ΟΙ  ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ  ΑΓΩΝΕΣ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ  ΩΣ  ΣΗΜΕΡΟΝ

 

 

 

Η  ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ   ΙΔΕΑ

 

            Καμιά θρησκευτική εορτή και κανένα μεγάλο ιερό δεν υπήρχε στην Ελλάδα που να μην συνδυάζει τη λατρεία με την διοργάνωση Ολυμπιακών αγώνων. Από την άποψη αυτή θα λέγαμε ότι η Ολυμπιακή θρησκεία είναι το λίκνο που γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί αγώνες , αλλά και τόσοι άλλοι ευεργετικοί θεσμοί για το ανθρώπινο γένος, όπως η Δημοκρατία, η Ελευθερία , η Δικαιοσύνη, η Ειρήνη, η Τέχνη, το Θέατρον, η ιστορία, , η φιλοσοφία, οι επιστήμες , η αστρονομία, η ιατρική , η απελευθέρωση του ατόμου κ. α . Διότι η ουσία της λατρείας των Ολυμπίων θεών ήτο ο πανάρχαιος Ελληνικός Λόγος. Αυτός είναι και ο λόγος που οι  πρώτοι  αγωνιστικοί χώροι βρίσκονταν στα προαύλια των ναών. Τούτο δεν σημαίνει ότι οι Ελληνες ήσαν προσκολλημένοι στη θεοκρατία. 

 

            Οι Ελληνες δεν ήσαν θεοκράτες

 

Οι Ελληνες αμφισβητούσαν τα πάντα, ακόμη και τους θεούς του, γι’ αυτό ήσαν πρώτοι που δημιούργησαν την φιλοσοφία, την επιστήμη και τα γράμματα.Οι γεωργοί κάτω από τον Ολυμπο όταν αλώνιζαν και είχε άπνοια φώναζαν και χειρονομούσαν  προς τον Ολυμπο « Ε ..σεις οι τεμπέληδες του Ολύμπου, δεν βλέπετε ότι καταστρεφόμαστε; Ελάτε λοιπόν να μας βοηθήσετε, κι’ αφήστε τους αέρηδες ελεύθερους να τελειώνουμε και εμείς θα σας θυσιάσουμε τους πρώτους καρπούς της σοφιάς μας και θα σας μεθύσει ο αρωματικός καπνός, που θα φθάσει ως τις κορυφές του Ολύμπου»[ Ο Ζεύς ήτο το τελευταίο παιδί του Κρόνου  και της Ρέας και συμβόλιζε,          τις συμπαντικές δυνάμεις και  τα ανώτερα πεδία του σύμπαντος,  την αέναη αλλαγή με την σύνθεση , διάλυση , αλλά και την αρμονία και ισορροπία του σύμπαντος. Αυτός εξησφάλιζε την κοινωνική συνοχή των πόλεων και των εθνών με τους νόμους του αλλά και την μετατροπή τους σε αδιάφορη άμορφη μάζα. Ζευς(= ενώνω) λοιπόν ο ενώνων τα πάντα και Δίας(=διαλύω) ο διαλύων τα πάντα σε μια αέναη αλλαγή και ανανέωση των πάντων. Αυτός λοιπόν διέλυσε τους αγώνες και αυτός τώρα τους επανασύστησε διότι ο κόσμος τους αποζητά όπως η διψώσα έλαφος μέσα στην σημερινή έρημο το ύδωρ της πνευματικής πηγής  στην όαση του Ελληνικού πνεύματος  ] Απ’ όλους όμως τους αγώνες ο  επισημότερος, σπουδαιότερος και λαμπρότερος ήτο αυτός της Ολυμπίας, διότι διεξήγετο προς τιμήν του Διός . Ο Πίνδαρος τραγουδά στην πρώτη ολυμπιακή ωδή «όπως το νερό είναι το πολυτιμότερο από τα στοιχεία …και όπως τέλος ο ήλιος φωτοβολεί περισσότερο από κάθε άλλο άστρο , έτσι και η Ολυμπία λάμπει και σκιάζει κάθε άλλον αγώνα»

 

Στην Ολυμπία εδοκιμάζετο το Αγωνιστικό Πνεύμα

 

            Το ιερό της Ολυμπίας είχε   σαν κύρια αποστολή την καλλιέργεια του αγωνιστικού πνεύματος , του άθλου στη ζωή, ενώ οι Δελφοί και τα Μυστήρια άνοιγαν στον άνθρωπο το δρόμο για την πραγμάτωση μιάς ανώτερης ζωής. Οταν βρεθούμε στην   Ολυμπία αισθανόμαστε δέος και σεβασμό. Δέος για το πανάρχαιο του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων που χάνεται στα βάθη της προιστορίας,( οι αγώνες ανάγονται  σε 45.000 έτη Π. Ε) και σεβασμό διότι σήμερα είναι δύσκολο να εφαμόσουμε τα Ολυμπιακά ιδεώδη.

