ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

        ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Χ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ  (Αμφικτύων)

 

 

 

Προιστορία των Αγώνων

 

"ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣΙΝ-Ευριπιδης"

 

Προιστορικές οι Ρίζες των Αγώνων

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο χώρο της Ολυμπίας στην Ηλεία της Πελοποννήσου πραγματοποιήθηκαν όπως προαναφέραμε σε προηγούμενα πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Λαθεμένα ορίζουν οι νεώτεροι ιστορικοί το 776 π.Χ σαν έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Από τότε που εμφανίσθηκε η γραφή καταγράφει με σχετική σαφήνεια την ιστορία αλλά με πολλή συμπύκνωση δίνει την προιστορία. Το πρώτον άλυτο πρόβλημα είναι η ακριβής χρονολόγηση της προιστορίας, η οποία χάνεται μέσα στην αχλύ του μύθου και των  παραδόσεων. Ωστόσο σε συνδυασμώ με άλλα στοιχεία που συγκεντρώνονται από άλλες επιστήμες, λ.χ  ανθρωπολογία, γεωλογία, εθνολογία κάτω από το πρίσμα της σύγχρονης τεχνολογίας εξεταζόμενες μπορούν να μας δώσουν αξιόλογα συμπεράσματα . Και τούτο διότι δεν υπάρχουν γραπτές προιστορικές αναφορές και όπου υπάρχουν αυτές έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους.  Το οξύμωρον είναι ότι οι παραδόσεις θεωρούνται μυθοπλασίες και δεν γίνονται δεκτές από την σύγχρονη επιστήμη, ακόμη και όταν υπάρχουν αναφορές από αρχαίους συγγραφείς και ιστορικούς που βρίσκονται πλησιέστερα  στα γεγονότα από τους σημερινούς ιστορικούς. Ακόμη και τα εγχάρακτα μνημεία όταν δεν είναι χρονολογημένα , όπως συνήθως συμβαίνει τα κάνει ασαφή. Οι πρώτες αναφορές για τους Αθλητικούς Αγώνες βρίσκονται μέσα στις προιστορικές παραδόσεις.                                                      

* Οι Φοινικιστές υποστηρίζουν αθλιότητες και ψευδολογίες , ότι τάχα τους   Ολυμπιακούς Αγώνες πήραμε από τις Αιγυπτιακές παιδιές , οι Μακεδόνες και οι Θράκες δεν ήσαν    Ελληνες(ενώ ελάμβαναν μέρος στους αγώνες), ότι ο Μέγας Αλέξανδρος  ήτο Σλαύος (καίτοι αγωνίσθηκε στην Ολυμπία) και ότι η           Ελληνική φυλή έχει προ πολλού αλλοιωθεί και εξαφανισθεί από τις εισβολές και          απο την επιμειξίαν μετά των ξένων κατακτητών, που κατέβηκαν απο τον            Βορράν,   την Ανατολή και απο τον Νότον σε διάφορες εποχές.

*Ομως υπήρξαν και  οι  μεγάλοι μελετητές και γίγαντες της διανοήσεως,       που      εναντιώθησαν στην συγχορδία των φοινικιστών, όπως λ. χ οι Τσέλερ, Λάσκυ,     Γκαίτε,  Σίλλερ, Σέλεϋ , Λόρδος Βύρων, Φάλκε, Νίτσε, Μ.        Χάιντερμπέργκερ και άλλοι , των οποίων όμως οι φωνές κατεπνίγοντο απο             τους φωνασκούντες, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερον που πνίγονται οι        μαρτυρίες και οι αποδείξεις σοβαρών μελετητών της ιστορίας και της       επιστήμης.

 

Ο Αιγαίος Πολιτισμός

Ομως εξ όλων των λαών εμείς οι Ελληνες έχουμε καταγράψει τα περισσότερα και παλαιότερα γεγονότα που συνεκλόνισαν τον πλανήτη μας εν είδη μύθων. Αυτά με την κατάλληλη ερμηνεία είναι δυνατόν να αποκρυπτογραφηθούν και να δώσουν αξιόλογα συμπεράσματα.  Το γενικό λοιπόν συμπέρασμα είναι ότι από τον χώρο του Αιγαίου ξεκίνησε ο πρώτος ανθρώπινος πολιτισμός. Επ' αυτού υπάρχουν πάμπολλες αρχαιολογικές  μαρτυρίες και αναφορές σε αρχαία κείμενα που θεωρούνται αξιόπιστες.

Ενα άλλο στοιχείο που συνηγορεί για την Ελληνικότητα αυτού του προιστορικού πολιτισμού είναι ότι αυτός ήτο γηγενής Αιγαίος Πολιτισμός. Διότι ποτέ δεν υπήρξαν εισβολείς -κατακτητές  μη Ελληνες στο Αιγαίο και στην λεκάνη της Ν.Α Μεσογείου.

Ο Ελληνικός λαός μιλάει την ίδια γλώσσα εδώ και 6.000 χρόνια την Ελληνική γλώσσα και σύμφωνα με την παράδοση πάνω από 100.000 χρόνια. Οι διάφοροι λαοί της Ευρώπης έχουν γλώσσα και εθνική ιστορία λίγων εκατοντάδων χρόνων. Ακόμη και οι Ιταλοί ξέχασαν την Λατινική γλώσσα που μιλούσαν οι πρόγονοι τους  πριν από 1000 χρόνια. Ο Ελληνικός λαός είναι πνευματικά υπερήφανος και απελευθερωμένος , φηλοσοφεί και για κάθε ασήμαντο φαινόμενο ή αντικείμενο , που οι άλλοι θεωρούν δεδομένο. Εχει   έφεση   προς μάθησιν . Προβληματίζεται   τι ακριβώς είναι αυτό το κάθε τι, ποιός και πότε το έφτιαξε  και τι υλικο αποτελείτο και ποιός είναι ο λόγος της ύπαρξης του. Εχουμε όλα τα κοινωνικά προτερήματα αλλά και ελαττώματα και αυτό είναι μοναδικό χαρακτηριστικό  μας.

 

            *Η Χώρα που είδε Πρώτη  τον Ηλιο

            Οντως , η απίστευτη επιστήμη της Γεωλογίας, αναγνωρίζει ότι κατά την      διαμόρφωση της Γης προ 145.000.000 ετών , το πρώτο τμήμα της ξηράς που ήλθε      εις το φως της ημέρας, η πρώτη γη που ανεδύθη από την θάλασσα ήτο η             Ελληνική Πελαγωνική οροσειρά και η "Αιγηίς" . Είναι αυτονόητον πως εις την        Ελλάδα , κάτω από την ιερή σκιά του Ολύμπου, πρωτοεμφανίσθηκε ο άνθρωπος ,      αφού συμφώνως προς την ίδια πάντοτε επιστήμη, τα Ιμαλάια, οι Αλπεις και τα            Πυρηναία ενεφανίσθησαν 35.000.000 έτη αργότερον"

            Ε. Ατάβυρος, περιοδ. Δαυλός , τ. 163 Ιουλ.95 σελ. 9753

            Γ. Γεωργαλάς, "ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝΕΣ " σελ. 18-19 & 153-154

            Ν. Λίτσας "Η ΙΕΡΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟς" σελ. 44, 70

            "Κοιτίς του ανθρώπου είναι η Ελλάς και όχι η Αφρική"

            New Scientist t. 1701/27-1-19909 (Δαυλός τ. 190/ 11684)

  Επομένως ψευδείς και αυθαίρετες είναι οι θεωρίες των "Μπερναλιστών" περί της καταγωγής του ανθρώπου και του πολιτισμού από την Αφρική.

 

Ο άνθρωπος της Τρίγλιας είναι ο πρώτος που έχει ως τώρα καταγραφεί εκ των εργαλείων που εγκατέλειψε στην Μακεδονία κυνηγώντας άγρια μαμούθ που ανακάλυψε ο διακεκριμένος ανθρωπολόγος κ. Αρης Πουλιανός(Ο ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟΣ)

Ο Τριγλιανός και ο Πετραλώνιος Αθλητής

Οι Ολυμπιακές επιδόσεις του Τριγλιανού ανθρώπου ήσαν σημαντικές στην ρίψη λίθων και άλλων βαρέων και αιχμηρών αντικειμένων  κατά των μαμούθ και θηρίων της περιοχής της Μακεδονίας της Πίνδου και της Πελοποννήσου. Η ανακάλυψη υπολειμμάτων του Τριγλιανού Ανθρώπου  προ 11.000.000 ετών (χρονολόγηση πανεπιστημίου  της Ν. Καρολίνας) μας παραπέμπει στον άνθρωπο-κυνηγό και συλλέκτη, ο οποίος έδινε πραγματικό αγώνα με τα στοιχεία της φύσεως  , με τα διάφορα θηρία και με τις κακουχίες για να επιβιώσει. Σωστή Ολυμπιάδα η ζωή του για να εξεύρει το θήραμα και να το σκοτώσει με τα λίθινα πρωτόγονα εργαλεία του. Εκείνο που τον έκανε να διαφέρει από τα άλλα ζώα ήτο η ικανότης του να φτιάχνει εργαλεία-έστω και πρωτόγονα- και η  κοινωνικότητα , δηλαδή η ευφιία  του να εκτελεί ομαδική εργασία, ολόκληρη η οικογένεια και ενίοτε ολόκληρη η φυλή, όταν επρόκειτο να θηρεύσουν τεράστια μαμούθ. Ρίπτοντας τον λίθο σε μεγάλες αποστάσεις εναντίον των μεγαθηρίων έπρεπε να λαβώσουν το θηρίο στα μάτια ή σε καίρια μέρη ώστε να μπορούν κατόπιν να το πλησιάσουν για να το αποτελειώσουν . Αυτοί ήσαν οι πρώτοι αθλητές της ρίψεως λίθου , σφαίρας, δίσκου ή ακοντίου.

Ο Αρχάνθρωπος των Πετραλώνων ήλθε πολύ αργότερον ,  πρό  750.000   ετών περίπου  , ανακαληφθείς από τον διακεκριμένο ανθρωπολόγο κ. Αρη Πουλιανό. Κι' αυτός  έδωσε επικούς αγώνες για να επιβιώσει από τον παγετώνα που είχε στο μεταξύ  καλύψει την περιοχή της Μακεδονίας . Κλεισμένος μέσα στα σπήλαια εξήρχετο μόνον για να θηρεύσει πολικά ζώα(αρκούδες, βουβάλους κλπ) τα οποία  υπήρχαν σε αφθονία τότε  στην περιοχή . Καίτοι είχε βελτιωθεί  η πνευματική του κατάσταση και εθεωρείτο Homo Sapiens  , όμως  τα   εργαλεία του ήσαν λίθοι  με μόνην την διαφορά ότι τους είχε επεξεργασθεί έτσι ώστε να μπορεί να εκτελέσει ορισμένες εξειδικευμένες εργασίες, όπως τον τραυματισμό ή και τον  φόνο του ζώου, την εκδορά του , την κοπή του σε μερίδια κ.α  Η Ολυμπιακή του επίδοση ήτο να ανάψει την πυρά στην κεντρική θέση του σπηλαίου για να φωτίσει και να ζεστάνει το σπήλαιο .  Εντός του σπηλαίου είχε σχεδόν σταθερή θερμοκρασία χειμώνα καλοκαίρι , ημερα νύχτα και μπορούσε να διατηρηθεί η ζωή , που έξω ήτο απηγορευμένη λόγω  μεγάλου ψύχους. Οι πρώην ένθερμοι αφροκεντριστές όπως οι Μ. Μπραϊγκερ και Τομπαίος παραδέχονται πλέον ότι "Ο Ευρωπαίος Αρχάνθρωπος " είναι αρχαιότερος όλων και κατάγεται από την αυθοχθονία Αιγαίων.  Φορούσε τρίχινα δέρματα  ζώων,  όπως αρκτων,   αλεπούδων κ.α για να προφυλαχθεί από το δριμύ ψύχος  και  έχοντας τυλιγμένα  στα πόδια του με δέρματα για μην παγώνει γλυστρούσε πάνω στους παγετώνες της περιοχής . Στα χέρια του κρατούσε δύο ακόντια  για να διατηρεί την ισορροπία του και με αυτά έσπρωχνε το κορμί του προς τα μπρος ή φρέναρε όταν η ταχύτητα του υπερέβαινε την κανονική στις κατηφόρες . Αυτοί ήσαν οι πρώτοι αθλητές  του αγωνίσματος του σκι .

