ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ  ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ  ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

 ΑΝΤΙ  ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 

           

 

Σκοπός του Βιβλίου

 

            Το πόνημα τούτο έγινε για δύο κυρίως λόγους :

α/ σαν ελαχίστη συμβολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004

β/ για την κατάρριψη των ανακριβειών και ψευδολογιών σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν πέτυχε του σκοπού του εσείς θα το κρίνετε.

 

            Ολυμπιακοί Αγώνες: Ένας Πανάρχαιος Θεσμός

 

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο χώρο της Ολυμπίας στην Ηλεία της Πελοποννήσου πραγματοποιήθηκαν πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Λαθεμένα ορίζουν οι νεώτεροι ιστορικοί το 776 π. Χ σαν έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Eπικρατεί  δηλαδή η εντύπωση    ότι  κάποιοι  ξαφνικά το 776 π. Χ έστησαν το σκηνικό των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία, όπως λ. χ στήνει κάποιος   πλανόδιος θίασος μιά θεατρική παράσταση. Και δυστυχώς χωρίς καν να σκεφτούμε ότι επί χρόνια τώρα μας εξαπατούν τούτο έγινε πιστευτό. Ωσπου όταν μεγαλώσαμε και μελετήσαμε την Ελληνική  Αρχαιολογία, αποκαλύψαμε  το μέγα ψεύδος. Η τραγικότητα  της εποχής μας έγκειται εις το ότι η απάτη αυτή δεν περιορίζεται μόνον στην  ημερομηνία ενάρξεως  των Ολυμπιακών Αγώνων ,αλλά το ίδιο ψεύδος επεκτείνεται και στις Επιστήμες και στις Τέχνες και  στο Λόγο και σε όλες τις εκφάνσεις της  ζωής μας .

 

Βάση των Ολυμπιακών Αγώνων η Ολυμπιακή θρησκεία

 

Ο Πολιτισμός  η καλλιέργεια  και η εξημέρωση των ανθρώπων  έχει αρχήν και βάσιν την θρησκείαν. Η δε θρησκεία    κρατεί σταθεράν την πολιτικήν, και άνευ θρησκείας  ουδέν εγένετο κοινωνία, και ούτε γίνεται, διότι μόνον αυτή συνδυάζει την κοινήν θέληση των ανθρώπων και δι’ αυτής καλλιεργούνται τα έθνη. Και το θέμα δεν είναι τι ελάτρευον οι διάφοροι λαοί, διότι όλοι λατρεύουν τον  Δημιουργό κατά διαφορετικόν τρόπον, αλλά πως τον ελάτρευον. Και εν προκειμένω, η Ελληνική Ολυμπιακή θρησκεία είναι αυτή που προσέφερε τον πρώτον  Παγκόσμιο Πολιτισμό    και  υπήρξε   το βάθρο που στηρίχθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.  Αντίθετα, οι Ασιατικοί πολιτισμοί και θρησκείες ήσαν φιλοτύραννες, δεσποτικές, μωρές, αλαζωνικές, καταπιεστικές και εκρατούσαν τους ανθρώπους σκλάβους  δια της θρησκείας. Ενέσπειραν στην Ασίαν την αμάθειαν , την αγριότητα  , την ωμότητα, την μισανθρωπίαν , τα αιμοβόρα και ακοινώνητα ήθη, την  δουλεία και την κοινή δυστυχίαν των υποκειμένων. Ετσι ούτε νόμους έφτιαξαν, ούτε την μάθηση προώθησαν , ούτε τον πολιτισμόν  και τον αθλητισμό. Διότι ο αθλητισμός είναι κι’ αυτός «ο πολιτισμός του σώματος και της ψυχής».

 Όπως λέγει ο Ιάσων στον Ξενοφώντα « οίδα γαρ τους Πέρσας δουλείαν μάλλον , ή ανδρείαν μεμελετηκότας»  Οι  Αιγύπτιοι κατέστησαν θεοκρατίαν και εβασίλευον οι Ιερείς επ’ ονόματι των θεών. Oι Εβραίοι με τις τρεις εβραιογενείς θρησκείες(Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός)  βύθισαν τον κόσμο επι 1700 χρόνια στην διαίρεση, τους πολέμους , στην ηθική  σήψη και παρακμή, ενώ και οι νεώτερες πολιτικές θρησκείες και δόγματα βύθισαν τον κόσμο στην δυστυχία και στην απόγνωση  και ακόμη δεν μπορεί να την  ξεπεράσει.

Αντίθετα ο Δίας , μονάρχης της Ελλάδος γενόμενος, διέταξεν ισότιμον και δημοκρατικήν  Πολιτείαν, εξολόθρευσε τους ληστές της Θεσσαλίας και επεπνόησε τα άπειρα καλά για την εξημέρωση των ανθρώπων, μεταξύ δε των καλυτέρων συγκαταλέγονται και οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το Ολυμπιακόν Ιδεώδες. Ητο δε τόση η ευνομία ώστε οι Ηλείοι ψήφισαν να μην διαβαίνουν οι γυναίκες τον Αλφειόν , όταν εορτάζονται οι γυμνικοί Ολυμπιακοί Αγώνες και αυτοπροαιρέτως η κοινωνία εκράτησε απαραβίαστο το έθιμο τούτο επι χιλιάδες χρόνια . Τούτο δεν ήτο προιόν βίας, δεσποτισμού και τυραννίας, αλλά αυτοπροαιρέτου κοινής θελήσεως των πολιτών.

Η πρώτη σύγχρονη   γενεσιουργός  αιτία ξεκινά απο την Βίβλο και την δήθεν ημερομηνία γενέσεως του κόσμου από τον Εβραίο Γιαχβέ, πριν 4.000 περίπου χρόνια. Αντίθετα, η ιστορία της Ελλάδος αρχίζει πριν 80.000 χρόνια και αυτή είναι συνυφασμένη με τους  αγώνες. Με τον τρόπο αυτό η διεθνής εξουσία κατορθώνει να κυβερνά τον κόσμο εδώ και 17 αιώνες, από τότε δηλαδή που με βίαια μέσα έσβυσαν το Ελληνικό Πνεύμα και κατήργησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες . Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.  Η απόκρυψη  όμως του παρελθόντος οδηγεί τον κόσμο σε επισφαλή και επικίνδυνη πορεία , γιατί το παρελθόν αποτελεί τον καθρέπτη του παρόντος και το παρόν σηματοδοτεί την πορεία του μέλλοντος.

              

            Η Αρχή των Αγώνων στην Ηρωική Εποχή

        

            Αγνοείται   ακριβώς τις ήτον ο πρώτος ευρετής των αγώνων, πλην εις την Ελλάδα φαίνεται η αρχή αυτών  κατά τον Ηρωικό αιώνα. Ο Υγίνος αριθμεί δεκαπέντε τοιούτους μέχρι του Αινείου, αλλ’

Οι τέσσαρες πρώτοι δεν σώζονται και έτσι αρχίζουμε από τον πέμπτον. 

Πέμπτον,  λέγει  τον Δαναό, όστις   κατέστησεν αγώνα εις τους γάμους των θυγατέρων αυτού.

Εκτον, δε λέγει τον Λυγκέα γαμβρόν του Δαναού, όστις κατέστησεν άλλον εις το Αργος της Αργείας Ηρας. 

Εβδομον, τον Περσέα, όστις εώρτασεν αγώνα επιτάφιον του Πολυδέκτους

 

Ογδοον, δε λέγει τον Ηρακλέα, όστις κατέστησεν τον Ολυμπιακόν αγώνα , εις τιμήν του Πέλοπος.

Ενατον δε λέγει τον Νεμεακόν, ον κατέστησαν οι επτά ηγεμόνες, επιτάφιον του Αρχεμόρου.

Δέκατον, δε τον Ισμιακόν, ον κατέσησεν ο Ερατοκλής , ή ο Θησεύς.

Ενδέκατον, δε των Αργοναυτών επιτάφιον του Κυζίκου.

Δωδέκατον, δε του Ακάστου επιτάφιον του Πελίου.

Δέκατον τρίτον, εώρτασεν ο Πρίαμος εις τιμήν του Πάριδος επιτάφιον. 

Δέκατον τέταρτον, δε τον Αχιλλέα , όστις εώρτασεν εν τω Τρωικώ πολέμω επιτάφιον αγώνα του Πατρόκλου.

Δέκατον πέμπτον, και τελευταίον λέγει τον Αινείαν, ότι εώρτασεν αγώνα του πατρός αυτού Αγχίσου. Δεν αναφέρει όμως τον Πυθιακό τον αρχαίοτατον όντα και εκείνον, και άλλους τινάς, και ίσως ανέφερεν τούτους εις την αρχήν του κεφαλαίου τούτου , όπερ απώλετο.(Διόδωρ. Μυθ. 273)

 Ο Ηρακλής Ιδρυτής των  Αγώνων

Κατά την Μυθολογία ο Ηρακλής και τα   αδέλφια του ήλθαν   απο την Κρήτη στην Αρχαία Ολυμπία. Καθώς έπαιζαν κάποια μέρα στην  αλάνα, ο Ηρακλής, που ήτο  ο μεγαλύτερος αδελφός , πρότεινε στα αδέλφια του (τους Ιδαίους Δακτύλους) να αγωνισθούν στο τρέξιμο για το ποιός θα  βγεί πρώτος. Και τον κότινο της νίκης κέρδισε ο Ηρακλής. Ετσι απλά άρχισαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε αμνημονεύτους χρόνους  προ 45.000 ετών περίπου Πρό της Εποχής μας (Π. Ε) Στους Ολυμπιακούς Αγώνες αγωνίσθηκαν και  ανεδείχθησαν    Ολυμπιονίκες ο Ζευς , ο Απόλλων  και άλλοι θεοί και ημίθεοι του Ελληνικού πανθέου .

 Μετά την Μινωική και Μυκηναική εποχή η  Ελλάδα γύρω στο 800 π. Χ  μπήκε στην Αδηλη Εποχή, ένα είδος μεσαίωνα και παρακμής. Κατά την εποχή εκείνη είχαν σταματήσει οι Ολυμπιακοί Αγώνες.  Δοκίμασαν τα πάντα για να βγει ο τόπος από αυτή την παρακμή: Νόμοι, Σχολεία, Δικαστές , Φύλακες, Ναοί κ. α, αλλά τίποτα δεν έγινε. Επιστρατεύθηκαν άνθρωποι της Γνώσης και της Τέχνης, αλλά εις μάτην και πάλι.

