ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΩΝ

 ΟΙ  ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ  ΣΗΜΕΡΟΝ

 

(Αποσπάσματα απο το βιβλίο "ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΛΑΔΙ ΕΛΙΑΣ"

του Κωνσταντίνου Κωνσταντινιδη-Αμφικτύωνα)

 

 

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΡΗΣΗ

                             ΟΛΥΜΠΙΑΔΩΝ     

 

Σύμφωνα με  αστονομικές μετρήσεις η πρώτη Ολυμπιάδα  θεσπίσθηκε απο τον  Ιδαίο Ηρακλή   και τον Πέλοπα   ον στην Ολυμπία περί το έτος  11.000 Π. Ε (ΕΜΕΙΣ ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ, Δημητρίου Βαρδίκου, Εκδόσεις ΑΤΤΙΚΑ) Σύμφωνα με μαρτυρίες του Πλάτωνος αυτοί ανάγονται προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος Μέχρι δε τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος   επανελήφθησαν  συνεχώς, σύμφωνα με τα παρεχόμενα στοιχεία , για 741 φορές ,  όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Τούτο όμως είναι ενδεικτικό της παλαιότητος των αγώνων  και δεν είναι μέτρον για τον καθορισμό της ακριβούς χρονολογίας ενάρξεως τούτων       , διότι δεν διεξήγοντο αυτοί συνεχώς, αλλά με διαλείμματα την Αδηλη Εποχή.  (Περιοδικό “ΔΑΥΛΟΣ”, τεύχος 208, Απρίλιος 1999, σελίς 13081, Κωνσταντίνος Κουτρουβέλης, εκδόσεις Δ. Λάμπρου) 

 

Πριν απο τον Κατακλυσμό οι Ολυμπιακοί Αγώνες

 

Πενήντα χρόνια μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος , όπως προαναφέρθηκε θεσπίσθηκαν εκ νέου οι αγώνες  υπό του Κλυμένου . Εν συνεχεία επανελήφθησαν , όπως λέγει ο Παυσανίας στα (“Ηλειακά” μετάφραση Α. Παππαθεοδώρου, εκδόσεις Πάπυρος 1975, τόμος  2 ος, σελίς 35) επι της εποχής του Αεθλίου, γιού του Αιόλου , επί του Πελίου, επί του Αυγείου και του Ηρακλέους της Αλκμήνηςκαι μέχρι του Οξύλου απογόνου του Αιτωλού. Επομένως δεν διεξήγοντο  κατά ορισμένα τακτά χρονικά διαστήματα , αλλά περιστασιακά . Μπορούμε να υποθέσουμε  διάφορες αιτίες που  τις εμπόδιζαν να γίνουν, όπως λ.χ πόλεμοι, καταστροφές και άλλες αιτίες. Μετά σταμάτησαν να τελούνται μέχρι του Ιφίτου  , ότε  επανελήφθησαν  εκ νέου  και καθιερώθηκε υπο τούτου  η “εκεχειρία των εμπολέμων”, όπως γράφει ο Πλούταρχος  στον (“Βίον Λυκούργου”, μετάφραση Μερακλή, εκδόσεις Γαλαξία, σελίς 99)

  [Ο Ηρακλής

Υπάρχουν εννέα εν συνόλω  Ηρακλείς οι εξής:

1 ος Ηρακλής , που πολέμησε με το Δία τους Τιτάνες(εποχή ~ 45.000 Π. Ε

2 ος Ηρακλής, που ήτο θεός-κυβερνήτης  στην Αίγυπτο ~ 33.000 Π. Ε

3 ος Ηρακλής, βασίλευσε στην Αίγυπτο 15 χρόνια μετά από τον Ανουβι και πριν από τον Απόλλωνα. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο )Ευτέρπη) ο Αιγύπτιος Ηρακλής γεννήθηκε ~ 17.000 χρόνια πειν από τον Αμασι. Το πιθανότερο είναι ο 3 ος Ηρακλής να έζησε ~22-24.000  Π. Ε  επειδή σε κάποια εκστρατεία του στην Εσπερία εξόντωσε τις περισσότερες Μέδουσες και άνοιξε ο δρόμος να κατοικήσουν οι Ατλάντιοι στην Εσπερία-Ατλαντίδα

4 ος Ηρακλής,  πραγματοποίησηε τη μεγάλη εκστρατεία στην Ινδία και Κίνα (περιοχή που ονόμασε Γιουνανία=Ιωνία όπως ονομάζεται μέχρι σήμερον) και έχτισε το ~ 17.000 Π. Ε  360 πόλεις , που στις μέρες μας έρχονται στο φως

5 ος Ηρακλής , γιός του Δία, που πραγματοποίησε αρκετούς άθλους και ίδρυσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες το ~ 11.000 Π. Ε

6 ος Ηρακλής , γιός του Δία και της Αλκμήνης, που πραγματοποίησε  τους περισσότερους από τους αναφερόμενους άθλους το ~ 8.000 Π. Ε

7 ος Ηρακλής , που έλαβε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία το ~7.000 Π. Ε

8 ος Ηρακλής, που έχτισε τα τείχη της Τροίας και έζησε πριν από το μεγάλο Τρωικό Πόλεμο το ~ 6-5.500 Π. Ε