            *"Αφ ών , μη ότι γε φιλοσοφία , αλλά και γένος ανρθώπων ήρξε"

            (Εκ των οποίων (Ελλήνων) όχι μόνον η φιλοσοφία , αλλά και το γένος των ανθρώπων άρχισε) Διογ. Λαέρτιος "Βίοι και Γνώμαι")

Εξ άλλου ο  Σάμιος ποιητής Ασιος  γράφει:

            "Αντί θεόν δε Πελασγόν εν υψηλοκόμοισιν όρεσι γαία μέλαιν'  ανέδοκεν ίνα θνητόν  γένος είη.."(Τον ισόθεον Πελασγόν εις τα υψηλόκορφα βουνά ή μαύρη  γη        εγέννησε για να δημιουργηθή το ανθρώπινον γένος...)

 

Ο Λαός της Θάλασσας

Η εμφάνιση, όμως του πρώτου (άνω θρώσκοντος=ορθίου) ανθρώπου αυτονοήτως συνεπάγεται την έναρξη και την χαραυγή του πρώτου πολιτισμού . Κατά συνέπειαν  όλοι οι μετέπειτα πολιτισμοί πηγάζουν από τον πρώτο Ελληνικό πολιτισμό.  Οι Ελληνες από την πρώτη στιγμή της υπάρξεως των, συνεδέθησαν αρρήκτως με το υγρό στοιχείον και έγιναν ο "λαός της θάλασσας" . Η θάλασσα γι αυτούς δεν αποτέλεσε εμπόδιον για την μετακίνηση τους, αλλά αντιθέτως μέσον για να έλθουν σε επαφή με όλους τους λαούς του κόσμου και ιδιά αυτών  που βρίσκονται στα   νησιά και στα παράλια των ηπείρων  . Στην θάλασσα επεδόθησαν σε θαλάσσια σπόρ , όπως πλεύση πάνω σε πρωτόγονα κανώ ή κορμούς δένδρων, λεμβοδρομίες με την βοήθεια του ανέμου και με κουπιά κ.α . Αλλά πριν μπούν στις λέμβους ήσαν άριστοι κολυμβητές και συναγωνίζονταν στην κολύμβηση και στις καταδύσεις, αθλήματα τα οποία ήσαν  εκ των ών ουκ άνευ για την επιβίωση τους στην θάλασσα. Ενα άλλο δημοφιλές σπόρ για τους πρωτόγους εκείνους ανθρώπους ήτο το ψάρεμα με πετονιές, με δίχτυα , δια καταδύσεων στο βυθό ή χτυπώντας ομαδικά μεγάλα κήτη με ακόντια, ξύλα , πέτρες  κ.α. Τελικά οι Ελληνες κυριάρχισαν στις θάλασσες και ξανοίχτηκαν και στους μεγάλους ωκεανούς, όπως εύγλωττα μαρτυρούν  και τα ονόματα των κλάδων του γένους των Ελλήνων, τα οποία διεμορφώθησαν μετά από τον κατακλυσμό του οποίου επεβίωσαν. Η γωνιά αυτή του κόσμου υπέστη τρεις μεγάλους Κατακλυσμούς(Ωγύγου, Δευκαλίωνος και Δαρδάνου)  Επίσης υπέστη και συνεχίζει να υφίσταται  φοβερές σεισμικές καταστροφές, όσο κανένας άλλο μέρος του κόσμου. Ακριβως αυτές οι γεωλογικές μεταβολές και ανακατατάξεις χάρισαν στην Ελλάδα την ξεχωριστή ομορφιά και γραφικότητα έναντι όλων των άλλων χωρών του κόσμου. Ενεκα τούτου  συνέβη και η καταβύθιση της Αιγηίδος , μιά κοσμική καταστροφή που έπληξε  ολόκληρη την Μεσόγειο. Μετά από κάθε κατακλυσμό οι άνθρωποι της περιοχής αυτής έδιναν τιτάνιο αγώνα για να επιβιώσουν και να ξαναφτιάξουν τον καταστραφέντα πολιτισμό .

 

 Τα Ονόματα που Θυμίζουν Θάλασσα

 Ο Ιναχος ,   ο πρώτος κάτοικος της Πελοποννήσου , ήτο υιός του Ωκεανού  και της θαλασσινής θεάς Τηθύος.

Πελασγοί =Πελαργοί ή Πελαγζοί =Πελαγίσιοι, δηλαδή μεταναστευτικοί, ταξιδευτές Πελαγόνες με γενάρχη τον βασιλέα του Αργους Πελασγό , υιό του Διός και της Νιόβης(Η Νιόβη ήτο η πρώτη θνητή γυνή μεθ' ής εσμίγη ο Ζευς)

Αχαιοί = παράγονται από την αρχαία ρίζα "ΑΧ"  που σημαίνει  ποταμός , εξής και το Αχελώος και Αχέρων . Γενάρχης των ήτο ο Αχαιός , υιός του Ξούθου , εγγονός του Ελληνος.

Δαναοί= Από την αρχαία λέξη "ΔΑΝΟΣ" σχετιζομένη με το ύδωρ , εξ ής και Δαν-ουβης(Δούναβις) , Δαν-αίς(=Ταναις-Δον-Ντον), Δαν=είστρος(=Δνείστερος)  Δαν- είπερος(=Δνείπερος), Ηρι-δαν-ός, Ρο-δαν-ός, Ιορ-δάν-ης , Δαν-ός(Δαναός)

Ο Δαναός γενάρχης των Δαναών, ήτο υιός της Ηλέκτρας  κόρης του Ατλαντος και της Πλειώνης, κόρης του Ωκεανού. Αμεσα σχετιζόμενος με το υγρό στοιχείο.

Τα Βατράχια της Μεσογείου  Οπως γράφει ο Αριστοτέλης οι Ελληνες στην μεσόγειο ήσαν όπως τα βατράχια μέσα στην λήμνη. Γι’ αυτό τα περισσότερα ονόματα των Ελλήνων σχετίζονται με το υγρό στοιχείο , ένδειξη ότι ανεδύθησαν από αυτό και ζούσαν μέσα σ' αυτό: Αιγαίοι, Ποσειδών, Αμφιτρίτη, Αφροδίτη, Ωκεανός, Θάλασσα, Νηρεύς , Πρωτεύς, Γλαύκος, Τρίτων , Θέτις  κ.ο.κ Οι Ελληνες σαν ναυτικός λαός από τα πανάρχαια χρόνια ταξίδευσαν και κατοίκησαν σε ολόκληρο σχεδόν τον γνωστόν  και άγνωστο κόσμο: Ευρώπη , Εύξεινο Πόντο, Μικρά Ασία- Παλαιστίνη, Αφρική , Ασία(Ινδία-Θιβέτ-Κίνα--Λάος--Ιαπωνία) Ειρηνικός Ωκεανό(Πολυνησία-Μελανησία-Μικρονησία) Ατλαντίδα και Αμερικανική Ηπειρο κ.α) Για να φθάσουν εκεί έδιναν συνεχείς και σκληρότατους αγώνες με τα κύματα στις άξενες θάλασσες και τους ωκεανούς  . Αυτό αποδεικνύεται από τις κάτωθι μαρτυρίες:

            -Γραπτές μαρτυρίες που επιβεβαιώνονται από μαρτυρίες άλλων αρχαίων λαών       (τευτονικά, περσικά, ινδικά, ιαπωνικά )

            -Από αρχαιολογικά  ευρήματα και ιδιαιτέρως από μεγαλιθικές κατασκευές             ομοίας αρχιτεκτονικής και τεχνοτροπίας  διάσπαρτες σε ολόληρη την οικουμένη.

            -Ανθρωπολογικές μελέτες

            -Βραχογραφήματα εις τα πέρατα της οικουμένης

            -Από τα ήθη , έθιμα, οργάνωση αυτών των λαών που μοιάζει προς την Ελληνική.

            -Από την Ελληνική Μυθολογία και παράδοση σε σύγκριση με τους άλλους           

            -Απο την γλωσσική ομοιότητα ή τα στοιχεία που έχουν δανεισθεί από την             Ελληνική γλώσσα.

            -Από Ελληνικά γράμματα και πανάρχαια  σύμβολα του Ελληνισμού            διασκορπισμένα στα πέρατα της οικουμένης(λ. χ η Σουάστικα, το Γοργόνιο της          Αθηνάς, η Τρίαινα του Ποσδειδώνος, τα Αετώματα, οι Σπείρες κ.ο.κ)

            -Από ονοματοθεσίες τόπων και ανθρώπων  , ως και από πανάρχαιες θεότητες         διαφόρων λαών , που ταυτίζονται με τις ελληνικές, ως προς την καταγωγή, το      όνομα ή τις ιδιότητες των.

 

Οι  Μεγάλες Καταστροφές στον Ελληνικό και Μεσογειακό χώρο

Εγιναν μεγάλες εδαφικές ανακατατάξεις  στη λεκάνη  της Μεσογείου  κατά την εποχή του κατακλυσμού του Ωγύγου που πρέπει να είχε μεγάλη διάρκεια:

            -Τα νερά των πάγων διάνοιξαν τον Βόσπορο  και τον Ελλήσποντο και η θάλασσα    κατάπιε την Αιγηίδα και τους περισσοτέρους εκ των κατοίκων της.

            -Ανοιξαν τα Τέμπη και αργότερα τα στενά στις Ηράκλειες Στήλες(Γιβραλτάρ)          και ενώθηκαν τότε οι Ανατολική και Δυτική λίμνη της Μεσογείου και          αμφότερες       με τον Ατλαντικό ωκεανό.

            Τα νερά της θάλασσας της Σαχάρας άρχισαν να εξατμίζονται και σιγά-σιγά   χύθηκαν στον Ατλαντικό .

            -Ο κατακλυσμός έπληξε όλες τις Ελληνικές παραλιακές πόλεις αλλά πιό πολύ           την       Αττική.

            -Ενεκα αυτής της κοσμογονίας ο Ελληνικός Πολιτισμός παρέμεινε σχεδόν   άθικτος στην Αίγυπτο και στην ορεινή Ελλάδα (Αρκαδία, Στεραιά) και           αποτέλεσε την μαγιά για την αναγέννηση του.

            -Οι Ιερείς του μαντείου του Αίμωνος Διός που βρισκόταν στην Δωδώνη (  στους      πρόποδες του Ολύμπου και όχι στη σημερινή Δωδώνη) πήγαν μαζί με τα ιστορικά αρχεία και κειμήλια και εγκατεστάθησαν στην Αίγυπτο.

            -Ο βασιλεύς Ωγύγος πήγε κι'  αυτός στην Αίγυπτο και  ίδρυσε πολλές Ελληνικές        πόλεις.

Κατακλυσμοί έγιναν κι' άλλοι μικρότεροι όπως του Κέκροπος, όταν ο Ποσειδών σε διαμάχη με την Αθηνά επλημύρισε την Αττική.  Χιλιόπαθη λοιπόν η Ελλάδα και μέσα σ' αύτο το κλίμα αναπτύχθηκε το αγωνιστικό πνεύμα του Ελληνος , το οποίον και συνεχίζεται και σήμερον παρά την σχετική χαλάρωση στους νέους , λόγω της ευμάρειας και της καλοπέρασης

 

Οι Αθλοι των Ελλήνων

Οι πρώτοι που έδωσαν το παράδειγμα του αθλητικού πνεύματος και γενικότερα των άθλων ήσαν οι θεοί των Ελλήνων. Οι Ζευς και Απόλλων για παράδειγμα ήσαν Ολυμπιονίκες. Ο Ζευς έιχε ξεκαθαρίσει από την εκτεταμένη επικράτεια του βασιλείου του τους ληστές και τους κακούργους και χάρισε ευνομία και ειρήνη.

Οι άθλοι του Ηρακλέους,   Περσέα,   Θησέα , αλλά και της Αθηνάς,   Αρτέμιδος, των Γιγάντων, Τιτάνων, Εκατόχειρων, Αμαζώνων και άλλων μορφών δείχνει το αγωνιστικό πνεύμα του Ελληνος /δων. Στην Ελληνική προιστορική παράδοση υπάρχουν πολλές τερατογονίες. Τα παράξενα αυτά γεννήματα -τέρατα μας οδηγούν στο συμπέρασμα , πως αναφέρονται σε χρόνους προ εκατοντάδων χιλιάδων ετών , τότε που τα ανθρώπινα γονίδια συμπλέκονταν με τα άλλα ζωικά και δημιουργούσαν παράξενες ανθρωπόμορφες υπάρξεις. Ο Ελλληνικός Λόγος  και με τις τερατογονίες ξεδιπλώνει την προιστορία  του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη Γη.

