ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ  ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ  ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

                                       ΑΝΤΙ  ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 

           

 

Σκοπός του Βιβλίου

 

            Το πόνημα τούτο έγινε για δύο κυρίως λόγους :

α/ σαν ελαχίστη συμβολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004

β/ για την κατάρριψη των ανακριβειών και ψευδολογιών σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν πέτυχε του σκοπού του εσείς θα το κρίνετε.

 

            Ολυμπιακοί Αγώνες: Ένας Πανάρχαιος Θεσμός

 

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο χώρο της Ολυμπίας στην Ηλεία της Πελοποννήσου πραγματοποιήθηκαν πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Λαθεμένα ορίζουν οι νεώτεροι ιστορικοί το 776 π. Χ σαν έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Eπικρατεί  δηλαδή η εντύπωση    ότι  κάποιοι  ξαφνικά το 776 π. Χ έστησαν το σκηνικό των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία, όπως λ. χ στήνει κάποιος   πλανόδιος θίασος μιά θεατρική παράσταση. Και δυστυχώς χωρίς καν να σκεφτούμε ότι επί χρόνια τώρα μας εξαπατούν τούτο έγινε πιστευτό. Ωσπου όταν μεγαλώσαμε και μελετήσαμε την Ελληνική  Αρχαιολογία, αποκαλύψαμε  το μέγα ψεύδος. Η τραγικότητα  της εποχής μας έγκειται εις το ότι η απάτη αυτή δεν περιορίζεται μόνον στην  ημερομηνία ενάρξεως  των Ολυμπιακών Αγώνων ,αλλά το ίδιο ψεύδος επεκτείνεται και στις Επιστήμες και στις Τέχνες και  στο Λόγο και σε όλες τις εκφάνσεις της  ζωής μας .

 

Βάση των Ολυμπιακών Αγώνων η Ολυμπιακή θρησκεία

 

Ο Πολιτισμός  η καλλιέργεια  και η εξημέρωση των ανθρώπων  έχει αρχήν και βάσιν την θρησκείαν. Η δε θρησκεία    κρατεί σταθεράν την πολιτικήν, και άνευ θρησκείας  ουδέν εγένετο κοινωνία, και ούτε γίνεται, διότι μόνον αυτή συνδυάζει την κοινήν θέληση των ανθρώπων και δι’ αυτής καλλιεργούνται τα έθνη. Και το θέμα δεν είναι τι ελάτρευον οι διάφοροι λαοί, διότι όλοι λατρεύουν τον  Δημιουργό κατά διαφορετικόν τρόπον, αλλά πως τον ελάτρευον. Και εν προκειμένω, η Ελληνική Ολυμπιακή θρησκεία είναι αυτή που προσέφερε τον πρώτον  Παγκόσμιο Πολιτισμό    και  υπήρξε   το βάθρο που στηρίχθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.  Αντίθετα, οι Ασιατικοί πολιτισμοί και θρησκείες ήσαν φιλοτύραννες, δεσποτικές, μωρές, αλαζωνικές, καταπιεστικές και εκρατούσαν τους ανθρώπους σκλάβους  δια της θρησκείας. Ενέσπειραν στην Ασίαν την αμάθειαν , την αγριότητα  , την ωμότητα, την μισανθρωπίαν , τα αιμοβόρα και ακοινώνητα ήθη, την  δουλεία και την κοινή δυστυχίαν των υποκειμένων. Ετσι ούτε νόμους έφτιαξαν, ούτε την μάθηση προώθησαν , ούτε τον πολιτισμόν  και τον αθλητισμό. Διότι ο αθλητισμός είναι κι’ αυτός «ο πολιτισμός του σώματος και της ψυχής».

