ΟΙ  ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ  ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

 

 

 

 

 

 

                                  Η  ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

 

 

 

Κάθε τι μεγάλο στον κόσμο πραγματοποιείται από τους νέους. Κατά τον Ντοστογιέφσκι «κάθε γενιά είναι μια εικόνα της νεολαίας της» Ο δάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής τους χαρακτηρίζει ως «άνθη της φυλής». Διότι αυτοί είναι οι μεγάλοι ιδεαλιστές, οι μεγάλοι οραματιστές , αλλά και οι τρανοί ήρωες και αγωνιστές για την ανανέωση και δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, πιο τίμιου, πιο δίκαιου, πιο αληθινού. Οντως οι νέοι είναι το πιο δυναμικό στοιχείο κάθε κοινωνίας που πρωτοπορεί  στην αλλαγή, στις μεταρρυθμίσεις ή και στην ανατροπή  του συστήματος. Παράδειγμα οι τυραννοκτόνοι Αρμόδιος και Αριστογείτων , οι   σπουδαστές του Ιερού Λόχου που θυσιάσθηκαν στο Δραγατσάνι το 1821, αλλά και οι νέοι που εκτελέσθηκαν από τα Χιτλερικά στρατεύματα στην Κατοχή υπέρ της Ελευθερίας, της ηθικής και των ιδανικών.

 

Με το ρεβόλβερ και τα εκρηκτικά να αλλάξουν τον κόσμο ;

 

Αυτοί όμως οι υπέροχοι νέοι που είναι πλασμένοι για μεγάλα και θαυμαστά έργα, σήμερα πρωταγωνιστούν , όχι όλοι βέβαια, σε πράξεις απάνθρωπες, μηδενιστικές και βίαιες , επιδεικνύουν μια απαράδεκτη σκληρότητα , μια προκλητική ωμότητα, μια άκρατη επιθετικότητα  κατά του κοινωνικού συνόλου, τις περισσότερες φορές εντελώς αναίτια. Θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε «επαναστάτες χωρίς αιτία» αν δεν είχαμε και εμείς ένα μέρος της ευθύνης για αυτούς. Η βία τείνει να γίνει για μερικούς εξ αυτών σπορ. Ετσι, μια αθλητική συνάντηση καταλήγει σε αληθινό πεδίο μάχης με ανθρώπινες απώλειες, λεηλασίες, καταστροφές περιουσίας των πολιτών, πυρπολήσεις αυτοκινήτων , καταστημάτων και συλλήψεις, μια  ροκ συναυλία σε μάχη σώμα με σώμα με την αστυνομία.

Συνακόλουθα απαγωγές πολιτών, διαρρήξεις και ληστείες, συμπλοκές και χειροδικίες, μάχες συμμοριών ανηλίκων, σχεδόν φανερά εμπόριο ναρκωτικών σε κεντρικές πλατείες των μεγαλουπόλεων και σύσταση δήθεν αντι-εξουσιαστικών οργανώσεων με προφανείς σκοπούς ληστείας και δολοφονίας αθώων πολιτών. Όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα αποτελούν μια αδιάψευστη καθημερινή πραγματικότητα της κοινωνίας μας.

 

Η ευθύνη των μεγάλων

 

Από την άλλη πλευρά γονείς κακοποιούν βάναυσα βρέφη και νήπια, έφηβοι συγκρούονται με τους γονείς και στους δασκάλους του, άλλοι δολοφονούν αδύναμους και ανυπεράσπιστους γέροντες γι ελάχιστες δραχμές ή ευρώ. Κάποιοι δρόμοι μεταβάλλονται σε απαγορευμένες ζώνες για τους πολίτες τις νυκτερινές ώρες, γιατί διατρέχει τον κίνδυνο η σωματική τους ακεραιότητα. Και αυτά δεν τα λέγει κάποιος άσχετο, αλλά ο διακεκριμένος γυμνασιάρχης και λόγιος …. Κανελλόπουλος . Φαινόμενα που λοιδωρούσαμε στο Σικάγο τώρα ρίζωσαν για καλά και στην χώρα των Ολυμπιακών αγώνων και της φιλοσοφίας.  Στις μεγαλουπόλεις η ζωή τείνει να γίνει αβίωτη και ο προβληματισμός και έντονη ανησυχία όλων είναι πλέον εμφανής

 

Πως ερμηνεύεται η τραγική αντινομία ;

 

Πως ερμηνεύεται από την μια να κατακτούν   Ολυμπιακά μετάλλια , να διαπρέπουν ως επιστήμονες και τεχνικοί και από την άλλη να μεταβάλλουν ολόκληρες περιοχές σε κρανίου τόπο ; Την  ευθύνη δυστυχώς την έχουμε και εμείς. Διότι όλοι εμείς  και περισσότερο οι ηγέτες αυτής  της γης  έχουμε εδώ και δεκαετίες με την αφροσύνη μας μεταβάλλει τη γη σε κρανίου τόπο. Ετσι  ώστε σε μερικές ακόμη δεκαετίες  , αν     πορευθούμε με τον ίδιο ρυθμό  καταστροφής, θα την έχουμε κάνει  αφιλόξενη για ανθρώπους και φιλόξενη μόνο στις κατσαρίδες ,   τρωκτικά και   ιούς.

