργο του Φειδίου

Στην ακρόπολη των Ηλείων υπάρχει ιερό της Αθηνάς με χρυσελεφάντινο άγαλμα και λένε ότι το έφτιαξε ο Φειδίας. Πάνω στο κράνος έχει πετεινό, γιατί οι πετεινοί είναι εξαιρετικά πρόθυμοι για μάχες, αν και το πουλί θα μπορούσε να θεωρείται ιερό της Εργάνης Αθηνάς[ 1/ Η Εργάνη Αθηνά
Η Εργάνη Αθηνά θεωρείται έφορος πάντων των έργων και ονομάσθηκε εργάνη διότι ευφεύρε τις γυναικείες εργασίες του σπιτιού,τα εργόχειρα, τα όργανα κλπ. Πρώτον την εόρτασαν οι Σάμιοι και οι Αθηναίοι, επειτα έκτισαν οι Λακεδαιμόνιοι και οι Ηλείοι ναόν προς τιμήν της Εργάνης Αθηνάς. Στην Βοιωτίαν είχαν πλάι της και τον Πλούτον, όπερ δηλώνει ότι μαζί με την εργασία έρχεται και ο πλούτος. Επειδή το άγαλμα της στην Ολυμπία-όπως και αυτό του Ολυμπίου Διός- ήτο έργον του Φειδίου, οι απόγονοι του , οι Φαιδρύντες είχαν και την επιστασίαν αυτού, και όταν ήρχοντο να καθαρίσουν το άγαλμα του Διός, προσέφεραν πρώτα θυσίες στο άγαλμα της Εργάνης Αθηνάς και ύστερον άρχιζαν την εργασία καθαρισμού του αγάλματος του Διός(ΩΓ, Γ 122-123)
2/ Ο Πλούτος συμμάχησε με τον Κερδώο Ερμή
Μπορεί παλιότερα η Εργάνη Αθηνά να έφερνε πλούτο, όμως σήμερα τα πράγμα έχουν αντιστραφεί, διότι ο πλούτος δεν έρχεται με την τίμια εργασία αλλά με άλλες ικανότητες, όπως η κερδοσκοπία, η απάτη, η κλοπή, οι καταχρήσεις, η διαπλοκή, η ατσιδοσύνη κ.ο.κ ]

Η Κυλλήνη πανάρχαια πόλη

Η Κυλλήνη απέχει απο την Ηλιδα εκατόν είκοσι στάδια, βρίσκεται προς το μέρος της Σικελίας και διαθέτει όρμο βολικό για λιμάνι.[Υπήρχε κάποιος Κυλλήνιος τον οποίον ανέθρεψε η τροφός αυτού Κυλλήνη, ή η Νύμφη Κυλλήνη και του έδωσε το όνομα της. Κατ’ άλλους ονομάσθη κυλλός=χωλός επειδή οι γιοί του Χωρικού του έκοψαν τα χέρια. Μιά άλλη εκδοχή λέγει ότι ήτο πόλη της Μεσσηνίας Κυλλήνη όπου εγέννησεν αυτόν η Μαία . Η Κυλλήνη βρισκεται στο ακρωτήριο Χελωνάτα,κοντά στην κομώπολη Γλαρέντζα. Ητο επίνειον της Ηλιδος στο Ιόνιο, , όπως και σήμερον εξυπηρετεί την πορθμιακή γραμμή Κυλλήνης-Σάμης(Κεφαλληνίας) και Κυλλήνης- Ζακύνθου] Είναι το επίνειο των Ηλείων και πήρε το όνομα της απο κάποιον Αρκάδα. Ο Ομηρος στον κατάλογο δεν αναφέρει καθόλου την Κυλλήνη, αλλά αργότερα τα ποιήματα του αποδεικνύουν ότι γνώριζε πως εκεί υπήρχε μιά πόλη που λεγόταν Κυλλήνη.

Ο Κυλλήνιος Ωτος

Ο Πολυδάμας σκοτωσε τον Κυλλήνιο Ωτο[ Ο Ωτος ήτο στρατηγός των Επειών και φίλος του Μέγητος, καταγόμενος εκ Κυλλήνης] , φίλο του Φυλείδη, αρχηγό των μεγαλόκαρδων Επειών.[1/ Ο Πολυγαμότατος Ζευς
Ο Ζευς εγέννησεν εκ της Πρωτογένειας τον Αέθλιον, ο δε Αέθλιος εγέννησε εκ της Καλύκης του Αιόλου τον Ενδυμίωνα, ο οποίος εκόμισε αποικίαν Αιολέων απο την Θεσσαλία στην Ηλιδα της Πελοποννήσου και έδιωξε εκείθεν τον Κλύμενο γιό του Κάρδυος και απόγον του Ιδαίου Ηρακλή, όστις έφθασε εκεί εκ Κρήτης πενήντα χρόνια μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος. Αυτός δε είχε γυναίκα την Αστεροδίαν, ή Χρομίαν του Ιτωνού, ή την Υπερίππην του Αρκάδος, ή την νύμφην Σηίδην, και εγέννησε τον Παίονα, Επειόν, Αέθλιον, Νάξον και θυγατέρες την Ευρυκύδην, ή Ευρυπύλην, και Πίσαν. Είναι αυτός που για την διαδοχή του όρισε αγώνα δρόμου στην Ολυμπία, προκειμένου να αγωνισθούν οι γιοί του , και όποιος νικήσει να κληρονομήσει την βασιλεία. Και τότε ενίκησε ο Επειός, ο οποίος έλαβε γυναίκα του την Αναξιρρόην του Κορωνού και εγέννησε την Ιρμίνα και τον Αλέκτορα. Είχε ονομασθεί και μιά πόλη Επειός απο αυτόν. Ομως ήτο άλλος ο Επειός του Πανοπέως, που έφτιαξε τον Δούρειο Ιππον.(ΩΓ, Δ. 414 ) ]

Ιερά του Ασκληπιού και της Αφροδίτης

Στην Κυλλήνη υπάρχουν ιερά του Ασκληπιού και της Αφροδίτης. Το άγαλμα του Ερμή που οιεντίοι τιμούν τόσο πολύ, είναι μόνον ένα ανδρικό γεννητικό όργανο πάνω σε βάθρο.[1/ Ο Φαλλός σύμβολο ευφορίας και ευγονίας
Ο φαλλός είναι σύμβολο του Φάνητος και εισήχθη στα όργια του Διονύσου. Η ιστορία του φαλού ανάγεται στον Διόνυσον όταν πήγε με τις Μαινάδες ή Βάκχες στο Αργος, όπου εβασίλευεν ο Περσεύς. Εκεί περιήρχετο αναζητών την μητέρα του Σεμέλην. Συναντήσας νέον , ονόματι Πολύυμνον, του υπεσχέθη να του φανερώσει το μέρος όπου ήτο η Σεμέλη, αν τον αγαπούσε ερωτικώς. Τότε του είπε ο Πολύυμνος ότι ήτο στην λίμνη Λέρνην και καθώς πήγαιναν και οι δύο εκεί δια θαλάσσης ο νέος απέθανεν και ο Διόνυσος ελυπήθη πάρα πολύ. Επειδή δεν εξεπλήρωσε την υπόσχεση του κατεσκεύασε αιδοίον απο ξύλο συκής και το φύλαγε για να θυμάται τον νέον. Ο Διόνυσος επειδή ευεργέτησε πολλαπλώς τους ανθρώπους έλαβε θέση μεταξύ των Δώδεκα Θεών του Ολύμπου.
2/ Οι Τιτάνες κατασπάραξαν τον Διόνυσο
Οι Τιτάνες κατεσπάραξαν τον Διόνυσο στην Τιτανομαχίαν , επειδή μετεμορφώθη σε λέοντα. Τα μέλη του έδωσαν στον Απόλλωνα να τα φυλάει στους Δελφούς εντός Λέβητος, ένθα και ετιμάτο ο Διόνυσος στο Μαντείο των Δελφών.
3/ Ο Ζεύς τον ανέστησε και τον συγκόλλησε
Ομως η Αθηνά έφερε την καρδιά του στον Δία, ο οποίος τον ανέστησε, ενώ η Ρέα προσήρμωσε τα μέλη του στους οικείους τόπους. Σήμερα θα λέγαμε ότι επρόκειτο για εγχείρηση συγκολλήσεως των μελών αυτού, η οποία αλληγορεί την διάδοση του Διονυσιακού πνεύματος και του πολιτισμού στον τότε γνωστόν κόσμο.
4/ Εκ του Πανός η Ισπανία, εκ του Λούσου η Λουζιτανία
Ο Διόνυσος ήλθε μέχρι της Πορτογαλλίας, έχων στρατηγούς τον Πάνα, Λούσον και Κισσόν. Και απο τον Λούσον ονομάσθηκε η Λουσιτανία, απο τον Πάνα η Ισπανία, (ΩΓ, Α. 30. 370) Η Βρεταννία πήρε το όνομα της απο την Ευρυταννία, ή την Βριτόμαρτιν Αρτέμιδα. Η Σκοτία απο σκότος που βασιλεύει εκεί, ιδία τους χειμερινούς μήνες, η Γαλλία απο τους Γαλάτες, η Ιρλανδία απο την Ιριδισμό(Ιριδα) που εμφανίζεται γύρω απο τις ακτές της κ.ο.κ Όλα ταύτα μαρτυρούν ότι σε πανάρχαιες εποχές έφυγαν από την περιοχή του Αιγαίου μετανάστες άποικοι και πήγαν στις χώρες του βορρά, μετά το λιώσιμο των παγετώνων πριν 10-12.000 χρόνια Προ Εποχής ]

Η Σηροτροφεία στην Ηλεία

Η χώρα των Ηλείων είναι εύφορη για κάθε είδους καρπούς, αλλά ιδιαιτέρως παράγει βύσσον. Κάνναβη, λινάρι και βύσσον καλλιεργούν όσοι έχουν κατάλληλη γη. Τα νήματα όμως με τα οποία κάνουν εσθήτες οι Σήρες, δεν γίνονται απο κανένα είδος φλοιού, αλλά με τον εξής τρόπο. Σ’αυτήν την χώρα υπάρχει ένα έντομο που οι Ελληνες το λένε σήρα, αλλά οι Σήρες το ονομάζουν διαφορετικά και όχι σήρα.[1/ Πανάρχαιη η Σηροτροφία στην Ελλάδα
Ο Παυσανίας είναι απολύτως σαφής , ότι οι Ελληνες γνώριζαν την σηροτροφία. Τούτο επιβεβαιώθηκε και απο αρχαιολογικές έρευνες στην Σαντορίνη, όπου βρέθηκαν μεταξωτά ενδύματα και σπόροι μεταξοσκώληκος. Όμως οι αιωνίως φοινικίζοντες εμμένουν ότι η σηροτροφία ήλθε στην Ελλάδα την εποχή του Ιουστινιανού. Δηλαδή με την λογική αυτή, αν μερικές τέχνες που σταμάτησαν επι των ημερών μας στην Ελλάδα εισαχθούν αργότερα θα πρέπει να πούμε ότι εισήχθησαν τότε στην Ελλάδα; Φθάνουν λοιπόν στο σημείο να ομιλούν οι αμαθέστατοι για ανακρίβειες του Παυσανία, ο οποίος ότι γράφει έχει απόλυτη εγκυρότητα διότι αποφεύγει τις ανακρίβειες και τις φαντασίες του Ηροδότου. Αν όμως ήσαν ανακρίβειες, δεν μας εξηγούν πως γνώριζε ο Παυσανίας την σηροτροφία και το μετάξι, που ισχυρίζονται ότι εισήχθη στην Ελλάδα επι εποχής του Ιουστινιανού, δηλαδή μερικούς αιώνες βραδύτερον; Εδώ γνώριζε και η γιαγιά μου την σηροτροφία στο Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας, χωρίς να έχει επαφές με την Κίνα, διότι ήτο μιά πανάρχαιη καλλιέργεια . Περιττό να πούμε ότι στην Μεσσηνία έτρεφαν προπολεμικώς μεταξοσκώληκες με φύλλα μουριάς και έφτιαχναν τα ξακουστά Καλαματιανά μανδήλια, εξ ού και το τραγούδι «Σαν πας στην Καλαμάτα …φέρε μου ένα Μαντήλι να δένω στο λαιμό». ] Είναι δύο φορές μεγαλύτερο απο σκαθάρι, αλλά κατά τα άλλα είναι σαν τις αράχνες που υφαίνουν τους ιστούς τους στα δένδρα και , όπως και η αράχνη, έχει οδτώ πόδια. Οι Σήρες εκτρέφουν αυτά τα έντομα και τους φτιάχνουν φωλιές κατάλληλες για τον χειμώνα και το καλοκαίρι. Το προιόν αυτών των ζώων είναι λεπτή κλωστή τυλιγμένη στα πόδια.[ 1/ Ο Καθηγητής του ΕΜΠ κ. Τάσιος έλεγε ότι ο μεταξοσκόληκας και η αράχνη έχουν ένα θαυματουργό εργαλείο να φτιάχνουν και να πλέκουν τις ίνες που θα το ζήλευαν και οι πιο τεχνολογικά προηγμένοι άνθρωποι Το παραδοσιακό Καλαματιανό μαντύλι ήταν λοιπόν καμωμένο απο το μετάξι που λέγει ο Παυσανίας και όχι απο το Κινεζικής εισαγωγής τοιούτο] (ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ-Ηλειακά Β)


Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΡΩΤΑΣ

Οι Δυνάμεις του Σύμπαντος

«Υπάρχει ένας ξεχωριστός δρόμος για αυτούς που παίρνουν μέρος στους αγώνες δρόμου, τον οποίον οι εντόπιοι ονομάζουν ιερό, και ένας άλλος όπου τρέχουν οι αθλητές, όταν προπονούνται στο δρόμο και στο πένταθλον. Στο γυμνάσιο βρίσκεται επίσης αυτό που ονομάζουν Πλέθριο. Εκεί οι ελλανοδίκες βάζουν τους αθλητές ν’ αγωνίζονται σύμφωνα με την ηλικία τους και την ικανότητα τους στην πάλη. Μέσα στο γυμναστήριο υπάρχουν βωμοί των θεών, του Ιδαίου Ηρακλή, που ονομάζεται παραστάτης, του Έρωτα και εκείνου που οι Ηλείοι, όπως και οι Αθηναίοι, ονομάζουν Αντέρωτα, καθώς και της Δήμητρος και της Κόρης.»
[1/ Ο Έρως γιος του Κρόνου και της Ανάγκης
Κατά την Κοσμογονία του Ορφέως ο Κρόνος,( ήτοι Χρόνος) ήτο τέκνο του Χάους και της Γης, ενώ κατ’ άλλους του Ουρανού και της Γης. Ο Κρόνος εγέννησε τον Αιθέρα και τον διφυή Έρωτα, τουτέστιν ανδρόγυνον , το οποίον ονόμασαν οι νεώτεροι Φάνητα, επειδή αυτός εφάνη πρώτος. Ο Ορφεύς τον ονομάζει Πρωτόγονο, Πρίαπο, ωογενή, και πατέρα Θεών και ανθρώπων.
2/ Ο Ηρικαπαίος, Ηλιος ή Διόνυσος
Σε άλλο σημείο των Ορφικών Υμνων τον ονομάζει Ηρικαπαίον, Ηλιον, και Διόνυσον. Σύμβολο του Φάνητος ήτο ο Φαλός. Αλλού λέγει είς Ζευς, είς Αίδης, είς Ηλιος , είς Διόνυσος. Ο Έρως συμβολίζει την αμοιβαία έλξη των αντιθέτων, ήτοι της δυνάμεως που ενώνει το Σύμπαν.
2/Αντίθετος του Έρωτος είναι ο Αντέρως, ήτοι η δύναμη που τείνει να διαλύσει το σύμπαν.(ΩΓ. Α. 12, 30, 35, 53, 212) Η Θέμις είπε ότι ο Έρως δεν αυξάνει αν δεν δημιουργήσει και το αντίθετο του , τον Αντέρωτα. Γιατί αν δεν υπήρχε ο θάνατος δεν θα υπήρχε και η γέννηση. Όθεν εγέννησε η Αφροδίτη τον Αντέρωτα και άρχισε αυξάνων ο Ερως. Άλλοι θέλουν τον Πόθον αδελφόν του Έρωτα. Πρόκειται για τις ελκτικές και απωσικές δυνάμεις του Σύμπαντος, την κεντρομόλο και φυγόκεντρο δύναμη. Όθεν η Κοσμογονία των Ελλήνων ακολουθεί ένα ορθολογιστικό μοντέλο που συμφωνεί με την επιστημονική εξέλιξη του σύμπαντος, όπως την διατυπώνουν και οι σημερνοί κοσμολόγοι. Αντίθετα, η Βίβλος είναι ένα αντιεπιστημονικό και παράλογο δημιούργημα ανθρώπων με χαμηλή αξιακή παιδεία και φιλοσοφική εμβάθυνση.
4/ Ερως και Αντέρως παιδιά του Αρη
Αργότερον είπον ότι Έρως και Αντέρως είναι παιδιά του Αρη και της Αρμονίας, γιατί συνεχώς συγκρούονται και από τη σύγκρουση μεταξύ τους δημιουργούν ισορροπία και αρμονία. Εκ της Αρμονίας αναφέρονται και ο Δείμος και Φόβος. Ο Άρης από τις παλλακίδες έκανε πολυάριθμα παιδιά, μερικά απο τα οποία είναι ξακουστά ονόματα στο Ελληνικό πάνθεο, όπερ συμβολίζει ότι οι Έλληνες ήσαν άριστοι πολεμιστές(ΩΓ. Α. 348)]

Τιμές στον Αχιλλέα

«Δεν υπάρχει βωμός του Αχιλλέα, αλλά ένα κενοτάφιο που έγινε μετά απο χρησμό. Την ημέρα έναρξης της γιορτής και την ώρα που ο ήλιος πλησιάζει στην δύση του, οι γυναίκες της Ηλιδος , κάνουν τελετές για να τιμήσουν τον Αχιλλέα, καθώς και για να τον θρηνήσουν»
[1/ Αχιλλεύς ο ανδρειότερος των Ελλήνων
Ο Αχιλλεύς ήτο ο ανδρειότερος και γεναιότερος Ελλην του Τρωικού πολέμου. Ητο γιός του Πηλέως και της Θέτιδος και η μητέρα του για να τον καταστήσει άτρωτον τον έκαιγε και τον έβρεχε με ύδωρ. Ετσι τον έκανε αθάνατο. Τρωτός ήτο όμως στην πτέρνα, διότ αυτή δεν βράχηκε με ύδωρ.
2/ Ο Αχιλλεύς, γιατρός, επιστήμων και στρατηγός
Ο Αχιλλεύς εγένετο γιατρός άριστος απο τον Χείρωνα, ο οποίος ον δίδαξε ακόμη όλες τις επιστήμες καθώς και την πολεμική τέχνην. Και ενώ όλα τα παιδιά έπαιζαν αυτός διέτριβεν μελετών τις επιστήμες και την πολεμικήν. Μετά την αρπαγή της Ελένης απο τον Πάριν ο μάντις Κάλχας έδωσε χρησμόν ότι η Τροία δεν θα πέσει χωρίς τον Αχιλλέα. 3/ Ο Αχιλλεύς στην Τροία
Νέος ων απέπλευσε με τον επιστήθιο φίλο του Πάτροκλο έχων πενήντα ή εξήντα πλοία για την Τροία. Η αρπαγή της Βρισηίδα σαν έπαθλο στον Αχιλλέα , ενώ ο Αγαμέμνων, που ήτο αρχιστράτηγος των Ελλήνων έλαβε την Χρυσηίδα. Ομως εξηναγκάσθη αυτός να δώσει στον πατέρα της, τον μάντιν Χρύσην την Χρυσηίδα για να εξευμενίσει τους θεούς.
4/ Ο θυμός του για την καρδιά της Βρυσηίδος
Τότε εζήτησε απο τον Αχιλλέα την Βρυσηίδα και στο σημείο αυτό αρχίζει η διχόνοια των Ελλήνων ηγητόρων στην Τροία, την οποία περιγράφει με τόση γλαφυρότητα ο Ομηρος στην Ιλιάδα. Τελικά , χωρίς τον Αχιλλέα οι Ελληνες θα είχαν υποστεί ολοκληρωτική καταστροφή και αυτός ήτο απο τους κυριότερους συντελεστές της πτώσεως της Τροίας(ΩΓ. Ε. 50-52)
5/ Οι Έλληνες γνώριζαν την επεξεργασία των μετάλλων
Το ψήσιμο στην φωτιά του Αχιλλέως φανερώνει ότι οι Έλληνες γνώριζαν την κατεργασία του σιδήρου, ο οποίος με το κάψιμο και το βρέξιμο εγένετο σκληρός. Οι πρόγονοι μας τιμούσαν τους ήρωες, εν αντιθέσει με μας που είμαστε επιλήσμονες και δεν έχουμε ανεγείρει ακόμη ένα μνημείο για τους ήρωες του Επους του 1940 και για τα θύματα της Γερμανικής Κατοχής 1941-44
6/ Τα Μοιρολόγια της Μάνης και της Μεσσηνίας
Προπολεμικά στα χωριά της Τριφυλίας οι γριές συγκεντρώνονταν και θρηνούσαν όλες μαζί σε κύκλο αγαπημένα τους πρόσωπα. Μόνο ο νεκρός έλειπε απο το κέντρο του κύκλου. Ήσαν οι παλιές μοιρολογίστρες , των οποίων το μοιρολόγι ράγιζε καρδιές. Τις άκουγα όταν ήμουν μικρός και θαρρούσα ότι βρίσκονταν στον Αδη ενώπιον του Χάρου. Η συνήθεια κρατούσε απο τα πολύ παλιά χρόνια, γιατί όπως μου έλεγε η γιαγιά μου Γιαννούλα Κωνσταντινίδου: “τραγουδάμε τους νεκρούς παιδάκι μου και οι ψυχές τους ευχαριστιούνται”. Μοιρολογούσε συχνά η γιαγιά μου ακόμη και τον προπάππο της ηρωικό οπλαρχηγό Γεωργάκη Πετρόπουλου, που τραυματίσθηκε βαριά στη μάχη στο Μανιάκι και τον έφεραν πάνω σε σανίδα στο χωριό του. Έπιανε τους πεθαμένους ακόμη και των προηγουμένων γενιών που είχε ακούσει πριν από την γιαγιά της. Όλες οι γυναίκες στα Μεσσηνιακά χωριά ήσαν τότε μονίμως μαυροφορεμένες και στο κεφάλι έφεραν μαύρη μαντίλα, το λεγόμενο “τσεμπέρι”. Αυτά σήμερον ανήκουν στο παρελθόν, στα κατάλοιπα της Οθωμανικής δουλείας και του Βυζαντινισμού. Τώρα σπανίως συναντάται το έθιμο του μοιρολογήματος γιατί οι νέες γυναίκες δεν γνωρίζουν να μοιρολογούν τους νεκρούς ]