 

Το Ολυμπιακό Ιδεώδες

 

            Το Ολυμπιακό ιδεώδες είναι η πραγμάτωση του “τέλειου ανθρώπου”, του λεγομένου “καλού κ’αγαθού”, δηλαδή του σωματικά εύρωστου και  υγιούς , του πνευματικά ανεπτυγμένου και του ψυχικά καλλιεργημένου ατόμου. Μέσα απο την αρμονική ανάπτυξη αυτών των τριών στοιχείων οι αρχαίοι Ελληνες επεδίωκαν να φτιάξουν τον ιδανικό πολίτη και το κατόρθωσαν.

            Οι στυλοβάτες λοιπόν της εν γένει καλλιέργειας των νέων  περιελάμβαναν:

1/ τον Αθλητισμό,

2/ την Παιδεία(Γράμματα) 

3/ την Μουσική.

Ο Αθλητισμός ήτο πάνδημος και δεν εννοείτο νέος να απέχει απ’ αυτόν , εκτός κι’ αν ήτο ανάπηρος , προβληματικός ή ασθενικός. Αποκορύφωμα   δε των αθλητικών εκδηλώσεων ήτο οι διάφοροι τοπικοί ή περιφερειακοί αγώνες με  αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες.  Οι Ολυμπιακοί αγώνες εξέφραζαν μια ολόκληρη ιδεολογία και στάση ζωής. Η Τιτανομαχία της Ελληνικής θεογονίας ήτο το αρχέτυπο των Ολυμπιακών Αγώνων. Τούτο καταφαίνεται και απο το γεγονός ότι παρά τις χιλιάδες χρόνια  ζωής τους, καίτοι όλα άλλαξαν, όμως δεν μπόρεσε κανένας να τους αντικαταστήσει με κάτι άλλο. Βέβαια ο θεσμός- όπως όλοι οι θεσμοί- πέρασε κατά καιρούς από παρακμή και  συνέβησαν και διακοπές, οι οποίες οφείλονται στην γενικότερη παρακμή των κοινωνιών λόγω  πολεμικών συγκρούσεων μεγάλης εκτάσεως , υποδουλώσεως σε ξένες δυνάμεις και σκοταδιστικών ιδεολογιών που τους σταμάτησαν δια της  βίας.  Το Ολυμπιακό πνεύμα εξύμνησαν τόσο οι αρχαίοι φιλόσοφοι όπως ο Πλάτων, Αριστοτέλης κλπ όσο και οι μεταγενέστεροι διανοούμενοι, εκ των οποίων ο κυριότερος είναι ο   ένας από τους συντελεστές αναβιώσεως των Ολυμπιακών αγώνων, ο  βαρώνος Pierre de Coubertin. Όμως είναι  μέγα λάθος να τον θεωρούμε σαν αναβιωτή των Ολυμπιακών αγώνων, ενώ εκείνος που αναβίωσε τους αγώνες ήτο ο Ευάγγελος Ζάππας.

 

Η Ψυχή των Ολυμπιακών Αγώνων ζει στον Ελληνα

 