 

Ο νέος δεν είναι  ούτε κακός ούτε κακός

 

Ο Σωκράτης είπε ότι ο νέος δεν είναι από την φύση κακός. Δεν είναι όμως και εξ ορισμού καλός !. Είναι απόλυτος! Και η απολυτότητα του σαν το διαμάντι, που έχει σκληρότητα και λάμψη τον κάνει να φανατίζεται και να υπηρετεί εξ ίσου το καλό και όχι σπάνια και  το κακό. Ενώ όμως έχει την δυνατότητα και την διάθεση να συμβάλλει στην ποιοτική αναβάθμιση της ζωής του, οι δομές της σύγχρονης κοινωνίας του στερούν τις δυνατότητες και τον θυμούνται μόνον σαν οπαδό, ψηφοφόρο, καταναλωτή,  ή στρατιώτη για τα μέτωπα των επιχειρήσεων.

Η σύγχρονη κοινωνία προδιαγράφει γι’ αυτόν δύο δρόμους:

1/ Να       απολαύσει την κοινωνία της Αφθονίας, αφού προηγουμένως «αγωνισθεί» σκληρά για την πραγμάτωση όλων εκείνων των ιδεολογικών υποκαταστάτων  που έχουν κατακλύσει τη σύγχρονη ζωή.

2/ Να καταστρέψει  αδιακρίτως όλες τις κοινωνικές δομές, που καταπνίγουν το δυναμισμό του  και –κατά την κρίση του-φράσσουν το δρόμο για την ευτυχία του, όπως  αυτός βέβαια τη νοεί.

 

Ο Δρόμος της Κακίας

 

Οσοι επιλέγουν το δεύτερο δρόμο , αυτόχρημα γίνονται  αρνητές όλων των στοιχείων , ακόμη και των πιο θετικών που τους πυροδότησαν οι πρόγονοι μας.  Επιδίδονται σε κάθε  λογής  πράξη βίας, με την οποία εκφράζουν την απέχθεια τους για τον  κόσμο που πύργωσαν οι προγενέστερες από αυτούς γενεές. Κτυπούν ό,τι κινείται. Λοιδωρούν τα πάντα. Απορρίπτουν συνθέμελα το σύγχρονο ιδεολογικό  και κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Ο «χουλιγκανισμός»  ως έκφραση νεανικής  εκτροπής δεν έχει μέσα του ένα στοιχείο αναδόμησης της κοινωνίας με προοπτική οικοδόμησης ενός νέου κόσμου. Είναι ένας ακραιφνής μηδενισμός.

 

Τα ΜΜΕ προβάλλουν   πράξεις βίας

 

Το παράδοξο είναι ότι τα μέσα ενημερώσεως-και ιδίως η τηλεόραση- προβάλλουν κατά κόρον τις νεανικές πράξεις βίας και ηρωοποιούν τους βιαστές και καταστροφείς.  Τούτο επηρεάζει αρνητικά το κοινό , το οποίον καταφέρεται απαξιωτικά εναντίον της νέας  γενιάς  και εκτείρει την κατάσταση της.. Αν όμως ορισμένοι νέοι παρεκτρέπονται , αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι   βρίσκονται στην ίδια μοίρα με αυτούς, όπως οι πιο πολλοί ισοπεδωτικά υποστηρίζουν. Τα Εξάρχεια , ως σύμβολο κάποιων δήθεν επαναστατημένων νέων δεν μπορούν να θεωρηθούν το σύμβολο όλων των νέων που σκληρά αγωνίζονται για τη μόρφωση, την επιβίωση και την προκοπή τους. Ο δυναμισμός των νέων πρέπει να τιθασευθεί και καθοδηγηθεί  .από την πείρα των ωρίμων.

 

Η Παιδεία συνιστά τον Πολιτισμό

 

Ο μεγάλος φιλόσοφος και ιστορικός  Οσβαλντ Σπενγκλ υποστηρίζει ότι : « Ο πολιτισμός μιάς συγκεκριμένης εποχής είναι το αποτέλεσμα παιδείας» Και αυτός είναι υγιής όταν στηρίζεται σε υγιή πρότυπα και πάνω απ’ όλα στην παράδοση  και στον Ανθρωπο. Εμείς οι Ελληνες έχουμε δεκάδες χιλιάδες χρόνια πολιτισμένου βίου και μια από τις πλουσιότερες παραδόσεις και όμως οι νέοι μας από ξενολγνεία και μιμητισμό στρέφονται σε ρηχές και ξενόφερτες παραδόσεις. Ο Κάρλ Γιάσπερ προφητικά διέγνωσε ότι τα αδιέξοδα της εποχής μας οφείλονται στην κυριαρχία της βίας και στου τρόμου, και γίνονται αρνητικά λόγω του ότι οι γέφυρες που συνδέουν το παρόν με το παρελθόν δυναμιτίζονται από εμάς και  ο ανθρώπινος βίος μετεωρείται στο κενό του αγνώστου.  Γι’ αυτό αν κάποιοι νέοι ανάβουν την θρυαλίδα, τα εκρηκτικά κάτω από τις γέφυρες είναι δικό μας έργο. Το χάσμα των γενεών δεν πρέπει να ανατιναχθεί, αλλά να γεφυρωθεί και πάλι για να υπάρξει    ομαλός βίος. Άλλοτε λέγαμε «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» . Τώρα ισχύει και το αντίστροφο «αμαρτίες τέκνων παιδεύουσι γονείς» Όμως κατά πόσον οι γονείς είναι αναμάρτητοι για  την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους.  Ακόμη και την γενιά του γράφοντος την διαπαιδαγώγησαν με τις Ελληνικές και πατροπαράδοτες αξίες και με το Ολυμπιακό πνεύμα. Όμως εμείς  δώσαμε αυτά στα παιδιά μας, ή τα αφήσαμε έρμαια της ξενόφερτης  και ημιβάρβαρης κουλτούρας,  χάριν δήθεν φιλελευθεροποιήσεως και κακώς εννοουμένου εκσυγχρονισμού ;  Η βία  δίκαια θεωρείται ως ένα από τα κύρια προβλήματα της εποχής μας και η οποία επηρεάζει τα μέγιστα  και τον αθλητισμό.