            -Τέρατα που ταλαιπωρούσαν τους ανθρώπους υπήρχαν πριν από τους Ολύμπιους θεούς.

            - Υπήρχαν όμως και τέρατα που γέννησαν οι θεοί για να τιμωρούν τους     ανθρώπους ή για τις μεταξύ τους διαφορές.

            - Υπάρχουν και τέρατα παιδιά γυναικών που τα γέννησαν με θνητούς ή θνητές.

 

Οι Ελληνες στα υπερπόντια ταξίδα συνήντησαν -και ακόμη συναντούν -φοβερές δυσκολίες εξ αιτίας των στοιχείων της φύσεως , του περιβάλλοντος και των λαών και εμυθοποίησαν αυτές τις δυσκολίες σε τέρατα. Τέτοια τέρατα ήσαν :

 

            *Η Κάμπη, Εχιδνα, ο Ορθρος, ο Δράκων της Κολχίδος , ο Δράκων των Ελπερίδων             , ο Λέων της Νεμέας, η Λερναία Υδρα, η Χίμαιρα , ο Κέρβερος , η Σφίγγα , οι        Γοργόνες, ο απολιθωθείς Δράκων , ο Δράκων της Κασταλίας Πηγής , ο Ταύρος του Μαραθώνος, ο Μινώταυρος, οι Κύκλωπες, , οι Κένταυροι , οι Τελχίνες , οι             Κουρήτες ή Κορύβαντες και οι Ιδαίοι Δάκτυλοι,  οι Σειρήνες, οι Αρπυιιες κ.ο.κ.

 

Για την εξολόθρευση όλων αυτών των φανταστικών(αλληγορικών) ή πραγματικών τεράτων χρειάσθηκαν αρκετοί   αγώνες ήρώων οι οποίοι ριψοκινδύνευσαν για την σωτηρία των συνανθρώπων τους.

Οι πρωτόγονοι άνθρωποι συναθροίζονταν πότε στα σπήλαια για να ζεσταθούν και πότε στα δάση για να δροσισθούν από τον καύσωνα. Τα αθλήματα τους διέφεραν από εποχή σε εποχή . Συναγωνίζονταν λόγου χάριν ποιός θα επιβιώσει περισσότερο χρόνο στο δριμύ ψύχος ή στον υπερβολικό καύσωνα. Επίσης έκαναν αγώνες πολυφαγίας και οινοποσίας 

 Μίλων ο Κροτωνιάτης ήτο φαινόμενο δυνάμεως στον αρχαίο κόσμο.

Το καταπληκτικό του κατόρθωμα ότι σήκωσε δαμάλι (νεαρό βόδι) τεσσάρων ετών και έφερε τούτο ολόγυρα στο γήπεδο πριν το απιθώσει μπροστά τον ιερέα του Διός. Μετά επειδή ήτο και παροιμιώδης πολυφαγάς, το έκοψε κομμάτια και το έφαγε μόνος του. Κάποτε έβαλαν στοίχημα στην Αίγινα ποιος θα πιεί το περισσότερο κρασί με μιάς και ο Μίλων ήπιε 3 χόες(κανάτες) , δηλαδή σημερινά 9 λίτρα. Τέτοιοι γίγαντες ήσαν πολλοί στο Ελληνικό Εθνος και φαίνεται ότι τα γονίδια τους ακόμη συνεχίζονται και αναβιώνουν ακόμη και σήμερον. Εκεί όμως που συναγωνίζοντο οι πρωτόγονοι άνθρωποι ήσαν στο κυνήγι αγρίων ζώων και στο ψάρεμα στις θάλασσες ή στους ποταμούς, συνήθεια που παραμένει ως σήμερον με τα γνωστά ψέμματα των κυνηγών και ψαράδων.  Ωστόσο και στην ύστερη προιστορική λιθίνη εποχή επειδή υπήρχαν μεγάλα δάση με παρθένα βλάστηση υπήρχαν άγρια θηρία, όπως λέοντες, αρκούδες, λύκοι, κάπροι(αγριογούρουνα), αγριόσκυλα  κ.α που αποτελούσαν κίνδυνο για τους ανθρώπους που ζούσαν τότε πλησίον του δάσους ή των ποταμών , καθώς επίσης και για τα σπαρτά και τα κοπάδια τους. Ενα από τα μεγαλύτερα προσόντα του προιστορικού ανθρώπου ήτο η ικανότης του να τρέχει για να πιάσει το θήραμα του ή για να γλυτώσει την ζωή του από από τα άγρια θηρία. Επρεπε να μπορεί να τρέχει και σχεδόν πάντα σε ανώμαλο έδαφος, να πηδάει χαντάκια και ρεύματα, να αναρριχάται   σε δένδρα και να διαπεραιώνεται με κάποια κλάρα ή μακριά ρίζα από το ένα δένδρο στο άλλο, κάτι που θυμίζει το σημερινό άλμα επί κοντώ. Οι ανήμποροι να εκτελέσουν τις πιό πάνω λειτουργίες ήσαν εκτεθειμένοι στο θάνατο και εγένοντο βορά των θηρίων. Από την εποχή εκείνη έχει μείνει το έθιμο στους Εσκιμώους να εγκαταλείπουν τους γέροντες που δεν μπορούν να ακολουθήσουν την εξαντλητική πορεία για να πάνε σε πιό ζεστά μέρη,  Αυτούς  τους αναμένει βέβαιος θάνατος,  διότι θα γίνουν βορά των πεινασμένων πολικών θηρίων . Οι πρωτόγονοι πρόγονοι μας συχνά έρχονταν στα χέρια με άγρια θηρία και έδιναν πάλη ζωής ή θανάτου . Οι δυνατότεροι τα κατάφερναν να τα νικήσουν , ενώ οι αδύνατοι έπεφταν θύματα των θηρίων . Επομένως η πάλη και η πυγμαχία ήτο αναγκαία για τους προιστορικούς ανθρώπους για να μπορέσουν να επιβιώσουν και για να φονεύσουν την λεία τους.   Συχνά εχρειάζετο να δώσει και πυγμαχία και πάλη με τα θηρία για να τα καταβάλει. Εξ αυτού γεννήθκε το Παγκράτιον. Τέτοιες όμως αναμετρήσεις δεν ήταν σπάνιες ακόμη και με κακούργους που λυμαίνονταν ορισμένες περιοχές -περάσματα , όπως λ. χ οι Σκιρωνίδες Πέτρες( Κακιά Σκάλα) κ.ο.κ

Ο αγώνας αυτός του ανθρώπου προς τα άγρια θηρία κάποτε ήτο αμφίβολος , έως ότου ο άνθρωπος κατόρθωσε να φτιάξει το πρώτο λίθινο εργαλείο και έδρασε ομαδικά  για την εξουδετέρωση των θηρίων που τον απειλούσαν. 

Επομένως αγόμεθα στο συμπέρασμα ότι οι αθλητικοί αγώνες :

Πρώτον . Βγήκαν από την ίδια την ζωή του ανθρώπου και είναι η  ειρηνική  αναπαράσταση αυτών των  πρωτόγονων ικανοτήτων .

Δεύτερον. Οι αγώνες γίνονταν για να εμπνέουν και παραδειγματίζουν τους νέους στους αγώνες που θα αντιμετωπίσουν στην ζωή και στον πόλεμο.

Τρίτον. Οι αγώνες ήτο η συνισταμένη όλων των αξιών της ζωής  στην πράξη.

 

            Ο Αλκάθους μνηστήρ της Ιπποδάμειας

«Σύμφωνα με το επεικό ποίημα ‘Μεγάλες Ηοίες‘, αυτοί που σκοτώθηκαν απο το

Οινόμαο, ήτο ο Αλκάθους.   γιός του Πορθάονα, δεύτερος μετά τον Μάρμακα, μετά ο

Ευρύαλος, ο Ευρύμαχος και ο Κρόταλος. Δεν μπόρεσα ν’ ανακαλύψω τους γονείς

τους και τις πατρίδες τους. Μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι ο Ακρίας που πέθανε

μετά απ’ αυτούς ήτο Λακεδαιμόνιος και ιδρυτής  των Ακριών. Λένε ότι ο επόμενος

μετά τον Ακρία που σκότωσε ο Οινόμαος ήτο Κάπετος,  μετά ο Λυκούργος, ο

Λάσιος, ο Χαλκώδων και ο Τρικόλωνος. Οι Αρκάδες λένε ότι ήτο απόγονος του

ομωνύμου Τρικολώνου, γιού του Λυκάονα.»

                        *Αλκάθους ο 1 ος

                        Αυτός ήτο γιός του Πορθάονα  και ένας εκ των μνηστήρων της Ιπποδάμειας , εφονεύθη

                        δε  από τον Τάνταλον   στην αρματομαχία για την καρδιά της Ιπποδάμειας.

                        Αλκάθους ο 2 ος

                        Ητο γιός του Πέλοπος. Αυτός ο  Αλκάθους ήλθε στα Μέγαρα και  φονεύσας  τον λέοντα

                        έλαβε την κόρη του βασιλέως  Μεγαρέως, Ευαίχμην μαζί και την βασιλεία. Εκ της Ευαίχμης εγέννησε δύο γιούς, τον Καλλίπολη και τον Εχέπολη, και δύο κόρες, την Ιφινόην και την Περίβοιαν. Ο Εχέπολης φονεύθηκε στην θήρα του Καλυδωνείου Κάπρου , ενώ την θυγατέρα του Πείβοιαν έστειλε στην Κρήτη με τον Θησέα και άλλες παρθένους για την εξόντωσητου Μινωταύρου. Την περίβοιαν έλαβε γυναίκα του ο Θησεύς και εγέννησε τον Τελαμώνα εκ του οποίου γεννήθηκε ο Αίας. Επειδή τελικώς

                        έμεινε άτεκνος την βασιλεία κληρονόμησε ο εγγονός του Αίας

Ο τάφος των μνηστήρων της Ιπποδάμειας

«Αυτοί που σκοτώθηκαν μετά τον Τρικόλωνο στον αγώνα δρόμου ήτο ο

Αριστόμαχος και ο Πρίαντας, μετά ο Πελάγων, ο Αιόλιος και ο Κρόνιος.

Μερικοί συγκαταλέγουν ανάμεσα τους και τον Ερύθρα, γιό του Λεύκωνα, του

γιού του Αθάμαντα, απο τον οποίο πήρε το όνομα της η Βοιωτική πόλη

Ερυθρές. Αναφέρουν ακόμη και τον Ηιονέα, γιό του Μάγνητα, του γιού του

Αιόλου. Εκεί βρίσκεται το μνήμα όλων αυτών και λένε ότι, όταν ο Πέλοψ ήτο

άρχων των Πισαίων, προσέφερε σ’ αυτούς εναγισμούς κάθε χρόνο»

                        *Ο Αριστόμαχος ήτο πέμπτος γιός του Ταλαού και  έλαβε μέρος  στον πόλεμο των   Επιγόνων.