9 ος Ηρακλής,  ο νεώτερος που σύμφωνα με την παράδοση , στην κλασσική εποχή θεμελίωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 776 π. Χ ( 2.776 Π. Ε) ]

 

Το Ηλιοκεντρικό Σύστημα η Ψυχή των Αγώνων

 

Όπως γράφει η σύγχρονη φιλόσοφος ΑΛΤΑΝΗ στο διαδίκτυο, οι Έλληνες γνώριζαν το Ηλιοκεντρικό σύστημα και η γνώση αυτού είχε μεταλαμπαδευθεί στο βαθύτερο πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Τούτο  αναπτύσσει με τόση βεβαιότητα και σαφήνεια την ηλιακή μας προέλευση ο Πλάτων εις τό τέλος του διαλόγου του "Τίμαιος".
Σε Τι συνίσταται η προετοιμασία; Στην αναγνώριση της Ηλιακής και Συμπαντικής προελεύσεως της ψυχής.
Εξ άλλου εάν δεν υπήρχε η εκ προοιμίου γνώσις του Ιερατείου του Ηλιοκεντρισμού, η προετοιμασία δεν θα είχε αποτέλεσμα. Διότι η φλόγα της Ολυμπίας είναι η ορατή έκφρασις της πύρινης μάζας του σταθερού Ηλίου, όπως επισημαίνει η Ηλιοκεντρική φυσική πραγματικότης.

Όσο η ψυχή έχει την πεποίθηση ότι είναι περιωρισμένη στον στενό κύκλο του ενος βίου επάνω στην γη, έχει την ματαιότητα της ζωής χαραγμένη στην συνείδησή της και το χέρι του θανάτου καρφωμένο στα σπλάχνα της. Η ψυχή χρειάζεται ένα διαχρονικό πρότυπο για να καταλάβει την σύνδεση της με την ιερή φλόγα και να αφομοίωση την έννοια της αθανασίας. Πρέπει με τα φυσικά του μάτια ο αθλητής να δή την φλόγα. Αυτό μόνο με ένα ορατό, ζωντανό πρότυπο μπορεί να του το προσφέρει. Η αντικειμενική, ορατή πραγματικότης βρίσκεται στον Ηλιοκεντρισμό.

Ήταν ο Ηλιοκεντρισμός γνωστός στην αρχαιότητα; Μάλιστα, διότι η Θόλος της Επιδαύρου έχει αποτυπωμένο στο δάπεδο το Ηλιοκεντρικό Σύστημα. Συνεπώς το Ιερατείο ήτο γνώστης της Ηλιοκεντρικής Ιδέας από αναρίθμητους αιώνες προ της ανεγέρσεως της Θόλου. Και το σημαν0τικώτερο ο Ηλιοκεντρισμός έρχεται από τον Ιερό χώρο της ιάσεως των ψυχών και των σωμάτων. Είναι συνεπώς αναγκαία η σταθερή σύνδεσις της Ολυμπιακής φλόγας με την σταθερότητα της φλόγας του Ηλίου.

Η Επίδαυρος, με το σύμβολο του Ηλίου στο δάπεδο της Θόλου και τους ανά τετραετία Αγώνες των Ασκληπείων, συνδέει την δάδα της Ολυμπίας με την έννοια της αθανασίας της ψυχής. Εάν δεν υπάρξη σταθερό φώς στην ψυχή ο αθλητής δεν θα συλλάβη την σημασία του ανάμματος της φλόγας της Ολυμπίας.

Ο σταθερός ψυχικός φωτισμός απαιτεί ένα ορατό πρότυπο για να λειτουργήση όμοια με αυτό. Μοναδικό πρότυπο είναι η αναγνώριση της Ηλιοκεντρικής Ιδέας.

Η Επίδαυρος είναι ο πρώτος σταθμός από τον οποίον θα κάνη την εκκίνηση της η ψυχή. Πρώτα θα την θεραπεύση σωματικώς, ψυχικώς και νοητικώς ο Ασκληπιός, υιός του Απόλλωνος, και μετά θα γίνη η έναρξις των Άλλων Αγώνων με κατάληξη τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο αθλητής που έχει "νού υγιή εν σώματι υγιεί" ανάβει την φλόγα της αθανασίας στην ψυχή του, όταν αθλούμενος άριστος μεταξύ αρίστων επιδιώκει να φθάσει στο ακίνητο κέντρο του Αιωνίου Φωτός

 

 

 

Η Τρίτη Αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων

 

Η τρίτη αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων  ανα τετραετίαν έγινε το έτος 776 π. Χ  ότε άρχισε η αρίθμηση  των χρονολογιών  της Ιστορίας  και συνεχίσθηκε μέχρι του έτους 385  μ. Χ , οπότε απηγορεύθηκαν και εγκαταλήφθηκε ο ιερός χώρος της αρχαίας Ολυμπίας. Στο διάστημα των 1161 χρόνων  που μεσολάβησε απο το έτος 776 π. Χ  μέχρι το 385 π. Χ   πραγματοποιήθηκαν 290 Ολυμπιακοί αγώνες  στην αρχαία Ολυμπία. Αν στο αριθμό αυτό προστεθούν και οι διοργανώσεις  που έγιναν πριν απο τον κατακλιυσμό του Δευκαλίωνος , τότε το σύνολον των διοργανωθέντων αγώνων  ανέρχεται στους 741 + 290 =1031. 