Ο κατ’ εξοχήν ιδρυτής, θεμελιωτής, φορέας και εκφραστής των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων είναι  ο κόσμος των αρχαίων Ελληνικών πόλεων, το Ελληνικό Αστυ. Το καθοριστικό γεγονός για την τελική  κατάλυση των αγώνων ήτο η εξάπλωση του IMPERIOUM  ROMANUM και η κατάλυση της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κόσμου. Και η αιτία της κατάλυσης-καταστροφής θα λέγαμε- του Ελληνικού πολιτισμού ήτο η υιοθέτηση του Χριστιανισμού. Η κατάλυση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι μιά     από τις πιο βάρβαρες πράξεις στην ανθρώπινη ιστορία και σχετίζεται με τις θεοκρατικές δυνάμεις που διεκδικούσαν  την  πνευματική υποδούλωση   της Ρωμαικής αυτοκρατορίας. Είναι δηλαδή μιά αντεπαναστατική πράξη σαν αυτή που έκανε ο  Χομεινί στην Περσία , με την κατάργηση της προηγούμενης ιστορίας της  Περσίας στο όνομα του Αλλάχ, ή και σαν τις πρόσφατες ενέργειες των ισλαμιστών Ταλεμπάν  που  εξαφάνισαν κάθε τι που δεν αναφέρεται στο Ισλάμ σαν την μοναδική θρησκεία του Αλλάχ. Ωστόσο η Ελληνική σπίθα της ελευθερίας σ’ όλη την μακραίωνα δουλεία και αλλοτρίωση του Ελληνισμού   διατηρήθηκε άσβεστη και μέσα απο τα αρχαία γράμματα , τους θρύλους και τις παραδόσεις προετοίμασε το έδαφος για την Αναγέννηση της Ευρώπης και δημιούργησε την Ελληνική Επανάσταση του 1821.  Στο υποσυνείδητο της φυλής μας μαζί με τις λοιπές παρακαταθήκες εφυλάσσετο άσβεστη και η Ολυμπιακή ιδέα και γινόταν πράξη στις γειτονιές και στις αλάνες απο τα σκλαβωμένα Ελληνόπουλα και τους Κλέφτες και   Αρματωλούς στην ελεύθερη Ελληνική ύπαιθρο. Δυστυχώς ποτέ κανείς δεν έκανε μιά βαθιά έρευνα για την συμπεριφορά των Ελλήνων -τους οποίους μετονόμασαν σε Ρωμιούς- στο Ρωμαικό οικουμενικό κράτος. Ο,τι δε έχει ως τώρα γραφεί ενέχει την σκοπιμότητα και την προκατάληψη του  σιωνιστικού  ιερατείου, ότι δήθεν οι Ελληνες είναι ένας ιστορικός λαός που εξέλειπε με την πτώση του Ελληνισμού και έδωσε την θέση του στον Ιουδαιοχριστιανό Ρωμιό. Τον έκαναν να  πιστεύει ότι προπάτορες ήτο οι «Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ..», να αφορίζει ο ίδιος τον εαυτόν του , να     πιστεύει σε θαύματα, θεία λείψανα, συγχωροχάρτια για καλύτερη θέση στον παράδεισο  και άλλα παρόμοια ψεύδη.  Αυτά όλα  τον αποξενώνουν απο την ιστορική του κληρονομιά και παράδοση και τον κάνουν να  χάσει την εθνική του Ελληνική ταυτότητα. .

 

Ποιός  δολοφονεί τους ευρετές των Ολυμπιακών Αγώνων ;

 

 Σαν να μην έφθανε η προαναφερθείσα «πνευματική γενοκτονία»  ,  του επέβαλαν και  τη δημογραφική  εξαφάνιση ανά τους αιώνες που συνεχίζεται   ως τις μέρες μας. H αισχρά  “συνωμοσία”  εξυφάνθηκε από τους  γνωστούς  κομπλεξικούς και  περιφρονημένους   βοσκούς  της ερήμου και της στέπας, διότι ποτέ  δεν ανέχθηκαν      τη δόξα  ενός ιστορικού λαού  και θέλουν  να τον εξαφανίσει πληθυσμιακά και να τον σβήσουν από προσώπου της γης.   Και αντί  το Ελληνικό έθνος να είναι σήμερον ένα από τα πολυπληθέστερα έθνη στον κόσμο-με βάση τα δημογραφικά δεδομένα διαφόρων ιστορικών εποχών(αρχαικής, αρχαίας, αλλά ακόμη και της πρόσφατης)-κινδυνεύει με εξαφάνιση.  Δεν έχει άλλο προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία τέτοια φοβερή  γενοκτονία του λαού Ελλήνων  ,  η οποία  συνεχίζεται ως τις μέρες μας με αυξανόμενη ένταση. Το δόγμα του αρχισφαγέα του Κυπριακού Ελληνισμού ,  Χ. Κίσσιγκερ, επιβεβαιώνει τούτο. Αυτός  υπήρξε ο ηθικός αυτουργός  για  την εισβολή του Τουρκικού Αττίλα στην Κύπρο ,  και το εξέφρασε και πρόσφατα με το γνωστό του  δόγμα  ότι “πρέπει να πλήξουμε τον Ελληνισμό στις ρίζες του…” και οι πραγματικές του ρίζες είναι ο Ελληνικός Λόγος, η Ελληνική Γλώσσα και οι Αξίες    του ανθρωπιστικού πνεύματος. Ακριβώς αυτό εννοούσε, ότι πρέπει να εκλείψει ό,τι θυμίζει την Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και οι ομόκεντροι κύκλοι   των  Ολυμπιακών αγώνων,  διότι αυτοί  ενώνουν τους λαούς, ενώ το δόγμα του εξουσιασμού είναι το “διαίρει και βασίλευε” .  Αλλά κι’ αν δεν εκλείψουν οι Ολυμπιακοί κύκλοι ως σύμβολο, αυτοί να ενώνουν όχι λαούς στο αθλητικό ιδεώδες, αλλά τις πολυεθνικές και την πλουτοκρατία στο κυνήγι του πλούτου και της δύναμης προς υποδούλωση των λαών.  Στόχος τους είναι να πλήξουν το τριώνυμο: Νους, Ψυχή και Σώμα. Οταν ελέγξεις αυτά τα τρία τότε η παγκόσμια εξουσία είναι αδιαφιλονίκητη και εξησφαλισμένη. 

