ΣΚΟΠΟΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ -ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

 ΟΙ  ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ  ΑΓΩΝΕΣ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ  ΩΣ  ΣΗΜΕΡΟΝ

 

 

 

ΣΚΟΠΟΙ  ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ 

 

 

1.   Ο Τέλειος Ανθρωπος.

Πρόκειται για το άτομο με εναρμονισμένη την σωματική, την πνευματική και την ψυχική δύναμη και υγεία.

 

2.   Η Ευγενής Αμιλλα.

  Αυτή απέβλεπε στην ανάπτυξη  του συναγωνιστικού πνεύματος  και όχι το ανταγωνιστικού, όπως συμβαίνει συχνά σήμερον. Η βάση της ευγενούς αμίλλης είναι η συνεργασία για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

 

3.   Η Συμμετοχή και ο Αγών 

 Αυτή απέβλεπε στην καθολική άθληση των νέων και στην προσπάθεια , και όχι στην νίκη.

 

4.   Η Συναδέλφωση των Λαών 

Οι αγώνες απέβλεπαν στην ισότιμη συμμετοχή των αθλητών απο όλες τις χώρες του Ελληνικού κόσμου, αδιακρίτως φυλής, χρώματος , θρησκείας  , κοινωνικοπολιτικής  και οικονομικής προελεύσεως. Με αυτόν τον σκοπό οι αρχαίοι πρόγονοι μας εύρισκαν την ευκαιρία να συναντώνται τακτικότατα με την ευκαιρία των διαφόρων αγώνων(Ισθμια, Πύθια, Νέμεα ,Ολύμπια) και να λύνουν ειρηνικά τις πολιτικές και οικονομικές διαφορές του

 

5.   Ο Πάνδημος Ερασιτεχνικός Αθλητισμός

Αυτός απέβλεπε στην καθολική , όπως είπαμε άθληση όλων των νέων και προς  τον σκοπόν αυτόν είχαν παντού παλαίστρες , γυμναστήρια και στίβους για  την εύκολη πρόσβαση των αθλουμένων νέων.  Ο Αθλητισμός των Ελλήνων ήτο ερασιτεχνικός και όχι επαγγελματικός, όπως συνηθίζεται σήμερον.

 

6.   Ηθική Διαπαιδαγώγηση των Νέων

 Τα ίδια τα Ολυμπιακά ιδεώδη  εξυψώνουν το φρόνημα και τις ηθικές αξίες και κάνουν τους νέους ενάρετους.

 

7.   Η Κοινωνικοποίηση των Νέων

Στους αγωνιστικούς χώρους εγένετο η κοινωνικοποίηση των νέων και απαλλαγή τους απο τον εγωισμό, την μονωτική τάση, την μελαγχολία και άλλων ψυχοσωματικών διαταραχών της εφηβικής ηλικίας, έτσι ώστε να μεταπέσουν ομαλώς απο την κρίσιμη εφηβική ηλικία στην τοιαύτη του ανδρός.

 

8.   Η  Συμβολή στην Προάσπιση της Ελευθερίας

Ο νέος μέσω του αθλητισμού εσκληραγωγείτο στο σώμα και στην ψυχή, έτσι ώστε να  προετοιμασθεί  για την στράτευση του και την προστασία της πατρίδος του όταν θα εγένετο άνδρας. “Το Ελεύθερον το Εύψυχον” φανερώνει ότι η Ελευθερία απαιτεί θάρρος και θυσίες απο τους πολίτες, οι οποίες θυσίες πρέπει να περιλαμβάνουν και τις σωματικές δοκιμασίες του οπλίτου στην καρτερικότητα, στην πείνα, στην δίψα, στην κόπωση και την εν γένει αυτοσυγκέντρωση του στον σκοπόν.  Η  ένταξη στρατιωτικών αγωνισμάτων- χωρίς να αποβλέπει στην στρατικοποίηση των νέων-     απέβλεπε  στην εξάσκηση τούτων ,  ώστε να καταστούν εν καιρώ άριστοι οπλίτες.

 

9.   Η Συνένωση του Απανταχού Ελληνισμού

 Οι Ολυμπιακοί αγώνες μολονότι   σφυρηλάτησαν την εθνική συνείδηση  του Ελληνικού κόσμου,   δεν  προώθησαν επαρκώς την πολιτική συνένωση του Ελληνισμού  .   Επομένως είναι ανάγκη εμείς οι νεώτεροι  να  θέσουμε επί τάπητος  το θέμα της πολιτικής συνενώσεως του απανταχού Ελληνισμού μέσα απο την αναβίωση εσωτερικών Ολυμπιακών αγώνων στην Ολυμπία ή σε άλλο ιερό (Ισθμια, Πύθια, Νέμεα κ.α) με συμμετοχή αρχικά του απανταχού Ελληνισμού( Ελλαδικού και Διασποράς) και βραδύτερον  των κρατών ή οργανώσεων που  μετέχουν της Ελληνικής παιδείας.

           

Κανόνες του Ολυμπισμού

           

Οι αρχαίοι πρόγονοι μας δεν ενδιεφέροντο για την επίτευξη της ανωτάτης δυνατής απόδοσης, ήτοι της κατάρριψη των σημερινών «ρεκόρ» που ενισχύει μια ικανότητα σε βάρος άλλων. Γι’ αυτό λιγοστές είναι η μαρτυρίες για επιδόσεις των αθλητών.  Αρκούσε ο τίτλος του πρώτου ανάμεσα στους αρίστους, για να περιβληθεί ο νικητής με την ύψιστη τιμή και δόξα. Γι’ αυτό και οι Ελληνες είχαν περί πολλού το πένταθλο που καλλιεργούσε ισορροπημένα την ανάπτυξη όλων των μελών.

Για τους Ελληνες το ιδανικό ήτο η ομοίωση με τους θεούς ιδρυτές των μυθικών αγώνων.

Το πνευματικό τους έργο ήτο να διδάξουν πως μόνο με τον άθλο κατορθώνει ο άνθρωπος να απαλλαγεί από τον «θηριώδη βίο», να αφυπνίσει και να αναπτύξει τις ανεξάντλητες σωματικές και ψυχικές του δυνάμεις  και   αρετές. Οι αγώνες λοιπόν στο ιερό δεν ήτο απλώς θέαμα ,  αλλά ιεροτελεστία, αφού συνδυαζόταν η γυμναστική  με την μουσική, θεία δώρα κατά τον Πλάτωνα των θεών.

 

            Εχεις όλα τα αγαθά, μην προσπαθείς να γίνεις θεός

 

Γι’ αυτό  οι ολυμπιονίκες εγένοντο κοινωνοί της αίγλης των θεών και ελατρεύοντο στις πατρίδες των σαν   ήρωες Γι’ ατό ο Πίνδαρος λέγει για τον Ψάμμιν από την Καμαρίνα «έχεις όλα τα αγαθά μην προσπαθείς  να γίνεις θεός»

Κανένας άλλος λαός μετά τους Ελληνες δεν έθεσε  ένα τέτοιο στόχο και μάλιστα με τόση αποκλειστικότητα και ένταση, και κανένας άλλος λαός δεν έθεσε το στεφάνι της νίκης σαν μοναδικό  έπαθλο  της επιβράβευσης του νικητού. Μάλιστα λέγεται ότι  προξένησε αίσθηση  στον Πέρση βασιλιά όταν κάποιος είπε στον Μαρδόνιο ότι μπροστά του έχει άνδρες που αγωνίζονται για ένα στεφάνι αγριελιάς. Τότε είπε ο Πέρσης βασιλιάς «αλίμονο Μαρδόνιε εναντίον ποιών ανδρών μας οδηγείς να πολεμήσουμε , που δεν αγωνίζονται για   χρυσάφι , αλλά μόνον για την αρετήν»

 

Ο Αγών και η Νίκη

 

Για τους Ελληνες όλα αυτά γίνονταν για τον «Αγώνα», τον οποίον είχαν θεοποιήσει ,  στήνοντας  του και άγαλμα με τους αλτήρες στα χέρια στο ιερό της Ολυμπίας. Η Νίκη εξ άλλου  για τους Ελληνες ήτο μια συγκεκριμένη  και απτή μορφή, φτερωτή,  δύσκολη να την πιάσεις, φευγαλέα και όμορφη. Είναι το μοναδικότερο  σε ομορφιά άγαλμα που κοσμεί το Μουσείο του Λούβρου, η Νίκη της Σαμοθράκης.

