ΠΥΘΙΚΟΣ ΑΓΩΝ: Ο ΠΡΟΔΡΔΟΜΟΣ ΤΟΥ ΟΗΕ

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ  

 

 

 

Πυθικός Αγών: Ο Πρόδρομος

του ΟΗΕ

 

«Πάντες άνθρωποι του ειδέναι

Φύσει ορέγονται» -Αριστοτέλης

Κορυφαίος φιλόσοφος

 

Περί του Πυθικού Αγώνος Το Μαντείο των Δελφών στο τέλος του 6 ου αιώνος είχε αποκτήσει  μεγάλη φήμη στα πέρατα του Ελληνισμού. Εξ αυτού ορμώμενοι οι κάτοικοι των Δελφών ηθέλησαν να απαλλαγούν από την φορολογία στους προσκυνητές των Δελφών που επέβαλλε η γειτονική πόλη της Κρίσσας. Το 590-589 π. Χ  οι περίοικοι των Δελφών  υπό το όνομα Αμφικτύονες εκήρυξαν πόλεμο κατά της Κρίσας  με αποτέλεσμα την καταστροφή ταύτης και την καθιέρωση του εδάφους της ως ιερό του  Απόλλωνος . Η επικρατούσα όμως αντίληψη ότι τότε ιδρύθη και η νικητήριος εορτή , τα Πύθια,  είναι εντελώς ψευδέστατη και  αστήρικτη,  διότι τα Πύθια εορτάζοντο από αμνημονεύτων χρόνων , όσους αριθμεί και το πανάρχαιο Μαντείο των Δελφών.

 *Οι Δελφοί  στους     αρχαικούς χρόνους ονομάζοντο  Νάπη,            μετά Πετρήεσσα,         έπειτα Κρίσσα , μετά Πυθώ και τέλος Δελφοί. Η ονομασία      Πύθια προέρχεται        από τον Δράκοντα ‘Πύθωνα’,  ή από το ‘πύθειν’ =σήπεσθαι ή    από το             ‘πυνθάνεσθαι’=ερωτάν, επειδή ηρώτων το μαντείο των Δελφών.   Πόλις      Πύθιον υπήρχε και στην Κρήτη, εκ της οποίας  σύμφωνα με την παράδοση   προήλθον οι ιδρυτές του μαντείου των Δελφών και της ομώνυμης πόλεως, αλλά         υπήρχε πόλις Πύθιον και στη  Θράκη. Συνήρχετο και συνέλευση των             ‘ιερομνημόνων ‘  στους Δελφούς εξ αντιπροσώπων των πόλεων υπό το όνομα         ‘Πυλαίοι’

Η Ωγυγία , τόμ. Γ!, του Αθανασίου Σταγειρίτη αναφέρει τα εξής:

            «Τον δε Πυθικόν αγώνα κατέστησεν , ως είρηται, ο Απόλλων, ως επινίκιον για το    φόνο του Πύθωνος, να εορτάζηται  κατ’ εννεαετίαν, κατά τον αριθμόν των εννέα     Παρνασσίδων Νυμφών, αι οποίαι παρεθάρρυνον  αυτόν εις τον αγώνα, έπειτα   εκόμισαν προς αυτόν και δώρα μετά την νίκην»

            *Ο όφις Πύθων  συμβολίζει τις  πρωτόγονες και κατώτατες δυνάμεις , που ζούσαν σε σπηλιές στα πρώιμα στάδια των ανθρώπινων κοινωνιών, πριν εξημερωθούν         και εκπολιτισθούν οι άνθρωποι, αλλά και τα κατώτερα ένστικτα του πρωτόγονου       ανθρώπου . Σύμβολο   του   πνευματικού φωτός είναι ο Απόλλων και βοηθοί του             είναι οι εννέα Μούσες. Αυτές ως γνωστόν κατ’ εντολήν του Διός παρέδωσαν στον   άνθρωπο αφιλοκερδώς τα γράμματα και τις καλές τέχνες , οι οποίες τον ανέσυραν         από το σκότος στο φως και σκότωσαν μέσα του οριστικά τον Πύθωνα. Τότε       μπόρεσε ο άνθρωπος αν σταματήσει να σέρνεται με την κοιλιά στα σπήλαια και να   βγει στο ξέφωτο κάτω από το φως του ηλίου και να ατενίσει τον ουρανό.  Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος , ήτοι του περάσματος από το σκότος στο          φως, ανήκει αποκλειστικά στους Ελληνες και μόνον

Επειτα δε ο Πυθικός αγών εορτάζετο κατά πενταετίαν, ή κατά τας αρχάς του πέμπτου έτους. Κατ’ άλλους δε ο Αμφικτύων κατέστησε τον αγώνα, ή  ο Διομήδης.  Συνέβησαν όμως διακοπαί, ως και εν τη Ολυμπία και ανακαίνιζον αυτόν πάλιν.