Η Αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων

 Απογοητευμένοι τότε ρωτούσαν  το Μαντείο των Δελφών πως θα σταματήσει η παρακμή: Όμως αυτό έδινε στερεότυπα τον ίδιο πάντα χρησμό, που όμως δεν άλλαζε την κατάσταση. Τότε οι τρεις βασιλείς, Ιφιτος της Ηλιδος , Κλεοσθένης της Πίσσης και Λυκούργος της Σπάρτης συνελθόντες ζήτησαν και πάλι το χρησμό της Πυθίας. Και αυτή τους έστειλε τον αλλόκοτο χρησμό:

 «ΑΡΧΙΣΤΕ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ  ΑΓΩΝΕΣ»

Μα το πρόβλημα για αυτούς ήτο πως θα σταματήσουν τους πολέμους, τις αρρώστειες, την πανουργία, το μίσος , την μήνιν, την αυτοδικία, το άδικο και την παρακμή .  Οι αγώνες θα ξανάφερναν την Αρετή ; Και σαν να μην πίστεψαν την Πυθία επανήλθαν στον θεό Απόλλωνα και πήραν τα ίδια στερεότυπα λόγια:

«Κάντε αθλητικούς αγώνες τώρα αμέσως»

 Ετσι ξανάρχισαν πάνω σε νέα βάση τους Ολυμπιακούς αγώνες το 776 π. Χ. Από την ημερομηνία αυτή αρχίζει η μέτρηση των Ολυμπιακών αγώνων, αφού από την χρονολογία αυτή αρχίζει και ο κατάλογος των ολυμπιονικών . Η μαρμάρινη πλάκα που βρέθηκε στην Ολυμπία με γράμματα της κλασσικής εποχής αναφέρει πως ο Κόρυβος νίκησε στον αγώνα του απλού σταδίου και πήρε στεφάνι. Από τότε οι αρχαίοι Ελληνες μετρούσαν τα χρόνια με βάση αυτή την Ολυμπιάδα, η οποία ονομάσθηκε και ‘Κορυβιάς’ προς  τιμήν του Κορύβου

Οι Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα έγινε πάνω σε σαθρές βάσεις. Οι νεώτεροι Ολυμπιακοί  αγώνες έχουν   εκφυλισθεί και κατά την ομολογία όλων βρίσκονται σε μεγίστη  παρακμή . Ο κλάδος ελαίας αντικατεστάθη με τον κλάδον χρυσού. Ο πρωταθλητισμός  πάει να καταστρέψει τον αθλητισμό με την  επιστράτευση  της βιοχημείας στην προετοιμασία των αθλητών. Οι αθλητές σήμερα  καταπίνουν τεράστιες ποσότητες χαπιών  και χημικών παρασκευασμάτων , που επιφέρουν την αύξηση της σωματικής τους επίδοσης και μυικής δύναμης. , με δυσάρεστες επιπτώσεις  στους ίδιους και στην αθλητική ιδέα. Από το 1960 μέχρι το 1976 καταχωρίσθηκαν 30 θανατηφόρα κρούσματα αθλητών( Χρίστος Μότσιας «Σιτιους, Αλτιους , Φορτιους» Αθήνα, 1984) Όμως δεν είναι μόνον οι αγώνες που είναι σε παρακμή, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος ,   παραπαίει μέσα στην ηθική σήψη, την υλιστική ευδαιμονία και τη βία. Θέλησα λοιπόν να αποσπάσω ένα νέο χρησμό από την Πυθία για το πώς θα βγάλουμε  τους σύγχρονους αγώνες από το τέλμα του ντόπινγκ, του χρηματισμού και της επμπορευματοποιήσεως . Επειδή  αποφεύγει εδώ και 17 αιώνες να δέχεται τα στίφη των  βέβηλων ανθρώπων  στους Δελφούς, την συνήντησα νοερά μέσα στους βυθούς  της σκέψεως και μου εκμυστηριεύθηκε τον εξής χρησμό για να σωθούν οι αγώνες και για να βγει ο κόσμος ολόκληρος από το τέλμα και την παρακμή :

«ΑΝΑΒΙΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΝΕΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ»

 Με το χρησμό της αυτό η Πυθία  με έβαλε σε βαθιές σκέψεις.

 Tί θέλει άραγε  να πει με τα λόγια αυτά;

Ετσι άρχισα να ερευνώ το θέμα Ολυμπιακοί Αγώνες από την Προιστορία ως σήμερα.

Τρεις λοιπόν είναι οι κύριοι  λόγοι που με έκαναν  να γράψω   το βιβλίο:

 “ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ”:

Πρώτον, για να αποκαλυφθεί το μέγα ψεύδος της διεθνούς εξουσίας, σε βάρος της ιστορικής Αλήθειας  για την ημερομηνία ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτή δεν είναι το 776 π. Χ  ,  αλλά ανάγεται στην αρχέγονη προιστορία των Ελλήνων προ 45.000 ετών Π. Ε

Δεύτερον, για να συμβάλλουμε με ιδέες και προτάσεις  στην αρτιότερη και λαμπρότερη διοργάνωση  και εκτέλεση   των Ολυμπιακών Αγώνων στην χώρα μας το 2004. Και δεν εννοώ μόνον την υλικοτεχνική υποδομή , που φυσικά είναι απαραίτητη για ένα τόσο κολοσσιαίο εγχείρημα, αλλά περισσότερο τα νέα μηνύματα και τις αξίες που πρέπει να εκπηγάσουν μέσα από τους Αγώνες αυτούς. Για να δώσουμε τα  διαχρονικά   μηνύματα του Ελληνικού Πνεύματος,  που   θα βγάλουν τον κόσμο από την σημερινή  παρακμή και θα τον βάλουν   στην «Κοινωνία της Γνώσεως». 

 

Τρίτον, για να αντιστραφεί το κλίμα της σήψεως,  διαφθοράς και των αδιεξόδων  της εποχής μας,  και να ξαναβρεί η χώρα μας και ο κόσμος ολόκληρος τον σωστό δρόμο που χάραξαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας 2004 πρέπει να γίνουν σταθμός για την στροφή του κόσμου προς την Ελληνική Κοσμοθέαση, την Ελληνική Εκεχειρία, την Ειρήνη, την Δημοκρατία  και  την επιστροφή στην   «Εποχή του Πολιτισμού»     

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ

 ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ  ΚΑΙ  ΠΑΙΔΕΙΑ

 

Το Ιδανικό της Αξιοκρατίας

 

Το «αίεν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων»(  πάντα να αριστεύεις και να ξεπερνάς τους άλλους) είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για την σωματική και πνευματική παιδεία  των νέων. Αυτή η ρήση  των αρχαίων είναι το ανώτερο ιδανικό για την δημιουργία «καλών κ’ αγαθών ανθρώπων»  Το ιδανικό αυτό επιτυγχάνεται με :1/ την γυμναστική του σώματος(αθλητισμός) και 2/  την μουσική υπό την ευρεία της έννοια ,των όσων δηλαδή προσέφεραν οι Μούσες  (επιστήμες- τέχνες -γράμματα). Σ’ αυτά περιλαμβάνονται και η ενόργανη και   φωνητική μουσική, καθώς και  ο χορός. Οι πρόγονοι μας απέβλεπαν στην αρμονική ανάπτυξη του σώματος , της ψυχής και του πνεύματος για να φτιάξουν τους καλούς και αγαθούς νέους. Ο σκοπός της Παιδείας στον Ελληνικό κόσμο ήτο η διάπλαση του  άξιου πολίτη. Αυτή είναι η περιλάλητη προτροπή του Πηλέα  στο γιό του Αχιλλέα την ώρα που αναχωρούσε για τον Τρωικό πόλεμο. Τούτο φωτίζει τα ιδανικά , όχι μόνον των Ομηρικών ηρώων , αλλά του Ελληνα σ’ όλη τη διάρκεια της  ιστορικής  του πορείας. Ο αγών είναι το μονιμότερο ιδανικό του Ελληνα, κι’αυτός ο αγών καταξιώνεται με τους Ολυμπιακούς αγώνες για το σώμα και τους Δελφικούς αγώνες για το πνεύμα.. Μια τέλεια σύζευξη του Απολλώνειου με το Διονυσιακό πνεύμα είναι το ιδανικό που επέτυχαν οι Ελληνες με το ‘Μέτρον’ τους , ενώ αδυνατούν να συλλάβουν όλοι γενικά οι ξένοι.

 

Ο Καλός  Συναγωνισμός

 

 Δεν είναι μόνον τα «άθλα των Πατρόλκω» -δηλαδή για τη νίκη των αθλητικών αγώνων που οργάνωσε ο Αχιλλεύς για να τιμήσει τον νεκρό του φίλο Πάτροκλο- για τα οποία συναγωνίζονται οι ομηρικοί ήρωες έξω από τα τείχη της Τροίας. Όπως αναφέρει ο Ησίοδος ,    διοργανώνοντο  και  πνευματικοί αγώνες   για τον νεκρό βασιλιά  της Χαλκίδος Αμφιδάμαντα, όπου ο Ησίοδος κερδίζει το βραβείο για το τραγούδι του και κατακτά τη νίκη πρώτος αυτός  στην ιστορία του πνεύματος. Συνειδητός και έντονος είναι στους πρώιμους κλασσικούς χρόνους ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους ποιητές και τους τεχνίτες , ιδιαίτερα στους γλύπτες. Και ο ανταγωνισμός αυτός είναι επιτρεπτός αρκεί να γίνεται με καθαρούς όρους. Τούτο μαρτυρείται  από το γεγονός ότι η ανάθεση της κατασκευής σημαντικών καλλιτεχνημάτων αλλά και δραματικών παραστάσεων γίνεται  ύστερα από καλλιτεχνικό  διαγωνισμό, και όχι χάριν ευνοίας

.

 Το συναγωνιστικό  πνεύμα έγινε σήμερον ανταγωνιστικό

 

Το συναγωνιστικό πνεύμα του αρχαίου Ελληνικού κόσμου , αυτό που ελευθέρωσε το άτομο από τα δεσμά  του , γίνεται κληρονομιά  και η βάση του Δυτικού πολιτισμού, ασχέτως αν στην σύγχρονη Ελλάδα αυτά παραβιάζονται προς χάριν της ευνοιοκρατίας . Όμως η Δύση από συναγωνιστικό το μετέβαλλε σε άκρως ανταγωνιστικό. Τούτο το πνεύμα   είναι η αιτία που  η Δύση  έκανε ραγδαία άλματα προόδου προς τον  υλικό και πνευματικό πολιτισμό, σε σχέση με την μοιρολατρική Ανατολή, όπου κυριαρχεί ο ηγεμών και οι ιερείς και κρατούν υπόδουλο το άτομο. Και θα είχαν γίνει ακόμη μεγαλύτερα άλματα-πέρα από τον υλικό τομέα και  στον ψυχοπνευματικό τοιούτο- αν   η Ανατολική αντίληψη-που  διαποτίζει δια της Ιουδαιοχριστιανικής   θρησκείας    τη Δύση δεν ενόθευε με δόλια μέσα, χάριν του υλικού κέρδους, αυτόν τον  συναγωνισμό, μεταβάλλοντας τον σε ανελέητο ανταγωνισμό προς χάριν του κέρδους

.