Ο Σμυρναίος Σώσανδρος

«Υπάρχει και ένα άλλο γυμνάσιο που είναι μικρότερο απο το άλλο και ενώνεται μ’ αυτό. Το ονομάζουν τετράγωνο εξ αιτίας του σχήματος του. Εδώ οι αθλητές αγωνίζονται στην πάλη και όταν τελειώνουν το αγώνισμα τους , τους βάζουν να εξασκούνται στα κτυπήματα με γάντια που έχουν πιό μαλακά λουριά. Εδώ είναι αφιερωμένο το ένα απο τα δύο αγάλματα του Διός απο το χρηματικό πρόστιμο που επιβλήθηκε στον Σμυρναίο Σώσανδρο και στον Ηλείο Πολύκτορα. Υπάρχει και ένα τρίτο γυμνάσιο που ονομάζεται Μαλθώ εξαιτίας της μαλακότητος του. Αυτό είναι ανοικτό στους εφήβους καθ’ όλην την διάρκεια της εορτής. Στην μιά γωνία της Μαλθώς είναι στημένη προτομή του Ηρακλή που τον απεικονίζει μέχρι τους ώμους και σε μιά παλαίστρα ανάγλυφο του Ερωτα και του Αντέρωτα. Ο Ερως κρατάει ένα κλαδί φοινικιάς και ο Αντέρωτας προσπαθεί να του το πάρει.»
[1/ Εξαγορά της νίκης
Ο Δαμόνικος θέλησε να κλέψει την νίκη με χρήματα, δια τον γιό αυτού Πολύκτορα. Ετυχε να παλεύει ο γιός αυτού με τον γιό του Σωσάνδρου του Σμυρναίου. Ο δε Δαμόνικος έδωσε χρήματα στον πατέρα του Σωσάνδρου, ο οποίος ονομάζετο και εκείνος Σώσανδρος, για να νικήσει ο γιός του. Οι δε ελλανοδίκες επέβαλαν το πρόστιμο στους πατέρες των αθλητών και τα χρήματα αυτά διετέθησαν για την ανέγερση δύο ανδριάντων , του ενός ευρισκομένου στο γυμναστήριο των Ηλείων και του ετέρου στην Αλτιν(ΩΓ. Α. 92) Τότε ίσχυαν οι νόμοι και επιβάλλοντο ποινές. Αντίθετα σήμερα οι φίλαθλοι καταστρέφουν τα γήπεδα και τα πέριξ καταστήματα και κανείς δεν τους ενοχλεί, διότι έτσι εκτονώνονται τα παιδιά
2/ Ο Ερωτας και Αντέρωτας
Ο Ερως ήτο γιός του Χάους και της Γης, ενώ κατ’ άλλους του Ουρανού και της Γης, ή του Αιθέρος και της Νυκτός, ή του Ζεφύρου και της Ενδελέχειας ή του Πόρου και της Πενίας ή του Διός και της Περσεφόνης, αλληγορώντας ότι είναι θεικός και θνητός συνάμα. Αλλοι αναφέρουν τρεις Ερωτες, ο πρώτος του Ερμού και της πρώτης Αρτέμιδος, ο δεύτερος του Ερμού και της δευτέρας Αρτέμιδος και ο τρίτος του Άρεως και της Αφροδίτης. Η αλληγορία του σημαίνει πρωτίστως το ερωτικό πάθος, αλλά και τα αφροδίσια νοσήματα, επειδή κατάγεται απο την Αφροδίτη. Μάλιστα λέγεται ότι ο Ζευς όταν είδε την φυσιογνωμία του αντελήφθη τα δεινά που επρόκειτο να προξενήσει στον κόσμο και διέταξε την Αφροδίτη να μην αναθρέψει τέτοιο επικίνδυνο βρέφος . Ενεκα τούτου η Αφροδίτη το έκρυψε στο δάσος και το εθύλαζαν τα άγρια θηρία. Γι’ αυτό έγινε άγριο , σκληρό , αδυσώπητο και αιμοβόρο το βρέφος τούτο.
3/ Ο τοξευτής Ερως
Ο Ερως κατεσκεύασε τόξο και βέλη και άρχισε να τοξεύει αδιαφόρως θεούς και ανθρώπους. Αυτός κατοικούσε στον ουρανό και ήτο ωραίος, αστείος, ευτράπελος και πτερωτός, αλλά και ταραχοποιός, μυστικοπαθής, σκανδαλοποιός και πανούργος. αγαπητός όμως σε όλους. Υστερα η Αφροδίτη εγέννησε και τον Αντέρωτα , ο οποίος αυξάνει την δύναμη του Ερωτα. (ΩΓ, Β. 196-199) Τα δίδυμα αδέλφια συμβολίζουν τις δύο δυνάμεις του σύμπαντος, ήτοι της Ελξεως και Απώσεως( δράσεως- αντιδράσεως, θετικού-αρνητικού, ψυχρού-θερμού κ.ο.κ) , οι οποίες κρατούν το σύμπαν ενωμένο και σε ισορροπία]
4/ Ο Σμυρναίος αθλητής Σώσανδρος είναι η καλύτερη απάντηση στους Τούρκους παραχαράκτες της Ιστορίας της Μικράς Ασίας, οι οποίοι την διαστρέφουν με τα ανιστόρητα ψευδή τους. Λένε ότι τάχα οι Λαοί της Μικράς Ασίας ήσαν Τούρκοι και όχι Έλληνες, αδιαφορούντες για την ιστορική αλήθεια σύμφωνα με την οποίαν οι Τούρκοι κατάγονται από τα υψίπεδα του Αλτάι στην Μογγολία και κατέβηκαν στην περιοχή τον 9ον μ. χ αιώνα. Σε άλλες εποχές τούτο θα ήτο αυτονόητον και δεν θα άξιζε τον κόπο να κάνουμε διαψεύσεις αυτού του είδους. Όμως σήμερα, στην εποχή της Πληροφορικής, τίποτα δεν είναι δεδομένο και όλα παραχαράσσονται και διαστρεβλώνονται, ακόμη και οι αυτονόητες αλήθειες.



Η παρακμή εισβάλλει και στην Ολυμπία

«Και στις δύο πλευρές της εισόδου της Μαλθώς είναι στημένος ο ανδριάς ενός πυγμάχου. Τα αρχεία των Ηλείων αναφέρουν ότι πρόκειται για κάποιον που καταγόταν απο την Αλεξάνδρεια , πάνω απο το νησί Φάρος, και ονομαζόταν Σαραπίων. Αυτός λοιπόν λένε ότι ήλθε στην Ηλιδα κατά την διάρκεια της ελλείψεως σίτου και τους προσέφερε προμήθειες . Γι’ αυτό τον λόγο του ανταποδίδουν τιμές. Η εποχή που στεφανώθηκε στην Ολυμπία και ευεργέτησε τους Ηλείους ήτο η διακοσιοστή δεκάτη εβδόμη(217η ) Ολυμπιάδα»
[1/ Ο Ομηρος εγνώριζε τον Φάρο
Εκεί βρέθηκε παρασυρμένος από τα ρεύματα ο Μενέλαος όταν επέστρεφε από την Τροία, όπου έμεινε στον λιμένα του Φάρου της Αιγύπτου επί 20 ήμερον εμποδιζόμενος υπό εναντίων ανέμων.
2/ Η 217η Ολυμπιάδα έγινε το 89 μ. Χ. Προφανώς ο Ελληνικός κόσμος έχει περιπέσει σε σχετική παρακμή και η συναλλαγή προς χάριν χρημάτων ή τροφίμων έχει εισχωρήσει και στην Ολυμπία]

Το ‘Χάιντ Παρκ’ της Αρχαίας Ολυμπίας

«Σ’ αυτό το γυμναστήριο οι Ηλείοι έχουν επίσης κι ένα βουλευτήριο, όπου γίνονται επιδείξεις αυτοσχεδίων ομιλιών και συγγραμμάτων κάθε είδους. Το ονομάζουν Λαλίχμιο απο το όνομα αυτού που το αφιέρωσε. Γύρω απο αυτό υπάρχουν αφιερώματα απο ασπίδες που φτιάχτηκαν για διακόσμηση και όχι για πόλεμο»
[1/ Τα Γυμναστήρια ήσαν και Σχολεία
Στα γυμνάσια(γυμναστήρια) οι νέοι εκτός απο τις σωματικές ασκήσεις παρακολουθούσαν και ομιλίες λογίων. Προοδευτικά τα μαθήματα αυτά πύκνωσαν και τα γυμνάσια εξελίχθησαν σε σχολεία. Δεν ήτο τότε νοητή η ανάπτυξη του σώματος χωρίς την ανάπτυξη του πνεύματος και την καλλιέργεια της ψυχής. Ο θεσμός αυτός προυποθέτει την ύπαρξη ελευθερίας σκέψεως και εκφράσεως, κάτι που και σήμερα στερούνται πάνω σε ορισμένα θέματα ακόμη και οι Ευρωπαίοι.
2/ Προβληματική η αμφισβήτηση σήμερον
Αν τολμάτε αμφισβητείστε στην δημοκρατική Ευρώπη ή την Αμερική το Ολοκαύτωμα ενώπιον δύο μαρτύρων. Θα βρεθείτε επί τρία χρόνια στης φυλακής τα σίδερα. Και βεβαίως δεν μπορεί να γίνει λόγος για αμφισβήτηση στις περισσότερες χώρες του Τρίτου κόσμου. Αντί λοιπόν να ενσκύψουμε στις ρίζες μας για να αντλήσουμε διδάγματα, αντιγράφουμε ξένα πρότυπα και θαυμάζουμε λ. χ το Χάιντ Παρκ όπου μπορεί ο καθένας να εκφράζει δημοσίως και ελευθέρως τις ιδέες του, έστω κι’ αν τον θεωρούν λοξό ή περιθωριακό άτομο]

Η Δράση των Κατασκόπων στο Δρόμο της Σιωπής

«Ο δρόμος απο το γυμνάσιο στα λουτρά λέγεται δρόμος της Σιωπής και περνάει μπροστά απο το ιερό της Φιλομειράκου Αρτέμιδος. Η θεά ονομάσθηκε έτσι, επειδή ζούσε πολύ κοντά στο γυμνάσιο . Για τον δρόμο λένε ότι ονομάσθηκε της Σιωπής απο τότε που μερικοί άνδρες απο τον στρατό του Οξύλου στάλθηκαν ως κατάσκοποι στην Ηλιδα και στον δρόμο συμφώνησαν ότι , όταν θα πλησιάζουν στα τείχη δεν θα μιλούσαν καθόλου, αλλά θα πρόσεχαν μήπως άκουγαν τίποτα απο το εσωτερικό των τειχών. Μπήκαν λοιπόν μέσα στην πόλη απ’ αυτόν τον δρόμο χωρίς να τους προσέξει κανείς και επέστρεψαν μετά στις γραμμές των Αιτωλών»
[1/ Οι Ελληνες ευρετές της κατασκοπίας
«Όλα τα είπαν οι Έλληνες και τίποτα δεν άφησαν στους άλλους», όπως λέγει και ο Νίτσε. Αυτό δεν είναι υπερβολή. Δεν υπάρχει κάτι που να μην το ανακάλυψαν, ακόμη και την Κατασκοπία. Στην Ιλιάδα λ. χ υπάρχουν υποθέσεις κατασκοπίας.
2/ Ο δρόμος της Σιωπής πήρε το όνομα του απο την σιωπή των κατασκόπων, οι οποίοι εφαρμόζουν το «ΒΛΕΠΕ-ΑΚΟΥ-ΣΙΩΠΑ»]

Πρωί-πρωί με την δροσούλα τα βαριά αγωνίσματα

«Υπάρχει και ένας δρόμος για να βγει κανείς απο το γυμνάσιο, που οδηγεί στην αγορά και στο λεγόμενο Ελλανοδικεώνα. Βρίσκεται πάνω απο τον τάφο του Αχιλλέα και αυτή είναι η πορεία που καθιερώθηκε για τους ελλανοδίκες για να φθάσουν στο γυμνάσιο. Φθάνουν πριν την ανατολή του ηλίου για να μαζέψουν τους δρομείς και κατά το μεσημέρι κάνουν το πένταθλο και αυτά που ονομάζουν βαριά αγωνίσματα»
[Τα βαριά αγωνίσματα
Στα βαριά αγωνίσματα συγκαταλέγονται η πάλη , η πυγμαχία, και το παγκράτιον ενώ στα “κούφα”, δηλαδή στα ελαφρά, τα αγωνίσματα δρόμου, το ακόντιο και το άλμα]

Ο Ελλανοδικεών

«Κοντά σ’ αυτήν την στοά, καθώς μπαίνουμε στην αγορά και στ’ αριστερά του τελευταίου άκρου της, βρίσκεται ο Ελλανοδικεών, που χωρίζεται απο την αγορά με δρόμο. Οσοι εκλέγονται ελλανοδίκες ζουν εδώ για τους επόμενους δέκα μήνες και διδάσκονται τα καθήκοντα τους για τους αγώνες απο τους νομοφύλακες»
[ Οι Ελλανοδίκες ήσαν άτομα κατηρτισμένα πάνω στα καθήκοντα τους και στους νόμους και κανονισμούς των αγώνων. Οι Ελλανοδίκες δεν εχαρίζοντο σε κανέναν και εφημίζοντο για την αυστηρότητα στην τήρηση των νόμων και κανονισμών των αγώνων]

Πύρων : Ο σοφιστής της Αβεβαιότητος

«Στο μέρος της αγοράς που βλέπει προς την κιονοστοιχία είναι στημένος ένας ανδριάς του Πύρρωνα, γιού του Πιστοκράτη, ενός σοφιστή, ο οποίος ποτέ δεν παραδέχθηκε ότι υπάρχει τίποτα βέβαιο. Ο τάφος του Πύρρωνα δεν βρίσκεται μακρυά απο την πόλη των Ηλείων. Ο δήμος ονομάζεται Πέτρα και λένε ότι στην αρχαιότητα η Πέτρα ήτο κατοικημένη.»
[1/ Πύρων είπε: «τίποτα δεν είναι βέβαιον» Είναι ο φιλόσοφος ο οποίος ανεκάλυψε την θεωρία της Τυχαιότητος. Στην Ολυμπία εκτός από την αλκή, τη δύναμη και την αρμονία του σώματος, τιμούσαν και το πνεύμα και την Αρετή.
2/ Πέτρα της Αραβίας
Στον μυχό της Ερυθράς Θαλάσσης στην Ιορδανία υπάρχει αρχαία πόλη με το όνομα «Πέτρα». Εκεί υπάρχουν αρχαίοι Ελληνικοί ναοί σκαλισμένοι πάνω σε βράχους, αμφιθέατρο, αγάλματα κ. ο. κ. Οι τουριστικοί οδηγοί γράφουν ότι είναι έργα των Ναμπαταίων και Σαβαίων, αλλά αυτά μαρτυρούν ότι είναι πανάρχαια δημιουργήματα του λαού της θάλασσας , των Αιγαίων Ελλήνων. Όλοι σήμερα ψαρεύουν δόξα Ελληνική στα θολά νερά της παραχάραξης και του ψεύδους]

Ο θεραπευτής Απόλλων

«Τα λαμπρότερα πράγματα που υπάρχουν στην υπαίθρια αγορά των Ηλείων είναι ο ναός και το άγαλμα του Ακεσίου Απόλλωνος»
[1/ Ο Ακέσιος Απόλλων
Το επίθετο Ακέσιος σημαίνει θεραπευτής. Προέρχεται απο το ρήμα ακέομαι=θεραπεύω. Παρόμοια σημασία έχει και το επίθετο’ αλεξίκακος’ . Είναι λέξη σύνθετη απο το ρήμα αλέξω μαζί με το ουσιαστικό ‘κακόν’ και χαρακτηρίζει αυτόν που διώχνει το κακό, άρα το θεραπεύει. Οι Ηλείοι ον ονόμασαν Ακέσιο διότι τους εθεράπευσεν απο την νόσο (ΩΓ Γ. 208}
2/] Η επωνυμία δεν σημαίνει τίποτα διαφορετικόν απο την επωνυμία Αλεξίκακος, που χρησιμοποιούν οι Αθηναίοι]