 

Η Ανατολή δούλη στο θεοκρατισμό ,  η Δύση στον ωφελιμισμό

 

H Ανατολή επηρεάσθηκε απο τον εξουσιαστικό δεσποτισμό  και τις Εβραιογενείς  κοσμοπολιτικές θρησκείες και έχασε τον  ορθό Λόγο(ορθολογισμό), διατηρώντας μόνον το συναίσθημα, γι’ αυτό παραμένει ακόμη σκλαβωμένη στους δυνάστες και στις θρησκευτικές και άλλες προκαταλήψεις της. Αντίθετα, η  Δύση ακολούθησε τον δρόμο του υλιστικού ωφελιμισμού και ξέχασε τον ανθρωπισμό, γι’ αυτό πορεύεται σε επικίνδυνες  ατραπούς αυτοκαταστροφής. Κανείς τους δεν κληρονόμησε το σωστό “Μέτρο” των αρχαίων Ελλήνων. Δηλαδή την σωστή δοσολογία Ορθολογισμού και Ανθρωπισμού, μεταξύ του Απολλώνειου και του Διονυσιακού στοιχείου.  Και αυτό φαίνεται και στην εφαρμογή των Ολυμπιακών αγώνων τα τελευταία 100 χρόνια απο την αναβίωση τους ως σήμερον,       που διολισθαίνουν ολοένα προς την εμπορευματοποίηση τους. Επομένως, δεν μπορούμε να μιλάμε για αναβίωση, αλλά για κακή αντιγραφή, και για δημιουργία ενός κακέκτυπου θεσμού, όπως κακέκτυπα, άμετρα  και άξεστα ήσαν τα Ρωμαικά αγάλματα σε σχέση με τα Ελληνικά, τα οποία αντέγραψαν. Σήμερον φορεύς των μοντέρνων Ολυμπιακών αγώνων είναι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, όργανο  των πολυεθνικών  , που το μόνο κίνητρο που τις ωθεί είναι το κέρδος απο τις κολοσσιαίες  εμπορικές δουλειές των αγώνων. Ο Ελληνικός κόσμος, δηλαδή το Πνεύμα και οι Αξίες , απουσιάζουν παντελώς απο αυτούς και η Ολυμπία παραμένει ακόμη βουβή. Γι’ αυτό συχνά  αρνείται ο Ηλιος της Ολυμπίας να δώσει το πραγματικό Φως της, διότι η μανία αυτών των  δυνάμεων  εστράφη και κατά της μητέρας  Φύσεως.

 

Προσαρμογή των Αγώνων σε νέες Βάσεις

 