Κακή Χρήση  Λογικής και Συναισθήματος

 

Ο κόσμος θα ήτο καλύτερος αν η Δύση δεν είχε πάρει μονόπλευρα την  Ελληνική λογική χάριν του ωφελημισμού, για την αύξηση μόνον των υλικών αγαθών , ενώ η Ανατολή επέλεξε το συναίσθημα , που οδηγεί στον  άκρατο φανατισμό , δογματισμό, θεοκρατία και στην οπισθοδρόμηση . Μόνον στον Ελληνικό κόσμο-και μάλιστα στην Αθηναική Πολιτεία-η λογική και ο ανθρωπισμός  συνδυάσθηκαν και εκφράσθηκαν  τόσο  ισορροπημένα και αρμονικά,   ώστε να δημιουργήσουν την ιδανική έκφραση του Νου και της Ψυχής. Πάνω όμως από   την υπεροχή της καταγωγής και του πλούτου  ο Ελλην  πιστεύει στην ισονομία ,την ισοτιμία και στην ισοπολιτεία και θέτει την υπεροχή της αξίας του σώματος και  πνεύματος , όπως αυτή εκφράζεται και καταξιώνεται δημοκρατικά με τον αγώνα.  Στην κυρίως Ελλάδα η αγωγή αυτή βασιζόταν στην γυμναστική άσκηση και στη μουσική , γι’ αυτό  συναντούμε αξιόλογο αριθμό ξακουστών αθλητών. Αντίθετα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στην Ιωνία κύριο ρόλο δεν έπαιζε η γυμναστική, αλλά η μουσική και η ποίηση.

 

Πολιτεία-Οικογένεια  τα Βάθρα της Παιδείας

 

Στην αρχαία Ελλάδα μολονότι η οικογένεια είχε την κύρια   υποχρέωση  για την μόρφωση των παιδιών  τους, η Πολιτεία είχε  την εποπτεία αυτής της μόρφωσης .  Από τον Πλούταρχο μαθαίνουμε ότι το 480 π. Χ  οι Αθηναίοι εγκαταλείπουν την πόλη τους και καταφεύγουν πρόσφυγες στην Τροιζήνα, όπου η πόλη αυτή φροντίζει αμέσως για τη συνέχιση της παιδείας των μικρών μαθητών. Ο M. P. Nilsson γράφει ότι «στα τέλη του 6 ου π. Χ αιώνα υπήρχαν στην Αθήνα λιγότεροι αναλφάβητοι από όσους υπήρχαν στην Νότια Ευρώπη στα τέλη του 19 ου αιώνα»

 

Το Σπαρτιατικό Πρότυπο Παιδείας

 

Η Σπάρτη από τα πρώιμα χρόνια καθιέρωσε  τη στρατιωτική αγωγή σαν βάση   αθλήσεως του σώματος και έβγαλε αήττητους πολεμιστές, που την κατέστησαν τη  ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη του κόσμου. Εστω κι’ αν δεν   επικροτούμε σήμερον  το Σπαρτιατικό σύστημα παιδείας, πρέπει να παραδεχθούμε ότι   τούτο  ήτο απολύτως επιτυχημένο και αποτελεσματικότατο στο είδος του. Κι’ όμως όσο κι’ αν φαίνεται παράξενο , το Σπαρτιατικό σύστημα με την αυστηρή πειθαρχία εδράζετο σε δημοκρατικές αρχές και δεν αναιρούσε την ισονομία και ισοπολιτεία των ελευθέρων πολιτών. Από το  720 π. Χ που νίκησε ο Ακανθος στο δόλιχο στην 15 η Ολυμπιάδα ως το 576 π. Χ μεταξύ των 81 γνωστών Ολυμπιονικών    , οι 46 είναι Σπαρτιάτες. Αυτοί εφήρμωσαν στον αθλητισμό δύο καινοτομίες, 1/ την ολοκληρωτική γυμνότητα των αθλητών και 2/ την επάλειψη τους με λάδι.

Ο Πλούταρχος   ομιλεί με ενθουσιασμό για τον γυναικείο αθλητισμό της Σπάρτης. Και πράγματι βλέπουμε στα μπρούτζινα ειδώλια στο μουσείο τις Λάκαινες να ανασηκώνουν με το ένα χέρι τον πολύ κοντό αθλητικό χιτώνα  τους, κάτι που ήτο απηγορευμένο στα χρόνια της Ρωμαικής κυριαρχίας.

 Στα Ιακίνθια οι νέοι και οι νέες συνόδευαν την πομπή των αρμάτων στο ναό της Ορθίας Αρτέμιδος με τραγούδια . Τα νέα παιδιά  10-12 ετών διαγωνίζονταν σε μουσικούς διαγωνισμούς και σε ένα  κυνηγετικό παιχνίδι , το λεγόμενον «κασσηρατόριον» Παρόμοιους αγώνες και τελετές οργάνωναν  όλες οι Ελληνικές πόλεις με διαφορετικά θέματα εκάστη. Οσο όμως η Σπάρτη προχωρεί στην στρατικοποίηση της , τόσο μειώνεται το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό και την ποίηση. Τούτο γίνεται φανερόν  από την απουσία Λακώνων Ολυμπιονικών από τον 5 ον π. Χ αιώνα  και μετά.

 

Το Αθηναικό Πρότυπο Παιδείας

 

Αντίθετη κατεύθυνση προς αυτήν της Σπάρτης ακολουθεί η δημοκρατική Αθήνα, η οποία καλλιεργεί τα μέγιστα τον αθλητισμό των νέων. Ο Περικλής στον Επιτάφιο προβάλλει την ελεύθερη παιδεία της Αθηναικής Δημοκρατίας, η οποία επιδιώκει να δημιουργήσει ελεύθερους πολίτες άξιους να υπερασπισθούν νικηφόρα  την πόλη τους. Ωστόσο ο στόχος της Αθηναικής αγωγής ως την περίοδο των κλασσικών χρόνων υπήρξε η δημιουργία «καλού»(=όμορφου }  και «αγαθού»(=ενάρετου, γεναίου) πολίτη. Η μουσική , ο χορός μαζί με την σωματική άθληση ήτο το τρίπτυχο της Παιδείας. Κατά τούτο διαχωρίζει ο Πλάτων τους ανθρώπους από τα ζώα, δηλαδή από την αρμονία των κινήσεων «Τα μεν ούν άλλα ζώα ούκ έχειν αίσθησιν των εν ταις κινήσεσι τάξεων ουδέ αταξιών, οις δη ρυθμός όνομα και αρμονία» Κατά τους αρχαίους ο «αχόρευτος» είναι απαίδευτος., ενώ πεπαιδευμένος είναι αυτός που ξέρει να χορεύει και να τραγουδά. Σήμερα βέβαια αυτά  θεωρούνται ανάξια λόγου, διότι με τα  τεχνικά μέσα έχουν αντικαταστήσει το τραγούδι με τους εκκωφαντικούς θορύβους και το χορό με τις κινήσεις των αγρίων   φυλών της ζούγκλας.  Είναι προφανές ότι με αυτά είναι ευκολότερη η αλλοτρίωση της ψυχής και του πνεύματος των νέων  . Το σώμα  γερνάει πριν της ώρας του, εξ αιτίας της αδράνειας, της μη ασκήσεως , της ανθυγιεινής διαίτης, του καπνίσματος , του υπέρμετρου αλκοόλ και των ναρκωτικών, έτσι ώστε από ενωρίς να γίνει ο άνθρωπος πελάτης των νοσοκομείων και καταναλωτής των προιόντων των φαρμακευτικών εταιρειών.

 

Αθλητισμός και Οικολογία

 

Η γυμναστική και οι αγώνες στην αρχαιότητα εγένοντο έξω στην ύπαιθρο, κάτω από τον ήλιο και πλάι  σε φυλλώματα  και δενδροφυτευμένους χώρους που υπήρχε και πηγή ή ποτάμι. Το αθλητικό πρόγραμμα  ελάμβανε χώρα υπο την επίβλεψη του παιδοτρίβη και με τον ρυθμό της μουσικής του αυλού(φλάουτο) Αργότερα έφτιαξαν και περικαλείς εγκαταστάσεις (γυμνάσια  και παλαίστρες)  Ο στόχος τους ήτο κοινός:1/ η μετάδοση της μουσικής και 2/ η κατάκτηση της αρμονίας.  Διότι πίστευαν ότι ο ρυθμός αποτελεί την αρμονική συναίρεση των  αντινομικών  τάσεων  του κόσμου και του ανθρώπου. Ετσι αντιλαμβανόμαστε το νόημα του Περικλέους που είπε στον Επιτάφιο προς τους Αθηναίους ότι «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμε άνευ μαλακίας»

Το   βαθύτερο  νόημα αυτής της Παιδείας είναι δύσκολο να    συλλάβουμε σήμερον , μετά από την μετάλλαξη που έχουμε υποστεί εξ αιτίας της βιαίας εισβολής των ανατολικών προτύπων και της ξένης θρησκείας της ερήμου , που έκρυψε το σώμα και έβαλε ενοχές στην ψυχή, ακόμη και στα αγέννητα και στους πεθαμένους. Η νέα θρησκεία θεώρησε ακόμη και την Φύση μολυσμένη και  καθιέρωσε  τον εξαγνισμό της. Ετσι ακόμη και σήμερα περιφρονούμε το κορμί μας και ντρεπόμαστε γι’ αυτό. Μερικές από τις ονομαστές παλαίστρες της εποχής ήσαν του Σιβυρτίου,  του Ταυρέα, του Μίκκου , του Ιπποκράτη κ. α  που ήσαν ιδιωτικά..  Αντίθετα , τα Γυμνάσια ήσαν δημόσια και τα πιο ξακουστά ήσαν  η Ακαδημεία, , το Λύκειον, το Κυνόσαργες κ. α ,  όπου σύχναζε ο Σωκράτης και άλλοι φιλόσοφοι της εποχής  για να εμπνευστούν  από την αλκή των νέων και να  διδάξουν  σ’ αυτούς την αρετή. Εν προκειμένω είναι ανάξιες λόγου και κακόβουλες οι κατηγορίες εναντίον του Σωκράτους, ότι τάχα διέφθειρε τους νέους και ότι ήτο παιδεραστής  κ. λ. π, διότι προέρχονται από αμαθείς αν όχι και κακόβουλους.