Η Ελληνική λατρεία ήτο φυσιολατρική

« Σε άλλο μέρος υπάρχουν λίθινα αγάλματα του Ηλίου και της Σελήνης. Στο κεφάλι της Σελήνης υπάρχουν κέρατα και στου Ηλίου ακτίνες. Υπάρχει ιερό των χαρίτων με ξύλινα αγάλματα που έχουν επίχρυσες εσθήτες, ενώ τα πρόσωπα , τα χέρια και τα πόδια τους είναι απο λευκό μάρμαρο. Η πρώτη απο τις Χάριτες παριστάνεται να κρατά τριαντάφυλλο , η μεσαία κότσι και η τρίτη μικρό κλαδί μυρτιάς»
[1/Η Ιερή Αλτις
Το αρχαιότερο ιερό άλσος της Ολυμπίας ονομαζόταν Ηφαίστειον , επιδή πίστευον ότι ο θεός Ήφαιστος ήτο ο τροφοδότης της γήινης ενέργειας. Αργότερα το άλσος και ο βωμός ονομάσθηκαν Άλσος του Ηλίου και υπήρχε ιερός βωμός με το ‘Ασβεστον Πυρ’ προς τιμήν του φωτοδότη Ηλίου. Η λατρεία χάνεται στα βάθη στο πέρασμα των δεκάδων χιλιάδων ετών , τότε που οι πρώτοι άνθρωποι λάτρευαν τη Γη(Ρέα), τον Ουρανό και τον Ήλιο. Πολύ αργότερον το άλσος τούτο ονομάσθηκε Αλσος του Απόλλωνος
2/Ο Ήφαιστος
Μεταξύ των άλλων ο Ήφαιστος έκανε εννέα θαυμαστά έργα: Πρώτον, Ο χρυσούς θρόνος της Ηρας, δεύτερον, το σκήπτρον του Διός , το οποίον έδωσε ο Ζευς στον Ερμήν, τρίτον το παλάτιον του Ηλίου, τέταρτον το άρμα του Ηλίου, πέμπτον τον στέφανον της Αριάδνης, έκτον τον χαλκούν κρατήρα του Τηλέφου, έβδομον την Λάρνακα του Ευρυπύλου, όγδοον τον Ορμον της Αρμονίας και έννατον την Αδαμαντίνη σαγήνην.
3/Το πρώτον ξόανο της Πολιάδος Αθηνάς
Στην πρώιμη εποχή αφιέρωναν ράβδους , πέτρες, ασχημάτιστα τεμμάχια ξύλων και τα ελάτρευαν προς τιμήν των γονέων ή και άλλων προσφιλών προσώπων. Μετά την εύρεση του σιδήρου και των σιδηρών εργαλείων έφτιαξαν το πρώτον στην Αθήνα , αγάλματα εκ ξύλου, τα λεγόμενα Ξόανα. Λέγεται ότι το αρχαιότερο ξόανο στον κόσμο ήτο της Πολιάδος Αθηνάς, το οποίον εφυλάσσοντο μέχρι των νεωτέρων χρόνων. Ξύλα για την κατασκευή των ξοάνων ήσαν: Έβενος , Κυπαρίσσι, Κέδρος , Δρυς και Σμίλακας. Μετά μετεχειρίσθησαν τον γύψον, αργότερον δε την πέτρα, τον χαλκόν, τον άργυρο, τον χρυσόν, και τα οστά ελεφάντων, όταν έφτιαξαν σκληρά εργαλεία ικανά να λαξεύουν τέτοια υλικά.
4/ Δαίδαλος, ο μέγας Μηχανικός
Ητο επαναστάτης στην αγαλματοποιία. Προ του Δαιδάλου τα αγάλματα ήσαν ασχημάτιστα , τα μάτια κλειστά, τα πόδια ενωμένα και τα χέρια κρεμασμένα, όπως τα ξόανα. Ο Δαίδαλος έκανε επανάσταση και κατεσκεύασε προτομές και αγάλματα σε φυσικό μέγεθος. Αργότερον την άμορφη κατασκευή διετήρησαν μόνον για τα αγάλματα του Ερμή, τας λεγομένας και Ερμάς. Τότε η Ελλάς ήτο πλήρης πολυτίμων αγαλμάτων εκ των σκληροτέρων και πολυτιμοτέρων ξύλων. Τα ωραιότερα αγάλματα ήσαν του Διός στη Σικυώνα εκ πύξου, της Αρτέμιδος στην Έφεσο εκ κέδρου, του Απόλλωνος στους Δελφούς εκ χρυσού, του Ολυμπίου Διός ήτο αναμεμιγμένο με χρυσό, ελεφαντόδοντο, έβενον και πολυτίμους λίθους. Στην Σάμο υπήρχε επίσης ξόανο του Πυθίου Απόλλωνος. 5/ Η συναρμολόγηση ήτο Θαύμα Τεχνικής
Το αξιομνημόνευτο είναι ότι το άγαλμα τούτο κατασκευάσθηκε το μισό στην Σάμο και το άλλο μισό στην Έφεσο και ενώθηκαν με τόση επιτηδειότητα, ώστε δεν φαινόταν η ραφή των δύο τεμαχίων. Οι Φοίνικες αντέγραψαν του Ελληνες στην αγαλματοποιείαν και έφτιαξαν μικρά αγαλματίδια των θεών , τα λεγόμενα Παταικά.
6/ Η έλλειψη Μέτρου και Αρμονίας είναι ίδιον γνώρισμα της τέχνης και της σκέψεως της Ανατολής . Στην Αίγυπτο έφτιαξαν γιγαντιαία αγάλματα για να εντυπωσιάσουν με τον όγκο τους. ( ΩΓ. Α. 10. 62-63, 65-67) Αυτή η τάση διαρκεί ακόμη και σήμερα, απο τους Ανατολικούς μετανάστες στις ΗΠΑ και αλλαχού, όπου τα διάφορα έργα τους στερούνται μέτρου, αρμονίας και κάλλους και όλα αποπνέουν την υπερβολή στον όγκο, στην ασχήμια και στην χλιδή. Δείτε τα οικτρά μνημεία του Ολοκαυτώματος, γεμάτα ζόφο και φρίκη.
7/ Τα κότσια ή αστράγαλοι ήσαν μικροί οστέινοι σύνδεσμοι που συνδέουν το κάτω μέρος του ποδιού με το άνω και χρησιμοποιούντο σαν τα ζάρια, διότι καμμιά απο τις τέσσερις επιφάνειες του δεν είναι όμοια. Με τους αστραγάλους έπαιζε και η γενιά μου στην Τριφυλία. Κερδισμένος ήτο αυτός προμάντευε σωστά την άνω όψη του αστραγάλου μετά την τυχαία ρίψη του. Βέβαια οι πονηροί γέμιζαν με μολύβι ορισμένες κοιλότητες και έτσι αυτοί γνώριζαν εκ των προτέρων το πιθανότερο αποτέλεσμα της ριξιάς] (ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 18 ον)



Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΑΜΥΝΗ ΕΠΟΠΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Υπάρχουν ανδριάντες του Διός και της Δηιάνειρας, του Αχελώου και του Ηρακλή και του Αρη που βοηθά τον Αχελώο Και παλιότερα υπήρχε παράσταση της Αθηνάς, η οποία ήτο σύμμαχος του Ηρακλή. Τώρα βρίσκεται στο Ηραίο κοντά σις Εσπερίδες[1/ Οι Εσπερίδες και τα Γυναικοκρατούμενα Έθνη της Δύσεως.
Οι Εσπερίδες ήσαν θυγατέρες του Εσπέρου. Η Εσπερία ήτο νήσος της Τρυτωνίδος λίμνης , όπου ζούσαν και οι Λίβυσσες μετά την κατάκτηση της νήσου. Η Τριτωνίς είναι η προϊστορική θάλασσα που κάλυπτε την Σαχάρα. Αφήκαν δε μόνον μία πόλη ελευθέραν την καλουμένη Μήνην, την οποία κατείχαν οι ιχυοφάγοι Αιθίοπες.
2/ Εκστρατεία κατά των Ατλαντίων
Ύστερα που έγινε βασίλισσα η Μύρινα εξεστράτευσε με 30.000 πεζικό και 2.000 ιππείς εναντίον των Ατλαντίων, οι οποίοι ήσαν έθνος ημερότατον και ευδαιμονέστατον με πλουσία, μεγάλη και ευφοροτάτη γη και μεγάλες πόλεις. Η Μύρινα λοιπόν ενίκησε τους Κερνήτες σε μεγάλη μάχη παρά την Κέρνην, και κατέστρεψε την πόλη,κατέσφαξε όλους τους άνδρες και εξανδραπόδησε όλες τις γυναίκες. Μετά ταύτα άπαντες οι Ατλάντιοι υπετάγησαν αμαχητί, και ονόμασε την Κέρνην Μύριναν.
3/ Οι Γοργόνες
Το μόνο που εζήτησαν οι Ατλάντιοι ήτο να τους ελευθερώσει απο την λεηλασία των γοργόνων , έθνους γειτονικού και ληστρικού, το οποίο συστηματικώς τους ελεηλάτει. Εξεστράτευσε η Μύρινα και εναντίον των Γοργόνων, τις οποίες ενίκησε, αλλά αυτές κρύφθηκαν σε μεγάλο δρυμό. Μία νύχτα όμως οι Γοργόνες αιφνιδίασαν τις Αμαζόνες με την βοήθεια των αιχμαλώτων λόγω αμελείας των φρουρών των και κατέσφαξαν πολλές Αμαζόνες.
4/ Οι Αμαζώνες νικούν
Τέλος όμως εκύκλωσαν αυτές οι Αμαζόντες και τις κατέκοψαν όλες. Ο Διόδωρος μάλιστα αναφέρει ότι υπήρχαν εκεί τρεις μεγαλοπρεπείς τάφοι των Αμαζόνων μέχρι των ημερών του.
5/ Περσεύς κατά Γοργόνων
Τις Γοργόνες ύστερα επολέμησεν ο Περσεύς, όταν είχαν βασίλισσα την Μέδουσα, και έπειτα ο Ηρακλής εξωλόθρευσε και τις Αμαζόνες και τις Γοργόνες, μη υποφέρων να ακούει έθνη γυναικοκρατούμενα. Επειδή τόσον οι Γοργόνες όσον και οι Αμαζόνες είχαν τους άνδρες των υποχείρια. Μερικά απο τα ονόματα των Αμαζόνων είναι Αντιόχη, Αγυυή, Αελλα, Αστερία, Γλαύκη, Ευρύβια, Θήβη, Θησηίς, Ιπποθόη, Ιππολύτη Ισοκράτια, Κύμη, Μιτυλήνη, Μύρινα, Ξανθή, Πενθησίλεια, Πολυδώρα, Σμύρνα, Φιλίππη, Φοίβη κλπ. Διαπιστώνουμε όθεν ότι οι Αμαζόνες είχαν Ελληνικά ονόματα(ΩΓΥΓΙΑ, Δ. 96-99]

Πόλεμος Θεών και Γιγάντων

Στο αέτωμα του θησαυρού παριστάνεται ο πόλεμος των γιγάντων και των θεών. Πάνω απο το αέτωμα έχει αφιερωθεί μιά ασπίδα, που η επιγραφή της λέγει ότι αυτός ο θησαυρός είναι αφιέρωμα των Μεγαρέων απο τα λάφυρα του πολέμου εναντίον των Κορινθίων. Νομίζω ότι οι Μεγαρείς νίκησαν, όταν άρχων της Αθήνας ήτο ο Φόρβαντας, ο οποίος ήτο ισόβιος άρχων, επειδή στην Αθήνα δεν είχαν θεσπισθεί ακόμη οι ετήσιες αρχές. Επίσης οι Ηλείοι δεν είχαν αρχίσει ακόμη να καταγράφουν τις Ολυμπιάδες. [Φόρβας ο Λαπίθης
Για τον Φόρβαντα τον Αθηναίο δεν υπάρχουν πληροφορίες. Εχουμε όμως για τον Φόρβαντα τον Λαπίθη εκ Θεσσαλίας, που είχε γιό τον Ακτορα. Αυτός λοιπόν ο Φόρβας ήλθεν εις τον Ωλενον, ο δε Αλέκτωρ του Επειού , φοβούμενος την δύναμη του Πέλοπος, εκάλεσε αυτόν σύμμαχον και του έδωσε μέρος της χώρας. Μερικοί λέγουν ότι ο Αυγείας ήτο γιός του Φόρβαντος, και ο Ακτωρ αδελφός του Αυγείου, δια τούτο έκτισεν ο Ακτωρ την Υρμίναν εις ανάμνηση της μητέρας του.
2/ Οι Ακτορίδες και Μοιονίδες
Ελαβε δε γυναίκα την Μολιόνην θυγατέρα του Μώλου, και εγέννησε δύο γιούς, τον Εύρυτον και Κτέατον, τους Ακτορίδες και Μοιονίδες καλουμένους, διότι λέγουν ότι εγέννησε αυτούς εκ του Ποσειδώνος.
3/ Ο Ηρακλής ασθενής
Εκείνον τον καιρό είχαν πόλεμο με τον Ηρακλή, αλλά αυτός ήτο ασθενής και ζήτησε ειρήνη. Ομως μαθόντες ότι ήτο ασθενής επέπεσαν επάνω του και σκότωσαν τον αδελφό του Ιφικλή, αν και ορισμένοι αμφιβάλλουν , θεωρούντες ότι αυτός επληγώθη εις μάχην και απέθανε. Οταν εωρτάζετο ο τρίτος Ισθμιακός αγών, έστειλαν και οι Ηλείοι τούτους θεωρούς, οι οποίοι ήσαν και ανίκητοι αθλητές.
4/ Η Ενέδρα του Ηρακλέους
Τότε ο Ηρακλής παραφυλάξας στις Κλεωνές, εφόνευσαν αυτούς δολίως και μυστικώς. Εκεί υπήρχαν και οι τάφοι των δύο αυτών αθλητών, οι οποίοι να σημειθεί είχαν πάρει δύο διδύμους αδελφές γυναίκες , την Θηρονίκη και Θηροφόνη, θυγατέρες τουΔεξαμενού βασιλέως της Ωλένου.
5/ Η Κατάρα της Μολιόνης
Μαθούσα η Μολιόνη των θάνατο των παιδιών της ζήτησε εκδίκηση, αλλά εις μάτην. Επειδή δεν υπήκουσαν εκώλυσε τους Ηλείους απο του αγώνος δια της κατάρας, λέγουσα “επικατάρατος έστω, όστις των Ηλείων έλθη εις τον Ισθμιακόν αγώνα” Αυτήν την κατάρα εφύλαξαν οι Ηλείοι μέχρι τέλους των αγώνων (Ωγ. Δ.417-419)]

Και η Γέλα στην Ολυμπία

Λένε ότι τότε κάποιο ρόλο στην νίκη των Μεγαρέων εναντίον των Κορινθίων είχαν παίξει και οι Αργείοι. Πολλά χρόνια μετά την μάχη, οι Μεγαρείς έκτισαν τον θησαυρό τους στην Ολυμπία, αλλά πιθανόν τ’ αφιερώματα να τα είχαν απο παλιά, αφού τα είχε φιλοτεχνήσει ο Λακεδαιμόνιος Δόντας, μαθητής του Διποίνου και του Σκύλλη.
Ο τελευταίος θησαυρός είναι πολύ κοντά στο στάδιο και η επιγραφή αναφέρει οτι ο θησαυρός και τα αγάλματα είναι αφιερώματα της Γέλας, αν και δεν υπάρχουν πιά εκεί αγάλματα.


Το Όρος Κρόνιον και το Ιερό της Ειλειθυίας

20. Το όρος Κρόνιο φθάνει κοντά στο κρηπίδωμα και στους θησαυρούς, όπως έχω ήδη αναφέρει. Στην κορυφή αυτού του βουνού οι Βασίλες, όπως τους ονομάζουν, προσφέρουν θυσίες στον Κρόνο στην εαρινή ισιμερία, που συμπίπτει με τον μήνα , που οι Ηλείοι ονομάζουν Ελάφιο. Στις παρυφές του Κρονίου, βόρεια και ανάμεσα στο βουνό και στον θησαυρό, υπάρχει ιερό της Ειλειθυίας, μέσα στον οποίο τιμάται ο Σωσίπολις, τοπικός δαίμονας των Ηλείων. Την Ειλειθυία την ονομάζουν Ολυμπία και κάθε χρόνο εκλέγουν μιά ιέρεια γι’ αυτήν την θεά.

Για την ευημερία της πόλεως

Η γερόντισσα που έχει αναλάβει την λατρεία του Σωσίπολη ιερουργεί κι’ αυτή , σύμφωνα με την συνήθεια των Ηλείων. Φέρνει η ίδια το νερό για το λουτρό του θεού και του αφήνει φέτες από κριθάλευρο ζυμωμένο με μέλι,[ Το έθιμο αυτό της προσφοράς στους θεούς των «απαρχών» συναντάται και στην Ιαπωνία. Οι Ιάπωνες που πιστεύουν στον Ταοισμό , προσφέρουν στους θεούς τους ,σε ειδικό βωμό σε κεντρικό σημείο του σπιτιού, φρούτα και άλλα είδη προς ευχαρίστηση των θεών. Και οι θεοί έχουν ανάγκη φιλέματος]

Ο Βωμός της Ειλειθυίας

Στο μπροστινό μέρος του ναού, ο οποίος είναι χωρισμένος στα δύο, βρίσκεται ο βωμός της Ειλειθυίας και ως εκεί μέσα επιτρέπεται να μπαίνει κόσμος. Στο εσωτερικό όμως, όπου τιμάται ο Σωσίπολις , δεν μπορεί να μπει κανείς άλλος εκτός απο τη γυναίκα που υπηρετεί τον θεό, έχοντας το πρόσωπο και το κεφάλι καλυμμένο με λευκή καλύπτρα. [ 1/ Η Χριστιανική τελετουργία είναι Ελληνική
Η Χριστιανική λατρεία την έχει δανεισθεί απο την λατρεία του 12 θεου και ενσωμάτωσε τα περισσότερα στοιχεία τα σ’ αυτήν. Οι χριστιανικοί ναοί, κατά το πρότυπο των Ελληνικών, διαιρούνται σε πρόναο για τους κατηχουμένους, σε κυρίως ναό για τους μύστες, και σε ιερό, όπου ιερουργεί ο ιερεύς. Οι χριστιανοί δανείσθηκαν και την συνήθεια του οίνου και του άρτου για να συμβολίζουν το αίμα και το σώμα του Χριστού. Επίσης δανείσθηκαν, τους εξαγνισμούς, αλλά και το θυμίαμα για να δημιουργούν κατανυκτική ατμόσφαιρα με τον καπνό και την μεθυστική μυρωδιά, που συχνά περιέχει και ελαφρό ναρκωτκό. Την συνήθεια του καπνού απο μαριχουάνα κλπ δανείσθηκαν και τα σύγχρονα συγκροτήματα μουσικής ροκ για να ντοπάρουν τους συμμετέχοντες στην έκσταση και τις οργιώδεις συναθροίσεις τους.
2/ Η Βυζαντινή μουσική εκ της Ελληνικής
Οι μουσικολόγοι πιστεύουν ότι και οι μελωδικότατοι χριστιανικοί ύμνοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν δανεισθεί απο τους αρχαίους Ελληνικούς ύμνους του Δωδεκάθεου.] Οι παρθένες περιμένουν στο ιερό της Ειλειθυίας και οι γυναίκες ψάλλουν ύμνο. Καίνε και κάθε είδους θυμιάματα για τον θεό , αλλα δεν συνηθίζουν να κάνουν σπονδές με κρασί. Υπάρχει και ένας παραδοσιακός όρκος προς τον Σωσίπολη για πολύ σοβαρές περιπτώσεις. Λένε ότι , όταν ο Αρκαδικός στρατός εισέβαλε στην Ηλεία και οι Ηλείοι αντεπιτέθηκαν, παρουσιάσθηκε μιά γυναίκα μπορστά στους στρατηγούς των Ηλείων με ένα μωρό στο στήθος της και επίπε πως αυτή γέννησε το παιδί, αλλα, επειδή είδε όνειρα, τους το παραδίδει για να πολεμήσει μαζί με τους Ηλείους. Οι άρχοντες την θεώρησαν αξιόπιστη και τοποθέτησαν το μωρό γυμνό μπροστά στο στρατό τους.
Οταν οι Αρκάδες άρχισαν την επίθεση, το παιδί ξαφνικά μεταμορφώθηκε σε φίδι. Το θέμα αυτό τάραξε τόσο πολύ τους Αρκάδες, που τράπηκαν σε φυγή, οι Ηλείοι τους επετέθησαν και κέρδισαν μιά απο τις πιό λαμπρές νίκες . Ονόμασαν τον θεό Σωσίπολη.[Ο Προστάτης της πόλεως
Ο Σωσίπολης είναι τοπικός θεός που σώζει την πόλη. Την συνήθεια της πολυθεΐας των Ελλήνων υιοθέτησαν και οι Χριστιανοί με τα πολλά ονόματα του παντοκράτορος, , της παναγίας, των αγίων και οσίων ] Εκεί που το φίδι εξαφανίσθηκε μέσα στη γη μετά την μάχη, έκτισαν ιερό και άρχισαν να τιμούν μαζί του και την Ειλειθυία, επειδή η θεά αυτή είχε φέρει το παιδί στον κόσμο.[ Στην αρχαιότητα θεωρούσαν τον όφιν ιερόν και μυστηριώδη. Εφευρέτης του όφεως φέρεται ο Ερμής, ο οποίος παρομοίωσε τον κόσμο με τον όφιν. Διότι ο όφις έλεγεν ότι είναι αθάντος, άνευ πληγής, και εις αυτόν μόνον αναλίσκεται, και αναζωούται πάλιν. Εδόξαζαν δε και οι Αιγύπτιοι τον Κνήφ, και το εζωγράφιζαν ως το Ελληνικό Θ, νομίζοντες τον μεν κύκλον κόσμον, το δε μέσον, όφιν. Υστερον ο όφις διεδόθη απο τους Ελληνες στους Αιγυπτίους, στους Φοίνικες και στους Πέρσες. Αλλά και στο Μαντείο των Δελφών υπήρχε η μνήμη του όφεως, ο Φερεκύδης δε έπλασε τον Οφιωνέα Θεόν και τους Ωφιωνείδες(Ωγ. Α. 20)] Τον όφιν είχε ως σύμβολον της Ιατρικής και ο Ασκληπιός διότι εθεωρείτο ότι το δηλητήριο του είχε ιαματικές ιδιότητες]
Το μνήμα των Αρκάδων που σκοτώθηκαν στη μάχη, βρίσκεται πάνω στο λόγο, απο την δυτική πλευρά του Κλαδέου. Κοντά στον ναό της Ειλειθυίας σώζονται ακόμη τα ερείπια ιερού της ουρανίας Αφροδίτης, όπου γίνονται κι’ εκεί θυσίες πάνω στους βωμούς. [ Λένε ότι η Ουράνια Πλατεία του Πεκίνου έλκει την ονομασία της απο την Ουράνια Αφροδίτη, η οποία έφθασε ως την Κίνα μαζί με τον Διόνυσο, όταν αυτός εξεστράτευσε και εκπολίτισε τις Ινδίες]
Μέσα στην Αλτη κοντά στην είσοδο της πομπής, βρίσκεται αυτό που ονομάζουν Ιπποδάμιο. Πρόκειται για ένα χώρο ενός περίπου πλέθρου[Το πλέθρο ήτο μονάδα μετρήσεως επιφανείας, ίση με 10.000 τετραγωνικούς πόδες. Ητο δηλαδή περίπου 900 τετραγωνικά μέτρα] που περιβάλλεται αποπέτρινη περίφραξη. Εκεί πηγαίνουν οι γυναίκες κάθε χρόνο για να προσφέρουν θυσίες και άλλες τιμές προς τιμήν της Ιπποδάμειας.[1/ Ο Αγών δρόμου των παρθένων.
Οι Ηλείοι προς τιμήν της Ηρας εόρταζον τα Ηραία ανά πενταετίαν. Τότε ύφαινον τον πέπλον της Ηρας δεκαέξ γυναίκες, και εγένετο και αγών δρόμου των παρθένων εις το Ολυμπιακόν στάδιον. Τα δε βραβεία ήσαν στέφανοι ελαίας , και μέρος κρέατος εκ του Ιερείου. Τον αγώνα τούτον εγκαινίασε πρώτη η Ιπποδάμεια προς τιμήν της Ηρας, όταν υπανδρέυθηκε τον Πέλοπα. Τότε πρώτη ενίκησε η Χλωρίς θυγάτηρ του Αμφίονος.
2/ Οι Γυναίκες κριτές
Κατ’ άλλους δε, έχοντες μίαν διαφορά οι Πισαίοι και Ηλείοι, εξέλεξαν δεκαέξη γυναίκες , μίαν εξ εκάστης πόλεως , να κρίνουν την διαφορά. Τότε κατέστησαν τον αγώνα και την εορτήν. Εχόρευαν μάλιστα και δύο χορούς, έναν γιατην Ιπποδάμεια και τον άλλον για την Φυσκόα(Ωγ.Γ. 102)Τούτο καταρρίπτει τις κατηγορίες για δήθεν περιφρόνηση της γυναικός στην αρχαία Ελλάδα. Αντίθετα στην αρχαία Ελλάδα η γυναίκα ετιμάτο αληθινά. Απλά μπορούμε να ομιλούμε για διαφορετικά ήθη και έθιμα απο τα σημερινά, μολονότι σήμερον που ισχυριζόμαστε ότι η γυναίκα είναι ισότιμη, αυτή υφίσταται την μεγαλύτερη εκμετάλλευση απο ποτέ. Σύμφωνα με το γενεαλογικό δένδρο, ο Υδιεύς εγέννησε εκ της Κλονίας Νύμφης τον Νυκτέα και Λύκον, ο δε Νυκτεύς εγέννησε εκ της Πολυξούς την Αντιόπην, εξ ής εγέννησεν ο Ζευς τον Ζήθον και Αμφίονα, πατέρα της Χλωρίδος(ΩΓ. Ε. 96)] Λένε ότι η Ιπποδάμεια είχε φύγει στην Μιδέα της Αργολίδος, επειδή ο Πέλοψ ήτο πολύ οργισμένος μαζί της εξ αιτίας του θανάτου του Χρυσίππου. Λένε ακόμη ότι έφερον τα οστά της πίσω στην Ολυμπία μετά απο τον χρησμό.