 Όπως λέγει ο Ιάσων στον Ξενοφώντα « οίδα γαρ τους Πέρσας δουλείαν μάλλον , ή ανδρείαν μεμελετηκότας»  Οι  Αιγύπτιοι κατέστησαν θεοκρατίαν και εβασίλευον οι Ιερείς επ’ ονόματι των θεών. Oι Εβραίοι με τις τρεις εβραιογενείς θρησκείες(Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός)  βύθισαν τον κόσμο επι 1700 χρόνια στην διαίρεση, τους πολέμους , στην ηθική  σήψη και παρακμή, ενώ και οι νεώτερες πολιτικές θρησκείες και δόγματα βύθισαν τον κόσμο στην δυστυχία και στην απόγνωση  και ακόμη δεν μπορεί να την  ξεπεράσει.

Αντίθετα ο Δίας , μονάρχης της Ελλάδος γενόμενος, διέταξεν ισότιμον και δημοκρατικήν  Πολιτείαν, εξολόθρευσε τους ληστές της Θεσσαλίας και επεπνόησε τα άπειρα καλά για την εξημέρωση των ανθρώπων, μεταξύ δε των καλυτέρων συγκαταλέγονται και οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το Ολυμπιακόν Ιδεώδες. Ητο δε τόση η ευνομία ώστε οι Ηλείοι ψήφισαν να μην διαβαίνουν οι γυναίκες τον Αλφειόν , όταν εορτάζονται οι γυμνικοί Ολυμπιακοί Αγώνες και αυτοπροαιρέτως η κοινωνία εκράτησε απαραβίαστο το έθιμο τούτο επι χιλιάδες χρόνια . Τούτο δεν ήτο προιόν βίας, δεσποτισμού και τυραννίας, αλλά αυτοπροαιρέτου κοινής θελήσεως των πολιτών.

Η πρώτη σύγχρονη   γενεσιουργός  αιτία ξεκινά απο την Βίβλο και την δήθεν ημερομηνία γενέσεως του κόσμου από τον Εβραίο Γιαχβέ, πριν 4.000 περίπου χρόνια. Αντίθετα, η ιστορία της Ελλάδος αρχίζει πριν 80.000 χρόνια και αυτή είναι συνυφασμένη με τους  αγώνες. Με τον τρόπο αυτό η διεθνής εξουσία κατορθώνει να κυβερνά τον κόσμο εδώ και 17 αιώνες, από τότε δηλαδή που με βίαια μέσα έσβυσαν το Ελληνικό Πνεύμα και κατήργησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες . Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.  Η απόκρυψη  όμως του παρελθόντος οδηγεί τον κόσμο σε επισφαλή και επικίνδυνη πορεία , γιατί το παρελθόν αποτελεί τον καθρέπτη του παρόντος και το παρόν σηματοδοτεί την πορεία του μέλλοντος.

 

 

             

            Η Αρχή των Αγώνων στην Ηρωική Εποχή

 

           

            Αγνοείται   ακριβώς τις ήτον ο πρώτος ευρετής των αγώνων, πλην εις την Ελλάδα φαίνεται η αρχή αυτών  κατά τον Ηρωικό αιώνα. Ο Υγίνος αριθμεί δεκαπέντε τοιούτους μέχρι του Αινείου, αλλ’

Οι τέσσαρες πρώτοι δεν σώζονται και έτσι αρχίζουμε από τον πέμπτον. 

Πέμπτον,  λέγει  τον Δαναό, όστις   κατέστησεν αγώνα εις τους γάμους των θυγατέρων αυτού.

Εκτον, δε λέγει τον Λυγκέα γαμβρόν του Δαναού, όστις κατέστησεν άλλον εις το Αργος της Αργείας Ηρας. 

Εβδομον, τον Περσέα, όστις εώρτασεν αγώνα επιτάφιον του Πολυδέκτους

 

Ογδοον, δε λέγει τον Ηρακλέα, όστις κατέστησεν τον Ολυμπιακόν αγώνα , εις τιμήν του Πέλοπος.

Ενατον δε λέγει τον Νεμεακόν, ον κατέστησαν οι επτά ηγεμόνες, επιτάφιον του Αρχεμόρου.

Δέκατον, δε τον Ισμιακόν, ον κατέσησεν ο Ερατοκλής , ή ο Θησεύς.