Ο αθλητής για να φθάσει σε ολυμπιακό επίπεδο πρέπει να περάσει απο πολλά στάδια , όπως  αθλητισμός της γειτονιάς, σχολικός αθλητισμός,  διασυλλογικός , συμμετοχή σε εθνική ομάδα  κλπ.  Οσο δε η κλίμακα ανεβαίνει τόσο οι απαιτήσεις γίνονται μεγαλύτερες και τόσο  ο αριθμός των συμμετεχόντων μικραίνει, έως ότου φθάσουμε στην κορυφή της πυραμίδος που είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες. Επομένως και η συμμετοχή σε ανώτερης κλίμακος αγώνες είναι τιμή και διάκριση για τον αθλητή,     έστω κι’ αν δεν επιτύχει πρόκριση. 

 

Οι Αρχές του Ολυμπισμού αφορούν όλους  μας

 

Οι αρχές του Ολυμπισμού αφορούν όλους λοιπόν τους αθλητές , ανεξαρτήτως του επιπέδου που ευρίσκονται και όχι μόνον των Ολυμπιακών αθλητών. Θα έλεγα  ότι και ορισμένοι ηλικιωμένοι που καθημερινά αθλούνται, κάνοντας    περίπατο  σε κάποιο δάσος ή δρόμο ή και γύρω απο μιά πλατεία είναι κι’ αυτοί για τον γράφοντα αθλητές. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσουν την σωματική      και ψυχική τους υγεία α και για ν’ αποφύγουν τα εμφράγματα και λοιπά καρδιαγγειακά νοσήματα και να διατηρήσουν  το βάρος τους σταθερό.

             Επαναλαμβάνουμε και πάλιν ότι σήμερα     οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν μοιάζουν με αυτούς της αρχαίας εποχής.  Αυτοί βρίσκονται σε ταχεία μετεξέλιξη λόγω των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων, του ανταγωνισμού των οικονομικών συμφερόντων και ποικίλων άλλων παραγόντων της καταναλωτικής μας κοινωνίας.

 

 

Τα Ιδεώδη του Ολυμπισμού

 

Τα ιδεώδη του Ολυμπισμού αντιμετωπίζουν συνεχώς θετικές και   αρνητικές δοκιμασίες και προκλήσεις. Ακολούθως θα αναλύσουμε τους κανόνες  του Ολυμπισμού:

1/ Καλή Φυσική Κατάσταση.

Ο αθλητής για να συμμετάσχει σε οποιοδήποτε επίπεδο συμμετοχής πρέπει να υιοθετήσει ορισμένους κανόνες υγιεινής διαβιώσεως , όπως είναι η μακροχρόνια και συνεχής άσκηση, η σωστή διατροφή, ο επαρκής ύπνος, η αποχή απο την χρήση εξαρτησιακών ουσιών, όπως είναι τα ναρκωτικά, το τσιγάρο, ο καφές, το αλκοόλ σε μεγάλη ποσότητα κ. α Επίσης θα πρέπει να απόσχει απο αναβολικές ουσίες(ντοπάρισμα).

2/ Ψυχική  Υγεία

Ο αθλητισμός καθ’ εαυτόν είναι ένα ιδανικό που δίνει στον άνθρωπο-και ιδία στους νέους- κάποιο σκοπό και νόημα στην ζωή τους, καλλιεργεί την αυτοπεποίθηση, ισχυροποιεί τον χαρακτήρα , και   διαμορφώνει θετικά την προσωπικότητα . Επίσης προάγει τις ψυχικές αρετές, όπως η εγκαρτέρηση, αυτοπειθαρχία, υπομονή-επιμονή, τόλμη και αποφασιστικότητα , ψυχραιμία , μεθοδική σκέψη και αυτοσυγκέντρωση.

3/ Ηθική Διαπαιδαγώγηση

Η καλλιέργεια της ευγενούς αμίλλης διδάσκει ότι ο αντίπαλος στον στίβο δεν είναι εχθρός αλλά μέρος του αγώνος, δηλαδή συναγωνιστής. Κατά τον ίδιο τρόπο και η αντίπαλη ομάδα δεν πρέπει να θεωρείται εχθρική, όπως συμβαίνει σήμερον με το ποδόσφαιρο, αλλά φιλική όπως και η δική μας ομάδα, διότι χωρίς αυτήν δεν θα ήτο δυνατόν να λάβει χώραν το αγώνισμα ή το παιχνίδι. Το ίδιο συμβαίνει και με τους φιλάθλους της αντίπαλης ομάδος. Χωρίς αυτούς τα γήπεδα θα ήσαν μισοάδεια και τα έσοδα στο ήμισυ.  Η παραδοχή της νίκης ή της ήττας χωρίς κομπασμούς, προκλήσεις και επιθέσεις προυποθέτει δύναμη όχι μόνον σωματική, αλλά και ψυχική ευγένεια . Ο εθισμός στους κανόνες του παιχνιδιού ή του αθλήματος προυποθέτει ότι ο αθλητής έχει εθισθεί και  στην πειθαρχία των νόμων της Πολιτείας, με όλες τις συνέπειες που επιφέρουν οι τυχόν υλικές και ηθικές κυρώσεις .  Η τιμωρία της ηθικής μείωσης του αθλητού ή της ομάδος του είναι η μεγίστη των ποινών και θα πρέπει να την θεωρεί σαν μεγαλυτέρα και απο την υλική ποινή. Στο Στρατό η μεγίστη των ποινών θεωρείται η επίπληξη  και όχι η φυλάκιση

 

4/ Πνευματική Καλλιέργεια. 

Σήμερα ο αθλητής μορφώνεται  απο την περιήγηση στις διάφορες χώρες όπου γίνονται αθλητικές συναντήσεις και απο την επαφή με ξένους λαούς.  Ετσι επέρχεται η συναδέλφωση και σε διεθνές επίπεδο και μέσα απ’ αυτήν γνωρίζει ανθρώπους,   ήθη, και   έθιμα  άλλων λαών. Επίσης μέσα από την   φιλία και γνωριμία με άλλους λαούς   ανταλλάσσει αισθήματα , εμπειρίες , γνώσεις, μαζί τους ,  διαμορφώνοντας μιά καθολική αντίληψη για τα πανανθρώπινα προβλήματα , όπως λ. χ το Οικολογικό, τα Πυρηνικά Οπλα, οι Εξοπλισμοί, τα προβλήματα των Πόλεων ,  τα Κοινωνικά Προβλήματα(ανεργία, βία, έγκλημα, ναρκωτικά, φτώχια κ. α )  που εν πολλοίς είναι κοινά σε όλους τους λαούς και διαφέρουν μόνον στις ποσοτικές αναλογίες των φαινομένων . Ιδιαίτερα όμως του δίδεται η ευκαιρία να ανταλλάξει γνώμες για τα προβλήματα των Νέων(ψυχολογικά, ανασφάλεια, ψυχαγωγία κ.α) . Πέραν όμως της ωφελείας αυτής ο σύγχρονος αθλητής έρχεται σε επαφή  με επιστημονικά θέματα που έχουν να κάνουν με την Ιατρική, την Φυσιοθεραπεία, την Ψυχολογία, την Πληροφορική κ λ π με αποτέλεσμα να διευρύνει τον κύκλο των γνώσεων και των ενδιαφερόντων του .

 

5/ Κοινωνική Διαπαιδαγώγηση.

 Η φιλία και η επικοινωνία μέσα στους αθλητικούς  χώρους βοηθάει το άτομο να κοινωνικοποιηθεί  ευκολότερα γιατί  επιτυγχάνεται  μεταξύ ατόμων που εμφορούνται απο κοινές εμπειρίες και κοινά ιδανικά . Γενικά ο αθλητής στο γήπεδο και στην ομήγυρη μαθαίνει να συνυπάρχει με την ομάδα των συνανθρώπων του είτε συναθλητών του είτε φιλάθλων και προπονητών   του, αλλά και να λειτουργεί σαν ισότιμο μέλος  της ομάδος και να μετέχει σε αγώνες, συζητήσεις, εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες .

 

6/ Προώθηση της Παγκόσμιας Ειρήνης.

 Μέσω της ανθρώπινης επικοινωνίας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο προωθείται η φιλία  μεταξύ των λαών και εδραιώνεται η παγκόσμια ειρήνη και συνεργασία και ενισχύεται  το αίσθημα ασφαλείας. Κανένα Κίνημα δεν μπορεί να επιτύχει στην πράξη την παγκόσμια ειρήνη καλύτερον του Ολυμπιακού πνεύματος, όπου όλοι κρίνονται όχι με βάση την φυλή, χρώμα, εθνότητα ή θρήσκευμα, αλλά με βάση την αθλητική επίδοση και μόνον. Στους αγωνιστικούς χώρους ακόμη και οι λαοί που πιστεύουν ότι αποτελούν ένα ανώτερο είδος τελικά διαπιστώνουν ότι όλοι οι λαοί είναι ισότιμοι και οι άνθρωποι κρίνονται καλοί ή κακοί απο τα έργα  και τις επιδόσεις τους και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια δικαιώματα .  Ορισμένες δε αντιπάθειες που ενδέχεται να υπάρχουν εξ αιτίας πολιτικών σκοπιμοτήτων , δια της προσωπικής επαφής των αθλητών διευθετούνται. Για την Ολυμπιακή Εκεχειρία θα ομιλήσουμε σε ιδιαίτερο κεφάλαιο.