                        *Ο Πέλοψ καίτοι επρόκειτο για αντίζηλους του μνηστήρες της Ιπποδάμειας φέρθηκε ευσπλάχνως και τους τίμησε δεόντως

                        * Ο Τρικόλωνος έκτισε τους Τρικόλωνους. Ενταύθα να σημειώσουμε ότι τα ονόματα  όλων  σχεδόν των Ελληνικών πόλεων έχουν δοθεί από αυτούς που τις έκτισαν. Όπως λ. χ ο Πάλλας έκτισεν το Παλλάντιον, ο Ορεσθεύς το Ορέστειον, ο Φιγαλεύς την Φιγαλίαν,  ο Τραπεζεύς την Αρκαδικήν Τραπεζούντα, ο Δασέας την Δασέαν, ο Ορχομενός τον Αρκαδικόν Ορχομενόν, ο Υψούς τον Υψουντα, ο Μελανεύς τας Μελανάς,

                        ο Θύραιος τα  Θύρεον, ο Μαντινεύς την Μαντινείαν, ο Τεγεάτης την Τεγέαν, ο Μέναλος το Μέναλον, ο Ηραιεύς την Ηραίεαν  και ο Πέλοψ την Πελοπόννησον, η οποία πριν ονομάσετο Απία. Επίσης ο Περιφήτης όστις εγέννησεν τον Παρθάονα , αυτός δε τον Αρίσταν, ο Αρίστας τον Ερύμανθον(εκ του οποίου και το ομώνυμον όρος

                        της Αρκαδίας) και αυτός τον Αρρωνα τον πατέρα του Ψωφίδα εξ του οποίου ονομάσθη η Ψωφίς κ.ο.κ

 

Κόρδαξ ο πρόδρομος του Ζειμπέκικου

«Ενα στάδιο περίπου μετά τον τάφο υπάρχουν ερείπια του ναού της Άρτεμης με την επίκληση Κορδάκα. Οι ακόλουθοι του Πέλοπα γιόρτασαν την νίκη τους εδώ κοντά στην θεά και χόρεψαν τον τοπικό χορό των κατοίκων της Σιπύλου, τον κόρδακα»

            *Ο Κόρδαξ

            Ο κόρδακας ήτο κωμικός χορός. Οι χορευτές παρίστανον μεθυσμένους και συνόδευαν τις χορευτικές κινήσεις των με άσεμνες χειρονομίες. Σύμφωνα με την             παράδοση χορεύθηκε για πρώτη φορά στην Ηλιδα απο τους Φρύγες , τους φίλους   του Πέλοπα. Συνήθως οι χορευτές ήσαν ευθυτενείς και έκαναν επίδειξη        σωματικής ρώμης και ομορφιάς.

            * Από τα ανωτέρω ο Κόρδαξ μοιάζει να είναι ο πρόδρομος του λαϊκού χορού          Ζεϊμπέκικου, όπου οι κινήσεις  είναι κωμικές και οι χορευτές άλλοτε κορδώνονται             και άλλοτε  μοιάζουν τους μεθυσμένους

            *Η λατρεία της Κορδάκας Αρτέμιδος  ήτο αγροτική και συνοδευόταν απο τον         ομώνυμο χορό.

Αξιοκρατία  στην διαδοχή του Πέλοπα

«Κοντά στο ιερό υπάρχει μικρό κτίσμα μέσα στο οποίο βρίσκουμε χάλκινο κιβώτιο, όπου φυλάνε τα οστά του Πέλοπα. Δεν σώζονται τα τείχη ή άλλα κτίσματα της πόλεως, αλλά καλλιεργούνται αμπέλια σ’ ολόκληρη την περιοχή, όπου παλιά βρισκόταν η Πίσα. Λένε ότι την ίδρυσε ο Πίσος , γιός του Περιήρη και εγγονός του Αιόλου. Οι Πισαίοι προκάλεσαν μόνοι την συμφορά τους εξ αιτίας  της  έχθρας τους εναντίον των Ηλείων και της ανυπομονησίας να οργανώσουν αυτοί αντί για τους Ηλείους τους Ολυμπιακούς αγώνες. Στην ογδόη Ολυμπιάδα έφεραν τον Αργείο Φείδωνα , τον πιό αλαζωνικό τύραννο της Ελλάδος, και μαζί του διοργάνωσαν τους αγώνες. Στην τριακοστή τετάρτη Ολυμπιάδα οι Πισαίοι κάτω απο τις διαταγές του βασιλιά Πανταλέοντα, γιού του Ομφαλίωνα , συγκέντρωσαν στρατό απο εντοπίους και διοργάνωσαν αυτοί , αντί για τους Ηλείους τους αγώνες.»

            *Αγώνας δρόμου για την διαδοχή του Ενδυμίωνα

             Οποιος είναι ο αξιότερος θα γίνει βασιλιάς. Επειδή δε  ο Ενδυμίων είχε γιους τον    Παίονα, Επειόν, Αιτωλόν, Αέθλιον, και Νάξον προβληματίσθηκε για την διαδοχή.          Τότε κατέστησε αγώνα δρόμου στην Ολυμπία  όπου νικητής βγήκε ο Επειός, ο       οποίος έγινε βασιλιάς.

            *Πόθεν το όνομα της Πίσας

            Σύμφωνα με άλλη εκδοχή η  Πίσα πήρε το όνομα της απο την κόρη του        Ενδυμίωνα Πίσα. (ΩΓ. Δ. 414) ]

            *Η 8 η Ολυμπιάδα έγινε το 748 π. Χ και θεωρήθηκε ‘Ανολυμπιάς’, γιατί δεν την       οργάνωσαν οι κάτοικοι της Ηλείας αλλά οι Πισαίοι με την βοήθεια του τυράννου             του Αργους Φείδωνα. Και οι μεν Ηλείοι γνώριζαν να διεκδικούν τα δικαιώματα       τους,  ενώ το Νεοελληνικό κράτος εκχώρησε στους ξένους (ΔΟΕ) το δικαίωμα             διεξαγωγής των Ολυμπιακών αγώνων.

            *Η 34 η Ολυμπιάδα έγινε το 644 π. Χ

 

Οι Ανολυμπιάδες

«Αυτές όμως τις δύο περιόδους καθώς και την εκατοστή τετάρτη στην οποία οι αγώνες διοργανώθησαν απο τους Αρκάδες, τις ονομάζουν Ανολυμπιάδες και δεν τις συμπεριλαμβάνουν στον κατάλογο  των Ολυμπιάδων.  Στην τεσσαρακοστή ογδόη Ολυμπιάδα οι Ηλείοι υποψιάσθησαν ότι ο Πανταλέων, γιός του Δαμοφώντα, δολοπλοκούσε και γι’ αυτό εισέβαλαν στην Πίσα Αλλά ο Δαμοφών με παρακλήσεις και όρκους  τους έπεισε ν’ αποσυρθούν, χωρίς να προκαλέσουν καμιά καταστροφή»

 

            *Η 48 η Ολυμπιάδα έγινε το 588 π. Χ

            *Η 104 Ολυμπιάδα έγινε το 364 π. Χ

            *Η πόλη της Πίσας βρισκόταν στην ανατολική άκρη της κοιλάδος της Ολυμπίας,   νοτιοδυτικά της σημερινής Μιράκας. Η Πίσα δεν σώζεται σήμερον

Οι Ηλείοι καταπίεζαν τους  γείτονες τους

«Οταν βασιλιάς της Πίσας έγινε ο άλλος γιός του Πανταλέοντα Πύρρος, μετά τον αδελφό του Δαμοφώντα, οι Πισαίοι κήρυξαν πόλεμο εναντίον των Ηλείων και μαζί τους τάχθηκαν οι Μακίστιοι και οι Σκιλλούντιοι της Τριφυλίας. Το ίδιο έπραξαν και οι Δυσπόντιοι, κάποιοι άλλοι γείτονες, οι οποίοι είχον στενούς δεσμούς με τους Πισαίους και λένε ότι ιδρυτής τους ήτο ο γιός του Οινομάου Δυσποντέας. Οι Πισαίοι και όλοι τους οι σύμμαχοι εξολωθρεύθησαν και εξερριζώθησαν  απο την Ηλεία.»

            *Μινύαι: τα τέκνα των Αργοναυτών

            Αναφέρεται η εξής ιστορία σχετικά με την πόλη Μάκιστον. Οι Μινύαι, ήσαν τα         τέκνα των Αργοναυτών, τα οποία  γεννήθηκαν απο γυναίκες Λημνίες.  Ομως οι    Πελασγοί τους έδιωξαν απο την Λήμνο και ήλθαν στον Ταύγετο. Οι Λακεδαιμόνιοι         αρχικά τους δέχθηκαν φιλοφρόνως, αλλά αργότερον επειδή οι Μινύες           συμπριεφέροντο απρεπώς προς αυτούς τους φυλάκισαν και ετοιμάζοντο να τους        δολοφονήσουν την νύχτα

            ( ΩΓΥΓΙΑΝ  Τομ. Δ. σελ. 119-120).

            *Οι Λακεδαιμόνιες στο πλευρό των Μινύων

            Οι γυναίκες πληροφορήθηκαν τούτο και πήγαν στην φυλακή και έδωσαν τα ρούχα   τους στους άνδρες, οι οποίοι εξήλθαν ως γυναίκες. Ετσι απέτυχε το σχέδιο για την εξόντωση των.  Ετοιμαζόμενος ο Θήρας να κάνει αποικία   εζήτησε απο τους        Λακεδαιμονίους να τους πάρει αντί να τους φονεύσουν. Ομως εν τω μεταξύ οι             περισσότεροι Μινύες είχαν φύγει και έκτισαν έξη πόλεις στην Ηλιδα, ήτοι το            Λέπρεο, την Μάκιστον, τις Φριξές, τον Πύργο , τον Επιό και το Νούδιον. Μόνον            ολίγοι ήλθαν με τον Θήραν στην νήσον Θήραν.

            *Μιά άλλη εκδοχή φέρει τον  Δυσπόντιον  γιό του Πέλοπος, εκ του οποίου   ονομάσθη το Δυσπόντιον της Πίσης(ΩΓ.  Ε. 282)

            *Οι Ηλείοι ήσαν αλαζωνικοί απέναντι στους άλλους λαούς της περιοχής. Ιδιαίτερη έχθρα είχαν εναντίον των Πισαίων και των Τριφυλίων

Η χαμμένη Πύλος  της Ηλείας

«Τα ερείπια της Πύλου της Ηλείας φαίνονται απο τον ορεινό δρόμο  απο την Ολυμπία προς την Ηλίδα.  Η απόσταση απο την Πύλο στην Ηλιδα είναι ογδόντα στάδια. Οπως έχω ήδη αναφέρει , αυτή η Πύλος ιδρύθηκε απο τον Μεγαρέα Πύλωνα, γιό του Κλήσωνα. Η πόλη καταστράφηκε απο τον Ηρακλή  και επανιδρύθηκε απο τους Ηλείους,  αλλά επρόκειτο να έλθει κάποτε ο καιρός που θα έμενε ακατοίκητη. Κοντά σ’ αυτήν κατεβαίνει ο ποταμός Λάδωνας, που χύνεται στον Πηνειό . Οι Ηλείοι λένε ότι το έπος του Ομήρου αναφέρεται στην Πύλο και λέγει τα εξής:

“Γεννημένος απο τον πλατύ ποταμό Αλφειό, που κυλά στην χώρα των Πυλίων”»

            *Η Πύλος της Ηλείας

Ητο η δευτέρα μεγάλη πόλη της Ηλείας μετά την πρωτεύουσα την Ηλιδα, και βρισκόταν στην συμβολή του Λάδωνα με τον Πηνειό. Η θέση της πόλεως τοποθετείται στον άνω Ελιανό, όπου ανακαλύφθηκε το ανάκτορο του Νέστορος απο τους , Μαρινάτο, Blegen κλπ. Προφανώς   είναι διαφορετική Πύλος από αυτήν της Μεσσηνίας.

*Η Ιστορία της Πύλου της Ηλείας

 Η ιστορία της Πύλου έχει ως εξής: Ο Πανδίων όγδοος βασιλιάς των Αθηνών εξεδιώχθη απο τους Μητιωνίδες και κατέφυγε στα Μέγαρα. Εκεί νυμφεύθηκε  την Πελία, θυγατέρα του βασιλιά των Μεγάρων, Πύλα. Επειδή ο Πύλας φόνευσε τον θείο του έπρεπε να φύγει , περέδωσε την βασιλεία στον Πανδίωνα. Ο Πύλας λοιπόν πήγε στην Πελοπόννησο και έκανε αποικία,   ονομάσας αυτήν  Πύλον. Αυτός γέννησε τον Αιγέα, Πάλλαντα, Νίσον και Λύκον(ΩΓ. Δ. 237-238)]

 Άλλη η Πύλος τη Μεσσηνίας και άλλη της Ηλείας

«Δέχομαι αυτά που λένε, επειδή ο Αλφειός πράγματι ρέει σ’ αυτήν την χώρα και το έπος δεν μπορεί ν’ αναφέρεται στην άλλη Πύλο, γιατί ο Αλφειός δεν περνάει  μέσα απο την περιοχή των Πυλίων που βρίσκεται απέναντι απο το νησί Σφακτηρία. Δεν γνωρίζουμε καμιά Αρκαδική πόλη εκείνη την εποχή που να ονομαζόταν Πύλος»

                        *Η Ελληνική παράδοση έχει τόσο μεγάλο βάθος ώστε χάνεται στην αχλύ                  της προιστορίας. Ωστόσο ο Παυσανίας αμφιβάλλει και τίποτα δεν                                δέχεται δογματικά επειδή το είπαν άλλοι

 Τοπογραφικές και Ιαματικές γνώσεις των αρχαίων

«Η Ηλιακή κωμόπολη Ηράκλεια  βρίσκεται σε απόσταση πενήντα περίπου σταδίων απο την Ολυμπία, κοντά στις όχθες του ποταμού Κυθήρου. Υπάρχει μία πηγή  που χύνεται στον ποταμό και κοντά στην πηγή ιερό των νυμφών. Τα ονόματα των νυμφών είναι Καλλιφάνεια, Συνάλλασις, Πηγαία και Ιασις, και όλες μαζί επονομάζονται Ιωνίδες. Οποιος πλυθεί στην πηγή θεραπεύεται  απ’ όλες τις αρρώστειες και τους πόνους. Λένε ότι οι Νύμφες πήραν τ’ όνομα τους  απο τον Ιωνα, γιό του Γαργητού, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί απο την Αθήνα. Αν θελήσεις να πας στην Ηλιδα απο την πεδιάδα, θα πρέπει να διανύσεις εκατόν είκοσι στάδια μέχρι τους Λετρίνους, και εκατόν ογδόντα απο τους Λετρίνους στην Ηλιδα.  Οι Λετρίνοι αρχικά αποικίσθηκαν απο τον Λετρέα, γιό του Πέλοπος, αλλά στην εποχή μου ό,τι είχε απομείνει ήσαν μερικά κτίσματα και ένα άγαλμα της Αλφειαίας  Αρτέμιδος μέσα στο ναό.»