Ευκαιρία για επίδειξη όλων αυτών των επιτευγμάτων στην μουσική, στον αθλητισμό , στον πολιτισμό, στις τέχνες  και στην ομορφιά  της αθηναικής δημοκρατίας ήτο η γιορτή των Παναθηναίων. Ητο κατ’ εξοχήν γιορτή των νέων και γινόταν στα μέσα Αυγούστου(28 του Εκατομβαιώνος) που συμπίπτει με τα γενέθλια της θεάς Αθηνάς  ,   προστάτιδος των Αθηνών.

 

Ο Πάνδημος Αθλητισμός

 

Από συγγραφικές πηγές αλλά και από επιγραφές μαθαίνουμε ότι στο τέλος της σχολικής χρονιάς- και συχνά και ενδιαμέσως - εγένοντο γυμνικοί και μουσικοί αθλητικοί αγώνες, κι’ αυτό αποτελούσε   σημαντική γιορτή για την κάθε πόλη.  Η παράδοση αυτή συνεχίσθηκε ως και τον περασμένο αιώνα όπου οι καλύτεροι νέοι ενός σχολείου ,   συμμετείχαν   σε αθλητικούς αγώνες   συναγωνιζόμενοι με τους καλύτερους νέους άλλων σχολείων. Δύο περίφημα γλυπτά που είναι αφιερωμένα στο θεό ύστερα από τη νίκη τους στην αρματοδρομία στα Πύθια, είναι και τα εξής: α/ ο Ηνίοχος , ανάθημα του τυράννου της Γέλας(Μεγάλης Ελλάδος) Πολυζάλου και  β/ το  ανάθημα του Θεσσαλού Δαόχου. Οι πυθικοί αγώνες ήσαν πανάρχαιοι και  συνεχίσθηκαν με μεγαλύτερη ή μικρότερη λαμπρότητα , ανάλογα με τις τύχες του μαντείου των Δελφών, ως το 394 π. Χ , οπότε ήλθε το οριστικό τέλος με το διάταγμα του αυτοκράτορος ‘Μεγάλου” Θεοδοσίου . Τούτο ήτο η ληξιαρχική πράξη της αφάνειας του αρχαίου Ελληνικού κόσμου όχι όμως και του θανάτου του , διότι η Ελληνική σκέψη ζει για πάντα , όπου υπάρχει ελεύθερος και σκεπτόμενος άνθρωπος, όπου υπάρχει δημοκρατία,    ελευθεροτυπία , θέατρο , τέχνες, γράμματα και Αθλητισμός . 

 

Εθνική Συνείδηση των Ελλήνων

 

Ο Ελληνικός κόσμος είχε έντονη την εθνική συνείδηση, όχι σαν αίσθημα εθνικισμού των συγχρόνων εποχών , αλλά περισσότερο σαν συνείδηση της κοινότητος ενός λαού και της διαφοράς του από άλλους λαούς που τον περιβάλλουν. Εκδηλώνεται δε με βάση το όμαιμον , ομόγλωσσον ομόθρησκο και ομόδοξο των Ελλήνων, μέσα από ένα κοινό κώδικα συμπεριφοράς τους . Και η τρανότερη έκφραση αυτού είναι η συμμετοχή του Ελληνικού κόσμου στους Ολυμπιακούς αγώνες. Η αρνητική του έκφραση είναι «πας μη Ελλην βάρβαρος» αλλά αυτό ανάγεται κυρίως στο πολιτιστικό επίπεδο και όχι στην φυλή, διότι όπως γνωρίζουμε οι Ελληνες δεν έκαναν φυλετικές διακρίσεις. Ας θυμηθούμε  αυτά που έγραψε ο Ισοκράτης ότι 1/ « και μάλλον Ελληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας»  και 2/ «Δίκαια επαινούνται οι ιδρυτές των μεγάλων πανηγύρεων γιατί μας παρέδωσαν ένα τέτοιο έθιμο, που μας οδηγεί να σταματήσουμε τις έχθρες που μας χωρίζουν και να κάνουμε σπονδές και ειρήνη ανάμεσα μας και έτσι να συγκεντρωθούμε σε ένα μέρος και εκεί, αφού προσευχηθούμε όλοι μαζί και τελέσουμε κοινές θυσίες , να θυμηθούμε τη συγγένεια που υπάρχει ανάμεσα μας και να νοιώσουμε πιο καλόκαρδα στο μέλλον  ο ένας για τον άλλο, ανανεώνοντας τις παλιές φιλίες και δημιουργώντας καινούργιες. Και ούτε για τους απλούς ανθρώπους  ούτε για τους πιο διαλεχτούς ο χρόνος που μένουν σ’ αυτές τις γιορτές είναι χαμένος και άχρηστος, αλλά αυτές τις συναθροίσεις των Ελλήνων έχουν την ευκαιρία οι τελευταίοι να δείξουν την προκοπή τους και την αξία τους, οι πρώτοι να τους καμαρώσουν καθώς συναγωνίζονται , και κανένας δεν νοιώθει άσχημα, αλλά όλοι βρίσκουν κάτι που να τους ευχαριστεί και να τους κολακεύει, οι θεατές καθώς βλέπουν τους αθλητές να κοπιάζουν για χάρι τους και οι αθλητές πάλι καθώς σκέπτονται πως όλος αυτός ο κόσμος  ήλθε για να τους καμαρώσει…..» (Ισοκράτους «Πανηγυρικός»)

Στους πανελλήνιους αγώνες μπορούσαν να πάρουν μέρος όλοι οι Ελληνες και μόνον Ελληνες. Στην Ολυμπία αγωνίσθηκε και ο Αλέξανδρος, ο οποίος τερμάτισε συγχρόνως με τον πρώτο νικητή. Είναι δύσκολο για μας σήμερον να φαντασθούμε την μοναδική και συγκλονιστική  76 η Ολυμπιάδα του 476 π. Χ όταν χιλιάδες Ελληνες αντίκρισαν στο στάδιο το Θεμιστοκλή , τον νικητή της Σαλαμίνος, αυτόν που ενσάρκωσε το πνεύμα όλων των Ελλήνων εναντίον των βαρβάρων. Ο Πλούταρχος γράφει ότι όλη την ημέρα εκείνη τα πλήθη ξέχασαν τους αθλητές και επευφημούσαν τον νικητή του πιο ένδοξου αγώνα των Ελλήνων εναντίον των βαρβάρων, αυτού που ο Αισχύλος είχε ονομάσει « αγώνα υπέρ πάντων».

Ο αθλητισμός και η μουσική ευφραίνουν τις καρδιές των Ελλήνων και τους κάνουν να ξεχνούν έστω και εφήμερα τις πατρίδες τους και να ζουν σε μια κοινή πατρίδα του Ελληνισμού χωρίς σύνορα. Γιατί τα σύνορα του Ελληνισμού από τότε ήτο ολόκληρος ο γνωστός κόσμος.

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΒΑΔΙΣΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΒΑΔΙΣΜΑ

 

 

Έχετε βαρεθεί/κουραστεί με το υπάρχον πρόγραμμα γυμναστικής σας; Ψάχνετε κάτι καινούργιο που θα σας βοηθήσει να χάσετε γρήγορα μερικά κιλά; Δείτε ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα που, αν το ακολουθήσετε, θα χάσετε αρκετά κιλά.

Ο γυμναστής/φυσιολόγος, Michael Brazeal, δίνει πρώτα μερικές συμβουλές για το πώς θα πάρετε τα μέγιστα οφέλη στο αδυνάτισμα από το περπάτημα που θα κάνετε για λόγους άσκησης και γυμναστικής.

Οι 5 βασικοί κανόνες

·         Να κοιτάτε ευθεία. Το πηγούνι σας πρέπει να είναι παράλληλο με το έδαφος.

·         Κρατήστε τους αγκώνες σας λυγισμένους και κοντά στα πλευρά σας.

·         Να κινείτε του αγκώνες και τα χέρια εμπρός και πίσω σε συγχρονισμό με τον βηματισμό σας. Μην φτάνετε να διασταυρώνετε τα χέρια σας μπροστά σας καθώς κάνετε αυτή την κίνηση. Το κάθε βήμα συντονίζεται με την αντίστοιχη κίνηση του ενός χεριού προς τα εμπρός (αντίθετο χέρι ως προς το πόδι).

·         Τραβήξτε τους ώμους σας προς τα πίσω και κρατήστε το στήθος σας ελαφρώς ανυψωμένο.

·         Στον βηματισμό, η ώθηση (πίσω πόδι) πρέπει να έρχεται από το κάτω μέρος των δακτύλων, στην βάση του πέλματος. Η φτέρνα του άλλου ποδιού θα πρέπει να είναι το πρώτο μέρος του πέλματος που ακουμπάει στο έδαφος και στη συνέχεια το βάρος να κυλάει σε όλο το πέλμα, προτού δώσετε ώθηση ξανά.

Εβδομαδιαίο πρόγραμμα

·         Ημέρα 1: Περπάτημα #1 (Έκρηξη ενέργειας)

·         Ημέρα 2: Περπάτημα #2 (Κάψιμο λίπους σε 3 χιλιόμετρα)

·         Ημέρα 3: Περπάτημα #3 (Μέγιστη προσπάθεια)

·         Ημέρα 4: Επανάληψη του #1

·         Ημέρα 5: Επανάληψη του #2

·         Ημέρα 6: Επανάληψη του #3

·         Ημέρα 7: Ξεκούραση

Αν είναι η πρώτη φορά που θα ξεκινήσετε ένα τέτοιο πρόγραμμα άσκησης με το περπάτημα, τότε ξεκουραστείτε τις ημέρες 4 και 7 και επαναλάβετε τα #1 και #2 κατά τις ημέρες 5 και 6.

Πώς λειτουργεί αυτή η μέθοδος

·         Για κάθε “βόλτα”, επιλέξτε μια διαδρομή που να ταιριάζει με την καθορισμένη απόσταση και να περιλαμβάνει και ανηφόρες σε κάποια σημεία.

·         Χρησιμοποιήστε ένα βηματόμετρο (αν έχετε), για να παρακολουθείτε την απόσταση που διανύετε. Ρυθμίστε την ταχύτητά σας, για να πιάσετε τον στόχο με τα αρχικά “RPE” που θα δείτε στους παρακάτω πίνακες. Αυτά τα αρχικά είναι “Rate of Perceived Exertion” και περιγράφει έναν αριθμό στην κλίμακα της προσπάθειας που πρέπει να καταβάλετε κάθε φορά.

·         Επίσης θα δείτε και τις ενδείξεις “easy”, “moderate” και “brisk”. Αυτές αντιστοιχούν στην ένταση του περπατήματος “χαλαρό” (σαν να κάνετε απλή βόλτα), “μέτριο” (σαν να βιάζεστε να πάτε κάπου) και “έντονο” (λίγο πριν φτάσετε να κάνετε ελαφρύ τρέξιμο).