 

7/ Αντιμετώπιση Εντονων Συγκινησιακών Φορτίσεων.

  Ο αθλητής δοκιμάζει έντονες συναισθηματικές συγκινήσεις όπως χαρά , λύπη, προσδοκία της νίκης απογοήτευση της ήττας, φάσεις εντόνου αγωνίας και την δικαίωση των προσπαθειών του . Περίπου τα ίδια δοκιμάζει και ο φίλαθλος απο τις κερκίδες.  Τούτο είναι ένα αντίδοτο για τους νέους που επιθυμούν να δοκιμάσουν καινούργιες συγκινήσεις και να ξεφύγουν απο την ανία της επίπεδης μηχανιστικής  ζωής τους. Αντί να μετέρχονται   ναρκωτικά,   αλκοόλ στα μπαράκια και στα νυχτερινά κέντρα , με την συνοδεία παρακμιακής μουσικής ρέιβ μέταλ, ή την βία και το έγκλημα της νύχτας,  είναι καλύτερον να  επιδίδονται και να εκτονώνονται στον αθλητισμό.

 

8/ Καταπολέμηση της Υπερηφάνειας  και Αλαζωνίας.

 Οταν ο αθλητής ανεβαίνει στο βάθρο της απονομής των μεταλλείων, κάτω απο την σημαία της πατρίδος του, την στιγμή που παιανίζεται ο Εθνικός Υμνος της νοιώθει εξαιρετική συγκίνηση , διότι πέραν της δικής του διακρίσεως προσφέρει και στον λαό του   τιμή και υπερηφάνεια με την Ολυμπιακή του νίκη   . Στο πρόσωπο του   τιμάται ολόκληρο το έθνος του.  Εκείνη την στιγμή εκπροσωπεί ολόκληρο τον λαό της χώρας του-και όχι μόνον τον εαυτόν του- το δε όνομα του  καταγράφεται  με χρυσά γράμματα στις δέλτους της ιστορίας. Ολα αυτά δημιουργούν πρόσθετη ευθύνη στον αθλητή που αγωνίζεται στους αγώνες. Ωστόσο, θα πρέπει να αγωνισθεί  τον δίκαιο , καλό και αληθινό αγώνα  στα πλαίσια της ευγενούς αμίλλης και πρέπει να είναι έτοιμος να δεχθεί   την μεν νίκη με χαρά, υπερηφάνεια, ταπεινότητα και δίχως κομπασμό,   την δε ήττα με ανδρεία, ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση  και αξιοπρέπεια.  Επομένως η εθνική υπερηφάνεια πρέπει να ενεργεί σαν δύναμη δημιουργική κατά τρόπον θετικό, και όχι με αλαζωνία, έμπνευση φανατισμού, ή υπερφίαλου εθνικισμού και ακροτήτων (ρατσισμού, βίας, καταστροφών κλπ) ή άλλων αρνητικών φαινομένων.

 

10/ Αγάπη προς την Φύση.

  Ο αθλητής πρέπει να αγαπά την Φύση και το Οικολογικό Περιβάλλον, διότι εκεί μπορεί να έχει τις καλύτερες επιδόσεις του. Απο αρχαιοτάτων χρόνων τα αθλητικά γήπεδα εγένοντο  συνήθως σε ειδυλιακό περιβάλλον κοντά στην φύση, σε δάση , σε πηγές ή ποτάμια, όπως λ. χ η αρχαία Ολυμπία,  Δελφούς, Νεμέα κλπ.  Επίσης ο αθλητής για ν’ αποδώσει πρέπει και να ζεί σε υγιεινό περιβάλλον κοντά στην φύση και εκεί να αθλείται καθημερινώς. Δεν είναι βέβαια και λίγα τα αθλήματα που διεξάγονται στο βουνό , στην θάλασσα, αλλά και τα γήπεδα που χτίζονται έξω απο τις πόλεις, σε φυσικό περιβάλλον και καθαρή ατμόσφαιρα,  απηλλαγμένη  απο νέφος, ρύπανση, θορύβους και μακράν οικιστικών περιοχών.

 

11. Το Φίλαθλο Κοινό.

Οι φίλαθλοι του παλαιού καιρού είχαν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα έναντι των σημερινών φιλάθλων. Το πλεονέκτημα είναι ότι διεπνέοντο απο  διαφορετικό  πνεύμα και αντιμετώπιζαν τον αντίπαλο σαν  φιλικό αθλητή.  Την ήττα  την  αντιμετώπιζαν με καρτερία και ψυχραιμία σε σχέση με τους σημερινούς φιλάθλους που εκτρέπονται σε βιαιότητες και ακρότητες, χωρίς αν αποκλείονται και οι καταστροφές, οι τραυματισμοί και οι θάνατοι εξ αμελείας ή και εκ προθέσεως.

 

12.  Η Τηλεόραση   στην υπηρεσία του Αθλητισμού

Τα πλεονεκτήματα των σημερινών φιλάθλων είναι περισσότερα διότι ο τεχνικός πολιτισμός έδωσε την δυνατότητα να βλέπουν και ν’ ακούν όλοι απο οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου τον αγώνα .  Η  πληθώρα  των μέσων Τηλεπικοινωνίας και Πληροφορικής   επιτρέπουν την αναμετάδοση των αγώνων σε όλα τα σημεία της γης σε χρόνο μηδέν, δηλαδή την ίδια στιγμή τελέσεως των. Βλέποντας τα καλογυμνασμένα μπρούτζινα κορμιά των αθλητών και τις λαμπρές επιδόσεις τους , δεν μπορούμε να μην τους θαυμάσουμε έστω κι’ αν δεν ανήκουν στην χώρα μας. Αλλά και με την ατυχία τους να μην συγκινηθούμε, όπως και με την επιτυχία τους να αναδειχθούν νικητές. Επομένως οι αγώνες προσφέρουν ένα πολύπλευρο θέαμα που τέρπει και συγκινεί, γι’ αυτό και έχουν μεγάλη τηλεθέαση σε παγκόσμιο επίπεδο.  Υπάρχουν όμως άτομα που εκμεταλλεύονται τον ενθουσιασμό των νέων και τους ενθαρρύνουν να κάνουν έκτροπα  προκειμένου να αυξήσουν την τηλεθέαση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

 

 

13. Η Τεχνολογία στην Υπηρεσία του Αθλητισμού

Αλλά και τα πάμπολλα όργανα   γυμναστικής και συσκευές βοηθούν στην ακριβή μέτρηση του αποτελέσματος, χωρίς την υποκειμενική παρεμβολή του ανθρωπίνου παράγοντος .που συχνά δημιουργούσε αντιδικίες και αμφισβητήσεις..

 

 

14/ Η Βία στα γήπεδα

Η βία στα γήπεδα δεν έχει καμιά σχέση με τον αθλητισμό και την ευγενή άμιλλα, γι’ αυτό πρέπει να ξερριζωθεί το  φαινόμενο.  Μπορεί και κατά την αρχαιότητα να υπήρχαν ορισμένα μεμονωμένα κρούσματα βίας στους Ολυμπιακού αγώνες, όμως αυτά ήσαν ελάχιστα και δεν μπορούν να   συγκριθούν με  τα  σημερινά.  Η ατιμωρησία των νέων που ατακτούν και βεβηλώνουν τους αθλητικούς χώρους τους εκτραχύνει σε μεγαλύτερη βία. Αντίθετα , στην αρχαιότητα οι ραβδούχοι επέβαλαν την τάξη διότι η Πολιτεία τότε εσέβετο τους θεσμούς και ήτο αποφασισμένη να επιβάλλει τους νόμους  μη ανεχόμενη την αυθαιρεσία και την βία. Σήμερα που το δικαιακό μας σύστημα δεν προβλέπει σωματικό βασανισμό του ατόμου και   ξυλοδαρμό ,   πρέπει να ληφθούν άλλα μέτρα αποτροπής της βίας στα γήπεδα,  όχι κατ’ ανάγκην   προσφυγή στα αστυνομικά μέτρα.. Αν θέλουμε να επιβιώσει το Ολυμπιακό πνεύμα πρέπει να αντισταθούμε δυναμικά  με θάρρος και αισιοδοξία στο φαινόμενο  της βίας  και να αντιτάξουμε ένα φράγμα όχι μόνον στην βία των γηπέδων αλλά και μέσα στην κοινωνία. Διότι η βία  αν μη τι άλλο δείχνει την διάλυση, αποσύνθεση και παρακμή της κοινωνίας και των θεσμών μας.