 

 

Τα βασικά αίτια της βίας είναι επιγραμματικά :

1/ Η κοινωνική ανισότητα και αδικία.

2/ Η αυξημένη ανεργία.

3/ Η μίμηση των σκηνών της τηλεοράσεως και κινηματογράφου.

4/  Η μανία πολλών νέων για επίδειξη , ανάδειξη και προβολή.

5/ Η δίψα για εύκολο πλουτισμό.

6/ Η ψυχοφθόρος καταλυτική επίδραση του καταναλωτικού προτύπου της εποχής μας,

7/ Η έντονη αμφισβήτηση και απόρριψη των διαχρονικών αξιών και προτύπων ,

8/ Η κοινωνική απελευθέρωση του μέσου ανθρώπου, που είχε ως συνέπεια τη χωρίς όρια ελευθερία που καταχρηστικά γίνεται  ασυδοσία και συχνά καταλήγει στην αναρχία. ,

9/ Η χωρίς όρια πολιτικοποίηση ή και απολιτικοποίηση των νέων,

10/ Τέλος και πάνω απ’ όλα η θανάσιμη κρίση που διέρχεται η σύγχρονη οικογένεια ανά τον κόσμο.

 

Τηλεόραση-κινηματογράφος

 

Τα έργα της δεκαετίας του 50 «Η Ζούγκλα του Μαυροπίνακα»    «Επαναστάτης χωρίς αιτία» κ. α έριξαν το πρώτο φως στο φαινόμενο της βίας που τότε πρωτοεμφανιζόταν στις ΗΠΑ. Τα οργισμένα νιάτα του 50 έσπειραν την βία και τώρα θερίζουν τον τρόμο, όπως και οι Ισραηλινοί  με την κρατική τους  βία ξεσήκωσαν την βία των Παλαιστινίων και του Ισλάμ. Σήμερα βιώνουμε τα γεγονότα της πρωτοφανούς βιαιότητος που παίζονταν στο «Κουρδιστό Πορτοκάλι» Τα κρούσματα της βίας εκδηλώνονται παντού στους χώρους μαζικών εκδηλώσεων. Οι αθλητικοί χώροι, οι πολιτικοί και κυρίως οι πολιτιστικές  συγκεντρώσεις με συγκροτήματα νεανικής μουσικής, ακόμη και τα σχολεία και οι δρόμοι γίνονται θέατρα βίαιων εκδηλώσεων της νεολαίας.     Βιτρίνες καταστημάτων θρυμματίζονται , αγάλματα καρατομούνται ή βεβηλώνονται με γραφίτι, αυτοκίνητα καταστρέφονται άνευ λόγου και με εκπλήσσουσα μανία. Τα όργανα της τάξεως σε πολλές περιπτώσεις-αδυνατούν να αποτρέψουν ή τουλάχιστον να ελέγξουν την άγρια  νεανική βία./ Και το πιο απαισιόδοξο είναι ότι χρόνο με τον χρόνο τα κρούσματα   αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, με συνέπεια να γίνεται δύσκολη και αυτή ακόμη η καταγραφή τους στο καθημερινό αστυνομικό δελτίο. Οι  νέοι σήμερα άγχονται από   μικρή ηλικία όχι μόνον για το μέλλον τους αλλά και  για το παρόν.  Από το Δημοτικό Σχολείο γνωρίζουν την αγωνία για την επιβίωση και τον ανταγωνισμό. Η ζωή   τους περισφίγγεται στις συντεταγμένες σχολείο-σπίτι, σπίτι –σχολείο. Ο νεανικός τους δυναμισμός συμπιέζεται , εξουθενώνεται . Το παιχνίδι των παλιών νέων είναι απηγορευμένο είδος  σήμερα  και η αλάνα της γειτονιάς έχει γίνει τσιμέντο και πολυκατοικίες. Και κάποτε όλα αυτά τα  άγχη , οι φόβοι, οι αγωνίες  και η καταπίεση του εξουσιαστικού κατεστημένου ξεχύνονται σαν πυρωμένη λάβα στην άσφαλτο και σαν από το κουτί της Πανδώρας με μια καταστρεπτική και αυτοκαταστροφική μανία , θυμό και οργή στρέφονται εναντίον των πάντων στο διάβα τους .

 

Κοινωνία που αποζητά την αναγνώριση της

 

 Είναι πιά κοινότυπο να λέμε ότι η σημερινή κοινωνία είναι μονολιθική, χρησιμοθηρική , ωφελιμιστική, απρόσωπη, μια κοινωνία ‘Τρύπιων ανθρώπων» Όμως αν τον καλοεξετάσουμε τον νέο σήμερα αποζητά την αναγνώριση και προβολή του που του έχει στερήσει η εξουσιαστική και κοινωνικοπολιτική δομή της κοινωνίας μας , της κοινωνίας των τριών ταχυτήτων, α/ εκείνη των δισεκατομμυριούχων, β/ των αστών και γ/ των φτωχών  και των ανέργων.  Και η παιδική του αφέλεια τον οδηγεί στη βία ως το πρόσφορο μέσον αγώνα για την ανάδειξη και προβολή του. Στα χέρια του η βία γίνεται πυρσός που τον φωτίζει προς στιγμήν να ξεχωρίσει από το «γκρίζο φόντο»  της κοινωνίας μας, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο πυρσός γίνεται μέσον αυτοπυρπόλησης του.