Η Κρυπτή Είσοδος
Εκεί που τελειώνουν τα αγάλματα που κατεσκευάσθησαν με χρηματικά πρόστιμα σε αθλητές, βρίσκεται αυτό που ονομάζουν Κρυπτή είσοδο. Οι ελλανοδίκες και οι αθλητές μπαίνουν μέσα στο στάδιο περνώντας μέσα απο αυτήν. Το στάδιο είναι απο χώμα αλλά μέσα σ’ αυτό σχηματίσθηκε εξέδρα για τους αγωνοθέτες. Απέναντι απο τους ελλανοδίκες υπάρχει βωμός απο λευκό μάρμαρο.

Η Δήμητρα Χαμύνη επόπτης των Αγώνων

Πάνω του κάθεται και παρακολουθεί τους Ολυμπιακούς αγώνες μιά γυναίκα , η ιέρεια της Δήμητρος Χαμύνης.[Κατά τον Ισίοδον, Ζευς πρώτος, Ζευς ύστατος, Ζευς κεφαλή, Ζευς μέση …και σε άλλο μέρος αλληγορεί και άλλους θεούς, όπωςλ.χ “Ερμής είναι Ερμηνεύς και άγγελος πάντων, αι Νύμφαι ύδωρ, ο Ηφαιστοςπυρ, η Δήμητρα σίτος, ο Ποσειδών θάλασσα, ο Αρης πόλεμος, η Αφροδίτη Ειρήνη, ο Διόνυσος οίνος, η Θέμις δικαιοσύνη, ο Απόλλων Ηλιος, ο Ασκληπιός ιατρός κ.ο.κ.” (ΩΓ. Α. 31)] Πρόκειται για αξίωμα που παραχωρούν οι Ηλείοι σε διαφορετικές γυναίκες για κάποιο χρονικό διάστημα. [ Είναι κι’ αυτό απόδειξη τιμής στην γυναίκα και όχι στην ιέρεια]

Οι παρθένες παρακολουθούσαν τους Αγώνες

Οι παρθένες ΔΕΝ αποκλείονται απο την παρακολούθηση των αγώνων. Στο τέλος του σταδίου, εκεί όπου είναι το σημείο εκκίνησης των σταδιοδρόμων, βρίσκεται ο τάφος του Ενδυμίωνα, όπως λένε οι Ηλείοι. [Ο Ενδιμύων είναι γιός του Αεθλίου , ο δε Αέθλιος γιός του Διός. Ο Ενδιμύων εκόμισε αποικία Αιολαίων εκ της Θεσσαλίας στην Ηλιδα και έδιωξε εκείθεν τον Κλύμενον, γιό του Κάρδυος και απόγονο του Ιδαίου Ηρακλή, ο οποίος είχε έλθει απο την Κρήτη στην Ηλεία πενήντα χρόνια μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος. Μερικοί λέγουν ότι ήτο αστρονόμος, παρατηρών την νύχτα τον ουρανό και κοιμώμενος την ημέρα(ΩΓ. Δ. 413)]

Η Πλώρη του Πλοίου

Περνώντας το στάδιο , προς το μέρος που κάθονται οι ελλανοδίκες, φθάνει κανείς σε χώρο διαρρυθμισμένο για ιπποδρομίες στον οποίο βρίσκεται και η αφετηρία των αλόγων. Η αφετηρία μοιάζει με πλώρη πλοίου, που το έμβολο της είναιστραμμένο προς την πλευρά του δρόμου. Εκεί όπου η πλώρη εγγίζει τη στοά του Αγνάπτου πλαταίνει. Στο άκρον του εμβόλου υπάρχει πάνω σε στήριγμα χάλκινο δελφίνι.
Η κάθε πλευρά της αφετηρίας έχει μήκος μεγαλύτερο απο τετρακόσια πόδια και είναι κτισμένα σ’ αυτές κτίσματα , μέσα στα οποία οι αθλητές στον αγώνα με άλογα παίρνουν ένα απ’ αυτά με κλήρο. Μπροστά στα άρματα ή στα νεαρά άλογα τεντώνεται , αντί για φράγμα,ένα σχοινί και σε κάθε Ολυμπιάδα κατασκευάζεται κι’ ένας βωμός απο άψητες πλίνθους, σοβατισμένος απ’ έξω, στη μέση της πλώρης.

Ο Χάλκινος Αετός

Πάνω στον βωμό βρίσκεται χάλκινος αετός με τα φτερά ανοιγμένα. Ο υπεύθυνος για την έναρξη του αγώνα θέτει σε λειτουργία ειδικο μηχανισμό που είναι πάνω στον βωμό και ο αετός πετάει σε τέτοιο ύψος , ώστε να μπορούν να τον δουν οι θεατές και το δελφίνο πέφτει στο έδαφος Πρώτα πέφτουν τα χοινιά των φραγμάτων που βρίσκονται στις δύο πλευρές της στοάς του Αγνάπτου και τα άλογα που βρίσκονται σ’ αυτές τις θέσεις αρχίζουν πρώτα να καλπάζουν. Καθώς περνούν μπροστά απο τα άλογα που πήραν τη δεύτερη θέση, πέφτουν αμέσως τα φράγματα της δεύτερης θέσης. Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα άλογα μέχρι να έλθουν στην ίδια γραμμή, εκεί όπου είναι το έμβολο της πλώρης. Απο κεί και πέρα όλα εξαρτώνται απο την δεξιοτεχνία του ηνιόχου και την ταχύτητα του αλόγου. Αυτός που πρώτος επενόησε αυτόν τον μηχανισμό εκκίνησης ήτο ο Κλεοίτας, ο οποίος φαίνεται ότι ήτο πολύ περίφανος γι’ αυτήν την εφεύρεση , σύμφωνα και το επίγραμμα πάνω σε ανδριάντα στην Αθήνα, το οποίον λέγει:

“Με έφτιαξε αυτός που πρώτος επενόησε τον τρόπο
εκκίνησης των αλόγων
στην Ολυμπία, ο Κλεοίτας, γιός του Αριστοκλή”
Λένε ότι μετά τον Κλεοιτα, ο Αριστείδης πρόσθεσε στον μηχανισμό μιά έξυπνη εφεύρεση. .[ Οι μηχανισμοί πτήσεως του αετού και πτώσεως του δελφινιού στο έμβολο φανερώνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν συλλάβει την αρχή του αυτοματισμού και την είχαν κάνει πράξη]

Ο Ταράξιππος

Η μιά πλευρά του ιπποδρομίου είναι μακρύτερη και σχηματίζεται σε πρόσχωση. Στο σημείο όπου υπάρχει δίοδος είναι ο Ταράξιππος, που προκαλεί φόβο στα άλογα. Εχει σχήμα στρογγυλού βωμού και καθώς τα άλογα τρέχουν δίπλα σ’ αυτόν, πανικοβάλλονται απο κάποια άγνωστη αιτία και παθαίνουν σύγχυση. Τα άρματα τσακίζονται και οι οδηγοί τραυματίζονται. Εξ αιτίας όλων αυτών οι ηνίοχοι θυσιάζουν και προσεύχονται στον Ταράξιππο για να είναι ευνοϊκός γι’ αυτούς. [Θα λέγαμε σήμερα ότι πρόκειται για μιά ψυχολογική προετοιμασία πάνω στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας των αγώνων, για ν’ αποφύγουν τα ατυχήματα] (ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ-Ηλειακά Β)


ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Πρώτη Ημέρα

Θα περιγράψουμε σκηνές από τις Ολυμπιάδες του 4 ου αιώνος. π. Χ, όπου οι αγώνες ευρίσκοντο στον κολοφώνα τους. Η αρχαία Ολυμπία ήτο γεμάτη από ένα εορταστικό πλήθος, και ιδιαίτερα γύρω από την Αλτη, στον Κλαδέο ποταμό και στους γύρω λόφους. Αθλητές γυμναστές συγγενείς αυτών , θεατές από όλο τον Ελληνικό κόσμο, φιλόσοφοι, πολιτικοί, και επίσημοι θεωροί συζητούσαν σε συντροφιές ,κάτω από τα δένδρα ή σε αυτοσχέδιες καλύβες , και σε πρόχειρες ή πολυτελείς σκηνές. Ο τόπος όλος αντηχούσε από φωνές , τραγούδια και γέλια .Δύο μέρες πριν από την έναρξη είχε ξεκινήσει η επίσημη πομπή από την Ηλιδα με επικεφαλείς τους Ελλανοδίκες και άλλους αξιωματούχους , ακολουθώντας την Ιεράν Οδόν., ήτοι την οδό που ενώνει την Ηλιδα με την Ολυμπία. Η πομπή σταματά στην πηγή Πιέρα όπου γίνεται θυσία και καθαρτήρια τελετή.
[Η ονοματοθεσία της Μακεδονίας Η πηγή Πιέρα μας μεταφέρει στην Πιερία της Μακεδονίας εντός της οποίας δεσπόζει το ιερόν όρος των Ελλήνων Ολυμπος , εκ του οποίου πήραν το όνομα τους η Ολυμπία και οι Ολυμπιακοί Αγώνες . Ως γνωστόν το κέντρον του Ελληνισμού είναι η περιοχή της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, όπου ο λατρευτικός χώρος , ο Ολυμπος. Κατά την «ΩΓΥΓΙΑ» , τόμ. Δ’, σελίς 510 , ο Αθανάσιος Σταγειρίτης, , γράφει « Η δε Μακεδονία ωνομάσθη από του Μακεδόνος υιού του Διός και της Θυίας θυγατρός του Δευκαλίωνος, ως έλεγεν ο Ησίοδος
‘Η δ’ υποκυσσαμένη Διί τερπικεραύνω
Υιέ δύο, Μάγνητα, Μακεδόνα θ’ ιπποχάρμην.
Οι περί Πιερίην, και Ολυμπον δώματ’ έναιον’
Τινές δε λέγουσιν αυτόν Μάκεδνον, και υιόν της Αιθρίας, και του Διός. Εγέννησε δε δύο υιούς τον Πίερον και Ημάθιον, αφ’ ών ωνομάσθησαν αι χώραι της Μακεδονίας Πιερία και Ημααθία…]
Στο μεταξύ το πλήθος συνωστίζεται στην Αλτιν για να παρακολουθήσει την τελετή ενάρξεως. Οι τελετές αρχίζουν με την εγγραφή και τον επίσημο όρκο που θα δώσουν οι αθλητές στο Βουλευτήριο μπροστά στο άγαλμα του Ορκίου Διός, που κρατά επιβλητικά στα υψωμένα του χέρια τον κεραυνό. Μπροστά στο άγαλμα υπάρχουν επιγραφές για τους επίορκους και για όσους θα τολμήσουν να παρανομήσουν.
Μπροστά στο άγαλμα του Ορκίου Διός κάνουν θυσία ενός κάπρου και οι αθλητές παίρνουν τον όρκο ότι γυμνάσθηκαν τους δέκα τελευταίους μήνες, «σύμφωνα με τους κανονισμούς» και ότι δεν θα διαπράξουν «κακούργημα» , δηλαδή την απόσπαση της νίκης διά δόλου. Επειτα ορκίζονται πάνω στα «τόμια»(στα γεννητικά όργανα του κάπρου οι αθλητές, οι πατέρες , οι αδελφοί και οι γυμναστές αυτών . Τελευταίοι ορκίζονται και οι κριτές που θα βοηθήσουν τους Ελλανοδίκες στην κατάταξη των αθλητών κατά ηλικία και ότι θα κρίνουν δίκαια και θα κρατήσουν την απόφαση τους μυστική. Στη συνέχεια γίνεται η υποβολή των αιτήσεων συμμετοχής και η κλήρωση τους σε ομάδες κατά ζεύγη. Το απόγευμα θα θυροκολληθούν στο Βουλευτήριο τα ονόματα των αθλητών και τα αγωνίσματα που θα διεξαχθούν . Την ίδια μέρα γίνονται και οι αγώνες σαλπιγκτών και κηρύκων , οι νικητές των οποίων θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους Ολυμπιακούς αγώνες αλλά και θα πάρουν και βραβείο. Νικητές είναι αυτοί που στέλνουν τον ήχο της σάλπιγγος και της φωνής τους πιο μακρυά. Οι εκπρόσωποι(θεωρίες) των διαφόρων πόλεων κάνουν θυσίες στους δικούς τους πολιούχους θεούς και εδώ τελειώνει η πρώτη ημέρα. Πιο πολλές θυσίες προσφέρουν οι ιππείς λόγω της επικινδυνότητος των ιππικών αγωνισμάτων . Στην Ολυμπία υπάρχουν βωμοί για τον Ιππιο Ποσειδώνα, την Ιππία Ηρα, τον Ιππιο Αρη, την Ιππία Αθηνά, τους Διόσκουρους , την Αφροδίτη , τον Πάνα, την Τύχη και τον Ταράξιππο ( για να μην ξαφνιάσει τα άλογα τους) Ολοι τους τρέμουν την στροφή του στίβου, την «νύσσαν», όπου γίνονται και τα περισσότερα ατυχήματα. Το πλήθος περιδιαβαίνει και θαυμάζει τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς της Ολυμπίας, ανδριάντες Ολυμπιονικών, θησαυρούς πόλεων, ελεγεία, επιγραφές, καλλιτεχνήματα , ακούει ποιητές να απαγγέλλουν , φιλοσόφους να διδάσκουν, ρήτορες να ρητορεύουν. Σαν βραδυάσει ανάβουν φωτιές και διασκεδάζουν ή συζητούν γύρω από αυτές και κάνουν προγνωστικά για τους νικητές, ενώ οι αθλητές κάτω από την άγρυπνη παρακολούθηση των προπονητών τους αναπαύονται.

Δεύτερη Ημέρα

Με την ανατολή του Ηλίου το στάδιο είναι γεμάτο. Κάτω στο χαμηλό διάζωμα οι ραβδούχοι, που κάνουν χρέη αστυνομίας στον αγωνιστικό χώρο, πηγαινοέρχονται και τηρούν την τάξη. Από την ειδική είσοδο προχωρούν «κοσμίω άμα και σχολαίω βαδίσματι» οι ερυθροφορεμένοι Ελλανοδίκες, κρατώντας στα χέρια τους κλαδιά φοίνικος. Επειτα έρχονται οι παίδες αγωνιστές και την πομπή κλείνουν ο αλυτάρχης και οι αλύτες του. Το πλήθος επευφημεί τους Ελλανοδίκες και την πομπή, καθώς καταλαμβάνουν τις ειδικές για αυτούς θέσεις. Απέναντι τους πάνω σε μικρός βωμό κάθεται η ιέρεια της Δήμητρας Χαμήνης. Επειτα ο προιστάμενος των Ελλανοδικών σηκώνεται , υψώνει το κλαδί του φοίνικα και αμέσως μετά ο σαλπιγκτής και ο κήρυκας κηρύσσουν την έναρξη των αγώνων. Ο κριτής προσφέρει την κάλπη και μετά την κλήρωση τοποθετεί στη θέση εκκίνησης τους δρομείς αθλητές και αρχίζουν οι προκριματικοί αγώνες. Το πλήθος επευφημεί και πετά άνθη και δάφνες στους νικητή. Ο Κήρυκας αναγγέλλει τον νικητή, το πλήθος επευφημεί όταν ο Ελλανοδίκης του δίνει τον φοίνικα. Και οι συμπατριώτες του τον σηκώνουν στα χέρια από χαρά και τον περιφέρουν στο γήπεδο. Μετά γίνονται και άλλα αγωνίσματα , όπως πάλη παίδων, πυγμή, παγκράτιον. Οι επιδόσεις των αθλητών ήσαν συχνά εξαίρετες. Ο, τι όμως ενδιέφερε ήτο προ πάντων η άμιλλα και η νίκη, όχι και οι επιδόσεις καθ’ αυτές, όπως και όσο ενδιαφέρουν την εποχή μας , των χρονομέτρων και των οργάνων καταγραφής τούτων.
Η ζέστη είναι ανυπόφορη το μεσημέρι στην Ολυμπία και ο ιδρώτας αθλητών και θεατών τρέχει ποτάμι καθώς παρακολουθούν ασκεπείς. Με την δύση του ηλίου οι αγώνες της πρώτης ημέρας τελειώνουν και οι νικητές μεταφέρονται στους ώμους, ως τις σκηνές για να συνεχισθεί η διασκέδαση.