 

15/ Η Διαπαιδαγώγηση των Νέων

Η παιδεία σήμερα δείχνει να βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της. Φταίει βεβαίως και η Τηλεόραση, που έχει υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την παιδεία και  την γονική καθοδήγηση των παιδιών.  Η προαγωγή και εμπέδωση των θετικών επιδράσεων  με την παράλληλη μείωση των αρνητικών εξαρτάται απο την σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων σε παγκόσμιο επίπεδο. Επομένως πρέπει να τονισθεί ο ρόλος της Παιδείας. Το κύριο χαρακτηριστικό των σημερινών κοινωνιών είναι η δημιουργία στους λαούς του Φόβου, αλλά και του άγχους, της ανασφάλειας , της απομόνωσης και χαλάρωσης των ηθικών αξιών. Υπεύθυνη δε του φαινομένου είναι  η παγκόσμια εξουσία και ο σημερινός τρόπος σκέψεως που έχουν επιβάλλει.

 

16/ Προς την Κοινωνία της Γνώσεως και όχι προς το «Ποίμνιον του θεού»

Συνυπεύθυνες είναι και οι Εβραιογενείς κοσμοπολιτικές θρησκείες, που σκοπίμως στερούν τους νέους από ιδανικά, μόρφωση και σωστή κατεύθυνση προς την «Κοινωνία της Γνώσεως» και όχι προς το «ποίμνιον του θεού» Κι’ αυτά μπορούν να τα αντλούν μέσα  απο το Ολυμπιακό πνεύμα και τις Αξίες του Ελληνισμού.

 

Το Διεθνές Βήμα για τον Αθλητισμό

 Η εκπαιδευτικός  κ. Νίνα  Καλαβά Μυλωνά γράφει  στο περιοδικό “ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΗΜΑ”  για την Ολυμπιακή Ιδέα ότι  τα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα συγκλίνουν στους παρακάτω στόχους:

1.   Καλλιέργεια ενός  ολοκληρωμένου ατόμου(σωματικά , πνευματικά και ψυχικά) μέσα σ’ ένα υγιεινό περιβάλλον.

2.   Καλλιέργεια της Παγκόσμιας  Επικοινωνίας και Συνεργασίας  μέσω της ευγενούς αμίλλης, τόσο σε   επίπεδο των ατόμων όσο και σε επίπεδο κρατών.

3.   Προώθηση της παγκόσμιας Ειρήνης , Φιλίας και Συνεργασίας  των λαών . Η γεφύρωση των διαφορών πρέπει να γίνεται μέσα απο τον διεθνή διάλογο, με την αποφυγή των πολέμων και των εξοπλισμών.

Για την επίτευξη αυτών των ευγενών σκοπών θα πρέπει τα άτομα , οι κοινωνίες και τα κράτη να σεβασθούν τις αξίες του ΟΗΕ και να τις κάνουν πράξη της ζωής τους, αξίες που εκπηγάζουν απο την Ελληνική αρχαιότητα, μέσω του θεσμού της Δελφικής Αμφικτυωνίας και του Ολυμπισμού.

            Με τον σύγχρονο ρυθμό της παγκοσμιοποίησης τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες του κόσμου , είναι συνυφασμένα με την αρμονική συνύπαρξη των διαφόρων λαών και έχουν να κάμουν με προβλήματα οικονομικά, οικολογικά,  δικαιοτέρας  κατανομής του πλούτου και της εργασίας , καθώς και της βίας, τρομοκρατίας,   εγκληματικότητος, ναρκωτικών κλπ.  Οσο  όμως διαρκούν οι πόλεμοι και οι βαρύτατοι εξοπλισμοί δεν μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι του Ολυμπισμού που σχετίζονται με την ανύψωση της Παιδείας, του Πολιτισμού και της καλυτέρας διαβίωσης του ανθρώπου. Αντίθετα ο κόσμος βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μιά χωρίς προηγούμενο τεχνολογική βαρβαρότητα και την εξαφάνιση κάθε ίχνους αξιών για την ζωή, τον άνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον.

            Εμείς οι Ελληνες έχουμε    μιά βαριά κληρονομιά , ένα τεράστιο πολιτισμό που ξεκίνησε  στην αρχαιότητα και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και διαφωτισμού  των επερχομένων γενεών σε ολόκληρο τον κόσμο.   Είναι λοιπόν χρέος μας αυτόν τον πολιτισμό να τον διαφυλάξουμε και να τον μοιραζόμαστε με όλους τους λαούς της γης, διατηρώντας το πνεύμα του αναλλοίωτο.  Το Ολυμπιακό ιδεώδες σήμερα είναι πλήρως εναρμονισμένο με το πνεύμα της παγκοσμιοποίησης  με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα , το οποίον προάγει  την παγκόσμια ειρήνη και το οικουμενικό πνεύμα .  Επομένως, όλοι οι φορείς εκπαιδευτικοί, προπονητές, παράγοντες του αθλητισμού, ηγεσίες της πολιτείας   οφείλουν  να εφαρμόζουν τις αρχές του Ολυμπισμού στην πράξη και να δημιουργούν πρότυπα προς μίμηση για την νέα γενιά , αντί να  δέχεται απο κάθε γωνιά την ψυχοφθόρα και εκμαυλιστική επίδραση των σύγχρονων μέσων  τύφλωσης και ψυχοκτονίας.

 

   ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

 

 

 

Κάθε τι μεγάλο στον κόσμο πραγματοποιείται από τους νέους. Κατά τον Ντοστογιέφσκι «κάθε γενιά είναι μια εικόνα της νεολαίας της» Ο δάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής τους χαρακτηρίζει ως «άνθη της φυλής». Διότι αυτοί είναι οι μεγάλοι ιδεαλιστές, οι μεγάλοι οραματιστές , αλλά και οι τρανοί ήρωες και αγωνιστές για την ανανέωση και δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, πιο τίμιου, πιο δίκαιου, πιο αληθινού. Οντως οι νέοι είναι το πιο δυναμικό στοιχείο κάθε κοινωνίας που πρωτοπορεί  στην αλλαγή, στις μεταρρυθμίσεις ή και στην ανατροπή  του συστήματος. Παράδειγμα οι τυραννοκτόνοι Αρμόδιος και Αριστογείτων , οι   σπουδαστές του Ιερού Λόχου που θυσιάσθηκαν στο Δραγατσάνι το 1821, αλλά και οι νέοι που εκτελέσθηκαν από τα Χιτλερικά στρατεύματα στην Κατοχή υπέρ της Ελευθερίας, της ηθικής και των ιδανικών.

 

Με το ρεβόλβερ και τα εκρηκτικά να αλλάξουν τον κόσμο ;

 

Αυτοί όμως οι υπέροχοι νέοι που είναι πλασμένοι για μεγάλα και θαυμαστά έργα, σήμερα πρωταγωνιστούν , όχι όλοι βέβαια, σε πράξεις απάνθρωπες, μηδενιστικές και βίαιες , επιδεικνύουν μια απαράδεκτη σκληρότητα , μια προκλητική ωμότητα, μια άκρατη επιθετικότητα  κατά του κοινωνικού συνόλου, τις περισσότερες φορές εντελώς αναίτια. Θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε «επαναστάτες χωρίς αιτία» αν δεν είχαμε και εμείς ένα μέρος της ευθύνης για αυτούς. Η βία τείνει να γίνει για μερικούς εξ αυτών σπορ. Ετσι, μια αθλητική συνάντηση καταλήγει σε αληθινό πεδίο μάχης με ανθρώπινες απώλειες, λεηλασίες, καταστροφές περιουσίας των πολιτών, πυρπολήσεις αυτοκινήτων , καταστημάτων και συλλήψεις, μια  ροκ συναυλία σε μάχη σώμα με σώμα με την αστυνομία.

Συνακόλουθα απαγωγές πολιτών, διαρρήξεις και ληστείες, συμπλοκές και χειροδικίες, μάχες συμμοριών ανηλίκων, σχεδόν φανερά εμπόριο ναρκωτικών σε κεντρικές πλατείες των μεγαλουπόλεων και σύσταση δήθεν αντι-εξουσιαστικών οργανώσεων με προφανείς σκοπούς ληστείας και δολοφονίας αθώων πολιτών. Όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα αποτελούν μια αδιάψευστη καθημερινή πραγματικότητα της κοινωνίας μας.