            *Ιωνίδες, και Ιωνιάδες Νύμφες, ωνομάσθησαν απο του Ιωνος υιού του Γαργητού    του Αθηναίου, ο οποίος έγκατέστησε αποικία εκ της Αττικής  στην Ηλιδα, και            έκτισε ιερόν των Νυμφών αυτών πλησίον του Κυθήρου ποταμού, πενήντα στάδια        προς δυσμάς της Ολυμπίας,  όπου ήτο και πηγή των Νυμφών, κοντά στην    κωμόπολη Ηράκλεια. Εκεί συμβάλλει ο Κύθηρος εις τον Αλφειό και υπάρχει      ιαματική πηγή παντοίων αλγημάτων, όπως δηλώνουν και τα ονόματα των            Νυμφών

            *Η σημερινή Ηράκλεια έχει ταυτισθεί με το χωριό Μπρούμα, το οποίο          μετονομάσθηκε Ηράκλεια και βρίσκεται κοντά στον ορεινό δρόμο που ενώνει την   Ολυμπία με την Ηλιδα. Είναι  επιβεβλημένο όπως  η Τοπική Αυτοδιοίκηση              αποκαταστήσει τις αρχαίες ονοματοθεσίες για να επανσυνδεθεί η ένδοξη      προιστορία και  ιστορία του τόπου μας. Γιατί αν κοιτάξει κανείς τον χάρτη της          Ελλάδος θα συναντήσει τα περισσότερα τοπωνύμια  παρμένα από τους Αγίους και       αρκετά εξ αυτών   διατηρούν ακόμη  τα Τουρκικά  τους ονόματα.

            *Οι Λετρίνοι ευρίσκοντο δυτικά του Πύργου, κοντά στο χωριό Άγιος Ιωάννης,        στον δρόμο προς το Κατάκωλο.

            *Η Αλφειαία Άρτεμις ήτο θεά της γονιμότητος και είχε και αυτή, όπως και η            Κορδάκα Αρτεμις , άσεμνη-για τα σημερινά Εβραιοχριστιανικά ήθη-λατρεία]

 Υπόγειος ποταμός από τον Αλφειό στην Ιταλία

«Η θεά πήρε αυτήν την επωνυμία με τον εξής τρόπο. Την Αρτεμιν την Ερωτεύθηκε ο Αλφειός και, επειδή γνώριζε ότι δεν θα την έπειθε να τον παντρευθεί με παρακλήσεις, πήρε την τολμηρή απόφαση να μεταχειρισθεί βία εναντίον της θεάς. Πήγε λοιπόν στους Λετρίνους σε μιά ολονύκτια γιορτή που έκανε η θεά με τις νύμφες που έπαιζαν μαζί της. Επειδή η Άρτεμις υποψιάσθηκε ποία ήσαν τα σχέδια του Αλφειού άλειψε το πρόσωπο το δικό της και όλων των νυμφών που ήσαν εκεί με λάσπη. Οταν έφθασε ο Αλφειός, δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την Αρτεμιν απο τις άλλες και, αφού δεν μπόρεσε να την αναγνωρίσει, έφυγε χωρίς να πραγματοποιήσει τον σκοπό του.»

            *Περί του Αλφειού

            Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία ο Αλφειός ποταμός της Ηλιδος ελέγετο       πρότερον Νύκτιμος. Επειδή εις αυτόν επνίγη ο Στύμφηλος γιός του Άρεως και της            Δορμοθέας μετονομάσθη σε Στύμφηλο. Έπειτα έγινε Αλφειός απο τον γιό του Ωκεανού Αλφειόν, ή του Θερμόδοντος και της Νύμφης Παρθενίας, ή της Αμώνης. Ο Αλφειός είδε κάποτε την Νύμφην Αρέθουσαν στα δάση και ερωτευθείς αυτήν           την ζήτησε γυναίκα. Ομως εκείνη φεύγουσα επέρασε στην Σικελίαν και   μεταμορφώθηκε στην ομώνυμη πηγή. Μη υποφέρων το πάθος, μετεμορφώθη κι’             αυτός σε ποταμό ώστε να συναντά υπογείως κάτω απο την γη της Αρκαδίας, την     Αρέθουσα πηγή, η οποία τότε ηύξανε το ύδωρ της. Το νερό του ήτο ιαματικόν των     λευκών και λειχηνών. Τούτο δε εθεράπευσε τον Μελάμπους και τις θυγατέρες του       Προίτου(ΩΓ. Δ. 194)

            *Η Μυθολογία των Ελλήνων ανθρωποκεντρική

            Οι μυθολογία των   Ελλήνων είναι βγαλμένη απο την ίδια την ζωή. Θεοί και άνθρωποι  παίζουν με τους ίδιους  όρους , απλώς μεταλλασσόμενοι στους ρόλους           και στα διάφορα τεχνάσματα. Δείχνει ακόμη την γυναικεία πονηριά και     εφευρετικότητα. Επομένως μπορούμε να πούμε ότι τίποτα δεν έμεινε που να μην      το σκεφθούν οι Ελληνες.  Μας διδάσκει ακόμη ότι  πριν κάνεις κάτι πρέπει να το      αναγνωρίσεις, διαφορετικά δεν μπορείς να βασίζεσαι στην τύχη, ούτε στην           διαίσθηση. Η επάλειψη  με λάσπη είναι ιαματική και φαίνεται ότι ο κόσμος τότε             μετεχειρίζετο τ η λάσπη για ιαματικούς σκοπούς, κάτι που συμβαίνει ακόμη και        σήμερον.

            * Είχαν Οικολογικές και Υδρολογικές γνώσεις

            Αξιοθαύμαστη είναι  και  η οικολογική τους γνώση, ότι τα υπόγεια ύδατα      ενώνονται μεταξύ τους σχηματίζοντες τον υδροφόρο υπόγειο ορίζοντα . Ποταμοί     και πηγές επικοινωνούν υπογείως ακόμη και σε μεγάλες αποστάσεις, όπως λ. χ             μεταξύ Πελοποννήσου και Σικελίας . Σήμερον όπου θεωρούμε οτι έχουμε κάνει             τεχνολογικές προόδους μολύνουμε παντοιοτρόπως τον υδροφόρο υπόγειο ορίζοντα             με πυρηνικά απόβλητα, τοξικά λύματα και βιομηχανικά βαριά μέταλλα.

            * Διδασκαλία δια των μύθων

             Χωρίς πομπώδεις θεωρίες , σχοινοτενείς εκφράσεις και λογοδιάρροια μέσα απο      τους  γλυκύτατους μύθους εδίδασκον  την κοινωνία και ιδίως τους νέους απο τα            παιδικά τους χρόνια. Επομένως οι   μύθοι  δεν ήσαν φαντασιώσεις κάποιων            ευφάνταστων εγκεφάλων αλλά η  ευχάριστη μετάγγιση της  πείρας  χιλιάδων ετών    με  ένα λίαν επαγωγικό τρόπο μεταδόσεως της στον κόσμο. Η συμβολική μορφή           των μύθων όχι μόνον ηύξανε την φαντασία, αλλά και ακόνιζε την κρίση και      μεγάλωνε τον προβληματισμό του ατόμου .

 

Ο σεβασμός προς τους θεούς και τις θεές

«Οι Λετριναίοι λοιπόν την ονόμασαν Αλφειαία, επειδή την αγαπούσε ο Αλφειός.  Οι Ηλείοι όμως που πάντα ήσαν φίλοι των Λετριναίων, μετέφεραν σ’ αυτούς τις τιμές, που αυτοί συνήθιζαν να προσφέρουν στην Ελαφειαία Αρτεμιν, και τα ίδια συνήθιζαν να κάνουν και για την Αλφειαία Αρτεμιν.  Με τον καιρό λοιπόν η Θεά Αλφειαία επικράτησε να ονομάζεται Ελαφιαία. Νομίζω ότι την ονομάζουν έτσι εξ αιτίας του κυνηγίου των ελαφιών.  Λένε όμως και ότι η Άρτεμις ανετράφη απο μιά εντόπια  με το όνομα Ελάφιος. Έξη περίπου στάδια μακρυά απο τους Λετρίνους, υπάρχει λίμνη που δεν ξεραίνεται ποτέ και έχει διάμετρο περίπου τρία στάδια.»

            * Σήμερον με την ερήμωση και τις πυρκαιές της υπαίθρου δεν υπάρχουν  όχι            μόνον  ζαρκάδια και             ελάφια ,            αλλά ακόμη  και οι λαγοί και τα τσακάλια       τείνουν να εξαφανισθούν στην περιοχή

Ο Ξυστός ήτο Εστεγασμένο Γυμναστήριον

«Ανάμεσα στ’ άλλα αξιομνημόνευτα που υπάρχουν στην πόλη της Ηλιδος είναι και το αρχαίο γυμνάσιο. Όλες οι τελετές που κάνουν οι αθλητές, προτού φθάσουν στην Ολυμπία, γίνονται σ’ αυτό το γυμνάσιο. Υπάρχουν ψηλά πλατάνια κατά μήκος του δρόμου και μέσα απο τα τείχη.  Όλος αυτός ο περιφραγμένος χώρος ονομάζεται Ξυστός επειδή η άσκηση του Ηρακλή, του γιού του Αμφιτρίωνα , περιελάμβανε και το καθημερινό ξύσιμο των αγκαθιών που φύτρωνα εκεί.

            * Η Ηλιδα το κέντρο του κόσμου

            Η Ηλιδα ήτο πρωτεύουσα της Ηλείας. Ευρίσκετο δυτικά της Ολυμπίας , στην          αριστερή όχθη του Πηνειού, κοντά στα σημερινά χωριά Παλαιόπολη και Καλύβια.          Κάθε τέσσερα χρόνια γινόταν το κέντρο της Ελλάδος με την τέλεση των     ολυμπιακών αγώνων. Οι Ελλανοδίκες συγκεντρώνοντο εκεί δέκα μήνες πριν τους             αγώνες, ενώ οι αθλητές ήσαν υποχρεωμένοι να ασκηθούν εκεί τουλάχιστον ένα        μήνα  προ  των αγώνων

            *Ο Ξυστός

            Η λέξη έχει την έννοια εστεγασμένου στίβου ή όπως θα λέγαμε σήμερον κλειστό       γυμναστήριο.    