Ενδέκατον, δε των Αργοναυτών επιτάφιον του Κυζίκου.

Δωδέκατον, δε του Ακάστου επιτάφιον του Πελίου.

Δέκατον τρίτον, εώρτασεν ο Πρίαμος εις τιμήν του Πάριδος επιτάφιον. 

Δέκατον τέταρτον, δε τον Αχιλλέα , όστις εώρτασεν εν τω Τρωικώ πολέμω επιτάφιον αγώνα του Πατρόκλου.

Δέκατον πέμπτον, και τελευταίον λέγει τον Αινείαν, ότι εώρτασεν αγώνα του πατρός αυτού Αγχίσου. Δεν αναφέρει όμως τον Πυθιακό τον αρχαίοτατον όντα και εκείνον, και άλλους τινάς, και ίσως ανέφερεν τούτους εις την αρχήν του κεφαλαίου τούτου , όπερ απώλετο.(Διόδωρ. Μυθ. 273)

 

 

Ο Ηρακλής Ιδρυτής των  Αγώνων

Κατά την Μυθολογία ο Ηρακλής και τα   αδέλφια του ήλθαν   απο την Κρήτη στην Αρχαία Ολυμπία. Καθώς έπαιζαν κάποια μέρα στην  αλάνα, ο Ηρακλής, που ήτο  ο μεγαλύτερος αδελφός , πρότεινε στα αδέλφια του (τους Ιδαίους Δακτύλους) να αγωνισθούν στο τρέξιμο για το ποιός θα  βγεί πρώτος. Και τον κότινο της νίκης κέρδισε ο Ηρακλής. Ετσι απλά άρχισαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε αμνημονεύτους χρόνους  προ 45.000 ετών περίπου Πρό της Εποχής μας (Π. Ε) Στους Ολυμπιακούς Αγώνες αγωνίσθηκαν και  ανεδείχθησαν    Ολυμπιονίκες ο Ζευς , ο Απόλλων  και άλλοι θεοί και ημίθεοι του Ελληνικού πανθέου .

 Μετά την Μινωική και Μυκηναική εποχή η  Ελλάδα γύρω στο 800 π. Χ  μπήκε στην Αδηλη Εποχή, ένα είδος μεσαίωνα και παρακμής. Κατά την εποχή εκείνη είχαν σταματήσει οι Ολυμπιακοί Αγώνες.  Δοκίμασαν τα πάντα για να βγει ο τόπος από αυτή την παρακμή: Νόμοι, Σχολεία, Δικαστές , Φύλακες, Ναοί κ. α, αλλά τίποτα δεν έγινε. Επιστρατεύθηκαν άνθρωποι της Γνώσης και της Τέχνης, αλλά εις μάτην και πάλι.

Η Αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων

 Απογοητευμένοι τότε ρωτούσαν  το Μαντείο των Δελφών πως θα σταματήσει η παρακμή: Όμως αυτό έδινε στερεότυπα τον ίδιο πάντα χρησμό, που όμως δεν άλλαζε την κατάσταση. Τότε οι τρεις βασιλείς, Ιφιτος της Ηλιδος , Κλεοσθένης της Πίσσης και Λυκούργος της Σπάρτης συνελθόντες ζήτησαν και πάλι το χρησμό της Πυθίας. Και αυτή τους έστειλε τον αλλόκοτο χρησμό:

 «ΑΡΧΙΣΤΕ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ  ΑΓΩΝΕΣ»

Μα το πρόβλημα για αυτούς ήτο πως θα σταματήσουν τους πολέμους, τις αρρώστειες, την πανουργία, το μίσος , την μήνιν, την αυτοδικία, το άδικο και την παρακμή .  Οι αγώνες θα ξανάφερναν την Αρετή ; Και σαν να μην πίστεψαν την Πυθία επανήλθαν στον θεό Απόλλωνα και πήραν τα ίδια στερεότυπα λόγια:

«Κάντε αθλητικούς αγώνες τώρα αμέσως»