Επομένως, οι Ολυμπιακοί αγώνες επαναθεσπίσθησαν τρεις φορές κατά την αρχαιότητα χωρίς κανένας ισχυρός της εποχής να διανοηθεί ν’ αλλάξει τον τόπο των διεξαγωγής των   .  Μόνον στην τελευταία επανίδρυση των, που  έγινε  το 1896  στην Αθήνα ,απεφασίσθη να περιφέρουν την έδραν των Ολυμπιακών Αγώνων-δίκην περιοδεύοντος θιάσου - απο πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα.  Και ενώ ήτο   ευκαιρία να επαναπατρίσουμε τους  Ολυμπιακούς Αγώνες στην ιερά γη της Αρχαίας Ολυμπίας απο όπου ξεκίνησαν πριν 11.000 και πλέον χρόνια, διαπράξαμε   το ολίσθημα να   τους διεξάγουμε  στην Αθήνα αντί της ένδοξης κοιτίδος του αθλητισμού της  Ολυμπίας.

 

Η Ρωμαιοκρατία

 

Πολύ πριν από την κατάκτηση της Ελλάδος από τους Ρωμαίους, η Ολυμπία είχε αρχίσει να γίνεται τόπος πολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ των πόλεων, οι οποίες επεδίωκαν με κάθε τρόπο την απόσπαση περισσοτέρων νικών για τους αθλητές τους. Παράλληλα μια βαθιά αλλαγή παρατηρείται σε όλα τα πράγματα στην  Ολυμπία, αποτέλεσμα των ραγδαίων αλλαγών στη ζωή της Ελλάδος. Ένα από τα αρνητικά φαινόμενα είναι και η εμφάνιση του επαγγελματικού αθλητισμού.. Τούτο επέκριναν πολλοί σοφοί της εποχής  και αποδοκίμαζαν τους γυρολόγους αθλητές που από τόπο επεδείκνυαν στα πανηγύρια τις αθλητικές τους ικανότητες. Τον κίνδυνο της μονόπλευρης άσκησης του σώματος επέκρινε και ο Ξενοφάνης από τον Κολοφώνα . Αυτός τόνιζε ότι η άσκηση σοφίας είναι σημαντικότερη για την ευνομία της Πολιτείας από τα γερά μπράτσα και πόδια των αθλητών. Τις ίδιες παρατηρήσεις έκαναν αργότερα ο Ευριππίδης, Αριστοφάνης και ο  Σωκράτης.

Η πολιτική εκμετάλλευση του Ιερού  χώρου της Ολυμπίας φθάνει στο αποκορύφωμα της επι της εποχής του Φιλίππου του Β! όταν  στήνουν το οικογενειακό τους μνημείο .  Τα πράγματα γίνονται χειρότερα επί Ρωμαιοκρατίας. Αν και οι Ρωμαίοι εμφανίζονται στην Ολυμπία σαν ελευθερωτές και ειρηνευτές του σπαρασσόμενου Ελληνικού κόσμου και ζητούν να συμμετέχουν στους αγώνες. Τούτο στηρίζουν  στην κοινή Ελληνική τους καταγωγή,  την οποία έλκουν με βάση την Ελληνική Μυθολογία (Αρχαιολογία) από τους Ελληνες. Και  ναι μεν κατάγονται από τα πανάρχαια Πελασγικά φύλα, όμως   από απόψεως πολιτισμού υστερούσαν κατά πολύ των Ελλήνων. Απο το 146 π. Χ  οπότε η κυρίως Ελλάδα υποτάσσεται στους Ρωμαίους η Ηλιδα χάνει οριστικά την ανεξαρτησία της και γίνεται τμήμα της Ρωμαικής επαρχίας της  Αχαίας. Ωστόσο, το Ιερό δεν έπαψε να απολαμβάνει κατά καιρούς τιμές από διάφορους Ρωμαίους αυτοκράτορες και αξιωματούχους, όμως δεν μένει παρά ένας μακρινός αντίλαλος από την παλιά της ακτινοβολία. Μετά την κατάκτηση της οικουμένης από την Ρωμαική αυτοκρατορία , η Ολυμπία χάνει τον Ελληνικό της χαρακτήρα και την θρησκευτική της ιερότητα. Τότε ανοίγουν στην διεθνή κοινότητα οι θύρες των Ολυμπιακών αγώνων. Οι   αγώνες μετατρέπονται σε ένα οικουμενικό γεγονός, με την συμμετοχή αθλητών από διάφορες εθνότητες(Αιγύπτιοι, Φοίνικες, Λυδοί κ. α) που στο μεταξύ είχαν γίνει Ρωμαίοι πολίτες. Ακριβώς αυτός ο υπερεθνικός χαρακτήρας των αγώνων επικρατεί και σήμερον, 100 και πλέον χρόνια από την φαεινή έμνευση του μεγάλου ευεργέτη Ευάγγελου Ζάππα για την επανίδρυση των Ολυμπιακών αγώνων και την υλοποίηση της ιδέας του Ζάππα από  τον  Γάλλο   Pier De Coubertin το 1896 στην Αθήνα.