·         Οι πρώτες δύο στήλες είναι "απόσταση" (distance) και "χρόνος" (time) και αναγράφονται σε εκατοντάδες μέτρα (πχ 0.25 = 250 μέτρα) και λεπτά.

Περπάτημα #1 – Έκρηξη ενέργειας

·         Απόσταση: 1,5 χλμ

·         Χρόνος: 22 λεπτά (ανάλογα με το ρυθμό σας)

·         Θερμίδες που καίγονται: 180

Περπάτημα #2 – Κάψιμο λίπους σε 3 χιλιόμετρα

·         Απόσταση: 3 χλμ

·         Χρόνος: 45 λεπτά (ανάλογα με το ρυθμό σας)

·         Θερμίδες που καίγονται: 300

Περπάτημα #3 – Μέγιστη προσπάθεια

·         Απόσταση: 5 χλμ

·         Χρόνος: 1 ώρα και 15 λεπτά (ανάλογα με το ρυθμό σας)

·         Θερμίδες που καίγονται: 400

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 

 

 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ,
Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Τι σημαίνει η λέξις Αγών και έχει γενικώτερα καθιερωθή με την άθληση στην Αρχαία Ελλάδα, αντί να χρησιμοποιηθή ο όρος παιχνίδι, όπως έγινε επί των ημερών μας εδώ και έναν αιώνα τώρα με την καθιέρωσι του ονόματος "Olympic Games";

Α γ ώ ν σημαίνει κάθε σπουδαία ή επικίνδυνη προσπάθεια. Η εσωτερική δυναμική της λέξεως όμως σημαίνει ά γ ω    ά ν ω.

Οι Αρχαίοι Αθλητικοί Αγώνες και όχι τα αθλητικά παιχνίδια (Olympic Games) ά γ ο υ ν    ά ν ω τoν αθλητή, διότι αναφέρονται όχι στά σώματα, αλλά στην ψυχή του. Γιά να οδηγηθή άνω η ψυχή απαιτούνται προϋποθέσεις σταθερού φωτισμού και συνεχούς υπερβάσεως των προσπαθειών της. Ο αθλητής δέν αμιλλάται τους άλλους. Η άμιλλα έχει στόχο τον χθεσινό του εαυτό.

Οι κορυφές του Ολύμπου χάνονται στoν άπειρο αιθέρα των ουρανών. Οι πρόποδες είναι εκείνοι που στηρίζουν τo Ιερό Βουνό. Νέμεα, Ίσθμια και Πύθια σχηματίζουν με τα Ολύμπια τo Τετρακτυϊκό Οικοδόμημα. Οι άλλοι Αγώνες, πανίεροι και ευλαβικοί, είναι οι πρόποδες επί των οποίων στηρίζεται η Ουσία της Αθανασίας. Ο αθλητής των Ολυμπιακών Αγώνων δεν εμφανίζεται ξαφνικά στο προσκήνιο των Αγώνων χωρίς να έχη ήδη αποδείξη την σταθερή του προσήλωση στα ιδεώδη της Ελληνικής Φυλής και στις ηθικές μας αξίες. Προηγούνται οι Άλλοι Αγώνες, οι οποίοι διαπλάθουν τον αθλητή, ο οποίος κάποτε θα καταλήξη εις τους Ολυμπιακούς.

Πανελλήνιες νεκρικές γιορτές παιδιών ήσαν τα Νέμεα και τα Ίσθμια. Αθέατος πρωταγωνιστής το Ιερο Παιδί είναι η νέα ψυχή, που στα αρχικά στάδια της αφυπνίσεώς της συναντά ανυπέρβλητα εμπόδια στην πορεία της προς την τελείωσί της.

Στους τρίτους Αγώνες, τα Πύθια ο ίδιος ο θεός Απόλλων διεξάγει ολοκληρωτικό και νικηφόρο αγώνα κατά της Δράκαινας των Δελφών. Η ψυχή εξαγνισμένη και ισχυρή, προετοιμασμένη, θα συμμετάσχη στους Ολυμπιακούς.

Όταν η ψυχή φωτισθή σταθερά από το υπέρτατο σύμβολο του ορατού κόσμου, τον ήλιο, ετοιμάζεται να βγή από την ακινησία της και ν' αρχίση τήν, προς τα άνω, πορεία της.

Η αφή της φλόγας της Ολυμπιακής δάδας είναι το σύμβολο της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων. Εάν δεν ανάψη η φλόγα, η έναρξις αναβάλλεται η ακόμη και ματαιούται. Γιατί δίδεται τόσο μεγάλη σημασία σ' αυτή την συμβολική πράξι, πού τελείται στό Ιερόν Πέδον της Ολυμπίας προ της ενάρξεως των Αγώνων;

Τo άναμμα της φλόγας είναι η σύνδεσις του ορατού κόσμου με τον αόρατον. Είναι ο φωτισμός των ψυχών των αθλητών, οι οποίοι προσλαμβάνουν το άσβεστον πύρ των αοράτων πεδίων με τον συμβολισμόν του ανάμματος της δάδας. Οι αθληταί τότε μετουσιώνονται απο σκοτεινές και πλανώμενες σκιές χωρίς γνώσιν του προορισμού των, σε όντα φωτισμένα με επίγνωσιν της αιωνιότητος της υπάρξεώς των.

Ο συμβολισμός όμως αυτός δεν θα ήταν αρκετός γιά να πραγματοποιήση την σύνδεσιν θνητών αθλητών / αθανάτων θεών. Σύμφωνα με το Ολυμπιακό Ιδεώδες οι αθληταί είναι το απαύγασμα των θνητών, οι οποίοι έχουν προετοιμαστεί, όχι μόνο σωματικώς, αλλά και κυρίως ψυχικώς για το Μεγάλο Άλμα, που θα τις εκτινάξη απο την θνητότητα στην αθανασία.

Σε Τι συνίσταται η προετοιμασία; στην αναγνώριση της Ηλιακής προελεύσεως της ψυχής, όπως με τόση βεβαιότητα και σαφήνεια αναπτύσσει την ηλιακή μας προέλευση ο Πλάτων εις τό τέλος του διαλόγου του "Τίμαιος".

Εξ άλλου εάν δεν υπήρχε η εκ προοιμίου γνώσις του Ιερατείου του Ηλιοκεντρισμού, η προετοιμασία δεν θα είχε αποτέλεσμα. Διότι η φλόγα της Ολυμπίας είναι η ορατή έκφρασις της πύρινης μάζας του σταθερού Ηλίου, όπως επισημαίνει η Ηλιοκεντρική φυσική πραγματικότης.

Όσο η ψυχή έχει την πεποίθηση ότι είναι περιωρισμένη στον στενό κύκλο του ενος βίου επάνω στην γη, έχει την ματαιότητα της ζωής χαραγμένη στην συνείδησή της και το χέρι του θανάτου καρφωμένο στα σπλάχνα της. Η ψυχή χρειάζεται ένα διαχρονικο πρότυπο για να καταλάβη την σύνδεση της με την ιερή φλόγα και να αφομοιώση την έννοια της αθανασίας. Πρέπει με τα φυσικά του μάτια ο αθλητής να δή την φλόγα. Αυτό μόνο με ένα ορατο, ζωντανό πρότυπο μπορεί να του το προσφέρη. Η αντικειμενική, ορατή πραγματικότης βρίσκεται στον Ηλιοκεντρισμό.

Ήταν ο Ηλιοκεντρισμός γνωστός στην αρχαιότητα; Μάλιστα, διότι η Θόλος της Επιδαύρου έχει αποτυπωμένο στο δάπεδο το Ηλιοκεντρικό Σύστημα. Συνεπώς το Ιερατείο ήτο γνώστης της Ηλιοκεντρικής Ιδέας από αναρίθμητους αιώνες προ της ανεγέρσεως της Θόλου. Και το σημαντικώτερο ο Ηλιοκεντρισμός έρχεται από τον Ιερό χώρο της ιάσεως των ψυχών και των σωμάτων. Είναι συνεπώς αναγκαία η σταθερή σύνδεσις της Ολυμπιακής φλόγας με την σταθερότητα της φλόγας του Ηλίου.

Η Επίδαυρος, με το σύμβολο του Ηλίου στο δάπεδο της Θόλου και τους ανά τετραετία Αγώνες των Ασκληπείων, συνδέει την δάδα της Ολυμπίας με την έννοια της αθανασίας της ψυχής. Εάν δεν υπάρξη σταθερό φώς στην ψυχή ο αθλητής δεν θα συλλάβη την σημασία του ανάμματος της φλόγας της Ολυμπίας.

Ο σταθερός ψυχικός φωτισμός απαιτεί ένα ορατό πρότυπο για να λειτουργήση όμοια με αυτό. Μοναδικό πρότυπο είναι η αναγνώριση της Ηλιοκεντρικής Ιδέας.

Η Επίδαυρος είναι ο πρώτος σταθμός από τον οποίον θα κάνη την εκκίνηση της η ψυχή. Πρώτα θα την θεραπεύση σωματικώς, ψυχικώς και νοητικώς ο Ασκληπιός, υιός του Απόλλωνος, και μετά θα γίνη η έναρξις των Άλλων Αγώνων με κατάληξη τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο Ιερός Κότινος των Ολυμπιακών αγώνων είναι ένας κύκλος / στέφανος από κλαδί ελαίας της Ιεράς Άλτιος, η οποία ευρίσκεται πίσω απο τόν Ναό του Ολυμπίου Διός. Το ιερό δένδρο προήλθε από την Ακρόπολη των Αθηνών. Ο στέφανος συμβολίζει τον Ζωδιακό Κύκλο και το κλαδί της ελαίας, δένδρο αειθαλές, την αιωνιότητα της αθανασίας.

Ο αθλητής που έχει "νού υγιή εν σώματι υγιεί" ανάβει την φλόγα της αθανασίας στην ψυχή του, όταν αθλούμενος άριστος μεταξύ αρίστων επιδιώκει να φθάση στο ακίνητο κέντρο του Αιωνίου Φωτός. Ο Κότινος των Ολυμπιακών Αγώνων συμβολίζει το στεφάνι του Ζωδιακού Κύκλου. Η στεφανωμένη κεφαλή του αθλητού με τον Ιερό Κότινο είναι η εικόνα του Ζωδιακού Κύκλου, που έχει στο κέντρο της τον ήλιο / Νού.