            *Ο Πόλεμος  υπήρξε ανέκαθεν εχθρός του Αθλητισμού και  Πολιτισμού

             Οι διακοπές στους αγώνες ωφείλοντο είτε σε πολεμικά γεγονότα, όπως λ. χ ο          Τρωικός Πόλεμος, είτε σε εμφύλιες διενέξεις, είτε τέλος σε μαζικές μετακινήσεις            πληθυσμών, όπως αυτή της καθόδου των Δωριέων, δηλαδή των ορεσίβιων            Ελλήνων που κατήλθον από τα ορεινά της οροσειράς της Πίνδου προς τις   πεδιάδες και τα παράλια . Οι ορεσίβιοι Δωριείς κατέβαιναν  στα πεδινά για      καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και επαφής τους με τον πολιτισμό που είχε        δημιουργηθεί στα παραθαλάσσια μέρη , όπως κάνουν σήμερον και οι Αλβανοί             μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα.

            Η Συγκρότηση της Αμφικτυονίας

Επειδή οι Κρισσαίοι , ή Κιρραίοι  έλαβον μέρος γης των Δελφών, εφόνευον και τους ερχομένους εις το Μαντείον, συγκρότησαν οι Αμφικτύονες συμμαχίαν κατ’ αυτών, και στρατηγόν τον Κλεισθένην τύραννον της Σικυώνος.  Κατ’ άλλους δε τον Θεσσαλόν Ευρύλοχον, και σύμβουλον τον Σόλωνα.

 *Αμφικτυονία, η πρώτη στον κόσμο συμμαχία πόλεων-κρατών

 Η συγκρότηση της Αμφικτυονίας είναι η πρώτη συμμαχία της ιστορίας της             ανθρωπότητος. Ό, τι δεν μπορούσαν να κάνουν μόνοι τους οι κάτοικοι των      Δελφών το έπραξαν μέσω της συμμαχίας με τις λοιπές πόλεις, που ενδιεφέροντο        για την ελευθέρα επικοινωνία προς το μαντείο των Δελφών. Ο διορισμός μάλιστα    αρχηγού της συμμαχίας από μια μακρυνή χώρα , όπως η Σικυών ή η Θεσσαλία ,         δείχνει την προωθημένη σκέψη   των  Αμφικτυόνων,  όσον αφορά τις διεθνείς          σχέσεις και τη στρατηγική,  που ακόμη και σήμερον δυσκολεύεται  να υλοποιήσει       το ΝΑΤΟ με την επίκληση του άρθρου 5 της Συμμαχίας . Το άρθρο τούτο δίνει το    δικαίωμα σε κάθε κράτος να θεωρήσει κατά την κρίση του  αν θα συμμετάσχει ή          όχι στην εκστρατεία και με πόσες δυνάμεις. Τούτο όμως είναι στο θεωρητικό                   πεδίο διότι στην πράξη το ΝΑΤΟ είναι « υπηρέτης»  των Αμερικανικών             συμφερόντων  και πειθαναγκάζει τα κράτη-μέλη να πράξουν σύμφωνα εμ τις            εντολές του

 Και συνεχίζει ο Αθανάσιος Σταγειρίτης στην Ωγυγία τομ. Γ! :

«Μετά την νίκην ταύτην αποκατέστησεν ο Ευρύλοχος τον αγώνα αργυρίτην.            Εφυγον δε τινές Κιρραίοι προς το όρος Κίρφιν,  και έπεμψεν ο Ευρύλοχος τον στρατηγόν αυτού Ιππίαν επ’ αυτούς.  Εξολοθρεύσαντες ουν και τούτους  μετά έξ          χρόνους, έθηκαν  και στεφανίτην αγώνα δια το κατόρθωμα , ωνόμασαν και τον       Ευρύλοχον νέον Αχιλλέα. Αποκατέστησε δε και αγώνα κιθαρωδίας μόνον(με       κιθάρες).  Μετά δε ταύτα προσετέθη η αυλωδία(με αυλούς) .  Ο Αρχαίος αγών           όμως είχε βραβείον στέφανον δάφνης, ως εστεφάνωσεν ο Απόλλων τότε τους     αθλητάς»