 

Η ευθύνη των μεγάλων

 

Από την άλλη πλευρά γονείς κακοποιούν βάναυσα βρέφη και νήπια, έφηβοι συγκρούονται με τους γονείς και στους δασκάλους του, άλλοι δολοφονούν αδύναμους και ανυπεράσπιστους γέροντες γι ελάχιστες δραχμές ή ευρώ. Κάποιοι δρόμοι μεταβάλλονται σε απαγορευμένες ζώνες για τους πολίτες τις νυκτερινές ώρες, γιατί διατρέχει τον κίνδυνο η σωματική τους ακεραιότητα. Και αυτά δεν τα λέγει κάποιος άσχετο, αλλά ο διακεκριμένος γυμνασιάρχης και λόγιος …. Κανελλόπουλος . Φαινόμενα που λοιδωρούσαμε στο Σικάγο τώρα ρίζωσαν για καλά και στην χώρα των Ολυμπιακών αγώνων και της φιλοσοφίας.  Στις μεγαλουπόλεις η ζωή τείνει να γίνει αβίωτη και ο προβληματισμός και έντονη ανησυχία όλων είναι πλέον εμφανής

 

Πως ερμηνεύεται η τραγική αντινομία ;

 

Πως ερμηνεύεται από την μια να κατακτούν   Ολυμπιακά μετάλλια , να διαπρέπουν ως επιστήμονες και τεχνικοί και από την άλλη να μεταβάλλουν ολόκληρες περιοχές σε κρανίου τόπο ; Την  ευθύνη δυστυχώς την έχουμε και εμείς. Διότι όλοι εμείς  και περισσότερο οι ηγέτες αυτής  της γης  έχουμε εδώ και δεκαετίες με την αφροσύνη μας μεταβάλλει τη γη σε κρανίου τόπο. Ετσι  ώστε σε μερικές ακόμη δεκαετίες  , αν     πορευθούμε με τον ίδιο ρυθμό  καταστροφής, θα την έχουμε κάνει  αφιλόξενη για ανθρώπους και φιλόξενη μόνο στις κατσαρίδες ,   τρωκτικά και   ιούς.

 

Ο νέος δεν είναι  ούτε κακός ούτε κακός

 

Ο Σωκράτης είπε ότι ο νέος δεν είναι από την φύση κακός. Δεν είναι όμως και εξ ορισμού καλός !. Είναι απόλυτος! Και η απολυτότητα του σαν το διαμάντι, που έχει σκληρότητα και λάμψη τον κάνει να φανατίζεται και να υπηρετεί εξ ίσου το καλό και όχι σπάνια και  το κακό. Ενώ όμως έχει την δυνατότητα και την διάθεση να συμβάλλει στην ποιοτική αναβάθμιση της ζωής του, οι δομές της σύγχρονης κοινωνίας του στερούν τις δυνατότητες και τον θυμούνται μόνον σαν οπαδό, ψηφοφόρο, καταναλωτή,  ή στρατιώτη για τα μέτωπα των επιχειρήσεων.

Η σύγχρονη κοινωνία προδιαγράφει γι’ αυτόν δύο δρόμους:

1/ Να       απολαύσει την κοινωνία της Αφθονίας, αφού προηγουμένως «αγωνισθεί» σκληρά για την πραγμάτωση όλων εκείνων των ιδεολογικών υποκαταστάτων  που έχουν κατακλύσει τη σύγχρονη ζωή.

2/ Να καταστρέψει  αδιακρίτως όλες τις κοινωνικές δομές, που καταπνίγουν το δυναμισμό του  και –κατά την κρίση του-φράσσουν το δρόμο για την ευτυχία του, όπως  αυτός βέβαια τη νοεί.

 

Ο Δρόμος της Κακίας

 

Οσοι επιλέγουν το δεύτερο δρόμο , αυτόχρημα γίνονται  αρνητές όλων των στοιχείων , ακόμη και των πιο θετικών που τους πυροδότησαν οι πρόγονοι μας.  Επιδίδονται σε κάθε  λογής  πράξη βίας, με την οποία εκφράζουν την απέχθεια τους για τον  κόσμο που πύργωσαν οι προγενέστερες από αυτούς γενεές. Κτυπούν ό,τι κινείται. Λοιδωρούν τα πάντα. Απορρίπτουν συνθέμελα το σύγχρονο ιδεολογικό  και κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Ο «χουλιγκανισμός»  ως έκφραση νεανικής  εκτροπής δεν έχει μέσα του ένα στοιχείο αναδόμησης της κοινωνίας με προοπτική οικοδόμησης ενός νέου κόσμου. Είναι ένας ακραιφνής μηδενισμός.

 

Τα ΜΜΕ προβάλλουν   πράξεις βίας

 

Το παράδοξο είναι ότι τα μέσα ενημερώσεως-και ιδίως η τηλεόραση- προβάλλουν κατά κόρον τις νεανικές πράξεις βίας και ηρωοποιούν τους βιαστές και καταστροφείς.  Τούτο επηρεάζει αρνητικά το κοινό , το οποίον καταφέρεται απαξιωτικά εναντίον της νέας  γενιάς  και εκτείρει την κατάσταση της.. Αν όμως ορισμένοι νέοι παρεκτρέπονται , αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι   βρίσκονται στην ίδια μοίρα με αυτούς, όπως οι πιο πολλοί ισοπεδωτικά υποστηρίζουν. Τα Εξάρχεια , ως σύμβολο κάποιων δήθεν επαναστατημένων νέων δεν μπορούν να θεωρηθούν το σύμβολο όλων των νέων που σκληρά αγωνίζονται για τη μόρφωση, την επιβίωση και την προκοπή τους. Ο δυναμισμός των νέων πρέπει να τιθασευθεί και καθοδηγηθεί  .από την πείρα των ωρίμων.

 

Η Παιδεία συνιστά τον Πολιτισμό

 

Ο μεγάλος φιλόσοφος και ιστορικός  Οσβαλντ Σπενγκλ υποστηρίζει ότι : « Ο πολιτισμός μιάς συγκεκριμένης εποχής είναι το αποτέλεσμα παιδείας» Και αυτός είναι υγιής όταν στηρίζεται σε υγιή πρότυπα και πάνω απ’ όλα στην παράδοση  και στον Ανθρωπο. Εμείς οι Ελληνες έχουμε δεκάδες χιλιάδες χρόνια πολιτισμένου βίου και μια από τις πλουσιότερες παραδόσεις και όμως οι νέοι μας από ξενολγνεία και μιμητισμό στρέφονται σε ρηχές και ξενόφερτες παραδόσεις. Ο Κάρλ Γιάσπερ προφητικά διέγνωσε ότι τα αδιέξοδα της εποχής μας οφείλονται στην κυριαρχία της βίας και στου τρόμου, και γίνονται αρνητικά λόγω του ότι οι γέφυρες που συνδέουν το παρόν με το παρελθόν δυναμιτίζονται από εμάς και  ο ανθρώπινος βίος μετεωρείται στο κενό του αγνώστου.  Γι’ αυτό αν κάποιοι νέοι ανάβουν την θρυαλίδα, τα εκρηκτικά κάτω από τις γέφυρες είναι δικό μας έργο. Το χάσμα των γενεών δεν πρέπει να ανατιναχθεί, αλλά να γεφυρωθεί και πάλι για να υπάρξει    ομαλός βίος. Άλλοτε λέγαμε «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» . Τώρα ισχύει και το αντίστροφο «αμαρτίες τέκνων παιδεύουσι γονείς» Όμως κατά πόσον οι γονείς είναι αναμάρτητοι για  την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους.  Ακόμη και την γενιά του γράφοντος την διαπαιδαγώγησαν με τις Ελληνικές και πατροπαράδοτες αξίες και με το Ολυμπιακό πνεύμα. Όμως εμείς  δώσαμε αυτά στα παιδιά μας, ή τα αφήσαμε έρμαια της ξενόφερτης  και ημιβάρβαρης κουλτούρας,  χάριν δήθεν φιλελευθεροποιήσεως και κακώς εννοουμένου εκσυγχρονισμού ;  Η βία  δίκαια θεωρείται ως ένα από τα κύρια προβλήματα της εποχής μας και η οποία επηρεάζει τα μέγιστα  και τον αθλητισμό.

 

 

Τα βασικά αίτια της βίας είναι επιγραμματικά :

1/ Η κοινωνική ανισότητα και αδικία.

2/ Η αυξημένη ανεργία.

3/ Η μίμηση των σκηνών της τηλεοράσεως και κινηματογράφου.

4/  Η μανία πολλών νέων για επίδειξη , ανάδειξη και προβολή.

5/ Η δίψα για εύκολο πλουτισμό.