 

Οι Ολυμπιάδες μετά το 393 μ. Χ

 

Οι θεμελιωτές του Χριστιανισμού - οι αποκαλούμενοι μεγάλοι πατέρες- είχαν προετοιμάσει απο τον 2 ον και 3 ον μ. Χ  αιώνα την εξάλειψη του Ελληνικού Πολιτισμού(φιλοσοφία, επιστήμη, θέατρο, θρησκεία , αρχιτεκτονική, γλυπτική   αθλητισμό κλπ)  για να περάσουν την νέα κοσμοπολιτική και δογματική τους θρησκεία.  Εσυκοφάντησαν κάθε τι το Ελληνικό με τις ύβρεις  ”ελληνική μανία” , “μωρία”, “ειδωλολατρία” χαρακτηρίζοντες αυτά σαν “έργα του διαβόλου”. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε προς τους πιστούς  ότι “ο διάβολος κάνει πομπή” στα στάδια.  Δεν βλέπετε τους (Ολυμπιακούς) αγώνες όταν ο αγωνοθέτης βαδίζει , πόση , πόση ευταξία υπάρχει στο λαό;   Πως λοιπόν εκεί που ο διάβολος πομπεύει υπάρχει τέτοια σιωπή, κι’ εδώ είναι ο Χριστός(εννοεί μέσα στους χριστιανικούς ναούς) υπάρχει τέτοιος θόρυβος(Migne, P.G. 63, 897)  

Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στο έργο του (“Προτρεπτικός προς Ελληνας”, 34, 1 )  παροτρύνει την βίαιη διάλυση των αγώνων λέγων “ Ας πάμε αμέσως τώρα εκεί που γίνονται οι αγώνες και ας απαγορεύσουμε τις αναμνηστικές αυτές εορτές , τα Ισθμια, τα Νέμεα και τα Πύθια και πρωτίστως τους Ολυμπιακούς αγώνες “. Αλλά και ο Βασίλειος Σελευκείας (Migne, P.G. 85, 309) λέγει για τους Ολυμπιακούς αγώνες “θανάτου τερπνόν δηλητήριο και δαίμονες εορτήν τον σταυρόν καθυβρίζουσιν”.  Οι Χριστιανοί εθεώρουν ως διαβολικό και αμαρτωλό  τον αθλητισμό και  ό, τι υπηρετεί η σωματική υγεία και ομορφιά, διότι πιστεύουν ότι το σώμα είναι μολυσμένο. 

 

Τα Διατάγματα των «Μεγάλοων» Κωνσταντίνου και Θεοδοσίου

 

Επι τρισήμισυ αιώνες η υλοποίηση της εξαλείψεως του Ελληνικού Πολιτισμού περέμεινε απραγματοποίητη λόγω της αντιδράσεως που θα ήγειρε μιά τέτοια ενέργεια, δεδομένου ότι ακόμη δεν είχαν προσηλητισθεί οι άρχοντες της Ρώμης στην νέα θρησκεία.     Ο Χριστιανισμός  έγινε  επίσημη θρησκεία απο το Ανατολικό Ρωμαικό κράτος επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου και επισημοποιήθηκε    μετά την έκδοση του Διατάγματος απο τον Μ. Κωνσταντίνο, το οποίον λέγει ότι “ Ας σταματήσει η ψευδής πίστις κι’ ας  καταργηθεί η τρέλλα των θυσιών . Γιατί αν κάποιος παραβιάζει τον νόμο του πατέρα μας(του Μ. Κωνσταντίνου) και με την δική μας ευσπλαχνία τολμήσει να τελέσει θυσίας , θα τιμωρηθεί πάραυτα  με την ποινή που του ταιριάζει..” .( Περιοδικό “ΔΑΥΛΟΣ”, τεύχος 229, Ιανουαρίου 2001, σελίς 14623, εκδόσεις Δ. Λάμπρου, Αθήνα)

Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος( Ισπανοεβραίος την καταγωγήν) προχώρησε περισσότερο απο τον Μ. Κωνσταντίνο  και τους διαδόχους του . Με το XVI , 1. 2 διάταγμα το 380 μ. Χ υποχρέωσε όλο τον λαό “ να πιστεύει στο θρήσκευμα, που ο απόστολος Παύλος παρέδωσε  στους Ρωμαίους”  . Το 390 μ. Χ  ο Θεοδόσιος έστρεψε τον στρατό του κατά των Θεσσαλονικέων που διατηρούσαν την πατρώα Ολυμπιακή  θρησκεία (μη χριστιανών ) και εν μιά νυκτί κατέσφαξε 15,000 Ελληνες μέσα στον Ιππόδρομο, γιατί αρνήθηκαν να βαπτισθούν. Το 391 π. Χ με τα διατάγματα XVI, 10, 19  και   XVI, 10.21  οι μη χριστιανοί Ελληνες εκηρύσσοντο εκτός νόμου. Τότε απηγορεύθη επί ποινή θανάτου και δήμευσης της περιουσίας  όσων παρακολουθούν φανερά ή κρυφά τελετές  και θυσίες που συνδέονται με τον Δία. Εκείνο τον καιρό ετέθησαν υπο διωγμό και το προσωπικό των Ολυμπιακών Αγώνων(αθλητές, ελλανοδίκες, προποηντές,  κριτές κλπ) Τότε έγιναν πρωτοφανείς βανδαλισμοί , ωμότητες και αγριότητες , εκείνη δε την εποχή  πέρασαν δια πυρός και σιδήρου όσους έμεναν πιστοί στην πατρογονική τους λατρεία. Ετσι κατέκτησαν τον τίτλο του “Μεγάλου” στο πάνθεο του χριστιανισμού και αγιοποιήθηκαν ως “Ισαπόστολοι”   οι  ασπονδότεροι διώκτες του Ελληνικού Πολιτισμού. Κι’ όμως αυτός ο λίαν ανεππτυγμένος πνευματικά λαός υποδουλώθηκε σε μια θρησκεία ενός καθυστερημένου λαούς της ερήμου.