 

 «Μαζάνθρωποι» και «Ποίμνια»

 

 Εχει επισημανθεί από πολλούς κορυφαίους διανοητές ότι οι κοινωνικές αξίες  έρχονται και παρέρχονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σήμερα, όπως οι διάττοντες αστέρες . Δοκιμασμένοι διαχρονικοί θεσμοί όπως η οικογένεια ,   θρησκεία και η πατρίδα αμφισβητούνται από τους λεγομένους προοδευτικούς , αλλά και τους άλλους, τους εκσυγχρονιστές. [ Εδώ ας μου επιτραπεί μια μικρή παρέκβαση. Η Ιουδαιοχριστιανική κοσμοπολιτική θρησκεία δεν είναι πατρώα θρησκεία, αλλά δια της βίας επιβληθείσα στους Ελληνες σε χαλεπούς καιρούς.  Η Ελληνική θρησκεία είναι και θα παραμείνει η Ολυμπιακή ιδεοκρατική και πνευματική θρησκεία. Ητο λοιπόν επόμενο να  αμφισβητηθεί από τους Ελληνες η Ιουδαιοχριστιανική και μάλιστα θα λέγαμε ότι άργησε επί 17 αιώνες η αμφισβήτηση της. Διότι δεν είναι δυνατόν  η πατρώα Ολυμπιακή θρησκεία, ηλικίας άνω των 45.000, που υπήρξε το φιλοσοφικό λίκνο για την ανάπτυξη του Ελληνικού Πολιτισμού, να αντικατασταθεί μονίμως από μια ξενόφερτη θρησκεία ενός κατωτέρου πολιτιστικά λαού της ερήμου.] Όμως ο θεσμός της οικογένειας και της πατρίδος δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν , διότι ο άνθρωπος θα καταντήσει «μαζάνθρωπος» και «ποίμνιον». Σήμερα  λοιδωρούνται και οι πατροπαράδοτες διαχρονικές αξίες στο όνομα   εισαγόμενων ιδεολογημάτων  που  ζουν όσο και τα ρόδα. Όμως οι νέοι για να «στερειώσουν» χρειάζονται  γερές άγκυρες που να τους ενώνουν με  την παράδοση και με την ιστορία μας.  Παράλληλα , χρειάζονται πίστη σταθερά-χωρίς όμως δογματισμούς- υγιείς θεσμούς, ανοιχτό το πνεύμα και κεραίες στραμμένες στο παρόν και στο μέλλον για να  διεκδικήσουν την πρόοδο. Το δέσιμο με το παρελθόν παίζει το ρόλο του φρένου ενός οχήματος , ενώ  το προοδευτικό πνεύμα παίζει το ρόλο της κινητήριας  μηχανής . Όπως  ένα όχημα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς φρένο και μηχανή , έτσι και ο άνθρωπος και η κοινωνία δεν μπορεί να πορευθεί χωρίς τον εκσυγχρονισμό που να βασίζεται όμως στην παράδοση και στην πείρα του παρελθόντος.

 

Χτυπούν στα τυφλά

 

Σήμερα μη έχοντας σχεδόν τίποτα σπουδαίο να υποστηρίξουν ή έστω να πολεμήσουν, στρέφονται βίαια σε οποιονδήποτε τους φαίνεται εχθρικός. Χτυπούν σαν ελεύθεροι σκοπευτές σε οτιδήποτε κινείται, γιατί απλά δεν έχουν ως οδηγό τους καμιά ηθική αξία. Οικογένεια , σχολείο , κοινωνία, πολιτεία τους εφοδίασαν με ένα αβυσαλέο κενό, που δεν το καλύπτει κανένα όραμα, που δεν τους αφήνει για το μέλλον καμιά ελπίδα. Για πολλούς η βία γίνεται ένα είδος ψυχαγωγίας και μάλιστα ανέξοδης. Συγκεκριμένα , πολλοί δεν πηγαίνουν στους αθλητικούς χώρους για το παιχνίδι, αλλά για να δημιουργήσουν ταραχές, εμποδίζοντας έτσι τους νέους που θέλουν να αθληθούν. Συχνά οι ποδοσφαιρικοί αγώνες μετατρέπονται σε αγώνες ‘κατς’ , που παίζεται στις κερκίδες των γηπέδων. Όχι σπάνια βλέπουμε παίκτες , δημοσιογράφους και αστυνομικούς να έχουν στραμμένη την πλάτη στον αθλητικό χώρο και τα μάτια στις κερκίδες.