*Η προσήλωση στα ήθη και έθιμα των προγόνων μας είναι εκπληκτική και πρέπει   να μας προβληματίσει όλους εμάς , που μιμούμενοι όσπερ πίθηκοι   τα ξενόφερτα   προιόντα, καθώς και τα ήθη και έθιμα , αλλοιώνοντες  έτσι  την Ελληνική μας            ταυτότητα . Ανάγκη λοιπόν να επανέλθουμε στις ρίζες μας μιμούμενοι εκείνους             τους γίγαντες του πνεύματος και τις ηθικές αξίες που μας άφησαν σαν διαρκή          παρακαταθήκη. Τούτο όμως δεν πρέπει να μας αμποδίσει να βαδίσουμε προς την     πρόοδο και να κάνουμε θαρραλέες αλλαγές προσαρμογής στο σύγχρονο   περιβάλλον , όπως έπραττον και οι πρόγονοι μας . Ισως αυτό ήτο το μυστικό τους που μπόρεσαν στο διάβα του χρόνου και επιβίωσαν μέσα από φοβερές δυσκολίες           και καταστροφές: Η ικανότης των να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και ν’       αγωνίζονται. 

Διάφορα είδη αγώνων, αναλόγως του επάθλου

Αλλά το επίγραμμα λέγει : «Αθλα δε των, κότινος, σέλινα, πίτυς»

Ο μεν κότινος των Ολυμπίων, τα δε μήλα των Πυθίων, τα δε σέλινα των Νεμέων, και η πίτυς των Ισθμίων.

*Μήλα δε έλεγον πάντα τα ακρόδρυα.  Οθεν τα κοκκύμηλα, μηλόδρυα, και άλλα.     Διό νομίζουσί τινές, ότι τα μήλα ενταύθα δηλούσι την δάφνην, ήτις έχει               ακρόδρυα. Αλλοι δε, ότι το πάλαι έστεφον τους αθλητάς με φοίνικα, ή με μηλέαν    κατ’ άλλους, έπειτα μετεχειρίσθησαν την δάφνην.  Ο δε Πίνδαρος λέγει αυτήν          πόαν παρνασίαν, εννοών δάφνην του Παρνασσού. Αλλοι δε συμπεραίνουσιν, ότι    ήτον διττά τα βραβεία , δάφνη, και μήλα Ιερά του Απόλλωνος.  Ότι δε ήσαν      διάφορα τα βραβεία , μαρτυρούσιν οι αγώνες, αργυρίται, στεφανίται, φυλλίναι,             και άλλως, από των βραβείων καλούμενοι (Υποθέσ. Πινδαρ. εν Πυθ. Παυσαν.          Κορινθ. Λβ’. 2. Φωκικ. Αζ’. 4. Οβιδ. Μετ. Α’. η’)

Πρώτον Μουσικός Αγών

Οι Διόσκουροι δε, ο Ηρακλής, και οι λοιποί, δεν ήσαν σύγχρονοι του Απόλλωνος.  Αλλ’ επειδή ο αγών εγένετο προς τιμήν του Απόλλωνος, ευρέθη, ότι έστεψεν αυτούς ο Απόλλων. Ετι δε φαίνεται, ότι κατ’ αρχάς εγίνετο μόνον μουσικής αγών, ως λέγει ο Παυσανίας, ότι το αρχαιότατον αγώνισμα , δια το οποίον ετέθησαν τα άθλα, ήτο ύμνος εις τον Απόλλωνος,

 Πρώτον ενίκησεν ο Χρυσόθεμις , 

Δεύτερον ο Φιλάμμων , και

Τρίτον ο υιός αυτού Θάμυρις.

Ο δε Ορφεύς και Μουσαίος δεν κατεδέχθησαν να αγωνισθώσι. Μετ’ εκείνους δε       ενίκησεν ο Ελευθήρ μεγαλόφωνός τε και η δύφωνος ων. Τον δε Ησίοδον εδίωξαν            ύστερον εκ του αγώνος, ως είρηται.  Το αυτό φαίνεται , ότι έπαθε και ο Ομηρος.  Μετά δε ταύτα κατά την τεσσαρακοστήν ογδόην (48ην) Ολυμπιάδα, ότε ενίκησε Γλαυκίας ο Κροτωνιάτης, προσέθηκαν οι Αμφικτύονες, ή ο Ευρύλοχος ως είρηται, και αυλωδίας αγώνα τον τρίτον χρόνον, και ενίκησαν αυλωδία δύο, ο μεν Σακάδας ο Αργείος αυλών, ο δε Εχέμβροτος  ο Αρκάς αυλωδών.  Κιθαρωδία δε ο Κεφαλλήν υιός του Λάμπου.