[ Ελλην=Πολιτισμένος

Ο μεγάλος μελετητής της Ελληνικής Ιστορίας στο βιβλίο του η « ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ»  σελίς 95 αναφέρει σχετικά με τη λέξη Ελλην τα εξής

…χαρακτηριστικόν είναι , ότι..το όνομα Ελλην συνδέεται με πνευματικώς ανεπτυγμένους  προγόνους, που υπονοεί ή συμβολίζει την πνευματικήν υπεροχήν της φυλής των Ελλήνων..]

 

Η Ισοπέδωση της Ολυμπίας

 

Η καταστροφή της αρχαίας Ολυμπίας και της ιεράς Αλτεως έλαβε χώραν τρία έτη αργότερον ήτοι το 396 π. Χ  απο τον Αλάριχο, όταν αυτοκράτωρ του Βυζαντίου ήτο ο γιός του Θεοδοσίου, ο   Αρκάδιος. Ο Αλάριχος διέτρεξε ολόκληρη την Ελλάδα  και άρπαξε και κατέστρεψε με το στράτευμα του ό, τι είχε απομείνει όρθιο απο προηγούμενους διωγμούς.  Κατέσκαψε τις Θήβες, την Ελευσίνα, τα Μέγαρα, την Κόρινθο , το Αργος, την Σπάρτη και τέλος εξαφάνισε παντελώς την Ολυμπία, όπου δεν έμεινε απολύτως τίποτα που να θυμίζει το ένδοξο παρελθόν χιλιάδων ετών . Οι Ολυμπιακοί Αγώνες μετά απο συνεχή λειτουργία   1.160  ετών διεκόπησαν βιαίως και ο πιό λαμπρός  ανθρωπιστικός θεσμός, που προήγαγε και καθιέρωσε το ανθρώπινο πνεύμα ,κατηργήθη. Το έργο της εξαφανίσεως του Ελληνικού Πολιτισμού συνεχίσθηκε με την καταστροφή ή την πυρπόληση των  Ελληνικών ναών, θεάτρων, ανδριάντων, βιβλιοθηκών, ασκληποιείων,  σταδίων,  έργων τέχνης κ.ο.κ    Δεν είναι βέβαια τυχαίο το γεγονός  ότι  τα Ρωμαικά έργα  δεν κατεστράφησαν , παρά μόνον  τα Ελληνικά. Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

Η Συνέχιση των Ολυμπιάδων

 

Ο Γερμανός αρχαιολόγος Emil Kunze  στην πρόσφατη εργασία του    “Berichre uber die ausgrabungen in Olympia”  και “Olympia und seine Festspiele”αποκαλύπτει ότι παρ’ όλα που οι πληροφορίες των Χριστιανών ιστοριογράφων μας είχαν πείσει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν σταματήσει μετά την βίαιη απαγόρευση τους απο τους αυτοκράτορες Θεοδόσιο  Α! το 393 μ. Χ και τον  Θεοδόσιο   Β! το 426 μ. Χ, μετά τις καταστροφές του Αλαρίχου, οι ανασκαφές αποδεικνύουν ότι οι αγώνες συνεχίσθησαν έστω και σιωπηρώς.  Ενας άλλος Γερμανός αρχαιολόγος , ο Ulrich Sinn  ανεκάλυψε πλάκα εκ χαλκού στην οποίαν αναγράφονται  τα ονόματα νικητών  του 4 ου , 5 ου και 6 ου μ. Χ  αιώνος .( Περιοδικό “ΔΑΥΛΟΣ”, τεύχος 229, Ιανουαρίου 2001, σελίς 14623, εκδόσεις Δ. Λάμπρου, Αθήνα) Υπάρχουν κι’ άλλα στοιχεία που επιβεβαιώνουν  ότι οι Ελληνες δεν εσταμάτησαν τους αγώνες και αδιαφόρησαν για τα διατάγματα των αυτοκρατόρων , και παρά την  ασκηθείσα βία όσο σκληρή κι’ αν ήτο αυτή αυτοί συνέχισαν την τέλεση των αγώνων. Οι εν λόγω αρχαιολόγοι πρεσβεύουν ότι καίτοι οι  ναοί έκλεισαν , οι  Ολυμπιακοί Αγώνες συνεχίσθηκαν τουλάχιστον μέχρι το 620 μ. Χ.   Επ’ αυτού αποκαλύπτουν πληροφορίες περί  του τρόπου ζωής των αθλητών  και περιγράφουν τις θαυμάσιες εγκαταστάσεις των αθλητικών αγώνων που και σήμερα θα τις ζήλευαν οι αθλητές. Στην χώρα μας το θέμα δεν σχολιάσθηκε καν ίσως διότι τα μέσα ασχολούνται με τα επουσιώδη και εν πάση περιπτώσει δεν θέλουν να  καταπιάνονται με την πολιτιστική μας κληρονομιά  ούτε να   αναφέρονται  στις   μελανές  περιόδους του Χριστιανισμού . 