 Ετσι ξανάρχισαν πάνω σε νέα βάση τους Ολυμπιακούς αγώνες το 776 π. Χ. Από την ημερομηνία αυτή αρχίζει η μέτρηση των Ολυμπιακών αγώνων, αφού από την χρονολογία αυτή αρχίζει και ο κατάλογος των ολυμπιονικών . Η μαρμάρινη πλάκα που βρέθηκε στην Ολυμπία με γράμματα της κλασσικής εποχής αναφέρει πως ο Κόρυβος νίκησε στον αγώνα του απλού σταδίου και πήρε στεφάνι. Από τότε οι αρχαίοι Ελληνες μετρούσαν τα χρόνια με βάση αυτή την Ολυμπιάδα, η οποία ονομάσθηκε και ‘Κορυβιάς’ προς  τιμήν του Κορύβου

Οι Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα έγινε πάνω σε σαθρές βάσεις. Οι νεώτεροι Ολυμπιακοί  αγώνες έχουν   εκφυλισθεί και κατά την ομολογία όλων βρίσκονται σε μεγίστη  παρακμή . Ο κλάδος ελαίας αντικατεστάθη με τον κλάδον χρυσού. Ο πρωταθλητισμός  πάει να καταστρέψει τον αθλητισμό με την  επιστράτευση  της βιοχημείας στην προετοιμασία των αθλητών. Οι αθλητές σήμερα  καταπίνουν τεράστιες ποσότητες χαπιών  και χημικών παρασκευασμάτων , που επιφέρουν την αύξηση της σωματικής τους επίδοσης και μυικής δύναμης. , με δυσάρεστες επιπτώσεις  στους ίδιους και στην αθλητική ιδέα. Από το 1960 μέχρι το 1976 καταχωρίσθηκαν 30 θανατηφόρα κρούσματα αθλητών( Χρίστος Μότσιας «Σιτιους, Αλτιους , Φορτιους» Αθήνα, 1984) Όμως δεν είναι μόνον οι αγώνες που είναι σε παρακμή, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος ,   παραπαίει μέσα στην ηθική σήψη, την υλιστική ευδαιμονία και τη βία. Θέλησα λοιπόν να αποσπάσω ένα νέο χρησμό από την Πυθία για το πώς θα βγάλουμε  τους σύγχρονους αγώνες από το τέλμα του ντόπινγκ, του χρηματισμού και της επμπορευματοποιήσεως . Επειδή  αποφεύγει εδώ και 17 αιώνες να δέχεται τα στίφη των  βέβηλων ανθρώπων  στους Δελφούς, την συνήντησα νοερά μέσα στους βυθούς  της σκέψεως και μου εκμυστηριεύθηκε τον εξής χρησμό για να σωθούν οι αγώνες και για να βγει ο κόσμος ολόκληρος από το τέλμα και την παρακμή :

«ΑΝΑΒΙΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΝΕΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ»

 Με το χρησμό της αυτό η Πυθία  με έβαλε σε βαθιές σκέψεις.

 Tί θέλει άραγε  να πει με τα λόγια αυτά;

Ετσι άρχισα να ερευνώ το θέμα Ολυμπιακοί Αγώνες από την Προιστορία ως σήμερα.

Τρεις λοιπόν είναι οι κύριοι  λόγοι που με έκαναν  να γράψω   το βιβλίο:

 “ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ”:

Πρώτον, για να αποκαλυφθεί το μέγα ψεύδος της διεθνούς εξουσίας, σε βάρος της ιστορικής Αλήθειας  για την ημερομηνία ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτή δεν είναι το 776 π. Χ  ,  αλλά ανάγεται στην αρχέγονη προιστορία των Ελλήνων προ 45.000 ετών Π. Ε

Δεύτερον, για να συμβάλλουμε με ιδέες και προτάσεις  στην αρτιότερη και λαμπρότερη διοργάνωση  και εκτέλεση   των Ολυμπιακών Αγώνων στην χώρα μας το 2004. Και δεν εννοώ μόνον την υλικοτεχνική υποδομή , που φυσικά είναι απαραίτητη για ένα τόσο κολοσσιαίο εγχείρημα, αλλά περισσότερο τα νέα μηνύματα και τις αξίες που πρέπει να εκπηγάσουν μέσα από τους Αγώνες αυτούς. Για να δώσουμε τα  διαχρονικά   μηνύματα του Ελληνικού Πνεύματος,  που   θα βγάλουν τον κόσμο από την σημερινή  παρακμή και θα τον βάλουν   στην «Κοινωνία της Γνώσεως». 