 

Συμπέρασμα:

«Οι Αγώνες είχον την αυτήν αρχήν και αιτίαν , ήν είχε και η θρησκεία, επειδή όπου εγίνετο εορτή , εκεί και αγών, και όπου αγών , εκεί θυσία και εορτή τινός θεού. Οθεν ήσαν αφιερωμένοι  εις θεούς, και εωρτάζοντο εις τιμήν αυτών. Τινές δε και εις τιμήν Ηρώων, προς ανάμνησιν ανδρίας και αρετής. Και όταν παρατηρηθή πολιτικώς το αποτέλεσμα πάντων των εθίμων , ευρίσκεται η πολιτική σύνεσις των Ελλήνων αμίμητος και απαραδειγμάτιστος, ήτις είδεν οξυδερκέστατα τας κλίσεις των ανθρώπων και έδωκεν αυτοίς στάδιον απόλυτον και απεριόριστον , εις εξάσκησιν και έκτασιν των κοινώς ωφελίμων  και καλών, και περιορισμον αβίαστον και αυτόματον των κακών  και βλαβερών. Ινα δε ανάψη το πυρ της φιλοτιμίας εις όλας τας ψυχάς των Ελλήνων, εσύναξεν αυτούς εις τα Ολύμπια, ίνα βλέπωσι τους επιμελείς τιμωμένους και δοξαζομένους, ευφημουμένους, και χειροκτοτουμένους υπό  πάντων των Ελλήνων, ώστε λέγουσι τινές , ότι ήτον ενδοξότερος ο Αθλητής εις τα Ολύμπια , παρά ο θριαμβεύων εις την Ρώμην», όπως γράφει ο Αθαν. Σταγειρίτης στην «Ωγυγία , τόμ Ε! Σελ. 452-453» 

Και συνεχίζει : « Οθεν ήτον  ανάγκη να επιμελώνται , να εξασκώνται, και να γυμνάζωνται οι ανδρείοι, και οι φιλόγογοι και τεχνίται, ίνα τιμηθώσιν εις τον ένδοξον αγώνα του γένους. Επειδή ο έπαινος των ομογενών είναι ένδοξος. Ο δε νους ο πολιτικός ήτον , η έξαψις της φιλοτιμίας προς τα καλά , ή αυτόματος και αβίαστος άσκησις προς ευρρωστίαν σώματος, και καρτερίαν εις τους πολέμους, εις αύξησιν  της φιλολογίας και των τεχνών και ουχί εις απόλαυσιν πλούτου, διότι τα βραβεία ήτο ΚΛΩΝΟΣ ΕΛΑΙΑΣ»

 

(Σελίδες , Λέξεις  6060)

ΠΥΘΙΚΟΣ ΑΓΩΝ: Ο ΠΡΟΔΡΔΟΜΟΣ ΤΟΥ ΟΗΕ

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ  

 

 

 

Πυθικός Αγών: Ο Πρόδρομος

του ΟΗΕ

 

«Πάντες άνθρωποι του ειδέναι

Φύσει ορέγονται» -Αριστοτέλης

Κορυφαίος φιλόσοφος

 

Περί του Πυθικού Αγώνος Το Μαντείο των Δελφών στο τέλος του 6 ου αιώνος είχε αποκτήσει  μεγάλη φήμη στα πέρατα του Ελληνισμού. Εξ αυτού ορμώμενοι οι κάτοικοι των Δελφών ηθέλησαν να απαλλαγούν από την φορολογία στους προσκυνητές των Δελφών που επέβαλλε η γειτονική πόλη της Κρίσσας. Το 590-589 π. Χ  οι περίοικοι των Δελφών  υπό το όνομα Αμφικτύονες εκήρυξαν πόλεμο κατά της Κρίσας  με αποτέλεσμα την καταστροφή ταύτης και την καθιέρωση του εδάφους της ως ιερό του  Απόλλωνος . Η επικρατούσα όμως αντίληψη ότι τότε ιδρύθη και η νικητήριος εορτή , τα Πύθια,  είναι εντελώς ψευδέστατη και  αστήρικτη,  διότι τα Πύθια εορτάζοντο από αμνημονεύτων χρόνων , όσους αριθμεί και το πανάρχαιο Μαντείο των Δελφών.

 *Οι Δελφοί  στους     αρχαικούς χρόνους ονομάζοντο  Νάπη,            μετά Πετρήεσσα,         έπειτα Κρίσσα , μετά Πυθώ και τέλος Δελφοί. Η ονομασία      Πύθια προέρχεται        από τον Δράκοντα ‘Πύθωνα’,  ή από το ‘πύθειν’ =σήπεσθαι ή    από το             ‘πυνθάνεσθαι’=ερωτάν, επειδή ηρώτων το μαντείο των Δελφών.   Πόλις      Πύθιον υπήρχε και στην Κρήτη, εκ της οποίας  σύμφωνα με την παράδοση   προήλθον οι ιδρυτές του μαντείου των Δελφών και της ομώνυμης πόλεως, αλλά         υπήρχε πόλις Πύθιον και στη  Θράκη. Συνήρχετο και συνέλευση των             ‘ιερομνημόνων ‘  στους Δελφούς εξ αντιπροσώπων των πόλεων υπό το όνομα         ‘Πυλαίοι’

Η Ωγυγία , τόμ. Γ!, του Αθανασίου Σταγειρίτη αναφέρει τα εξής:

            «Τον δε Πυθικόν αγώνα κατέστησεν , ως είρηται, ο Απόλλων, ως επινίκιον για το    φόνο του Πύθωνος, να εορτάζηται  κατ’ εννεαετίαν, κατά τον αριθμόν των εννέα     Παρνασσίδων Νυμφών, αι οποίαι παρεθάρρυνον  αυτόν εις τον αγώνα, έπειτα   εκόμισαν προς αυτόν και δώρα μετά την νίκην»

            *Ο όφις Πύθων  συμβολίζει τις  πρωτόγονες και κατώτατες δυνάμεις , που ζούσαν σε σπηλιές στα πρώιμα στάδια των ανθρώπινων κοινωνιών, πριν εξημερωθούν         και εκπολιτισθούν οι άνθρωποι, αλλά και τα κατώτερα ένστικτα του πρωτόγονου       ανθρώπου . Σύμβολο   του   πνευματικού φωτός είναι ο Απόλλων και βοηθοί του             είναι οι εννέα Μούσες. Αυτές ως γνωστόν κατ’ εντολήν του Διός παρέδωσαν στον   άνθρωπο αφιλοκερδώς τα γράμματα και τις καλές τέχνες , οι οποίες τον ανέσυραν         από το σκότος στο φως και σκότωσαν μέσα του οριστικά τον Πύθωνα. Τότε       μπόρεσε ο άνθρωπος αν σταματήσει να σέρνεται με την κοιλιά στα σπήλαια και να   βγει στο ξέφωτο κάτω από το φως του ηλίου και να ατενίσει τον ουρανό.  Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος , ήτοι του περάσματος από το σκότος στο          φως, ανήκει αποκλειστικά στους Ελληνες και μόνον

Επειτα δε ο Πυθικός αγών εορτάζετο κατά πενταετίαν, ή κατά τας αρχάς του πέμπτου έτους. Κατ’ άλλους δε ο Αμφικτύων κατέστησε τον αγώνα, ή  ο Διομήδης.  Συνέβησαν όμως διακοπαί, ως και εν τη Ολυμπία και ανακαίνιζον αυτόν πάλιν.

            *Ο Πόλεμος  υπήρξε ανέκαθεν εχθρός του Αθλητισμού και  Πολιτισμού

             Οι διακοπές στους αγώνες ωφείλοντο είτε σε πολεμικά γεγονότα, όπως λ. χ ο          Τρωικός Πόλεμος, είτε σε εμφύλιες διενέξεις, είτε τέλος σε μαζικές μετακινήσεις            πληθυσμών, όπως αυτή της καθόδου των Δωριέων, δηλαδή των ορεσίβιων            Ελλήνων που κατήλθον από τα ορεινά της οροσειράς της Πίνδου προς τις   πεδιάδες και τα παράλια . Οι ορεσίβιοι Δωριείς κατέβαιναν  στα πεδινά για      καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και επαφής τους με τον πολιτισμό που είχε        δημιουργηθεί στα παραθαλάσσια μέρη , όπως κάνουν σήμερον και οι Αλβανοί             μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα.

            Η Συγκρότηση της Αμφικτυονίας

Επειδή οι Κρισσαίοι , ή Κιρραίοι  έλαβον μέρος γης των Δελφών, εφόνευον και τους ερχομένους εις το Μαντείον, συγκρότησαν οι Αμφικτύονες συμμαχίαν κατ’ αυτών, και στρατηγόν τον Κλεισθένην τύραννον της Σικυώνος.  Κατ’ άλλους δε τον Θεσσαλόν Ευρύλοχον, και σύμβουλον τον Σόλωνα.

 *Αμφικτυονία, η πρώτη στον κόσμο συμμαχία πόλεων-κρατών

 Η συγκρότηση της Αμφικτυονίας είναι η πρώτη συμμαχία της ιστορίας της             ανθρωπότητος. Ό, τι δεν μπορούσαν να κάνουν μόνοι τους οι κάτοικοι των      Δελφών το έπραξαν μέσω της συμμαχίας με τις λοιπές πόλεις, που ενδιεφέροντο        για την ελευθέρα επικοινωνία προς το μαντείο των Δελφών. Ο διορισμός μάλιστα    αρχηγού της συμμαχίας από μια μακρυνή χώρα , όπως η Σικυών ή η Θεσσαλία ,         δείχνει την προωθημένη σκέψη   των  Αμφικτυόνων,  όσον αφορά τις διεθνείς          σχέσεις και τη στρατηγική,  που ακόμη και σήμερον δυσκολεύεται  να υλοποιήσει       το ΝΑΤΟ με την επίκληση του άρθρου 5 της Συμμαχίας . Το άρθρο τούτο δίνει το    δικαίωμα σε κάθε κράτος να θεωρήσει κατά την κρίση του  αν θα συμμετάσχει ή          όχι στην εκστρατεία και με πόσες δυνάμεις. Τούτο όμως είναι στο θεωρητικό                   πεδίο διότι στην πράξη το ΝΑΤΟ είναι « υπηρέτης»  των Αμερικανικών             συμφερόντων  και πειθαναγκάζει τα κράτη-μέλη να πράξουν σύμφωνα εμ τις            εντολές του

 Και συνεχίζει ο Αθανάσιος Σταγειρίτης στην Ωγυγία τομ. Γ! :

«Μετά την νίκην ταύτην αποκατέστησεν ο Ευρύλοχος τον αγώνα αργυρίτην.            Εφυγον δε τινές Κιρραίοι προς το όρος Κίρφιν,  και έπεμψεν ο Ευρύλοχος τον στρατηγόν αυτού Ιππίαν επ’ αυτούς.  Εξολοθρεύσαντες ουν και τούτους  μετά έξ          χρόνους, έθηκαν  και στεφανίτην αγώνα δια το κατόρθωμα , ωνόμασαν και τον       Ευρύλοχον νέον Αχιλλέα. Αποκατέστησε δε και αγώνα κιθαρωδίας μόνον(με       κιθάρες).  Μετά δε ταύτα προσετέθη η αυλωδία(με αυλούς) .  Ο Αρχαίος αγών           όμως είχε βραβείον στέφανον δάφνης, ως εστεφάνωσεν ο Απόλλων τότε τους     αθλητάς»

*Η προσήλωση στα ήθη και έθιμα των προγόνων μας είναι εκπληκτική και πρέπει   να μας προβληματίσει όλους εμάς , που μιμούμενοι όσπερ πίθηκοι   τα ξενόφερτα   προιόντα, καθώς και τα ήθη και έθιμα , αλλοιώνοντες  έτσι  την Ελληνική μας            ταυτότητα . Ανάγκη λοιπόν να επανέλθουμε στις ρίζες μας μιμούμενοι εκείνους             τους γίγαντες του πνεύματος και τις ηθικές αξίες που μας άφησαν σαν διαρκή          παρακαταθήκη. Τούτο όμως δεν πρέπει να μας αμποδίσει να βαδίσουμε προς την     πρόοδο και να κάνουμε θαρραλέες αλλαγές προσαρμογής στο σύγχρονο   περιβάλλον , όπως έπραττον και οι πρόγονοι μας . Ισως αυτό ήτο το μυστικό τους που μπόρεσαν στο διάβα του χρόνου και επιβίωσαν μέσα από φοβερές δυσκολίες           και καταστροφές: Η ικανότης των να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και ν’       αγωνίζονται. 

Διάφορα είδη αγώνων, αναλόγως του επάθλου

Αλλά το επίγραμμα λέγει : «Αθλα δε των, κότινος, σέλινα, πίτυς»

Ο μεν κότινος των Ολυμπίων, τα δε μήλα των Πυθίων, τα δε σέλινα των Νεμέων, και η πίτυς των Ισθμίων.