Οσο οι Μαμμωνάς , Μολώχ και Γιαχβέ   θα ρίχνουν το  γκρίζο τους σκοτάδι  , ο υπερήφανος Ζευς θα βρίσκεται μακρυά απο τις κήβδιλες  περιπλανώμενες από πόλη σε πόλη Ολυμπιάδες, δίκην περιφερόμενου θιάσου.  Είναι δε ευτύχημα που δεν εμόλυναν το ιερόν χώρο της Ολυμπίας, ώστε μελλοντικά να αναβιώσουν οι πραγματικοί Ολυμπιακοί αγώνες με βάση τα Ελληνικά Ιδεώδη . Οι  αληθινοί Ολυμπιακοί αγώνες πρέπει να επανέλθουν στην κοίτη τους στην Ολυμπία και  να τελούνται μονίμως εκεί σε περικαλλείς και απέριτες εγκαταστάσεις που θα γίνουν για τον σκοπό αυτόν . Τότε η Ολυμπία θα πρέπει να ανακηρυχθεί «ιερός χώρος»  και η Ελλάς   «χώρα του κόσμου», μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαικής οικογένειας. Φυσικά στους αγώνες αυτούς αρχικά κατά το δοκιμαστικό στάδιο θα πρέπει να συμμετέχουν μόνον οι απανταχού Ελληνες , κι ‘αυτό όχι για λόγους ρατσιστικούς ή εθνικιστικούς, αλλά για να στεριώσουν τον θεσμό επί υγιών βάσεων .

 

Αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία

 

 Μετά την  αναβίωση  του  θεσμού των πραγματικών Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία ,    να συμπεριλάβει προοδευτικά κάθε λαό που θα πληροί τα κριτήρια, δηλαδή να συμμετέχει της   Ελληνικής παιδείας  και   των  Ελληνικών  ιδεωδών.  Να σέβεται τις αξίες και   αρχές του Ολυμπισμού , την Ολυμπιακή Εκκεχειρία , να σέβεται τον άνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον  και να γίνει φορεύς αυτών των ιδεωδών. Επομένως τους σημερινούς Ολυμπιακούς αγώνες θα πρέπει να τους δούμε μέσα απο ένα νέο πρίσμα επανιδρύσεως των με βάση τις νέες  λησμονημένες αξίες συμπληρωμένες με νέες σύγχρονες. Ετσι θα γίνουμε χρήσιμοι και  ευεργετικοί στον κόσμο και θ’ αντλήσουμε κύρος απο την διεθνή κοινότητα. Αυτό δεν   απαγορεύει στην διεθνή κοινότητα(ΔΟΕ) να αναλαμβάνει στα ενδιάμεσα και άλλους αγώνες των πόλεων, όπως οι σημερινοί «Ολυμπιακοί Αγώνες» , όπως συνέβαινε στον Ελληνικό κόσμο με τα Ισθμια, Νέμεια και Πύθια .Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες δεν είναι μιά υπόθεση μόνον του Ελληνικού κόσμου (κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα, κοινό πολιτισμό, συμβίωση , συνεργασία, ιδεώδη, εκεχειρία, ειρήνη, αλληλογνωριμία λαών) όπως ήτο στο παρελθόν αλλά και τάσεις , αποκλίσεις, , διαμάχες, διασπάσεις , ανταγωνισμοί, συμφέροντα , προπαγάνδα, θέαμα, προβολή, πολιτική και προ παντός εκτεταμένες επιχειρήσεις(μπίζνες)  που πρέπει όλα μαζί να τα συνδυάσουμε αρμονικά για να επιτύχουμε το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα, χωρίς να χάσουμε την ουσία, που είναι διαχρονικά το “εύ αγωνίζεσθε» και το “υπείροχον”  και με βραβεία τον κότινο της νίκης, όπως γινόταν κατά τους προιστορικούς χρόνους.

 

Να επανέλθουν οι Αγώνες στο  Λίκνο τους

 