6/ Η ψυχοφθόρος καταλυτική επίδραση του καταναλωτικού προτύπου της εποχής μας,

7/ Η έντονη αμφισβήτηση και απόρριψη των διαχρονικών αξιών και προτύπων ,

8/ Η κοινωνική απελευθέρωση του μέσου ανθρώπου, που είχε ως συνέπεια τη χωρίς όρια ελευθερία που καταχρηστικά γίνεται  ασυδοσία και συχνά καταλήγει στην αναρχία. ,

9/ Η χωρίς όρια πολιτικοποίηση ή και απολιτικοποίηση των νέων,

10/ Τέλος και πάνω απ’ όλα η θανάσιμη κρίση που διέρχεται η σύγχρονη οικογένεια ανά τον κόσμο.

 

Τηλεόραση-κινηματογράφος

 

Τα έργα της δεκαετίας του 50 «Η Ζούγκλα του Μαυροπίνακα»    «Επαναστάτης χωρίς αιτία» κ. α έριξαν το πρώτο φως στο φαινόμενο της βίας που τότε πρωτοεμφανιζόταν στις ΗΠΑ. Τα οργισμένα νιάτα του 50 έσπειραν την βία και τώρα θερίζουν τον τρόμο, όπως και οι Ισραηλινοί  με την κρατική τους  βία ξεσήκωσαν την βία των Παλαιστινίων και του Ισλάμ. Σήμερα βιώνουμε τα γεγονότα της πρωτοφανούς βιαιότητος που παίζονταν στο «Κουρδιστό Πορτοκάλι» Τα κρούσματα της βίας εκδηλώνονται παντού στους χώρους μαζικών εκδηλώσεων. Οι αθλητικοί χώροι, οι πολιτικοί και κυρίως οι πολιτιστικές  συγκεντρώσεις με συγκροτήματα νεανικής μουσικής, ακόμη και τα σχολεία και οι δρόμοι γίνονται θέατρα βίαιων εκδηλώσεων της νεολαίας.      Βιτρίνες καταστημάτων θρυμματίζονται , αγάλματα καρατομούνται ή βεβηλώνονται με γραφίτι, αυτοκίνητα καταστρέφονται άνευ λόγου και με εκπλήσσουσα μανία. Τα όργανα της τάξεως σε πολλές περιπτώσεις-αδυνατούν να αποτρέψουν ή τουλάχιστον να ελέγξουν την άγρια  νεανική βία./ Και το πιο απαισιόδοξο είναι ότι χρόνο με τον χρόνο τα κρούσματα   αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, με συνέπεια να γίνεται δύσκολη και αυτή ακόμη η καταγραφή τους στο καθημερινό αστυνομικό δελτίο. Οι  νέοι σήμερα άγχονται από   μικρή ηλικία όχι μόνον για το μέλλον τους αλλά και  για το παρόν.  Από το Δημοτικό Σχολείο γνωρίζουν την αγωνία για την επιβίωση και τον ανταγωνισμό. Η ζωή   τους περισφίγγεται στις συντεταγμένες σχολείο-σπίτι, σπίτι –σχολείο. Ο νεανικός τους δυναμισμός συμπιέζεται , εξουθενώνεται . Το παιχνίδι των παλιών νέων είναι απηγορευμένο είδος  σήμερα  και η αλάνα της γειτονιάς έχει γίνει τσιμέντο και πολυκατοικίες. Και κάποτε όλα αυτά τα  άγχη , οι φόβοι, οι αγωνίες  και η καταπίεση του εξουσιαστικού κατεστημένου ξεχύνονται σαν πυρωμένη λάβα στην άσφαλτο και σαν από το κουτί της Πανδώρας με μια καταστρεπτική και αυτοκαταστροφική μανία , θυμό και οργή στρέφονται εναντίον των πάντων στο διάβα τους .

 

Κοινωνία που αποζητά την αναγνώριση της

 

 Είναι πιά κοινότυπο να λέμε ότι η σημερινή κοινωνία είναι μονολιθική, χρησιμοθηρική , ωφελιμιστική, απρόσωπη, μια κοινωνία ‘Τρύπιων ανθρώπων» Όμως αν τον καλοεξετάσουμε τον νέο σήμερα αποζητά την αναγνώριση και προβολή του που του έχει στερήσει η εξουσιαστική και κοινωνικοπολιτική δομή της κοινωνίας μας , της κοινωνίας των τριών ταχυτήτων, α/ εκείνη των δισεκατομμυριούχων, β/ των αστών και γ/ των φτωχών  και των ανέργων.  Και η παιδική του αφέλεια τον οδηγεί στη βία ως το πρόσφορο μέσον αγώνα για την ανάδειξη και προβολή του. Στα χέρια του η βία γίνεται πυρσός που τον φωτίζει προς στιγμήν να ξεχωρίσει από το «γκρίζο φόντο»  της κοινωνίας μας, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο πυρσός γίνεται μέσον αυτοπυρπόλησης του.

 

 «Μαζάνθρωποι» και «Ποίμνια»

 

 Εχει επισημανθεί από πολλούς κορυφαίους διανοητές ότι οι κοινωνικές αξίες  έρχονται και παρέρχονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σήμερα, όπως οι διάττοντες αστέρες . Δοκιμασμένοι διαχρονικοί θεσμοί όπως η οικογένεια ,   θρησκεία και η πατρίδα αμφισβητούνται από τους λεγομένους προοδευτικούς , αλλά και τους άλλους, τους εκσυγχρονιστές. [ Εδώ ας μου επιτραπεί μια μικρή παρέκβαση. Η Ιουδαιοχριστιανική κοσμοπολιτική θρησκεία δεν είναι πατρώα θρησκεία, αλλά δια της βίας επιβληθείσα στους Ελληνες σε χαλεπούς καιρούς.  Η Ελληνική θρησκεία είναι και θα παραμείνει η Ολυμπιακή ιδεοκρατική και πνευματική θρησκεία. Ητο λοιπόν επόμενο να  αμφισβητηθεί από τους Ελληνες η Ιουδαιοχριστιανική και μάλιστα θα λέγαμε ότι άργησε επί 17 αιώνες η αμφισβήτηση της. Διότι δεν είναι δυνατόν  η πατρώα Ολυμπιακή θρησκεία, ηλικίας άνω των 45.000, που υπήρξε το φιλοσοφικό λίκνο για την ανάπτυξη του Ελληνικού Πολιτισμού, να αντικατασταθεί μονίμως από μια ξενόφερτη θρησκεία ενός κατωτέρου πολιτιστικά λαού της ερήμου.] Όμως ο θεσμός της οικογένειας και της πατρίδος δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν , διότι ο άνθρωπος θα καταντήσει «μαζάνθρωπος» και «ποίμνιον». Σήμερα  λοιδωρούνται και οι πατροπαράδοτες διαχρονικές αξίες στο όνομα   εισαγόμενων ιδεολογημάτων  που  ζουν όσο και τα ρόδα. Όμως οι νέοι για να «στερειώσουν» χρειάζονται  γερές άγκυρες που να τους ενώνουν με  την παράδοση και με την ιστορία μας.  Παράλληλα , χρειάζονται πίστη σταθερά-χωρίς όμως δογματισμούς- υγιείς θεσμούς, ανοιχτό το πνεύμα και κεραίες στραμμένες στο παρόν και στο μέλλον για να  διεκδικήσουν την πρόοδο. Το δέσιμο με το παρελθόν παίζει το ρόλο του φρένου ενός οχήματος , ενώ  το προοδευτικό πνεύμα παίζει το ρόλο της κινητήριας  μηχανής . Όπως  ένα όχημα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς φρένο και μηχανή , έτσι και ο άνθρωπος και η κοινωνία δεν μπορεί να πορευθεί χωρίς τον εκσυγχρονισμό που να βασίζεται όμως στην παράδοση και στην πείρα του παρελθόντος.

 

Χτυπούν στα τυφλά

 

Σήμερα μη έχοντας σχεδόν τίποτα σπουδαίο να υποστηρίξουν ή έστω να πολεμήσουν, στρέφονται βίαια σε οποιονδήποτε τους φαίνεται εχθρικός. Χτυπούν σαν ελεύθεροι σκοπευτές σε οτιδήποτε κινείται, γιατί απλά δεν έχουν ως οδηγό τους καμιά ηθική αξία. Οικογένεια , σχολείο , κοινωνία, πολιτεία τους εφοδίασαν με ένα αβυσαλέο κενό, που δεν το καλύπτει κανένα όραμα, που δεν τους αφήνει για το μέλλον καμιά ελπίδα. Για πολλούς η βία γίνεται ένα είδος ψυχαγωγίας και μάλιστα ανέξοδης. Συγκεκριμένα , πολλοί δεν πηγαίνουν στους αθλητικούς χώρους για το παιχνίδι, αλλά για να δημιουργήσουν ταραχές, εμποδίζοντας έτσι τους νέους που θέλουν να αθληθούν. Συχνά οι ποδοσφαιρικοί αγώνες μετατρέπονται σε αγώνες ‘κατς’ , που παίζεται στις κερκίδες των γηπέδων. Όχι σπάνια βλέπουμε παίκτες , δημοσιογράφους και αστυνομικούς να έχουν στραμμένη την πλάτη στον αθλητικό χώρο και τα μάτια στις κερκίδες.