*Μήλα δε έλεγον πάντα τα ακρόδρυα.  Οθεν τα κοκκύμηλα, μηλόδρυα, και άλλα.     Διό νομίζουσί τινές, ότι τα μήλα ενταύθα δηλούσι την δάφνην, ήτις έχει               ακρόδρυα. Αλλοι δε, ότι το πάλαι έστεφον τους αθλητάς με φοίνικα, ή με μηλέαν    κατ’ άλλους, έπειτα μετεχειρίσθησαν την δάφνην.  Ο δε Πίνδαρος λέγει αυτήν          πόαν παρνασίαν, εννοών δάφνην του Παρνασσού. Αλλοι δε συμπεραίνουσιν, ότι    ήτον διττά τα βραβεία , δάφνη, και μήλα Ιερά του Απόλλωνος.  Ότι δε ήσαν      διάφορα τα βραβεία , μαρτυρούσιν οι αγώνες, αργυρίται, στεφανίται, φυλλίναι,             και άλλως, από των βραβείων καλούμενοι (Υποθέσ. Πινδαρ. εν Πυθ. Παυσαν.          Κορινθ. Λβ’. 2. Φωκικ. Αζ’. 4. Οβιδ. Μετ. Α’. η’)

Πρώτον Μουσικός Αγών

Οι Διόσκουροι δε, ο Ηρακλής, και οι λοιποί, δεν ήσαν σύγχρονοι του Απόλλωνος.  Αλλ’ επειδή ο αγών εγένετο προς τιμήν του Απόλλωνος, ευρέθη, ότι έστεψεν αυτούς ο Απόλλων. Ετι δε φαίνεται, ότι κατ’ αρχάς εγίνετο μόνον μουσικής αγών, ως λέγει ο Παυσανίας, ότι το αρχαιότατον αγώνισμα , δια το οποίον ετέθησαν τα άθλα, ήτο ύμνος εις τον Απόλλωνος,

 Πρώτον ενίκησεν ο Χρυσόθεμις , 

Δεύτερον ο Φιλάμμων , και

Τρίτον ο υιός αυτού Θάμυρις.

Ο δε Ορφεύς και Μουσαίος δεν κατεδέχθησαν να αγωνισθώσι. Μετ’ εκείνους δε       ενίκησεν ο Ελευθήρ μεγαλόφωνός τε και η δύφωνος ων. Τον δε Ησίοδον εδίωξαν            ύστερον εκ του αγώνος, ως είρηται.  Το αυτό φαίνεται , ότι έπαθε και ο Ομηρος.  Μετά δε ταύτα κατά την τεσσαρακοστήν ογδόην (48ην) Ολυμπιάδα, ότε ενίκησε Γλαυκίας ο Κροτωνιάτης, προσέθηκαν οι Αμφικτύονες, ή ο Ευρύλοχος ως είρηται, και αυλωδίας αγώνα τον τρίτον χρόνον, και ενίκησαν αυλωδία δύο, ο μεν Σακάδας ο Αργείος αυλών, ο δε Εχέμβροτος  ο Αρκάς αυλωδών.  Κιθαρωδία δε ο Κεφαλλήν υιός του Λάμπου.

*Πόθεν η ονομασία Γρεκός και Ελλην

Ο Αμφικτύων ήτο αδελφός του Ελληνος. Ενταύθα κρίνεται σκόπιμον να δώσουμε   στοιχεία  περί της καταγωγής του ονόματος «Γρεκός» που φέρουν ακόμη οι      Ελληνες και το θεωρούν ως υβριστικόν.  Κατά την ‘Ωγυγίαν’  « υιοί του Ελληνος              και της Νύμφης Ορσηίδος ήτον οι  Δώρος, Ξούθος και Αίολος. Και τον μέν Αίολον             αφήκεν διάδοχον αυτού, εκ του οποίου ωνομάσθησαν Ελληνες οι εγκάτοικοι της      πόλεως Ελλάδος, ην έκτισεν αυτός, οίτινες ωνομάζοντο πρότερον Γραικοί. Αυτή         δε η πόλις ήτον εν τη Φθία της Θεσσαλίας»

* Αυλός  είναι  ο πρόδρομος του σύγχρονου φλάουτου. Οι Ελληνες είναι       ευφευρέτες του αυλού, ή φλογέρας η οποία εξελίχθηκε στο σύγχρονο φλάουτο που           δίνει τόσο γλυκείς ήχους. Εξ άλλου διαπιστώνουμε την συνέχεια των παραδόσεων         της φυλής μας, σχετικά με την συνήθεια των επτανησίων να αγαπούν την κιθάρα     και τις καντάδες, αλλά και όλων των Ελλήνων να αγαπούν το τραγούδι, όπως         συνέβαινε και στην αρχαιότητα

Τα μουσικά μέρη ανακάλυψη των Ελλήνων

 Ο δε Σακάδας  ενίκησε και τας εφεξής δύο Πυθιάδας. Ούτος ο Σακάδας εποίησε πρώτος το πυθικόν καλούμενον αύλημα, και ηύλησεν αυτό ενταύθα, ώστε έκτοτε ενόμισαν , ότι έπαυσε κατά των αυλητών οργή του Απόλλωνος, δια την τόλμην του Μαρσύου.  Τούτο τοίνυν το αύλημα, όπερ ελέγετο και Νόμος Πυθικός, ήτον διηρημένον εις πέντε μέρη.

Ανάκκουσιν, Αμπειραν, Κατακελευσμόν, Ιάμβους, και Δακτύλος, και

Σύριγγας, καλούμενα. Αυτά εξεικονίζουν την μάχην του Απόλλωνος μετά του Πύθωνος  .  Η μεν ανάκρουσις δηλοί την προπαρασκευήν εις την μάχην. Η δε άμπειρα την πρώτην δοκιμήν.  Ο δε κατακελευσμός , την εκγαρδίωσιν και την εις αντίστασιν παρακίνησιν.

*Εκ της μουσικής στην φιλοσοφία και αρμονίαν. Οι αρχαίοι Ελληνες  εθεώρουν       την μουσική ως διεθνή γλώσσαν, η οποία συνέβαλλε στη σπουδή της φιλοσοφίας.     Ητο για αυτούς το ασφαλέστερο μέσον για να εγχαράξουν στο ανθρώπινο πνεύμα            τις αρχές της ηθικής και την αγάπη και   αρετή και γενικά να επηρεάσουν την             ψυχή του ανθρώπου προς το αγαθόν. Η σπουδή της μουσικής ήτο απαραίτητη για   κάθε άτομο ανωτέρας μορφώσεως, και δι’ αυτής επιτυγχάνετο η αρμονία εκ της      οποίας οι Πυθαγόριοι  εστήριζαν την τελεία μόρφωση.

*Η Ελληνική Φύση,  γενέτειρα των ήχων

 Η φύση και τα διάφορα είδη της(πτηνά, ζώα, φύλλα, ρυάκια , κυματισμός , άνεμος κ. α) έδωσαν στους Ελληνες την ιδέα του ήχου και της μουσικής. Ο         Πυθαγόρας μπόρεσε να συλλάβει μέσω των μαθηματικών(την οκτάβα) ακόμη και      την αρμονία εκ της κινήσεως σε τροχιά των ουρανίων σωμάτων.

Οι Ελληνες      απέδιδαν στη μουσική μαγικές ικανότητες  και εθεώρουν ότι  τη μουσική ως θεόπεμπτη και θεία τέχνη , με την οποία μπορούσαν να επιτελέσουν ακόμη και θαύματα  Στην Ιλιάδα Ελλην ψάλλει για να σταματήσει το αίμα της πληγής τραυματισμένου. Οι θεατρικές παραστάσεις των συνοδεύοντο από μουσική. Και είναι επόμενο ότι  οι Ελληνες, οι οποίοι  ανακάλυψαν το θέατρο, να  είναι   αυτοί  και οι πρώτοι εφευρέτες της μουσικής.

*Οι Αιγύπτιοι , Ασσύριοι , Βαβυλώνιοι, Ρωμαίοι ήσαν άμουσοι.

 Εν αντιθέσει προς τους Ελληνες, τόσον οι Αιγύπτιοι , Ασσύριοι , Βαβυλώνιοι,          όσον    και οι Ρωμαίοι ελάχιστα ανέπτυξαν τη μουσική. Εφευρέτες της μουσικής      φέρεται ,          ο Απόλλων  όστις  εφεύρε  την λύραν και την εκράτει στα χέρια στον Ελικώνα,             όπου περιστοιχιζόμενος από τις Μούσες-ήτοι τις καλές τέχνες-             έπαιζε αυτήν κάτω       από τις δάφνες.

Ετεροι μουσικοί της αρχαιότητος είναι πολλοί άλλοι , όπως ο Μουσαίος του Θαμύρα , μελοποιός, όστις εφεύρεν και την  δωρική αρμονία. Ο  Ορφεύς  υπήρξε λυρικός και κιθαρωδός. Αυτός εσυνόδευσε τους Αργοναύτες  και  κιθαρίζων έψαλλεν εις αυτούς την Θεογονίαν κ. α  Τα πρόσωπα αυτά είναι προιστορικά αλλά έμειναν στην Ελληνική παράδοση με χρυσά γράμματα λόγω της αξίας των και της προσφοράς των στον Πολιτισμό:

*Οι μουσικοί όροι ήσαν γνωστοί στους Ελληνες

 Να αναφέρουμε ότι το Ελληνικό Αλφάβητο εκτός από  αριθμητικό  ήτο και             μουσικό , δηλαδή δι’ αυτού εγράφοντο οι μουσικοί φθόγγοι.

Οι Ιταλικοί μουσικοί όροι : grave, largo, lagretto, lento, adagio , andantino, andante  , moderato,               allegretto, allegro, vivace, presto, prestissimo κ. ο. κ  εγένοντο επι τη βάσει των   Ελληνικών  πέντε μερών ήτοι: Ανάκκουσιν, Αμπειραν, Κατακελευσμόν, Ιάμβους, και Δακτύλος, και Σύριγγας, και δια της υποδιαιρέσεως τούτων.

*Εκ των νεωτέρων   μουσικών οι Μπαχ, Γκλούκ, Μότσαρτ και ο μέγας κολοσσός    όλων, ο Βάγκνερ, όστις εμπνεύσθηκε τα έργα του από την αρχαία Γερμανική λατρεία , η οποία έλκει κατ’ ευθείαν την καταγωγή της από τους θεούς του         Ολύμπου . Αυτός εμελοποίησε πλείστα  θέματα της Ελληνικής Μυθολογίας, η           οποία συμπίπτει με την αρχαία Γερμανική λατρεία. Εκ των νεωτέρων δέον να     αναφερθεί ο πρωτοπόρος, ο  Γιάννης Ξενάκης,  όστις  έγραψε στη Γαλλία       ηλεκτρονική μουσική και η ανεπανάληπτη όλων των εποχών λυρική  αοιδός             Μαρία Κάλλας. Η Κάλλας είναι ένα πρωτοφανές φαινόμνο που είναι δύσκολο  έως αδύνατον  να ξαναεμφανισθεί στον κόσμο.

*Ο Χριστιανισμός  οικειοποιήθηκε την Ελληνική μουσική  Ταύτην ενεκολπώθη        βραδύτερον στην Αλεξάνδρεια και Αντιόχεια . Η Ορθόδοξη Εκκλησία υιοθέτησε          το        Ελληνικό ‘ μέλος’  το οποίον  ακούμε σήμερον στις  Ελληνορθόδοξες           Χριστιανικές ιερουργίες. Αντίθετα η Δύση ενεκολπώθη την Ελληνική λυρική             μουσική , που ακούμε στις όπερες και στα ορατόρια της Δυτικής Εκκλησίας.

 Οι δε ίαμβοι και δάκτυλοι , αντιπροσωπεύουν την καταφρόνησιν και λοιδωρίαν αυτού μετά την νίκην. Το γαρ λοιδωρείν ελέγετο ιαμβίζειν.  Οι δε σύριγγες, τον συριγμόν του θηρίου, ότε εφονεύετο.  Κατ’ άλλους δε  διακρίνονται εις  έξ: Εις Πείραν, Ιαμβον, Δάκτυλον,  Κρητικόν, Μητρώον, και Συριγμόν. Η μεν πείρα δηλοί το προίμιον, ως και η ανάκρουσις. Η επειδή πρώτον ελάμβανε πείραν της αλκής του θηρίου. Ο δε ίαμβος , ως είρηται.  Ο δε δάκτυλος εις τιμήν του Διονύσου Ιερός αυτού ων. Επειδή λέγουσι τινές,  ότι ο Διόνυσος εχρησμοδότησεν εκεί πρώτον από του τρίποδος.  Το δε Κρητικόν , εις τιμήν του Διός, τον δε Μητρώον προς τιμήν της Γης.