 

Τρίτον, για να αντιστραφεί το κλίμα της σήψεως,  διαφθοράς και των αδιεξόδων  της εποχής μας,  και να ξαναβρεί η χώρα μας και ο κόσμος ολόκληρος τον σωστό δρόμο που χάραξαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας 2004 πρέπει να γίνουν σταθμός για την στροφή του κόσμου προς την Ελληνική Κοσμοθέαση, την Ελληνική Εκεχειρία, την Ειρήνη, την Δημοκρατία  και  την επιστροφή στην   «Εποχή του Πολιτισμού» 

                                ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

            Για τους αρχαίους Ελληνες η ιστορία των  Ολυμπιακών αγώνων ανάγεται σε χρόνους μυθικούς και στην απώτατη αρχή τους συνάπτεται από τους ίδιους τους θεούς από τους οποίους κατάγονται και οι πιο πολλοί ήρωες, φθάνοντας ως τον Κρόνο και τον Δία, τον πρόγονο των Ολυμπίων θεών. Ωστόσο αν η μυθική σύνδεση των Ολυμπιακών αγώνων φαντάζει τόσο απόμακρη , η σχέση των αγώνων με τον μυθικό Πέλοπα-ιδρυτή των αγώνων- που λατρευόταν στην Αλτι της Ολυμπίας σαν κεντρικό πρόσωπο και πριν ακόμη και από τον Δία, είναι  αδιαμφισβήτητη. Γιατί αυτός πρώτος νίκησε στην αρματοδρομία τον Οινόμαο και από τον τάφο του, το ιερό Πελόπιο, άρχιζε στην πρώτη φάση του το Στάδιο .

            Επομένως οι αγώνες έχουν ιερό χαρακτήρα και σχετίζονται με την λατρεία των Ολύμπιων θεών, γι’ αυτό και ετελούντο πάντοτε μέσα σε ιερούς χώρους: Ολύμπια , Πύθια , Νέμεια , Ισθμια κ.ο.κ  Εξ άλλου παράλληλα ή και ξεχωριστά από τους αθλητικούς αγώνες οι Ελληνες τελούσαν και μουσικούς και  καλλιτεχνικούς αγώνες , όπως λ. χ στους Δελφούς προς τιμήν του Απόλλωνα.  Σε όλους ανεξαιρέτως τους αγώνες το βουλευτήριο, θέατρο και το στάδιο ήσαν χώροι τόσο απαραίτητοι όσο ο βωμός και ο ναός του θεού.

            Οι Ολυμπιακοί αγώνες είχαν για τον  Ελληνικό κόσμο ένα νόημα παιδείας, διότι σήμαιναν την καλλιέργεια του ακέραιου ανθρώπου, αυτού που δεν χωρίζεται σε σώμα , ψυχή και πνεύμα, γιατί το πνεύμα δεν  έχει νόημα  χωρίς  το σώμα και την ψυχή. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σημασία που έδινε στην διάπλαση   πνεύματος , σώματος και   ψυχής ο Σωκράτης, ο οποίος επισκέπτετο τακτικά και εμπνέετο από τους γυμναζομένους νέους στα στάδια και στις παλαίστρες των Αθηνών. Ο μέγας δάσκαλος των ψυχών Σωκράτης θαυμάζει την αλκή και την ομορφιά των νέων και προχωρεί στην άσκηση και της ψυχής τους για την ολοκλήρωση του ιδανικού ανθρώπου.