 

Το Σχολείο χωλαίνει

 

Οσο κι’ αν φαίνεται υπερβολικό και το σχολείο έχει κι’ αυτό μεγάλο ποσοστό ευθύνης  για  την σημερινή κατάντια των νέων και την βία. Τα άθλια εκπαιδευτήρια, ή έλλειψη χώρων άθλησης,   η έλλειψη πολιτιστικών εκδηλώσεων, η ανεπάρκεια και συχνά η ακαταλληλότητα των δασκάλων, η μαζοποίηση των μαθητών, η αδυναμία της Πολιτείας να τους παράσχει μια σύγχρονη Παιδεία προσαρμοσμένη στις ανάγκες της εποχής, αλλά και να καλλιεργήσει τις ψυχές τους με ανθρώπινο πρόσωπο, κάνουν τους νέους να βλέπουν το σχολείο σαν κάτι ξένο γι’ αυτούς , σαν φυλακή, σαν ένα χώρο που τους βασανίζει. Ετσι ο νέος δεν δημιουργεί ψυχικό δεσμό με το σχολείο και τον δάσκαλο , όπως συνέβαινε  στην αρχαία Ελλάδα ή σε παλιότερες εποχές. Η έλλειψη από τα διδασκόμενα μαθήματα της Μουσικής και επαρκών χώρων άθλησης επηρεάζει αρνητικά την ψυχή των νέων.

 

Ανεργία ο «καρκίνος» της κοινωνίας

 

Η ανεργία στρέφει αρκετούς νέους στη βία. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι είναι σήμερα άνεργοι και άρα η στρατιά για την στρατολόγηση  των επίδοξων αναρχικών. Νέοι με προσόντα αγωνίζονται για μια θέση εργασίας. Η Πολιτεία με την απρογραμμάτιστη κακή οικονομική πολιτική της , το μόνο που προσφέρει  σ’ αυτούς , είναι μια θέση στην ουρά για κάρτα ανεργίας. . Η ανεργία συνθλίβει τα όνειρα των νέων, διότι αληθινά ελεύθερος και ανεξάρτητος είναι εκείνος που μπορεί να συντηρεί τον εαυτόν του και την οικογένεια του. Ο  νέος αποκομμένος από την γη και την μικροεπιχείρηση και τα χειρονακτικά και κατώτερα επαγγέλματα, συνοστίζεται συνεχώς προς το δημόσιο για μια θέση στον ήλιο. Η ανεργία οδηγεί τους νέους στην απόγνωση , κι’ αυτή   στη βία,   στα ναρκωτικά και  τέλος στο έγκλημα και την κομπίνα.  Οι πιο καλοί στρέφονται προς την μετανάστευση, ενώ οι πιο πολλοί γίνονται φόρτωμα στους γονείς τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται .  Εδώ βλέπετε ότι το πνεύμα   είναι εν «επαρκεία»-τρομάρα μας- και  δεν έχει αξία.

 

 Οικογένεια το πρωταρχικό κύτταρο της Κοινωνίας

 

Η οικογένεια είναι σήμερα ένας από τους κύριους παράγοντες για την έξαρση της βίας των νέων, διότι δεν επιτελεί πλέον τον σκοπό της     διαπαιδαγωγήσεως των τέκνων. Το έργο αυτό το έχει εναποθέσει κυρίως στην ψυχοφθόρα τηλεόραση και στα θεάματα που διαδίδουν τη βία και το έγκλημα. Η αλλαγή του προτύπου ανατροφής των νέων επί το δήθεν «φιλελεύθερον» οδήγησε την Ελληνική κοινωνία στην παρακμή, διότι έπαψε να γαλουχεί  τους νέους με βάση τις Ελληνικές διαχρονικές αξίες, του μέτρου, της τιμιότητος, της συνέπειας, της σεμνότητος, , της φιλαλήθειας-ευθύτητος, της εργατικότητος, της καθαριότητος, της αγάπης και τον σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, της ανδρείας,  γεναιότητος και φιλαλληλίας  και τέλος της φιλοπατρίας. Οντως η κρίση της σημερινής οικογένειας είναι κατά τους διαπρεπέστερους  κοινωνιολόγους η μεγαλύτερη αιτία  της αυξήσεως των κρουσμάτων βίας. Την κρίση αυτή επιβεβαιώνουν η κάθετη αύξηση των διαζυγίων, η εγκατάλειψη της οικογενειακής εστίας από τον πατέρα ή την μητέρα, η έλλειψη ψυχικής επαφής μεταξύ των συζύγων ή των εφήβων, η αδυναμία  ή η αδιαφορία τους για την επιμελημένη αγωγή και μόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού και γενικότερα η έλλειψη του ηρέμου και γαλήνιου οικογενειακού περιβάλλοντος. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να μένει  έκθετο και να γίνεται έρμαιο όλων των κακών κοινωνικών  επιδράσεων. Στην έλλειψη αγάπης απαντούν με οργή, μίσος και πράξεις βίας. Ο θεσμός της οικογένειας  αληθινά συγκλονίζεται . Οι έφηβοι που μάχονται  τον εαυτόν τους και ξεσπούν σε βίαιες πράξεις δεν έχουν νιώσει τη σταθερότητα και την ασφάλεια  των οικογενειακών δεσμών . Κυρίως δεν έχουν    γνωρίσει την αγάπη, γι’ αυτό και δεν  είναι σε θέση να αγαπήσουν όχι μόνον τους άλλους αλλά και τον ίδιο τον εαυτόν τους.

 

Η Καταναλωτική Κοινωνία

 

Πέραν της ευθύνης της οικογένειας υπάρχει μεγάλη ευθύνη και στην κοινωνία. Ποιο είναι το κυρίαρχο πρότυπο της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας ; Ο νέος θέλει πολύ σύντομα να αποκτήσει άφθονα χρήματα –ανεξάρτητα αν έχουν αποκτηθεί με νόμιμα ή  ανέντιμα μέσα- και να απολαμβάνει  τη ζωή του χωρίς αναστολές ή ηθικούς ενδοιασμούς. Θέλει να τύνεται μόνον με επώνυμα ρούχα, να κινείται με ααυτοκίνητα πολυτελείας  ή με λήαρ τζετ, να κάνει διακοπές σε κοσμικά θέρετρα , να είναι αδίστακτος, άφιλος, χωρίς συναισθήματα και να εδιαφέρεται απολκειστικά και μόνον για το ατομικό του συμφέρον, την προσωπική του ανάδειξη και την κοινωνική του προβολή. Αυτό είναι το πρότυπο του σημερινού νέου,  που θεοποιεί το χρήμα και το θεωρεί «μέτρον πάντων των ανθρώπων» και όχι ο Ανθρωπος. Κάποιοι απ’ αυτούς ταν βλέπουν να ην ευοδούται  ο στόχος τους , δεν διστάζουν να καταφύγουν ακόμη και στη βία και σε εγκληματικές πράξεις με την πλάνη ότι μέσω αυτών θα τους προσεγγίσουν. Οι νέοι έμαθαν-ή και τους μάθαμε εμείς οι μεγαλύτεροι- να παίρνουν και όχι να προσφέρουν, να έχουν μόνον δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις προς την οικογένεια , κοινωνία και προς τον ευατόν τους,  να κατηγορούν και όχι να μοχθούν, να απορρίπτουν τα πάντα , χωρίς όμως να κάνουν αυτοκριτική.  Εμαθαν να ζουν για τα υλικά αγαθά σε ένα κλίμα αμοραλιστικό , χωρίς οράματα και ιδανικά, με πρότυπα ζωής υλιστικά που προωθούν έντεχνα την κατανάλωση , αλλά όχι και το ευ ζειν.  Το  χειρότερο είναι ότι στο κυνήγι της υλικής απολαύσεως , χάνουν την πνευματική ζωή και δεν έχουν το χρόνο για σκέψη και αυτοσυγκέντρωση. Η ωφελιμιστική μας κοινωνία έχει τεράστια ευθύνη  για τον αποπροσανατολισμό των νέων. Διότι ενώ αυτή ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου στη νεανική παρεκτροπή, αυτή   τιμωρεί αμείλικτα τους νέους  εκείνους που υπερβαίνουν τα εσκαμμένα.