*Πόθεν η ονομασία Γρεκός και Ελλην

Ο Αμφικτύων ήτο αδελφός του Ελληνος. Ενταύθα κρίνεται σκόπιμον να δώσουμε   στοιχεία  περί της καταγωγής του ονόματος «Γρεκός» που φέρουν ακόμη οι      Ελληνες και το θεωρούν ως υβριστικόν.  Κατά την ‘Ωγυγίαν’  « υιοί του Ελληνος              και της Νύμφης Ορσηίδος ήτον οι  Δώρος, Ξούθος και Αίολος. Και τον μέν Αίολον             αφήκεν διάδοχον αυτού, εκ του οποίου ωνομάσθησαν Ελληνες οι εγκάτοικοι της      πόλεως Ελλάδος, ην έκτισεν αυτός, οίτινες ωνομάζοντο πρότερον Γραικοί. Αυτή         δε η πόλις ήτον εν τη Φθία της Θεσσαλίας»

* Αυλός  είναι  ο πρόδρομος του σύγχρονου φλάουτου. Οι Ελληνες είναι       ευφευρέτες του αυλού, ή φλογέρας η οποία εξελίχθηκε στο σύγχρονο φλάουτο που           δίνει τόσο γλυκείς ήχους. Εξ άλλου διαπιστώνουμε την συνέχεια των παραδόσεων         της φυλής μας, σχετικά με την συνήθεια των επτανησίων να αγαπούν την κιθάρα     και τις καντάδες, αλλά και όλων των Ελλήνων να αγαπούν το τραγούδι, όπως         συνέβαινε και στην αρχαιότητα

Τα μουσικά μέρη ανακάλυψη των Ελλήνων

 Ο δε Σακάδας  ενίκησε και τας εφεξής δύο Πυθιάδας. Ούτος ο Σακάδας εποίησε πρώτος το πυθικόν καλούμενον αύλημα, και ηύλησεν αυτό ενταύθα, ώστε έκτοτε ενόμισαν , ότι έπαυσε κατά των αυλητών οργή του Απόλλωνος, δια την τόλμην του Μαρσύου.  Τούτο τοίνυν το αύλημα, όπερ ελέγετο και Νόμος Πυθικός, ήτον διηρημένον εις πέντε μέρη.

Ανάκκουσιν, Αμπειραν, Κατακελευσμόν, Ιάμβους, και Δακτύλος, και

Σύριγγας, καλούμενα. Αυτά εξεικονίζουν την μάχην του Απόλλωνος μετά του Πύθωνος  .  Η μεν ανάκρουσις δηλοί την προπαρασκευήν εις την μάχην. Η δε άμπειρα την πρώτην δοκιμήν.  Ο δε κατακελευσμός , την εκγαρδίωσιν και την εις αντίστασιν παρακίνησιν.

*Εκ της μουσικής στην φιλοσοφία και αρμονίαν. Οι αρχαίοι Ελληνες  εθεώρουν       την μουσική ως διεθνή γλώσσαν, η οποία συνέβαλλε στη σπουδή της φιλοσοφίας.     Ητο για αυτούς το ασφαλέστερο μέσον για να εγχαράξουν στο ανθρώπινο πνεύμα            τις αρχές της ηθικής και την αγάπη και   αρετή και γενικά να επηρεάσουν την             ψυχή του ανθρώπου προς το αγαθόν. Η σπουδή της μουσικής ήτο απαραίτητη για   κάθε άτομο ανωτέρας μορφώσεως, και δι’ αυτής επιτυγχάνετο η αρμονία εκ της      οποίας οι Πυθαγόριοι  εστήριζαν την τελεία μόρφωση.

*Η Ελληνική Φύση,  γενέτειρα των ήχων

 Η φύση και τα διάφορα είδη της(πτηνά, ζώα, φύλλα, ρυάκια , κυματισμός , άνεμος κ. α) έδωσαν στους Ελληνες την ιδέα του ήχου και της μουσικής. Ο         Πυθαγόρας μπόρεσε να συλλάβει μέσω των μαθηματικών(την οκτάβα) ακόμη και      την αρμονία εκ της κινήσεως σε τροχιά των ουρανίων σωμάτων.