 Ο Ιερός Κότινος

           
Ο Ιερός Κότινος των Ολυμπιακών αγώνων είναι ένας κύκλος / στέφανος από κλαδί ελαίας της Ιεράς Άλτιος, η οποία ευρίσκεται πίσω απο τόν Ναό του Ολυμπίου Διός. Το ιερό δένδρο προήλθε από την Ακρόπολη των Αθηνών. Ο στέφανος συμβολίζει τον Ζωδιακό Κύκλο και το κλαδί της ελαίας, δένδρο αειθαλές, την αιωνιότητα της αθανασίας.    Ο Κότινος των Ολυμπιακών Αγώνων συμβολίζει το στεφάνι του Ζωδιακού Κύκλου. Η στεφανωμένη κεφαλή του αθλητού με τον Ιερό Κότινο είναι η εικόνα του Ζωδιακού Κύκλου, που έχει στο κέντρο της τον Hλιο / Νού.  Η στεφανωμένη κεφαλή του αθλητού είναι ο Κεντρικός ήλιος της Ψυχής, η Ηλιοκεντρική Ιδέα στην απόλυτο έκφρασί της

«Περί των Ισμίων»

 

 «Τούτον δε τον αγώνα κατέστησεν ο Σίσυφος εις τιμήν του Παλαίμονος ως» να προστεθεί το κάτωθι απόσπασμα:

Πανελλήνιες νεκρικές γιορτές παιδιών ήσαν τα Νέμεα και τα Ίσθμια. Αθέατος πρωταγωνιστής το Ιερό Παιδί είναι η νέα ψυχή, που στα αρχικά στάδια της αφυπνίσεώς της συναντά ανυπέρβλητα εμπόδια στην πορεία της προς την τελείωσί της. Στους τρίτους Αγώνες, τα Πύθια ο ίδιος ο θεός Απόλλων διεξάγει ολοκληρωτικό και νικηφόρο αγώνα κατά της Δράκαινας των Δελφών. Η ψυχή εξαγνισμένη και ισχυρή, προετοιμασμένη, θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς. Όταν η ψυχή φωτισθεί σταθερά από το υπέρτατο σύμβολο του ορατού κόσμου, τον ήλιο, ετοιμάζεται να βγει από την ακινησία της και ν' αρχίσει τήν, προς τα άνω, πορεία της.

 

 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ,
Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Τι σημαίνει η λέξις Αγών και έχει γενικώτερα καθιερωθή με την άθληση στην Αρχαία Ελλάδα, αντί να χρησιμοποιηθή ο όρος παιχνίδι, όπως έγινε επί των ημερών μας εδώ και έναν αιώνα τώρα με την καθιέρωσι του ονόματος "Olympic Games";

Α γ ώ ν σημαίνει κάθε σπουδαία ή επικίνδυνη προσπάθεια. Η εσωτερική δυναμική της λέξεως όμως σημαίνει ά γ ω    ά ν ω.

Οι Αρχαίοι Αθλητικοί Αγώνες και όχι τα αθλητικά παιχνίδια (Olympic Games) ά γ ο υ ν    ά ν ω τoν αθλητή, διότι αναφέρονται όχι στά σώματα, αλλά στην ψυχή του. Γιά να οδηγηθή άνω η ψυχή απαιτούνται προϋποθέσεις σταθερού φωτισμού και συνεχούς υπερβάσεως των προσπαθειών της. Ο αθλητής δέν αμιλλάται τους άλλους. Η άμιλλα έχει στόχο τον χθεσινό του εαυτό.

Οι κορυφές του Ολύμπου χάνονται στoν άπειρο αιθέρα των ουρανών. Οι πρόποδες είναι εκείνοι που στηρίζουν τo Ιερό Βουνό. Νέμεα, Ίσθμια και Πύθια σχηματίζουν με τα Ολύμπια τo Τετρακτυϊκό Οικοδόμημα. Οι άλλοι Αγώνες, πανίεροι και ευλαβικοί, είναι οι πρόποδες επί των οποίων στηρίζεται η Ουσία της Αθανασίας. Ο αθλητής των Ολυμπιακών Αγώνων δεν εμφανίζεται ξαφνικά στο προσκήνιο των Αγώνων χωρίς να έχη ήδη αποδείξη την σταθερή του προσήλωση στα ιδεώδη της Ελληνικής Φυλής και στις ηθικές μας αξίες. Προηγούνται οι Άλλοι Αγώνες, οι οποίοι διαπλάθουν τον αθλητή, ο οποίος κάποτε θα καταλήξη εις τους Ολυμπιακούς.

Πανελλήνιες νεκρικές γιορτές παιδιών ήσαν τα Νέμεα και τα Ίσθμια. Αθέατος πρωταγωνιστής το Ιερο Παιδί είναι η νέα ψυχή, που στα αρχικά στάδια της αφυπνίσεώς της συναντά ανυπέρβλητα εμπόδια στην πορεία της προς την τελείωσί της.

Στους τρίτους Αγώνες, τα Πύθια ο ίδιος ο θεός Απόλλων διεξάγει ολοκληρωτικό και νικηφόρο αγώνα κατά της Δράκαινας των Δελφών. Η ψυχή εξαγνισμένη και ισχυρή, προετοιμασμένη, θα συμμετάσχη στους Ολυμπιακούς.

Όταν η ψυχή φωτισθή σταθερά από το υπέρτατο σύμβολο του ορατού κόσμου, τον ήλιο, ετοιμάζεται να βγή από την ακινησία της και ν' αρχίση τήν, προς τα άνω, πορεία της.

Η αφή της φλόγας της Ολυμπιακής δάδας είναι το σύμβολο της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων. Εάν δεν ανάψη η φλόγα, η έναρξις αναβάλλεται η ακόμη και ματαιούται. Γιατί δίδεται τόσο μεγάλη σημασία σ' αυτή την συμβολική πράξι, πού τελείται στό Ιερόν Πέδον της Ολυμπίας προ της ενάρξεως των Αγώνων;

Τo άναμμα της φλόγας είναι η σύνδεσις του ορατού κόσμου με τον αόρατον. Είναι ο φωτισμός των ψυχών των αθλητών, οι οποίοι προσλαμβάνουν το άσβεστον πύρ των αοράτων πεδίων με τον συμβολισμόν του ανάμματος της δάδας. Οι αθληταί τότε μετουσιώνονται απο σκοτεινές και πλανώμενες σκιές χωρίς γνώσιν του προορισμού των, σε όντα φωτισμένα με επίγνωσιν της αιωνιότητος της υπάρξεώς των.

Ο συμβολισμός όμως αυτός δεν θα ήταν αρκετός γιά να πραγματοποιήση την σύνδεσιν θνητών αθλητών / αθανάτων θεών. Σύμφωνα με το Ολυμπιακό Ιδεώδες οι αθληταί είναι το απαύγασμα των θνητών, οι οποίοι έχουν προετοιμαστεί, όχι μόνο σωματικώς, αλλά και κυρίως ψυχικώς για το Μεγάλο Άλμα, που θα τις εκτινάξη απο την θνητότητα στην αθανασία.

Σε Τι συνίσταται η προετοιμασία; στην αναγνώριση της Ηλιακής προελεύσεως της ψυχής, όπως με τόση βεβαιότητα και σαφήνεια αναπτύσσει την ηλιακή μας προέλευση ο Πλάτων εις τό τέλος του διαλόγου του "Τίμαιος".

Εξ άλλου εάν δεν υπήρχε η εκ προοιμίου γνώσις του Ιερατείου του Ηλιοκεντρισμού, η προετοιμασία δεν θα είχε αποτέλεσμα. Διότι η φλόγα της Ολυμπίας είναι η ορατή έκφρασις της πύρινης μάζας του σταθερού Ηλίου, όπως επισημαίνει η Ηλιοκεντρική φυσική πραγματικότης.

Όσο η ψυχή έχει την πεποίθηση ότι είναι περιωρισμένη στον στενό κύκλο του ενος βίου επάνω στην γη, έχει την ματαιότητα της ζωής χαραγμένη στην συνείδησή της και το χέρι του θανάτου καρφωμένο στα σπλάχνα της. Η ψυχή χρειάζεται ένα διαχρονικο πρότυπο για να καταλάβη την σύνδεση της με την ιερή φλόγα και να αφομοιώση την έννοια της αθανασίας. Πρέπει με τα φυσικά του μάτια ο αθλητής να δή την φλόγα. Αυτό μόνο με ένα ορατο, ζωντανό πρότυπο μπορεί να του το προσφέρη. Η αντικειμενική, ορατή πραγματικότης βρίσκεται στον Ηλιοκεντρισμό.

Ήταν ο Ηλιοκεντρισμός γνωστός στην αρχαιότητα; Μάλιστα, διότι η Θόλος της Επιδαύρου έχει αποτυπωμένο στο δάπεδο το Ηλιοκεντρικό Σύστημα. Συνεπώς το Ιερατείο ήτο γνώστης της Ηλιοκεντρικής Ιδέας από αναρίθμητους αιώνες προ της ανεγέρσεως της Θόλου. Και το σημαντικώτερο ο Ηλιοκεντρισμός έρχεται από τον Ιερό χώρο της ιάσεως των ψυχών και των σωμάτων. Είναι συνεπώς αναγκαία η σταθερή σύνδεσις της Ολυμπιακής φλόγας με την σταθερότητα της φλόγας του Ηλίου.

Η Επίδαυρος, με το σύμβολο του Ηλίου στο δάπεδο της Θόλου και τους ανά τετραετία Αγώνες των Ασκληπείων, συνδέει την δάδα της Ολυμπίας με την έννοια της αθανασίας της ψυχής. Εάν δεν υπάρξη σταθερό φώς στην ψυχή ο αθλητής δεν θα συλλάβη την σημασία του ανάμματος της φλόγας της Ολυμπίας.

Ο σταθερός ψυχικός φωτισμός απαιτεί ένα ορατό πρότυπο για να λειτουργήση όμοια με αυτό. Μοναδικό πρότυπο είναι η αναγνώριση της Ηλιοκεντρικής Ιδέας.

Η Επίδαυρος είναι ο πρώτος σταθμός από τον οποίον θα κάνη την εκκίνηση της η ψυχή. Πρώτα θα την θεραπεύση σωματικώς, ψυχικώς και νοητικώς ο Ασκληπιός, υιός του Απόλλωνος, και μετά θα γίνη η έναρξις των Άλλων Αγώνων με κατάληξη τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο Ιερός Κότινος των Ολυμπιακών αγώνων είναι ένας κύκλος / στέφανος από κλαδί ελαίας της Ιεράς Άλτιος, η οποία ευρίσκεται πίσω απο τόν Ναό του Ολυμπίου Διός. Το ιερό δένδρο προήλθε από την Ακρόπολη των Αθηνών. Ο στέφανος συμβολίζει τον Ζωδιακό Κύκλο και το κλαδί της ελαίας, δένδρο αειθαλές, την αιωνιότητα της αθανασίας.