 

Το Σχολείο χωλαίνει

 

Οσο κι’ αν φαίνεται υπερβολικό και το σχολείο έχει κι’ αυτό μεγάλο ποσοστό ευθύνης  για  την σημερινή κατάντια των νέων και την βία. Τα άθλια εκπαιδευτήρια, ή έλλειψη χώρων άθλησης,   η έλλειψη πολιτιστικών εκδηλώσεων, η ανεπάρκεια και συχνά η ακαταλληλότητα των δασκάλων, η μαζοποίηση των μαθητών, η αδυναμία της Πολιτείας να τους παράσχει μια σύγχρονη Παιδεία προσαρμοσμένη στις ανάγκες της εποχής, αλλά και να καλλιεργήσει τις ψυχές τους με ανθρώπινο πρόσωπο, κάνουν τους νέους να βλέπουν το σχολείο σαν κάτι ξένο γι’ αυτούς , σαν φυλακή, σαν ένα χώρο που τους βασανίζει. Ετσι ο νέος δεν δημιουργεί ψυχικό δεσμό με το σχολείο και τον δάσκαλο , όπως συνέβαινε  στην αρχαία Ελλάδα ή σε παλιότερες εποχές. Η έλλειψη από τα διδασκόμενα μαθήματα της Μουσικής και επαρκών χώρων άθλησης επηρεάζει αρνητικά την ψυχή των νέων.

 

Ανεργία ο «καρκίνος» της κοινωνίας

 

Η ανεργία στρέφει αρκετούς νέους στη βία. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι είναι σήμερα άνεργοι και άρα η στρατιά για την στρατολόγηση  των επίδοξων αναρχικών. Νέοι με προσόντα αγωνίζονται για μια θέση εργασίας. Η Πολιτεία με την απρογραμμάτιστη κακή οικονομική πολιτική της , το μόνο που προσφέρει  σ’ αυτούς , είναι μια θέση στην ουρά για κάρτα ανεργίας. . Η ανεργία συνθλίβει τα όνειρα των νέων, διότι αληθινά ελεύθερος και ανεξάρτητος είναι εκείνος που μπορεί να συντηρεί τον εαυτόν του και την οικογένεια του. Ο  νέος αποκομμένος από την γη και την μικροεπιχείρηση και τα χειρονακτικά και κατώτερα επαγγέλματα, συνοστίζεται συνεχώς προς το δημόσιο για μια θέση στον ήλιο. Η ανεργία οδηγεί τους νέους στην απόγνωση , κι’ αυτή   στη βία,   στα ναρκωτικά και  τέλος στο έγκλημα και την κομπίνα.  Οι πιο καλοί στρέφονται προς την μετανάστευση, ενώ οι πιο πολλοί γίνονται φόρτωμα στους γονείς τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται .  Εδώ βλέπετε ότι το πνεύμα   είναι εν «επαρκεία»-τρομάρα μας- και  δεν έχει αξία.

 

 Οικογένεια το πρωταρχικό κύτταρο της Κοινωνίας

 

Η οικογένεια είναι σήμερα ένας από τους κύριους παράγοντες για την έξαρση της βίας των νέων, διότι δεν επιτελεί πλέον τον σκοπό της     διαπαιδαγωγήσεως των τέκνων. Το έργο αυτό το έχει εναποθέσει κυρίως στην ψυχοφθόρα τηλεόραση και στα θεάματα που διαδίδουν τη βία και το έγκλημα. Η αλλαγή του προτύπου ανατροφής των νέων επί το δήθεν «φιλελεύθερον» οδήγησε την Ελληνική κοινωνία στην παρακμή, διότι έπαψε να γαλουχεί  τους νέους με βάση τις Ελληνικές διαχρονικές αξίες, του μέτρου, της τιμιότητος, της συνέπειας, της σεμνότητος, , της φιλαλήθειας-ευθύτητος, της εργατικότητος, της καθαριότητος, της αγάπης και τον σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, της ανδρείας,  γεναιότητος και φιλαλληλίας  και τέλος της φιλοπατρίας. Οντως η κρίση της σημερινής οικογένειας είναι κατά τους διαπρεπέστερους  κοινωνιολόγους η μεγαλύτερη αιτία  της αυξήσεως των κρουσμάτων βίας. Την κρίση αυτή επιβεβαιώνουν η κάθετη αύξηση των διαζυγίων, η εγκατάλειψη της οικογενειακής εστίας από τον πατέρα ή την μητέρα, η έλλειψη ψυχικής επαφής μεταξύ των συζύγων ή των εφήβων, η αδυναμία  ή η αδιαφορία τους για την επιμελημένη αγωγή και μόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού και γενικότερα η έλλειψη του ηρέμου και γαλήνιου οικογενειακού περιβάλλοντος. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να μένει  έκθετο και να γίνεται έρμαιο όλων των κακών κοινωνικών  επιδράσεων. Στην έλλειψη αγάπης απαντούν με οργή, μίσος και πράξεις βίας. Ο θεσμός της οικογένειας  αληθινά συγκλονίζεται . Οι έφηβοι που μάχονται  τον εαυτόν τους και ξεσπούν σε βίαιες πράξεις δεν έχουν νιώσει τη σταθερότητα και την ασφάλεια  των οικογενειακών δεσμών . Κυρίως δεν έχουν    γνωρίσει την αγάπη, γι’ αυτό και δεν  είναι σε θέση να αγαπήσουν όχι μόνον τους άλλους αλλά και τον ίδιο τον εαυτόν τους.