Τρίτη Ημέρα

Επί τέλους ξημερώνει η μεγάλη ημέρα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ελληνες από διάφορες περιοχές του Ελληνικού κόσμου , ήτοι από την Κάτω Ιταλία και Σικελία ως τα Ανατολικά παράλια του Αιγαίου και τη Βόρειο Αφρική και από την Μακεδονία ως την Κύπρο ξεκινούσαν για να μετάσχουν ή να παρευρεθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να ζήσουν ολίγες ημέρες, στην μεγαλειώδη αυτή πανήγυρη των Ελλήνων. Εκεί ήσαν όλοι ενωμένοι σε ηθική έξαρση και σε ατμόσφαιρα εορταστική, με υπερνίκηση των μεταξύ τους συγκρούσεων. Το μεγάλο γεγονός ήσαν οι ιππικοί αγώνες της ημέρας εκείνης που θα κλείσουν με το πένταθλον. Βαθιά ήτο η βίωση των Ολυμπιονικών αλλά και των θεατών ότι μιμούνται , ευφρόσυνα και δοξαστικά για τη γενιά τους, τους άθλους των θεών και ημιθέων , των πρώτων εκείνων Ολυμπιονικών του θρύλου. Οι Ολυμπιακοί ύμνοι του Πινδάρου , αριστουργήματα ποιητικά, τους οιστριλατούν την φαντασία για την μυθική γενιά τους και τον τόπο καταγωγής τους. Πριν ακόμη φέξει το πρώτο φως, η απέραντη έκταση του ιπποδρόμου της Ολυμπίας έχει γεμίσει από κόσμο για να παρακολουθήσουν τους δραματικούς όσο και επικίνδυνους ιππικούς αγώνες.
Με σειρά διεξάγονται αρματοδρομίες τεθρίππων,, ιπποδρομίες τέλειων κελήτων,, η απήνη(δηλαδή συνωρίς ημιόνων), αγώνες κάλπης(ιπποδρομίες φοράδων) συνωρίς ίππων, αρματοδρομίες τεθρίππων πώλων,, συνωρίς πώλων και ιπποδρομίες πώλων. Καταστόλιστα τα άρματα παίρνουν τις θέσεις τους στους χώρους αφετηρίας και ο αγώνας αρχίζει. Τέσσερα στάδια(1170 μ. περίπου) είναι ο κάθε γύρος του ιπποδρόμου και τα άρματα θα τον διατρέξουν 10 φορές. Το αγώνισμα είναι όντως συναρπαστικό καθώς οι ηνίοχοι οδηγούν με δεξιοτεχνία τα άρματα ή τους ίππους τους και ιδιαιτέρως στην νύσσαν(σημείο καμπής) όπου γίνεται φοβερός συνωστισμός , αλλά και συχνότατα ατυχήματα. Εχει ήδη περάσει το μεσημέρι και έχουν τελειώσει όλα τα αγωνίσματα του ιπποδρόμου. Τα πλήθη συρρέουν τώρα στο στάδιο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα πεντάθλου. Τα αγωνίσματα όπως δηλώνει και το όνομα τους είναι πέντε: άλμα , δίσκος , στάδιο , ακόντιο και πάλη. Μετά από σκληρότατο αγώνα τελικά θα μείνουν δύο οι πιο άξιοι αθλητές που θα διεκδικήσουν τη νίκη στην πάλη. Αυτή θα αναδείξει και τον τελικό νικητή του πεντάθλου. Το βράδυ εκείνο γίνονται πιθανόν και ιεροτελεστείες προς τιμήν του ιδρυτού του αγωνίσματος της αρματοδρομίας, του θρυλικού Πέλοπος. Στον τύμβο του στο Πελόπιο θυσιάζουν ένα μαύρο τράγο.

Τετάρτη Ημέρα

Η ημέρα αυτή , που συμπίπτει με την πανσέληνο, είναι κατ’ εξοχήν ιερή ημέρα. Το πρωινό αρχίζει με την μεγάλη προσφορά, δηλαδή την εκατόμβη(=εκατόν-βους) των Ηλείων προς τον Δία. Σ’ αυτήν σφάζουν στο βωμό του Ολυμπίου Διός 100 βόδια αλλά εκεί θα καούν μόνον οι μηροί τους. Μαζί με την προσφορά των Ηλείων θυσίες θα κάνουν και οι εκπρόσωποι των άλλων πόλεων, καθώς και ιδιώτες.
Μετά τις θυσίες διεξάγονται τα αγωνίσματα δρόμου , πάλης , πυγμής και παγκρατίου ανδρών. Όταν δίδεται το σύνθημα εκκίνησης των δρομέων πετάγονται σαν τα ελατήρια και το στάδιο αντηχεί από τις παροτρύνσεις των θεατών. Σε λίγο οι ιαχές σταματούν και ακούγεται η βροντώδης φωνή του κήρυκα που αναγγέλλει το όνομα και την πόλη του νικητού. Ο νικητής αποχωρεί και οι θεατές τον ραίνουν με άνθη και φύλλα . Αμέσως μετά τρέχουν οι διαυλοδρόμοι και εν συνεχεία οι δολιχοδρόμοι. Όταν κληθούν οι αθλητές της πάλης ο ήλιος έχει ανέβει υψηλά και ο καύσων είναι μεγάλος. Οι ραβδούχοι κάτω από τις εντολές των 3 Ελλανοδικών επιβλέπουν την τάξη γύρω από το σκάμμα της πάλης. Καθώς αρχίζει ο αγών στο στάδιο δημιουργείται πανδαιμόνιο. Επευφημίες , παροτρύνσεις , αλλά και γέλια και πειράγματα.. Στο τέλος απομένουν οι δύο καλύτεροι για την τελική αναμέτρηση. Τα ίδια γίνονται και στην διεξαγωγή του παγκρατίου.
Η Ολυμπιάδα κλείνει με το αγώνισμα του οπλίτη δρόμου. Οι δρομείς αγωνίζονται γυμνοί , όπως και οι άλλοι αθλητές με την μόνη διαφορά ότι φέρουν δόρυ , ασπίδα και κράνος. Με την οπλιτοδρομία λήγουν οι Ολυμπιακοί αγώνες και συμβολικά και η εκεχειρία. Όμως στην πραγματικότητα θα κρατήσει έως ότου επιστρέψουν ασφαλείς αθλητές και θεατές στις πατρίδες τους.
Η σύδρομη των Ολυμπιακών αγώνων εκεχειρία διαρκείας αρχικά ενός μηνός , ύστερα δύο και τελικά τριών μηνών άρχιζε με την αναγγελία των αγώνων και εσυνεχίζετο και μετά την λήξη τους. Επαναλαμβάνεται και πάλιν ότι κατά την διάρκεια των αγώνων απηγορεύοντο οι μεταξύ Ελλήνων εχθροπραξίες και η διακίνηση οπλοφόρων στην Ηλεία. Μέγιστο υπήρξε για τους Ελληνες το κύρος των Ολυμπιακών αγώνων και σχεδόν ιστορικά υπερβατικό. Γιατί τι άλλο να σημαίνει , ότι σε περίοδο πολέμου του φοβερού αυτού σπασμού της ιστορίας, ίσχυε η προκήρυξη και μόνη των Ολυμπιακών αγώνων για να παύσουν οι πολεμικές μεταξύ των Ελλήνων επιχειρήσεις.

Πέμπτη Ημέρα

Η Ολυμπιάδα θα λήξει όπως άρχισε, δηλαδή με το προσκύνημα και θυσίες και ευχαριστίες προς τους θεούς και το στεφάνωμα των νικητών. Οι νικητές με το κλαδί του φοίνικα στο χέρι συγκεντρώνονται στο ναό του Διός. Γύρω από το κεφάλι φέρουν μια πορφυρή μάλλινη ταινία. Ο κήρυκας φωνάζει ένα ένα τα ονόματα των νικητών και την πατρίδα τους και ο πρεσβύτερος των Ελλανοδικών τους στεφανώνει. Οι νικητές είναι οι εκλεκτοί των ανθρώπων και των θεών. Η ημέρα του στεφανώματος τους είναι κορυφαία στιγμή της ζωής τους. Να σημειωθεί ότι οι Ελλανοδίκες αρχικά ήσαν ισόβιοι και αργότερα έγιναν αιρετοί, εν αντιθέσει προς τα μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής οι οποίοι μετά 2.700 χρόνια εννοούν να είναι εφ’ όρου ζωής, καλούμενοι και «αθάνατοι».
Το μεσημέρι οι Ηλείοι παραθέτουν γεύμα στο Πρυτανείο στους νικητές και το βράδυ στρώνονται μεγάλα τραπέζια από όλες τις αντιπροσωπείες των πόλεων ή από πλούσιους φιλάθλους , όπου γίνεται πάνδημο τραπέζι όλων . Η διασκέδαση συνεχίζεται ως αργά τη νύχτα με τραγούδια, ξεφαντώματα, παιάνες, ύμνους , ευχές και συγχαρητήρια. Με το τέλος του γλεντιού τελειώνει και η Ολυμπιάδα, αλλά όχι και η Εκεχειρία, που κρατάει έως ότου επιστρέψουν όλοι στις εστίες τους. Την επομένη πρωία νικητές , συγγενείς και θεατές έπαιρναν το δρόμο του γυρισμού.

Τιμές στους Νικητές

Μπρος στο ναό του Δία εγένετο η στέψη των νικητών. Όπως προαναφέραμε οι ολυμπιονίκες έφεραν κόκκινη ταινία στο κεφάλι, η οποία ήτο λίαν διαδεδομένη στη λατρεία και στόλιζε τα ιερά αντικείμενα. Η δύναμη της γινόταν μεγαλύτερη με το κόκκινο χρώμα της ταινίας. Η συνήθεια της κόκκινης ταινίας στα πηλίκια των ανωτάτων αξιωματικών πολλών στρατών ασφαλώς έλκει από εκεί την προέλευση. Εξ άλλου το κλαδί του φοίνικα που έφεραν οι ολυμπιονίκες συνδέετο με την νίκη του Θησέα στην Κρήτη και την γιορτή που οργάνωσε στη Δήλο προς τιμήν του Απόλλωνα και ετίμησε τους νικητές με το κλαδί του φοίνικα. Εξ άλλου η ρίψη πετάλων ανθέων και φύλλων στους νικητές συνδέεται με την πανάρχαιη λατρεία της βλαστήσεως, στην οποία είχαν τις ρίζες τους οι αγώνες. Μέσα στο ναό , όπου υπήρχε επιβλητικό το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός και επάνω στην επίσης χρυσελεφάντινη τράπεζα, υπήρχαν τα στεφάνια από αγριελιά των νικητών. Η τράπεζα αυτή ήτο έργο του γλύπτη Κολώτη.
Η τελετουργία απονομής των επάθλων είχε μυστικιστικό χαρακτήρα , διότι εγένετο επικοινωνία των νικητών με τους θεούς. Ο νικητής εθεωρείτο ευνοούμενος των θεών και το στεφάνι της βλάστησης έδινε και σ’ αυτόν που το φοράει δύναμη. Τα ονόματα των ολυμπιονικών, μερίμνη των Ηλείων Ελλανοδικών, κατεγράφοντο σε πλάκες και ετηρούντο στα αρχεία της Ολυμπίας, ενώ ο νικητής του σταδίου –του αρχαιοτέρου αθλήματος- θα έδινε το όνομα του στην Ολυμπιάδα. Ετσι η 1 η Ολυμπιάδα ονομάζεται Ολυμπιάδα Κορύβου. Μεγίστη τιμή ήτο και για την πατρίδα του ολυμπιονίκη , που η φήμη της έφθανε σ’ όλο τον Ελληνικό κόσμο. Οι ολυμπιονίκες όταν επέστρεφαν στην πατρίδα τους ανέβαιναν σε μεγαλοπρεπές τέθριππο και η είσοδος τους δεν εγένετο από την κανονική πύλη . Εσυνηθίζετο να γκρεμίζουν το τείχος και να μπαίνουν από αυτή την πύλη ο/οι νικητής/ές. Αρχικά το έθιμο ήτο συνδεδεμένο με το θείο, διότι ο νικητής εξομοιωνόταν με θεότητα και έπρεπε να εισέλθει στην πόλη από ιδιαίτερη πύλη. Αργότερα όμως που υπεχώρησε η θρησκευτικότητα έδωσαν άλλη εξήγηση . Καθώς ο άνθρωπος εστηρίζετο στις δικές του τις δυνάμεις για να νικήσει η πόλη που διαθέτει τέτοιους λαμπρούς αθλητές δεν έχει ανάγκη από τα τείχη.

Χρηματικές Αμοιβές

Μερικές φορές οι τιμές προς τους ολυμπιονίκες έφθασαν στο σημείο της υπερβολής. Τέτοια περίπτωση είναι η μεγαλειώδης υποδοχή που επιφυλάχθηκε στον Εξαίνετο τον Ακραγαντίνο , που ανεδείχθη δύο φορές ολυμπιονίκης στο στάδιο, το 416 και το 412 π. Χ Το τέθριππο του συνόδευαν 300 από τους σημαντικότερους πολίτες του Ακράγαντα, ανεβασμένοι πάνω σε τέθριππα των δύο ανδρών , έκαστον των οποίων έσυραν δύο λευκά άλογα Να σημειώσουμε ότι η υποδοχή των ολυμπιονικών ήτο ανάλογη της υποδοχής ενός ένδοξου στρατηγού, που επέστρεφε νικητής από εκστρατεία. Τον ολυμπιονίκην έραιναν τα πλήθη με πέταλα ανθέων και φύλλα. Αυτός ήτο και ο λόγος που ακόμη και βασιλείς ή ηγεμόνες επιζητούσαν να κερδίσουν νίκη για να διαιωνίσουν το όνομα τους με τον ανδριάντα που θα ανέγειραν όχι μόνον στην Ολυμπία αλλά και στην πατρίδα τους. Μερικές φορές οι πόλεις έδιναν και χρηματικές αμοιβές στον νικητή. Στην Αθήνα ο Σόλων είχε θεσπίσει με νόμο να χορηγείται στον νικητή έπαθλον 500 δραχμών. [Την εποχή εκείνη ένα πρόββατο ή ένας μέδιμνος δημητριακών ετιμάτο μία δραχμή] Με το ποσόν αυτό ο νικητής έμπαινε στην ανωτέρα εισοδηματική τάξη, ήτοι των πεντακοσιομέδιμνων. Ο Δίων αναφέρει ότι ορισμένες πόλεις έδιναν στον νικητή πέντε τάλαντα, ποσό τεράστιο αν αναλογισθεί την αξία του Αττικού ταλάντου σε 6.000 δραχμές. Μία από τις διακρίσεις τους ήτο και η ισόβια σίτιση του νικητή από το Πρυτανείο, διάκριση που τον έθετε στην ίδια μοίρα με τους ανωτάτους αξιωματούχους της πόλεως. Συχνά οι πόλεις έκοβαν και νομίσματα με την ευκαιρία της νίκης της πόλεως τους στους Ολυμπιακούς αγώνες. Στα παλιότερα χρόνια(6 ον και 5 ον αι. π Χ) έχουμε περιπτώσεις ‘αφηρωισμού’ (απονομής τιμής ηρώων) σε ολυμπιονίκες, αλλά αυτό συνδέεται και με άλλες πράξεις των τιμωμένων προσώπων και όχι μόνον στην ολυμπιακή τους νίκη . Συχνά και στην επιτύμβια πλάκα φρόντιζαν πολλοί να χαράσσουν ότι εχρημάτισε ολυμπιονίκης για να μπει έτσι στην αθανασία.
Στα Ελληνιστικά και Ρωμαικά χρόνια ήτο τόσο μεγάλη η αίγλη των ολυμπιονικών ώστε και άλλες πόλεις τους έδιναν το δικαίωμα του πολίτου , καθώς και τιμές, όπως την τιμητική συμμετοχή του στην βουλή. Στην Σπάρτη απολαμβαναν το προνόμιο του ομοίου, ιδιότητα που τους επέτρεπε να μάχονται πλάι στον βασιλιά. Μερικοί ολυμπιονίκες διορίζοντο στρατηγοί ή αρχηγοί αποικιών. Οι ολυμπιονίκες ανέθεταν σε ραψωδούς την σύνθεση ωδών, ενώ πολλών τα ονόματα πέρασαν στην αθανασία μέσα από θρύλους και παραδόσεις . Οι ηγεμόνες που νικούσαν στην Ολυμπία έκοβαν και νομίσματα, όπως αναφέρεται για τον τύραννο του Ρηγίου Αναξίλαο που νίκησε πιθανόν στην 75 η Ολυμπιάδα (480 π. Χ) στην απήνη και έκοψε ασημένια τετράδραχμα με απεικόνιση του άρματος. Αλλά και ο Φίλιππος ο Β! για την νίκη του στην 106 η Ολυμπιάδα (356 π. Χ) έκοψε ασημένιο τετράδραχμο με απεικόνιση, στην εμπροσθία όψη την κεφαλή του Διός στεφανωμένη με δάφνη και στην οπισθία την μορφή του νικητή.


Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΙΔΕΑ

Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι να τονισθούν τα Ολυμπιακά Ιδεώδη, διότι μέχρι τώρα-λόγω του κλίματος της Τρομοκρατίας, Τρομολαγνίας και Τρομουστερίας που επεκράτησε , δεν ακούσθηκαν. Καμιά θρησκευτική εορτή και κανένα μεγάλο ιερό δεν υπήρχε στην Ελλάδα που να μην συνδυάζει τη λατρεία με την διοργάνωση αγώνων. Μάλιστα από αρχαιοτάτων χρόνων οι αγωνιστικοί χώροι βρίσκονταν στα προαύλια των ναών. Απ’ όλους όμως τους αγώνες ο σπουδαιότερος και λαμπρότερος ήτο αυτός της Ολυμπίας. Ο Πίνδαρος τραγουδά στην 1η Ολυμπιακή Ωδή «όπως το νερό είναι το πολυτιμότερο από τα στοιχεία ….και όπως τέλος ο ήλιος φωτοβολεί περισσότερο από κάθε άλλο άστρο , έτσι και η Ολυμπία λάμπει και σκιάζει κάθε άλλον αγώνα»
Ο Τέλειος Άνθρωπος
Το ιερό της Ολυμπίας είχε σαν κύρια αποστολή την καλλιέργεια του αγωνιστικού πνεύματος και του άθλου στη ζωή, ενώ οι Δελφοί και τα Μυστήρια των άνοιγαν στον άνθρωπο το δρόμο για την πραγμάτωση μιάς ανώτερης ζωής με το «Γνώθι σ’ εαυτόν» και «Μηδέν Άγαν». Όταν βρεθούμε στην Αρχαία Ολυμπία αισθανόμαστε δέος και σεβασμό. Δέος για το πανάρχαιο του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων που χάνεται στα βάθη της προϊστορίας, και σεβασμό διότι σήμερα είναι δύσκολο να εφαρμόσουμε τα Ολυμπιακά ιδεώδη. [Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ανάγονται στο 45.000 χρόνια Π.Ε περίπου και όχι στο 776 π. Χ, που είναι η ημερομηνία επανίδρυσης των ] Το Ολυμπιακό ιδεώδες είναι η πραγμάτωση του “τέλειου ανθρώπου”- του λεγομένου “καλού κ’ αγαθού”. Του σωματικά εύρωστου και υγιούς , του πνευματικά ανεπτυγμένου και του ψυχικά καλλιεργημένου και πλήρως ισορροπημένου ανθρώπου. Μέσα από την αρμονική ανάπτυξη αυτών των τριών σκοπών οι αρχαίοι Έλληνες επεδίωκαν να φτιάξουν τον ιδανικό πολίτη και το κατόρθωσαν. Έκτοτε καμία θρησκεία ή φιλοσοφία δεν κατόρθωσε ούτε καν να προσεγγίσει τα πρότυπα των αρχαίων Ελλήνων.

Αθλητισμός-Παιδεία και Μουσική
Οι στυλοβάτες λοιπόν της εν γένει καλλιέργειας των νέων στην αρχαιότητα περιελάμβαναν τον Αθλητισμό, την Παιδεία(Γράμματα) και την Μουσική. Ο Αθλητισμός ήτο πάνδημος και δεν εννοείτο νέος να απέχει απ’ αυτόν εκτός κι’ αν ήτο ανάπηρος , προβληματικός ή ασθενικός. Αποκορύφωμα δε των αθλητικών εκδηλώσεων ήσαν οι διάφοροι τοπικοί ή περιφερειακοί αγώνες με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι Ολυμπιακοί αγώνες εξέφραζαν μια ολόκληρη ιδεολογία και στάση ζωής, και τούτο καταφαίνεται από το γεγονός ότι παρά τις χιλιάδες χρόνια ζωής τους-εντός των οποίων υπέστησαν αλλαγές- κανένας δεν μπόρεσε να τους αντικαταστήσει με κάτι άλλο. Βέβαια ο θεσμός- όπως όλοι οι θεσμοί- πέρασε κατά καιρούς κρίση παρακμής και διακοπή, οι οποίες οφείλονται στην γενικότερη παρακμή των κοινωνιών λόγω σκοταδιστικών ιδεολογιών ή πολεμικών συγκρούσεων μεγάλης εκτάσεως.