Διαθέτουμε άθικτο το ιερό χώρο της Ολυμπίας και δεν πρέπει επ’ ουδενί να τον παραδώσουμε στην  σημερινή περιοδεύουσα “εμποροπανήγυρη” των  ψευδεπίγραφων «Ολυμπιακών Αγώνων». Η νέα επανίδρυση θα πρέπει να γίνει όταν η Ελλάς με την κατάλληλη παιδεία θα είναι σε θέση μέσω των Ευρωπαικών μας θεσμών να κηρύξει τον επαναπατρισμό των αγώνων στην αρχική τους προιστορική κοιτίδα, την Ολυμπία. Προηγουμένως θα πρέπει να γίνουν μόνιμες περικαλείς αθλητικές εγκαταστάσεις και οικολογική και πολιτιστική αναβάθμιση του ευρύτερου χώρου της Πελοποννήσου, έτσι ώστε η Ολυμπία -όπως και οι Δελφοί- να επανεύρουν το αρχαίο κάλλος , την  καλλιτεχνική των αίγλη και ένδοξο μεγαλείο.  Πριν απ’ όλα όμως επιβάλλεται να υπάρχει Ελληνικό Εθνος που να παραμείνει θεματοφύλακας αυτών των αξιών. Αν στο παρελθόν οι αγώνες ήσαν μιά κορυφαία έκφραση του κόσμου των αρχαίων Ελληνικών πόλεων και αποτελούσαν μίμηση, δημιουργία, αναπαράσταση, δραματουργία, ένα ψεύτικο πόλεμο , αλλά παράλληλα και ένα πολιτικό , κοινωνικό και οικονομικό γεγονός ικανό να καταγραφεί  στην ιστορική μνήμη και κρίση, σήμερον με τα τεχνολογικά μέσα, την ευρηματικότητα και τον πλούτο των ιδεών θα πρέπει να καταστεί εκτός απο το υπερθέαμα, και το μεγαλύτερο πολιτικό γεγονός όπου θα συγκεντρώνονται οι  κορυφαίοι πολιτικοί και  πνευματικοί άνθρωποι  και οι σοφοί όλης της  οικουμένης , οι παγκόσμιες κουλτούρες , τα  εξυπνότερα  νειάτα με βάση διαγωνισμούς, για να χαράξουν σε αδρές γραμμές την πορεία της ανθρωπότητος .  Με την ευκαιρία των αγώνων θα πρέπει να λαμβάνουν χώρα και συζητήσεις πάνω στα κρίσιμα προβλήματα του κόσμου απο όλους αυτούς τους φορείς της πολιτικής, της σοφίας, της νέας γενιάς, της οικονομίας,  της τεχνολογίας κ.ο.κ Ετσι μόνον οι αγώνες θα αποκτήσουν την θέση τους στην παγκόσμια πολύπλοκη και πολυεπίπεδη κοινωνίας μας. Δυστυχώς τέτοια φόρουμ γενικότερου προβληματισμού,  χαράς, ελπίδας , αισιοδοξίας και προοπτικής  δεν υπάρχουν σήμερα , παρά μόνον κλαδικές συνελεύσεις και κρυφές στοές  τύπου Νταβός, Μπίλντερμπεργκς, Ιουδαικά Συμβούλια κ. α τα οποία δεν συμβάλουν στην  συνένωση των λαών αλλά αντιθέτως στην διάσπαση τους και στο χάος.

 

Η με την Δημοκρατία ή με την Θεοκρατία

 

Στην πλανητική και βιοτική εποχή μας, στην εποχή της τεχνολογικής επαναστάσεως, της πυρηνικής ενέργειας και   αποκρυπτογραφήσεως του κώδικος της  ζωής με την μοριακή βιολογία, το ξαναζωντάνεμα του παρελθόντος για την αντιμετώπιση της σημερινής καταστάσεως  συνιστά απρέπεια. Συνιστά όμως αδήριτη ανάγκη η επίκληση των διαχρονικών αξιών του παρελθόντος , που σήμερα έχουν εκλείψει , η αναβίωση των οποίων μπορεί να βοηθήσει τον  τεχνολογικό  άνθρωπο να ξαναβρεί τον σωστό δρόμο προς την   ελευθερία, την αυτονομία, την αυτογνωσία, το “εύ ζειν” , το ξεπέρασμα των ιδεολογιών, των προκαταλήψεων, της θρησκοληψίας και της συμβατικότητος. Αυτό θα ήτο και χρήσιμο και ζητούμενο σήμερον. Κι’ αυτό ενυπάρχει συσσωρευμένο στο αρχαίο Ελληνικό πνεύμα. Να ξαναβρούμε το  «Μέτρον Πάντων Ανθρωπος», αντί του μέτρον πάντων το χρήμα. Το πρώτο δίλημμα που πρέπει να βάλουμε εμείς οι Ελληνες στους εαυτούς μας κα στην διεθνή κοινότητα είναι αυτό που έθεσε και ο Κορνήλιος Καστοριάδης στην ομιλία του στην Τήνο το 1994 :

 “ Η με τον “Επιτάφιο” του Περικλέους θα είμαστε ή με την θεοκρατία του Βυζαντίου” Μέση λύση δεν υπάρχει, κι’ αν υπάρχει είναι νόθος.  Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι γνήσια τέκνα της Δημοκρατίας. Τώρα όμως που η δημοκρατία μας νοσεί και οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν πέσει σε παρακμή.