Οι Ελληνες      απέδιδαν στη μουσική μαγικές ικανότητες  και εθεώρουν ότι  τη μουσική ως θεόπεμπτη και θεία τέχνη , με την οποία μπορούσαν να επιτελέσουν ακόμη και θαύματα  Στην Ιλιάδα Ελλην ψάλλει για να σταματήσει το αίμα της πληγής τραυματισμένου. Οι θεατρικές παραστάσεις των συνοδεύοντο από μουσική. Και είναι επόμενο ότι  οι Ελληνες, οι οποίοι  ανακάλυψαν το θέατρο, να  είναι   αυτοί  και οι πρώτοι εφευρέτες της μουσικής.

*Οι Αιγύπτιοι , Ασσύριοι , Βαβυλώνιοι, Ρωμαίοι ήσαν άμουσοι.

 Εν αντιθέσει προς τους Ελληνες, τόσον οι Αιγύπτιοι , Ασσύριοι , Βαβυλώνιοι,          όσον    και οι Ρωμαίοι ελάχιστα ανέπτυξαν τη μουσική. Εφευρέτες της μουσικής      φέρεται ,          ο Απόλλων  όστις  εφεύρε  την λύραν και την εκράτει στα χέρια στον Ελικώνα,             όπου περιστοιχιζόμενος από τις Μούσες-ήτοι τις καλές τέχνες-             έπαιζε αυτήν κάτω       από τις δάφνες.

Ετεροι μουσικοί της αρχαιότητος είναι πολλοί άλλοι , όπως ο Μουσαίος του Θαμύρα , μελοποιός, όστις εφεύρεν και την  δωρική αρμονία. Ο  Ορφεύς  υπήρξε λυρικός και κιθαρωδός. Αυτός εσυνόδευσε τους Αργοναύτες  και  κιθαρίζων έψαλλεν εις αυτούς την Θεογονίαν κ. α  Τα πρόσωπα αυτά είναι προιστορικά αλλά έμειναν στην Ελληνική παράδοση με χρυσά γράμματα λόγω της αξίας των και της προσφοράς των στον Πολιτισμό:

*Οι μουσικοί όροι ήσαν γνωστοί στους Ελληνες

 Να αναφέρουμε ότι το Ελληνικό Αλφάβητο εκτός από  αριθμητικό  ήτο και             μουσικό , δηλαδή δι’ αυτού εγράφοντο οι μουσικοί φθόγγοι.

Οι Ιταλικοί μουσικοί όροι : grave, largo, lagretto, lento, adagio , andantino, andante  , moderato,               allegretto, allegro, vivace, presto, prestissimo κ. ο. κ  εγένοντο επι τη βάσει των   Ελληνικών  πέντε μερών ήτοι: Ανάκκουσιν, Αμπειραν, Κατακελευσμόν, Ιάμβους, και Δακτύλος, και Σύριγγας, και δια της υποδιαιρέσεως τούτων.

*Εκ των νεωτέρων   μουσικών οι Μπαχ, Γκλούκ, Μότσαρτ και ο μέγας κολοσσός    όλων, ο Βάγκνερ, όστις εμπνεύσθηκε τα έργα του από την αρχαία Γερμανική λατρεία , η οποία έλκει κατ’ ευθείαν την καταγωγή της από τους θεούς του         Ολύμπου . Αυτός εμελοποίησε πλείστα  θέματα της Ελληνικής Μυθολογίας, η           οποία συμπίπτει με την αρχαία Γερμανική λατρεία. Εκ των νεωτέρων δέον να     αναφερθεί ο πρωτοπόρος, ο  Γιάννης Ξενάκης,  όστις  έγραψε στη Γαλλία       ηλεκτρονική μουσική και η ανεπανάληπτη όλων των εποχών λυρική  αοιδός             Μαρία Κάλλας. Η Κάλλας είναι ένα πρωτοφανές φαινόμνο που είναι δύσκολο  έως αδύνατον  να ξαναεμφανισθεί στον κόσμο.

*Ο Χριστιανισμός  οικειοποιήθηκε την Ελληνική μουσική  Ταύτην ενεκολπώθη        βραδύτερον στην Αλεξάνδρεια και Αντιόχεια . Η Ορθόδοξη Εκκλησία υιοθέτησε          το        Ελληνικό ‘ μέλος’  το οποίον  ακούμε σήμερον στις  Ελληνορθόδοξες           Χριστιανικές ιερουργίες. Αντίθετα η Δύση ενεκολπώθη την Ελληνική λυρική             μουσική , που ακούμε στις όπερες και στα ορατόρια της Δυτικής Εκκλησίας.