 

Η  Χρονολόγηση  με τις Ολυμπιάδες

 

Από το 776 π. Χ και ως την 13 η Ολυμπιάδα(728 π. Χ ) διεξήγετο μόνον ο αγώνας δρόμου σταδίου και κρατούσε μόνο  μια ημέρα . Με την αύξηση των αγωνισμάτων προοδευτικά σε 18, οι αγώνες κρατούσαν πέντε  ημέρες.

Οι αστρονομικοί κύκλοι  δεν ήσαν ο μοναδικός  ούτε και ο δημοφιλέστερος τρόπος χρονολογήσεως στην αρχαία Ελλάδα. Πέραν των τοπικών καταλόγων αρχόντων  ή εφόρων  ή ιερέων(ανάλογα με την πόλη) υπήρχαν και συστήματα χρονολόγησεως γενικότερα αποδεκτά. Στα Ελληνικά χρόνια γινόταν λόγου χάριν χρονολόγηση απο θανάτου Αλεξάνδρου, στα κατά τόπους Ελληνικά βασίλεια η χρονολόγηση άρχιζε πολλές φορές  απο την άνοδο στο θρόνο του γενάρχη του βασιλικού οίκου κ.ο.κ  Όμως το  παλαιότερο   σύστημα, που κατά κόρον χρησιμοποιήθηκε σε ολόκληρο τον Ελληνικό Κόσμο, ήταν το σύστημα των Ολυμπιάδων.

Ο κατάλογος των Ολυμπιονικών είναι έργο του Ηλείου Ιππία   και εκδόθηκε τον 5 ον π. Χ  αιώνα , πολύ μεταγενέστερα απο την πρώτη Ολυμπιάδα . Δεδομένου ότι οι αγώνες αυτοί απο το 776 π. Χ ετελούντο κατά τακτά χρονικά διαστήματα και ήσαν πανελλήνιοι προσφέρονταν ως βάση χρονολογήσεως.

 

            Η Ολυμπιάς  διαρκεί μία τετραετία

 

            Ολυμπιάς ονομαζόταν το διάστημα τεσσάρων ετών  μεταξύ δύο διοργανώσεων της εορτής των Ολυμπίων. Το κέθε έτος προσδιοριζόταν βάσει της Ολυμπιάδος, στην οποία ανήκε και βάσει του αύξοντος αριθμού του μέσα στην τετραετία. Ως πρώτο έτος της πρώτης Ολυμπιάδος(Ολ.1,1) εθεωρείτο το 776 π. Χ, παρ’ ότι είναι βέβαιον ότι η αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων ανάγεται τουλάχιστον  απο τον προηγούμενο αιώνα .  Ο πρώτος που χρησιμοποίησε την Ολυμπιακή χρονολόγηση ήτο ο Φίλιστος ο Συρακούσιος , αυτόν δε  ακολούθησε ο Τίμαιος οΤαυρομενίτης  και έκτοτε καθιερώθηκε, όπως δείχνουν οι  αρχαίες πηγές  η χρονολόγηση των διαφόρων γεγονότων με βάση τις Ολυμπιάδες. Ο Πλούταρχος στον (“Νουμά”, 1, 4) διαμαρτύρεται  για τις δυσκολίες που παρουσιάζει το σύστημα αυτό και θεωρεί ότι ο Ιππίας ο Ηλείος είναι μάλλον αναξιόπιστος.

 

            Μετατροπή Ολυμπιακής Χρονολογίας  

 

Η μετατροπή της Ολυμπιακής χρονολογίας σε σύγχρονη γίνεται με την ακόλουθη μέθοδο: Αν έχουμε ένα γεγονός το πρώτο έτος της 75 ης Ολυμπιάδος (Ολ.75, 1) (όπως για παράδειγμα η ναυμαχία της Σαλαμίνος) πολλαπλασιάζουμε τις 74 παρελθούσες Ολυμπιάδες επί 4 (74 x 4 = 296) προσθέτουμε στο γινόμενο το 1 έτος της τρεχούσης Ολυμπιάδος και το άθροισμα αφαιρείται απο το 777 (και όχι απο 776, διότι το 776 είναι το Ολ. 1, 1) Η πράξη μας δίνει ως χρονολογία της ναυμαχίας της Σαλαμίνος το 480 π.  Χ (777-297 = 480)Αν πάλι θέλουμε να αναγάγουμε σύγχρονη χρονολογία σε Ολυμπιακή  , αφαιρούμε  την χρονολογία απο το 777 και το υπόλοιπο (297 ) το διαιρούμε δια του 4. Το αποτέλεσμα ( 74 και το υπόλοιπο  1) μας δείχνει ότι παρήλθον 74  ολόκληρες Ολυμπιάδες και βρισκόμαστε στο πρώτο έτος  της 75 ης. Αν λοιπόν θελήσουμε να  αναγάγουμε  το 2001 σε Ολυμπιακή χρονολόγηση τότε θα έχουμε την 694 η Ολυμπιάδα έτος Β!(έτος Ομήρου) (“ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 2001, Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, εκδόσεις Γεωργιάδης)