 

Η Καταναλωτική Κοινωνία

 

Πέραν της ευθύνης της οικογένειας υπάρχει μεγάλη ευθύνη και στην κοινωνία. Ποιο είναι το κυρίαρχο πρότυπο της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας ; Ο νέος θέλει πολύ σύντομα να αποκτήσει άφθονα χρήματα –ανεξάρτητα αν έχουν αποκτηθεί με νόμιμα ή  ανέντιμα μέσα- και να απολαμβάνει  τη ζωή του χωρίς αναστολές ή ηθικούς ενδοιασμούς. Θέλει να τύνεται μόνον με επώνυμα ρούχα, να κινείται με ααυτοκίνητα πολυτελείας  ή με λήαρ τζετ, να κάνει διακοπές σε κοσμικά θέρετρα , να είναι αδίστακτος, άφιλος, χωρίς συναισθήματα και να εδιαφέρεται απολκειστικά και μόνον για το ατομικό του συμφέρον, την προσωπική του ανάδειξη και την κοινωνική του προβολή. Αυτό είναι το πρότυπο του σημερινού νέου,  που θεοποιεί το χρήμα και το θεωρεί «μέτρον πάντων των ανθρώπων» και όχι ο Ανθρωπος. Κάποιοι απ’ αυτούς ταν βλέπουν να ην ευοδούται  ο στόχος τους , δεν διστάζουν να καταφύγουν ακόμη και στη βία και σε εγκληματικές πράξεις με την πλάνη ότι μέσω αυτών θα τους προσεγγίσουν. Οι νέοι έμαθαν-ή και τους μάθαμε εμείς οι μεγαλύτεροι- να παίρνουν και όχι να προσφέρουν, να έχουν μόνον δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις προς την οικογένεια , κοινωνία και προς τον ευατόν τους,  να κατηγορούν και όχι να μοχθούν, να απορρίπτουν τα πάντα , χωρίς όμως να κάνουν αυτοκριτική.  Εμαθαν να ζουν για τα υλικά αγαθά σε ένα κλίμα αμοραλιστικό , χωρίς οράματα και ιδανικά, με πρότυπα ζωής υλιστικά που προωθούν έντεχνα την κατανάλωση , αλλά όχι και το ευ ζειν.  Το  χειρότερο είναι ότι στο κυνήγι της υλικής απολαύσεως , χάνουν την πνευματική ζωή και δεν έχουν το χρόνο για σκέψη και αυτοσυγκέντρωση. Η ωφελιμιστική μας κοινωνία έχει τεράστια ευθύνη  για τον αποπροσανατολισμό των νέων. Διότι ενώ αυτή ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου στη νεανική παρεκτροπή, αυτή   τιμωρεί αμείλικτα τους νέους  εκείνους που υπερβαίνουν τα εσκαμμένα.

 

Εξανθρωπισμός της Κοινωνίας- Νομοκρατία

 

Ο ευδαιμονισμός και η ευζωία των νέων θρυμματίζει  τις ηθικές αναστολές , απομακρύνει το νέο  από τα υψηλά ιδεώδη και τα αγνά ιδανικά-μεταξύ των οποίων και τον αθλητισμό- και ανοίγει συχνά την κερκόπορτα που οδηγεί στη βία , στη σύγκρουση των ανθρώπων  με το συνάνθρωπο , στην εξαχρείωση  και την απανθρωποποίηση του σύγχρονου πολιτισμού. Ολοι συμφωνούν ότι η κοινωνία μας πρέπει να μετατραπεί σε μια πολιτισμένη και ευνομούμενη κοινωνία. Διότι δεν μπορεί στην εποχή των κομπιούτερ και του αυτόματου προγραμματισμού να αγνοούνται οι νόμοι της κοινωνίας από ολίγα άτομ. Η  βλάβη που μπορεί να προκύψει από τις φοβερές δυνάμεις που χειρίζεται σήμερα το ανθρώπινο γένος είναι όλεθρος και πυρηνική καταστροφή. Επομένως πρέπει να περάσουμε στην Κοινωνία της Νομοκρατίας , όπου οι πάντες θα πρέπει αυτοπροαιρέτως να σέβονται και να πειθαρχούν στους νόμους.

 

            Η Απάτη στα Γήπεδα

 

Θα αναφέρουμε ένα απτό παράδειγμα από την Ολυμπιάδα των Αθηνών. Ενώ από τη μια μεριά ο γάλλος υπουργός των σπορ, JEAN-FRANCOIS CAMOUR,) απειλεί με  σκληρές τιμωρίες και αποκλεισμό από την Ολυμπιάδα εκείνων των αθλητών με ντόπινγκ και επίσης εκείνων των αθλητών που εξετάζονται με την υποψία του ντόπινγκ, από την άλλη μεριά οι ΗΠΑ θέλουν να κερδίσουν τόσα πολλά μετάλλια, όσο ποτέ πρότερο. Οι Γερμανοί επίσης ονειρεύονται την Τρίτη θέση στην κατοχή των μεταλλείων. Αλλά, όπως μεταδίδουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πολλά νέα διαφοροποιούμενα ναρκωτικά παραποιημένων φαρμακευτικών ουσιών σχεδιάζουν τώρα στις ΗΠΑ, μόνο και μόνο για να αποφύγουν από τα προσιτά καθιερωμένα τεστ και η υποψία είναι μεγάλη, ότι υπάρχει μία συμβίωση μεταξύ σπορ, εμπορίου  και απάτης. Εδώ καλείται τώρα η Αθήνα να εφαρμόσει εξονυχιστικούς ελέγχους και να καθιερώσει έναν καινούργιο κατευθυντήριο κώδικα της ολυμπιακής άμιλλας και του ολυμπισμού. Μέσα σ’ αυτό το αλλοπρόσαλλο κλίμα την πλήρωσαν οι δύο κορυφαίοι  ολυμπιονίκες μας Κεντέρης και Θάνου, θύματα αμφότεροι του σαθρού και παρακμιακού συστήματος .  Αντί για την προώθηση των καλύτερων αθλητών, είναι τώρα στην ημερήσια διάταξη οι καλύτεροι γιατροί και οι εναλλακτικές φαρμακευτικές ουσίες. Οι αγνοί αθλητές έχουν ήδη απατηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Muscle beach- είναι η Μέκκα της αμερικανικής διπλής ηθικής, βλέπε: DIE ZEIT, 22.01.2004, 