 Οι δε ίαμβοι και δάκτυλοι , αντιπροσωπεύουν την καταφρόνησιν και λοιδωρίαν αυτού μετά την νίκην. Το γαρ λοιδωρείν ελέγετο ιαμβίζειν.  Οι δε σύριγγες, τον συριγμόν του θηρίου, ότε εφονεύετο.  Κατ’ άλλους δε  διακρίνονται εις  έξ: Εις Πείραν, Ιαμβον, Δάκτυλον,  Κρητικόν, Μητρώον, και Συριγμόν. Η μεν πείρα δηλοί το προίμιον, ως και η ανάκρουσις. Η επειδή πρώτον ελάμβανε πείραν της αλκής του θηρίου. Ο δε ίαμβος , ως είρηται.  Ο δε δάκτυλος εις τιμήν του Διονύσου Ιερός αυτού ων. Επειδή λέγουσι τινές,  ότι ο Διόνυσος εχρησμοδότησεν εκεί πρώτον από του τρίποδος.  Το δε Κρητικόν , εις τιμήν του Διός, τον δε Μητρώον προς τιμήν της Γης.

*Η καταγωγή του Διός  Πολλά μέρη ερίζουν για την καταγωγή του Διός, όπως η      Βοιωτία , η Μεσσηνία, η Αιτωλία , η Αρκαδία κ. α  . Αλλά το βέβαιον είναι ότι ο          τρίτος Δίας, ο υιός του Κρόνου και της Ρέας , γεννήθηκε στην Κρήτη, στο όρος             Ιδη και κατ’ άλλους στο όρος Δίκτην, ή στο όρος Λύκτον. Αυτός είναι και ο λόγος που στους μουσικούς τους όρους οι Ελληνες είχαν προβλέψει και μίαν υποδιαίρεση         προς τιμήν του Διός.

Το δε μητρώον εις τιμήν της Γης, επειδή ήτον αυτής το μαντείον.  Ο δε συριγμός ως προείρηται.  Κατά δε τον νόμον τούτον εγίνετο και χορός εις τοσαύτα μέρη διαιρούμενος εις :

Πείρα,  Κατακελευσμός, Ιαμβικός, Σπονδείος,  και Καταχόρευσις καλούμενα.

( Υποθέσ. Πινδάρ. Αυτόθ. Πλούταρχ Μουσικ. 1133. Σαλιγαρ. Ποιτικ. Α’. κγ’.) 

Εντεύθεν άρα από του τρίτου χρόνου της τεσσαρακοστής ογδόης Ολυμπιάδος, ήρξατο ο αγών τακτικώς, και αριθμούσι την πρώτην Πυθιάδα.  Εισήγαγον και άλλα αγωνίσματα, και δόλιχον  και δίαυλον παίδων, εκτός του τεθρίππου. Την δε δευτέραν Πυθιάδα μετέβαλλον εις στεφανίτην τον αγώνα , και κατέλυσαν τον αργυρίτην. Κατέλυσαν και την αυλωδίαν, απαίσιον και λυπηράν ούσαν, σκυθροπότατα ελεγεία  και θρήνους άδουσαν, ως μαρτυρεί το επίγραμμα του Εχεβρότου.

«Εχέβροτος Αρκάς έξηκεν Ηρακλεί νικήσας

το δ’ άγαλμα Αμφικτυόνων εν άθλοις, Ελλησι

δ’ αείδων μέλεα και ελέγους»

 Αμφικτυονία: πρόδρομος του ΟΗΕ  Ητο η συνένωση πολλών γειτονικών φύλων ή  πόλεων στην αρχαία Ελλάδα για λόγους κοινής λατρείας,  συνεργασίας και επιλύσεως  των διαφορών τους. Αργότερον έλαβε και πολιτικό χαρακτήρα και μπορούμε να πούμε ότι είναι ο πρώτος στον κόσμο Οργανισμός Ηνωμένων Πόλεων, πρόδρομος του ΟΗΕ και της Κοινωνίας των Εθνών. Πρώτη Αμφικτυονία φέρεται αυτή των Θερμοπυλών, που ίδρυσε ο Αμφικτύων, γιός του γενάρχη των Ελλήνων Δευκαλίωνα και αδελφός του Ελληνα, σε πανάρχαιους χρόνους. Υπήρξαν και άλλες   Αμφικτυονίες, όπως των Θεσπρωτών, Χαόνων,  Μολοσσών , της Καλαυρείας στον Πόρο κ. α. Όμως η πιό επίσημη Αμφικτυονία ήτο αυτή των Δελφών ή της Πυλαίας –όπως ονομάζετο-με κέντρο το ιερό του Απόλλωνος που εθεωρείτο ως ο «ομφαλός» της γης. Εκεί ήτο και το περίφημο Μαντείο των Δελφών που έδινε τους χρησμούς στον Ελληνικό κόσμο.