Ευάγγελος Ζάππας: Ο Οραματιστής των Αγώνων
Το Ολυμπιακό Πνεύμα εξύμνησαν τόσο οι αρχαίοι φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτων, Αριστοτέλης κλπ όσο και οι μεταγενέστεροι διανοούμενοι, εκ των οποίων ο κυριότερος είναι ο πρωτεργάτης της αναβιώσεως των Ολυμπιακών Αγώνων, βαρώνος Pierre de Coubertin. Την ιδέα αναβίωσης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων είχαν βέβαια διατυπώσει στο παρελθόν- και πριν από τον Pierre de Coubertin -αρκετοί φωτισμένοι Έλληνες . Όμως ο σοβαρότερος ενσαρκωτής των αγώνων θεωρείται ο εθνικός μας ευεργέτης Ευάγγελος Ζάππας , όστις εδώρησε μεγάλο ποσόν για την αναβίωση των. Ο σκοπός του απέτυχε διότι το «Φαναριώτικο Πνεύμα» στην χώρα μας και ο έλεγχος της από το σκοταδιστικό ιερατείο έγιναν αιτία να εκφυλισθεί ο θεσμός και οι Αγώνες να καταλήξουν σε Εκθεσιακό Κέντρο εγχωρίων προϊόντων. Επομένως θεωρούμε μεγίστη παράλειψη του ΑΘΗΝΑ 2004 να αγνοήσει το όνομα του μεγάλου μας ευεργέτου Ευαγγέλου Ζάππα κατά την εναρκτήρια γιορτή των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το Ελληνικό Άστυ Λίκνο των Αγώνων
Ο κατ’ εξοχήν ιδρυτής, θεμελιωτής, φορέας και εκφραστής των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων είναι ο κόσμος των αρχαίων Ελληνικών πόλεων. Το καθοριστικό γεγονός για την παγκοσμιοποίηση αλλά και για την παρακμή των αγώνων υπήρξε η εξάπλωση του με το IMPERIOUM ROMANUM που έφερε την κατάλυση της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κόσμου. Η επιβολή του Χριστιανισμού σηματοδότησε την πλήρη εξουθένωση των Ελλήνων και των Ολυμπιακών Αγώνων . Η κατάλυση των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε με βίαιο τρόπο από το ανατολικό εξουσιαστικό δόγμα, που επικράτησε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία-όπως συμβαίνει σήμερον με το Εβραιομασσονικό δόγμα στις ΗΠΑ - και είχε σαν αποτέλεσμα την έλευση του Μεσαίωνος. Είναι δηλαδή μιά επαναστατική πράξη σαν αυτή που έκανε ο Μάο στην Κίνα, με την κατάργηση της προηγούμενης ιστορίας της Κίνας, ή και σαν τις πρόσφατες ενέργειες των ισλαμιστών Ταλεμπάν να εξαφανίσουν κάθε τι που δεν αναφέρεται στο Ισλάμ σαν την μοναδική θρησκεία του Αλλάχ. Ωστόσο η Ελληνική σπίθα της ελευθερίας σ’ όλη την μακραίωνα δουλεία και παρά την χριστιανική αλλοτρίωση του Ελληνισμού διατηρήθηκε άσβεστη μέσα στα αρχαία γράμματα , τους θρύλους και τις παραδόσεις της φυλής μας και προετοίμασε το έδαφος για την Αναγέννηση της Ευρώπης και για την εκδήλωση της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Στην Ψυχή του Λαού μας η Ολυμπιακή Ιδέα
Στο υποσυνείδητο της φυλής μας μαζί με τις λοιπές παρακαταθήκες εφυλλάσσετο και η Ολυμπιακή Ιδέα . Αυτή γινόταν πράξη στις γειτονιές και στις αλάνες από τα σκλαβωμένα Ελληνόπουλα και τους Κλέφτες και Αρματωλούς στην ελεύθερη Ελληνική ύπαιθρο. Δυστυχώς ποτέ κανείς δεν έκανε μία βαθιά έρευνα για την συμπεριφορά των Ελλήνων -τους οποίους το Ρωμαϊκό οικουμενικό κράτος μετονόμασε σε Ρωμιούς. Ο,τι έχει ως τώρα γραφεί ενέχει την σκοπιμότητα και την προκατάληψη της Ρωμιοσύνης. Μας λένε δηλαδή ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν ένας ιστορικός λαός που εξέλειπε με την πτώση του Ελληνισμού και έδωσε την θέση του στον Χριστιανό Ρωμιό, δύο επίθετα που τον αποξενώνουν από τις ρίζες του και την ιστορική του κληρονομιά. Αυτή η μετονομασία συνιστά πολιτιστική γενοκτονία σε βάρος ενός ιστορικού λαού που αναλώθηκε υπέρ της ανθρωπότητος. Πρόκειται για πραγματική “συνωμοσία” που δεν έχει άλλο προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία και δυστυχώς συνεχίζεται ως τις μέρες μας . [ Είναι γνωστό το δόγμα του αρχισφαγέα του Κυπριακού Ελληνισμού - ηθικού υπευθύνου για την εισβολή του Τουρκικού Αττίλα στην Κύπρο - ο οποίος είπε ότι : “πρέπει να πλήξουν τον Ελληνισμό στις ρίζες του…” Οι πραγματικές του ρίζες είναι το Ελληνικό δημοκρατικό και ανθρωπιστικό πνεύμα και οι θεσμοί , όπως η Δημοκρατία , οι Ολυμπιακοί Αγώνες κ. α. Αυτά λοιπόν κατεδαφίζονται στις μέρες μας χωρίς καν να αντιδρούμε, διότι τα θεωρούμε μονόδρομο. Ακριβώς αυτό εννοούσε, ότι πρέπει να εκλείψει ό,τι θυμίζει την Ελλάδα. Να σημειωθεί ότι οι ομόκεντροι κύκλοι των Ολυμπιακών αγώνων, ενώνουν τους λαούς, ενώ το δόγμα του εξουσιασμού είναι το “διαίρει και βασίλευε”].

Νους-Ψυχή και Σώμα
Στόχος τους είναι να πλήξουν το τριώνυμο: Νου, Ψυχή και Σώμα. Όταν η παγκόσμια εξουσία μπορέσει να ελέγξει αυτά τα τρία τότε η επικράτηση της είναι αδιαφιλονίκητη και εξησφαλισμένη. Η Ανατολή επηρεάσθηκε από τον εξουσιαστικό δεσποτισμό και τις Εβραιογενείς μονοθεϊστικές θρησκείες και έχασε τον ορθολογισμό, διατηρώντας μόνον το συναίσθημα. Γι’αυτό παραμένει ακόμη σκλαβωμένη στους αποικιοκράτες δυνάστες της και στις θρησκευτικές και σκοταδιστικές της ηγεσίες και τις θεοκρατικές της προκαταλήψεις . Οι θρησκείες αυτές μαζί με την ψυχή εφυλάκισαν και το σώμα του ανθρώπου και ιδιαιτέρως το σώμα της γυναίκας. [Όσοι είδαν στην εναρκτήρια τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων τις γυναίκες των Ισλαμικών κρατών θα έχουν πεισθεί ότι η γυναίκα εκεί είναι σκλάβα των θεοκρατικών προκαταλήψεων ]
Η Δύση εξ άλλου ακολούθησε τον δρόμο του υλιστικού ωφελιμισμού και ξέχασε τον ανθρωπισμό, γι’ αυτό πορεύεται σε επικίνδυνες ατραπούς. Κανείς τους δεν σεβάσθηκε το σωστό “Μέτρο”, την ισορροπία και αρμονία των αρχαίων Ελλήνων . Τούτο καταφαίνεται από την εμπορευματοποίηση και υλιστική απομάκρυνση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων από το Ολυμπιακό Ιδεώδες . Επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για αναβίωση, αλλά για κακή αντιγραφή, και για δημιουργία ενός κακέκτυπου θεσμού, όπως κακέκτυπα, άμετρα και άξεστα ήσαν τα Ρωμαϊκά αγάλματα και οι Ρωμαϊκοί Ολυμπιακοί Αγώνες σε σχέση με τους Ελληνικούς Αγώνες τους οποίους αντέγραψαν.

Το Κερδοφόρο Ολυμπιακό Ιδεώδες
Τα Ελληνικά Ιδεώδη απουσιάζουν παντελώς από τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες και η Ολυμπία παραμένει ακόμη βουβή. Ο Ήλιος της Ολυμπίας αρνείται να δώσει το πραγματικό του Φως , το Φως του Απόλλωνα, το Φως της Αλήθειας, το Φως της Ειρήνης και της Εκεχειρίας, όσο καιρό θα εμπορευματοποιούν οι πολυεθνικές , ακόμη και τον θεσμό της Ολυμπιακής Φλόγας με τα καραβάνια των διαφημιστικών οχημάτων που προηγούντο. Σήμερον χορηγός των μοντέρνων Ολυμπιακών αγώνων είναι η διεθνής πλουτοκρατία , της οποίας το μοναδικό κίνητρο είναι το κέρδος των πολυεθνικών , οι οποίες εκμεταλλεύονται την κολοσσιαία αγορά των αγώνων. Πέραν όμως από τις πολυεθνικές εταιρείες, υπεύθυνες για την παρακμή των Ολυμπιακών ιδεωδών είναι και οι κυβερνήσεις που εγκαθίδρυσαν ανατολικού τύπου κρατικό πρωταθλητισμό με ακαταμάχητα κίνητρα ( πρίμ ολυμπιονικών , ένταξη στις ένοπλες δυνάμεις ή τα σώματα ασφαλείας, συντάξεις) και πολλές άλλες παροχές για την κατάκτηση χρυσών ή άλλων μεταλλίων. Και ενώ γνωρίζουν ότι τα αθλητικά ρεκόρ που ζητούν μπορούν να επιτευχθούν μόνο με τη χρήση απαγορευμένων ουσιών και μεθόδων, αυτές το ανέχονται και μετά την αποκάλυψη των σκανδάλων παριστάνουν τον Πόντιο Πιλάτο. Απ' την άποψη αυτή, το κράτος μπορεί να κατηγορηθεί ως μέγας ηθικός αυτουργός της φαρμακοδιέγερσης και κατ' επέκτασιν ως κύριος υπεύθυνος για την αμαύρωση της μεγάλης Ολυμπιακής γιορτής της Αθήνας, για την οποία δαπανήθηκαν περίπου 10 δισ. ευρώ.

Προσαρμογή των Αγώνων σε νέες Βάσεις
Όσο θα ρίχνουν το σκοτάδι οι Μαμμωνάς , Μολώχ και Γιαχβέ , ο υπερήφανος Ζευς θα βρίσκεται μακρυά από τις κίβδηλες περιφερόμενες Ολυμπιάδες, -δίκην περιπλανώμενου θιάσου-για να πλουτίζουν οι πολυεθνικές. Είναι δε ευτύχημα που δεν εμόλυναν το ιερόν χώρο της Ολυμπίας, όπου μελλοντικά θα αναβιώσουν οι πραγματικοί Ολυμπιακοί Αγώνες –έστω και με διαφορετικό όνομα-με βάση τα Ελληνικά Ιδεώδη . Στο αρχικό τους στάδιο στους αγώνες αυτούς θα πρέπει να συμμετέχουν μόνον οι απανταχού Έλληνες , κι ‘αυτό όχι για λόγους ρατσιστικούς ή εθνικιστικούς, αλλά για να στεριωθεί ο θεσμός επί υγιών βάσεων . Μετά την θεμελίωση του θεσμού, να συμπεριλάβει προοδευτικά κάθε λαό που θα πληροί τα κριτήρια, δηλαδή θα συμμετέχει της ημετέρας παιδείας , των ημετέρων ιδεωδών και θα σέβεται την Ολυμπιακή Εκεχειρία. Να σέβεται δηλαδή τις αξίες και τις αρχές του Ολυμπισμού , να σέβεται τον άνθρωπο και να γίνει φορεύς αυτών των ιδεών. Οι αγώνες αυτοί να είναι στεφανίτες και να προωθούν το «εύ αγωνίζεσθε». Επομένως οι σημερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες πρέπει να θεωρούνται σαν μια παρένθεση που θα περάσει και θα δώσει μελλοντικά τη θέση της στην επανίδρυση των με βάση τις λησμονημένες αξίες, αλλά και τις νέες που θα προκύψουν από τις ανάγκες της εποχής μας. Έτσι θα γίνει ο θεσμός χρήσιμος και ενεργητικός και θ’ αντλήσει κύρος μεταξύ της διεθνούς κοινότητος. Οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν είναι μία υπόθεση μόνον του Ελληνικού Κόσμου –αυτών δηλαδή που έχουν κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα, κοινό πολιτισμό, κοινά ήθη και έθιμα κλπ -όπως ήτο στο παρελθόν . Σήμερα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας υπάρχουν πολλοί λαοί, τάσεις , αποκλίσεις, , διαμάχες, διασπάσεις , ανταγωνισμοί, συμφέροντα , προπαγάνδα, θέαμα, προβολή, πολιτική και προ παντός εκτεταμένες επιχειρήσεις(μπίζνες) που πρέπει όλα μαζί να συνδυασθούν αρμονικά για να επιτύχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα, χωρίς να χάσουμε την ουσία που είναι διαχρονικά το “εύ αγωνίζεσθε» με βραβεία τον κότινο της νίκης, όπως γινόταν στους προϊστορικούς και κλασσικούς χρόνους. Το ντοπάρισμα των αθλητών δεν συμβιβάζεται με το Ολυμπιακό ιδεώδες και πρέπει να ξερριζωθεί οριστικά. Δυστυχώς οι όροι του πρωταθλητισμού διαμορφώνονται διεθνώς και ότι αν κάποιος δεν τους αποδεχθεί, τότε απλούστατα δεν γίνεται πρωταθλητής. Δεν έχουν θέση και τα έκτροπα στα γήπεδα μεταξύ των φιλάθλων, ή ανάμειξη της πολιτικής στον αθλητισμό, και η εχθρότητα μεταξύ κρατών, ομάδων και των φιλάθλων στον Ολυμπιακό και στον αθλητικό στίβο. Ο Γερμανός προπονητής Οττο Ρεχάγκελ έκανε πράξη το Ολυμπιακό Ιδεώδες με την φράση «διασκεδάστε τον αγώνα» Οι Αθλητικοί Αγώνες πρέπει να είναι μια μεγάλη γιορτή , η οποία να προωθεί-εκτός από το αθλητικό ιδεώδες - την Φιλία, Συνεργασία και Ειρήνη στον κόσμο.
Να επανέλθουν οι Αγώνες στο Λίκνο τους
Διαθέτουμε άθικτο τον ιερό χώρο της Ολυμπίας και δεν πρέπει να τον παραδώσουμε στην σημερινή περιοδεύουσα “εμποροπανήγυρη” της ΔΟΕ. Επίσης σήμερα διαθέτουμε και την τεχνογνωσία , όπως το αποδείξαμε τις ημέρες αυτές, να οργανώσουμε ένα δικό μας νέο θεσμό. Η επανίδρυση και επαναπατρισμός των αγώνων στην αρχική τους προϊστορική κοιτίδα, την Ολυμπία(η Αθλητική Ολυμπιάδα ) και στους Δελφούς( η Πυθιάδα ) θα πρέπει να γίνει με την κατάλληλη Παιδεία μέσω των Ευρωπαϊκών θεσμών. Προηγουμένως θα πρέπει να γίνουν μόνιμες περικαλλείς αθλητικές και πολιτιστικές εγκαταστάσεις με οικολογική και καλλιτεχνική ευαισθησία προς αναβάθμιση του ευρύτερου χώρου της Ολυμπίας και των Δελφών ώστε να επανεύρουν την αρχαία καλλιτεχνική και πολιτιστική των αίγλη και μεγαλείο. Οι νέες μόνιμες Ολυμπιακές και Πυθιακές εγκαταστάσεις στην Ολυμπία και στους Δελφούς θα πρέπει να γίνουν έτσι ώστε να μην θιγεί το ιερό τοπίο της Ολυμπίας και των Δελφών. [Πριν απ’ όλα όμως επιβάλλεται να υπάρχει Ελληνικό Έθνος το οποίον να παραμείνει θεματοφύλακας αυτών των αξιών. Και το λέγω αυτό διότι αν δεν υπάρξει δημογραφική αναστροφή, σε μερικές δεκαετίες θα είμαστε είδος μουσειακό.]

Η Ολυμπία τόπος Παγκόσμιας Συνάντησης
Αν στο παρελθόν οι αγώνες ήσαν μιά κορυφαία έκφραση των αρχαίων Ελληνικών πόλεων και αποτελούσαν μίμηση, δημιουργία, αναπαράσταση, δραματουργία, ένα ειρηνικό « συναγωνισμό» , αλλά παράλληλα και ένα πολιτικό , κοινωνικό και οικονομικό γεγονός ικανό να καταγραφεί στην ιστορική κρίση, σήμερον χάρις στα τεχνολογικά μέσα, την ευρηματικότητα και τον πλούτο των ιδεών θα πρέπει να καταστεί εκτός από το υπερθέαμα, και το μεγαλύτερο παγκόσμιο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός . Στην Ολυμπία και στους Δελφούς θα πρέπει να συγκεντρώνονται οι κορυφαίοι πολιτικοί και πνευματικοί άνθρωποι όλης της Οικουμένης, οι καλλιτέχνες της παγκόσμιας κουλτούρας και τα εξυπνότερα νιάτα που θα επιλέγονται με διαγωνισμό για να συζητούν τα προβλήματα και να επεξεργάζονται σχέδια για την μελλοντική πορεία του κόσμου. Με την ευκαιρία των αγώνων θα πρέπει να λαμβάνουν χώρα συζητήσεις πάνω στα κρίσιμα προβλήματα του πλανήτη μας από όλους αυτούς τους φορείς της πολιτικής, της σοφίας, της επιστήμης -τεχνολογίας , της τέχνης, της οικονομίας, των κινημάτων, αλλά και της νέας γενιάς, κ.ο.κ Έτσι μόνον οι αγώνες θα αποκτήσουν τη θέση τους στην παγκόσμια πολύπλοκη και πολυεπίπεδη κοινωνία μας. Δυστυχώς τέτοια φόρουμ χαράς, ελπίδας , αισιοδοξίας και γιορτής δεν υπάρχουν σήμερα , παρά μόνον μυστικές στοές (τύπου Μπίλντερμπεργκ) κλαδικές συνελεύσεις (τύπου Νταβός), άτυπες συναντήσεις των 8 ισχυρών της Γης(χωρίς την Κίνα, Ινδία και τον Τρίτο Κόσμο) κ. α , οι οποίες δεν συμβάλουν στην συνένωση των λαών αλλά αντιθέτως στην διάσπαση τους.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θέλουν Δημοκρατία

Στην πλανητική, διαστημική και βιονική εποχή μας, στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης, της πυρηνικής ενέργειας και της μοριακής βιολογίας η επίκληση του παρελθόντος για υλική αντιμετώπιση παρόντων αναγκών και συμφερόντων συνιστά αμετροπέπεια. Αντίθετα, συνιστά ανάγκη η επίκληση των διαχρονικών αξιών του παρελθόντος που σήμερα έχουν οπισθοχωρήσει και με την αναβίωση τους μπορούν να βοηθήσουν τον τεχνολογικό άνθρωπο να βρει τον σωστό δρόμο προς την απόλυτη ελευθερία, την αυτονομία, την αυτογνωσία, το “εύ ζειν” , το ξεπέρασμα των ιδεολογικών φανατισμών , της συμβατικότητας, της διαίρεσης του κόσμου και των συγκρούσεων. Αυτό θα ήτο και χρήσιμο και ζητούμενο σήμερον. Κι’ αυτό ενυπάρχει συσσωρευμένο στο αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα και στο Ολυμπιακό Ιδεώδες. Αυτό έγινε πασιφανές με το ταξίδι της Φλόγας ανά τον κόσμο, που ένωσε τους λαούς, ανεξαρτήτως οποιονδήποτε διαφορών . Το πρώτο δίλημμα που πρέπει να βάλουμε εμείς οι Έλληνες στους εαυτούς μας είναι αυτό που έθεσε και ο μεγάλος φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης στην ομιλία του στην Τήνο το 1994 : “ Η με τον “Επιτάφιο” του Περικλέους( θα είμαστε) ή με την θεοκρατία του Βυζαντίου” Μέση λύση δεν υπάρχει, κι’ αν υπάρχει είναι νόθος. Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι γνήσια τέκνα της Δημοκρατίας. Τώρα όμως που η δημοκρατία μας νοσεί και οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν πέσει κι’ αυτοί σε παρακμή.

Αρχές του Ολυμπιακού Πνεύματος

1. Τέλειος Ανθρωπος. Πρόκειται για το άτομο με εναρμονισμένη την σωματική, την πνευματική και την ψυχική δύναμη και υγεία.