 

Ολυμπιακή Εκκεχειρία

 

Η χώρα μας είναι διοργανώτρια των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 και ήδη   γευόμαστε την εχθρότητα της διεθνούς εξουσίας και των σκοτεινών ανθελληνικών κέντρων.  Οι πιέσεις σχετικά με το θέμα της τρομοκρατίας και της αρτίας προετοιμασίας της χώρας μας   πριν την τέλεση των έχει ανέλθει στο κατακόρυφο και ουδείς μπορεί να προδικάσει την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές τι θα συμβεί ως τη στιγμή που θα κλείσει η αυλαία των αγώνων.  Ισως αποδειχθεί ότι μπήκαμε σε ένα κυκεώνα που τελικά αντί να   αναβαθμίσει και    προάγει  τα Ολυμπιακά ιδεώδη, μπορεί να μας καταστρέψει οικονομιά και να μας διασύρει πολιτιστικά . Δυστυχώς για να επιτύχουμε την διοργάνωση των αγώνων δεχθήκαμε όρους που τελικά  ίσως αποδειχθούν ανεφάρμοστοι για την χώρα μας, ενώ θα έπρεπε να δοθεί μιά διαφορετική κατεύθυνση  απο αυτήν που ακολουθούν μέχρι τούδε, δηλαδή της εμπορευματοποίησης , της χλιδής, της σπατάλης, της γιγαντώσεως και της μετατροπής των σε μιά τεράστια πολυεθνική επιχείρηση  κάτω από τους μανδαρίνους της ΔΟΕ και των πολυεθνικών. Ούτε καν την επιστροφή στον τόπο που γεννήθηκαν δεν επιτύχαμε, δηλαδή στην αξιοποίηση με αθλητικές εγκαταστάσεις  της Αρχαίας Ολυμπίας. Είναι όμως απαραίτητο να ξανάβρουμε τον σωστό δρόμο του Ολυμπιακού πνεύματος . διότι μόνον έτσι θα συμβάλλουμε ηθικά στην αναβάθμιση του θεσμού. Αυτό όμως μας δημιουργεί  επιπρόσθετες υποχρεώσεις πέραν της αρτίας διοργάνωσης που δυστυχώς καθυστέρησε ανεξήγητα επί τετραετία και ήδη μας πιέζει  έντονα ο πανδαμάτορ χρόνος. Οι αγώνες του 2004 είναι η μοναδική ευκαιρία για την χώρα μας για την προβολή  των ηθικών αξιών του Ολυμπισμού, όπως της διεθνούς συνεργασίας και φιλίας των λαών, της ευγενούς αμίλλης και του συναγωνισμού(συν + αγωνίζεσθαι)  αντί του ανταγωνισμού (αντί-αγωνίζεσθαι), της λιτότητος αντί της εμπορευματοποιήσεως και τέλος της Ολυμπιακής Εκεχειρίας.

 [Εκκεχειρία

Κατά την μυθολογία η Εκεχειρία ήτο Θεά Προστάτις της ειρήνης και ανακωχής. Ως λέγει ο Παυσανίας το άγαλμα αυτής έστεφε το άγαλμα του Ιφίτου στην Ολυμπία . Δεν λέγει όμως τι υπαινίσσεται τούτο. Λέγει ότι ο Ιφιτος αποκατέστησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και κατέπαυσε τους εμφύλιους πολέμους. Δικαίως άρα και αξίως στέφει αυτόν η Εκκεχειρία, η άνεσις, ειρήνη, και ησυχία την οποίαν έφερεν αυτός πάλιν στην Ελλάδα, εξόριστον πρότερον ούσα. Επειδή και στις μέρες μας η Εκκεχειρία και Ειρήνη είναι εξόριστες λόγω των συνεχών πολέμων, της επικρατούσης βίας και των εγκλημάτων, είναι ανάγκη να ξαναγεννήσουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην κολυμβήθρα του Ιφίτου πάνω στη βάση των αρχαίων διαχρονικών αξιών τους. Και μόνον η καθιέρωση της Εκκεχειρίας και Ειρήνης,  μπορεί να δώσει  στους αγώνες την παλιά αίγλη και χρησιμότητα ]

  Παράλληλα θα πρέπει να προωθήσουμε την ιδέα για μόνιμη τέλεση των αγώνων στην πατρίδα όπου γεννήθηκαν, στην Ολυμπία.  Ως τώρα κανείς στο παρελθόν του δισχιλιόχρονου θεσμού δεν διενοήθη να αλλάξει τον τόπο διεξαγωγής των αγώνων μετά απο την εκάστοτε αναβίωση των, με εξαίρεση την τελευταία αναβίωση του 1986.