 

Εξανθρωπισμός της Κοινωνίας- Νομοκρατία

 

Ο ευδαιμονισμός και η ευζωία των νέων θρυμματίζει  τις ηθικές αναστολές , απομακρύνει το νέο  από τα υψηλά ιδεώδη και τα αγνά ιδανικά-μεταξύ των οποίων και τον αθλητισμό- και ανοίγει συχνά την κερκόπορτα που οδηγεί στη βία , στη σύγκρουση των ανθρώπων  με το συνάνθρωπο , στην εξαχρείωση  και την απανθρωποποίηση του σύγχρονου πολιτισμού. Ολοι συμφωνούν ότι η κοινωνία μας πρέπει να μετατραπεί σε μια πολιτισμένη και ευνομούμενη κοινωνία. Διότι δεν μπορεί στην εποχή των κομπιούτερ και του αυτόματου προγραμματισμού να αγνοούνται οι νόμοι της κοινωνίας από ολίγα άτομ. Η  βλάβη που μπορεί να προκύψει από τις φοβερές δυνάμεις που χειρίζεται σήμερα το ανθρώπινο γένος είναι όλεθρος και πυρηνική καταστροφή. Επομένως πρέπει να περάσουμε στην Κοινωνία της Νομοκρατίας , όπου οι πάντες θα πρέπει αυτοπροαιρέτως να σέβονται και να πειθαρχούν στους νόμους.

 

Εποχή συγχύσεως ,  παρακμής και Ύβρεως

 

Οι νέοι έχουν ριχτεί σε λυσσαλέο αγώνα για τεχνολογική ανάπτυξη και ξέχασαν την σπουδαιότητα της Αρετής και της πνευματικότητος. Ο πλουτισμός και η ανάπτυξη συνεπιφέρουν την αλαζωνεία  και αντιπνευματικότα ,  που αγκαλιάζει σήμερα το σύνολον σχεδόν της κοινωνίας μας . Σε μια τέτοια δραματική φάση η ψυχή του ανθρώπου και της κοινότητος , χάνει τον προσανατολισμό της και οδεύει προς την Υβριν. Ο άνθρωπος ζει τον εκφυλισμό του παλαιού που παραπαίει,   χωρίς όμως να έχει βρει ακόμη το νέο πρότυπο. Για να συρρικνωθεί η βία, παρακμή και βαρβαρότητα   πρέπει να ενεργοποιηθεί προσωπικά το άτομο και συλλογικά η Πολιτεία, για να οικοδομηθεί ο νέος δίκαιος, ενάρετος, αγαθός, πνευματικός, πλούσιος και πολιτισμένος  κόσμος. Για να βρούμε όμως  τον σοφό δρόμο  του μέλλοντος πρέπει να στραφούμε  στην αρχή του πολιτισμού, στο αρχέτυπο  του ανθρώπινου είδους . Να ερωτηθούμε . Τι είναι ο Ανθρωπος ;Κι’ αυτό θα το βρούμε μέσα στον Ελληνικό Πολιτισμό. Κανείς δεν πρέπει να μείνει απαθής στο χτίσιμο της Νέας Κοινωνίας της Γνώσεως και προ παντός οι νέοι που τους αφορά άμεσα και επιτακτικά. Ετσι θα επιτευχθεί ο εξανθρωπισμός της κοινωνίας μας.

 

Μέτρα Εξανθρωπισμού

 

Ας ενθαρρύνουμε τους νέους στα πρώτα τους βήματα. Ας τους αγκαλιάσουμε , ας προσπαθήσουμε να κάνουμε καλύτερη τη ζωή τους, για να μπορέσουν μια μέρα να μας πουν το «άμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρονες» Προς τούτο πρέπει να ληφθούν τα εξής μέτρα:

 

1/ Όπως βλάπτει η παντελής έλλειψη αστυνόμευσης , έτσι βλάπτει και η επέκταση της  αστυνόμευσης σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

2/ Να δοθούν αξίες ,  ιδανικά , ηθική πνοή, στόχοι, νέα πρότυπα και προοπτικές στους νέους. Χωρίς αξίες η ζωή δεν έχει αξία

3/ Να  γίνει ανθρωποκεντρική Παιδεία  με την καλλιέργεια των κλασσικών σπουδών . Ετσι θα αναδειχθούν τα υγιή πρότυπα ζωής για τους νέους, που θα θέτουν το «εύ ζειν» υπεράνω του «ζειν» στη χαμωζωή. Για να μπορούν να δουν τον συνάνθρωπο τους ως συναγωνιστή και όχι σαν εχθρό και ανταγωνιστή.

4/ Να εισαχθεί η εκμάθηση της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης.

5/ Η παροχή ίσων ευκαιριών με αξιοκρατικά κριτήρια και το  σταμάτημα της ευνοιοκρατίας, οικογενειοκρατίας και κομματικής πελατείας. Τότε και η βία θα μειωθεί σημαντικά.

6/ Να ενεργοποιηθεί το Σπίτι και το Σχολείο προς την κατεύθυνση της συρρικνώσεως του φαινομένου της βίας.

7/ Η Πολιτεία να προστατεύσει την νεολαία από τη φθοροποιό δράση των ΜΜΕ και του θεάματος και να εφαρμόσει   πιστά το Νόμο προς πάσα κατεύθυνση.

8/ Να ενθαρρύνει και διευρύνει η Πολιτεία και η κοινωνία   τη συμμετοχή των νέων στα κοινά και να τους δώσει στοργή και συμπαράσταση που τους έχει στερήσει.

9/ Να λάβει μέτρα για την επίλυση του μεγάλου προβλήματος της Ανεργίας και υποαπασχόλησης.

10/ Να ασχοληθεί η Πολιτεία  και η κοινωνία με το μέγα θέμα των ναρκωτικών ουσιών , δίδοντας ως υποκατάστατο στους νέους

   ευκαιρίες αθλητικής, κοινωνικής και πολιτιστικής δράσης  και δημιουργίας.

            11/ Να σταματήσουν τα ΜΜΕ να δίνουν στους νέους τα  πρότυπα ήρωος χωρίς ηρωικό ήθος και ηρωική δράση.

            12/ Να γίνει αρτιότερη η λειτουργία του θεσμού της Δικαιοσύνης, ώστε να γίνεται σωφρονισμός των νέων με την ένταξη τους στην κοινωνία, και όχι το σωφρονιστικό μας σύστημα να γίνεται φυτώριο νέων εγκληματιών.

            13/ Εμείς οι μεγαλύτεροι αφού κάνουμε την αυτοκριτική μας να εγκαταλείψουμε την ανοχή και τις υπερελευθερίες που δώσαμε στους νέους , με αποτέλεσμα την αποθράσυνση τους.

14/ Να χτυπηθεί το φαινόμενο της υιοθετήσεως ξενόφερτων ψυχοφθόρων  αντιανρώπινων προτύπων-και ιδιαίτερα Αμερικανικών - τα οποία έχουν αποδειχθεί επιζήμια για τον άνθρωπο και την κοινωνία .

15/ Να γίνουν αθλητικά στάδια, πολιτιστικά κέντρα, βιβλιοθήκες, μουσικές λέσχες, μουσεία κ. α για να διοχετεύεται δημιουργικά ο δυναμισμός των νέων.

 

Από Μηχανής Θεός ο Ελληνισμός

 

Εμείς την δημιουργήσαμε αυτή την κοινωνία και εμείς μπορούμε να την αλλάξουμε. Ας είμαστε όμως ρεαλιστές . Σήμερα υπάρχουν και αξιοθσύμαστοι νέοι που διαπρέπουν σε παγκόσμιο επίπεδο σε όλους τους τομείς δράσεως στην επιστήμη,   τεχνολογία ,   γράμματα ,   τέχνες και στην επιχειρηματικότητα. Κανείς θεός δεν θα κατέβει να την αλλάξει, παρά μόνον  αυτοί οι ίδιοι , αλλά και εμείς οι ωριμότεροι, αν ενεργοποιηθούμε όλοι. Εδώ στην Ελληνική γη φύτρωσαν οι πρώτες Αξίες για την ζωή και τον άνθρωπο. Ας ψάξουμε λοιπόν να τις βρούμε και να τις αναδείξουμε και πάλι . Η «τριμερής φιλία» του Πυθαγόρα, δηλαδή η αγάπη του θεού προς τον άνθρωπο, του ανθρώπου προς τον θεό και την Φύση και όλων αυτών μεταξύ τους θα δώσει την λύση στα σημερινά προβλήματα. Αρκεί να αναφανεί μια έντιμη και Ελληνοπρεπής πολιτική ηγεσία με βούληση , ώστε να γίνει πραγματικότητα το όνειρο όλων των νέων. Το Ελληνικό πνεύμα σήμερα ξεπροβάλλει και πάλι σαν η μοναδική  διέξοδος  για την διατήρηση της Ειρήνης , της παγκόσμιας συνεργασίας και της ισορροπίας στον πλανήτη, και όχι ο πόλεμος που θα φέρει τον όλεθρο και την οικολογική και πυρηνική καταστροφή.