*Τη Δελφική Αμφικτυονία αποτελούσαν δώδεκα φύλα της αρχαίας Ελλάδος και       μαζί με την προστασία του ιερού χώρου του Απόλλωνος και του Μαντείου είχε    ως αποστολή και την διεξαγωγή των Πυθικών αγώνων. Το συνέδριο της    Αμφικτυονίας είχε τους μόνιμους αντιπροσώπους- που εκαλούντο και           «Ιερομνήμονες»- και τους μη-μόνιμους  αντιπροσώπους,  που εκαλούντο            Πυλαγόρες. Το συνέδριο είχε και θεσμικά και δικαστικά καθήκοντα.

Πόσο πολιτισμένοι ήσαν οι Ελληνες Αμφικτύονες!!!

Μεταξύ των άλλων, απαγορευόταν να καταστραφεί από τον αντίπαλο .

Πρώτον, μια πόλη μέλος της συμμαχίας.

Δεύτερον, τα υδραγωγεία τόσον εν καιρώ ειρήνης όσο και κατά τον πόλεμο.

            *Να σημειωθεί ότι οι πολιτισμένοι Αμερικανοί 2.500 χρόνια μετά κατά τον πρώτον πόλεμο στον Κόλπο κατέστρεψαν το υδραγωγείο της Βαγδάτης στα                      βόρεια της πόλεως για να υποχρεώσουν  το καθεστώς του Σαντάμ Χουσείν σε            παράδοση.

Τρίτον, η κοπή δένδρων και η καταστροφή των σπαρτών.

            * Για τον ίδιο τρόπο οι Αμερικανοί εισβολείς στο Βιετνάμ κατέστρεψαν και εμόλυναν τις ζούγκλες της χώρας με χημικές αποφυλλωτικές ουσίες , όπως την             ουσία ORANGE, για να καταπολεμήσουν του αντάρτες Βιετκόγκ.

            *  Πως να χαρακτηρίσουμε τους συνωμότες-εμπρηστές  που έκαυσαν την     Πελοπόννησο, Αττική , Βοιωτία Εύβοια και σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα το θέρος του 2007, δηλαδή 2.500-3.000 χρόνια μετά , για λόγους που ακόμη δεν έχουν          πλήρως διευκρινισθεί.

   Στους Δελφούς  έγιναν  οι πρώτες συναυλίες  με λύρα, αυλό και αοιδούς και εκεί διεξήχθη και ο πρώτος καλλιτεχνικός διαγωνισμός στην ιστορία της ανθρωπότητος. Απαραίτητη προυπόθεση για την τέλεση των Πυθικών- όπως άλλωστε και των Ολυμπιακών αγώνων- ήτο η κήρυξη και ο σεβασμός της «Εκεχειρίας» ,  ώστε να μεταβούν και να επιστρέψουν οι αθλητές και οι θεατές σώοι στις πατρίδες τους . Να σημειωθεί ότι η γνώμη της Αμφικτυονίας ήτο σεβαστή  και οι αποφάσεις της δεσμευτικές και όχι όπως συμβαίνει σήμερον με τον ΟΗΕ, ο οποίος ταπεινώνεται ακόμη και από κράτη , όπως το Ισραήλ  , η Τουρκία και φυσικά από τις μεγάλες δυνάμεις. Αλλά και από εγκληματίες ηγέτες όπως ο Σαρόν , Πινοσέτ ,  Ετζεβίτ , Κίσιγκερ, Μπους, Μπλαίρ κ.α.

            *Ο γράφων με το βιβλίο του «ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ & ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ»  επρότεινε   την δημιουργία μιάς Παγκόσμιας Αμφικτυονίας του Οικουμενικού Ελληνισμού,            με  πολιτιστικό  κέντρο τους Δελφούς και θρησκευτικό τον Ολυμπο ,  αθλητικό            την Ολυμπία και οικονομικό την Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ομως στον τόπο αυτό        που κυβερνάται από τα κόμματα και την θεοκρατία τίποτα δεν μπορεί να   ανθήσει.