Ο αθλητής που έχει "νού υγιή εν σώματι υγιεί" ανάβει την φλόγα της αθανασίας στην ψυχή του, όταν αθλούμενος άριστος μεταξύ αρίστων επιδιώκει να φθάση στο ακίνητο κέντρο του Αιωνίου Φωτός. Ο Κότινος των Ολυμπιακών Αγώνων συμβολίζει το στεφάνι του Ζωδιακού Κύκλου. Η στεφανωμένη κεφαλή του αθλητού με τον Ιερό Κότινο είναι η εικόνα του Ζωδιακού Κύκλου, που έχει στο κέντρο της τον ήλιο / Νού.


Η στεφανωμένη κεφαλή του αθλητού
είναι ο Κεντρικός ήλιος της Ψυχής,
η Ηλιοκεντρική Ιδέα στην απόλυτο έκφρασί της...


Α Λ Τ Α Ν Η

Π. Φ., 3 Νοεμβρίου 2003 

 ..

 
 3 

Ο ΙΣΤΟΧΩΡΟΣ < amphiktyon-book.blogspot.com > ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

    Ο ΙΣΤΟΧΩΡΟΣ      < amphiktyon-book.blogspot.com > ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

 

ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΤΟΝΤΑΙ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥΣ ΩΣ ΤΗΝ  ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΤΟ 2004 ΗΤΟΙ: 

1/ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

2/ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΙΔΕΑ

3/ ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ

4/ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ  ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΑ

5/ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

6/ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΦΛΟΓΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ

7/ Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ Ο ΙΕΡΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

8/ ΟΛΥΜΠΙΑΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΜΙΝΩΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

9/ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΜΥΚΗΝΑΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

10/ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

11/ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

12/ ΠΥΘΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

13/  ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

14/ Η ΕΠΑΝΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟ 1896 -Η ΠΡΩΤΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 

15/ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΤΟΥΣ

16/ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ "ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΛΑΔΙ ΕΛΙΑΣ" κ.α

Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα του Κωνσταντίνου Χ. Κωνσταντινίδη-Αμφικτύωνα

      Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα

 

του Κωνσταντίνου Χ. Κωνσταντινίδη-Αμφικτύωνα

 

Ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρήστου Κωνσταντινίδης(Κ.Χ.Κ) γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1929 , έλκει όμως καταγωγή από το Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας Μεσσηνίας. Είναι νυμφευμένος και πατέρας δύο τέκνων. Το προνόμιο και η ατυχία του μαζί είναι ότι ανήκει στα παιδιά της ηρωικής γενιάς  του 1940 και έζησε σε 3 μεγάλες εποχές, ήτοι: 1/  Γεωργική, 2/    Βιομηχανική και 3/   Πληροφορική. Ο πατέρας του Χρήστος  Κωνσταντινίδης ήτο Αξιωματικός των Απελευθερωτικών  Πολέμων   1912-13 και 1917  και εξετελέσθη υπο των Γερμανών Ναζί το 1943.  Ο Κ. Χ. Κ εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1948 και απεφοίτησε το 1950 με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού Διαβιβάσεων. Έκτοτε υπηρέτησε σε Μονάδες, Επιτελεία και Συμμαχικά Στρατηγεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό(Τάγματα Διαβιβάσεων, Μεραρχίες, Σώματα Στρατού, Στρατιά, ΓΕΣ, , LSE-ΣΜΥΡΝΗ, SHAPE- ΒΥΞΕΛΛΕΣ  κ λ π)

Απεφοίτησε από   τις εξής  Σχολές και Πανεπιστήμια:

1/ Σχολή Διαβιβάσεων  Ελληνικού Στρατού και λοιπές Σχολές του Οπλου του

2/ Σχολή Διαβιβάσεων Αμερικανικού Στρατού (τμήμα Διοικητών Υπομονάδων  και συντηρήσεως υλικού Δ/Β) στο Fort Monmouth , N. J, USA το 1956-57

3/ Σχολές: α/Καταδρομών , β/ Πληροφοριών, γ/Ξένων Γλωσσών, δ/Κρυπτογράφων και Κρυπταναλύσεως του ΝΑΤΟ  

 4/  Ανωτέρα Σχολή Πολέμου του Ελληνικού Στρατού-Θεσσαλονίκη

5/ Ανωτέρα Σχολή Πολέμου της  Πολεμικής Αεροπορίας- Τατόι

6/  Σχολή Εθνικής Αμύνης  του ΓΕΕΘΑ- Αθήνα

7/ Σχολή Ηλεκτρονικού  Πολέμου ΝΑΤΟ- Αγγλία 

8 / NATIONAL DEFENSE UNIVERSITY (Administration & Managment) Washington D. C, USA

 Ο Κ. Χ. Κ αποστρατεύθηκε το 1981 με τον βαθμό του Υποστρατήγου και έκτοτε αγωνίζεται με την πέννα και τα πλήκτρα του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή μέσω του διαδικτύου υπέρ του  Ελληνισμού και των  Εθνικών Θεμάτων  .  Στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου  αγωνίσθηκε στο Αντιπυρηνικό και Φιλειρηνικό Κίνημα γενόμενος μέλος:

α/ της Ομάδος των πρώην Στρατηγών του ΝΑΤΟ για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό,

β/ Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής δια τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη(ΕΕΔΥΕ) και μέλος της Αδέσμευτης Κίνησης Ειρήνης.(ΑΚΕ)

 γ/ Μέλος της Παγκόσμιας Διάσκεψης εναντίον των Ατομικών και Πυρηνικών Βομβών, της Χιροσίμα και Ναγκασάκι .

δ/ Της  Επιτροπής  «μη βίας» του Ιδρύματος Μαχάτμα ΓΚΑΝΤΙ Ινδίες  . Ως μέλος του φιλειρηνικού κινήματος  συμμετείχε  σε  αρκετές Διεθνείς, Ευρωπαϊκές, Μεσογειακές και Βαλκανικές δραστηριότητες   

Ασχολήθηκε  αφιλοκερδώς με τη δημοσιογραφία και συγγραφή  για τη μετάδοση των μηνυμάτων υπέρ των Εθνικών Θεμάτων,   της Εθνικής Ανεξαρτησίας        και Εδαφικής ακεραιότητος της πατρίδος μας, καθώς  και της προβολής της Ελληνικής  Πολιτιστικής Κληρονομιάς .  Επίσης εργάσθηκε και συνεχίζει ακόμη να εργάζεται υπέρ της Δημοκρατίας, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της Προστασίας του Φυσικού Περιβάλλοντος , της Ειρήνης – Αφοπλισμού  . Μετά την πτώση του διπολικού συστήματος κινητοποιήθηκε ενεργώς προς αντιμετώπιση των Εθνικών Κινδύνων , στα πλαίσια της Αμφικτυωνίας Οικουμενικού Ελληνισμού , της οποίας υπήρξε συνιδρυτής.

Τιμήθηκε με τις νενομισμένες διακρίσεις από την Πολιτεία για την προσφορά του προς την πατρίδα , καθώς και από διάφορες  Mη- Κυβερνητικές Οργανώσεις για την παγκόσμια συμβολή του υπέρ της Ειρήνης και του Ανθρωπισμού. Μεταξύ δε αυτών τιμήθηκε και από το Διεθνές Γραφείο Ειρήνης της Γενεύης με το Χρυσούν Μετάλλιον Ειρήνης.

Εχει γράψει πολυάριθμα άρθρα  ,  μελέτες , βιβλία και ποιήματα και έχει δώσει διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συνεντεύξεις σε Ελληνικά και ξένα ΜΜΕ. Επίσης, έλαβε μέρος σε πολλές Διεθνείς Διασκέψεις  και Συνέδρια για τους σκοπούς που με συνέπεια υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή. Ταξίδευσε σε ολόκληρο τον κόσμο , ακόμη και σε περιοχές κρίσεων και συγκρούσεων.  Τέλος, έχει πολυετή δράση εντός του Κυβερνοχώρου,  είναι  κάτοχος  του ιστοχώρου-blog «amphiktyon” και της ομώνυμης ιστοσελίδας μέσω των οποίων μεταδίδει τα μηνύματα του .

Μεταξύ των άλλων έγραψε και τα εξής βιβλία:

1/ «Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ» , εκδόσεις Β. Κατσικέα

2/ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ & ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ» εκδόσεις Χάρη Πάτση

3/ «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ   ΕΦΑ» εκδόσεις Γερ. Λογοθέτης

4/ «ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙKA ΜΥΣΤΗΡΙΑ» εκδόσεις Νέα Θέσις

5/ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΛΑΔΙ ΕΛΙΑΣ εκδ. Προσκήνιο, Άγγελος Σιδεράτος

6/ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ  , 2018 Αυτο-εκδοτης

7/ ΕΤΣΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΑ 2019, Αυτο-εκδότης  

8/ «ΣΥΜΠΑΝ ΤΟ ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΑΣ»

9/ Εχει εκδώσει δέκα(10) τόμους ποιημάτων (ως αυτο-εκδότης) και τα διένειμε υπό ηλεκτρονική μορφή στο κοινό στο διαδίκτυο κ.α

Ο Αθλητισμός στην Μινωική Ελλάδα

  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Χ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

(Αμφικτύων)

 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

 

Για ένα κλαδί ελιάς

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ  

 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

 

 ΕΝΔΕΚΑΤΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ

 

Ο Αθλητισμός στην Μινωική Ελλάδα

 

 

"Ο,τι γνωρίζομε δια τον αρχαίον κόσμο...

εις μίαν περίοδον που σχεδόν ξεπερνά

την φαντασία, ένας πολιτισμός υψηλού

επιπέδου απο τον οποίον κατάγονται όλοι

 οι πολιτισμοί, έλαμψε και τρεμόσβησε και

σαν συντετριμμένος Ηλιος έρριψε το φως

του είς τα πιό σκοτεινά σημεία του πλανήτη μας»

-Καθηγητής J. J Bahofen

 

          Η Μινωική  Κρήτη και γενικότερα ο χώρος του Αιγαίου αποτελεί το λίκνον του πρώτου στον κόσμο Πολιτισμού. Από εδώ ξεχύθηκε (εξακτινώθηκε) ο πολιτισμός σε όλο τον κόσμο. Δεδομένου ότι η Κρήτη  από τα πανάρχαια χρόνια ήτο θαλασσοκράτειρα λόγω της μοναδικής στον κόσμο γεωστρατηγικής της θέσεως .  Ο πολιτισμός αυτός μεταδόθηκε  παντού  στη  Γη, ως τα πέρατα της οικουμένης. Επομένως δεν ήτο δυνατόν να μην  ακολουθήσει  και στον τομέα του  αθλητισμού την υψηλή πολιτιστική παράδοση των Ελλήνων. Η περιοχή του Αιγαίου από την πανάρχαια εποχή των θεών και των ηρώων  ανέπτυξε τον αθλητισμό και τον ανήγαγε σε ιδεώδες. Η Μινωική Κρήτη   συνέχισε τις αθλητικές  εκδηλώσεις , όχι απλώς προς χάριν της  παιδιάς  ή της ασκήσεως του σώματος, αλλά σαν εκδήλωση ενός υψηλού αθλητικού ιδανικού. Επικρατεί  η αντίληψη ότι στην Αίγυπτο και στην Ανατολή είχαν αναπτύξει αθλητικά παιχνίδια , τα οποία συν τω χρόνω μετεφέρθησαν στην Κρήτη. Όμως τούτο δεν ευσταθεί, διότι ο Αιγαιατικός προκατακλυσμιαίος πολιτισμός ήτο  πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια  αρχαιότερος του Αιγυπτιακού και των άλλων πολιτισμών  που ήκμασαν στην Ανατολή.