            Όμως το πρώτιστο κίνητρο των Ελλήνων προς τον αθλητισμό ήτο το αγωνιστικό τους πνεύμα. Ο ένας ήθελε να ξεπεράσει  τον άλλον και ο στίβος επροσφέρετο γι’ αυτό. Μπορεί βέβαια να υπήρχε το ίδιο κίνητρο και σε άλλους λαούς, αλλά ποτέ δεν σκέφθηκαν να  προχωρήσουν στην ιδέα του αθλητισμού. Αυτός είναι εφεύρεση και προνόμιο των Ελλήνων. Η αθλητική ιδέα δεν   ήλθε τυχαία στον Ελληνα. Προβάλλει μέσα από την πολυτάραχη ζωή του   και από τους αέναους αγώνες του για την επιβίωση, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και στα πανάρχαια ταξίδια του σε άξενες στεριές και θάλασσες , σε άξενα και μακρυνά μέρη, σε κάθε γωνιά του κόσμου, όπου ταξίδευαν για το ειδέναι και για να εκπολιτίσουν τον βάρβαρο γύρω τους κόσμο. [Ως φιλοσοφική βάση των αγώνων πρέπει να θεωρηθούν οι τρεις Τιτανομαχίες μεταξύ των πρώτων Θεών των Ελλήνων με τα γήινα φυσικά  πνεύματα-φαινόμενα, όπως έχουν αποτυπωθεί στα αριστουργήματα των λεγομένων Μαρμάρων της Ακροπόλεως. Λέγουν ότι ο Τιτάν ο πρωτότοκος έπρεπε να μείνει διάδοχος μετά την καταστροφή του Ουρανού. Αλλά επειδή η Γη αγαπούσε περισσότερο τον Κρόνον, έπεισε τον Τιτάνα  να αφήσει την βασιλείαν εις τον Κρόνον, με την συμφωνία να μην αναθρέψει ο Κρόνος άρρενα τέκνα, ώστε να επιστρέψει πάλιν η βασιλεία στους απογόνους του Τιτάνος.

Η πρώτη Τιτανομαχία

  Όταν  έμαθε  ο Τιτάν  ότι η Ρέα ανέτρεφε τέκνα μυστικώς, παρά την συμφωνίαν,  εκήρυξε πόλεμο κατά του Κρόνου με τους άλλους Τιτάνες, και νικήσας αυτόν  τον εφυλάκισε και έλαβε αυτός την βασιλεία. 

Δεύτερη Τιτανομαχία

  Όταν μεγάλωσε ο Ζευς στην Κρήτη και πληροφορήθηκε την κράτηση του πατέρα του Κρόνου από τους Τιτάνες, συγκεντρώνει στράτευμα  και επιτίθεται κατά των Τιτάνων , τους οποίους νικά και απελευθερώνει τον πατέρα του και τον αποκαθιστά και πάλι στη βασιλεία.

Η τρίτη και τελευταία Τιτανομαχία

 Υστερα ο Κρόνος υποπτευόμενος το υιό αυτού Δία θέλησε να τον φονεύσει με δόλο, συμμαχίσας με τους Τιτάνες. Αλλά εκείνος πληροφορηθείς την επιβουλήν συγκρότησε στράτευμα από Γίγαντες και με την συμμαχία όλων των Θεών επιτίθεται κατά του πατρός του Κρόνου. Ο πόλεμος εκείνος κράτησε δέκα χρόνια και ήτο αμφίρροπος. Ομως οι Κύκλωπες συμμαχίσαντες με τον Δία ενίκησαν τους Τιτάνες και τους εφυλάκισαν στον Τάρταρον, θέσαντες ως φύλακες αυτών   τους Εκατόχειρες.]

            Ο Αθλητισμός των Ελλήνων δεν είναι ξεκομμένος από τις πολιτιστικές του αξίες, η κυριότερη εκ των οποίων είναι η σημασία του ανθρώπου σε μια δημοκρατική κοινωνία. Γιατί ο Ελληνας μέσα από το δημοκρατικό του πολίτευμα απελευθερώθηκε σε πανάρχαιες εποχές από την δεσποτεία  και την θεοκρατία , που ακόμη και σήμερον κρατάνε δισεκατομμύρια ανθρώπους σκλάβους κάτω από  δεσποτικά και εξουσιαστικά καθεστώτα  και τις σκοτεινές θεοκρατικές προκαταλήψεις  των  κοσμοπολιτικών θρησκειών.

Στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ο ελεύθερος πολίτης , ο οποίος ήτο υπεύθυνος για την πόλη του μέσα στο δημοκρατικό άστυ. Ενας τέτοιος ενεργός και υπεύθυνος πολίτης   πρέπει πρώτιστα να πιστέψει στον εαυτόν του και στην υπέρτατη αξία της ζωής και της ελευθερίας. Η  Πόλη-Αστυ  για να μείνει ελεύθερη είχε ανάγκη από προστασία έναντι των εχθρών, και επειδή οι γείτονες του ήσαν συχνά πολυπληθέστεροι είχε ανάγκη να γίνει ποιοτικά ανώτερος τους για  να τους αντιμετωπίσει. Ο αθλητισμός λοιπόν ήτο το μέσον για να χαλιβδώσει το σώμα και την ψυχή των νέων .

            Εξ άλλου οι άνθρωποι στην αρχαία Ελλάδα έπρεπε να φθάνουν  στο τέλειο, ώστε να μοιάζουν προς τους  ανθρωπόμορφους και πανέμορφους θεούς και  ημιθέους των  . Επομένως η σωματική τελειότητα αποτελεί για τον Ελληνα ομοίωση προς τον θεό. Η σωματική αλκή , αλλά και η αρετή που συμπυκνούτο στο «καλός  κ’ αγαθός»(ενάρετος) ήσαν η έκφραση και το ιδανικό αυτής της θεικής ομοίωσης των Ελλήνων .

            Οι Ολυμπιακοί αγώνες –παρότι ήσαν οι κορυφαίοι σ’ όλο τον Ελληνικό κόσμο-δεν ήσαν   και η μοναδική αθλητική εκδήλωση του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Ο αθλητισμός ήτο ένα πάνδημος θεσμός και ετελείτο σε κάθε πόλη, χωριό ή και κατά τον πόλεμο ακόμη. Ξεχνώντας τις βιοτικές τους ανάγκες , αδυναμίες ακόμη και τις θανάσιμες έχθρες και τους εμφύλιους πολέμους μεταξύ τους, οι Ελληνες έκαναν την Ολυμπιακή Εκεχειρία σε Πανελλήνια κλίμακα , για να δώσουν σε όλους τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στους αγώνες.

Θεία ευδαιμονία , ειρήνη και ανθρωπιά βασίλευε στον ειδυλιακό χώρο της Ολυμπίας και οι άνθρωποι από  κάθε γωνιά του Ελληνικού κόσμου ήσαν έτοιμοι να μεθέξουν στην θεία μυσταγωγία της μεγάλης Ολυμπιακής  γιορτής. Ολοι ελεύθεροι  και ίσοι θα έδειχναν την αξία τους , αλλά και  την αξία της πόλεως τους στο στίβο τον αγωνιστικό . Απελευθερωμένοι από τα ταμπού της αμαρτίας του γυμνού σώματος –που μας κληρονόμησαν οι εβραιογενείς θρησκείες-οι αθλητές εισήρχοντο γυμνοί στο στίβο για να διεκδικήσουν την νίκη , για ένα στεφάνι ελιάς.

Αυτό το πνεύμα της πίστης στον άνθρωπο , στην σωματική του αλκή και στην ψυχοπνευματική του  τελείωση , μέσα σε πνεύμα δημοκρατικής ισότητας και πανανθρώπινης συναδέλφωσης, της παγκόσμιας ειρήνης  και αγάπης που γεννήθηκε στην Ελλάδα, θέλησε να αναβιώσει με τους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες ο  P. de Coubertien.. Διότι στην Ολυμπία ελάμβανον μέρος μόνον ελεύθεροι Ελληνες πολίτες ,υπήκοοι  ελευθέρων Ελληνικών πόλεων, που μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα, πίστευαν στους ίδιους Ολύμπιους θεούς, είχαν κλείσει έστω και προσωρινή Ειρήνη(Εκεχειρία), που ωστόσο ο υλικός τους πλούτος η κοινωνική τους θέση δεν λογαριαζόταν. 