*Η καταγωγή του Διός  Πολλά μέρη ερίζουν για την καταγωγή του Διός, όπως η      Βοιωτία , η Μεσσηνία, η Αιτωλία , η Αρκαδία κ. α  . Αλλά το βέβαιον είναι ότι ο          τρίτος Δίας, ο υιός του Κρόνου και της Ρέας , γεννήθηκε στην Κρήτη, στο όρος             Ιδη και κατ’ άλλους στο όρος Δίκτην, ή στο όρος Λύκτον. Αυτός είναι και ο λόγος που στους μουσικούς τους όρους οι Ελληνες είχαν προβλέψει και μίαν υποδιαίρεση         προς τιμήν του Διός.

Το δε μητρώον εις τιμήν της Γης, επειδή ήτον αυτής το μαντείον.  Ο δε συριγμός ως προείρηται.  Κατά δε τον νόμον τούτον εγίνετο και χορός εις τοσαύτα μέρη διαιρούμενος εις :

Πείρα,  Κατακελευσμός, Ιαμβικός, Σπονδείος,  και Καταχόρευσις καλούμενα.

( Υποθέσ. Πινδάρ. Αυτόθ. Πλούταρχ Μουσικ. 1133. Σαλιγαρ. Ποιτικ. Α’. κγ’.) 

Εντεύθεν άρα από του τρίτου χρόνου της τεσσαρακοστής ογδόης Ολυμπιάδος, ήρξατο ο αγών τακτικώς, και αριθμούσι την πρώτην Πυθιάδα.  Εισήγαγον και άλλα αγωνίσματα, και δόλιχον  και δίαυλον παίδων, εκτός του τεθρίππου. Την δε δευτέραν Πυθιάδα μετέβαλλον εις στεφανίτην τον αγώνα , και κατέλυσαν τον αργυρίτην. Κατέλυσαν και την αυλωδίαν, απαίσιον και λυπηράν ούσαν, σκυθροπότατα ελεγεία  και θρήνους άδουσαν, ως μαρτυρεί το επίγραμμα του Εχεβρότου.

«Εχέβροτος Αρκάς έξηκεν Ηρακλεί νικήσας

το δ’ άγαλμα Αμφικτυόνων εν άθλοις, Ελλησι

δ’ αείδων μέλεα και ελέγους»

 Αμφικτυονία: πρόδρομος του ΟΗΕ  Ητο η συνένωση πολλών γειτονικών φύλων ή  πόλεων στην αρχαία Ελλάδα για λόγους κοινής λατρείας,  συνεργασίας και επιλύσεως  των διαφορών τους. Αργότερον έλαβε και πολιτικό χαρακτήρα και μπορούμε να πούμε ότι είναι ο πρώτος στον κόσμο Οργανισμός Ηνωμένων Πόλεων, πρόδρομος του ΟΗΕ και της Κοινωνίας των Εθνών. Πρώτη Αμφικτυονία φέρεται αυτή των Θερμοπυλών, που ίδρυσε ο Αμφικτύων, γιός του γενάρχη των Ελλήνων Δευκαλίωνα και αδελφός του Ελληνα, σε πανάρχαιους χρόνους. Υπήρξαν και άλλες   Αμφικτυονίες, όπως των Θεσπρωτών, Χαόνων,  Μολοσσών , της Καλαυρείας στον Πόρο κ. α. Όμως η πιό επίσημη Αμφικτυονία ήτο αυτή των Δελφών ή της Πυλαίας –όπως ονομάζετο-με κέντρο το ιερό του Απόλλωνος που εθεωρείτο ως ο «ομφαλός» της γης. Εκεί ήτο και το περίφημο Μαντείο των Δελφών που έδινε τους χρησμούς στον Ελληνικό κόσμο.

*Τη Δελφική Αμφικτυονία αποτελούσαν δώδεκα φύλα της αρχαίας Ελλάδος και       μαζί με την προστασία του ιερού χώρου του Απόλλωνος και του Μαντείου είχε    ως αποστολή και την διεξαγωγή των Πυθικών αγώνων. Το συνέδριο της    Αμφικτυονίας είχε τους μόνιμους αντιπροσώπους- που εκαλούντο και           «Ιερομνήμονες»- και τους μη-μόνιμους  αντιπροσώπους,  που εκαλούντο            Πυλαγόρες. Το συνέδριο είχε και θεσμικά και δικαστικά καθήκοντα.

Πόσο πολιτισμένοι ήσαν οι Ελληνες Αμφικτύονες!!!

Μεταξύ των άλλων, απαγορευόταν να καταστραφεί από τον αντίπαλο .

Πρώτον, μια πόλη μέλος της συμμαχίας.

Δεύτερον, τα υδραγωγεία τόσον εν καιρώ ειρήνης όσο και κατά τον πόλεμο.

            *Να σημειωθεί ότι οι πολιτισμένοι Αμερικανοί 2.500 χρόνια μετά κατά τον πρώτον πόλεμο στον Κόλπο κατέστρεψαν το υδραγωγείο της Βαγδάτης στα                      βόρεια της πόλεως για να υποχρεώσουν  το καθεστώς του Σαντάμ Χουσείν σε            παράδοση.

Τρίτον, η κοπή δένδρων και η καταστροφή των σπαρτών.

            * Για τον ίδιο τρόπο οι Αμερικανοί εισβολείς στο Βιετνάμ κατέστρεψαν και εμόλυναν τις ζούγκλες της χώρας με χημικές αποφυλλωτικές ουσίες , όπως την             ουσία ORANGE, για να καταπολεμήσουν του αντάρτες Βιετκόγκ.

            *  Πως να χαρακτηρίσουμε τους συνωμότες-εμπρηστές  που έκαυσαν την     Πελοπόννησο, Αττική , Βοιωτία Εύβοια και σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα το θέρος του 2007, δηλαδή 2.500-3.000 χρόνια μετά , για λόγους που ακόμη δεν έχουν          πλήρως διευκρινισθεί.

   Στους Δελφούς  έγιναν  οι πρώτες συναυλίες  με λύρα, αυλό και αοιδούς και εκεί διεξήχθη και ο πρώτος καλλιτεχνικός διαγωνισμός στην ιστορία της ανθρωπότητος. Απαραίτητη προυπόθεση για την τέλεση των Πυθικών- όπως άλλωστε και των Ολυμπιακών αγώνων- ήτο η κήρυξη και ο σεβασμός της «Εκεχειρίας» ,  ώστε να μεταβούν και να επιστρέψουν οι αθλητές και οι θεατές σώοι στις πατρίδες τους . Να σημειωθεί ότι η γνώμη της Αμφικτυονίας ήτο σεβαστή  και οι αποφάσεις της δεσμευτικές και όχι όπως συμβαίνει σήμερον με τον ΟΗΕ, ο οποίος ταπεινώνεται ακόμη και από κράτη , όπως το Ισραήλ  , η Τουρκία και φυσικά από τις μεγάλες δυνάμεις. Αλλά και από εγκληματίες ηγέτες όπως ο Σαρόν , Πινοσέτ ,  Ετζεβίτ , Κίσιγκερ, Μπους, Μπλαίρ κ.α.

            *Ο γράφων με το βιβλίο του «ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ & ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ»  επρότεινε   την δημιουργία μιάς Παγκόσμιας Αμφικτυονίας του Οικουμενικού Ελληνισμού,            με  πολιτιστικό  κέντρο τους Δελφούς και θρησκευτικό τον Ολυμπο ,  αθλητικό            την Ολυμπία και οικονομικό την Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ομως στον τόπο αυτό        που κυβερνάται από τα κόμματα και την θεοκρατία τίποτα δεν μπορεί να   ανθήσει.

            Συναυλία κιθάρας(σόλο) στους Πυθικούς αγώνες

            Επειδή (ο Εχέβροτος ο Αρκάς) ενίκησεν, αφιέρωσεν εις τον Ηρακλέα τρίποδα χαλκούν, έγραψε και επίγραμμα. Αναφέρει δε και τους Αμφικτύονας,  επειδή αυτοί ήσαν προστάται του αγώνος τούτου.

            *Προσέθηκαν δε και δρόμον ίππων, και ενίκησεν άρματι ο ρηθείς Κλεισθένης ο       τύραννος των Σικυωνίων.

            *Την δε ογδόην Πυθιάδα προσέθηκαν και κιθαριστάς των αφώνων κρουσμάτων,     των κιθαριζόντων μόνον, και δια στόματος μη ψαλλόντων, και ενίκησεν ο        Τεγεάτης Αγέλαος. 

            *Την δε εικοστήν τρίτην Πυθιάδα, προσέθηκαν και δρόμον οπλίτην, και ενίκησε      Τιμαίνετος ο Φλιάσιος. 

            *Τη δε τεσσαρακοστή ογδόη,  ετέθη  και η συνωρίς, και ενίκησεν Εξεκεστίδης ο      Φωκεύς. 

            *Την δε πεντηκοστήν τρίτην ετέθη και άρμα πώλων, και ενίκησε τέθριππον.             Ορφώνδας ο Θηβαίος.

            *Την δε εξηκοστήν πρώτην, προσέθηκαν και παγκράτιον       παίδων, και      ενίκησε Λαίδας ο Θηβαίος.  Την δε εξηκοστήν δευτέραν, και πώλον κέλητα, και   ενίκησε Λυκόρμας ο Λαρισσαίος.

            *Τη δε εξηκοστή ενάτη, συνωρίδα πώλων, και ενίκησε Πτολεμαίος ο Μακεδών.       Ταύτα και περί τούτου (Παυσαν. Αυτόθ. Ζ’. Θ’. Ι’)

Περί δε των λοιπών  Αθλητών είρηται εν τοις Ολυμπίοις,  οι τινές είχον ανδριάντας και εκεί. Ενταύθα δε ενίκησε Φαύλος ο Κροτωνιάτης δις πένταθλον, και άπαξ στάδιον, όστις εις τα Ολύμπια δεν έλαβε νίκην.

            * Η καλύτερη απόδειξη για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας είναι η ιστορία που βοά περί τούτου.  Πιό πολύ όμως βοούν τα αρχαιολογικά ευρήματα στο Δίον.       Βεργίνα, Πέλλα κ.α. Γιατί λοιπόν οι άρμόδιοι της Πολιτείας δεν οργανώνουν     επισκέψεις των ηγετών του κόσμου επι τόπου για να ιδούν ιδίοις όμμασι την             Ελληνικότητα της περιοχής αυτής; Δυστυχώς υπάρχουν σήμερον δήθεν             διανοούμενοι της συμφοράς και της συναλλαγής που δέχονται την μετονομασία       του τεχνητού κρατιδίου των Σκοπίων σε Μακεδονία, διότι έτσι επιβάλλει το             παγκόσμιο εξουσιαστικό κέντρο . Ενα κράτος που ποτέ δεν υπήρξε Μακεδονία στο παρελθόν  - Βαρδάσκα  και Νοτιοσλαβία  λεγόταν προπολεμικώς-             μετονονομάσθηκε ξαφινκά από τον Κροατο-Εβραίο  Γιόζεφ Τίτο σε Μακεδονία       για να οικειοποιηθεί   την Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά και αργότερα και την    γη της Ελληνικής Μακεδονίας, αν φυσικά δεν αντιδράσουμε.

Οι δουλικές και ηττοπαθείς κυβερνήσεις που μας διοικούν έχουν δώσει διομολογήσεις στους προστάτες τους στην Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες και τώρα προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για να δεχθεί την  παράδοση. Αλλά η προδοσία δεν θα περάσει. Οχι σε δέκα χρόνια δεν θα ξεχάσει ο Ελληνισμός την Μακεδονία του , αλλά  ούτε σε δέκα χιλιετίες. Ακόμη κι' άν απομείνει ένας Ελλην ή ένας φιλέλλην δεν θα ξεχάσουν την  κλοπή, ατιμία και την παραχάραξη του ιερού ονόματος "Μακεδονία". Εκτός και αν το τεχνητό κράτος των Σκοπίων κάποια ημέρα αποφασίσει να γίνει Ελληνικό . Τότε και μόνον θα το αγκαλιάσουμε.

 

 

(Σελίδες , Λέξεις  3304)