2. Ευγενής Αμιλλα. Αυτή αποβλέπει στην ανάπτυξη του συναγωνιστικού-και όχι το ανταγωνιστικού- πνεύματος , όπως συμβαίνει συχνά σήμερον. Η βάση της ευγενούς αμίλλης είναι η συνεργασία για να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα.
3.
4. Συμμετοχή και Αγών Αυτή αποβλέπει στην καθολική άθληση των νέων και στην προσπάθεια , και όχι στην νίκη.

5. Συναδέλφωση και Συνεργασία των Λαών Οι αγώνες αποβλέπουν στην ισότιμη συμμετοχή των αθλητών απο όλες τις χώρες του κόσμου, αδιακρίτως φυλής, χρώματος , θρησκείας , κοινωνικοπολιτικής και οικονομικής προελεύσεως. Με αυτόν τον τρόπο οι αρχαίοι πρόγονοι μας με την ευκαιρία των διαφόρων αγώνων(Ισθμια, Πύθια, Νέμεα ,Ολύμπια) συναντώντο τακτικότατα ακόμη και με τους εχθρούς τους για να λύσουν ειρηνικά τις πολιτικές και οικονομικές τους διαφορές . [ Στην Αθήνα αποκλείσαμε τον δικτάτορα Φιντέλ Κάστρο από τους Αγώνες διότι έτσι αρέσει στους Αμερικανούς, αλλά προσκαλέσαμε τον σφαγέα του Παλαιστινιακού λαού Αριέλ Σαρόν, αλλα και τον σφαγέα της Κύπρου Χ. Κίσσιγκερ. Επίσης προσκαλέσαμε τον Τζόρτζ Μπους ο οποίος δεν σεβασθήκε το θεσμό της Εκεχειρίας και συνεχίζει αυτές τις ημέρες τη Γενοκτονία και το αιματοκύλισμα του λαού του Ιράκ]

5. Πάνδημος (Ερασιτεχνικός) Αθλητισμός Αυτός απέβλεπε στην καθολική , όπως είπαμε άθληση όλων των νέων και προς τον σκοπόν αυτόν είχαν παντού παλαίστρες , γυμναστήρια και στίβους για την εύκολη πρόσβαση των αθλουμένων νέων. Ο Αθλητισμός των Ελλήνων ήτο ερασιτεχνικός και όχι επαγγελματικός, όπως συνηθίζεται σήμερον.

6. Ηθική Διαπαιδαγώγηση των Νέων Τα ίδια τα Ολυμπιακά Ιδεώδη αναβιβάζουν το αγωνιστικό φρόνημα και τις ηθικές αξίες και κάνουν τους νέους ενάρετους.

7. Κοινωνικοποίηση των Νέων Μέσα στους αγωνιστικούς χώρους εγένετο η κοινωνικοποίηση των νέων και απαλλαγή τους απο τον εγωισμό, την μονωτική τάση, την μελαγχολία και άλλες ψυχοσωματικές διαταραχές της εφηβικής ηλικίας, έτσι ώστε να μεταπέσουν ομαλώς απο την κρίσιμη εφηβική ηλικία στην τοιαύτην του ανδρός.

8. Συμβολή στην Προάσπιση της Ελευθερίας Ο νέος μέσω του αθλητισμού εσκληραγωγείτο στο σώμα και στην ψυχή, έτσι ώστε να προετοιμασθεί για την στράτευση του και την προστασία της πατρίδος του όταν θα εγένετο άνδρας. “Το Ελεύθερον το Εύψυχον” φανερώνει ότι η Ελευθερία απαιτεί θυσίες απο τους πολίτες, οι οποίες θυσίες πρέπει να περιλαμβάνουν και τις σωματικές δοκιμασίες του πολίτου-όταν γίνεται οπλίτης- αλλά και την καρτερικότητα των νέων στην πείνα, την δίψα, την κόπωση και την εν γένει αυτοσυγκέντρωση τους σε κάποιον ανώτερο σκοπό. Η ένταξη στρατιωτικών αγωνισμάτων- χωρίς να αποβλέπει στην στρατικοποίηση των νέων- απέβλεπε στην εξάσκηση τούτων , ώστε να καταστούν εν καιρώ πολέμου άριστοι οπλίτες.

9. Αυτοπειθαρχία και Συνέπεια. Ο αθλητισμός θέλει ενσυνείδητη πειθαρχία και συνέπεια και πολύ περισσότερες θυσίες ο πρωταθλητισμός. Απαιτεί να ζεις μια ζωή με εγκράτεια και μέτρο, να κάνεις σωστή διατροφή και να ασκείσαι καθημερινώς.

10. Αξιοκρατία. Ο αθλητής είναι αυτός και ο εαυτός του στο στίβο και δεν αναμένει από κανέναν βοήθεια , ούτε αποβλέπει στην εξαπάτηση των ελλανοδικών και των συναθλητών του. Τούτο όμως απαιτεί αξιοκρατία- η οποία επιτυγχάνεται δια της σκληρής εργασίας-και δημιουργία ακέραιων χαρακτήρων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.

11. Η Πολιτική έξω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες Ο θεσμός της Εκεχειρίας σημαίνει ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορούν και πρέπει να συναντώνται ακόμη και οι εχθροί, αρκεί να σέβονται την Εκεχειρία. Τούτο θα συμβάλει στην εξομάλυνση των κρίσεων και στο σταμάτημα των εχθροπραξιών.

12. Συνένωση του Απανταχού Ελληνισμού
Οι Ολυμπιακοί αγώνες μολονότι σφυρηλάτησαν την εθνική συνείδηση του Ελληνικού Κόσμου, δεν προώθησαν την πολιτική συνένωση του Ελληνισμού . Επομένως είναι ανάγκη να τεθεί επί τάπητος από τους νεωτέρους το θέμα της πολιτικής συνενώσεως του απανταχού Ελληνισμού μέσα από την αναβίωση εσωτερικών Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία ή σε άλλο Ιερό (Ισθμια, Πύθια, Νέμεα κ.α) με συμμετοχή αρχικά του απανταχού Ελληνισμού και βραδύτερον των κρατών ή οργανώσεων που μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας.

Το Όραμα της Ελλάδος

Όραμα του γράφοντος είναι η Ελλάς κάποτε να βρει τη θέση που τις αξίζει σαν Ιερός και περικαλλής τόπος προσκυνήματος των πολιτισμένων ανθρώπων, όπου θα έρχονται για
-να διδαχθούν στα ανοιχτά πανεπιστήμια Φιλοσοφία, Ειρηνική Συνύπαρξη, Ανθρωπισμό και Τέχνη,
-να ζήσουν τον θρύλο της πανάρχαιας Ιστορίας και Προϊστορίας της,
-να απολαύσουν τις ομορφιές και τον τρόπο ζωής της στις πόλεις , στις θάλασσες και στα βουνά της,
-να γιατρεφθούν από σωματικές και ψυχικές ασθένειες,
-να φορτίσουν και ξεφορτίσουν τους πνευματικούς τους συσσωρευτές στα επιστημονικά συνέδρια,
-να απολαύσουν το καθαρό οικολογικό της περιβάλλον και τις βιολογικές και νόστιμες τροφές της ,
-να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς και Πυθικούς Αγώνες και άλλους θεσμούς και γιορτές .
-να ζήσουν το ωραιότερο όνειρο της ζωής τους.
Όταν ο Πολιτισμός μας γίνει το κυριότερο εξαγώγιμο προϊόν και η χώρα μας γίνει το πολιτιστικό επίκεντρο του κόσμου δεν θα χρειάζεται και πολύ στρατό, διότι θα την φυλάνε όλοι οι άνθρωποι στην διεθνή κοινότητα. Τέτοια πρέπει και μπορεί να γίνει κάποτε η Ελλάς!! [Από το υπό έκδοσιν βιβλίο «ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ,του Κ.Χ.Κωνσταντινίδη»]

http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ Η ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ




ΜΑΡΙΑ ΝΤΑΛΙΑΝΗ



Το Σίδνεϊ διοργάνωσε (σύμφωνα με τον Σάμαρανκ, αλλά και πολλούς άλλους) τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ιστορίας, ωστόσο τα επτά χρόνια που προηγήθηκαν πολλά θέματα δεν πήγαν όπως είχαν αρχικά σχεδιαστεί και ανάλογες ήταν και οι αλλαγές προσώπων σε θέσεις-κλειδιά.


Όμως η «τέλεια διοργάνωση του Σίδνεϊ» πίσω της κρύβει «δράματα» και παρασκήνια αντίστοιχα με τα βάσανα της Αθήνας: τρεις φορές άλλαξε ο πρόεδρος της SΟCΟG, της Οργανωτικής Επιτροπής των Αυστραλών, τέσσερις ο διευθύνων σύμβουλος, και δεκαέξι αλλαγές έγιναν στην εσωτερική οργάνωση του φορέα! Μία πραγματικότητα που σε πολλά θυμίζει... Αθήνα

Οι πιο επιτυχημένοι Αγώνες όλων των εποχών, τελείωσαν. Τώρα λοιπόν το Σίδνεϊ μπορεί να χαλαρώσει! Όλα ήταν υπέροχα, οι δημοσιογράφοι όλου του κόσμου έμειναν ευχαριστημένοι, οι χορηγοί επίσης, όπως και οι επισκέπτες. Ώσπου ήρθε η ορθή-κοφτή δήλωση του Μάικλ Νάιτ να δείξει πως κάτω από την καταπληκτική πραγματικότητα του Σίδνεϊ υπάρχουν πράγματα που δεν συνάδουν με την άρτια εικόνα που παρουσίασαν για 17 ημέρες οι Αυστραλοί. «Αν πάρει αυτός χρυσό μετάλλιο δεν θα πάρω το δικό μου», είπε ο κ. Ναιτ όταν έμαθε την πρόθεση της ΔΟΕ να βραβεύσει επίσης με χρυσό μετάλλιο τον Σάντι Χόλγουεϊ, διευθύνοντα σύμβουλο της Οργανωτικής Επιτροπής του Σίδνεϊ!


Ας δούμε την πορεία του Σίδνεϊ από την ημέρα που ανέλαβε τη διοργάνωση των Αγώνων, μέχρι την έναρξή τους, βήμα προς βήμα.









Σεπτέμβριος: Ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ ανακοινώνει ότι το Σίδνεϊ κερδίζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000.

Νοέμβριος: Το Κοινουβούλιο της Νέας Νότιας Ουαλίας ψηφίζει για τη σύσταση της Οργανωτικής Επιτροπής του Σίδνεϊ. Γεννιέται η SΟCΟG.

Τον ίδιο μήνα ο πρόεδρος της Νέας Νότιας Ουαλίας διορίζει τον Γκάρι Πάμπερτον ως προεδρο της SΟCΟG. Συνεδριάζει το Διοικητικό Συμβούλιο της Οργανωτικής Επιτροπής. Μεταξύ των 14 μελών του υπάρχουν εκπρόσωποι της ΔΟΕ, της Αυστραλιανής Ολυμπιακής Επιτροπής, του Δήμου του Σίδνεϊ, όπως επίσης και παράγοντες από τον χώρο του αθλητισμού και των επιχειρήσεων.




Ιανουάριος: Δεκαοκτώ στελέχη που δούλεψαν για την Επιτροπή Διεκδίκησης αναλαμβάνουν επιτελικούς ρόλους στην Οργανωτική Επιτροπή.

Ιούλιος: Το Διοικητικό Συμβούλιο διορίζει τον Γκάρι Πέμπερτον στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Οργανωτικής.

Σεπτέμβριος: Η ΔΟΕ προσθέτει δύο καινούργια αθλήματα στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το Τρίαθλον και το Τάε κβο ντο. Και τα δύο χάρισαν χρυσές στιγμές στην Ελλάδα!

Τον ίδιο μήνα διορίζεται ο Ρικ Μπερτς στη θέση του διευθυντή Εκδηλώσεων αρμόδιου για τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Δεκέμβριος: Ο Μαλ Χάμερλινγκ διορίζεται διευθυντής Μάρκετινγκ και αντιπρόεδρος στη SΟCΟG.




Αύγουστος: Το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο ΝΒC «κλείνει» συμφωνία για την αποκλειστική αναμετάδοση των Αγώνων, ύψους 715 εκατομμυρίων δολαρίων. Τον ίδιο μήνα σημειώνεται η πρώτη μεγάλη αλλαγή στην Οργανωτική Επιτροπή. Ο πρόεδρος Γκάρι Πάμπερτον παραιτείται από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Αντικαταστάτης του διορίζεται ο Μολ Χάμερλιγκ! (ο διευθυντής Μάρκετινγκ). Μέσα σ' ένα μήνα ο κ. Χάμερλινγκ είναι το νέο ισχυρό πρόσωπο της Οργανωτικής Επιτροπής.

Νοέμβριος: Η ΙΒΜ (μετά το φιάσκο της Ατλάντα επέδειξε εκπληκτικές δυνατότητες στην ταχύτητα και ακρίβεια μετάδοσης των αποτελεσμάτων των Αγώνων!) και η ΤΕLSΤRΑ (συγκρατήστε το όνομα, είναι η εταιρεία που αναλαμβάνει τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της δικής μας ΕΛ.ΑΣ. και εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων) αναλαμβάνουν πληρώνοντας περισσότερα από 100 εκατ. δολάρια ¬ Χορηγοί της Χιλιετίας των Αγώνων. Είναι οι δύο πρώτες υπογραφές.

Οι Αυστραλοί πέντε χρόνια πριν από τους Αγώνες επιλέγουν τον φορέα που θα κατασκευάσει το Ολυμπιακό Στάδιο. Είναι η υπό κρατικό έλεγχο εταιρεία



Αustralia Stadium 2000. Η κίνηση αυτή δίνει ώθηση στο εγχείρημα. Η ΔΟΕ εκχωρεί τα δικαιώματα της μετάδοσης των Αγώνων για την Ευρώπη στο ΕΒU (Εuropean Βroadcasting Union, δηλαδή την Ένωση των Κρατικών Καναλιών π.χ. ΕΡΤ), η οποία κατέβαλε 350 εκατομμύρια δολάρια για να μπορούν οι κάτοικοι της Ευρώπης να απολαμβάνουν... δωρεάν, μέσω των κρατικών καναλιών τους Αγώνες.






Μάρτιος: Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια; ύστερα από όλα αυτά ήρθε ο καιρός να παραιτηθεί ο κ. Γκάρι Πάμπερτον! Ναι, ναι ο πρόεδρος της SΟCΟG. Η κυβέρνηση της Νέας Νότιας Ουαλίας διορίζει στη θέση του τον κ. Τζον Ίλιφ. Ένα μήνα μετά υπογράφει και η Κόκα-Κόλα ως Χορηγός της Χιλιετίας.

Αυγουστος: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ατλάντα, η χαμένη «χρυσή» Ολυμπιάδα, έναν αιώνα μετά που τόσο ήθελε η Αθήνα, ξεκινούν. Η Οργανωτική Επιτροπή του Σίνδεϊ για τους Ολυμπιακούς και τους Παραολυμπιακούς μετακομίζουν στην Ατλάντα! Ακριβώς όπως η Οργανωτική Επιτροπή του «Αθήνα 2004» στο Σίδνεϊ. Σε τι κτίριο; Με ποια παρουσία; Μάλλον χαμηλών τόνων.



Σεπτέμβριος: Ο κ. Τζον Ίλιφ ανακοινώνει την παραίτησή του! Ένα μήνα αφού το Σίδνεϊ πήρε τη σημαία από την Ατλάντα, οι Αυστραλοί διορίζουν ως πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής τους τον γνωστό πλέον κ. Μάικλ Νάιτ!

Ο κ. Νάιτ είναι υπουργός Ολυμπιακών Αγώνων, μέλος του Κοινοβουλίου της Νέας Νότιας Ουαλίας. Ένας αιρετός τοποθετείται επικεφαλής της Οργανωτικής Επιτροπής. Τον ίδιο μήνα η Συντονιστική Επιτροπή για την πορεία του Σίδνεϊ με πρόεδρο τον δρα Ζακ Ρογκ (ναι, ναι, αυτός που κι εμείς περιμένουμε στην Αθήνα στις 23 Νοεμβρίου για την τρίτη επίσκεψη!) πηγαίνει στο Σίδνεϊ. Είναι για τον τακτικό εξαμηνιαίο έλεγχο της Συντονιστικής Επιτροπής της ΔΟΕ και ο κ. Ρογκ, ένας χειρουργός ορθοπεδικός, με αγάπη για τον αθλητισμό και την πολιτική, που σε λίγους μήνες θα διεκδικήσει με αξιώσεις την προεδρία της ΔΟΕ, είναι πάλι εκεί. Άλλωστε, έχει την ευθύνη για την προετοιμασία του Σίδνεϊ, της Αθήνας και του Σολτ Λέικ!

Μήπως είναι «καρμπόν» η ιστορία;

Τον ίδιο μήνα γίνεται επίσης κάτι πολύ σημαντικό. Η μπουλντόζα μπαίνει στο οικόπεδο όπου ανεγείρεται σε λίγο το Ολυμπιακό Στάδιο του Σίδνεϊ, αυτό που όλοι εξύμνησαν κατά τη διάρκεια των Αγώνων.

Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ΑΛΛΟ: ο Μανόλο Ρομέρο αναλαμβάνει διεθύνων σύμβουλος της εταιρείας που θα καλύψει ραδιοτηλεοπτικά τους Αγώνες. Λαμβάνεται δηλαδή η απόφαση για το ποιος θα αναλάβει την παραγωγή, και σ' αυτό το σημείο βρίσκεται τώρα η Αθήνα.

Νοέμβριος: Ανακοινώνεται ο Προπονητικός Οδηγός. Σ' αυτό τους περάσαμε, η Αθήνα τον παρουσίασε κατά τη διάρκεια των Αγώνων στο Σίδνεϊ. Η ΔΟΕ αποφασίζει να είναι 28 τα ολυμπιακά αθλήματα και να μην αγωνιστούν περισσότεροι από 10.200 αθλητές.

Δεκέμβριος: Ανακοινώνεται η επιλογή της εταιρείας που θα κατασκευάσει το Ολυμπιακό Χωριό. Είναι η Μirvac Village Ιndustry Consortioum. Η τοποθεσία είναι το Ολυμπιακό Πάρκο, κοντά δηλαδή στο Ολυμπιακό Στάδιο. Κάτι που θα γλιτώσει τους Αυστραλούς από τον μεγάλο πονοκέφαλο των Αγώνων, που είναι η έγκαιρη μεταφορά αθλητών στα γήπεδα. Σ' αυτό το όμορφο, ζεστό αλλά σχεδόν «προκάτ» Χωριό φιλοξενούνται 15.300 αθλητές κατά τη διάρκεια των Αγώνων και περίπου 7.000 αθλητές στους Παραολυμπιακούς.

Θυμάται κανείς την Ιαπωνία; Τη Νεα Ζηλανδία; Τη Νότια Αμερική; Βεβαίως! Η ΔΟΕ! Και δίνει τα τηλεοπτικά δικαιώματα αντιστοίχως για 135 εκατ. δολάρια στην ιαπωνική τηλεόραση, για «άγνωστο ποσό» ¬ κύριοι, πού είναι η διαφάνεια; ¬ στο κανάλι ΤVΝΖ και στη Νότια Αμερική για 11 εκατ. δολάρια (σχεδόν τζάμπα!).

Μήπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται για την τηλεόραση;









Ιανουάριος: Η SΟCΟG ανακοινώνει το χορηγικό της πρόγραμμα, στο οποίο μετέχουν 17 κορυφαίες εταιρείες. Ο τζίρος είναι περισσότερα από μισό δισ. αυστραλιανά δολάρια ¬ ΑΛΛΑΖΕΙ το κλίμα. Ξαφνικά η διοργάνωση αρχίζει να ακτινοβολεί και όλοι τρέχουν. Και κάτι πραγματικά ευχάριστο: γεννιέται ο Σιντ, η Μίλι και ο Όλι. Οι τρεις μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων.





Μάρτιος: Το Διοικητικό Συμβούλιο της Οργανωτικής ανακοινώνει την αντικατάσταση του Μολ Χάμερλιγκ από τον κ. Σάντι Χόλγουεϊ στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Μ' αυτόν θα πορευτεί σχεδόν έως το τέλος η Οργανωτική.

Απρίλιος: Ένα μήνα μετά, να και η Συντονιστική Επιτροπή, πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα του Ζακ Ρογκ, για να ελέγξει την προετοιμασία.