            Συναυλία κιθάρας(σόλο) στους Πυθικούς αγώνες

            Επειδή (ο Εχέβροτος ο Αρκάς) ενίκησεν, αφιέρωσεν εις τον Ηρακλέα τρίποδα χαλκούν, έγραψε και επίγραμμα. Αναφέρει δε και τους Αμφικτύονας,  επειδή αυτοί ήσαν προστάται του αγώνος τούτου.

            *Προσέθηκαν δε και δρόμον ίππων, και ενίκησεν άρματι ο ρηθείς Κλεισθένης ο       τύραννος των Σικυωνίων.

            *Την δε ογδόην Πυθιάδα προσέθηκαν και κιθαριστάς των αφώνων κρουσμάτων,     των κιθαριζόντων μόνον, και δια στόματος μη ψαλλόντων, και ενίκησεν ο        Τεγεάτης Αγέλαος. 

            *Την δε εικοστήν τρίτην Πυθιάδα, προσέθηκαν και δρόμον οπλίτην, και ενίκησε      Τιμαίνετος ο Φλιάσιος. 

            *Τη δε τεσσαρακοστή ογδόη,  ετέθη  και η συνωρίς, και ενίκησεν Εξεκεστίδης ο      Φωκεύς. 

            *Την δε πεντηκοστήν τρίτην ετέθη και άρμα πώλων, και ενίκησε τέθριππον.             Ορφώνδας ο Θηβαίος.

            *Την δε εξηκοστήν πρώτην, προσέθηκαν και παγκράτιον       παίδων, και      ενίκησε Λαίδας ο Θηβαίος.  Την δε εξηκοστήν δευτέραν, και πώλον κέλητα, και   ενίκησε Λυκόρμας ο Λαρισσαίος.

            *Τη δε εξηκοστή ενάτη, συνωρίδα πώλων, και ενίκησε Πτολεμαίος ο Μακεδών.       Ταύτα και περί τούτου (Παυσαν. Αυτόθ. Ζ’. Θ’. Ι’)

Περί δε των λοιπών  Αθλητών είρηται εν τοις Ολυμπίοις,  οι τινές είχον ανδριάντας και εκεί. Ενταύθα δε ενίκησε Φαύλος ο Κροτωνιάτης δις πένταθλον, και άπαξ στάδιον, όστις εις τα Ολύμπια δεν έλαβε νίκην.

            * Η καλύτερη απόδειξη για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας είναι η ιστορία που βοά περί τούτου.  Πιό πολύ όμως βοούν τα αρχαιολογικά ευρήματα στο Δίον.       Βεργίνα, Πέλλα κ.α. Γιατί λοιπόν οι άρμόδιοι της Πολιτείας δεν οργανώνουν     επισκέψεις των ηγετών του κόσμου επι τόπου για να ιδούν ιδίοις όμμασι την             Ελληνικότητα της περιοχής αυτής; Δυστυχώς υπάρχουν σήμερον δήθεν             διανοούμενοι της συμφοράς και της συναλλαγής που δέχονται την μετονομασία       του τεχνητού κρατιδίου των Σκοπίων σε Μακεδονία, διότι έτσι επιβάλλει το             παγκόσμιο εξουσιαστικό κέντρο . Ενα κράτος που ποτέ δεν υπήρξε Μακεδονία στο παρελθόν  - Βαρδάσκα  και Νοτιοσλαβία  λεγόταν προπολεμικώς-             μετονονομάσθηκε ξαφινκά από τον Κροατο-Εβραίο  Γιόζεφ Τίτο σε Μακεδονία       για να οικειοποιηθεί   την Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά και αργότερα και την    γη της Ελληνικής Μακεδονίας, αν φυσικά δεν αντιδράσουμε.

Οι δουλικές και ηττοπαθείς κυβερνήσεις που μας διοικούν έχουν δώσει διομολογήσεις στους προστάτες τους στην Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες και τώρα προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για να δεχθεί την  παράδοση. Αλλά η προδοσία δεν θα περάσει. Οχι σε δέκα χρόνια δεν θα ξεχάσει ο Ελληνισμός την Μακεδονία του , αλλά  ούτε σε δέκα χιλιετίες. Ακόμη κι' άν απομείνει ένας Ελλην ή ένας φιλέλλην δεν θα ξεχάσουν την  κλοπή, ατιμία και την παραχάραξη του ιερού ονόματος "Μακεδονία". Εκτός και αν το τεχνητό κράτος των Σκοπίων κάποια ημέρα αποφασίσει να γίνει Ελληνικό . Τότε και μόνον θα το αγκαλιάσουμε.

 

 

(Σελίδες , Λέξεις  3304)