                   Η Βία στα Γήπεδα

       Το κακό αρχίζει από την ανατροφή των παιδιών μέσα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και εξοντωτικό  περιβάλλον, ενώ θα έπρεπε από το σχολείο και το σπίτι και εν συνεχεία   στην κοινωνία να διδάσκονται  για να  ζήσουν αρμονικά    σε ένα συναγωνιστικό περιβάλλον. Τούτο σημαίνει ότι ο ένας θα πρέπει να βοηθάει τον άλλον για ανέλθουν όλοι μαζί, αν έχουν τα φυσικά , ηθικά και πνευματικά προσόντα. Αυτό είναι το ομαδικό πνεύμα που ενσαρκώνουν τα ομαδικά αγωνίσματα και κάθε σοβαρή ανθρώπινη προσπάθεια.  Αν το σύστημα μας ήτο αξιοκρατικό θα παραδεχόταν ο καθένας τον καλύτερο του και θα προσπαθούσε να τον μιμηθεί, αντί να τον μισεί και να θέλει να τον εξοβελίσει από το χώρο του. Αν τα παιδιά μάθαιναν από μικρά το «έυ αγωνίζεσθαι» αντί του «πολεμάτε αλλήλους» τότε η κοινωνία θα ήτο καλύτερη. Η επιτυχία του ενός πρέπει να είναι και επιτυχία του άλλου. Αλλά  πρέπει να ανεχόμαστε και  την αποτυχία σαν μια αφετηρία ή και πρόκληση για ένα καλύτερο ξεκίνημα, ώστε να επιτύχουμε την επομένη φορά , αφ’ όσον διορθώσουμε τα σφάλματα  μας και  βελτιώσουμε τις επιδόσεις  μας,  με   κόπο,   μόχθο και προσπάθεια. Ιδιαίτερα στον τομέα του αθλητισμού όπου δεν περνούν οι απάτες –με εξαίρεση το ντόπιν που πρέπει να εξοβελισθεί από τον αθλητισμό- οι νέοι θα πρέπει να διαπαιδαγωγηθούν στο «εύ αγωνίζεσθαι » όχι μόνον στον αθλητικό στίβο αλλά και στο στίβο της ζωής. Το σημερινό μοντέλο ανταγωνιστικής  κοινωνίας , όπου κυριαρχεί η βία  και η δύναμη του ισχυροτέρου,  πρέπει να δώσει τη θέση του  σε ένα νέο τρόπο ζωής  που θα είναι πιό ορθολογιστική, πιο ειρηνική , πιο  ισορροπημένη και πιο ασφαλής

 

 

 

Εποχή συγχύσεως ,  παρακμής και Ύβρεως

 

Οι νέοι έχουν ριχτεί σε λυσσαλέο αγώνα για τεχνολογική ανάπτυξη και ξέχασαν την σπουδαιότητα της Αρετής και της πνευματικότητος. Ο πλουτισμός και η ανάπτυξη συνεπιφέρουν την αλαζωνεία  και αντιπνευματικότα ,  που αγκαλιάζει σήμερα το σύνολον σχεδόν της κοινωνίας μας . Σε μια τέτοια δραματική φάση η ψυχή του ανθρώπου και της κοινότητος , χάνει τον προσανατολισμό της και οδεύει προς την Υβριν. Ο άνθρωπος ζει τον εκφυλισμό του παλαιού που παραπαίει,   χωρίς όμως να έχει βρει ακόμη το νέο πρότυπο. Για να συρρικνωθεί η βία, παρακμή και βαρβαρότητα   πρέπει να ενεργοποιηθεί προσωπικά το άτομο και συλλογικά η Πολιτεία, για να οικοδομηθεί ο νέος δίκαιος, ενάρετος, αγαθός, πνευματικός, πλούσιος και πολιτισμένος  κόσμος. Για να βρούμε όμως  τον σοφό δρόμο  του μέλλοντος πρέπει να στραφούμε  στην αρχή του πολιτισμού, στο αρχέτυπο  του ανθρώπινου είδους . Να ερωτηθούμε . Τι είναι ο Ανθρωπος ;Κι’ αυτό θα το βρούμε μέσα στον Ελληνικό Πολιτισμό. Κανείς δεν πρέπει να μείνει απαθής στο χτίσιμο της Νέας Κοινωνίας της Γνώσεως και προ παντός οι νέοι που τους αφορά άμεσα και επιτακτικά. Ετσι θα επιτευχθεί ο εξανθρωπισμός της κοινωνίας μας.