Κατά την γνώμη του γράφοντος ο σύγχρονος θεσμός των Ολυμπιακών αγώνων δεν μπόρεσε να ευδοκιμήσει διότι λείπουν τα απαραίτητα στοιχεία που ενέπνευσαν τους αρχαίους αγώνες, δηλαδή το πνεύμα της ελευθερίας, της δημοκρατίας, καθώς και η αγάπη προς τον άνθρωπο  και  η πίστη στην ψυχοπνευματική και σωματική του  τελείωση. Σήμερα  επικρατεί  το εξουσιαστικό πνεύμα των ισχυρών , το δεσποτικό πνεύμα των δικτατόρων και οι θρησκευτικές προκαταλήψεις των κοσμοπολιτικών και αναχρονιστικών θρησκειών. Ακόμη  και στις αυτοαποκαλούμενες ως δημοκρατικές χώρες, οι δημοκρατικοί θεσμοί πέραν του ονόματος δεν έχουν βάθος και νόημα . Οι ισχυροί εξουσιαστές και οι θρησκευτικοί  ηγεμόνες θέλουν υπόδουλο το άτομο όχι μόνον στην παρούσα ζωή αλλά και στην μετά θάνατον, και η μόνη αξία  έχει ανακηρυχθεί και επισήμως  το χρήμα, το κέρδος , η υλιστική αποθησαύριση, ο ωφελιμισμός και ο υλιστικός  καταναλωτισμός. Επομένως ,δεν είναι  συμπτωματικό  γιατί οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν σήμερα  ξεστρατήσει από την αρχική τους κοίτη, εξ  αιτίας των φαινομένων του άκρατου χρηματισμού, των αναβολικών , των πολιτικών παρεμβάσεων, της διαπλοκής των ισχυρών και των πολυεθνικών, της διαφημίσεως και γενικά της πτώσεως των ηθικών αξιών .  Όμως δεν χάθηκε ο θεσμός  παρά τις δύσκολες στιγμές που κλήθηκε να βιώσει. Διότι έχει μέσα του το ακατάλυτο Ολυμπιακό πνεύμα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι  το Ολυμπιακό Πνεύμα είναι η συνισταμένη του Ελληνικού Πνεύματος , το οποίον δοκιμάζεται κάθε τέσσαρα χρόνια . Αν ακόμη δεν έχει φωτίσει πλήρως την ανθρωπότητα, τούτο οφείλεται  ότι δεν έχει εισέτι  δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που υπηρετούν την ιδέα και το ιδεώδες το Ολυμπιακό.   Πιστεύουμε όμως ακράδαντα ότι το νέο Κίνημα  της Κοινωνίας της Γνώσης  θα  διαλύσει τα σκότη και την αμάθεια και θα φωτίσει το παγκόσμιο στερέωμα το 2004 που φθάνει. Στην ιερή γη της Ολυμπίας και στην πανάρχαιη Αθήνα.

Και τότε:

« Οι εκδικητικοί βρυκόλακες που κυβερνούν τη ζήση/

 και  χιλιόχρονη  τους έθρεψε το ψέμμα και η απάτη, /

 ξενοθεοί,  χαμοθεοί ακούνητοι στην πλάση /

που διαφεντεύουνε στα πλούτη και στα  πάθη,/

 στο άκουσμα πως σιμώνει η νέα  του Απόλλωνα   Γνώση,

η εξαγνισμένη του Διόνυσου Ψυχή,/

 το νέο Φως του Προμηθέα ελευθερωτή /

και το Ολυμπιακό Ιδεώδες του ωραίου και του αληθινού/

 να απλώνεται  στην πλάση,/

 θα σκορπισθούν και θα γενούνε στάχτη».