Μάϊος: Η Οργανωτική ανακοινώνει τον προϋπολογισμό των Αγώνων! Ιδιαίτερα ενδιαφέρον για όσους γκρινιάζουν από τώρα περί φουσκώματος του λογαριασμού. Μα, αφού έτσι γίνεται πάντα. Οι Αυστραλοί υπολόγιζαν κατά τη διεκδίκηση να τους στοιχίσει περίπου 24,4 εκατομμύρια δολάρια (της χώρας τους). Αυτό έγινε στην πορεία 42,7 εκατ. Και τελικά 2,28 δισ. δολάρια. Έπεσαν δηλαδή έξω κατά 19,3 εκατομμύρια δολάρια. Για να ξέρουμε τι μας περιμένει.

Σεπτέμβριος: Ξεκινάει το Πολιτιστικό Φεστιβάλ.

Οκτώβριος: Ο δρ Ρογκ χτυπάει ξανά. Για 5η φορά. Πλέον είναι όλοι μια παρέα!

Νοέμβριος: Μα, είναι τώρα αυτός μήνας για μετακομίσεις; Κι όμως. Τώρα μετακομίζει το στρατηγείο της η Οργανωτική Επιτροπή. Που μεγάλωσε και δεν χωράει στο παλιό. Νέα διεύθυνση στη Jones Street, Sydney. Και για να μη χάνονται, εκεί μετακομίζει και η Οργανωτική Επιτροπή της Παραολυμπιάδας αλλά και η Sydney Βroadcasting Οrganisasion (SΟΒΟ).




Φεβρουάριος: Έτοιμοι για σκι; Βεβαίως. Μπορεί οι Χειμερινοί να μην έχουν άμεση σχέση με τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, η διοργάνωση όμως είναι διοργάνωση. Ξανά οι δύο Οργανωτικές Επιτροπές ταξιδεύουν ως παρατηρητές για να αποκομίσουν εμπειρία. Στο Ναγκάνο αυτήν τη φορά. Όπως Σολτ Λέικ Σίτι ¬ καλή ώρα ¬ για την «Αθήνα 2004»;

Απρίλιος: Μα, κ. Ρογκ ξανά εδώ; Αυτά έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Οκτώβριος: Οι εθελοντές είναι εδώ. Είναι 50.000, τους βρήκαν ύστερα από εκστρατεία διαρκείας και τώρα, δύο χρόνια πριν από τους Αγώνες, ξεκινάει η εκπαίδευσή τους. Θα έχουν ένα τέλειο χαμόγελο και όλοι οι δημοσιογράφοι του κόσμου (ακόμα και οι απαιτητικοί, γκρινιάρηδες, καχύποπτοι, και πειραχτήρια Έλληνες) θα γράψουν για την άμεμπτη εμφάνισή τους τις ημέρες των Αγώνων. Α! μην το ξεχάσω. Ήρθε και ο Ρογκ. Για 7η φορά.







Απρίλιος:... πώς παιρνά έτσι ο καιρός. Ευτυχώς ήρθε ξανά ο κ. Ρογκ, ακριβής σαν ελβετικό ρολόι και ξέρουμε ότι πέρασαν άλλοι έξι μήνες.



Μάιος: Παραιτείται ένα μέλος του Δ.Σ. της Οργανωτικής. Ο κ. Φιλ Κολ.

Σεπτέμβριος: Ακριβώς ένα χρόνο πριν από το μεγάλο πάρτι. 11 ολυμπιακά τεστ έβεντς λαμβάνουν χώρα στα γήπεδα που μοιάζουν με γιαπιά, όμως είναι λειτουργικά. Είναι «Σούπερ Σεπτέμβριος», ακριβώς ένα χρόνο πριν από την έναρξη των Αγώνων.

43.000 Αυστραλοί δηλώνουν εθελοντές λαμπαδηδρόμοι (για να δείτε τι ανταγωνισμό είχαν η Γιάννα Αγγελοπούλου και ο Σταύρος Λαμπρινίδης, διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Εκεχειρίας που έτρεξαν με τη Φλόγα). Επίσης έρχεται για 9η και προγραμματισμένη φορά ο κ. Ρογκ ξανά στην Αθήνα.

Δεκέμβριος: Υπογράφει η Νike.




Φεβρουάριος: Ανακοινώνεται ο αναθεωρημένος προϋπολογισμός των Αγώνων. Οι Αυστραλοί μαθαίνουν τι πληρώνουν.

Καλώς ήλθατε, κύριε Ρογκ. Είναι η δέκατη φορά. Τώρα όμως η Συντονιστική κλείνει ραντεβού με την Εκτελεστική Επιτροπή στο Σίδνεϊ.

Σκάνδαλο; Ναι. Με τα εισιτήρια των Αγώνων. Εισιτήρια που προορίζονται για τους μαθητές αντί να πάνε στα σχολεία καταλήγουν στην αγορά...

Ιούνιος: Έρχονται τα πάνω-κάτω στην Οργάνωση δύο μήνες πριν από τους Αγώνες. Ο ΟCΑ, η κυβερνητική επιτροπή που μαζί με τη SΟCΟG προετοιμάζει τους Αγώνες, παίρνει τη σκυτάλη. Για την ακρίβεια, συγχωνεύεται SΟCΟG και ΟCΑ και ο Ντέιβιντ Ρίτσμοντ γίνεται διευθυντής της νεοσύστατης «Σίδνεϊ 2000».


ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΝΟΘΕΙΑ

Νέος Mεταβολισμός Αντιντόπινγκ
Eνας νέος τρόπος για την ανίχνευση των ουσιών προιωνίζεται στο εγγύς μέλλον.
Ο Γάλλος ερευνητής Mισέλ Pιέ, σε ημερίδα για την πρόληψη και αντιμετώπιση του ντόπινγκ παρουσίασε πρωτοποριακή μέθοδο για τον εντοπισμό των ατόμων, που έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών για να βελτιώσουν τις αθλητικές τουςεπιδόσεις . Η μέθοδος αυτή ονομάζεται «βιολογική υπογραφή» και βασίζεται στην καταγραφή των αλλαγών που έχουν σημειωθεί στον μεταβολισμό του αθλητή.
Παρά τις προόδους που έχουν σημειωθεί (δημιουργία αξιόπιστου τεστ εντοπισμού μετάγγισης αίματος), το ντόπινγκ εξακολουθεί να προπορεύεται του αντιντόπινγκ. Oι ιδιότητες ορισμένων μορίων δεν έχουν ακόμα ανακαλυφτεί ή η χρήση τους είναι άγνωστη. Aξίζει να σημειωθεί ότι η χρήση της διάσημης, πλέον, τετραϋδρογεστρινόνης έγινε γνωστή χάρις στην πρωτοβουλία Aμερικανού προπονητή στίβου, που απέστειλε δείγμα της THG στις αρμόδιες υπηρεσίες. Oυσίες όπως η EPO, η αυξητική ή η τεστοστερόνη έχουν μικρή διάρκεια ζωής και μεγάλη επίδραση. Mεταβολίζονται γρήγορα στον οργανισμό και είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Στο μεταξύ, το γενετικό ντόπινγκ απειλεί να καταστήσει αναξιόπιστα τα υπάρχοντα τεστ, ενώ η ειδική νομοθεσία που επιτρέπει στους αθλητές να λαμβάνουν απαγορευμένες ουσίες για θεραπευτικούς λόγους (κορτικοειδή κ.λπ.) δυσχεραίνει περισσότερο το έργο των ελεγκτικών υπηρεσιών. H μέθοδος του Mισέλ Pιέ δεν βασίζεται στην αναγνώριση ή τον εντοπισμό της ουσίας αλλά στις επιπτώσεις της χρήσης.
H προσέγγιση βασίζεται σε τεχνική, που αφορά την καταγραφή των αλλαγών στον μεταβολισμό, οι οποίες προκαλούνται από τη χρήση συγκεκριμένης ουσίας, αυτό που ονομάζεται «βιολογική υπογραφή του ντόπινγκ» και πιστοποιήθηκε κατά τη διάρκεια ιατρικών ερευνών σε βοοειδή.
*Στην περίπτωση χρήσης τροποποιημένων στεροειδών, όπως THG, δεν θα χρειάζεται να γνωρίζουν τη δομή του μορίου για τον εντοπισμό της ουσίας. Θα καταγράφονται μόνο οι παρενέργειες στον μεταβολισμό, οι οποίες έτσι και αλλιώς καταγράφονται στις τακτικές ιατρικές εξετάσεις των αθλητών. H μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται, εν μέρει, σήμερα για τον εντοπισμό της ερυθροποιητίνης (EPO), καθώς οι αθλητές που ο αιματοκρίτης τους εμφανίζει σημαντικές μεταβολές ελέγχονται για την ουσία.
O δρ Pιέ εκτιμά πως η ανάπτυξη αποτελεσματικών τεστ θα απαιτήσει τουλάχιστον τρία χρόνια. Στο μεταξύ, ομάδα εργασίας του γαλλικού συμβουλίου πρόληψης και αντιμετώπισης του ντόπινγκ συλλέγει ήδη «βιολογικές υπογραφές» από τα θετικά τεστ αντιντόπινγκ. H πρωτοβουλία και οι έρευνες των Γάλλων καλύπτονται από άκρα μυστικότητα. Η ευερσιτεχνία θα δώσει τεράστια κέρδη στην Γαλλική Βιοτεχνολογία




ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ
Ο ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ


Είναι ιστορική του Έλληνα η μοίρα
Να αναγεννάται από την τέφρα
σαν του φοίνικα τα φύλλα!
Σαν πολιτιστικός Ήλιος
χαρίζει Φως και Ελευθερία
κι πάντα αναλισκόμενος και πάντα αναγεννόμενος
δίνει στην οικουμένη αφιλοκερδώς
πνεύμα, πνοή, γράμματα, τέχνες, οράματα κι’αξία
βάζε ι ακόμη και στο χάος τάξη,
και στην βαρβαρότητα δίνει πολιτισμό ,
φωτίζοντας του αρχέγονου ζόφου τον σκοταδισμό


Άλλος ανώνυμος κι’ άλλος επώνυμος
μεγαλουργούν στα ξένα,
Όλοι Ωνάσηδες δεν γίνονται
γιατί αυτός είναι Ένας,
του Γένους ο Μέγας,, ο εκλεκτός
του 20ού αιώνος ο ξακουστός,
σύγχρονος Αρματολός και Κλέφτης,
στον κόσμο της πλουτοκρατίας
ο πιο τρανός επιχειρηματίας


Πολυμήχανος, αυτοδημιούργητος, απλός
γνήσιος Ελληναράς, Σμυρνιός
καμάρι του Έθνους ο Αριστοτέλης
εξακοντίσθηκε σαν φωτεινό βέλος στην Οικουμένη.
Κροίσος πολυτάλαντος, και ευεργέτης μέγας
πρόσφερε στην πατρίδα πλούτη και δόξα
«Ωνάσειο» και «Ολυμπιακή»
μα πάνω απ’ όλα ελπίδα, θάρρος και περηφάνεια εθνική .
κρατώντας την παράδοση των χορηγών
και των ένδοξων του Γένους ευεργετών
Ζάππα, Τοσίτσα, Αβέρωφ και άλλων πολλών

Εχθροί και φίλοι
Θαυμάσετε τον ! Μισήσετε τον ! Υμνήσετε τον! Λασπώσετε τον!
Ολέστε τον!
Και τι μ’ αυτό ;
Αυτός ανέβηκε στην πιο ψηλή κορφή στον Όλυμπο
Κι’ έγινε παγκόσμιος θρύλος
διάβηκε τον χωρο-χρόνο, στην αιωνιότητα ψηλά στον Ουρανό!



Ο Αριστοτέλης έκανε το ακατόρθωτο !!
Τα όρια της Ελλάδος στα πέρατα του κόσμου να ξαπλώσει
και τον κόσμο μέσα στους πέντε κύκλους να ενώσει .
Έφερε την πατρίδα στο προσκήνιο,
εκεί που οι ημέτεροι ψοφοδεείς ηγέτες
και άσπονδοι σύμμαχοι, εχθροί και «φίλοι»
την θέλουν στη διεθνή χλεύη, στον ακρωτηριασμό
και στο παρασκήνιο

Μεγαλειώδης και θρυλικός
του είχε χαρίσει ο Δίας τη λάμψη και τον κεραυνό
Ζούσε πλούσια, σαν παγκόσμιος ηγεμών ,
αλλά και στο ταπεινό το ταβερνάκι
έπινε πότε-πότε το ουζάκι .
διότι είχε μέσα του Αίμα Έλληνικό
και ήξερε πολύ καλά
πως δεν μετράει μόνον ο παράς.
Είναι και της ψυχής το πύρωμα,
κι’ η ανθρώπινη καρδιά
και συχνά έρριχνε και καμιά ζεμπεκιά.



Είχε στα γονίδια του
το εμπορικό δαιμόνιο του Ερμή,
του Αχιλλέα την ανδρεία και ορμή,
του Οδυσσέα το πολυμήχανο
τη ναυτοσύνη των Αργοναυτών
του Έλληνα το φιλότιμο ,
παγκόσμιος πλανήτης, δημοχαριστής,
ήταν τολμηρότατος θαλασσοπόρος πορθητής
Και με αναμμένο τον Ολυμπιακό Δαυλό
τα πανιά πλησίστια στη θρυλική «Χριστίνα» ,
με τ’ ανοιχτά φτερά της Ολυμπιακής,
με ονόματα προγόνων στα πλοία και στα αεροπλάνα του
μετέφερε το μεγαλείο της Φυλής
σε ουρανούς και θάλασσες όλης της Γης .



Και όλα πήγαιναν ωραία και καλά
στον οίκο του Αριστοτέλη του Ελληναρά
Όχι όμως και στους «γνωστούς» στρεβλόψυχους εχθρούς του
που τον βλέπανε με το ασπράδι του ματιού τους
ως που μεθόδευσαν το μέγιστο κακό ,
με τον αφανισμό του σπιτικού του

Η αδυναμία του ήταν μια λέξη μαγική
ένδοξη και μεγάλη να κάνει την «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ» !!
Γιατί αυτός είχε γονίδια του Ικάρου
ειχε αφομοιώσει τον Κλασσικό και Προϊστορικό Πολιτισμό
-«Μυθολογία»την τον λένε οι Φοινικιστές οι ψεύτες και αμαθείς
αλλά εσύ μην τους ακούς,
είναι η Αρχαιολογία η Ελληνική-
που χάρισε το Πνεύμα και το «ευ ζην»

Ολα τα πλεούμενα του Τέλη
αρμένιζαν υπερήφανα με σημαία ‘Ολυμπιακή’,
την Ελλάδα είχε κάνει των πέντε ηπείρων ,
των αιθέρων και των ωκεανών
Κι’ όλος ο κόσμος διέκρινε στον ουρανό
το άστρο του Έλληνα Κροίσου,
το λαμπρό


Έκανε όμως και λάθη τραγικά.
Γέννησε μόνον δυό παιδιά
-Αλέξανδρο και Χριστίνα-
κι’ όχι μια ντουζίνα
ώστε αν πληρωμένοι εκτελεστές
-σωστά λυσσασμένα σκυλιά -
του σκοτώσουν τα μισά
να έχει άλλα τόσα εφεδρεία
για να συνεχίσουν την ελληνόπρεπη
οικογενειακή φατρία


Εκείνο το καιρό έσμιξαν δύο Μεγάλοι εν ταυτώ ,
-Αριστοτέλης και Μαρία- με ερωτικό δεσμό
Αυτή ανεπανάληπτη και μοναδική στον κόσμο αοιδός,
Εκείνος ένας Ολύμπιος θεός
και φώτισαν σαν Ήλιοι ως τον έβδομο ουρανό
Τι πρόκληση ; τι πάταγος ; τι κατακραυγή ;
Δυο Έλληνες έγιναν επίγειοι Θεοί ;
Προκάλεσε στους φαρισαίους μίσος χολερικό,
στους συνωμότες λύσσα και οργή
και στους «ανθρώπους της ερήμου» πανικό
και διεθνή σεισμό .

«Είχα προβλέψει τα λιγρά φαινόμενα»
λέει ο Άρης:
«Θηριομανείς φάνηκαν οι εχθροί μου
Να δραπετεύσω θα 'ταν υποχώρηση.
Να προσκυνήσω θάταν δουλοσύνη.
Δίχως καμία να εμφανίσω πρόκληση
όταν το καντήλι μου να σβήσουν δεν μπορούν
στα δυο παιδιά μου ορμούν και απαιτούν
θυσία να τα κάνουν στο Μολώχ,
εκτός κι’ αν αμαχητί παραδοθώ
Αλλά ΟΧΙ, αυτό δεν μπορεί να γίνει»


Σαν έφερα τη Ζακελίνα
στο νυφικό μας κρεβάτι στο Σκορπιό
και έβαλα το όνομα του βασιλιά «Ιμπν Σαούντ»
στο πλοίο μου, το πιό τρανό
Τα κόβαλα του διεθνούς εξουσιαστικής μαφίας
του Μαμμωνά οι αργυροφάντες χίμηξαν κατ’ επάνω μου
να μ’ αφανίσουν με μανία!!

Οι Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες της βίας
τα μαχαίρια τροχίζουν να με πλήξουν
εκεί που με πονεί πιό πολύ,
κι’ η δολοφονία του γιού μου,
στου Ελληνικού την πίστα δεν αργεί
Στον Αλέξανδρο πισώπλατα ορμούν
τον ιπτάμενο αετό στο φτερό χτυπούν
και τώρα τι απέμεινε; ένα κουφάρι


Μου έφαγαν οι μαφιόζοι τον μοναδικό μου γιό
δεν έχει πιά ζωή, Ωιμέ
το σπλάχνο μου είναι άδειο λιχνάρι.
«βγάλτε του τα σωληνάκια,
τελείωσε του Αλέξανδρου το λάδι»
επίπα στους γιατρούς με σπαραγμό ψυχής
εκείνο το μοιραίο βράδυ.


Αν ζούσε ο Αλέξανδρος
στον αλγεινότατο αιώνα, της παρακμής και της Τρομοκρατίας
θα γινόταν αγαθοδότης ευκλεής,
και θηριομάχος και αγριοφόντης,
σαν άλλος Ηρακλής !




Τώρα που έφυγες παιδί μου
ήταν καιρός να αναχωρήσω κι’ εγώ
από τον μάταιο τούτο κόσμο τον κακό
Ήρθε η στιγμή η δική μου
να ουρανοπλεύσω για το ταξίδι το στερνό
με τα φτερά της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ
απέναντι στην Αχερουσία Λίμνη, στο Σκορπιό
μα δεν απέθανα, είμαι αθάνατος
,πάντα θα ζω

.

Όμως λυπάμαι για τη μοίρα σου ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ
Το καμάρι του Αλέξανδρου και το δικό σας
έπεσες στα χέρια αδυσώπητων εχθρών σας
και σου λοιώσαν με μοχθηρία τα φτερά
γιατί δεν σ’ ήθελαν να πετάς
στους παγκόσμιους αιθέρες εκεί ψηλά
και τα τρωικτικά της εξουσίας
σε κατηντησαν φτωχικό παρία
στα αζήτητα της Βαλκανικής τους φτωχογειτονιάς.


Έλληνες !!
Μελανός είν’ ο ορίζοντας στον παρόντα αιώνα,
Λαμπαδιάζουν οι Καιροί
Οι βάρβαροι σκορπούν Φόβο και Τρόμο στη Γη
Όμως θάρρος αδέλφια και πίστη στον Αγώνα
Η χώρα του Διός σύντομα θα ξαναγεννηθεί
Ο Κόσμος νομοτελειακά θα ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΘΕΙ
Μέτρο Ρυθμό και Αρμονία ζητά η νέα κοινωνία
Δημοκρατία, Φιλία και Συνεργασία θέλουν οι λαοί,
απ’ του Αιγαίου τα ζείδωρα νερά θα αναδυθεί και πάλι
η Σωτηρία.

Σήμανε η Μεγάλη Ώρα αδελφοί!
η Ολυμπιακή Ιδέα να λάμψει στην Αθήνα
να ξαναπετάξει στους Αιθέρες η Ολυμπιακή
Ένωση , Πρόοδο και Ειρήνη να φέρει σε πόλεις κι’ αγροί
και στον Κόσμο η Ολυμπιακή Φλόγα να ξεχυθεί
το Μεγάλο το Ωραίο και τ’ Αληθινό
ν’ ανθήσει ξανά πάνω στη Γη!





Έλληνες και Φιλέλληνες!!
κρατάτε τη σημαία ψηλά ,
οι καιροί αλλάζουν, «τα πάντα ρει»
σε λίγο οι βάρβαροι θα τρίβουν τα μάτια τους
το έδαφος φεύγει απο τα πόδια τους,
έρχεται η αλλαγή
κι’ η Αλήθεια θα λάμψει και πάλι στη Γη

Αμφικτύων