 

Μέτρα Εξανθρωπισμού

 

Ας ενθαρρύνουμε τους νέους στα πρώτα τους βήματα. Ας τους αγκαλιάσουμε , ας προσπαθήσουμε να κάνουμε καλύτερη τη ζωή τους, για να μπορέσουν μια μέρα να μας πουν το «άμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρονες» Προς τούτο πρέπει να ληφθούν τα εξής μέτρα:

 

1/ Όπως βλάπτει η παντελής έλλειψη αστυνόμευσης , έτσι βλάπτει και η επέκταση της  αστυνόμευσης σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

2/ Να δοθούν αξίες ,  ιδανικά , ηθική πνοή, στόχοι, νέα πρότυπα και προοπτικές στους νέους. Χωρίς αξίες η ζωή δεν έχει αξία

3/ Να  γίνει ανθρωποκεντρική Παιδεία  με την καλλιέργεια των κλασσικών σπουδών . Ετσι θα αναδειχθούν τα υγιή πρότυπα ζωής για τους νέους, που θα θέτουν το «εύ ζειν» υπεράνω του «ζειν» στη χαμωζωή. Για να μπορούν να δουν τον συνάνθρωπο τους ως συναγωνιστή και όχι σαν εχθρό και ανταγωνιστή.

4/ Να εισαχθεί η εκμάθηση της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης.

5/ Η παροχή ίσων ευκαιριών με αξιοκρατικά κριτήρια και το  σταμάτημα της ευνοιοκρατίας, οικογενειοκρατίας και κομματικής πελατείας. Τότε και η βία θα μειωθεί σημαντικά.

6/ Να ενεργοποιηθεί το Σπίτι και το Σχολείο προς την κατεύθυνση της συρρικνώσεως του φαινομένου της βίας.

7/ Η Πολιτεία να προστατεύσει την νεολαία από τη φθοροποιό δράση των ΜΜΕ και του θεάματος και να εφαρμόσει   πιστά το Νόμο προς πάσα κατεύθυνση.

8/ Να ενθαρρύνει και διευρύνει η Πολιτεία και η κοινωνία   τη συμμετοχή των νέων στα κοινά και να τους δώσει στοργή και συμπαράσταση που τους έχει στερήσει.

9/ Να λάβει μέτρα για την επίλυση του μεγάλου προβλήματος της Ανεργίας και υποαπασχόλησης.

10/ Να ασχοληθεί η Πολιτεία  και η κοινωνία με το μέγα θέμα των ναρκωτικών ουσιών , δίδοντας ως υποκατάστατο στους νέους

   ευκαιρίες αθλητικής, κοινωνικής και πολιτιστικής δράσης  και δημιουργίας.

            11/ Να σταματήσουν τα ΜΜΕ να δίνουν στους νέους τα  πρότυπα ήρωος χωρίς ηρωικό ήθος και ηρωική δράση.

            12/ Να γίνει αρτιότερη η λειτουργία του θεσμού της Δικαιοσύνης, ώστε να γίνεται σωφρονισμός των νέων με την ένταξη τους στην κοινωνία, και όχι το σωφρονιστικό μας σύστημα να γίνεται φυτώριο νέων εγκληματιών.

            13/ Εμείς οι μεγαλύτεροι αφού κάνουμε την αυτοκριτική μας να εγκαταλείψουμε την ανοχή και τις υπερελευθερίες που δώσαμε στους νέους , με αποτέλεσμα την αποθράσυνση τους.

14/ Να χτυπηθεί το φαινόμενο της υιοθετήσεως ξενόφερτων ψυχοφθόρων  αντιανρώπινων προτύπων-και ιδιαίτερα Αμερικανικών - τα οποία έχουν αποδειχθεί επιζήμια για τον άνθρωπο και την κοινωνία .

15/ Να γίνουν αθλητικά στάδια, πολιτιστικά κέντρα, βιβλιοθήκες, μουσικές λέσχες, μουσεία κ. α για να διοχετεύεται δημιουργικά ο δυναμισμός των νέων.

 

Από Μηχανής Θεός ο Ελληνισμός

 

Εμείς την δημιουργήσαμε αυτή την κοινωνία και εμείς μπορούμε να την αλλάξουμε. Ας είμαστε όμως ρεαλιστές . Σήμερα υπάρχουν και αξιοθσύμαστοι νέοι που διαπρέπουν σε παγκόσμιο επίπεδο σε όλους τους τομείς δράσεως στην επιστήμη,   τεχνολογία ,   γράμματα ,   τέχνες και στην επιχειρηματικότητα. Κανείς θεός δεν θα κατέβει να την αλλάξει, παρά μόνον  αυτοί οι ίδιοι , αλλά και εμείς οι ωριμότεροι, αν ενεργοποιηθούμε όλοι. Εδώ στην Ελληνική γη φύτρωσαν οι πρώτες Αξίες για την ζωή και τον άνθρωπο. Ας ψάξουμε λοιπόν να τις βρούμε και να τις αναδείξουμε και πάλι . Η «τριμερής φιλία» του Πυθαγόρα, δηλαδή η αγάπη του θεού προς τον άνθρωπο, του ανθρώπου προς τον θεό και την Φύση και όλων αυτών μεταξύ τους θα δώσει την λύση στα σημερινά προβλήματα. Αρκεί να αναφανεί μια έντιμη και Ελληνοπρεπής πολιτική ηγεσία με βούληση , ώστε να γίνει πραγματικότητα το όνειρο όλων των νέων. Το Ελληνικό πνεύμα σήμερα ξεπροβάλλει και πάλι σαν η μοναδική  διέξοδος  για την διατήρηση της Ειρήνης , της παγκόσμιας συνεργασίας και της ισορροπίας στον πλανήτη, και όχι ο πόλεμος που θα φέρει τον όλεθρο και την οικολογική και πυρηνική καταστροφή.