            *Οι Ροπαλομαχίες των Αιγυπτίων

            Οι Αιγύπτιοι τελούσαν θρησκευτικές εορτές κατά τις οποίες εγένετο προπαρασκευή με νηστείες, εγκράτεια  και άλλες αυστηρές απαγορεύσεις που       επεβάλλοντο από τους Ιερείς. Κατά δε την χαρμόσυνον ημέραν της εορτής             επεδίδοντο σε  κάθε ηδονή και ασωτεία.. Τούτο μας θυμίζει τις εορτές  του Ισλαμικού Ραμαζανίου. Οι έξη κύριες εορτές  των Αιγυπτίων ήσαν αφιερωμένες        στους Θεούς τους. Οτε δε επανηγύριζαν την εορτήν του Αρεως στην Πάπρημιν,  οι      Ιερείς και πιστοί ροπαλοφόροι, ακολουθούσαν την άμαξαν που έφερε το άγαλμα       του θεού. Ωσαύτως και αυτοί που ανέμενον στο ναό έφερον ρόπαλα. Όταν έφθαναν     στο ναό οι συνοδοί της άμαξας με το άγαλμα του θεού ακολουθούσε σφοδρή           ροπαλομαχία μεταξύ πολλών χιλιάδων ανθρώπων . Η περιοχή πέριξ του ναού     μετατρέπετο σε  πεδίον μάχης και πολλοί εφονεύοντο και πάμπολλοι             ετραυματίζοντο εκ των κτυπημάτων των ροπάλων.(Βανιέρ & Περιήγ. Τρίτ. Παυλ.    Λυκ  και Ηρόδοτος Ευτέρπ. 61) Το έθιμο τούτο μας θυμίζει τις διαμάχες μεταξύ     των πιστών κατά την εκφορά των επιταφίων  ποιός θα έχει την προτεραιότητα        και θα επιβληθεί στον άλλον.

             Οι Αιγύπτιοι όμως έλεγον ότι ο θεός έκανε το θαύμα του και κανείς δεν εφονεύετο και δεν  ετραυματίζετο  εκ των κτυπημάτων, ενώ η αλήθεια ήτο διαφορετική. Οι            απώλειες της Αρειανής μάχης  ήσαν βαρύτατες,  με την συνέργεια και βοήθεια του       θεού. Με αυτά τα παιχνίδια  εξομοίωσαν  οι υπεύθυνοι των Ολυμπιακών Αγώνων     του 2004  στην σχετική ιστοσελίδα   στο  Διαδίκτυο,  τους Ολυμπιακούς αγώνες             και ισχυρίσθησαν ότι έχουν την καταγωγή τους στην Ανατολή

  Η αλήθεια είναι ότι   οι παιδιές και οι αγώνες  μετεφέρθησαν εκεί από την Κρήτη και το Αιγαίο από τους θαλασσοκράτορες Αιγαίους, πριν από τον Κατακλυσμό , αλλά και μετά τούτον και την καταβύθιση της Αιγηίδος. Η περιοχή αυτή  ως την κατάκτηση της Ανατολής υπό του Αλεξάνδρου τελούσε υπό Ελληνική επιρροή. Στην Κύπρο έχουν βρεθεί αγγειογραφίες του 13 π. Χ αιώνος που παρουσιάζουν αγώνες στίβου και πυγμαχίας. Παρόμοια αγγεία της 3 ης χιλιετίας π. Χ βρέθηκαν στην Θήρα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος.

Το Κυβίστημα

            Στην Μινωική Κρήτη μαζί με τα αγωνίσματα στίβου  ιδιαίτερα αγαπητά αθλήματα ήσαν  το κυβίστημα , τα ταυροκαθάψια, η πυγμή και η πάλη κι’ αυτό αποδεικνύεται από παραστάσεις σε αγγεία και σφραγιδολίθους. Οι κυβιστήρες είναι άνδρες ντυμένοι φανταχτερά που εκτελούν ακροβατικά πηδήμαμα ,  όπως κάνουν περίπου οι αθλητές της ενοργάνου γυμναστικής. Επομένως αυτοί μπορούμε να πούμε ότι είναι οι πρόδρομοι της ενοργάνου γυμναστικής και των τσίρκων. Ο Ομηρος το γνωρίζει και το συνάπτει με τον Κρητικό χορό, που εικονίζεται στην ασπίδα του Αχιλλέως.. Ακόμη και σήμερον μπορούμε να ιδούμε στις στροφές , τα πηδήματα και τα γυρίσματα που κάνουν οι Κρήτες χορευτές στον πηδηχτό χορό και τις φιγούρες των κυβιστήρων.

            Τα Ταυροκάψια που έγιναν Ταυρομαχίες

            Παιχνίδια με ταύρους έκαναν βέβαια και σε άλλα μέρη , όπως λ. χ στην Αίγυπτο , Ινδίες  και Καππαδοκία, όμως αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα Μινωικά ταυροκαθάψια. Εχουν όμως μακρινή σχέση οι μεταγενέστεροι έφιπποι ταυροκαθάπτες στην Θεσσαλία, την Μικρά Ασία , αλλά και  οι ταυρομαχίες της Ιβηρικής χερσονήσου, που έλκουν την καταγωγή τους από την Μινωική Κρήτη . Στα Μινωικά ταυροκαθάψια ο αθλητής πιάνει τον ταύρο που τρέχει από τα κέρατα . Το ζώο υψώνει το κεφάλι και τινάζει με δύναμη τον άνθρωπο και τότε ο αθλητής αφήνει τα κέρατα και τινάζεται με δύναμη ωσάν βέλος, διαγράφοντας ένα κύκλο στον αέρα και μετά στέκεται όρθιος στην ράχη του ζώου. Στο αγώνισμα συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες. Τούτο δείχνει την ισότιμη θέση της γυναίκας στον Ελληνικό κόσμο. Το επικίνδυνο τούτο  άθλημα απαιτούσε θάρρος, ευλιγισία, ακρίβεια και   απόλυτο συγχρονισμό στις κινήσεις του αθλητού και του ταύρου. Το γεγονός ότι είχαν δημιουργήσει ειδικούς περίφρακτους χώρους για την διεξαγωγή του αγωνίσματος δείχνει ότι είχαν αναπτύξει:

            -Αθλητική συνείδηση, κι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία για την ιστορία του   αθλητισμού 

            -Αθλητική ικανότητα να αντιμετωπίζουν τον ταύρο επί ίσοις όροις, χωρίς σπαθιά             και χωρίς να τον τραυματίζουν.

            -Είχαν αναπτύξει αθλητικές εγκαταστάσεις,

 Οι χώροι αυτοί είναι οι πρώτες γνωστές αθλητικές εγκαταστάσεις στην ιστορία του αθλητισμού. Στην Μινωική Κρήτη δεν επιτρέπετο η θανάτωση του ταύρου, ούτε  ο τραυματισμός του κατά τον αγώνα.  Στο τέλος απελευθερώνετο ο ταύρος, γεγονός που δείχνει την οικολογική αντίληψη των Μινωιτών. Αυτή η οικολογική αντίληψη   παρατηρείται σε όλο τον Ελλαδικό κόσμο. Να τονίσουμε  επίσης  την ιερότητα του ζώου στην Μινωική Κρήτη, κι’ αυτό τεκμαίρεται από την διακόσμηση του ζώου με λατρευτικά σύμβολα.

            Οι Μύθοι του Θησέα και του Ηρακλή

Οι πανάρχαιοι μύθοι του Θησέα και του Ηρακλή που σκότωσαν ο πρώτος  τον Μινώταυρο, και ο δεύτερος τον Μαραθώνιο ταύρο, είναι γεγονότα που συνδέονται με τα ταυροκαθάψια στον Ελλαδικό χώρο. Προφανώς, οι δύο τούτοι ήρωες ήσαν εκ των αρίστων ταυροκαθαπτών και έμειναν εις την ιστορία.

            Η Πυγμή και η Πάλη

Τα αγωνίσματα του στίβου ήσαν γνωστά στην Μινωική Κρήτη. Τα αθλήματα  του δρόμου, της πάλης και της πυγμής(πυγμαχίας) ήσαν ιδιαιτέρως αγαπητά. Η πάλη εκτελείται στην Κρήτη από αθλητές που φορούν κράνη και παραγναθίδες, όπως εμφαίνονται στους τοίχους των ανακτόρων της Κνωσσού. Οι πυγμάχοι έχουν το κεφάλι ακάλυπτο. Το επίπεδο του πολιτισμού των Μινωιτών  μπορεί να γίνει αμέσως αντιληπτό από τα κομψά υποδήματα , τα καλλιτεχνικά περιδέραια και τις έντεχνες χτενισιές των αθλητών. Τις αναπαραστάσεις των  αγωνισμάτων μπορεί να τις δει κανείς στις τελευταίες ανασκαφές της  Θήρας, που χρονολογούνται την 3 η χιλιετία π. Χ .  Παρότι δεν είχαν κάποιο διαιτητή να εποπτεύει τους αγώνες, ο χαρακτήρας των αγώνων ήτο ειρηνικός και ποτέ δεν κατέληγε σε μονομαχία μέχρις εξοντώσεως του αντιπάλου.  Το ίδιο συνέβαινε και με τον άγριο ταύρο, ο οποίος  αφιέτο και πάλι στο φυσικό του περιβάλλον σώος και αβλαβής, σε αντίθεση με τους σημερινούς ταυρομάχους που   τραυματίζουν βάναυσα και στο τέλος φονεύουν το ζώο. Οι αγώνες ελάμβαναν χώρα επι τη ευκαιρία εορτών και συνήθιζαν να  κρεμούν λάβαρα και σημαίες στους χώρους των αγώνων, για να  γίνονται χαρμόσινοι και πανηγυρικοί όπως συμβαίνει και σήμερον.