 

Ιερά Εκεχειρία Λουκούργου – Ιφίτου

 

Σύμφωνα  με   ιστορικές πηγές , την αναβίωση των αγώνων κατά τους προκλασσικούς χρόνους την χρωστάμε κυρίως στον Λυκούργο , βασιλιά της Σπάρτης, και στον Ιφιτο βασιλιά της Ηλιδος, οι οποίοι συνήψαν μεταξύ τους συμφωνία , την καλουμένη Ιερά Εκεχειρία, με σκοπό τον τερματισμό των μεταξύ τους μακροχρόνιων εχθροπραξιών. Η  Συμφωνία αυτή είχε γραφεί σ’ ένα χάλκινο δίσκο , το οποίον είδε ως αυτόπτης μάρτυς (με τα μάτια του) , όπως μας διαβεβαιώνει ο Παυσανίας στα Ηλειακά του που γράφηκαν τον Β! αιώνα μ. Χ

Η συμφωνία αυτή έγινε κατ’ απαίτηση των θεών αφού δόθηκε σαν χρησμός απο το Μαντείο των Δελφών σε αίτημα του βασιλιά Ιφίτου, προκειμένου να τερματισθεί    ο  πόλεμος που την εποχή εκείνη  συγκλόνιζε την Πελοπόννησο. Ετσι, θεσμοθετήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και υπεγράφη το μακροβιότερο σύμφωνο Ειρήνης στον κόσμο,  αυτό της Ιεράς  Συμμαχίας.

 

Τι προβλέπει  το Σύμφωνο ;

 

Κατ’ αυτό επτά ημέρες προ της ενάρξεως και επτά ημέρες μετά την λήξη των Ολυμπιακών αγώνων  σταματούσε κάθε εχθροπραξία. Η Εκκεχειρία διατηρήθηκε 11 αιώνες μέχρι το 394 μ. Χ όταν    κατήργησε του Ολυμπιακούς Αγώνες ο Θεοδόσιος στο όνομα της “Χριστιανικής ειρηνικής” θρησκείας, η οποία συγκλονίζει    έκτοτε την Γη  με τους διάφορους θρησκευτικούς πολέμους  .

 

Οι σπουδαιότεροι ιστορικοί σταθμοί των Ολυμπιακών Αγώνων που έχουν  σχέση με την Εκεχειρία είναι οι εξής:

 

n 1894 Δημιουργείται το πρώτο Ολυμπιακό κίνημα με στόχο την παγκόσμια ειρήνη μέσω του αθλητισμού

n 1896  Η Αθήνα διοργανώνει τους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες των νεωτέρων χρόνων.

n 1992 Ο Χουάν . Αντόνιο . Σάμαρανγκ απευθύνει έκκληση στην παγκόσμια κοινότητα για προσήλωση στον θεσμό της Εκεχειρίας.

n 1993 Στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ  κατά την 48 η σύνοδο της καλούνται όλα τα κράτη- μέλη της να εφαρμόσουν και τηρήσουν την Ολυμπιακή Εκκεχειρία κατά το πρότυπο της αρχαίας Ελλάδος.

n 1994 Κατά την διεξαγωγή των χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων  στο Λιλεχάμερ της Νορβηγίας, ύστερα απο συντονισμένες διπλωματικές προσπάθειες, παραδίδεται ανθρωπιστική βοήθεια στο δοκιμαζόμενο Σαράγιεβο απο αντιπροσωπεία της Δ Ο Ε με επικεφαλής τον Χουάν. Αντόνιο Σάμαρανγκ, ενώ η UNISEF  εμβολιάζει χιλιάδες παιδιά του Τρίτου Κόσμου.

n 1995 Η ιδέα της Εκκεχειρίας μέσω του Ολυμπιακού ιδεώδους επικυρώνεται με Ψήφισμα της 50 ης Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ.

n 1996 Μέσω παγκόσμιας λαμπαδηδρομίας για την αναβίωση της Ολυμπιακής Εκκεχειρίας , δεσμεύεται η επιτροπή διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004.

n 1997  Το Ψήφισμα της 52 ας συνόδου της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ για την τήρηση της εκεχειρίας κατά την διάρκεια των χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων του Ναγκάνο υπερψηφίζεται απο 178 χώρες, που χαρακτηρίζεται σταθμός στην ιστορία του ΟΗΕ.

n 1998  Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Γεώργιος Παπανδρέου  παρουσιάζει στα μέλη  της ΔΟΕ την Ελληνική πρόταση για την θεσμική κατοχύρωση  του Κινήματος για την Ολυμπιακή Εκκεχειρία στην νέα χιλιετία. Το ίδιο έτος γίνονται οι αγώνες στο Ναγκάνο ενώ ο κόσμος συγκλονίζεται  απο τον πόλεμο  στον Περσικό  Κόλπο. Ο Γ.Γ των Η.Ε  Κόφι Ανάν μεσολαβεί  για την εξεύρεση μιάς ειρηνικής λύσης, αλλά οι άνθρωποι του πολέμου κωφεύουν .

n 1999  Στην 54 η Σύνοδο 180 κράτη - μέλη του ΟΗΕ υπερψηφιζουν σχέδιο  απόφασης για την Ολυμπιακή  Εκκεχειρία  και την τήρηση της  κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνευ.

n 2000  Ιδρύεται το Διεθνές Ιδρυμα και το Διεθνές Κέντρο  Ολυμπιακής Εκκεχειρίας  στο πλαίσιο  του Ολυμπιακού Κινήματος.